HAARLEM'S DAGBLAD
HET TOONEEL
WILDZANG
FLITSEN
ZATERDAG 6 FEBR. 1926 DERDE BLAD
MAGDA JANSSENS
Deze week eens niet een diletUnto.lh«sr spel. expressief ook haar 6tem! Zij
suar een vol-bloed. ccn ras.actrloe! is een actrice van het zuivere, het on-
Magda Janssens. die Woensdag 10 Fe»
bruari te Haarlem in den Stadsschouw.
burg haar vijf cn twintigjarig jubileum
komt vieren!
Het beleg van Antwerpen heeft Mag»
da Janssens naar ons land gedreven; het
is ten van dc weinige crcdiri-posten, die
do oorlog voor ons land heeft mogen
boeken. Als dc Vlaamschc Ficntje Beu.
lemans heeft Magda Janssens dadelijk
de HolLandschc harten stormenderhand
veroverd. Zij kwam. zag en overwon!
Zij was als tientje van een allerliefste
bekoorlijkheid, natuurlijk, pittig cn een»
voudig- Men vereenzelvigde Magda met
do lieftallige Ficntje! Weinigen ver»
moedden toen nog. dat deze eenvoud!»
ge, zoo sappige Vlaamseh klappende
Ficntje binnen eenige jaren een van de
eerste tragédiennes op ons tooneel zou
worden. Geen enkele zelfs waar.
achijnlijk Royaards niet heeft toen
in dc fleurige, lieftallige tientje Beule»
maas het demonische wijf in „De Dui»
vel in de Vrouw",, de fatale -\lice in
Jjoodendans", de temperamentvolle
Hen nétte in .,'n Roes", dc tragische
El cc tra gezien.
Magda Janssens heeft eigenschappen,
die haar verwant doen zijn aan die twee
andere Vlaamsche ras»actriccs, die vroe»
ger uit Belgic naar ons land zijn over»
gekomen, aan Catharina Bccramaos ea
Philomcne san Kerckhoven— Jonekers.
Zü beeft in haar spel dat zelfde warm
bloedige, dat felle en temperamentvolle,
dat ook die andere twee groote Vlaam.
sche voorgangsters hadden. Zij beeft
wanneer de ro! er zich toe leent ook
het forschc, het brecde, het krachtige in
htar spel. Het bruist over van levent
Haar spel is van een heerlijke spontani»
teit. Zij is in haar kunst in alle opzich»
ten een Vlaamsche. zooals ook Cathe»
rina Beersman» het was en Philomcne
var. KerckhovenJonekers en Hubert
U Roche het nog steeds zijn. Magda
Janssens is geen actrice voor de half»
tinten, maar voor het expressieve uit»
beelden van een volkomen mensch! Een
kunstenares van groote vitaliteit! Daar»
om vooral boeit haar spel zoo zeer!
Zij heeft in de jaren, dat zij bij
Royaards speelde, prachtige creaties
van de groutsto verscheidenheid gcgei
ven. Wij behoeven maar enkele stuk»
ken, waarin zij uitblonk, te noemen, om
ons van haar zeer bijzondere gaven vol»
komen bewust tc worden: Elect ra.
Fleatjc Bculenuns, Ik Dien. Uitkomst.
Een Roes. De Opgaande Zon. De Vip*
liers. Madame Sans Gènc, De Duivel in
dc Vrouw, Doodendans, Dunton's Dood,
Dc Pelikaan, Parelen. Dc Vroolljko
Vrouwtjes van Windsor. Maria Bood»
schap. Dc Mlsanthroop, Dc Parisienne,
Drie Konlr.gcu«avoindWat al be«
langrijke rollen heeft zij gespeeld, ccn
Cinsche gamma van de vroolijkste uit»
Bondigheid tot de meest sombere tra»
giek! Als Beatrys in Ik Dien gaf zij den
zoudenval van éen vrouw in al zijn pha»
sen. volle schrille tegenstelling en in cl»
ke phase steeds volkomen mensch!
Het was een apotheose vnn tooneel»
speelkunst! Soms maakte zij als in
haar slotscène van Danton's Dood
één enkel klein tooneel tot het hoogte»
punt van den avond door do romanti»
sche sfeer, die zij door haar ontroerend
spel om zich heen wist te scheppen.
In het blijspel zoowel als in de trage»
die, steeds wordt haar acrie gedragen
door het warm»bIoedige. het echtmen»
gchelijke van haar speL Expressief is
vervalschtc ras. Nooit één oogenblik
is zij er uit WannecT het een enkele
Oraal schijnt, dat zij met haar exube»
rante natuur als een Hubert la
Roche soms eens iets te veel geeft,
dan komt dat doorgaans, omdat haar
omgeving haar niet kan bijhouden. Bij
Magda Janssens lééft alles, van het eer»
ste oogenblik af. dat zij opkomt. Haar
spel tc volgen biedt tooneelliefhebbcrs
steeds een voortdurend genot! Van een
inzinking is bij haar nooit één moment
sprake. Zie haar Viola in Drie«Ko»
nmgenavond! Welk ccn friasche, onge»
repte jeugd brengt zij in die rol op het
tooneel mede! Ln vergelijk daarbij
als contract Alice in Doodendans of
het beest«rn«nsch in ,.Do Duivel in
Vrouw". Eerste comédienne in Madame
Sans Géne, eerste tragédienne in Electra,
volmaakte ingénieuse in Fiezitjc Beule»
mans, voortreffelijke soubrette in Drie»
koningenavond, gterkc karakterspeelster
in De Duivel in de Vrouw, wij kennen
weinige actrices, wier talent zich in
zulk een verscheidenheid op zoo groot»
sche wijze heeft gemanifesteerd.
In Menschen op het Toonee 1
een serie monografieën over Nederland»
sche acteurs en actrices door Folkert
Kramer, heeft Magda Janssens een en
ander van haar ondervindingen ais too,
neelspecLster in Nederland verteld. Ik
laat hier een gedcelto van deze mono»
grafie volgen:
„Met groote dankbaarheid denk
aan mijn eersten leermeester Hubert la
Roche, reeds een Meester, toen ik be,
ginncling was. en aan andere Vlamim
gen, die mij van dienst waren; want
dat wij Vlaamschc artiesten zelfs
in dit meest gastvrije land, elkaar aan.
hangen cn ons dén voelen, wel. dat zal
een ieder billijken, die over de grenzen
ven zijn eigen land leeft. Mijn lot voer»
dc mij hier, naar Amsterdam, en ik
hoop dat niemand van mip landgenoo»
ten mij van onhartelijkheid zal bevchul»
digen, wanneer ik zeg. dat ik mij hier
vanaf den eersten dag thuis gwoeld
heb. Ik heb deze stad en dit land lief.
Wat Holland voor mij in de dagen van
mijn vlucht geweest is. dat kan alleen
eer» moeder voor haar kind zijn.
Het heeft mij gespeten, dat ik bij het
gezelschap van Dr. Royaards wegging;
elf jaar heb ik bij hem gespeeld ca ik
werkte dolgraag met hem. In dc eer»
ste plaats omdat hij een Meester op
rcgic«gebied is, miar vooral ook omdat
hij „een mensch met ccn hart" is. Bij
hem gaat dc kunst boven alles en ccn
talent groot of klein weet hy te
wasrdeeren. Ik houd veel van hem cn
zal dat ook altijd blijven doen. Ik dank
hem voor do jaren, dat ik bij en met
hem de kunst heb mogen dienen. Onder
Dr. Rovasrds' leiding heb ik mij kun»
nen ontwikkelen van ..Ficntje Beule»
mans" mijn eerste stuk in Holland
tot „Beatrys" in Jk Dien", mijn Iaat»
ste rol bij hem. Ik begrijp hem als lei»
der, deed daar tenminste veel moeite
voor en het resultaat is geweest, dat
ik nooit lusteloos voor mijn werk was,
ook al ging een stuk vele malen achter
:n.
Tooneelspelcn moet van binnen uit»
gaan, je eigen gevoel moet je daarbij
leiden; een rol vergeestelijkt of op een
bijzonder daze manier literair opdie»
nen. daar voel ik niets voor. Dan lees
ik het stuk liever thuis, op mijn eentje.
Als ik een waarachtig acteur zie spelen,
zie ik hcusch altijd „den Mensch" in
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 506 DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
Gedurende de beproeving van de begroeting der gasten,
grijpt een hunner je hand, zoodat je niet ontsnappen
kunt en herinnert eraan dat ze je gekend heeft, toen
je nog maar „zoo groot" was en van die lieve krullen
had, zoo'n schattig kind was en andere details uit je
verleden, die je liever vergeten zou.
(Nadruk verboden)
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ESMé STUART.
48)
„Antonis, ik Heb altijd wel gedacht
dat jij tusschen wilden bent groot ge»
bracht, maar ik hoop dat je die ver»
halen niet aan iedereen zult vertellen".
„Waarom niet, tante Duif? Paps zei
dit de blanken de inboorlingen niets
goed behandeld hadden, maar op den
verjaardag van den Koning krijgen zc
dekens cadeau".
„Dat is heel aardig van den Koning"
zei Lady Duif. ..Als je klaar bent met
theedrinken. Antonia. moet je naar bo»
ven gaan. dan kom ik Je daar je gc«
«chiedenis overhooren".
Toen Toney cn juffrouw Cadet ver»
dwenen waren wendde Lady Duif zich
tot den generaal en schudde treurig het
hoofd.
„U ziet wel, generaal, dat het meisje
in zeer slecht gezelschap is opgegroeid.
MAGDA JANSSENS.
Wat kan men dus van haar verwach»
ten?"
„Jal" zei de generaal terwijl hij op»
stond om heen te gaan „dat is ze»
ker een zeer moeilijke vraag".
Toney was vrooljjk naar boven ge»
rend terwijl juffrouw Cadet langzaam
en vermoeid volgde. Ze had dien mid»
dag Lady Duif in slaap moeten lezen.
„Lieve Cadetjc, nu kan ik lachen!
Trick, kom eens hier cn kwispelstaart
eens flink! Morgen komt deze stoel
klaar, cn dan onze japonnen. O, Ca»
detje, wij moeten ze zoo gauw moge»
lijk maken. Ik ben vanmiddag een
vriend gsan opzoeken, een Australi»
sche vriend en ik ben heelcmaal opge»
wonden van plezier".
„Dat zie ik Toney",
Juffrouw Cadet was erg moe en To»
nev was haar veel te druk.
„Heb je heelcmaal niet gerust? Hoe
vreeselijk! Maar ik zal je eens wat
zeggen, je moet ophouden met juffrouw
van gezelschap te zijn. Dat is heele»
maal niet goed voor jc. Cadetje".
„O. heb ik geklaagd? Een enkelen
keer ben ik wel eens erg moe en het is
zoo verschrikkelijk eentonig. Dat is nog
veel erger dan het werk".
„Nu. je moet er mee ophouden, en ik
zal je plaats innemen. Wat zal dat
vreemd zijn. „Kom als ik roep, doe mijn
wil altoos, laat geen deur open staan,
dan word ik niet boos!"
hem en dat blüft mij dan bij, al heeft
hij misschien ccn verkeerde opvatting
van zijn rol. Dat was geloof ik
dc kracht van Louis cn Theo Mann
Bouwmeester. Wanneer ik van een
groot, goed auteur een stuk mag spelen,
dan kan ik met zoo'n stuk zitten vrijen,
maar nooit laat ik mij door dc literatuur
op het tooneel meevoeren; wél in mijn
centje thuis! Dag»in, dag.uit over 'n stuk
praten en er over filosofetrtn, hooren
wat ccn ander cr over denkt, dolgraag,
maar op het tooneel steeds „mensch
zijn", 6f de rol moet het toevallig anders
voorschrijven."
Op het tooneel &teeds „mcnsch«zyn",
zie, dat is, wat Magda Janssens als ac»
trice voor mij steeds weer belangwck»
kend maakt. Het zuiver mcnschelijke
in haar spel. dst is het, wat mij van
haar altijd weer het meest boeit en ont»
roert.
Opmerkelijk is het ook. wat Magda
Janssens als Vlaamsche van haar Hol»
landschc collega's zegt.
„Wat ik van dc Hoüandsche spelers
in hooge mate bewonder, dat is hun
energie cn wat zou het goed zijn, wan»
neer cr tusschen Vlaanderen cn Hol»
land meer uitwisseling van goede krach»
ten was, want de Hollanders zouden
daardoor een beetje meer warmte cn
ongedwongen gemoedelijkheid kunnen
ontwikkelen cn zoo leeren verder tc
zien dan nu. Ons arbeidsveld zou daar»
door ook rijker en uitgebreider worden,
wat zeker den spelers en dc kunst ten
goede komt. De werkelijke artiesten on»
der de Belgen zijn sterke tooneelspe»
Iers, kennen geen halfheid cn gaan op
in hun werk".
Halfheid.... wij hebben ze ook bij
Magda Janssens nooit gekend. Zij heeft
ons van haar kunst volop steeds gegc»
ven cn wij hebben dankbaar te zijn.
dat zij ook na den oorlog voor ons land
behouden is gebleven. Louis Saalbom
schreef aan het slot der monografie
over haar: „Haar aanleg haar talent
maken haar tot een kostbaar bezit
voor den toonee 11 cider, want zij is: een
brillant instrument cn ccn levend, innig
voelend mensch". En Eduard Vcrkadc:
„Evenals bij alle kunstenaars en kun»
steaaressen zijn niet al haar tooneel»
speelsters «eigenschappen even sterk ont»
wïkkeld, maar ik ken geen actrice in
Nederland, van wie de som van deugden
zoo groot is. Magda Janssens is een
bijzonder talent!"
Moge zij op haar jubileum»avond,
wanneer zij optreedt in Levend Bc
g r a ve n het blijspel, dat indertijd
onder den titel „Het Géootc Avontuur'
met Enny Y'rccdc in de hoofdrol werd
gespreid onze stadsschouwburg
stampvol zijn? Hen commissie is er niet
dc tijden zijn daar minder geschikt
voor maar dc hulde van ccn „ultvcr»
kocht huis" heeft deze Vlaamschc ac»
trice zeker verdiend. Dat>zij in een blij
spel komt jubilceren. zal haar cerc»
avond ook voor ons nog feestelijker ma»
ken.
J. B. SCHUIL
BURGERLIJKE STAND
HEEMSTEDE. Ondertrouwd: W.
A- C. Kuvcncr cn S. J. Kolijn.
GetrouwdJ. C. Böhm met M. C.
M- Tromp.
BevallenE. J. F. StuijtDaamcn,
A. Coucnbcrg—-Duivenvoorden, z.
W. I'. KieftUitcndaal. z- M. E.
Zack— Polman, d. G- v. d. Werft
Bderthuizen, d,
Overleden Q. v. d. Berg, 75 jaar.
P. H. Kramer, 59 jaar-
BEVERWIJK- Ondertrouwd P
Rekvcld en M. Visser-
Getrouwd W. H. Dijkman met E,
Hcnncman. K. Smit met W. A. Wil»
lems.
Bevallen: H- MeijerVan Weely, z
S. IfilbertsVolkerts, z. A. G. M.
Rumping—Beukman, d. A. ,M. Burger—
Wesselman.
OverledenH R. van der Colk,
86 jaar, wedr- van J. M. W. Schoo.
Toney pakte Trick beet en dan6tc
de kamer door. Plotseling stond ze stil.
„Ik moet kalm zyn en den generaal
opzoeken. O, hij wandelt net op het
terras. Kom, Trick, ga mee, maar jc
mag geen geluid geven".
Toney legde haar sjaal weer over
juffrouw Cadet heen. gaf haar ccn
boek, en gleed toen met duizelingwek»
kende snelheid langs dc trapleuning
naar beneden. Met een plof kwam zc
op den marmeren vloer terecht. Ilaar
geschiedenis was ze heelcmaal verge»
ten! Trick keek bedrukt omdat hij het
voorbeeld van zijn meesteres niet kon
volgen maar net als andere stcrvelin»
gen dc trap af moest loopen.
HOOFDSTUK XVIII.
„Generaal Stone, ik moet u onder
vier oogen spreken, ik heb u zooveel tc
vertellen. En ik weet zeker dat u cr
heel bljj om zult zijn".
Dc generaal schrok; hij was in zijn
gedachten verdiept cn had Toney niet
hooren aankomen.
„Waar moet ik blij om zijn, Toney?"
„Kunt u het niet raden? Ik zal het u
vertellen, liet :s zoo romantisch als u
maar kunt denken. Maar u denkt zc»
ker niet vaak over romantische dingen,
daar is u nu te oud voor: toen u jong
was, is u toch zeker ook wel eens ver»
liofd geweest?"
„PRIKKELDRAAD"
door
NORAH BUXTON.
„Het was eenvoudig vragen om een
ongeluk, met zul! een japonnetje over
dit prikkeldraad tc klimmen!" De for»
•»che, gebruinde vreemdeling .sprak bij»
na streng, terwijl hij zich bukte om het
laatste vlokje wol van haar japon tc
verwijderen. „U zult minstens een uur
werk hebben om uw jurk weer toon»
haar tc maken." Op liet zelfde oogen»
blik, dat hij dit zei. kreeg hij al spijt,
want het meisje tegenover hem, scheen
danig in de war tc raken cn dc uit»
drukking in haar oogen was alles bc»
halve bemoedigend. Zij had echter nog
de beleefdheid hem to bedanken.
„Onder dezelfde omstandigheden zou
ik toch waarschijnlijk weer hetzelfde
doen", ging zij voort. „Ik trachtte een
dame uit het hotel, waar ik logeer,
tc ontwijken, cn ik moest dus kiezen
tusschen ccn omweg van verscheidene
mijlen of ccn wandeling door de wei»
den cn een klimpartij over bet prikkel»
draad. Eiken weg verkoos ik hoven
een ontmoeting met het vervelende
schepsel. Maar nu zal het wel tijd voor
de lunch zijn, veronderstel ik, cn ik
moet dus vlug weg. Dank u nogmaals
hartelijk voor, uw welwillendheid". Zij
knikte hem vriendelijk toe en wilde zich
omkccren om te vertrekken.
De man aarzelde ccn oogenblik.
„Mag ik misschien in uw gezelschap blij»
ven? Ik logeer ook in het ecnigc hotel
hier cn ongelukkigerwijze ben ik van
oen weg afgedwaald cn sta ik nu in
dc weide, zonder tc weten waarheen".
Een lichte trek van verwondering kwam
even over haar klein gezichtje cn haar
stem klonk tamelijk koel, toen zij ant»
woordde: „Het zal mij ccn genoegen
zijn u den juisten wed tc wijzen
Hoe vindt u het hotel?"
„O. ik heb nog niet veel gelegen»
hcid gehad om er een oordcel over te
vellen, want ik hen pas gisterenavond
laat gearriveerd. Kunt u met dc gasten
nogal overweg!"
Zij ontwikkelden kalm en rustig het
tilledaagsche gesprek, maar het bleek
zeer moeilijk met haar om te gaan. Zij
keek hem steeds met schalkschc meis»
jesoogen aan, maar bezat tevens ccn
waardigheid cn tact om den juisten af»
stand te bewaren, welke bijna aan het
ongelooflijke grensde. Tot zijn groote
verbazing echter, leek het alsof zij een
paar malen die vreemde ongenaak»
baarheid wilde afschudden en hij zag
dan duidelijk een ondeugend trekje om
haar mond.
„De dames", zeido zij, „schijnen alle»
maal tot vcrcenisingen met een „hoo>
ger doel" tc bcnooren en do hceren
zijn eerder onvolwassen jongens dan
mannen, maar het ergste vind ik toch.
dat zij zoo vreeselijk druk zijn. Ik ben
hier gekomen, omdat het hotel wat
achteraf lag cn ik niet wenschte. dat
mijn verblijf hier dadelijk bekend zou
worden. Het eenige. dat ik zocht was
„Jij denkt dat alle menschen verliefd
zijn in hun jeugd".
„Dat, dat geloof ik wel, ik hen cr
nog niet oud genoeg voor; bij ons in
Australië kwam het veel voor Ik zou
er u eindeloos van kunnen vertellen,
maar dit is nu eens mijn eigen roman".
„Je eigen roman. Toney?"
„Ja. heelcmaal van mij. Ik heb het
schitterend in elkaar gezet, net als een
plan voor ccn veldtocht, weet u. Het
betreft juffrouw Cadet. Vindt u het
niet leuk?"
Dc generaal zou voor geen geld aan
Toney hebben willen bekennen dat dc
roman van juffrouw Cadet hem koud
liet.
.„Natuurlijk", zei hij glimlachend.
„Loopt u een beetje door. Trick kijkt
zoo verlangend naar uw enkels. Ja, ik
ben hem gaan opzoeken cn hij heeft
geen vrouw en geen kinderen. Hij is
heelcmaal vrij cn ik geloof zeker dat
hij erg verliefd is".
„Wat, do zendeling?"
„Ja cn u cn ik moeten zorgen dat
hij ergens dominé wordt. Ik zal Cadetje
voorbereiden. Hoe zou u het doen, als
u een vriend van u een dergelijk nieuw»
tje moest vertellen?"
„Och, dat weet ik niet, maar als zc
elkaar nu niet aardig vinden?"
„O, maar dat moet! Zc zien er alle»
bei zoo trouw uit! Dat komt vast in
orde; maar ze kunnen niet van db lucht
rust." Zij keek glimlachend op naar
den man naast haar. „Het geval is",
ging zij luchtig verder, „dat ik incogni»
to reis. Ik geloof,, dat ik u wel in ver»
trouwen kan nemen, want u ziet er
niet erg babbelachtig uit cn misschien
kunt u mij nog wei eens helpen. Het
zal do eenvoudigste zaak van de wereld
zijn, dat u als mijn neef uit Kensington
optreedt. Het is mijn gewoonte niet om
vreemdelingen zoo maar dadelijk in
vertrouwen te nemen, maar ik geloof
wel eenige mcnschenkennis tc bezitten
tenminste mijn oom de Groote
Zij hield plotseling op en ging op ge»
heel anderen toon voort: „Mijn oom
en grootvader beweerden het altijd. Ik
weet, dat u mij wel zult willen helpen,
maar het Is beter, dat u mij niets
vraagt zooveel minder kans is cr,
dat u zich verspreekt of behoeft te lic»
gen. Ik zou dat natuurlijk niet graag
willen", merkte zij glimlachend op, ter»
wijl zij vlug de trappen van het'hotel
opliep cn zich nnar haar kamers spoed»
dc, om haar gehavende japon tegen
ccn andere te verwisselen.
Toen hij zijn kamertje bereikt bad.
liep dc man regelrecht op zijn koffers
toe cn haalde uit een daarvan een oude
krant. Hy zocht naar een klcüi arti»
keltje en toen hij het gevonden had,
las hij het aandachtig door. Zijn ge»
zicht klaarde onder het lezen duïdc»
lijk op en toen hij eindelijk de krant
weer in den koffer terugbracht, kon
hij zijn glimlachen slechts met moeite
onderdrukken. Hij hoorde niet eens, dat
dc gong voor dc lunch al voor de twee»
de maal door de gangen klonk. Zou
het meisje, dat hij zooeven uit het
warnet van prikkeldraad bevrijd bad.
een vermomd vorstenkind kunnen zijn?
Hij had het toch gelezen, dat een prin»
scs op het oogenblik door Engeland
reisde, zonder ccnig gezelschap en tc»
gen den wil harcr ouders. Alles wees cr
op. dat „zij" dc prinses was. Maar hoe
het zij. dc man was avontuurlijk van
aard cn hij besloot zijn avontuur tot
eiken prijs voort te zetten. Natuurlijk
gevoelde hij zich niet weinig gestreeld
bij dc gedachte, dat hij wellicht de eer.i»
ge man was. aan wien dc prinses haar
geheim wilde toevertrouwen.
Toen hij door de lange, lage eetzaal
van het hotel naar zijn tafeltje aan het
verste eind wilde gaan. voelde hij plot»
seling een handdruk op zijn arm. Hij
keek op en ontdekte zijn vriendin van
dien ochtend aan een klein tafeltje, in
het midden der zaal. Zij keek hem met
haar wondermooie, zachtblauwe oogen
glimlachend aan.
„Terloops wil ik a nog zeggen",
sprak zij met haar diepe altstem, „de
naam waaronder ik hier logeer is Sc!=
wyn Joan Sclwvn. Ik dacht dat het
nuttig kan zijn, als u dit weet. Speelt
u tennis?"
Mij knikte bevestigend.
„O, dan moet u om drie uur met mij
spelen, wilt u? De tweede baan is de
beste", cn zij glimlachte alsof zij
iemand groote eer bewezen had.
Michael Ambcry zocht zijn plaats in
dc zaal op. Het vermakelijke van de
situatie ging hem niet voorbij. Hij had
ccn uitnoodiging ontvangen een ko»
leven. Wilt u hem helpen om een stand»
plaats te krijgen?"
„Maar Toney, over zoo iets heb ik
niets te zeggen, dat verzeker ik je. Bo>
vendien...."
„Maar u heeft toch wel vrienden die
hem kunnen heipen. Tante Duif zei dat
u ccn zeer invloedrijk man was en dat
het noodzakelijk was om goede vricn»
den met u te blijven, dus natuurlijk
kunt u wat voor hem doen. Hij is een
goed man cn hij heeft vijftien jaar bij
de Kanaka's gewerkt en Cadetje is
vijftien jaar bij tante Duif geweest, dus
u ziet, ze zijn quite".
„Lieve kind, je bent een lastpost.
Wat haal jc toch vreemde ideeën in je
hoofd. Maar misschien kan ik hem wel
helpen om ergens beroepen te worden.
Dat wil nog niei zeggen dat hij dan
genoeg zal verdienen om er van te
kunnen leven".
„Ileeft u het fluitje al eens gepro»
beerd?" zei Toney plotseling.
„Neen, nog niet. Ik wacht maar tot
ik eens alarm moet blazen in de stad".
„Ja. tante Duif zou wel eens kunnen
komen als u het hier probeerde daar
had ik niet aan gedacht".
„Heeft jc tante je al overhoord, To»
nev?" zei dc gencraaL
„Mij? O neen, ik moet weg, ik heb
cr heclemaal niet meer aan gedacht,
maar ik ken het best, hoor. Paps ver»
telde er mij al van toen ik pas vier
ninklijke nog wel van een kind, dat
zeker do helft jonger was dan hij»
maar zij was het bekoorlijkste persoon»
tje van bet gèheele hotel en dit was al
genoeg voor hem om in alles haar zin
te doen en er met niemand over te
spreken. Hij nam zich voor hare ko*
ninklijke hoogheid straks even te lee*
ren wat hij onder tennissen verstond cn
hij vermaakte zich al bij de gedachte
aan haar nederlaag.
Precies twintig minuten later dan af»
gesproken was verscheen de prinses op
dc tennisbaan. Zij geleek een visioen,
een visioen van tussor en georgette!
Glimlachend cn vriendelijk wuivend
kwam zij nader, zich verontschuldi»
gend voor haar te laat komen. „Ik
moet nu ook alles zonder kamenier
doen!" verklaarde zij ernstig.
„O, in ieder geval is het effect zoo»
danig, dat het wel twintig minuten
wachten waard is", zei Ambery, een
weinig ontstemd, want hij was er toch
eigenlijk dc man niet naar, om zich
zoo te laten behandelen. Maar zij
scheen hem reeds volkomen ab een in»
tiemen vriend te beschouwen cn de
3fstand, die hen des morgens scheidde,
was dan pok spoedig overbrugd. Ambe*
ry vermaakte zich over haar toilet en
stroopte zijn mouwen wat hooger, vast
overtuigd, haar in enkele sets te zullen
overwinnen. Maar een half uur later
stond hij zijn verontschuldigingen te
stotteren, terwijl zy hem aan het ver»
stand bracht hoe hij de „back»hand"-
behoorde te spelen.
Samen wandelden zij terug naar hef
hotel, waar de thee reeds werd geser»
veerd. Onmiddellijk verscheen ccn keil»
ncr en.het kwam Ambery voor, dat de
andere gasten hadden inoeten wachten,
totdat zij hun plaatsen hadden gevon»
den. Gedurende het thce=oiurtje waren,
veler blikken op Joan Selwijn gericht
De mannen keken brutaal over hun
kopjes, probeerend haar blik tc ont»
moeten, dc vrouwen gluurden haar aan
ais zij het niet bemerken kon.
Dien avond dansten Ambery en de
prinses voortdurend samen. De prinses
was een wonder, zij danste heerlijk licht
en Ambery kon zich niet herinneren
ooit een vrouw te hebben ontmoet, die
haar ook maar eenigszins nabij kwam.
Na het dansen genoten zij samen in de
hal van het hotel hun ijs. Er was eert
zanger, met dat zeldzame timbre m
zijn stem. dat nog lang op de toehoor»
ders nawerkt. Ambcry ontdekte, dat de
prinses ontroerd was door de mu/ick,
haar oogen stonden vol tranen. Maar
toch bleef zij het gesprek met hem op
haar gewone, rustige manier voortzet»
ten.
Den vijfden avond van zijn verblijf
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
a 60 Cents per regel.
Overwerkte Zenuwen
hebben in de Eerste plaats een Kalmecrend
en Versterkend middel noodig.
Mijnhardt's Zenuwtabletten geven
kalmte en nemen gejaagdheid en over
spanning weg. Glazen buisje 75 ct. Bij
Apoth. en Drogisten. 7
jaar was".
„Je vader was een merkwaardig man,
Toney, maar niet erg wereldwijs".
„Neen, heclemaal niet wereldwijs,
maar hij wist toch een heelebocl. Hij
zou mij wel gezegd hebben hoe ik het
nieuwtje over haar vriend aan Cadetje
moest vertellen en dat wilt u niet
doen. Denkt u dat ze flauw zal vallen?
Ik hoop van niet".
„Ik hoop het ook niet. Wacht liever
tot ik weg ben, morgen, Toney. Ik ben
bang dat jc mij cr bij zou roepen als
cr niemand anders in de buurt was".
„Oom Duif zou nog beter zijn, want
ik geloof dat tante Duif de gewoonte
had om flauw te vallen, als ze iets heb»
ben wilde. Niet echt, maar ze deed net
alsof, en dat is soms nog mocilyker te
genezen".
„Nu. ik boop dat het goed afloopt,
Toney. En vergeet niet om mijn fluitjes
te sturen als je behoefte aan geld
krijgt".
„Voordat Cadetje trouwt heb ik niets
meer noodig. We moeten haar goed in
de klccrcn steken. Ik denk dat tante
Duif het niets prettig zal vinden als ze
weg gaat. Ze is een heel nuttig persoon»
tje".
„Dat zal wel, maar Lady Duif zal ge*
makkelijk genoeg een andere juffrouw
van gezelschap kunnen vinden."
(Wordt vervolgd)*
