ÖEMF.NÖD
NIEUWS
SNELHEIDS-OVERTREDERS.
Wanneer de automobilist hier te
lande de snelheidsbepalingen negeert,
wordt hij. zoo mogelijk, togengchouden
en de dienaar der wet vraagt hem om
ten korte levensbeschrijving. Daarna
moet dc delinquent voor den kanton»
iechter verschijnen of hij transigeert...
een lioop soesan in ieder geval.
In Mexico doen ?e dat anders- Wan»
«ccr daar een politieagent meent dat
een chauffeur te hard gaar. haalt hij
kalm een revolver te voo.schijn... pang...
een band kapot. De Mexicanen zijn
gewend om met vuurwapenen om te
gaan en daardoor uitstekende schut»
ters. Toch gebeuren er wel eens kleine
vergissingen, als de schutter iets tc
hoog aanlegt cn den bezitter van den
band in plaats van den band zelf raakt,
of wanneer hij er zijdelings een beetje
"aast is cn een onschuldigen voorbij»
ganger neerlegt- Jammer, maar wat
zui je er aan doen. Men bekommert
zich er hier in Mexico niet eig over.
Meestentijds is het schot goed gericht,
dergelijke uitzonderingen bevestigen...
het reglement.
ALPHONSO XIII.
Onlangs is weer eens een aanslag
gepiccgd op het leven van den Spaan»
schen koning Alphonso XIII. die bui»
ten de grenzen van zijn land een groo»
icr populariteit geniet dan daarbinnen-
Het 's waarlijk wonderlijk dat Alphon»
so zich de oudst»regeerende vorst van
Europa mag noemen, want er zijn op
hem meer aanslagen gepleegd dan op
alle andere troonbekleeders te samen.
Deze laatste aanslag vond plaats te
Parijs, waar er ook reeds in 1905 een
mislukte. Niemand- zelfs zijn felste
tegenstander zal ontkennen, dat 's ko»
nings persoonlijke moed groot is. Wan»
neer je een positie in de maatschappij
bekleedt, die aanslagen op je leven
zoo onwaarschijnlijk maken, dat je de
gedachte er aan kunt ncgeereiv kun
je je moeilijk voorstellen wat het be»
teekent. voortdurend te leven met dc
wetenschap dat je laatste uur ieder
oogenblik kan slaan-
'Poen in 1905 te Parijs de bom in dc
Rue de Rohan vlak achter het konink»
lijk rijtuig uiteenspatte, wendde Al»
phonso zich doodkalm 'tot den Fran»
schen president Loubet, die naast hem
zat en zei glimlachend: O. dat is
maar een voetzoeker. Daar ben ik wel
aan gewend.
Een man. die in zulke omstandighc»
den zoo optreedt is toch. wat men ver»
der van hem denken moge: rasecht.
DE LONDENSCHE MELK-
VOORZIENING TIJDENS DE
STAKING.
In „Hei Alg. Zyivel- en Melkhyg. Wbl."
wordt de organisatie beschreven van de
Londensche melk voorziening, tijdens de
staking.
De algemeene staking vond de Britsche
regeerimg niet onvoorbereid. Reeds in De
cember j.l heeft laatstgenoemde zich met
vertegenwoordigers van den Londen schen
melkhandel in verbinding gesteld om te
overwegen^ wat er in geval van een spoor
wegstaking moest gebeuren om Londen van
melk te blijven voorzien. Er hebben toen in
het geheim verscheidene voorbereidende
besprekingen plaats gehad en toen de al
gemeene staking was afgekondigd, wa^s
men gereed om onmiddellijk het nieuwe
werk te beginnen.
Het eerst noodige was, een centrale
macht de beschikking te geven over alle
melk welke in Londen kwam. Hiertoe was
het „London Milk Pool Committee" ge
vormd. dat naar aanleiding van een door
de regeerimg speciaal uitgevaardigd melk-
besluit over alle melk de beschikking
kreeg.
Tegelijkertijd was een van de eerste of.
ficieele mededeelingen aan de Londensche
bevolking, dat maatregelen waren getroffen
om haar geregeld, ook gedurende de sta
king, van melk te voorzien, wat een groote
geruststelling was.
Het melkproductïegebïed van Londen, 400
K.M. in doorsnee en ongeveer 20.000 boer
derijen ellende, was in 7 districten inge
deeld, terwijl in elk district een aantal on:
vangplaatsem was uitgezet, welke door vrij
willigers werden bediend. Hier moesten
de boeren volgens instructies, die zij voor
af hadden ontvangen, hun melk afleveren
Van de ontvangplaatsen ging de melk dan
naar den melktrein, bestaande uit vracht,
auto's die voor het betreffende district
lang» een vaste route liepen. In het hoofd
kwartier in Hyde Park waren sub-commis
sies geïnstalleerd voor elk district, voor een
^eregelden loop van deze melkconvooien
zorgen hadden. convooi dat in Hyde
Park binnenkwam, werd onderscheiden
door een gekleur kenteeken op de auto's
en had zijn eigen ontlaadplaats en een
eigen toegang' tot Hyde Park en uitgang
voor vertrék. Gedurende de staking werd
langzamerhand de geheele aanvoer van
melk weer verlegd van het vervoer per,
auto-convooi naar dat per trein.
Bij de distributie maakte men gebruik
van de normale kanalen, zoodat men alleen
te zorgen had, dat de beschikbare melk
over de melkinrichtingen verdeeld werd.
hetgeen, afgezien ven kleine moeilijkheden,
volkomen gelukte. Op den eersten dag van
de staking slaagde men er reed6 in, elke
melkinrichting 50 te bezorgen van de
henoodigde boeveelheid melk. Den tweeden
dag kon deze hoeveelheid tot 75 worden
opgevoerd en van den derden dag af kreeg
reeds elke melkinrichting de volle hoeveel
heid melk, die zij noodig had.
He: Committee gebruikte :n den aanvang
1500 vrachtauto's, door vrijwilligers be
mand
De regeering verleemde stenn in den
vorm var. bovengenoemd besluit en door
iet Committee de beschikking te geven over
-!e noodige vrach-tauto's en over Hyde
Park. Voorts keurde zij goed dat de melk, in
gevolge de onkosten, 2 pennies per quar".
verhoogd werd.
DE GEVAARLIJKE SNELHEID
Dezer dagen verloor een Engelsch
motorrijder het leve" doordat hij bij
een snelheid van 65 tot 75 K-M. van
zijn motorfiets viel- Deze gebeurtenis
gaf den lijkschouwer aanleiding, de
theorie te verkondigen dat juist de zet
snelheid de gevaarlijkste is. Dc prac»
tijk heeft uitgewezen dat soortgelijke
ongelukken bij een snelheid van 100
R M. het slachtoffer slechts kneuzin»
gen kosten, doch slechts uiterst zei»
den net leven, terwijl bij een snelheid
van 150 K M. meestal slechts enkele
schrammen het gevolg zijn van den vaL
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 10 JULI 1926
Een krygsdaus.
NET ONTSNAPT.
Toen onlangs de vermaarde Engelsche
automobielrcnner op een strand
de Engelsche Zuidkust een aanval deed
op het wereldsnelheidsrecord en daarbij
een snelheid van bijna driehonderd kilo»
meters per uur had bereikt, werd, zoo»
als later gebleken is, een verbinding
van een schokbreker raet een voorwiel
duor de geweldige trilling kapot gestoo»
ten. Het andere eind bleef vastzitten,
maar toen de wagen tot stilstand kw
hing het nog maar aan een draadje. Was
deze verbinding bij die snelheid ook
bezweken, dan zou de auto zonder twiji
fel een ware salto mortale hebben ge=
maakt en dc berijder....
Er zijn veel meer merkwaardige ont»
snappingen op het randje in de geschie»
denis voorgekomen. Een der wonder
lijkste is wel die van een zekeren
Sutherland, een Amerikaan. Zijn vak
was „steeplejack", d.w.z. hij moest op
kerktorens en hooge fabrieksschoorstee»
ncn klimmen om herstellingen tp doen
c. d. Toen hij op een dag boven op een
80 Meter hoogen watertoren bij Chicago
zat, raakte een steen onder zijn voet
los, waardoor hij zijn evenwicht verloor
en naar beneden viel. De diepte
zijn val was op dit punt in rechte lijn
ongeveer 60 Meter. Hij kwam terecht
op de telegraafdraden, die zijn val bra»
ken, maar hem weer wegslingerden,
waarop hij in een hoop smeltende
sneeuw aan den wegkant viel. Er lag
slechts een enkele hoop sneeuw, niet
rneer dan 2 Meter in het vierkant, maar
hij viel er precies middenin. Na een
week in een ziekenhuis was hij weer ge»
heel hersteld.
Een ander geval nog is dat van een
Ierschen jongen die in een kar zat,
waarvan het paard op hol sloeg vlak bij
Ccn diepen afgrond. Paard en wagen
stortten in het ravijn, de jongen werd
eruit geworpen, maar werd op een
hoogte van 60 Meter door de takken
van een boom opgevangen.
Een paar jaar geleden reed in Enge»
land een motor»omnibus dwars door
een brugleuning boven een rivier, die op
dat oogenblik ongeveer geen water be»
vatte. Halverwege bleef het voertuig
hangen en terwijl de geheele voorste
helft boven den afgrond hing, konden
de passagiers zich door het achterpor»
tier in veiligheid brengen. Ware de wa»
gen een halven Meter verder doorgere»
den dan zou geen der inzittenden er
levend uitgekomen zijn.
BEZOEK AAN DEN GEVANGENE.
De inrichting der gevangenissen wordt in den laatsten tijd in de meeste
beschaafde landen gemoderniseerd. De wetsovertreder van heden ontvangt een
veel humaner behandeling dan zijn voorganger van een vorig geslacht ontving. De
eisch van gevangenishervorming heeft echter in sommige landen, zooals in
Amerika (waar de vroegere toestanden heel erg waren) tot een overdrijving
geleid, die als te veel even schadelijk werkt als het tekort van vroeger.
Wat zegt men bijv. van dit tooneeltje, waarbij een student, veroordeeld tot 3
dagen gevangenisstraf wegens overtreding der maximumsnelheid per auto het gezel
schap zij het buiten de celdeur geniet van zijn meisje, dat hem den tijd njet
lectuur komt korten.
MERKWAARDIGE
ONGELUKKEN.
Op zichzelf zijn bezoeken van familieleden aan gevangenen niet bijzonder en
wij willen de laatsten zijn om er ons tegen te verzetten. Maar gevangenissen,
waar" de administratie zoo gemoedelijk is om een fotograaf toe te laten, die het
tooneeltje fotografeert, zijn toch ongetwijfeld wel heel zeldzaam.
COUé.
Over ..dokter" Coué, de kleine een»
voudige apotheker uit Nancy# die te»
vens de groote voorvechter was van
auto»suggestie voor hij enkele dagen
geleden stierf, is nog wel het een en
ander te vertellen-
Behalve eenvoudig en oprecht, was
deze man buitengewoon methodisch.
Hij had de gewoonte hen die om zyn
advies kwamen te verzekeren, dat het
aantal dingen dat werkelijk moeilijk
genoemd mocht worden, zeer gering
was en het aantal onmogelijkheden nog
kleiner-
Men kan bijna alles wat roen wil
was een van zijn stelregelen. De wil,
of in zekeren zin de energie, was vol»
gens hem de sleutel tot het geluk daar
ieder mensoh, dank zij deze eigen»
schappen ziah kan verzekeren van
een goed humeur en een goede ge»
zond'heid.
Zijn recept voor zieken: lederen
dag word ik dn ieder opzicht steeds
beter js overbekend. Minder alge»
meen bekend is wellicht de buiten»
gewone waarde die ook deze mam
hechtte aan het goed kauwen van spij»
zen.
Coué raadde zijn patiënten gaarne
de volgende kleine oefeningvaan; sluit
de hand tot een vuist en zeg niet ^1»
leen, maar concentreer uw gedachten
op: Ik wil mijn hand openen,
maar ik kan niet, ik kan niet ik kan
met
Als gij daarna toch uw hand kunt
openen komt dat, doordat gij niet in»
tens genoeg gedacht hebt, dat gy
het niet kunt.
Dit principe is als variété»sensatie
door vele min of meer oprechte tele»
pathen van de laatste jaren toegepast
VERDWENEN LAND.
De tocht van Amundsen en zijn reis»
gezellen met het bestuurbaar lucht»
schip Norge over den Noordpool heeft
vele waarnemingen tot resultaat gehad.
O.a. heeft Amundsen kunnen vaststel»
len dat zich rondom den Pool een groo»
te watervlakte uitstrekt, die gedeelte»
lijk, toen het lichtschip erboven koerste,
open was. Het eenigc land dat werd
waargenomen, bestond uit enkele kleine
eilandjes.
Deze bevinding is in tegenspraak
met de mededeelingen van vele vroe»
gere poolreizigers, die in de richting
van de Pool (dien zij niet bereiken kon»
den) bergketenen ontdekten, die op de
aanwezigheid van een machtig stuk land
rondom de Pool wezen. Vrijwel elk
hunner geloofde vast in het bestaan
van een Pool»contincnt gelegen ten
Noordwesten van Axel Heibcrg=land en
30 jaar geleden kwam het zelfs voor op
dc kaarten onder den naam Crocker»
land.
In 1906 bereikte een expeditie de
streek waar dit land moest liggen vol»
fens die kaarten, maar vond niets dan
zee. Acht jaar later echter zag Mac
Millan op dezelfde plaats hooge berg*
toppen. Hij poogde ze te bereiken, maar
slaagde hierin niet.
Na den oorlog wendde hij opnieuw
een poging aan, zag dc toppen wederom,
maar bereikte zc ditmaal evenmin. En
een derde maal was hij niet succesvol»
Ier. Evenwel stelde hij vast dat de ge»
tijden tc dezer plaatse variaties ver»
toonden, die onomstootelijk wezen op
de nabijheid van groote stukken land.
Er bestaat thans een theorie, volgens
welke deze uitgestrekte stukken land
gedurende den laatsten tijd in de zee
verdwenen zijn, zooals, naar men als
vrijwel zeker aanneemt, in vroeger tij»
den geschied is met een reusachtig
vasteland in den Atlantischen Oceaan.
Accepteert men deze theorie niet, dan
moet men tot dc conclusie komen, dat
de bergtoppen en hoogvlakten slechts in
dc verbeelding van dc poolreizigers
bijv. door gezichtsbedrog, bestaan heb»
ben, hetgeen toch ook niet zoo gemak*
kclijk aan te nemen is.
elementen die de Indianen aanvielen.
Later kwam in den toestand een heele
verbetering toen de blanken alleen dan
Indianen bestreden, als dit uiterst nood
zakelijk was. Helaas was het nog al eens
noodzakelijk, want de Indianen voelden
er niets voor de blanken steeds verder in
hun jachtgronden te zien doordringen.
Op alle mogelijke manieren trachtten zc
hun gebied voor zich te houden, maar
het was een wanhopige strijd, waarbij
van te voren reeds vast stond dat het
blanke ras zou overwinnen.
Dc Noord-Amerikanen hadden cn heb
ben nog één ding gemeen. Uiterlijk zijn
ze zeer onverschillig. Blijdschap of ver
driet, zijn gelaat zal altijd dezelfde
uitdrukking hebben. Hun geestkracht is
bewonderenswaardig. In den omgang
zijn ze afgemeten, maar uiterst hoffelijk.
Een Indiaan is echter zeer spoedig belec-
digd en dan heeft hij een even gevaar
lijke als leelijke eigenschaphij is wraak
zuchtig.
De Indianen bezitten bijna allen een
redenaarstalent en ze spreken zich uit in
een verheven, bloemrijke taal. Felle kleu
ren trekken den Indiaan bijzonder aan
en vooral in hun vroegere oorlogen
speelden kleuren een belangrijke rol.
Als een Indiaan zijn gelaat op een be-
In het voorgaande stukje hadden wij
het over eenige ontsnappingen op het
randje af. Deze medaille heeft ook een
keerzijde. Zooals er buitengewoon for»
tuinlijke menschen zijn, bestaan er ook
abnormale pechvogels.
Neem het geval van den stationchef
op de lijn Calais»Parijs, die onlangs op
de volgende wijze het leven verloor.
Naast het perron waren eenige werklie»
den tusschen de rails aan den arbeid.
Toen de sneltrein naar Parijs gesigna»
leerd werd, sprongen zij op het per»
ron. Een hunner vergat echter zijn spa»
de die door den passeerenden trein
met kracht op het perron werd geslin»
gerd, den stationchef raakte en dezen
op slag doodde.
De „Matin" vertelde kortgeleden een
nog merkwaardiger geval. Gedurende
een stierengevecht te Valencia schudde
de stier, nadat de matador den degen
tusschen de schouderbladen van het
dier had gestoken, heftig het lichaam.
Het wapen vloog door de lucht cn
doorboorde de borst van een der func»
tionarissen.
Toen de trein tusschen Brighton cn
Londen een paar jaar geleden op een
dag Londen naderde, vloog plotseling
een zware ijzeren staaf door het portier
een compartiment binnen en doodde
een der inzittenden. Niemand weet tot
den huidïgen dag van waar deze staaf
afkomstig was en op welke wijze zij in
den trein vloog.
EEN RADIOVLEUGEL.
METHODE.
De Engelsohcn staan niet bekend
als een spaarzaam volk. Verre van dien
De Franschen daarentegen hebben een
groote reputatie van spaarzaamheid.
En terecht. Maar er is onlangs toch een
incident voorgevallen waarbij Fran»
schen verwonderd waren over Engel»
sche zuinigheid.
Een paar weken geleden zagen de
aanwezigen op het vliegveld le Bourget
bij Parijs een groot Engelsch vliegtuig
door de lucht naderen. Dit is een zeer
gewoon verschijnsel op dit vliegveld,
maar het toestel in kwestie had iets
bijzonders. Men zag er duidelijk een
geweldig eind gliinsT Arend draad aan
hangen.
Wat kon dat zijn vroeg men zich
af.
Het geheim werd spoedig ontsluierd.
De vlieger had hij zijn vertrek een tele»
graa/fdraad geraakt en deze afgescheurd
en meegevoerd. Hij was nauwelijks uit
zijn cabine of er werd 'hem een offi»
cieed telegram overhandigd met de
woorden:
Vliegtuig Frankrijk heeft 200 M.
telegraafdraad meegevoerd. Verzoeke
dit materiaal met spoed terug te zien»
den.
Men wond het stuk draad op, maak»
te er een pak van en zond het met het
eerst vertrekkend vliegtuig naar Lon»
den terug. Dat is methodisch. Het is
ook zuinigheid.
D'ANNUNZIO EN DE
MILLIARDAIR.
Terwijl de constructieve verbeterin
gen van draadlooze apparaten snel op
elkaar volgen, blijven de verfijningen
van het uiterlijk der ontvangtoestellen
niet achter. Op onze foto aanschouwt
men het nieuwste, de eerste draadlooze
salonvleugel.
OVER HAAR.
U kent d'Annunzio toch? Italiaan,
dichter van grooten faam, oorlogsvlie»
ger, tijdelijk dictator en bevrijder van
Fiume, reclame»maker als geen tweede
ter wereld. Maar toch een merkwaardige
figuur. Je hoort den laatsten tijd, na
zijn dramatische verzoening met Mus»
solini niet veel meer van dezen grooten
Gabriele. En als u de reden hiervan
nog niet wist.d'Annunzio heeft zich
maanden geleden als een kluizenaar in
zijn villa teruggetrokken. Hij dicht
niet meer, hij vliegt niet meer, hij
houdt zich bezig met de edele goud»
smeedkunst als tijdverdrijf en bemoeit
zich verder met niets of niemand. Hij
weigert eiken bezoeker behalve 12 be»
delaars uit den omtrek, die hij beurte»
lings te gast noodt cn onthaalt. Inder»
daad, er is in Gabrielle d'Annunzio een
vorst der reclame verloren gegaan.
Onlangs genoot Italië de eer van
het bezoek van een dier Amerikaansche
milliardairs die eraan gewend zijn al
hun wenschcn, hoe excentriek ook, te
zien ingewilligd. En deze milliardair be»
sloot d'Annunzio op te zoeken in zijn
kluizenaarshut, die een kasteel is. Hij
ging te werk op de wijze, die hem na»
tuurlijk het naast lag. Hij kocht met
vele dure dollars een bediende om en
slaagde er werkelijk in vermomd het
heiligdom van den poëet te betreden.
Maar deze doorzag het bedrog en wees
den machtigen geldkoning zonder eenig
ceremonieel de deur. Zelfs dollarko»
ningen kunnen d'Annunzio niet temmen.
Tot 1 October blijft hij ongenaakbaar,
behalve voor die 12 bevoorrechten die
misschien nog nooit een dollar gezien,
laat staan bezeten hebben.
De uitdrukking. „Zooveel spijt als
haren op zijn hoofd" is in zooverre iet»
wat vaag, dat het werkelijke aantal ha»
ren, dat de meeste menschen (behalve
volmaakte kaalkoppen) bezitten, nooit
goed geteld is. Het was te vermoeiend.
Was, want de heer Charles Nessier te
New York heeft de wereld aan zich
verplicht door de uitvinding van een
apparaat dat de haren van het men»
schclijk hoofd, en desgewenscht van
honden, katten, e.t.q. kan teilen. Zoo
is men tot de conclusie gekomen dat
een volle menschelijke haardos bestaat
uit 100.000 tot 250.000 haren en dat het
met de snelheid van ongeveer 1,25 Cen»
timeter per maand groeit. Het komt ons
voor dat wij nog niet zoo heel veel
verder zijn met deze wetenschap. Dc
marge is wat groot en bovendien als
het apparaat eens niet nauwkeurig werkt
wie zal de uitkomst controleercn?
ASSURANTIE-ZWENDEL.
De secretarisgeneraal vam het „Verband
Deutscher Lichtspiel-Theacer" (Vereeniging
van bioscopen in Duitschland), dr. Ram-
nert, beeft zich aan een grootech opgezet-,
ten assuranliezwendel schuldig gemaakt.
Van zijn relatie; met de vereeniging, die
een paar duizend leden telt, maakte hij ge
brui'k, om de bioscoop.eigenaars te bewe
gen, zich tegen, brand, diefstal, enz. bij een
z.g. Engelsche verzekering maatschappij
te verzekeren. Aan de bioscoop-eigenaars,
die daarop ingingen, verstrekte hij dan z.g.
poliseen eener bekende Londensche assu-
rantiefirma Robert Ga.rdener Mountaime
en Co. Echter waren dit steeds valsche,
door Rannert zelf opgemaakte en onder
eekende polissen.
De omvang der zwendelarijen staat no?
iiet vast, doch moet zeer groot zijn, daar
ze reeds gedurende twee jaar door Ran
nert bedreven zijn.
VREEMDE VOLKEN.
DE INDIANEN.
Een gemoderniseerd Indianen opperhoofd.
Veel goeds wordt er van de kolonis
ten verteld, maar zoo dikwijls wordt ver
geten er bij te vertellen, dat die kolo
nisten ook niet altijd humaan optraden.
Wel degelijk durfden de Indianen zich tn
een open strijd geven, hoewel ze wisten
dat ze het met hun primitieve bewape
ning moesten afleggen. En wat trouw
en durf aangaat, hebben heel wat blanken
iets van deze roode mannen kunnen
Ieeren.
Wie aan Indianen denkt, brengt met
een in zijn gedachten de woorden
tomahawks, wigwams, squaws, moccasins,
vredespijpen en camulets.
De tomahawk was het eens zoo ge
duchte wapen, waarmede „scalpen" ver
overd werden. De wigwams waren de
woningen van de Indianendorpen, de
squaw s waren de vrouwen der Indianen,
die over het geheel niet veel te vertellen
hadden en goed genoeg waren om te
werken. De camulets waren de kost
baarste bezittingen van den krijger.
Zonder een camulet was een Indiaan
geen krijger meer en werd hij naar
„de oude vrouwen" verwezen.
Het is schier ongelooflijk in welk een
betrekkelijk korten tijd het groote
Indianenvolk tot een armzalig volkje
is geslonken. Hiervoor waren verschil
lende oorzaken. De eerste kolonisten
hebben zeker niet vermoed dat er van
de toen zoo machtige vijanden zoo wei
nig over zou blijven. Het is slechts een
kwestie van tijd en eens zullen er in het
geheel geen Indianen meer zijn.
We schreven reeds dat er ook kolo
nisten waren die ruw optraden. Maar dat
was hoofdzakelijk in den eersten tijd der
kolonisatie en het waren niet de goede
IX.
Als we schrijven Indianen bedoelen we
'daarmee de Noord-Amer.Kaausche
Indianen, waar heel wat over te ver
tellen valt. \Ve kunnen maar ccn be
knopt overzicht geven, want een meer
nauwkeurige beschrijs ing zou een heci
boekwerk vullen. Ieder die Indianen
verhalen gelezen heeft, bijvoorbeeld
die van Karl Mas, weet, dat de Indianen
in onderscheidene stammen onderver
deeld zijn, die weliswaar vele dingen
gemeen hebben, maar toch ook weer ver
schillen vertoonen. Er is veel over dc
Indianen geschreven; in goede boeken
cn minder-goede. Hoe dikwijls is de In
diaan niet beschreven als een wreedaard,
iemand die alleen in het verborgene op
trad cn den vijand niet in het openbaar
durfde aanvallen. Maar dat is onjuist.
Zij, die de Indianen hebben leeren ken
nen, vooral in den tijd dat ze nog mees
ter waren van het gebergte, de wouden
en de savannen, weten het beter. Zeker
hebben de Indianen w-reedheden bedre
ven, maar niet vergeten moet worden
dat ze hun land tegen vreemde kolonis
ten wilden verdedigen.
Een oude squaw versmaadt geen
eigaret.
De huidkleur van de Indianen va
rieert tusschen licht- en donkerbruin.
Over het algemeen zijn ze van gemid
delde grootte en hebben een ineenge
drongen gestalte.
De volgende week hopen we een en
ander te vertellen over de tegenwoor
dige levenswijze der nog overgebleven
Indianen.
paalde wijze beschilderde, kon men er
van op aan, dat hij op het oorlogspad
was. Ook gekleurde versierselen zijn bij
de Indianen zeer in trek.
Van de vroegere eigenaardigheden is
door hun omgang met de blanken veel
verloren gegaan. Het aannemen van den
Christelijken Godsdienst door de mees
ten heeft daar een grooten invloed op
gehad.
Ook de kleeding verschilt veel bij die
van vroeger
