Haarlem's Dagblad | 1926 | 10 juli 1926 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 10 JULI 1926

STADSNIEUWS

DE INVOER VAN VERSCH
EN BEVROREN VLEESCH.

VERBOD GEVRAAGD.

Het Congres van den Ncderlan-dschen
Bond van Veeihandelaren, dat op 6 en
7 dezer >te Amsterdam in Artis ge*
houden werd, heeft een telegram aan
den Minister van Binoenlandsohc Za*
ken en Landbouw verzonden, waarin
drigend wordt verzocht, zoo spoedig
mogelijk den invoer van versch en 'bes
vroren vleesch te verbieden en, wans
neer dit niet spoedig kan geschieden,
het dan onmiddellijk zoo zwaar met
invoerrechten te belasten, dat de vees
houderij voor totalen ondergang wordt
behoed.

HET FILMKIJKSPEL

Scala-Theater.

Het 'programma opent met een uit
stekend journaal, waarin heel mooie na-
tuurtaiercelen te zien zijn. „Op het hel
lende vlak" is een cowboy-drama in 5
acten. Zooals altijd bij dergelijke films
kan men weder genieten van de vurige
paarden, de onversaagde ruiters en de
woeste rennen. Zoowel mannen als vrou
wen doen daaraan mee. Tevens zit er
een stukje geschiedenis in deze film.
Werkelijk een goed nummer. De
hoofdfiguyr hierin is William Desmond.

Het hoofdnummer is echter de volks
schets in 3 acten..Oranje Hein", ge
speeld door Herman Boubcr's Tooneel-
gezclschap. Deze artisten zijn al goede
oude kennissen geworden. De geschie
denis uit het Jordaanleven wordt (Uit
stekend gespeeld.

Vooral Oranje Hein (Joh. Elsen-
sohn) was op zijn best, overigens deden
alle medewerkenden hun werk naar^iun
vermogen, zoodat er een goed geheel
verkregen werd. Voeg daar nog bij dal
de liedjes waren van Louis Davids en de
muziek van Margie Morris, dan weet
men tevens dat het succes zeer groot
was.

Het is alweer een programma dat we
gaarne aanbevelen.

Luxor Theater.

„Een beeld van de onmetelijke woes
tijnen van Noord-Afrika, in den tijd dat
daar de eerste spoorweg werd «ange-
legd," geeft het hoofdnummer „Marok-
kaanscheH artstochten", volgens het pro
gramma en dit is inderdaad niet te veel
gezegd. Deze zegr boeiende film, vol
spanning, suggereert werkelijk in tal
van scènes de wijdte en de ruimte, maar
tevens de benauwenis, die iemand in de
uitgestrekte zandvlakten kan bevangen
wanneer daar van alle kanten het ver
raad loert en de woeste Arabische hor
den hem vervolgen.

Verschillende hartstochten of het
speciaal Marokkaansche zijn. zullen we
maar niet trachten uit te maken zijn in
deze rolprent duchtig aan 't werk en een
zucht van verlichting gaat bij het blije
einde uit het publiek op na al dat prach
tige woeste paardengcren, die gevechten
op leven en dood, die dreigende dolken,
die ontvoeringen en die reddingen-op-
het-nippertje.

Regie en spelers hebben zich vee!

moeite getroost: hoe geheimzinnig ligt
daar die Arabische stad, nooit door een
Europeaan betreden, en hoe mooi is het
Paleis van den wreeden en trotschen
Emir Abd-el-Kassem 1

De andere nummers van het program
ma zijn naar verhouding, duszeer goed.
In „Fotograaf tegen wil en dank" doet
Harold Lloyd de menschcn weer eens
smakelijk lachen en de revue en het
Luxor-Nieuws zijn vol afwisseling en
actualiteit.

De Kroon.

Deze week gaat in de Kroon een. dor
nieuwste paramounifilms „Juffertje
Blauwbaard". Wie deze week eens een
plezierigen bioscoopavond wil hebben,
verzuime vooral -niet naar de Kroon te
Hoe de genoegelijke nonsens in
het brein van den scenarioschrijver tot
een geheel is gebokst, is een raadsel,
maar een feit Is, dat „Juffertje Blauws
baard" amuseert. Een van de leukste
personages is ongetwijfeld de slaperige
Bertie, die als hij wakker is, zijn vrien*
den Larry en Bok van heel veel dienst
is, en zich dan ook verre van slaperig
toont, integendeel een vindingrijkheid
aan den dag legt, die niet alleen ver*
baast, maar de toeschouwers ook tra:
ncn doet lachen. En steeds maar weer.
wordt hij in zijn liefste bezigheid, sla:
pen, gestoord door de avonturen van
zijn vrienden. Bertie is een kostelijk
acteur, die in deze film o.a. op bijna
onnavolgbare wijze een kat imiteert;
zijn sjou-wen met de flauwgevallen
Eva en de manier waarop hij bijna ten
einde raad op 'n zeilzwab-ber naar dc
badkamer schuift, om te trachten haar
daar mot water bij te brengen, is onbe:
taalbaar.

De stemming voor „Juffertje Blauw:
baard" wordt al voorbereid door „De
jongste", een tweeactertje, dat ook
van grappen aan elkaar hangt.

Verder hebben we de kleine nijvere
Servische jongens en meisjes in hun
verschillende bezigheden kunnen bc:
wonderen. Volgens de film behooren
de Servische kinderen tot de int cl li*
«entsten van dc Balkan, en beloven ze
eens als de rust in de Balkan is weer:
gekeerd, tot de bloei en trots van
Europa te zullen meewerken.

Cinema Palace.

Een fiim van UFA „De man die zijn
v.ouw verkocht" draait op htt oogen
blik als hoofdnummer in de „Cinema";
het is een product bewerkt naar „Die
Insel der Traume" van Roscnhayn half
romantische sensatie, half rectic crimi:
naiiteit. De geschiedenis speelt in Pa:
rijs en in Monte Carlo en op een eiland
aan de Kaspische Zee. Dramatis Per:
sonae: een prins, een' prinses, een ba:
ron, een baronnes, een heer waarvan
niemand weet hoe hij aan zijn geld
komt (een avonturier) en tenslotte ccn
millionnair met een hart van goud.
Laat u deze elementen op elkander in:
werken dan krijgt u natuurlijk de ver:
rassendste resultaten, en ingewikkeld
ste problemen die alleen de rechter van
instructie kan oplossen, met behulp
van den millionnair, en van een ouden
verarmden graaf die tegen het einde
plotseling komt opduiken, en schijnt
weggeloopen te zijn uit Gorki's Nacht:
asyl. De milliopair die heef: moeten
ondervinden dat „geld alleen geen gc:
luk brengt" krijgt tenslotte als beloo:
'ning voor zijn zeer nobele daden de
prinses die haar eerste liefde spoedig
ergeet en daarmee de doorgestane el:

lende. Vermelden wij dat Harry Lie'dtke
de rol van den millionnair op uitne*
mende wijze vertolkt.

Zigoto is voortreffelijk en ocrkomisch
in de groote klucht „Zigoto als kam:
pioen". Wanneer zien wij hc;n eens in
de film die in het buitenland zoo een
opgang heeft gemaakt: Lc Sorcicr
d'Ors? In deze film is een kostelijk
naief cn ongemeen amusant verhaal uit
een kinderprentenboek verwerkt. Zi:
goto speelt daarin een heerlijke rol.

Het programma in de Cinema wordt
voltooid door Felix de kat, in een schit:
terend filmpje cn door een uitgebreid
journaal.

HANDELSREIZIGERSVEREENIa
GING „HERMES".

Op de vergadering van bovenge:
nomde vereeniging werd besloten, bij
genoegzame deelneming, voor het a.s.
winterseizoen te Haarlem een cursus te
organiseeren voor de afdeeling „Bran*
chcgroepen" in voedings en genotmid:
delen.

Deze cursussen worden in verschil:
lende steden van ons land gehouden en
werken mede. de warenkennis van
den handelsreiziger en handelsagent in
groote mate tc verrijken.

Tevens werd besloten om begin Sep:
temher.een excursie voor de leden te
houden naar dc papierfabrieken van de
firma van Gelder te Velsen.

EINDEXAMEN RIJKSKWEEK:
SCHOOL VOOR ONDERWIJZERS.

Geëxamineerd 7 mannelijke Candida:
ten. Geslaagd de heeren: H. J. Egbers,
A. Groenendijk. P. II. J. Hoedemaeker
G. .T. v. d. Maal, B. W. E. Veurman,
cn H. Jonkers allen van Haarlem en W.
M. N. Schouten van Hillegom.

DE WONINGSTICHTING
„HET OOSTEN".

De raad 'besloot «indertijd aan de
coöperatieve woningvereeniging, voor
gemccntcpcrsoncdl, voor den bouw van
26 arbeiderswoningen een voorschot te
verleenen en gronden in erfpacht te
geven. Inmiddels ihebben dc leden dezer
vereeniging tot stand gebracht de wo:
nir,«stichting „Het Oosten", die toege*
laten is als stichting uitsluitend in het
belang der volkshuisvesting werkzaam.
Bedoeling !s o.a. de bovenbedoelde 26
woningen ten name der stichting te
doen stellen. Naar aanleiding daar:
van -stellen B. cn W. den raad voor,
de bedoelde raadsbesluiten dicnover*
eenkoimstig te wijzigen.

PERSONALIA.

Geslaagd zijn Vrijdag tc Amsterdam
voor het diploma M.U.L.O. B mej. Jo
Hosland en Kees v. d. Broek, leerlin:
gen van de openbare M.U.L.Omschool
tc Bloomondaal.

Tc Amsterdam zijn bij het M.U.L.O.
examen geslaagd voor diploma A: S.
J. W. van Looy, I. L. Montauban en
15. C. E. Scherponhuysen te Haarlem,
E. Lansen en M. C. van Loon te Haar:
lemmermeer en E. J. Homburg en J.
van Kampen tc Bloem end a al en S. J.
Heiiff te Hcomstode.

Aan dc Theologische School der Cllur.
Gerei. Kerk tc Apeldoorn i's bevorderd
tot het tweede studiejaar Theologie,
de heer D. Rustige van Haarlem.

Bevorderd i-s van de eerste inaar de
derde klas, met ovorspringing van de
1 tweede, dc heer W. Meymhiout van
Haarlem.

Aan de Technische Hoogeschool te
Delft is geslaagd voor het ingenieurs
examen voor bouwkundig ingenieur de
heer J. Leupen van Haarlem.

HET HOOGOVENBEDRIJF

HET BEDRIJFSONGEVAL.

Onze correspondent te Velsen schrijft:

Naar wij vernemen, moet het onder:
zok naa de aan den nieuwen hoogoven
ontstane schade bobben uitgewezen,
dat op één plek de oversteen tot op
den metalen mantel is weggebrand- De:
ze oven is met Amerikaansche st-een
bekleed- De weggebrande steen zal
door dezelfe sl eensoort, die nog uit
Amerika moet worden aangevoerd
worden vervangen.

Zooals wij indertijd reeds mededeel:
den. is het ook met den eerstgebouw*
den oven niet -in orde. Ten behoeve
van een grondig onderzoek zal men
op sommige plaatsen de dikte van de
vuurvaste binnenbekleeding worden ge:
peild. waarvoor het noodig zal zijn.
eij aantal gaten door den metalen
te boren.

Om dit onderzoek mogelijk te ma:
ken. zal heden (Zaterdag) de oven niet
worden gestookt.

Als gevolg van de verminderde
werkzaamheden, ontstaan door het stil:
leggen van den nieuwen oven. is reeds'
een groot aantal arbeiders ontslagen.
Dit zijn in hoofdzaak ongehuwden,
wien echter door de directie is toege:
zegd. dat ze zooveel mogelijk aan de
papierfabriek aan het werk zullen won
den gesteld, waartoe de directie van
genoemde fab-ick hare medewerking
zal verleenen- Voor de talloozc losse
arbeiders, waarvan er dagelijks 100 a
200 werden aangenomen, naar gelang
van de behoefte, is het hlusschen van
den tweeden oven echter een groote
schadepost, daar thans geen arbeiders
worden aangenomen-

VERKEERSONGELUKKEN

Te Haarlemmermeer.

Dc bestuurder van een auto moest
Donderdag op den Aalsmeerdcrweg
een andere auto passeeren en week
daarbij zóó ver uit, dat het motorrij:
tuig een zwenk maakte en tusscheft de
boomen door in voile vaart over de
wegsloot heenvioog, zoodat 't precies
boven het water tusschen de twee waf
kanten bleef hangen. De hesiuurder
kwam met den schrik vrij en de twee
inzittenden, een paar kinderen, konden
ongedeerd in veiligheid worden ge:
bracht.

GEVONDEN DIEREN EN
VOORWERPEN.

Terug te bekomen bij:

J. D. Roemers, Leidscheplein 32, R.-K.
kerkboekje; M. Ooms, Kortê Laken
straat 17, vulpotlood ca notitieboekjes
R. Schoorl, Oranjestraat 114, bril in doos;
J. v. Hevnsbergen, Anegang 27, mantel
ceintuur; Dyker, Schotersit'.gel 133, doos
niet kleeciing; J. A. Spoor, Corn, van
Noordensrraat 12 rd, dynamo; H. F. v. d.
Goes, De Clercqsltaat 102, bruine hond
(Kennel Fauna); Van Wetering,
Spaarnwouderstraat 36, doberman pin
cher; Walbrink, Baan 15, zwarte poes
(Kennel Fauna;Vroom Dreesman.
Groote Houtstraat, gr. witte poes (Ken
nel Fauna)M. Rozenhart, Jansstraat 13,
lorgnetP. van Leeuwen, N. Spaarnwou
derstraat 12rd, medaillon met lint; L. v.
Kcsscl, Zuidpolderstraat27, portemon-
naie met inh.; D. Boterbloem, Dahlia-
straat 4, portemonnaie; C. Warlé, Gen.
de la Reystraat 36, rijwielbelastingmerk
K. Offenberg, Regulierstraat 11, rijwiel
belastingmerk.

HET DIER VOOR DE LENS

(Foto'» van Haarlem'» Dagbl-id. Nadruk verboden.)

Bij de familie Ooievaar.

Het bestuur van de Amsterdamsche Vereeniging „Zorg voor Zuigelingen 1*
Rechts boven de voorzitter, met mevrouw.

Een vermaard plekje in Artis. De familie Pelikaan is op bezoek!

WONINGBOUWVEREENIGING
„BLOEMHOF".

De raad machtigde indertijd B. en
\V. itot het verstrekken van een voor:
schot en het garant Stellen van de ge:
meente voor eventueel bij derden op
te nemen gelden -in verband imet den
bouw van 40 arbeiderswoningen door
de woningbouwvereeniging „Bloemhof"
Bij de eind:afrekening van dit bouw:
plan, is gebleken, dat dc stdchtingSkos:
ten ad f 140.000 waarvoor voorschot
en garantiestelling zijn verleend, onge:
veer f 3.300 -meer zullen bedragen dan
oorspronkelijk werd geraamd, hetgeen
voornamelijk het .gevolg as van meer
renteverlies tijdens den bouw. Naar
aanleiding daarvan stellen B. en NV.
iien raad voor te besluiten genoemd be*
drag van f 140.000 met f 3.300 te ver:
hoogcin. A

INSTITUUT VOOR ARBEIDERS*
ONTWIKKELING

Zondagmorgen organiseert het Insti*
tuut voor Arbeidersontwikkeling een
excursie naar een groot landbouwbe*
drijf in de Haa. [emmermeer. De deel*
nemers verzamelen zich daartoe te 9
uur voor ..De Centrale", waa.na het in
twee groepen, fietsers en tramredzigers
naar Halfweg gaat, waar de boerderij
dicht bij is gelegen.

Woensdagavond wordt een leden*
vergadering gehouden in ,.De Cen*
trale".

BAPTISTEN GEMEENTE.

Op de te Den Haag gehouden aTge*
meene vergadering der Unie van Bap:
tisten gemeenten in Nederland werd
medegedeeld, dat de gemeente te Haar:
lem, daar haar kerk te klein is, bouw*
plannen heeft.

EEN ZELDZAME CACTUS.

Een cactus (Phyllocactu» Akkerma.nni) met zeventig bloemen en bloem
knoppen staat op het oogenblik in de etalagekast van de firma Joh. Hesselink,
Pieter Kiesstraat 73. De plant is 35 jaar oud. De vuurroode bloemen zijn groot,
sterk en weelderig. Zij bloeien langen tijd en spreiden een zeer eigenaardige
schoonheid ten toon.

Haarlemmer Halletjes

EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE

Het vervolg van het droomverhaal
van onze kransleden is niet in het vo:
rige nummer verschenen, omdat ik
toen het er op aankwam cen van de
droomen niet precies meer wist en
voor. geen goud van de wereld er maar
iets van gemaakt zou hebben, nog wel
in deze rubriek, die geheel en al aan
de werkelijkheid is toegewijd. Ik heb
dus den verteller om nadere in:
lichting moeten vragen en sta, nu ik
die ontvangen heb, klaar om het relaas
voort te'zetten. Tot opfrisschmg van
het geheugen (Is dat van u soms ook
zoo kort?) herinner ik er aan, dat tante
Koosje gedroomd had over cen groot
veld met groene bloemen, waar zij
over heen zweefde; Hopma over de
Amsterdamsche Beurs die instortte,
mevrouw van Stuiteren over de tuin:
beelden Flora en Ceres, die samen ru:
zie kregen op het buiten van haar
grootmama en Wouter over een too:
vergodin, die zijn buurman achtereen:
volgens in een eend, cen gans cn een
ezel veranderd had, zooals hij den on:
gelukkigen buurman zelf had meege:
deeld.

De beurt was toen aan mij en ik be:
gon met mijn verontschuldiging aan het
gezelschap, dat ik een akelig verhaal
moest doen. „Het was Zondag", begon
ik, „en ik had mijn daagsche pak aan.."

„Ik ken wel erger vrceselijkheden".
zei Hopma.

„Laat me asjeblief uitspreken. Mijn
daagsche pak, zeg ik en mijn ellebogen
door de mouwen".

„Ik protesteer," zei mijn vrOLW
„dat kan niet".

„Het was dan toch zoo. In mijn
droom natuurlijk. Ik liep in dat schum
nige pakje op straat, de menschcn ke:
ken naar mij en stootten elkaar aan.."

..Met hun hcéle ellebogen dan toch
zeker", zei Wouter.

„Natuurlijk. Ze lachfcn en ik schaam:
de me diep. Er was een juffrouw bij
en die lachte met een verschrikkelijk
grooten mond. Hij werd al grootcr en
grooter en op eens kreeg die mond den
vorm van een sluis en daar viel ik in.
Ik viel en viel maar door. Er kwam
geen eind aan en eindelijk viel ik op
den bodem van dc sluis, die gelukkig
nog droog was'

,,'t Zal die van IJmuiden geweest
zijn", opperde Hupstra. ..F.n wat toen?'

„Toen werd ik wakker".

„Als ik dat zoo zeggen mag: ik vind
het cen flauwe droom", zei Wouter.

„Wacht even. Waarom toch altijd
zoo haastig gebakerd? Toen ik wakker
was ben ik weer opnieuw ingeslapen en
toen lag ik nog altijd op den bodem
van die sluis".

„Dat kan niet... dat gebeurt nooit..."

Ik wuifde bedarend. „Kalm, kalm, er
gebeuren zooveel dingen, die onmoge:
lijk zijn, ook wel in het werkelijke Ie:
ven, waarom dan niet in den droom!
Ik zei dus: ik lag weer op den bodem
van de sluis. Die was zóó diep, dat ik
den blauwen hemel boven mij maar
heel klein zag, zooiets als het deksel
van een botervlootje".

„Waarom smeerde je 'm dan niet?"
vroeg Wouter grappig.

„Dat heb ik wel geprobeerd, vooral
omdat jij ook,op den bodem van die
sluis was.

„Onmogelijk", zei Wouter, „ik be:
zoek nooit sluizen."

„Je was er in mijn droom dan toch
wel degelijk. Met je tuinhoed op, je
weet wel die mooie...."

„Och toe", zei tante Koosje, „plaag
me daar niet mee. Ik heb Wouter al wel
tien keer gezeid: „neem toch een a.nde*
ren, je loopt voor spot met dat ding,
de buren lachen je uit", maar hij wil er
niet van hooren".

Ik heb precies tien keer gcant:
woord" ,zei Wouter: wat kunnen mij
de buren schelen? Maak ik aanmerking
op den scheeven neus van Jansen of
het kromme been van Pietcrsen? Die
hoed is goed genoeg voor den tuin en
daarmee basta".

„Hij was dus ook mooi genoeg voor
een sluis", zei ik, „want in mijn droom:
sluis droeg je hem en je had een groo;
ten hooivork in je hand en daarmee
kwam je op mij af. en riep maar aldoor
„naar boven, naar boven!" cn knarste
op je tanden".

„Vreeselijk eng!" zeiden de dames.
„Ik begon naar boven te klimmen
langs ongelijke steenen, jii Wouter maar
voortdurend achter mij aan. Je prikte
me telkens met je hooivork. Mijn hun
den bloedden van de ruwe steenen. We
klommen, we klommen. Zonder op:
houden. Het was, of we niet dichter
bij kwamen'

„Wat een flauwe kerel ben jij", zei
Wouter. „In jou plaats zou ik naar be:
neden getrapt hebben, dan was ik naar
beneden gevallen".

„Nee vrind, zóó gemakkelijk moest
je er niet af komen. Al klimmende
dacht i'k: pas op, als we maar eerst
boven zijn en ik hier niet zoo tus:
schen hemel en aarj^e hoef te zweven.
Hoe lang we wel geklommen hebben,
weet ik niet. 't Leken me uren toe en
ik dacht maar aldoor: als ik nu naar
beneden val, zal ik verpletterd wezen,
Eindelijk waren we boven bij de opc:
ning van de put. Iemand stak zijn hand
over de rand en haalde me daar over
heen. Het was mijn vroegere leeraar
in de wiskunde, van Melle, dien ik in
zeker twintig jaar niet gezien had
Hij lachte eens vriendelijk tegen mij
en zei: „iik heb je zoovaak met wis:
kunde geplaagd, dat ik maar niet v, a=

Van alle kanten klonken protesten. 8" dc iAoud van die sluis

is". Hij nam zijn bril af, met de
groote ronde glazen en veegde die
met zijn zakdoek af, als vanouds.
„Maar had jc cen vrindje in de sluis
ik ken hem niet en waarom kijkt hij
zoo 'boos?" Dat was jij, Wouter. Ik
riep wood end: ..dat een vrindje?
ITcelemaal niet? De kerel heeft me gc:
pijnigd zoolang ik naar boven gcklo-m:
men ben".

„Kerel", zei Wouter, „Kerel! Wees
zoo goed om je woorden wat beter te
kiezen. Ook ccn droom heeft zijn
grenzen. Versta je dat?"

Mijn leeraar, anders zoo goed!g.
werd nu vreeselijk boos. „Heeft hij je
mishandeld?" riep hij, „dan moet hij
dood. Hier mannen, sleept dezen man
naar 't schavot. Zijn kop moet er af".
Twee woeste mannen grepen je aan
en brachten je naa-r een sohavot, dat
in de buurt opgeslagen stond. Je
schreeuwde, Wouter, als een mager
varken!"

.Onmogelijk", zei Wouter, terwijl .'.I
mannelijke leden van de krans
schaterden van lachen.

„Ik vind het een griezelige droom",
zei tante Koos. „Liep het goed af?"

„Luister maar. Toen je man naar het
schavot gesleurd werd, kreeg ik mei::
lijden met jou, Koos. Jc bent altijd
zoo'n goeie vriendin van ons geweesr.
Daarom riep ik: „genade, genade voor
den boosdoener!" en toen stelden ze je
in vrijheid.

„Dank jc wel hoor", zei Wouter sar:
castisch". „Als je ooit in nood bent en
ik kom in de buurt, dan kun je vas:
op mii rekenen. En mag ik o* k weten
hoe al diic malligheid afliep?"

„Het werd op eens donker en toer
het weer licht werd, zat ik in Café
Brinkmann en kwam de chef waar:
schuwen: „heeren, het is tijd!" We
moesten dadelijk de deur uit en ik had
zoon dorst van al dat klimmen én net
een lekker gias bier voor me staan'
„O", zei Wouter, nog wraakzuchtig,
„ik kan je precies zeggen, hoe dat af:
geloopen is. Ik kwam juist, toen jij de
deur uitgezet werd, langs je tafeltje
en heb toen lekker jou gias bier leeg:
gedronken".

Tante Koosje was zichtbaar onder
den indruk van dit verhaal eri slaakte
een zucht van verlichting toen het zoo
goed afgcloopcn en iedereen nog
leven was. Hopma zei: „ik heb eens
gehoord van iemand, die gedroomd
had dat hij lid van den Raad geworden
was, maar de bode van het Stadhuis
kwam zeggen: „compliment van den
burgemeester en het gaat niet door,
want het is een vergissing". En de man
had het zoo graag willen wezen".

„Hier moet ik tegen protesteeren".
zei van Stuiteren, „we hebben al
moeite genoeg o-m punten te geven
aan onze eigen droomen; als er die
van anderen ook nog bijkonxent raken

we in de war".

„Daar je heb gelijk in\, zei Wouter.
„Ik weef 'bijvoorbeeld heelemaal niet,
welke punten ik aan dezen mooie-n
•droom van Fidelio geven moet. Me
dunkt: inhoud de nul van nonsens,
merkwaardigheid de nul van nietswaar*
digbeid ei* voordracht de nul van na:
rig'heid". Het was weer echt Wouteri*
aansch, maar ik had de voldoening,
dat het heele gezelschap er tegen pro:
testeerde.

De beu-rt was nu aan van Stuiteren,
maar hij verzocht hem te excuseeren.
„Jullie moet weten: ik droom nooit.
Als ik in mijn bed stap, dan slaap ik
meteen en als ik wakker word, is het
net tijd om op te staan. Het spijt mij
wel, dat ik dus niet aan het droom:
concours kan meedoen, maar het is niet
anders".

De krans vond dit eigenlijk niet zoo:
als het hoorde. „Ja", zei van Stuiteren.
,als de dames en heeren het niet goed
vinden, wil ik wel wat fantaseeren,
maar dat is toch zeker de bedoeling*
niet".

„O nee, dank je wel", zei Wouter,
..er is hier al genoeg gefantaseerd".
Daar hij den heelen kring rondkeek
zonder iemand in het bijzonder aan
i. konden wij ons dat allemaal
aantrekken.

Ma-ar van Stuiteren werd veroor:
deeld tot het verschaffen van ccn
derden prijs en hij kwam met een
rijksdaalder voor den dag, waar de ge:
iukkige winner of winster iets voor zou
mogen koopen.

Zoo bleven er*nog over mijn vrouw,
Emma Hopma en Hupstra en zijn

rouw. die als geestheer en
gastvrouw de beleefdheid ge:
had hadden ons tc laten voorgaan.
Mijn vrouw kreeg dus het woord en
vertelde den droom, dien wij in onze
familie reeds lang kennen als de droom
van het armbandhorloge.

„Gewoonlijk", zei mijn vrouw, „weet
je nooit hoe een droom ontstaat,
maar in dit geval wist ik het wel. Al
drie jaar lang had ik tweemaal in het
jaar, bij mijn verjaardag en tegen St.:
Nicolaas, op mijn verlanglijst gezer:

een mooi armbandhorloge,
maar ik had het nog niet van mijn
man gekregen. Zulke dingen, niet waar.
verwacht je niet van je kinderen cn ook
niet van je broers of zusters, maar
je man. Denk je dat hij aan mijn wenk
gehoor gaf? Geen sprake van. Drie
verjaardagen waren voorbij gegaan,
drie maal was het St.*Nicolaas ge:
weest. Helaas, geen armbandhorloge."

„Heel goed", mompedlc Wouter.
„Een zes voor voordracht. Neen. cen
acht. Een tien. Nooit heb ik zooveel
welsprekendheid bijgewoond."

„Nu -dan", ging mijn vrouw voort,
„het was na de zesde tclcu-rste^ng dat
'ik droomde, dat ik een yisite maakte

bij Emma Hopma. Het meisje liet mij
binnen en vroeg af ik maar wou gaaii
zitten. Mevrouw zou dadelijk komen.
Z-e gaf me een stoel. Op tafel, vlak
voor mij, lag een groot papier, blijk:
baar een inrteekenlijst. Jullie weet ik
ben niet nieuwsgierig

„Ahem," ze Wouter met luider
stem.

„Ik ben niet nieuwsgierig" herhaal»
de mijn vrouw, „cn ik steek mijn neus
nooit in andermans zaken. Maar als
zoo'n groot papier vlak voor je ligt,
dan moet je wel lezen, wat er op staat.
Jullie raadt het niet. Het was cen in:
teeken-lijst voor een armbandhorloge
voor mevrouw Fidelio, „die zoo innig
daarnaar verlangt, maar het van aar
man niet krijgt", zoo stond er op te le:
zen. „Laat ons als kransvrienden haar
daarmee gelukkig maken." Jullie lvad
allemaal geteekend. Ieder voor tien
gulden. Ik schaamde mij dood. Moes:
ten mijn vrienden doen, waarin mijn
man tekort schoot?"

„Te kort schoot?" vroeg ik cn keek
den kring Tond, maar nergens vond ik
iets anders dan koele blikken. Vooral
de dames zetten een gezicht vol afkeu*
ring.

„Toen Emma beneden kwam, vond
ze mij in tranen. Weet je nog wel?"

„Ik begrijp het wel. maar ik weet
het niet," zei mevrouw Hopma, „Jc
moet denken het was een droom. Ik
was er niet wezenlijk bij."

„Neen, neen, natuurlijk niet",
mijn vrouw, zichzelf -verbeterende.
„Nu dan, een lekker kopje thee bracht
mij weer in mijn goede stemming en
toen werd ik wakker en merkte dat
alles een droom was geweest."

Weer keek de kring van de kransgc:
rootcn mij afkeurdnd aan. Ik had wel
gedaeht dut mijn vrouw dezen droom
zou vertellen en had er dus op gcrc=
kend. Midden in de afkeurende stilte
haalde ik een doosje uit mijn vestzak
en zei: „De dichter zegt:

„Geduld is zulk een schoone zaak,

Om in een moeilijke taak

Zijn doelwit re bereiken.

Een polshorloge wordt dan 't loon.

Moogt gij op wat ik hier u toon,

Nog lange jaren kijken.

Tableau! zeggen de kranten bij zulke
gelegenheden Mijn vrouw was verrukt,
m.sschien ook een klein beetje bc:
schaamd. maar toch niet zóó. of zij
deed het horloge dadelijk om haar
pols. onder de bewonderende uitroe*
pen van al de andere dames. Waarom
moest die ellendige Wouter nu weer
zeggen;

,.Wel haar. die jaren lang volhardt bij
wat ze ook poge.
i -,Zij krijgt op 't laatst haar zin, een
gouden polshorloge.'

..Kreupeldicht", veroorloofde ik mij te
zeggen.

Mevrouw Hopma had haar droom op
rijm gezet:

..Ik droomde 'k haakte cen kleed en

deed daar jaren over,
Toen 't eindelijk was gereed bezat het
cen en toover,
D\c ieder die het droeg gelukkig ma»
ken zou.

Ik ging er mee op straat en keek op

alle hoeken,
Zoo liep ik metterdaad wel uren lang
te zoeken

En schonk het eindelijk aan een dood:

arme vrouw,
'k Ontwaakte toen helaas, 'k had

liggen droomen,
Zoo is mijp liefs'e wensch niet meer
tot stand gekomen-"

Allerliefst"zei de goede tante
Koosje.

Ln eindelijk vertelden de Hupstra's
van cen droom, dien zij samen gehad
nadücn. Want ook dit komt voor in
ons wonderlijk bestaan. Hij had ge*
droomd dat zij in gevaar verkeerde.
Met een dikken stok in de hand was
hij de deur uitgeloopen, zonder te we*
«en waar hij haar vinden zou en welk
gevaar haar bedreigde- Ook zij had ge»
droomd dat hij in gevaar was en ging
de deur uit, hopende dat zij- hem nog
zou kunnen redden. Op een brug in
een totaal onbekende streek ontmoet:
ten zij elkaar cn keerden samen naar
huis terug. Toen zij daar aankwamen,
bleek dat het plafond van de huiska*
mer was ingestort. Waren ze daar 'ge*
bleven, dan zouden beiden omgeko»
men zijn.

,.Ecn poëtische droom", zeiden de
dames. Maar nu kwam dc moeilijke
taak van dc prijsverdeeiing. Het duur*
de wel een uur. voordat wij het daar*
over eens waren. Emma Hopma kreeg
den prijs van de dames, het bonbon*
doosje, ik kreeg het schilderijtje als
prijs voor de heeren en mevrouw van
Stuiteren den poedelprijs, haar mans
eigen rijksdaalder, na loting met het
echtpaar Hupstra.

Ilct was ccn aardige en genoeglijke
avond gewöest. Maar voorloopig wen*
schen wij geen droomen meer te hoo*
ren. Van onze kransgenooten niet en
ook niet van lezers en lezeressen van
Haarlems Dagblad. Ingezonden stuk*
ken over dit onderwerp worden dus
geweigerd- Wij zijn uit de droomwe*
reld weer tot de werkelijkheid terug:
gekeerd- Fantasie is schoon, maar de
incnsch kap cr niet tc veel van hebben.

FIDELIO.