Haarlem's Dagblad | 1926 | 15 juli 1926 | pagina 9

HAARLEM'S DAGBLAD

FLITSEN

HOE DE AMERIKANEN AMSTERDAM ZIEN.

BINNENLAND

FEUILLETON

DOOR EIGEN KRACHT

DONDERDAG 15 JULI 1926

DERDE BLAD

MET EEN LISONE-WAGEN DOOR AMSTERDAM.

VAN ONZEN REIZENDEN REDACTEUR.

(Nieuwe reeks^)

No. 397.

Al lang was het mijn plan Amster» j poortje met de weeskinderen in de
'dam eens ,.op zijn Amerikaansch" te jroodzwarte dracht in oogenschouw te
nemen en daarna ging het regelrecht

n-.o- K«.i. Pu.r i

Stad is toch Amsterdam! Hoeveel ka» f

rakteristiekenr, hoeveel mooier Ls Am--
sterdam dan bijna al de andere steden, I

die ik per autocars" heb bezichtigd. I VAM HAARLEM'S DAGBLAD No. 639

loot Amsterdam A#nt m... 1 --

naar het Begijncn»Hof. waar het gezel
schap uitstapte. De huizen met de
houten gevels, dc onder» en boven»
deuren. Bcthanië, het Engelsche kerkje,
het oudste hu's, het werd den Ame
rikanen alles gewezen. Zij keken ci
zwijgend naar, teckenden nu en dan
iets op in hun notitieboekje en brach»

zien. Daarom"heb ik mij deze weck bij
ccn gezelschap Amerikanen aangesloten
en den toer door onze hoofdstad met
een Lissone-wngen gemaakt. Het
een gezelschap, dat Europa in 40 dagen
„deed". Eerst waren zij 4 dagen in Lon
den geweest en nu hadden zij twee
dagen voor Nederland, waarvan dat
spreekt vanzelf één dag voor Mar»

ken en Volendam bestemd was. Dan ten het niet verder dan tot .een „oh
gir.g het naar Brussel. Keulen, Frank» yes" voor de onder» en bovendeuren,
fort, Zwitserland, Milaan, Venetië en "die hun blijkbaar nis het meest typisch
Parijs cn daarna weer retour naar Amc» Hollandsch troffen,
rika. De Amerikaansche gids. die niet De gids wist zijn Amerikaansch en
anders deed dan gezelschappen rondlei» reizigers ook enkele bijzonderheden te
den, ging het eigenlijk nog veel te wijzen, waarop waarschijnlijk geboren
langzaam. Eén dag te Amsterdam was Amsterdammers zelfs nooit gelet zullen
hem al veel ta lang en vier dagen hebben. Zoo het totale gem's aan deu-
in Londen vond hij ccn gruwel. Hij ren aan de zijde van de Gedempte Be:
gijnesloot, waaruit nog duidelijk blijkt,
dag in ccn andere stad zat. Volgens dat de huizen vroeger aan den water»
dezen reis»expert moest je nooit er» kant stonden, en de afbeeldingen van
gens langer dan een halven dag ver» de vluchtende mannelijke dieren' en
blijven; dat was__meer dan voldoende menschen in het poortje aan den kant
van het Spui, als afschrikwekkend voor»

om een stad te l^ren kennen!

Het was een „eenvoudig" gezel»
schap, waarmee ik rondtoerde. Vol
strekt geen Amerikaansche million
pairs! Zij behoorden tot de nieuw*
soort van Amerikaansche toeristen, de
zoogenaamde „derde klas»reizigers", die
in groote zwermen nu door Europ:
trekken. Of. deze Amerikanen oog had-
den voor het pittoreske, het waarlijk
mooie van Amsterdam, ik heb het tij»
dens mijn tocht niet kunnen ontdek:
ken. Amerikanen zijn weinig exclama-
tief. Een Duitscher zegt om de halve
minuut: „wunderschön, wunderbar, rei
zend en wel, wie niedlich!" een Hol
lander vindt alles „prachtig!", een
Amerikaan zwijgt in zeven talen en uit
zich hoogstens in een „Oh ves!" wat de
grootste mate van* belangstelling betee-
kent. Ik hoorde het „Oh Yes!" alleen
voor de onder» en bovendeuren der
oud»Hollandscha huizen van het Begij:
nen»Hof en voor de nauwe steegjes in
de Oude Schans! Tot verdere exclama»
ties zijn deze Amerikanen op hun rond:
toer door Amsterdam niet gekomen.

Toch kan ik onmogelijk zeggen, dat
er geen interesse was bij deze Ameri»
kaansche toeristen. Verscheidenen za-
ten tijdens den rondrit notities te ma»
ken en er waren er maar twee, die
Amsterdam in droom zagen en den hal»
ven tocht slapend, met het hoofd op
'den schouder van een buurdame mee»
maakten, wat mij eigenlijk na „vier
dagen Londen" nog bijzonder meeviel.

Wij begonnen onzen toer met de
Dam. Daar, voor het Koninklijk Paleis

faf de gids van Lissone in zeer goed
ngelsch een kleine „historische" inlei»
ding. waarbij hij tot den Spaanschen
tijd terugging. Natuurlijk vertelde hij
ook, dat Amsterdam op een „woud
van palen" is gebouwd en dat er in deze
stad van kanalen, het „Venetië van
het Noorden" honderd bruggen en
honderd eilandjes worden aangetroft»
fcn. De Amerikanen hoorden het aan,
zonder dat iets op hun gezicht den in:
druk verried welken deze belangrijke
mcdedceling op hen mankte. Zelfs de
voor onze nationale ooren zoo roem»
rijke explicatie dat in dc Nieuwe Kerk
dc graftombe van „the famous admiral
De Roiter" was, „de eenige admiraal,
die ooit de Theems was opgevaren en
'daar het Engelsche admiraalschip the
Royal Charles had veroverd, waarvan
'de naar Holland meegevoerde vlag in
het Museum nog wordt bewaard, maak»
te op deze Amerikanen uiterlijk niet
neer impressie dan de mededeeling, I

beeld voor al het mannelijk „gespuis",
dat het mocht willen wagen het Be»
'gijnehof binnen tc dringen cn uit deze
afbeeldingen kan zien, hoe het hun bij
dit snoode waagstuk zal vergaan. De
vele hijschblokkcn in de nauwe
straatjes om het Begijnenhof trokken
de aandacht van dc Amerikanen en de
vraag, waarvoor die wonderlijke machi»
jnes aan de voorgevels die zij nog
nooit te voren hadden gezien dien»
den, bewees mij. dat deze toeristen
toch niet gedachteloos medeliepen.

Wij stappen weer in en de eigenlijke
rondtoer door Amsterdam begint. Op
den Singel wijst de gids het oude
Schuttershuis, waarhij hij deze irepubli»
keanen, die zich natuurlijk bijzonder
oor „royalty" infrer-ess-eeren vertelt,
dat het gebouw nu bij het verblijf der
Koningin te Amsterdam als Koninklij»j
ke Stal dienst doet. In de Leidsche»
straat krijgt het bureau van Lissone,
waar dc Amerikaansche vlag glorieus
uithangt, een speciale groet en dan
gaat het via de Keizersgracht, waar de
gids een korte verhandeling houdt over
den gouden tijd der OostsJndische
Compagnie en de marmeren paleizen
der schatrijke Amsterdamsche kooplie»
den uit de 17de en 18de eeuw en ook
nog kans ziet op de violette ruiten
van Maison Couturier te wijzen
naar de Reguliersgracht. Het spijt mij
dat onze gids 'bij dc hoogc brug van de
Reguliersgracht niet even balt houdt
om de aandacht der vreemdelingen te
vestigen op dat allermooiste plekje van
Amsterdam. Belangrijk vindt hij blijk»
baar het Paleis voor Volksvlijt, dat hij
het „Coloseum" van Amsterdam
noemt.

De Amerikanen mogen niet voorbij rij»
den, vóór zij opgezien hebben naar 't
'leelijke glazen dak en naar het beeld
van de „Victory" op den koepel. Ik1
doe op dat oogenblik maar net of ik
doof ben. Het Frederiksplein wordt
hier getoond als een der mooiste plci»
nen vaD Amsterdam en dan gaat het
over de Sarphatibrug, waar de Ame-
rikanen het ..groote hotel" van Neder»
land moeten bewonderen.

Wij rijden nu langs den Amstcl
en de oude ophaalbrug „enkel van hout
en steen," voor vreemdelingen onge»
twijfeld in een stad als Amsterdam
een groote merkwaardigheid krijg:
J..CCI mie"-»"""""JoTXlneen speciale beurt. Enkele mooie oude:
dat Queen W'lhelmina op 18-jangen f man^„u..s— -- <-

leeftijd in die kerk was gekroond! Op
mijn vraag aan den gids of hij die bij»
zonderheid van de Royal Charles en
den tocht van Chattam ook vertelde,
als hij een Engelsch gezelschap in zijn
wagen meevoerde, schudde hij lachend
het hoofd en zei: „Nee, bij Engelschen
sla ik dat altijd maar uit beleefdheid
over!"

Van den Dam ging de tocht door de
Kalvcrstraat, waarbij wij een verklaring
kregen van den naam van deze ,.bc»
kendste" straat van Amsterdam! Of het
hun heel erg interesseerde, dat in die
buurt 350 jaar geleden een kalvermarkt
werd gehouden betwijfel ik. De mede»
decling, dat in de Kalvcrstraat de
„grootste" diamantwinkcls worden aan»
getroffen, waar de diamanten van de
beroemde Amsterdamsche diamantslij-
perijen worden verkocht, leek mij
meer bedoeld als een aanloopje om de
aandacht van de Amerikanen op deze
bekende Amsterdamsche industrie te
vestigen. Voor het Burgerweeshuis
werd even halt gehouden om het oude

mannen en vrouwenhuizen - o.a. het
bekende „dc Corver»liuis", waar dc
oudjes uit de ramen hangen worden
den Amerikaan gewezen en dan gaat
het de Jodenbuurt in met de mededee»
ling dat in deze buurt alleen 70.000 Jo»
den wonen. De Synagoge, de Mozcs»
en Aaron»kerk en natuurlijk het Rem»
brandthuis moeten de Amerikanen
zien en mijn Hollandsche borst zwelt
van trots als de gids het heeft over
den beroemdsten schilder van de w_
reld, die in dat huis gewoond heeft en
gewerkt. Ik kijk even naar mijn Ame»
rikanen, die deze mededeeling even
sceptisch* aanhooren als de explicatie
van de Kalverenmarkt voor 350 jaar in
dc buurt van de Kalvcrstraat.

Wij J|n intusschen de „Jodenbuurt"
al weer uit en nu begint-een rit, zig»zag
door het mooiste deel van oud»Am»
sterdam. Hoe de Amerikanen on-ze
hoofdstad, dit Venetië van het Noor»
den" vinden, het laat mij nu geheel en

Men moet Amsterdam eens met een
Lissone»wagen doorrijden om dit vol»
komen te beseffen! Ik lette niet mee
op den gids, die zich uitsloofde om
den vreemdcilngen alle oude en merk»
waardige gebouwen tc wijzen her
Oost-Indische Huis, dc Bank van Lee»
ning, de Oude Mannenhuis Poort, de
oude Waag, het Stadhuis, de St.sAntho-
ny Poort, de oude pakhuizen aan de
Oude Schans, de Schreyerstoren ik
luisterde nauwelijks moer naar de his»
borische bijzonderheden van vroegere
executies en privilegies, ik keek maar
vol verrukking rond mij en genoot op
dezen heerlijken zomcrschen dag van
ons prachtig Amsterdam. De tocht
ging als elke rondtoer, in vrij vlug
tempo: de vreemdelingen krijgen een
indruk „in vogelvlucht", maar toch
voldoende om te zien, dat Amsterdam
een eigen, een heel bijzonde-r een zee:
schilderachtig beeld geeft.

Lissone heeft zii,n rondtoer zóó inge»
richt, dat vooral jn de oude stad
het een opeenvolging van mooie stads»
gezichten wordt. Men moet al absoluut
geen gevoel voor stadsschoon hebben,
als men bijvoorbeeld niet getroffen
wordt door het kijkje van de brug
over de Oude Zijds Voorburgwal op
de Nikolaaskerk! En onmiddellijk daar
op het bijna even mooie gezicht over
dc oude tonige huizen van de Achter
Burgwal.

Maar het is niet alleen het oude Am»
sterdam dat Lissone den vreemdelin»
gen toont. Heel deze rit door de hoofd»
stad, die ongeveer 2 1/2 uur duurt is
één voortdurende afwisseling. Hoe
grootsch is bijvoorbeeld wanneer
men uit de oude stad komt het
weidsche gezicht over het IJ! En welk
een gansch ander beeld dan de Burg»
wallen en de Oude Schans geven het
Museumkwartier en aristocratische wij»
ken om het Vondelpark. Want Lissone
zorgt er wel voor dat de vreemdelin»
gen ook het nieuwe Amsterdam op
het voordeeligst zien. Ik ben er wel
zeker van dat vele Haarlemmers, die
werkelijk in Amsterdam komen en
meenen de hoofdstad te kennen, ver»
-rast zouden zijn, wanneer zij eens een
rit met een Lissone»wagen medemaak»
ten. Hoe velen zouden bijvoorbeeld
ooit in de nieuwe buurten met baar
moderne en zeer mooie huizen achter
de Lairessesbraat en de Van Baerle»
straat zijn geweest? Wie van mijn le»
zers heeft bijvoorbeeld ooit langs het
allervriendelijkst gelegen en idyllische
Harmoniehof gewandeld. Ik wil wel
bekennen, dat de rit door deze nieuwe
wijken- mij persoonlijk en ook mijn
metgezel die toch bijna dagelijks
te Amsterdam komt vele verrassin»
gen braeht.

En dc Amerikanen? Ook zij moeten
van dezen- tocht den indruk hebben
meegenomen, dat dc moderne architec
tuur in ons land zeer hoog staat. Want
de nieuwe wijken waardoor zij gevoerd
werden, geven er eenige prachtige
stalen van. Of zij er dooT getroffen
werden? De een.ige opmerking die ik
op een vraag van onzen kant
van mijn Amerikaansohe buurdame
aan het slot van den rit te hooren
kreeg, was.... dat Amsterdam zoo stil
was en er zoo weinig auto*s waren!
Met schrik bedacht ik mij, hoe Am»-
sterdam er uit zou zien als het ook in
dat opzicht a-a-n de Amerikaansche
verwachtingen had beantwoord.

Voor ben, die in hun vacantiedagen
misschien eens een tocht per Lissone»
wagen door Amsterdam willen maken,
nog de mededeeling. dat deze wagens
drie maal per dag om 10 uur, om
half 2 en om 4 uur afrijden van den
Dam, waar zij voor het Koninklijk Pa»

r.-O-I I !-< EESL-J1T

bliWheTonherr^epetlfk droog.3'S je hef niet doet'

(Nadruk verboden)

ONREGELMATIGHEDEN
BIJ UITKEERING VAN
WATERSNOODSCHADE.

leis zijn opgesteld.

J. B. SCHUIL.

MET DE SCHOENHAK IN h
DE RAILS.

TERNAUWERNOOD HET
GEVAAR ONTSNAPT.

Uit Nieuwer Amstel wordt aan Het
Volk gemeld:

Dinsdagavond had mej. K. L. te Am»
stelveeu het ongeluk bij den on'bewaak»
ten overweg bij den Molenweg, met
haar schoenhak vast te geraken in de
rails van de spoorbaan, toen juist een
trein uit de richting Amsterdam na»
derde. Door haar tegenwoordigheid van
geest wist zij nog juist bijtijds de
riempjes van haar schoen los te trek»
ken om haar schoen te laten zitten en
zelf aan een groot gevaar te ontko»
men.

Van het schoentje was niet veel meer
over toen de trein er over heen was
gereden. Erg ontdaan van angst hinkte
.1 onverschillig; ik weet alleen, d-at ik mej. L. naar haar woning in den Mid»
zelf enthousiast ,ben. Wat een pracht» delpolder. J

De „Limb. Koerier** maakt melding
van klachten uit -de gemeente Dorgha»
ren, bet benoorden Wijk<Maastricht aan
den rechter Maasoever gelegen grens»
dorp, over de wijze van verdeeling
der steungelden, afkomstig van
A1'g. Watersnoodconimissie.

Of de Watersnoodcoanmissie, die de
gelden beschikbaar stelde en ze
aangewend op een wijze, die noch met
haar bedoelingen noch met de meest

elementaire eerlijkheidsbegrippen
strookt, zioh 'bijzonder ingenomen zal
gevoelen met de wijze, waarop men
plaatselijk met de uitkeerimg is te werk
gegaan, mag wel zeer ernstig worden
betwijfeld, zegt het blad.

Verschi Hemd e w,a t orsnoo dlij den d en
hebben veel minder ontvangen dan
hun was toebedacht het totaal
daarvan loopt in de duizenden gul»
dens terwijl anderen, tot de „vriend»
jes" behoorende, bedragen hebben ge»
kregen, veel hooger dan 'hun tockwa»
men. Aangezien ook wel m-ensohen met
ruime inkomens hierdoor ten nadeele
van financieel veel zwakkeren onrecht»
marig zijn bevoordeeld, en zulks nor»
maai niet mogelijk is, wijl aan schade»
lijders met een jaar-inkomen van
f 2400 in 't geheel geen uitkeering had
mogen geschieden, kan het volgens de
„L. K." wel niet anders, of er moeten
onjuiste opgaven omtrent de belasting»
aanslagen zijn aangewend.

En aangezien voorts het toezicht der
Al-g. Watersnoodcommissie omtrent d-
richtige uitkeerimg van de vastgestelde
vergoedingen niet fictief is, en zij de
handteekeningen der betrokkenen
eischt voor kwitantie achter de haar

TELEURGESTELDE
KOOPERS-

GEEN FRANSCHE MAAR
ZWITSERSCHE FRANCS.

Den laatst-en tijd bezoeken enkele
Fransohe reizigers ons land, om of»
ferten te maken voor een metaalwa*
renfabriek, welke in Frankrijk, dicht bij
de Zwitsersche grens -gevestigd is. Ook
in Rotterdam hebben zij verschillende
metaalwaren, zooals machine-onder-
deelen en werktuigen te koop aange»
boden. Deze aanbiedingen zijn tegen
een schijnbaar vrij lagen prijs, doordat
zij de a.s. koopers n.l. in den
laten, dat de prijs berekend L.
Fransohe francs. Op de orderbriefjes
•die door de koopers getcekend moeten
worden, staat evenwel tusschen andere
woorden verborgen, dat de prijzen 'be»
rekend zijn naar Zwitsersche francs.
Deze orderbriefjes zijn heel klein ge»
schreven en worden in duplo opge
maakt. De afkorting Schw. frs. staat
ergens in een hoekje, met potlood ge»
schreven en door een stempelafdruk
bovendien nog bijna onleesbaar ge
maakt.

De factuur meldt echter in duidelijke
letters Schw. frs of francs suisses. De
prijs is hierdoor ongeveer acht maal
zoo hoog, als de kooper verondersteld
had.

Na

de prijzen

j bakende posten, op den uitkeering'
'staat vermeld, kan moeilijk anders
worden aangenomen, of er moet ook
met de stukken geknoeid zijn.

Niettegenstaande de reserve der
autoriteiten meent bet blad reden te
hebben om aan te nemen, dat admini
stratief reeds in deze aangelegenheid
is ingegrepen.

De zaak is echter van dien aard en
van dien omvang er zijn te veel
menschen uit de bevolking bij betrok»
ken, dan dat ze buiten opspraak kan
blijven dat ze vermoedelijk voor
de in deze sohuldigen een hoogst on»
aangenamen nasleep kan krijgen.

BROEDERSCHAP VAN NOTARISSEN.

Op de te Leeuwarden gehouden algemee-

hoewel niet opvallend;
moet mem de artikelen evenwel met
evenveel Zwitsersche francs betalen,
dan worden zij buitensporig duur.

Op de prijscouranten staat de mede»
deeling dat de prijs in Zwitsersche
trancs berekend is, eveneens heel on»
duidehjK en verborgen. Doordat de
artikelen besteld en geleverd zijn is
geen verbaal mogelijk en de koopers
moeten betalen.

Op het hoofdbureau van politie te
Rotterdam is thans een klacht tegen
deze fabriek ingediend, door een Rot.
terdamsch koopman, die er voor
f 100 ingeloopen was. Het is
mogelijk, dat ook buiten
vele slachtoffers gevallen x_,c

centrale recherche waarschuwt het pu
bliek, tegen de handelingen van deze

een
zeer wel
Rotterdam
zijn. De

zich een tumulus van grintsteencn, die
-waarschijnlijk als offer-altaar heeft ge
diend (erden). daaromheen een kring
van dezelfde steenen, met zware steun»
blokken voor het altaar aan den eenen
kant, terwijl de andere uitliep op een
vierkante steenoptassing. waarop de
asch en beenderen van den overledene
varen neergelegd.

Tusschen den steen en ring en het
altaar was een gang, waar de familie»
leden bij het offer aanwezig geweest*
zullen zijn.

Dit is het eerste graf van dien aard,
it gevonden is. Zelfs is het, naar dr.
beckers aan de „Limb. Koer." verzoker»
de in de litteratuur niet te vinden.

Binnenkort zal prof. Holwerda uit
Leiden naar Gronsveld, Stein en Caberg
vertrekken, om met steun van het
Oudheidkundig Genootschap de onder»
zoekmgen voort te zetten.

DE AFSLUITING DER
ZUIDERZEE.

GEEN

VISSCHERIJ
NA 1932?

MEER

Naar aanleiding van een verzoek' van
'den Burgemeester van Stavoren, heeft
de directie der Zuiderzeewerken ge.
antwoord:

„Blijkens de bij de behandeling der
onlangs door de Staten.Generaaf aan»
genomen wetsontwerpen ter bespoedi»
ging van de uitvoering der Zuiderzee»
merken, van Regeerin-gswege gedane
mededeejingen, wordt verwacht, dat de
afsluiting der Zuiderzee over ongeveer
8 jaren, dat is in 1934, een feit zal zijn
geworden.

Daar echter reeds in de laatste beide
jaren vóor de afsluiting de toegan*
\°°r de.;';soh naar het Zuidelijk deel
der Zuiderzee waarschijnlijk bemoei»
lijkt zal wolden, zal naar mijn meenin.<*
reeds na on-geveer 6 jaren de -

reizigers.

merkwaardige opgravingen

in limburg.

Te Gronsveld in de nabijheid van
Maastricht, worden sinds eenigen tijd

Beek1—df' J- H' -Beckers

vergadering der Broederschap der No- OMravitTgen^^o'a deZC

tarissen. in Nederland is in de plaats van dekt n- n„ SraH\euveI ont»

Uit 't Duitsch.

26)

„Beste neef, hoe dankbaar ben ik u
voor dit bezoek!" zei hij, op zoo'n har»
telijkcn toon, als hij maar kon aanne»
men. „Had ik geweten dat ge reeds te
Berlijn waart, dan zou ik al bij u zijn
gekomen, 't Is me 'n behoefte om u
mijn innige deelneming te betuigen".

Wolfgang voelde zich onaangenaam
aangedaan, door dezen buitensporig har
telijken toon. die met de gespannen
verhouding, waarin hij steeds tot den
verren neef had gestaan, volstrekt niet
overeenkwam. Hij had slechts met te»
gezin besloten tot dit bezoek over te
gaan, nu leek de taak hem nog moei»
lijker toe dan ooit tevoren; maar hij
moest haar vervullen, hij moest vrien»
dclijk en beleefd tegen z'n neef zijn.

„Ik verdien uw dank niet, neef', zei
hij, „want ik moet u bekennen, dat ik
niet verwacht had, op zoo'n vriendelij
ke deelneming van u te mogen reke»
ncn. Mijn bezoek heeft daarom ook
mijn eigen belang tot grond. Ik kom tot
u, omdat ik dringend behoefte heb
aan uwe hulp, en omdat 'k hoop dat u

mij, in beider familiebelang zult willen
bijstaan, om de eer van onzen naam
hoog tc houden!"

„Deelt u me, wat ik u verzoeken mag
met 't volste vertrouwen mee wat ge
verlangt. Uw vertrouwen zal niet bc»
schaamd worden".

Kon Wolfgang een grootere tege
moetkoming wenschen? Ze was mis
schien te groot, en verwekte daardoor
bij hem een onbestemd wantrouwen;
maar daaraan mocht hij zich niet over
geven. Zonder eenige terughouding ver»
telde hij dat z'n vader, gedurende de
laatste jaren, door ongelukkige specu
laties, niet alleen z*n heele vermogen
erlorcn, maar dat hij zelfs schulden
had nagelaten, die slechts gedekt kon
den worden, doordat hij, als zoon, alles
opofferde wat hij zelf bezat, 't Was
hem niet mogelijk om Brandenberg tc
houden, 't goed moest uit dc hand ver
kocht worden, of onder den hamer ko
men.

Baron Adalbert kon slechts met de
grootste inspanning de blijde opwin- i
ding onderdrukken, die hem vervul»
de, toen Wolfgang, z'n wenschen tege»
moet kwam, en hem 't goed te koop
aanbood. Hij mocht 't niet laten mer»
ken, hoe blij hij was; hij fronste daar
om z'n voorhoofd, en schudde beden
kelijk z'n hoofd, toen Wolfgang de hy»
pothekenquaestie van Brandenberg uit»
legde.

kunnen krijgen".

,Dat is 'n heldhaftig besluit.

„Dat is inderdaad 'n kolossale last",
zei hij, terwijl hij daarbij een zeer be»
denkelijk gezicht trok. Hoe gaarne ik
ook uw wenschen tegemoet zou komen,
vrees ik toch dat dit me haast niet mo»
gelijk zal zijn. Ten eerste moet ik zoo
maar driemaal honderd duizend daal»
ders zoo neerleggen, daarbij nog zes
duizend voor rouwkoop van 't bosch
en de overneming van de schuld aan
de landsstenden, dat maakt samen 'n
som van 666.000 daalders. Deze prijs is
al buitengewoon hoog, en toch is dan
voor u nog geen mark over neef".

„Dat verlang ik ook niet. De eenige jui OJJi zc IC
voorwaarde voor den koop is die, dat beheer echter
't Sebenf elder bosch teruggekocht
wordt, cn de opgezegde schuld van de
hypotheken contant wordt uitbetaald.

Ik zie af van elk overschot".

Baron Adalbert schudde weer erg
bedenkelijk z'n hoofd. T.Toch blijft 'de
prijs heel hoog! Veroorloof me een
vraag, beste neef. Als ge niets over»
houdt van den verkoop van 't goed, en

fe hebt gelijk, er kan niets voor u over»

lijven, daar geen kooper meer danSpreeK

600 000 daalders kan geven, als ge bui-salaris en onder de gunstige voorwaar-
tendien, om de particuliere schulden ^en, dan ben ik bereid den door u

-.„„«.o. Dr. Beckers verklaarde aan de
den aitredenden voorzitter, dit'. P. J-l„Limb. Koerier", dat het graf moet da»
i-m Wimeaarden, die zich niet- herkies- teeren uit den Hallstadt»tijd (begin
gekozen de heer Th. C. L.van het ijzeren tijdperk). Het is een
z.g. brandgraf. In het midden bevond

haar e tel de,

Smit te Amsterdam.

...a.uri visscherij

aldaar niet tmeer op de ttha-ns gevolgde
'ijze kunnen worden uitgeoefend.
In de Zuiderzee benoorden den aajr
te -leggen afsluitdijk, die door de nabij
de Mid-delgronden en bij Wierlngen te
bouwen sc-hutsluizen ten alle tijde voor
de visschers van Stavoren en de ande»
re plaatsen langs de af te sluiten zee
toegankelijk zal blijven, zal intusschen
steeds op de gebruikelijke wijze ge»
vischt kunnen worden".

In hoeverre de visscherij loonend is
op d' door den Directeur»Gcneraal
aangewezen plaats zal in de toe-komst
moeten blijken. In ieder geval zal er
slechts voor een deel der Zuiderzee»
visschersbevolking een bestaan zijn te
vinden. En de ervaringen der laatste
jaren duiden er op dat reeds eender dan
zes jaar veranderingen kunnen ko»
men in den trek van de visch tengevol*
ge van de werken der drooglegging.

officier geweest, en hoop gemakkelijkt korte pauze, de vergeefsch op ent.

Mphtpn/Ia A ,1.1111.

an me

•t heel neem" uw aanbod aan. en treed in 'uw

een plaats als opzichter of'"rentmees'tc'woord 'wachtende"Adalbert* Ik tL"™ wlr hcb mijn besluit genomenI"
op t eene of andere groote goed te] in uw positie indenken, en'vind 'th™! neeife' .™ï.JSid.^rende, «PR"?-

"i®1 Brandt!" Hij groep Wolfgang"';,
"i" en Jhij: druktc-.'

slechts m n administrateur, maar

hand.

dus in mijn dienst te treden, het
spreekt vanzelf tegen een voldoende

van uw vader te betalen, uw eigen ver
mogen wilt opofferen, zal 't u dan mo»
gelijk zijn om officier in een cavalerie»
regiment van de garde te blijven?"

.,Ik heb m'n ontslag reeds ingediend",
antv-oordde Wolfgang. Ik ben altijd
even goed landhuishoudkundige als

gcwenschten koop aan te gaan".

Dienst^ Het woord klonk bitter in
Wolfgang's oor. En nu zelfs de dienaar
van z'n neef, die hem des te onsym»
pathieker werd, hoe vriendelijker cn
tegemoetkomender hij zich betoonde!

^Het besluit valt u zwaar", zei, na

b"p« 'X wc dus eens- cn heb»
,,whale™."°e m««r 't zakelijke van
UW betrekking m orde te maken Ik oeef

Lw 84 ?ns Van 2400 mark P" jaar,
behalve alles vrij voor uwe moeder cn u
te weten kost en inwoning. I, <,ccn'
hooge bezoldiging, maar ik geloof"dat
'A ,'Z «Aw-tag staat tot 't gebruik,
^ïjt ge hiermee tevreden?"

„Ik vind alles goed, wat 2e in Hit
opzicht, besluit". 2C' m dlt

„Dank u beste neef! Ik herhaal dat
we. als ge t verlangt, morgen reeds bet
koopcontract af kunnen sluiten''
„Daar zal ik u dankbaar voor'zijn,
zo,0 Sauw mogelijk van deze
If bevrijd zou willen wezen"
t zult ge morgen zijn. Ik zei. weiis.
aar. eenige opoffe ringen moeten doen

bewonder, dat me echter ook. te gelij. jbinden moet. Maar overdtmk" eëLbVmasr^barorï Adalbert1 il. w°°rd dienst,
kertijd veel plezier doet", riep Adal. uzelf of uwe bezwaren werkelijkTeden (fver^in X on iorm/l l
bert uit, terwi.il hij Wolfgangs hand van bestaan hebben? Ge zult nietRrandtt" nu e "mcnccr

greep, en die hartelijk drukte. „Uw1-1--1' j
besluit maakt 't mij mogelijk wellicht
in te gaan op uw wenschen, en de be»
zitting Brandenberg te koopen. Inder
daad kan ik er slechts moeilijk toe be»

.sluiten. Mijn bezit aan landgoederen is
toch al te groot, en ik mankeer knappe
lui om ze te beheeren. Het moeilijke
beheer echter van Brandenberg, met
zijn beide fabrieken eischen, als men
zeker geen verlies zal moeten boeken,
een vertrouwbare kracht, ik stel in u
een onbepaald vertrouwen. Kunt ge er
toe besluiten om voor mij de gehccle
leiding van 't goed over te nemen, dus
't valt me moeilijk 't woord uit te
spreken, maar in een zakelijk onder
houd mag ik niet aarzelen dit te doen

als zoodanig zult ge geheel zoo leven
op t slot Brandenberg, als ge tot nog
toe deedt. Ik hoop ook dat uw moe»
der daar zal blijven wonen; ik zelf zal
me, als ik er nu en dan kom. daar als
uw gast beschouwen.

Ik zal ales doen, wat ecnigszins in
mijn vermogen is. om-uw betrekkin» tot
een zoo aangenaam mogelijke te "ma,
ten. Ik w, u nu niet tot een besluit
dwingen, alleen wil ik u dit zeggen dat
als ge vandaag beslist, morgen reeds
het koopcontract kan afgesloten wor.
den. onder de door u bepaalde voor,
waarden, bii den heer Frühbcro"
Wolfgang zoon aanbod af.

slaan. Zn zieke moeder zou haar woon,
plaats In Brandenberg niet verliezen,
maai zou bij hem wonen, en bij kon

-1;»™' kon.'t

contract worden afgesloten, de Leu,
poldsche hypotheek betaald, de verkoop
van t bosch van Sehenfeld te niet ge
daan en daarmee eik gevaar voor "dc
eer van zn in 't graf rustenden vader
verwijderd. Het zou n schande zijn om
nog een oogenblik te aarzelen.

an de overeenkomst te beta,
-en: maar voor dc vervulling van
wcnsch is me geen offer te gtoot"
naai.

(Wordt vervolgd).