HAARLEM'S DAGBLAD
GEMENGD
NIEUW!
ZATERDAG 24 JULI 1926 VIERDE BLAD
VREEMDE VOLKEN.
XI.
DE TASMANIëRS.
Als we het eiland Tasmania, aan den
Zuid*Oostclijkcn hoek van het vaste*
land van Australië bespreken, dan
doen we dat in hoofdzaak om het eiland
zelf. De bewoners Zelf valt niet zoo*
veel over te vertellen omdat ze meest
afstammen van Europeanen. De ooi»
spronkelijke inboorlingen zijn uitge*
roeid. maar het eiland zelf is ccn bc»
schrijving waard. In de eerste plaats al
omdat het eiland in het jaar 1642 door
een Hollander, Abel Tasman, is ont»
dekt.
Abel Jansz. Tasman werd in het be*
gin der zeventiende eeuw gcboien cn
het eigenaardige is. dat nog nooit is
uitgemaakt, wat in Nederland ziin ge*
ooorteplaats was- Als zoodanig ordt
aangegeven Lutjegast in Groningen,
maar andeien zeggen, dat Hoorn zijn
geboorteplaats was-
Door den toenmaligen gouverneur*
generaal van OosM-ndië, van Dicmen,
werd Tasman opgedragen, een expe*
ciitie naar Australië tc ondernemen. Op
dien tocht ontdekte hij ee« eiland, dat
later naar hem Tasmania genoemd
werd. Eerst heette het van Diemen's
Jand.
Eigenaardig is het dat Tasmania in
vele opzichten op Engeland gelijkt.
Tasmania heeft een prachtig meren*
district en zijn vele mooie rivieren
zooals de Derwent en de Tamar herin*
neren zoowel in naam als U wezen aan
de Engelsche rivieren.
Een van de voornaamste industrieën
van het eiland is de hop»industrie. Daar*
in vinden heel wat menschen werk. Een
belangrijk middel van bestaan is ook
de appelenverfaouw.
De groote boomgaarden leveren ge*
weldige hoeveelheden prachtige appc»
len. die naaT het buitenland, in het bij*
zonder naar Engeland worden uitge*
voerd- Daarmee worden enorme be*
diragen verdiend.
Een boer van Tasmania, die alleen van
Hjn appels per jaar ongeveer vierduizend
gulden maakt.
De appelenboer is in de meeste ge*
vallen ook veehouder, al is dit dik*
wijls slechts op bescheiden wijze het
geval, zoodat het mes van beide kanten
snijdt. Bovendien verbouwen deze boe*
ren hun eigen aardappelen en groen*
ten. zoodat een boer bijna alles wat hij
noodig heeft, op zijn eigen boerderij
kan krijgen. Hij heeft bijna geen an*
dcre zaken noodig en bet is dan ook
geen wonder dat deze ..allround"*
boeren een goed bestaan hebben. Er
moeten zelfs nog ouderwetsehe boeren
zijn. die alles zelf willen hebben, tot
hun eigen brood toe. misschien zelfs
faun eigen kleeren. zoodat ze alleen
van den kruidenier af en toe iets noo*
dig hebben. Wat er dan van hun oogst
en hun veeteelt overblijft is zuivere
Winst.
Deze boeren vormen wel een zeer
benijdenswaardige volksklasse. Wat er
ook gebeuren moge. zij hebben altijd
hun voedsel. Al mislukt de oogst, er
groeit toch nog altijd voidoendc om in
eigen onderhoud 'c voorzien.
Het is voor Tasmania een geluk,
schreef eens een Engelschman, dat het
in vroeger dagen door Bi'itsche ge»
pcnsionneerdenv ambtenaren, officieren
en zeelieden werd uitgezocht, om rustig
verder te leven.
Wij zouden zoo zeggen dat het eer*
der een geluk was van deze gepen-sion*
lieerden. Want ten eerste is het kliniaar
uitstekend en het land biedt buitenge*
woon veel natuurschoon. Alleen on-Orak
het op het eiland aan luXe. rfaar het
leven was» er daarom juist zooveel
goedkooper. De eerste kolonisten had»
den het echter niet gemakkelijk. Niet
zoo gemakkelijk als hun opvolgers, die
de vruchten plukken van hun arbeid.
En die is niet gering geweest. Dc En*
gelschen deden alles om het land op
Engeland te doen gelijken.
Voor zoover dit mogelijk was wilden
ze de herinnering aan oud Engeland be*
waren-
De landbouwers legden hun landerij»
en op Engelsche wijze aan, Engelsche
tuinen en Engelsche huizen ontstonden
en zelfs Engelsche visschen en zalmen
werden in de rivieren gepoot.
Ook het sociale leven werd op En*
gclsohe wijze ingericht. En zoo komt
het dat we in Tasmania nog hebben
wat het moederland nu voor een groot
deel verlaten heeft. Want nog steeds
leven de menschen er eenvoudig zooals
in Engeland een eeuw geleden. Er zijn
natuurlijk verschillen, vooral wat bc*
treft het onderwijs b.v., dat heel goed is,
maar in groote tiekken is cr veel over»
eenkomst. Hobart, dc hoofdstad van
Tasmania lijkt heel veel op Bath in
Engeland.
Het sociale leven op Tasmania yormt
een merkwaardig contrast met het leven
op het Australische vasteland, waar al»
les op moderne leest is geschoeid-
Maar toch worden de Tas-maniërs on»
willekeurig moderner. Dat kan ook
moeilijk uitblijven. De jongere genera*
tie is natuurlijk vooruitstrevend en
komt meer in aanraking met de buiten*
wereld- Zoo zal het niet lang meer duren
of ook het typisch oud*Engclsche Tas*
mania wordt modern.
Thans echter zijn de oudere Tas*
maniërs er nog wat trotsch op, dat ze
de oude manieren hebben bewaard.
Het verschil tusschen dc blanke be*
volking van Tasmania en die van het
vasteland van Australië is gemakkelijk
te verklaren. In de eerste plaats was de
aard der kolonisatie geheel verschil*
lend en in de tweede plaats is er het
groote verschil in klimaat. Heel wat
moeilijker is het te zeggen wat het ver*
schil moet zijn geweest tusschen de oor*
spronkelijke bewoners van Tasmania en
die van* Australië Om dc eenvoudige
reden dat de geleerden het er eigenlijk
nooit over eens zjjn geworden, hoc die
menschen er eigenlijk precies uitzagen.
Wel wordt aangenomen dat de vroe*
gere inboorlingen robuster cn flinker
van karakter waren dan de inboorliu*
gen van Australië. In de vroegere da»
gen hadden de eerste kolonisten veel
last van de inboorlingen. Deze waren
dapper en verzetten zich tegen de
vreemde overheerschers- Het kwam tot
een groot gevecht, waarbij de inboog*
lingen omsingeld werden. De betere
wapens der blanken brachten de bc*
siissLng enin zeer korten tijd was
er geen inboorling meer over- Slechts
één man moet den strijd met de blan*
ken overleefd hebben.
Waaruit wel blijkt dat de blanken
van enkele eeuwen geleden het met dc
wetten der menschelijkheid zoo nauw
niet namen. Want is het niet droevig
dat een geheelc volksstam werd uitge*
rocid? Alleen omdat de menschen zich
in hun eigen land tegen de blanken durf
den verzetten, die ze als indringers bc*
schouwden?
Het aantal inwoners van Tasmania
bedraagt ongeveer twee honderd dui»
zend.
Naast landbouw, vee teelt en ooft*
bouw is ook de mijnbouw van belang
Er wordt goud. zilver en tin gewonncü
EEN KRANIG OUDJE.
Er worden de laatste jaren wel we»
reldreizen ondernomen. Alle mogelijke
erkcersmiddclcn worden door wereld»
c.z'gers gebruikt om de wereld rondte-
gaan
Records worden geslagen en zelfs is
._n Amcrikaansche spoorwegmaatschap*
pij op het idee gekomen een reis om de
wereld te organisecren. zooals onze Ne*
dcrlandsche Rcisvcreeniging dat doet
naar Zwitserland. Duitschland. Frank*
rijk enz. Amerikanen vooral schijnen
cr dol op te zijn om een reis om de
wereld tc maken, Het wordt, als het
zoo doorgaat, een vaste mode. Een
oude juffrouw uit Chicago, miss Miller
genaamd, vindt een reis om de wereld
al in het geheel geen nieuws meer. Ze
is kort geleden tachtig jaren oud ge»
worden en ze was op haar verjaardag
juist een cn dertig maal om de wereld
gereisd. Geen vervoermiddel is op de
wereld, of ze heeft cr gebruik van gc*-
aakt.
Zelfs op kameelen cn olifanten wer*
den door haar groote afstanden afgc»
lcgd. Het reizen zit de oude dame wel
in' het bloed. Ze is nog steeds gezond
en levenslustig en ze heeft dan ook ver*
klaard. dat ze niet van plan is lang tc
Chicago tc blijven. Ze zal binnenkort
haar twee cn dertigste uitstapje om de
wereld maken.
EEN NATUURWONDER.
Een eigenaardig volksvermaak. Houthakkers houden een wedstrijd wie het
eerst een boomstam door kan hakken.
Tot de vele natuurwonderen behoort
zeker ook deze hoogst eigenaardige
boom. Als we den boom zoo zien staan,
zouden we allicht denken dat het eerste
het beste briesje den boom om zou
blazen.
Maar de wortels van den boom
schijnen zich toch nog-diep in de grond
gewerkt te hebben. Het is een soort
grove den, die ook in onze bosschen
veelvuldig voorkomt, maar deze boom
heeft zich door de spleten van een
rotsblok heengewerkt. Aan den man
cr naast is het te zien dat de boom een
behoorlijke lengte heeft. Dit natuur»
wonder groeit in de buurt van
Washington cn staat er al tientallen
jaren in weer en wind. Geen storm hoe
hevig is nog in staat geweest den boom'
te doen bezwijken.
AMERIKANEN TE
STRATFORD.
Portiers van hotels in de geboorte»
plaats van Shakespeare, Stratford on
Avon, hebben geklaagd dat de bagage
van Amerikaansche gasten bij hun ver*
trek zoo zwaar was dat zij ze niet kon*
den versjouwen. De klachten hebben
geleid tot de ontdekking dat honderden
van deze pelgrims in Shakespeare's
heiligdom steenen van het onlangs af»
gebrande theater als souvenirs over den
Oceaan hebben meegetorst. Sedert de
brand dit Herinnerings Theater voor
Shakespeare heeft verwoest zijn een
duizendtal geblakerde steenen van de
ruïne verdwenen. Nuchtere gelegen»
heidsadviseurs hebben nu voorgesteld
dat men van deze eigenaardige jacht op
souvenirs voordeel zou trekken door
dc puinhoop tc omrasteren en de stee»
nen. die nog in grootcn getale be»
schikbaar zijn, te verkoopen voor een
iv nd sterling of zelfs de helft daarvan.
De maatregel zou meent men een
groote steun ziin voor het fonds waar*
mede men een nieuw Shakespeare*Thea*
ter wil bouwen. Er zijn steenen genoeg
om bii den voorgesteldcn handel er in
het geld op te brengen, noodig voor liet
nieuwe gebouw. Men zou dan zelfs geen
anderi bronnen meer behoeven aan te
boren. Het schijnt dat men er ernstig
over dcr.kt in den gesohetsten zin te
handelen en dat het voorstel formeel
bij de beheerders van het „Shakespeare
Memorial" zal worden ingediend. -
OM OUD TE WORDEN.
Er zijn al heel wat middelen aan de
hand gedaan om oud te worden. Als
iemand het geluk had. honderd jaar of
ouder te worden vlogen de journalis»
ten als het ware naar den jarige toe om
tc vragen hoe hij toch wel geleefd had
dat hij zoo oud kon worden. We hebben
in deze rubriek meer dan eens zulke
intciviews opgenomen en er ook al eens
op gewezen, hoe tegenstrijdig de mid»
delen zijn, die de verschillende oude
hccrcn aangeven.
Nog steeds, zoo lazen we dezer da*
gen in „Answers", nog steeds houden
de menschen zich bezig met de vraag:
„Hoe moeten we leven en wat moeten
we doen om oud te kunnen worden?
En ik geloof, zegt de schrijver, dat de
inenschcn altijd over _deze vraag zullen
blijven denken en dat ze nooit wijzer
zullen worden. Waarmee de schrijver
bedoelt dat de oplossing wel nooit ge»
vonden zal worden. Maar, gaat hij voort,
ik kan wel zeggen, wat ge doen moet
om niet door uw eigen schuld dood te
ga;.i,. Leef heel eenvoudig, vermijd alle
buitensporigheden. Geniet zooveel als
dat mogelijk is van de frissche lucht.
Niets is gezonder dan het verblijf in
dc buitenlucht. Doe al deze dingen,
zegt de schrijver en ge zult uw dood
niet aan u zelf te wijten hebben.
Een andere schrijver meent dat er
maar één mcffaode is om oud te kun*
nen worden. Dc mensch moet volgens
hem zorgen dat zijn tanden keurig on»
jtrhouden zijn. Want de tanden hebben
z.i. zoo'n belangrijke functie, dat het
goede of het slechte gebruik ervan
van enormen invloed is op onze ge*
zondheid.
HOOFDPIJN.
Het is nog maar korten tijd geleden
dat we uit een Engelsch blad een stuk
overnamen, waarin gesproken werd over
hoofdpijn bij dames. Daarin werd ge»
zegd dat het bobbed* en shingled*hair
er de oorzaak van is, dat er onder de
c'ames veel minder gevallen van hoofd*
pijn voorkomen.
Een ander blad vertelt thans, dat het
aantal gevallen misschien wel afneemt,
maar dat cr toch nog heel veel gevallen,
lie veel zelfs overblijven. En het zijn
vooral de dames die last van hoofdpijn
hebben. Geen wonder trouwens, zegt
het blad.
De vrouwen zijn bezig zichzelf te be»
derven doordat zc te veel werken en
omdat ze zich alle moeite geven alles
te weten en alles te kennen. Dat alles
kosb een te groote inspanning. Maar dc
grootste oorzaak van de hoofdpijn zijn
zoo wordt verder gezegd, de oogen. In
heel veel gevallen zuilen dames met
slechte oogen geen bril nemen omdat
dit. volgens haar meening, zoo slecht
slaat. Anderen meenen dat door het
dragen van een bril als het ware een
zekere graad van ouderdom wordt aan*
gegeven. Dat zijn dwaze begrippen
meent de schrijver. Want hoeveel oogen
zullen op die manier bedorven worden?
En weten dc dames wel dat er een
groot verband bestaat tusschen slechte
ogen cn hoofdpijn? Dat weten ze ze*
ker niet want als ze 't wisten zouricn er
heel wat meer vrouwen met een bril
loopen. Tenslotte gaan gezoifdheid en
goede oogen voor alles, zelfs voor de.,
inode,
NA DEN OORLOG.
Het ui» mu al weer jaren gele dien dat
Religie één groot 'slagveld was. Al bij»
na weer iaoh,t jaren. ,Dc tijd igaat snel
cn Id'e wonden id-oor 'dien looriog g.e*
slagen, beginnen langzamerhand tc
'herstellen. Thans bezoeken vele 'toe*
ri'st'cn de vroegere slagvelden, maar
veel ii.s eir niiet meer te zien *van de
ellende van den oorlog.
Er komen .in België vooral Duit»
■sch-ers en Engeijschcn. Heel wat va»
ders len moeders, dlie er hun kind ver*
1 o.ren hebben, mannen en
die hun broer aan de
moe'sten afgeven.
M, .allen doen een bedevaart naar
„het slagveld van Europa". Maar niet
allen zijn om der den Indruk, als ze die
plaatsen van zoovele verschrikkingen
van zoo veel ellende bezoeken,
l enminste a'ls wc mogen gelooven
wat een speciale correspondent van
de Nation Beige schrijft. Deze heeit
een studie gemaakt van de Indrukken,
die dc verschillende bezoekers hier
opdoc.n. Erv uit zijr. artikel, dat ge»
heel voor rekening van de Nation
Beige biijft, nemen we het Volgende
over. „Van de kust af vertrokken we
met een groot gezelschap, Engelschen
en Duitschers.
De eersten^weigerden samen met
de Duitschers te reizen en het res ui*
taat was dat én de Duitschers èn de
Engelschen ieder een auto»oar kregen.
Ie Nieurwipoort, dat tijdens 'den oor*
log geheel ipliat werd geschoten maar
nu weer i's opgebouwd geworden
meenden enkele Duitschers, dat de
oorlog voor dc Belgens inog niet zoo
.slecht geweest was. Ze hadden iiim»
mers nieuwe steden voor oude in de
plaats gekregen?
De .jongere leden van het gezel*
schap konden het moeilijk gefloove.n
dat de machtige Duitsche legers noodt
in staat waren gewee'st om Iden .smal»
len User over te steken. „.Was het
deze .smalle streep water die onze lle=
gers kom tegenhoudlen?" vroeg een
student aan zij.n vader „Ja" was
het iantwoord.
Te Steenstra-et vertelde de gii-ds dat
de Belgen:, daar het eerst met gifgia's»
sen waren aangevallen.
„iDc'Franse hen zijin daarmee begjOn»
nen" zei een Dulbsoher.
De gids opende zijin mond om iets
te zeggen maar hij bedacht dat het
beter was ge-en woorden onnoodig
te verspillen en zweeg.
Bij Zecibrugge gekomen riepen de
Duitschers In koor ,.\Vun.der9chan".
Daar werd die geschiedenis van de
Vindictive verteld miaar een Duitsche
vader 'vertilcde aan >zijn zoon dat hij
aan dat verhaal niet veel waarde
moest hechten.
De VmdÜctéve heefit op onze ot>e=
naties geen invloed uit kunnen oefe*
nen. zei hij en 'dc Engelschen hadden
net zoo goed thuis 'bunnen blijven.
Bij een herdenkingsteeken lachten
enkele Duitschers en maakten grap»
pen. Maar een blik van een paar
Engelschen was voldoende om hen
in hun schulp tc doen kruipen. Tot
zoover het verhaal in de Nation
Beflge.
EEN EIGENAARDIG HUIS.
Er zijn eigenaardiga men6chen die van
eigenaardige (huizen houden.
Want wie 'bovenstaand huis bekijkt zal
zich moeilijk kunnen vooretellen dat in
dat 'i-ombere, steenen igrafkelderachtige
gebouw menschen wonen. Toch is dat wel
het geval en de bewoner is niemand min
der dan de resident van Santa Morrica, in
Californië. De resident wilde een huis
hebben zonder trappen en stoepen, naar
het heet omdat velen zijner familieleden
door het beklimmen en afdalen van stoe
pen en trappen den idood gevonden hebben.
Dat echijnt het noodlot van. de familie
van den resident te zijn. Maar waarom
hij er dan geen ramen, behalve het «ene
venster, in heeft aangebracht? En waarom
dat venster nog getralied is, al ils het dan
ook m-ooi traliewerk?
Misschien vreest de -resident dat het
noodlot de familie zal blijven achtervol
gen, ook nu er geen trappen len stoepen
meer zijn. Ze konden nu eens uit de ven»
sters vallen.
vrouwen,
slagvelden
WIE HET MEEST VLIEGEN.
Eqn reporter van de ,.Da?ly Mail"
;h-ad -dezer idagen ccn onderhoud met
.een offiosal van de Imperial Airways
(Engelsche luchtvaartdienst).
Het w>as een kort gesprek, dat we
hier weer zullen Igeven.
„Welk land heeft het grootst aan*
'tal luchtreizigers?" vroeg de jounva*
dist.
„Nu, in den zomer vervoeren we
veel Amerikanen. Vergeleken bij de
luchtreizigers van andere landen is
hun aanbal •verreweg bet grootst. Van
;de Amerikanen die bij voorbeeld van
•Londen naar Parijs moeten, gaan er
'steeds meer per vieg-tulg.
Voor zoover we op onzen dienst
kunnen -nagaan neemt het aantal za»
kenmenschen, -dat per vie.gtwö reist,
op buitengewone wijze toe.
Een eigenaardig verschijnsel is. dat
de Engelsche vrouwen blijkbaar
meer van het vliegen' houde.n dan dc
mannen want naar verhouding is be.t
aantal vrouwelijke luchtreizigers ,groo
•ter 'dan het aantal mannelijke.
Het meest opvallende is echter d'e
uitgebreide en prachtische manier,
waarop de Duitsehe-ts van luchtlijnen
gebruik maken. De Duitschers -laten
den 'trein -meer -en meer voor wat hij
dis en -dat land -ils -als he't ware be»
dekt imet jeen netwerk van lucht»
lijnen.
Wïe het meest vliegen? De Am-eri*
kan-en staan boven aan de lijst voor
zoover bet plezier» vliegen betreft.
Ma-ar voor zaken maken de Dui't»
schers het meest gebruik van vlieg*
•tuigen.
HONDENMAGEN.
Ieder die honden houdt weet dat ze
niet er<F kieskeurig zijn wat eten be»
treft. Weliswaar zijn vele honden lek»
kerbekken, die zelfs de lekkerste hap»
jes nog versmaden, maar zelfs zulke
lekkerbekken zijn nog niet kieskeurig.
Honden met de voor honden meest*
verfijnde smaken zullen niet aarzelen
het eerste het beste vieze voorwerp van
de straat in den bek te nemen. En als
de eigenaar niet oppast zal de hond.
als hij er de kans toe heeft, zoo'n
voorwerp nog inslikken ook.
In vele gevallen loopt zoo'n slik»
partij goed af maar ook hebben heel
wat honden zoo'n hapje met den dood
moeten bckoopen. Daarom is het zoo
goed dc dieren te leeren, dat ze geen
voorwerpen van de straat mogen op*
rapen. En dat te leeren is heusch ge»
makkelijk genoeg. Dezer dagen schre»
ven we onder deze rubriek hoe men
honden moet leeren. zich in het drukke
verkeer te gedragen. Op dezelfde wijze
kan men het dier vele andere dingen
leeren. Men heeft na hun dood in
hondenmagen verschillende zaken ge»
vonden. De Engelsche Professor Hob*
day vertelde dezer dagen dat hij een
groote Deensche dog behandeld had
voor een „maagkwaal". De hond we d
geopereerd en het bleek dat het dier
kans had gezien een stuk van een
looden pijp in te slikken. Het stuk
woog zeven en een half ons. Zoo'n
gewicht is zelfs een hond tc machtig
en een operatie moest wel volgen.
De professor vertelde ook -nog dat
een fox*>terrier achttien dagen in „het
ziekenhuis had gelegen" als resultaat
van hefc verkeerde idee, dat de stop
van een bierfleschje een uitstekend
voedingsmiddel moet zijn.
Het is wel een zeer eigenaardig ver*
schijnsel dat de anders zoo schrandere
dieren op dit punt zoo dom zijn.
Daarom is het goed dat men den
dieren leert, dat ze maar niet alle voor»
werpen inslikken. Vooral kiezelsteen*
tjes én cokes hebben op vele honden
een bepaalde aantrekkingskracht. Ook
ping*pong»ballen, knikkers, knoopen en
geldstukken worden gaarne „ver*
werk»-
HET REIZEN.
Het reizen wordt tegenwoordig zoo
gemakkelijk raogdlijk gemaakt. Nu
autobussen, vliegmachines en andere
middelen van vervoer de treinen con*
currenlie aan gaan doen. zagen de spoor
wegmaatschappijen zich verplicht, het
hun reizigers zoo goed mogelijk naar
den zin te maken.
In het buitenland en dan wel spe*
ciaal in Amerika althans. In ons land
zijn nog kort geleden dc spoorwegtaric*
ven verlaagd. Wel zijn de prijzen nog
hoog. maar het is toch ook al een po*
ging om de reizigers terwille te zijn. Do
veie zoogenaamde goedkoope treinen
wijzen trouwens ook in die richting.
In Amerika doen de spoorwegmaat*
Schappijen echter meer. Zc zorgen
meer voor het gerief van de reizigers
en er is nu zelfs een spoorwegmaat*
schappij, die het reizen tot een genot
wil maken. Tusschen New York cn
San Francisco zal een trein komen met
verschillende attracties. Een wagen zal
als danszaal worden ingericht, een an»
dere als bioscoop. Verder zal er een
snortzaal in den trein komen, terwijl
alle reizigers zullen kunnen genieten
van de radio. De spoorwegmaatschappij
heeft niets vergeten en zoo is er zelfs
een kapsalon voor dames. De pagekop*
jes eischen een buitengewone verzor*
ging cn dienen op tijd onder handen ge*
nomen te worden.
Als nu een dame te New York op
den trein gaat, behoeft ze niet bevreesd
te zijn dat heur haar „afschuwelijk"
t als ze te San Francisco aankomt.
Deze Amerikaansche spoorwegmaat*
schappij gaat wel met haar tijd mee.
Laat daar een vliegtuig of een autobus
nu maar eens tegen concurreercn. Soms
hebben de Amerikanen toch wel veel
bij ons, Europeanen, voor.
EEN KLAVIER SYMPHONIE.
Een eigenaardig concert werd dezer da.
te Hollywood (Calvfornie) gegeven.
.....en-twintig vleugels werden tegelijk
bespeeld en wel zoo. dat het leek alsof een
somietocorpl» zich liet hooren. Publiek
was er bij dit coneer: niet. zooals uit deze
foto blijkt. Waarschi;niijk is het de een
of. andere Amerikaansche proefneming
geweest. In elk geval was het een prooL
een filmstad waardig.
