Haarlem's Dagblad | 1926 | 5 augustus 1926 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

MODERN TURKIJE.

BINNENLAND

HET DIER VOOR DE LENS

DONDERDAG 5 AUG. 1926 TWEEDE BLAD

TURKSCHE TOONEELKUNST,

(Van onzen bijzonderen correspondent.)

Het Turksche schimmenspel, dat on=
der den naam Karagheuz ook tegen*
woordig nog op jong en oud zijn aan*
trekkingskracht uitoefent, is reeds
eeuwen oud. Karagheuz (zwartoog), de
voornaamste acteur is naief en een
pocher, cynisch cn brutaal,
dikwijls geprononceerd onbehoorlijk in
houding cn gebaar en toch in den grond
goedhartig, niet zelden zelf altruïstisch.
Hij heeft altijd de lachers op zijn hand.

Evenredig aan den vooruitgang van
dc beschaving zijn zijn geestigheden en
grappen mindex grof geworden, wat in
het belang van de jeugd, voor wie
hij thans voornamelijk optreedt niet
anders dan gewaardeerd kan worden.
Zijn helper cn onafscheidelijke n\akker
heet Hadjivad. Hij bezit fijnere karak?
tertrekken. Het tweetal twist onophou*
dclijk, bespot elkaar, geeft elkaar een
pak slaag, maar steeds scheiden, zij als
goede vrienden. De vrouw van den
Karagheuz is een dame met een schorre
stern, die haar man bij alle mogelijke
gelegenheden bedriegt. De zoons van
Karakhcuz cn Hadjivad zijn de even*
beelden van hun vaders. Verder treedt
nog een verliefde jonge Bei op, die al*
tijd de in vrijheid gestelde schoonen
van het serail op de hielen zit. Van de
bijkomstige personen van het schaduw*
spel mogen genoemd worden: de man
uit Trapczunt, de Perzische tapijten*
handelaar, een gebochelde Jood met
een groot hoofd, een Gricksche dokter,
de „vreemdeling" met den hoed op en
de gewapende beschermers van de
openbare orde, die als de nivelleerende
gerechtigheid optreden cn Karagheuz
van tijd tot tijd een aframmeling geven.

De figuren van het schimmenspel zijn
it fijn leer gesneden en gekleurd. Zij
-1 ingen aan touwtjes achter een wit
scherm cn worden door den operateur
in beweging gebracht, die onzichtbaar
blijft en met weergalooze handigheid
de verschillende rollen declameert. Tus*
echcn het scherm en het gordijn is de
lichtbron. De toeschouwers zitten in
donker. Een van de meest vermaarde
Karagheuzkunstenaars, Klatib Salih
Etfendi heeft zelfs kans gezien, een*
voudige scenario's in elkaar te zetten.
Hij zuiverden evens den dialoog van al
te platte uitdrukkingen.

De voorstelling wordt door Turksche
muziek ingeleid; later houdt Hadjivad
den proloog, waarin hij .de gunst van
het publiek vraagt. Dan wekt hij zijn
vriend Karagheuz, waarbij het geregeld
tot een vechtpartijtje komt en nu kan
de handeling een aanvang nemen. Het
Tepertoire omvat opgeveer twintig
kluchten. Een van de meest geliefkoos*
de is „De vrouw met den 'baard". Een
beruchte dronkaard Bekrï Moustafa
moest om hem te verbeteren, worden
uitgehuwelijkt. Als bruid wordt nies
mand minder gekozen dan Karagheuz
met den zwaren baard. Hadjivad heeft
de moeilijke taak, hem te overtuigen,
dat hij van sexe is veranderd en een
Hanum geworden. Nadat hij lang met
hem heeft gepraat, en hem als vrouw
aangekleed, brengt hij hem op straat.
Maar Karagheuz vertrouwt de zaak nog
niet goed en vraagt zijn eigen vrouw
om raad. Zij is ingelicht en begroet
hem als eerbare maagd. Dan verschij*
nen ook de afgezanten van Bekri Mous*
tafa en weldra vindt de bruiloft plaats.
Volgens oud Turksch gebruik mag de
bruidegom zijn uitverkorene nu pas on*
gesluierd zien. Groote ergernis, wan*
neer de bruid met den baard zichtbaar
wordt.

Eerst volgt er ccn vechtpartij, daarna
verzoening en dans. Bekri belooft be*
terschap en Karagheuz „voelt" zich,
want hij heeft een goede daad willen
verrichten.

hij onmiddellijk weer aan het werk,
maar begint dezen keer met den stam
van den populier. De handhavers
dc orde betrappen hem en geven hem
een pak slaag omdat het verboden is,
boomen om te hakken. Eerst wanneer
hij de Tsjengis (zigeuners) er bij heeft
geroepen en ze laat dansen, wordt hij
in vrijheid gesteld. Zijn doel heeft hij
weliswaar niet bereikt, maar met het
gevoel naar het goede althans te heb*
ben gestreefd, kan hij huiswaarts kec*
ren.

In een derde stuk wordt Karagheuz
het slachtoffer van zijn kuischheid. Ge*
rard de Nerval maakt van dit vroolijke
avontuur melding in. zijn reis naar het
Oosten, dus voor 1857, in een tijd toen
het Phallische in Karagheuz nog geheel
tot uitdrukking kwam.

Tn een ander stuk „De bloeddorstige
populier", dat in de sprookjeswereld
speelt, toont de held van het schaduw*
spel zich de edelmoedigheid in per*
soon. Niet ver van Karagheuz' huis
woont op den tak van 'nbeooverenden
populier een draak, die 'dagelijks een
voorbijganger grijpt cn consumeert. Ka*
ragheuz, verontwaardigd over dit op*
treden, besluit de wereld van het mon*
ster te bevrijden. Gewapend met een
bijl klimt hij den boom in. gaat op den
tak zitten, hakt er op los. zonder zich
tc bekommeren om de waarschuwin*
gen van Hadjivad cn valt met den tak
naar beneden, waar bij als betooverd
dier van bizarre leelijkheid blijft lig*
gen. Door Hadjivad onttooverd, gaat

Over deze stukken zijn geen schrif*
telijke gegevens aanwezig. Zij zijn
door overlevering in stand gehouden.
Daardoor is hun leeftijd ook niet met
stelligheid aan te geven. In ieder ,gc*
val zijn er cnikele afkomstig uit den
tijd van Murad I (13601389). Rond*
om dezen sultan waart de legende van
het ontstaan van het schimmenspel.
Hij liet 'in Brussa een moskee bouwen.
Twee van zijn arbeiders plachten hun
kameraden met grappen en geestig*
heden te amuseeren cn vergaten daar*
door meermalen, te werken. Een.s wer*
den zij door den sultan betrapt, die
hen wegens hun luiheid liet ter dood
brengen. Zij heetten Knagheuz en
Hadjivad. Na eenigen tijd bemerkte
de sultan, dat het werk langzamer
ging dan vroeger, omdat de arbeiders
met tegenzin werkten. Hij betreurde
zijn strengheid en vroeg een vertrouwe*
ling, den sheik C'husteri om raad. Deze
'beloofde d'e on gelukkigen tot leven te
wekken. 'Hij knipte hun figuren in
papier uit, zette ze achter een linnen
scherm en liet ze praten en handelen
als in het leven, zeer tot vermaak van
de arbeiders. Tot den sultan sprak de
sheik echter: „Het leven as een droom
Alle wezens snellen .gelijk schaduwen
in dezen droom voorbij, als Karagheuz
en Hadjivad. Zij komen en verdwij*
nen!"

Tot zoover de legende.

Vrij zeker is het, dat het schimmen*
spel uit Perzië of China werd inge*
voerd, waarna de Turken er het na*
tionale karakter aan. gaven.

'Uit de Karagheuz ontstond het
Orta Oyounou. De figuren van het
schimmenspel werden door menschen
van vleesch en 'bloed vervangen, die in
de open lucht of in een gesloten ruimte
acteerden, te midden van een menig*
te toeschouwers. Vandaar de naam:
spel van het midden. In een studie
over het Turksche theater (van
ThaJ&sso) wordt het einde van de 18e
eeuw als tijdstip van het ontstaan ge»
noemd. Oorspronkelijk begon de voor*
stelling met gezang en burleske dan»
sen, waarop de proloog volgde. De
hoofdpersoon is Cavouclou, die in
prachtige gewaden is gehuld, evenals
de overige personen. Vrouwenrollen
worden door mannen gespeeld. Alle
stukken gelijken op die van de Karag*
heuz. De voornaamste attracties zijn
de woordspelingen. In het algemeen is
het Orta Oyounou minder origineel
dan Karagheuz en het is waarschijnlijk
niet zoo levensvatbaar geweest omdat
er geen vrouwen in mochten optre*
den.

De eerste moderne schouwburg
van Constantinopel werd in Pera ge*
sticht. In het Fransche theater van
Guistiniani speelde men Fransche blij»
spelen en operettes. In het theater
Nahoum vond de opera onderdak. Sul*
tan Medjid, die van muziek hield, liet
in zijn kasteel Dolma Bagtsche een
tooneel inrichten en noodigde vreemde
troepen uit, daar te spelen. Hier was
het ook, dat eenige Turksche to.oneel*
spelers, die heimelijk een stuk hadden
geschreven en ingestudeerd, het eerste
moderne Turksche drama opvoerden.
Met steun van vrienden kocht een
Armeniër Gullu Agop Effendi in
1869 te Stamboel een oud Fransch
circus en richtte het in als schouw*
burg. Daar werden verschillende Turk*
sche stukken geboren. Voor het eerst
speelden Armeensche vrouwen de
vrouwenrollen. Van de auteurs mogen
genoemd worden: Redjai Zadé Ekrem
Bei (de kuische Angelica), Ali Bei en

Achmed Vesik Pacha (vertalingen van
Moliëre). Vesik was een groot regie*

talent. Als gouverneur van Brussa
bouwde hij aldaar een schouwburg.
Een stuk van Kemal Bei „Het vader*
land", 'dat in Stamboel groot succes
had, wekte argwaan bij sultan Abdoel
Azis, die Kemal Bei en verscheidene
van zijn medewerkers naar Rhodos li'et
verbannen. Later, ma zijn terugkeer 'in
Turkije liet -deze de eerste Turksche
operette opvoeren, waarvoor hij zelf
de muziek had geschreven.

Van dc tegenwoordige schrijvers
moet voornamelijk de dichter Abdoel
Halk Hamid worden genoemd, wiens
stukken eerst na de revolutie van 1908
nochten worden opgevoerd. Van de
Armeniërs Diran Tsjouhadjian en Val*
iian zijn drie zeer geliefkoosde operet*
tes afkomstig.

Onder het regime van sultan Abdoel
Hamid had het theater veel tc lijden,
daar hij iederen vooruitgang met wan*
trouwen gadesloeg. Men was veelal
genoodzaakt, tot stukken van 'het Orta
Oyounou zijn toevlucht te nemen.
Ook de vreemde gezelschappen, die
■in Pera kwamen spelen moesten zich
een ingrijpende censuur laten welge*
vallen. Woorden als koning, revolutie,
vrijheid, vaderland waren contrabande.
De teksten werden somtijds zoodanig
verminkt, dat zij belachelijk aandeden.
Ook aan de titels vergreep de censor
zich. „Mam'zelie Nitouche" werd in
Rondlnella veranderd. En waarom? De
censor meende, dat het stuk ging over
de heilige Sainte Nitouche! Mom*
sleur Le Bargy speelde met zijn troep
„Oh me badine pas avec l'amour" van
Musset. Hij had de rol van Perdican.
Een Fransche actrice speelde Cami'Me.
In het groote tooneel van het tweede
bedrijf bij de fontein bleef zij steken
en brak plotseling in hysterisch lacheaa
uit. Gefluit bij het publiek. Toem wend*
de* de kunstenares zich tot de toe*
schouwers: „Neemt u mij niet kwalijk,
dat ik de rol vermoord. Maar wat
wilt u? Ik ben zoo in dc war door de
zinnen en uitroepen, die ik moet ach*
terwege laten, dat ik rnijn rol niet meer
ken!"

Het fluiten en trappelen was nu tot
een'ander adres gericht.

In 1908 is ook voor het Turksche
theater het uur van de vrijheid gesla*
gen.

MUNIR NIGHIAR BEI.

Te Arnhem is met het bovenstaande bouwwerk een nieuwe
architectonische uiting op het gebied van watertorens ingeluid.
De benedenverdieping zal bovendien als restaurant nog andere
lafenis dan water verschaffen.

WAAR HET GELD
BLIJFT.

Een duur ontslag.

De correspondent van de Tel. te Leeu*
warden schrijft:

In de vergadering van 9 Februari j.l.
besloot dc gemeenteraad aan den Direc*
teur van Gemeentewerken, den heer L.
H. E. van Hylckama Vlieg, d'e naar de
onverdeelde meening van het college
van B, en W. niet ais leider van het be*
drijf kon gehandhaafd blijven, eervol
ontslag te verlëenen, onder doorbetaling
van zijn jaarwedde ad 7000 tot 1 Juni
1926 en daarna van een zoodanig be*
drag en - gedurende een zoodanigen tijd
als door een in te stellen commissie zou
werden vastgesteld.

Het resultaat van haar onderzoek
heeft de commissie in een lijvig rapport
dezer dagen aan het gemeentebestuur
aangeboden. De commissie komt tot de
conclusie, dat de heer v. H. V. "als di*
recteur der gemeentewerken in meer
dan één opzicht is te kort geschoten
en in die functie niet op zijn plaats was.
Dat wel als vaststaande mag worden
aangenomen dat niet aan onvoldoenden
dienstijver mag worden gedacht, doch
dat de geconstateerde tekortkomingen
veeleer aan een streven tot eigenmachtig
handelen te wijten zijn, welk gevoel
van superioriteit ook de oorzaak kan
zijn van de slechte verstandhouding
tusscben den directeur en het hem on*
devgeschikte personeel. De bekwaam*
hcid cn integriteit van den heer v. H.
V. zijn voorts naar het oordeel der com*
missie geheel onbetwist gebleven.

Voorts blijkt uit het rapport dat de
heer v, H. V. reeds in Februari 1924 in
een geheime zitting van den gemeente*
raad ter verantwoording is geroepen.

De commisie acht ten slotte het ont*
slag terecht verleend, maar acht een rui*
me schadeloosstelling noodig. Zij be*
paalt het bedrag daarvan op 5000 per
jaar tot aan het tijdstip waarop de ont*
slsgene den pensioengerechtigden leef*
tijd zal hebben bereikt, of vóór dien tijd
zich een omstandighed voordoet, die
hem recht geeft op pensioen, of tot op
den datum van zijn vroeger overlijden-

DE SPECULANT.
Van een anders leer

Sedert 1922 was de nu 38*jarige W,
B. als boekhouder in dienst bij een
naamlooze vennootschap, die gevestigd
is aan de Boompjes te Rotterdam en
die handel drijft in triplex*hout. De
man genoot het volste- vertrouwen er
werd weinig of niet gecontroleerd.
Dezer dagen werd evenwel een aecoun*
tantson'derzoek ingesteld en dit bracht
aan het licht, dat vele groote posten in
de boeken niet verantwoord waren.
Een voortgezet onderzoek wees uit,
dat B. in de jaren 1925 en 1926 stelsel*
matig bedragen uit de boeken hield en
ten eigen bate aanwendde. De tekorten
bel'OO-pen ten minste f 10.000. Dit be*
drag is door W. B. geheel verspecu*
Ieerd. B. is aangehouden en opgeslo*
ten.

Het onderzoek duurt voort.

DROEVIG.

Dinsdagavond laat bemerkte de
sehipper V., die met zijn woonschuit
in de jachthaven Het Pord te Leiden
Lag, dat zijn tienjarig zoontje, dje in
een roeiboot was gaan spelen, daaruit
verd'wenen was. Toen de schipper nog
een roeiriem drijven zag, vermoedde
hij onraad, Hij begon te dreggen en
haalde tenslotte het levenloozc knaapje
uit het water.

DURE SIGARETTEN!

WAT MEN ONDER
„SMOKKELEN" VERSTAAT.

Een jongeman en zijn verloofde uit
Maastricht hadden een uitstapje per
fiets gemaakt van enkele uurtjes over
dc grens bij Laneken. In België had de
jongeman twee doosjes sigaretten voor
eigen gebruik medegenomen, omdat het
hem in Hollandsch geld zoo buitenge*
woon voordeelig uitkwam: totale waar*
dc 5J^2 franc. Het meisje had een paar
stukjes chocolade, een klein busje torna*
ten, wat bouillonblokjes enz. gekocht,
samen voor 12 franc (nog geen 75 cent).

Op den terugweg bleek het- op den
Cabergerweg zeer druk; het stoomtram*
roetje was juist gearriveerd! Ook al om
niet weer de route over den Caberger*
weg te maken, werd voor dc grens links
afgeslagen, de kanaalbrug over en werd
de Smeermaeserdijk gekozen voor den
terugweg. Evengoed had men den weg
langs de Maas kunnen nemen, maar de
noodlottige gedachte om nu over den
dijk te gaan, was reeds in de daad om* I
gezet.

Rechts onderaan tegen de helling staat
een -douane-kantoor. Bovenop den dijk
stond een. rijksambtenaar, en de beide
jongelui, in de veronderstelling, dat dit
een douaan was, gaven hem op zijn
vraag direct aan wat zij te declareeren
hadden. Tot hun groote verwondering
hoorden zijn, dat zij bekeurd zouden
worden, omdat zij hadden willen pogen
invoerrechten te ontduiken. Die Smeer*
maeserdijk bleek n.l. in dit geval een
verboden weg, omdat de jongelui iets
hadden aan te geven en niet den weg
hadden genomen, waar zij bij een
douane=post hadden kunnen aangeven.

En daar zat de kern van het „mis*
drijf".

Of ze nu al gaarne hun vergissing wil=
den herstellen door even terug te rijden
over den anderen weg met het douane*
kantoor, 't mocht niet meer. Bij den ont*
anger op den weg langs de Maas werd,
zooals de gewoonte is, de bekeuring uit
den weg geruimd door 't betalen van
boeten, in dit geval 3.70 voor de si*
garetten en 1.20 voor de chocolade
en andere voorwerpen.

En nU waren deze overtreders nog
zeer „clement" behandeld; de ambtena*
ren verlaagden de boete tot de helft,
omdat het hier een geval van volkomen
goede trouw betrof.

Haarlem'» Dagblad. Nadruk verboden.)

Eindelijk weer eens een jarige in de maar wat kost 't een tijd eer
familie van den baas. Dan krijg ik altijd die verpakking er af hebt. Eindelijk kan

i lolly

'k beginnen! Wat zegt u, baas?

NEDERLAND IN KAAPSTAD.

Verscheidene Nederlanders en Afrika:
nervrienden hebben het plan om den
verjaardag van Koningin Wilhelmina der
Nederlanden, 31 Augustus a.s., op waar*
dige wijze te vieren, meldt Neerlandia.

Op aanstichting en onder voorzitter*
schap van den heer P. A. van Buttingha
Wichers, waarn. ConsuLGeneraal der
Nederlanden te Kaapstad, is 25 Juni j.l.
in het Afrikaner Koffiehuis een vergade*
ring gehouden van vertegenwoordigers
uit het Bestuur van de afdeeling Kaap*
stad van het Algemeen Nederlandsch
Verbond en van de Afrikaansch*Neder*
landsche Kunstclub. Er werd een com*
missie gekozen met den heer P. A. van
Buttingha Wichers als voorzitter, me*
vrouw J. Boëscken als penningmeesteres
en den heer J. L. Schoeler (van het De*
partement van Onderwijs) als secreta*
ris. Tevens werd overgegaan tot de be*
noeming van een versicrings*. een ver*
ver sellings* en een programmacommis*
sie. Reeds is de groote zaal van het
Spoorweginstituut voor de avondfeest:
viering der volwassenen besproken, ter*
wijl men in beginsel besloten heeft ook
een kinderfeest op touw te zetten. Aan*
genaam is het te kunnen mededeclen,
dat behalve een voldoend aantal Neder*
landers, een groot aantal bekende Afri:
kamers dames en heeren zich tot
medewerking hebben bereid verklaard.

DE WINKELRUIT
INGESLAGEN.

Anderen sloegen hun
slag.

De vorige week Maandag heeft een
man, in overspannen tóestand de groo*
te winkelruit ingeslagen van de firma
B. aan de Soetensteeg te Rotterdam
De man is wegens vernieling opgeslo*
ten. Al dadelijk vermoedde de hee:
dat omstanders van de verwarring
die dadelijk na het gebeurde onstond,
gebruik gemaakt hébben, een en ander
uit de étalage te stelen. Een inventa*
risatie van den etalagekast bracht aar.
het licht, dat verdwenen zijn: een bril*
jant ter waarde van f 1640, een platina:
ring met briljant, ter waarde van
f 1245 en een broche met 5 parels, ter
waarde van f 350. Vast staat, dat de
man, die de ruit ingeslagen heeft, den
diefstal niet gepleegd heeft. De heer
B. is tegen dergelijke diefstallen ver.
zekerd.

HET DURE VALUTA*RIJWIEL.

Men schrijft aan De Tijd:

Boer H. uit het Brabantsche grensdorp
Eersel zou zich toch ook niet de ge*
legenheid laten voorbijgaan te profitee*
ren van den lagen Belgischen frank, en
dies zou hij het voorbeeld van zoovele
onderen volgen en zich in België een
goedkoop rijwiel gaan aanschaffen. Mon*
ter en welgemoed toog hij erop uit, z'n
portefeuille dik in dc franken. En even
monter en welgemoed peddelde hij na
eenige uren op z'n nieuwe blinkende
fiets het Brabantsche land weer binnen.
Aan invoerrechten dacht de valuta*
kooper blijkbaar in 't geheel niet en
reeds bevond hij zich goed en wel op
vadcrlandschen grond, toen een verkeer*
de weg hem opnieuw op Belgisch gebied
bracht. Een korte informatie was vol*
doende hem ten tweeden male Neder»
land binnen te d.oen peddelen. Bij deze
tweede grensoverschrijding ontmoet hij
een koppel vriendelijke heeren, die be*
lang stellen in zijn spiksplinternieuw
vehikel. De H., op hun belangstelling
reageerend. predikt den lof van zijn
voordeeligcn koop en vertelt haarfiin
zijn geheelc wedervaren. Toen och
arme ontpopten de belangstellende
heeren zich als twee dienaren der wet
met het gevolg, dat de eenzame land*
bouwer uit zijn portefeuille kreeg op te
diepen de som en de dikte van 11 maal
4 gulden, zegge vier*en*veertig Holland*
sche guldens. In welke stemming de ge*
lokkige kooper van het valutariiwiel in
den kring der zijnen is wedergekeerd,
vermeldt de historie niet.

Niet schrokken? Natuurlijk niet,
ik eet altijd keurig!

behalve als niemand op me let.

Daar heb je dat jongste kind! Gewei- Nou heb 'k tenminste i
dige lolly-liefhebber, dat kind de rest op te vreten!

EEN WAARZEGSTER
GEARRESTEERD.

„Mij'i zegen op je geluk"

Uit Almelo wordt aan Het Volk ge*

cld:

Dezer dagen kreeg een winkelier te
Almelo handelende in fruit cn aardap*
pelen, bezoek van een zigeunerin, die
om ccn mandje aardappelen vroeg.

Nadat haar deze waren verschaft,
bood ze de vrouw van den winkelier,
die haar hielp, aan, haar de toekomst
voorspellen.

Uit angst voor de zigeunerin liet de
vrouw zich overhalen. De winkeliers*
rouw moest drie zilverstukken in de
hand nemen; dat was noodig. om de toe*
komst te kunnen ontsluieren.

Ze nam drie kwartjes in haar hand.
doch dit was niet voldoende; er moesten
nog 3 zilveren guldens bij. Ook hieraan
werd voldaan.

De zigeunerin streek hierop het geld
van de hand van de verbaasde winke*
hersvrouw en gaf haar „mijn zegen op
je geluk".

De politie, die spoedig getelefoneerd
was, wist de zigcunervroüw spoedig te
achterhalen en te arresteeren

We vermoeden dat de justitie haar be:
halve de f 3.75 en het mandje aardap*
pelen ook nog wel iets zal schenken
voor haar „zegen".

ITALIAANSCHE OORLOGSSCHE*
PEN.

In de haven van Amsterdam zijn twee
Italiaansche oorlogsschepen aangeko*
men. Ze blijven daar tot 11 dezer.

ONDER DEN INVLOED
VAN DRANK.

Mei een brandende
lamp geworpen.

Te Amsterdam is een 30 jarige man
aangehouden, die in een perceel m de
Monniken dwarsstraat een man en een
vrouw een brandende lamp naar het
hoofd had geworpen. De vrouw kreeg
een schroei wond in het gelaat', terwijl
de man zondanig werd getroffen, dat hij
vermoedelijk een zijner oogen zal moe*
ten missen. De aangehoudene bleek on*
der den invloed van sterken drank te
zijn.

ROEKELOOS
AUTOMOBILIST.

Twee aanrijdingen.

Te Delft is Dinsdagavond tc omstreeks
8 uur aan den, Rotterdamschcnwcg nabij
de Zweth een motorrijder door een
auto aangereden en aan armen en bee*
nen ernstig gewond. Na door dr. Don*
keTsloot uit Overschie te zijn verbon*
den, is hij per auto naar zijn woning in
Rotterdam vervoerd. Later werd de
wielrijder W. H. Otting uit Delft door
denzelfden automobilist tegen den grond
gereden. Ook deze werd ernstig ge*
wond. Nummer en letter van de auto
zijn bekend, zoodat de bestuurder, die
zonder naar zijn slachtoffer om te zien,
doorreed, wel'meer van dit zaakje zal
hooren.

Het kan in de Golf van Biscaye, aan de Spaansche kust,
leelijk spoken. Ziehier een merkwaardige foto van een petro-
leumtankboot, die in dit onvriendelijk stuk oceaan een zeetje
over krügt. Alle hulde aan den fotograaf die dit moment
vastgelegd heeft,