Haarlem's Dagblad | 1926 | 12 augustus 1926 | pagina 7

HAARLEM'S DAGBLAD

UIT DE NATUUR

CARR'sM0UTBR00D

FLITSEN

BINNENLAND

FEUILLETON

DOOR EIGEN KRACHT

DONDERDAG 12 AUG. 1926

DERDE BLAD

HET N. J. N.-KAMP BIJ WINTERSWIJK

Reeds eerdor heb ik den Nederlands
schcn Jeugdbond voor Natuurstudie
(N. J. N.) aan de lezers voorgesteld en
zal dus niet in herhaling treden. Ik
herinner aan de kampen in Oistcrwijk
en Castricum die ik in 1925 en '24 be*
schreven heb.

Ik was niet in de gelegenheid het ge*
hcele kamp bij te wonen, maar alleen
de laatste twee dagen en ik kan wel
zeggen, de mooiste dagen van het
kamp.

Op den eersten dag van mijn verblijf
stond op het programma een tocht naar
het Korenburgcrveen. Dit is één van de
allergrootste vcenen van den Achter*
hoek en het is voor de toekomst be*
waard door aankoop door de Vereeni*
ging tot Behoud van Natuurmonument
ten. Wanneer tenminste niet zout*
ontginningen of petroleumbronnen in de
nabijheid het voortbestaan van het na*
tuurmonument op den langen duur on*
mogelijk maken. Want niet ver van hier
heeft onze stadgenoot Dr. Tesch voor
het eerst in ons land petroleum aange*
boord. Komen daar later groote tanks
met fabrieken, dan wordt het water van
het Korenburgcrveen mogelijk veront*
reinigd en kunnen we vreemde dingen
beleven. Maar met een verstandige rege*
ling van den afvoer van al die afvalpro*
du eten zal mogelijk veel onheil voorko*
men kunnen worden.

Na een fietstochtje van een klein,
uurtje komen y/t aan het veen, stallen
de kleine honderd fietsen (het kamp
telt 130 deelnemers, de excursies hebben
echter zooveel mogelijk in groepen
plaats) bij een boer en gaan onder lei*
ding van een Winterswijkschen natuur*
liefhebber het veen in.

De lezer stelle zich niet iets voor als
het Naardermeer, ook geen rietlanden
als bij de Liede. Dit is allemaal
veen. 1 Het Korenburgerveen is een
mengeling van hoog* en laagveen, van
plantcndeelen die zich boven* en in het
water vormen. Er zijn hoogere gedeel*
ten, waar wegen over loopen, waar
boschplanten groeien als boschbessen,
lagere gedeelten met moerasplanten
(doch geen veenplanten) als b.v. Par*
nassia. Het grootste gedeelte van het
veen wordt ingenomen door poelen en
plassen met een tropisch aandoende
echte veen*vcgetatie van biezen, veen*
mos, Lischdodde, een zeldzame Bosch*
bes, de Vaccinium uliginosum en een
verwant van deze, de prachtige Andro*
mede, een heestertje dat heei vroeg in
het voorjaar "bloeit met rose klokjes-
Dat zijn zoo van die soorten, die elders
vrijwel uitgeroeid zijn door ontginningen
e. d. en daar nog talrijk voorkomen.

Evenals het Naardermeer heeft men
enkele malen getracht het veen droog
te leggen, maar met hetzelfde negatieve
resultaat. De tonmolentjes, waarmede
men het water door een inwendige spi*
raalvormig geplaatste wand weg trachtte
tc krijgen, liggen nog dik onder het mos
aan het einde van dichgegroeide sloten.
Velden met Galigaan waarvan we in onze
natte duinvalleien hoogstens enkele tien*
tallen aantreffen, zijn een bewijs van de
herstelkracht van de flora.

Aan de overzijde van de spoorbaan
ligt een ander veen, het Meddoosche
veen. Dit heeft nog hoogere dammen
van veen, waarop heide groeit Dit
zijn geen opgeworpen dammen maar
strooken die men heeft laten staan bij
het turfsteken. In en om de gaten, die
men maakte bij het stekenvan de turf
is een zeer rijke plantengroei van de
insectenetende waterplant, het Klein
Blnasjeskruid (Utricularia minor) en we
vonden zelfs in vrij groot aantal de zeld*
zame Malaxis, een groen orchideetje,
met de knolletjes boven de aarde, een
soort die nauw verwant is aan de tro*
asche soorten, die op boomen groeien,
ün hooger op, onder de dennetjes, een
rijkdom van Arnica, Vetblad en meer
van die Corypheeën uit de Achterhoek*
sche plantenwereld.

'wild bosch, hier en daar met hooge
oevers. De sporen van het hooge water
waren nog overal te zien, er lag versch
zand op het pad, dat langs de beek liep,
boomwortels waren losgespocld en som*
mige bruggen misten een goede verbim
ding met den oever.

Dien avond was er een groot kamp;
vuur, waar niet alleen de kampeerders,
maar ook eenige, tientallen bewoners
van de omgeving aanzaten.

Bij het schijnsel van metershooge
vlammen werd door honderddertig kam*
peerders, allen in hun kampeerdekens
gehuld, gezongen, totdat verschillenden
het woord voerden o.a. de landbouw*
onderwijzer, die sprak namens de in*
heemsche bevolking en erop wees dat
de kampeersport de goede verstand*
houding bevordert van „stad" en „plat*
teland". Tot slot een kernachtige toe*
spraak van den scheidenden voorzitter
en tot besluit van dien avond en tege*
lijk van het kamp werd, zooals in Jeugd*
vercenigingen meer en meer gewoonte
is de „Jeugdmarsch" gezongen (de oude
„Bakmarsch" of Kweekschoollied). Ook
werd het bondslied van den Nederland*
schcn Jeugdbond voor Natuurstudie ge*
zongen.

Op die wijze schept de jeugdbeweging
haar geestelijke sfeer, zonder andere dan
indirecte en adviseerende hulp van
ouderen. En waar ouderen in directen
zin leiding uitoefenen, gelukt het meest*
al niet een dergelijke sfeer te krijgen in
een kamp.

Zoon kamp staat natuurlijk wel on*
der leiding van een oudere, in dit geval
van een leeraar en van een oudere na*
tuurliefhebster. Deze gaan echter ge*
heel op in de jongeren, treden op tegen
evcntueele excessen, helpen bij ziekte
of andere ongevallen, vertegenwoordi*
gen het kamp naar buiten enz. Het
scheppen van de sfeer van de Jeugdbe*
weging, de sfeer, waarin ruimte is voor
idealisme, onderlinge hulpvaardigheid
en waarin zin is voor orde en regelmaat,
is onmogelijk voor twee ouderen, die de
meeste kampeerders pas voor het eerst
zien op den eersten dag van het kamp.
Dat is toevertrouwd aan een staf van
ouderen uit de jongeren.

Ik schrijf dit alles iets uitvoeriger,
omdat maar weinigen het kampleven
kennen en omdat ik. nu de N. J. N.
blijk gegeven heeft ook een groot kamp
naar behooren te kunnen organiseeren,
alle jongeren die van natuurstudie hou*
den. aan kan raden in 1927 aan dit kamp
waarschijnlijk op Texel, deel te nemen.

C. SIPKES.

Den tweeden dag werden enkele bos*
schen bezocht aan de Duitsche grens.
Er komen daar oudere gronden, dezelf*
de lagen als in Zuid*Limburg, aan de
oppervlakte en de plantengroei is er rij*
ker dan in de bosschen bij Arnhem. Dc
mooiste vondst was wel de smalle
Beukvaren. Het Peperboompje was er
uitgeroeid door onverstandig^ boeren,
die zo uitstaken voor hun tuintjes. De
Mannetjes=Orehis moet nog ergens voor*
komen. We vonden een prachtige bosch*
flora van Brcukkruid, Klaverzuring en
last not least wees onze Winterswijk*
sche gids een plek met een vreemde
boschbes, waarschijnlijk een hybride tus*
schen de roode en blauwe boschbes, in
ieder geval een groote zeldzaamheid
waar een aantal Nederlandsche botanici
izich al mee bezig houdt.

Het landschap was er buitengewoou
piooi. Een beek slingerde zich door een

DE NIEUWE GOUVER-
NEUR-GENERAAL

WOENSDAG NAAR INDIë
VERTROKKEN

De nieuwe G,*G. van NedeTlandsch
In die, J'hr. mr. A. C. D. de Graeff, die,
zooals bekend, twee maanden heeft
doorgebracht op „Huize Heyenoord" te
Arnhem is Woensdag naar Ned. Indië
vertrokken. De nieuwe landvoogd, die
des morgens om 9.40 van het station te
Arnhem naar Baden*Baden vertrok,
zal zich te Genua aan boord van het
•toomschip „Grotius" inschepen. Aan
het station werd dc familie De Graeff
uitgeleide gedaan door verschillende
Indische autoriteiten. Ook de minister
van koloniën, dr. J. C. Koningsberger
en mevrouw Koningsberger waren op
het perron aanwezig.

NA DEN WATERSNOOD.

Het polderdistrict Rijk van Nijme*
gen heeft besloten ook het derde plan
tot versterking van den Maasdijk aan
den Gelderschen oever, nl. van Grave
tot den Ruffelsdijk te doen uitvoeren.

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.

Wie zich spiegelt aan een ander spiegelt
zich zacht. De Engelschman beseft al
jaren, dat sportieve prestaties lichter
vaU°n bij daselüksch gebruik van

ERNSTIGE BRAND
TE OSS

Moeder met drie
kinderen omgekomen

Men meldt uit Oss aan de Msb.s

In den nacht van Dinsdag op Woens.
dag ontstond een felle uitslaande bran a
in de woning van A. v. Zandwoort, op
den Noord te Oss, een. buitenwijk dezer
gemeente.

Het huis, dat met stroo gedekt was,
stond in een oogwenk in volle vlam.

De moeder schijnt in haar slaap door
het vuur verrast te zijn. Zij heeft nog
pogingen aangewend, om zich met haar
kinderen in veiligheid te brengen. Door
het neervallend brandend strooien dak
heeft zij echter den uitgang van het
huis niet meer kunnen bereiken.

Haar verkoold geraamte met in
iedeTen arm het verbrande lichaampje
van een kind. werd door den brand*
weerman Wagemaker, die zich in het
huis gewaagd had, gevonden.

De moeder was 23 jaar oud, de kin*
deren waren een meisje van 3 jaar en
twee jongetjes van 2 jaar en 4 weken.

De doktoren Stolz en Verbeek, die
op de plaats des onheils verschenen wa*
rcr., legden het eerste verband en lie*
ten het stoffelijk overschot der lijken
naar het R.*K. ziekenhuis „St. Anna"
overbrengen.

De vader van het zoo noodlottig ge*
troffen gezin was in den nachtdienst
bij Hartog's Exportslagerijen, en werd
per auto van zijn werk gehaald.

Toen hij aan zijn woning arriveerde,
was de ramp reeds geschied.

De brandweer stond machteloos, om
iets te reddf-n.

Burgemeester v. d. Elzen was op het
terrein van den brand aanwezig.

Nader wondt nog gemeld.:

Het huisje stond nagenoeg alleen aan
den weg. De woning der buren, staat
op ongeveer vijf meter afstand en toen
dezen den biand ontdekten, stond de
woning reeds in lichte laaie.- Men hoor*
dc hulpgeroep en meende de bewoon*
ster nog voor de vensters der woning
te hebben gezien. Het schijnt evenwel,
dat zij niet naar buiten kon of durfde
springen. Het kind van drie jaar schijnt
getracht te hebben de deur der woning
open te maken, want het verkoolde
lijkje werd vlak bij den uitgang gevon*
den.

Toen ongeveer een kwartier na het
ontdekken van den» brand de brand.*
spuit arriveerde, kon geen water wor*
den gegeven, daar dit er niet was. Het
gchecle huisje is dan ook tot den grond
toe afgebrand. De politie zette de om*
geving af en eerst hedenmiddag tegen
twee uur waren de verkoolde lijken der
vier slachtoffers onder de puinhoopen
vandaan gehéald. Zij zijn op last van
dr. Stolz naar het Gasthuis vervoerd.

Twee personen konden in nachtge*
waad het brandende huis verlaten, nl.
de zuster van juffrouw Van Zandvoort
en haar echtgenoot, de 54*jarige Ad.
van de Hagen. Laatstgenoemde kreeg
echter ernst'ge brandwonden.

Van dan inboedel kon niets worden
gered. Niets was verzekerd. Behalve
de inboedel is ook nog een aantal stuks
vee, nl. drie varkens, twee koeien, tach*
tig kippen en een paar honden in de
lammen omgekomen.

De politie stelt een onderzoek in
naar de oorzaak van dezen brandw

„Het Hujsgezin" vermeldt nog eenige
bijzonderheden:

Met den auto van den heer L'. Wel*
ten, werd de man en vader der onge*
lukkigc slachtoffers, in allerijl naar de
plaats des onheils vervoerd.

Daar aangekomen was hij zóó ver*
suft en zoo ontdaan door het vrecselijk
gebeuren, dat zijn huwelijksleven in
een keer vernietigde, dat het hem on*"
mogelijk was den auto te verlaten.

Hij kon geen voet verzetten..

Heel de stad is diep onder den in*
druk van deze ramp. De verslagenheid
ls algemeen.

LEZINGEN PH. C. VISSER.

Naar het V.D.bureau verneemt is de
heer Ph. C. Visser voornemens in het
a.s. najaar wederom een serie lezin*
gen in binnen* en buitenland te houden
over zijn laatste expeditie naar de ge*
bieden tusschen* Hindu*Kusj en Kara
Korum. De lezingen hier te lande wor*
den gehouden tusschen 20 September
en 20 October. Daarna volgen de lezin*
gen in het buitenland. De regeling be*
rust bij jhr. mr. P. van Foreest, Groes»
bcekscheweg 31 te Nijmegen.

GOUVERNEURsGENERAAL
FOCK.

Naar het „Vad." verneemt zal de af*
tredende gouvcrneur*generaaI van Ned.
Indië, mr. D. Bock, zich 8 September
inschepen op de „Jan Pietersz. Coen"
der maatschappij Nederland.

In Genua zal hij debarkeeren.

VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 664

DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT

Wanneer je, nadat de kamer opnieuw behangen is, de
muurversiering weer op haar plaats wilt brengen en je
stoel begint op het kritieke moment te schuiven.

(Nadruk' verboden)

DE DRUKTE IN DE ROT-
TERDAMSCHE HAVEN

Gevolg van de staking

De groote drukte in de Rotterdam*
sche haven houdt nog steeds aan. Eerst
Woensdagmiddag om I uur waren alle
voor Rotterdam bestemde vaartuigen,
die in den mond van den Waterweg op
plaats lagen te wachten binnengeko*
men. Dat betrof een 23*tal vaartuigen,
die achter elkaar binnenliepen. Alleen
de schepen, die een volle lading kolen
uit de Rïjnscnepen komen halen, moes*
ten wachten.

In verband met deze groote drukte
wordt er dag en nacht zeer hard ge*
werkt. Naar de havenmeester, de heer
L. J. H. Willinge, aan den correspon*
dent van de Tel. mededeelde, komen
cr, ten gevolge van de staking in En*
geland, te veel schepen naar Rotter*
dam. Wij hebben op het oogenblik, zoo
deelde hij mede, eigenlijk meer sohe*
pen in de haven dan wij kunnen plaat*
sen. Dank zij het gunstige weer was
men in staat, 60 schepen meer te ber*
gen dan waarvoor plaats is.

Daar de schepen vaak ver buiten den
mond van den Waterweg wachten, kan
niet worden nagegaan of op het oogen*
blik vaartuigen wachten om binnenge*
laten it worden.

BROOD UIT NEDERLAND NAAR
BELGIë.

Sedert eenige dagen worden uit ons
land, in bijna alle grensplaatsen groote
hoeveelheden wit brood uit ons land
naar België vervoerd meldt de „Prov.
N. Br. Ct.'\ Zooals bekend is de fabri*
cage van wit brood' aldaar verboden.
Zoo worden uit Bergen op Zoom, Roo*
send aal en Eindhoven reeds groote
partijen wit brood België ingestuurd.
De Belgische bakkers in de grensge*
meenten hebben nu reeds groote scha*
de. Dezen trachten door bemiddeling
van hun bonden een invoerverbod van
wit brood in België te krijgen.

VERSTERKING SPOORWEG
ROTTERDAM—AMSTERDAM.

Naar De Tijd verneemt zal binnen
korten tijd begonnen worden met het
versterken van de spoorlijn tusschen
Rotterdam en Amsterdam met het oog
op do zwaardere asbelasting der elee*
trich gedreven wagens welke op dit
traject eerlang zullen komen te rijden.
Lagen er tot nu toe bij een lengte van
18 meter 24 dwarsliggers, thans zal dit
aantal worden uitgebreid tot 30 dwars*
liggers. iDt brengt met zich mee, dat
men den geheclen spoordijk stuk voor
stuk los moet maken, om de indeeling
der dwarsliggers te veranderen. Men
hoopt aan het eind van dit jaar met
dezen lastigen arbeid op het druk be*
reden traject gereed te zijn.

SPITSBERGSCHE KOLEN

VEEL VRAAG MAAR WEINIG
AANBOD

Ten gevolge van de staking in
Engeland is de afname van kolen op
Spitsbergen aanzienlijk toegenomen.

De Nederlandsche Spitsbergen Cy.
zal van. deze meerdere vraag echter
weinig profiteeren, daar men dit jaar
zoo goed als geen kolen produceert.
In hoofdzaak houdt men zich met den
uitbouw der installaties bezig.

DE TREIN ZONDER RAILS.

De „Trackless Train" zou heden
Donderdag, te 11 uur v.m. uit Den
Haag vertrekken om vandaar te rij*
den via Leiden (aankomst 12.30 uur,
vertrek 1 uur) en. Haarlem (aankomst
2 uur, vertrek 3 uur) inaar Amsterdam
waar de trein om 4 uur aankomt. Ge*
durende den géheelen Vrijdag blijft de
„Trackless Train" in de hoofdstad.

De Nieuwe Crt. (Den Haag) meldt:

Onder de viaduct van den Rijswijk*
schen weg zaten zeven jongens op het
hek te wachten. En op eiken hoek van
de traat, langs den Rijswijkschen weg
stonden kinderen in vacantievrijheid
te wachten. En aan de Hoornbrug
stonden heele scharen. Tot zelfs aan
'de tol werden voortrekkers gesinga*
leerd. Maar de raillooze trein van de
Wilton*Metro Goldwvn kwam niet.

In het City*theater h^d men bericht
gekregen, dat om half twee uit Rotter*
dam vertrokken was. Dan had de trein
er gemakkelijk om half vier kunnen
zijn. Maar op dat uur was er aan de
Hoornbrug nog niets te zien. En de
belangstellenden bleven wachten.

Zoo dra de trein aankomt, gaa t hij
'direct naar Scheveningen.

Toen aan de Hoornbrug gevraagd
werd, hoe het toch wel komen zou, dat
de raillooze trein zoo laat was. ant*
woordde een grappenmaker: Hij zal
uit de rails geloopen zijn.

HET ROTTERDAMSCHE RAADS*
LID COREMANS.

De N.'R.Ct. meldt:

Dinsdagavond sprong het .raadslid
Co remans, van de rapaljeapartij,
na een echtelijk dispuut, van het voor*
balcon van een in volle vaart zijnde
motorwagen van lijn 5 in de Kipstraat
alhier, met de bedoeling zich tc bege*
ven naar zijn cafc in de Pannekock*
straat.

Zijn echtgenoote sprong h2ar man
na. Zij viel en kreeg kneuzingen aan
den rechterarm. De geneeskundige
dienst heeft haar naar het ziekenhuis
aan den Coolsingel gebracht. Na daar
behandeld te zijn, is zij naar huis ge*
gaan.

HET ONDERWIJZERS
EXAMEN

De in 1926 afgewezenen

In 1927 zullen, naar de Tel meldt, de
thans bij de gewone onderwijzersexa*
mens afgewezenen nog éénmaal gele*
genheid krijgen een examen, af tc leg*
gen volgens het oude program.

Binnenkort zal een officieele mede*
deeling hierover verschijnen.

GEEN WIELRIJDERS OP DEN
RIJWEG!

Het bestuur van de Vereen, van in*,
ea omwonenden der Wassenaarsche
Parken heeft' een adres gezonden aan
den minister van Waterstaat, verzoe*
kende, met het oog op de veiligheid
van het verkeer te bevorderen, dat er
een verbodsbepaling wordt in het leven
groepen voor wielrijders, opdat men
dezen niet buiten noodzaak op rijwe»
gen rijden als daarnaast zich fietspa*
den bevinden.

DE PRESIDENT VAN DEN
HOOGEN RAAD.

Naar de Nieuwe Crt. verneemt laai
dc gezondheidstoestand van jhr. mr.
W. H. de Savornin Lohman, president
van den Hoogen Raad, nog steeds te
wen schen over.

Het wordt niet uitgesloten geacht,
dat de werkzaamheden van den Hoo*
gen Raad op den duur voor zijn gestel
te inspannend zullen blijken.

INBRAAK OF DE DEUR
OPENGELATEN?

Dinsdagavond ontdekte een agent*
majoor van politie dat de straatdeur
van een magazijn aan den Noordblaak
te Rotterdam open stond. Een onder*
zoek in^ den winkel leverde geen ro6irl*
taat op. Den geheelen nacht heeft
een agent bij de open deur op post ge*
staan. De winkeljuffrouw, die met het
sluiten van het magazijn belast is, vew
klaarde, dat zij Dinsdagavond den win*
kei gesloten had, maar dat even te
voren een haar onbekende man, door
de etalageruit heen haar geruimen tijd
„heel astrant" ihad staan, aankijken.
Voorts zei ze, dat Woensdagmorgen
de brandkast open stond. De majoor
had Dinsdagavond evenwel tevergeefs
getracht, de brandkftstdeur open te
trekken zoodat de deur toen gesloten
geweest moet zijn. Dc juffrouw, hier*
op gewezen, zei, dat de deur nogal
klemde. In ieder geval wordt er niets
vermist.

Het is niet onmogelijk, dat de win*
keijuffrouw een beetje erg haastig ge*
weest is en dat het afsluiten van de
winkeldeur hierdoor achterwege ge*
blevep is.

Uit 't Duitsch.

50)'

„U zoudt nog eens kunnen bezwij*
men; u zegt immers zelf dat 't nog
zoo gonst in uw hoofd, 't Blijft er bij.
Willy en Emma blijven bij u, en ik ga
hulp halen. Ik ben in 't geheel niet bang
om alleen door 't bosch te gaan".

Knöwe keek Clara aan met een eigen
aardig grijnzenden lach. Zij beviel hem
blijkbaar erg. „Nu. w^t waar is moet
gezegd worden, moed heeft dat mooie,
kleine vrouwspersoontje", bromde hij.
„Allez dan maar. U zult den weg wel
vinden; maar eer u gaat, moet u dien
gouden ketting weg stoppen, die op uw
borst hangt, en waaraan zeker een
goud horloge zit. Er loopt dikwijls ge*
noeg gespuis hier in 't bosch rond, dat
ais de raven wordt aangetrokken door
glanzend goud".

Calra volgde dien verstandigen raad
op, daarna vloog ze voort, na nog een*
maal vriendelijk gegroet te hebben. Ze
was er zeker van dat zij, met haar vroe
ger zoo vaak geoefenden zin voor
oriënteering. den goeden weg zou we*
(ten te vinden-

X.

Baron Adalbert had uitmuntend ge*
slapen. Al had hij. den vorigen avond,
ook aan zijn. neef bekend, waanzinnig
verliefd te zijn. had deze waanzinnige
liefde hem z'n slaap toch niet benomen
en ook zijn goed humeur niet bedor*
ven. Het scheen wel dat hij den twist,
dien hij 's avonds met z'n neef had
gehad, absoluut had vergeten, zonder
echter daarom, 't plan dat daarvan de
oorzaak was geweest op te geven.

„Ik zou gaarne den ochtend gebrui*
ken om Funk, op Dahlwitz op te zoe*
ken", zei hij langs z'n neus weg, onder
't ontbijt. „Funk heeft, als halve bloed*
verwant, wel het recht te verwachten,
dat het eerste bezoek, dat ik in de
buurt breng, hem en z'n beminnelijke
vrouw ge" it.

Na een uur reed de equipage, waar*
Adalbert en Wolfgang, ieder een si*
gaar rookend, naast elkaar zaten, door
de Brandenberger slotpoort, den weg
naar Dahlwitz op. Het rijtuig reed
langzaam door 't zware zand. De ne*
ven zaten, zwijgend, in de zachte kus*
sens achteruit geleund, beiden waren
nu juist niet geneigd om een vroolijk
gesprek te voeren, dus lieten zij zich
liever aan hun gedachten over, die
vooral Wolfgang nu juist niet zoo aan*
genaam bezig hielden. Beiden dachten
aan de mooie gouvernante te Dahlwitz
en aan 't feit, hoe deze den heer Adal*

bert von Brandenberg zou ontvangen,
als zij, bij de voorstelling, in hem den*
zelfden heer herkende, dien zij in Ber*
lijn zoo verachtelijk had afgewezen.
Adalbert voelde ccn hem geheel onge*
wone angst voor deze voorstelling. Hij
die steeds door de meest verwende, en
voornaamste jonge dames, op 't aller*
vriendelijkst werd ontvangen, waar hij
zich ook vertoonde, was er bijna bang
voor dat de arme gouvernante den ba*
ron Brandt von Brandenberg, den mil*
lionnair, dezelfde koude afwijzing ten
deel zou kunnen laten vallen, als den
onbekenden heer, die 't, te Berlijn, had
gewaagd haar te groeten.

Wolfgang echter peinsde er over, of
misschien ook Clara onder den in*
vloed zou komen, dien rang en fortuin,
gepaard aan een statige, mooie gestal*
te en een innemend karakter, zijn neef
overal verzekerden. Hij vond de ge*
dachte bijna onverdiagelijk, dat het
Adalbert zou kunnen gelukken om Cla*
ra's liefde te verwerven, of dat zij, zelfs
als ze hem niet zou lief hebben, zich
zou kunnen laten verleiden door co-»
zucht en ijdelhcid, om te luisteren naar
zijn liefdesbetuigingen, zonder ze
norsch af te wijzen.

Was 't niet zijn plicht, om de, door
z'n oom Frühberg, onder zijn hoede ge*
plaatste, te waarschuwen? Adalbert
wilde zeker slechts een lichtzinnige min
narij op touw zetten; hij kon onmoge*
i lijk plan hebben, om de arme burger*

dochter tot zijn echtgenoote te ver*
heffen. Onmogelijk? Was dat zoo on*
mogelijk? Was Clara niet zoo mooi,
zoo beminnelijk en bekoorlijk, dat
Adalbert, om haar de zijne te mogen
noemen, den plicht, dien hij het oude
geslacht t Brandt von Brandenberg,
schuldig meende te zijn, kon vergeten?
Clara de vrouw van Adalbert! Bij die
gedachte kromp Wolfgang's hart kramp
achtig samen. Maar welk recht had hij
dan om daar verontwaardigd over te
zijn?

Op ditzelfde oogenblik zag Wolfgang
Clara vlug 't bosch uitkomen.

Met een vluggen sprong was hij uit
't langzaam rijdend rijtuig en liep haar
snel tegemoet; op den voet gevolgd
door zijn neef, die haar eveneens had
gezien.

„Juffrouw Müller, u hier alleen in
't bosch!" riep Wolfgang, verbaasd en
ook eenigszins boos uit Hebt 11 ver*
geten welke gevaren er verbonden zijn
aan zulke eenzame wandeling? Het*
zelfde gevaar, als in Tirol, bedreigt
hier het jonge meisje. Of, voegde hij
er spottend aan toe, hebt u nu mis*
schien een revolver bij u?"

Met een toómigen blos, antwoordde
Clara: Neen, meneer Brandt, ben
ongewapend, uw berisping, waartoe ik
u overigens elk recht ontzeg, is echter
onreehtvaarJig, daar ik slechts een
plicht vervul, door me aan het, heel ge*
ringc gevaar, van een eenzame wande*

ling door 't bosch. bloot te stellen".

„Wil je «niet zoo goed zijn, me aan
de dame voor te stellen, beste neef?"

Wolfgang keek naar z'n neef om, en
bemerkte nu pas dat deze hem gevolgd
was. „Ach zoo, ben je er ook', zei hij,
geërgerd. De heer Adalbert Brandt von
Brandenberg, eigenaar van de bezit*
ting Brandenberg mijn chef juffrouw
Clara Müller, gouvernante in 't huis
van den heer ven Funk".

Adalbert beet toornig op z'n lip, Hij
boog heel eerbiedig. Clara beantwoord*
de dezen groet met 'n kleine* neiging,
die juist voldoende was. Zij herkende,
in Adelbert den heer, die haar ver*
scheidene keeren, tc Berlijn, op straat
had gevolgd, en tegen wien ze een,
eigenlijk niet gercchtvaardïgden afkeer
voelde, maar ze liet door niets merken
dat ze hem herkende. Zonder hem nog
een blik te gunnen, keerde ze zich weer
tot Wolfgang.

„Ik was op den weg naar 't kasteel Bran
denberg, om u mee te deeleii, dat niet
ver van hier, de houtvester Knöwe,
naar ik vrees zwaar gewond, in 't
bosch ligt, en om u zoo spoedig moge*
lijk om hulp te verzoeken".

Met haastige woorden vertelde Clara
hoe en waar zij den houtvester gevon*
den alsook, zonder Upsen's naam te
noemen, datgene wat hij zelf had ver*
teld over den, op hem gedanen moord*
aanslag, dat zij Willy en Emma bij
hem had achtergelaten, zelf echter door,

t bosch was gerend, om hulp te halen".
it"!?'6.,211'4 ~e ^irect krijgen, juffrouw
Muller zei Adalbert, toen Clara ge*
eindigd had. ,.Mijn brave oude Knöwe,
zwaar gewond, dat is werkelijk ontzet*
tend Ik zal moeite noch kosten sparen,
dat hem de beste en vlugste hulp ten
deel valt. Hij moet naar 't slot Bran»
denberg vervoerd worden om daar op
't zorgvuldigste verpleegd to worden.
De beste doicter moet, zoo gauw moge*
lijk, uit B .ontboden worden. Welke
kosten daaruit voortvloeien, doet cr
niet toe voor dien braven oude is
me geen offer te groot. Ons bezoek
naar Dahhvitz, moeten we, op 't oogen*
blik, opgeven, beste neef. Ik zaf de
juffrouw naar de plaats vergezellen,
waar de gewonde ligt; we mogen nu
freule Willy en dc kleine Emma niet
lang alleen laten. Wees jij zoo goed,
zoo gauw als de paarden kunnen loo*
pen, naar 't slot terug te rijden, en ik
verzoek je, van daar, direct den besten
dokter op te bellen, daarna echter,
met een voldoend aantal menschcn tc
komen, om den gewonde naar 't slot
te brengen".

•Knöwe wenscht niet naar 't slot,
maar in zijn houtvesterswoning gebracht
te worden. Hij heeft me uitdrukkelijk
verzocht, voor dit doel, meneer Bran*
denberg een wagen te laten sturen",

1

(Wordt vervolgd).