Haarlem's Dagblad | 1926 | 20 augustus 1926 | pagina 6

BÜITEKLANDSCH OVERZICHT

"GEMENGD NIEUWS

KOLONlëN.

KRELÏS EN DIRKJE

HAARLEM'S DAGBLAD

VRIJDAG 20 AUG. 1926

De spoorwegramp in Duitschland, Het werk van
treinroovers. Reeds 21 dooden. De ontwapenings
kwestie. Van den Balkan.

De treinaanslag
in Hannover.

Het laatste groote spoorwegonge*
luk in Duitschland heeft heel wat stof
opgeworpen. En geen wonder. Een
spoorwegramp is vre&eiijk. Maar wat
er van te denken als zoo'n ramp aan
misdadig opeet te wijten is?

Den laatsten tijd zijn in Duitschland
herhaaldelijk aanslagen op sneltreinen
gepleegd. Zoo werd kort geledea de
sneltrein Chemnitz(Berlijn nog in het
open veld tot staan gebracht, "doordat
langs de lijn met een rood licht werd
gezwaaid. De daders zijn waarschijn*
lijk twee opgeschoren jongens, die de
reizigers wilden berooven, maar tot
heden zijn ze nog niet gearresteerd.

M at crt geval betreft, staat wel vast
dat ook hier roovers den trein hebben
wiilen plunderen.

De misdadigers hebben over eenigen
«?s:ar.d de rails losgeschroefd.

De instrumenten, waarmede zij de
verbindingsschroeven hebben losge*
draaid. zijn naast de rails gevonden.
Her .-Berliner Tageblatt" vindt het in*
tusschen ook mogelijk, dat de herstel*
lingen van de rails, tengevolge van het
drukke verkeer op deze lijn te vluchtig
zijn uitgevoerd.

Vóorloopig zijn 2000 mark uitgc*
Ioofd aan hen. die den evcntueeien
dader en de daders helpen opsporer.
Da: bedrag is echter later belangrijk
verhoogd, volgens de jongste berich*
ten tot 25.000 mark.

Aan de Telegraaf ontleenen "we een
verhaal, dat één der reizigers van de
ramp deed:

„De trein snelde met'een vaart van
omstreeks- 70 K M. per uur door den
duisteren nacht; het was toen kwart
voor twee. Plotseling werden wij hef*
tig door elkaar geschud e~. vóórdat wij
nog goed en wei tot bezinr.ng waren
gekomen, hoorden wij aan alle kanten
barsten, kraken en het rinkelen van
brekend- glas. Toen kantelde de wagon,
waarin wij ons bevonden, om.

Op hetzeifde oogenblik weerklon*
uit de andere wagons hartverscheuren*
de jammerkreten. Ik slaagde er in mij
uit de puinhoopen te bevrijden en toen
bleek het mij, dat midden in den stik*
donkeren nacht een ontzettende spoor*
wegramp had plaats gevonden.

De locomotief was omgeslagen en
lag in het zand. naast de lijn. Ook de
tender lag naast de spoor!.jn. Op
30 M. daar vandaan lagen in het bosch
dat zich naast den spoorweg uitstrekt,
geheel en al vernield, de bagage* en
de postwagen van onzen trein.

Ook uit deze wagens weerklonk
hulpgeroep en na korten tijd mocht
men er in slagen den treinconducteur
uit zijn benarde positie te bevrijden.
De ongelukkige gaf nog zwakke levens*
teekenen, maar menschelijke hulp kon
hier niet meer baten en kort daarop
bezweek hij aan zijn zware verwon»
dingen. Den bagagemeester evenwel
kon men niet bevrijden, daar hij be*
kiemd zat tusschen koffers en de af*
deeling van den conducteur. Hier kon*
den slechts bijlen en zagen verlossing
brengen, maar hulpmateriaal was niet
aanwezig. Geen enkele fakkel, geen en*,
kei licht, overal volslagen duister*
nis.

Niet minder dan anderhalf uur wa=
ren verloopen. toen eindelijk de eerste
spoorwegambtenaren uit hei naastbij*
gelegen station te- plaatse verschenen.
Kor: daarop arriveerde ook een hulp»
trein uit Lehrte. hoewel deze plaats
slechts 4 K.M. van de plek des on*
heüs verwijderd is.

Bij het aanbreken van den dag bood
zich aan het oog een verschrikkelijke
aanblik.

De vijfde wagon, uitsluitend bestaan*
de uit coupé's eerste en tweede klasse,
was geheel ;n de volgende wagons ge*
schoven; aileen het onderdeel was
naast de rails blijven staan.

Hier hoorde men overal kermen en
hulngeroep, doch het bleek niet moge*
lijk direct hulp te verleenen. Eerst
geruimen tijd later, nadat zagen en
lautogeenbranders waren aangevoerd,
konden de reddingswerkzaamheden
een aanvang nemen.

Na mgesoanne,n arbeid waren he*
denmorgen, om acht uur eindelijk vier
dooden, namelijk drie mannen en één
vrouw, benevens de zwaar gewonden
uit de puinhoopen van den trein te
voorschijn gebracht.

Toen arriveerden ook de hoogere
spoorwegambtenaren der spoorweg*
directie Hannover, om een onderzoek
naar de oorzaken van de ramp in ?e
stellen en vernam men, dat hier een
misdaad in het spel was. De laschplaten
tusschen. de rails waren losgeschroefd;
de bouten lagen inog naast de rails.

Het onderzoek heeft uitgewezen, dat
de locomotief de hooge helling van den
spoorwegdijk is afgereden ea vervol*
gens over den kop is geslagen. De
post* en de bagagewagen werden mee*
gesleept en totaal yernield. De wa>
°gons. voorzoover zij niet omkantel*
den, werden geheel in elkaar gescho*
ven.

De machinist, die niet om het leven
gekomen is, zooals aanvankelijk was
gemeld, verklaart met een snelheid
van 70 K.M. per uur te hebben gere*
den. Plotseling merkte hij, dat zijn
machine uit de rails sprong. In doods*
angst remde hij uit alle macht. Indien
hij'niet nog zooveel tegenwoordigheid
van geest zou hebben bezeten, zou^ de
toch al zoo ernstige ramp ongetwijfeld
nog veel grooter afmetingen hebben
aangenomen.

De reizigers beklagen zich er bit*
ter over, dat het- ongeveer twee uur
duurde, voordat eindelijk uit Lehrte
een hulptrein aankwam.

De spoorwegdirectie wijst er op, dat
de ramp midden op de heide heeft
plaats gevonden, waar alle dorpen en
haltes zeer ver van elkander verwij*
derd zijr., zoodat het na2Stbijge.egen
station 'eerst na geruimen tijd bericht
kreeg van hetgeen er gebeurd was.

Onder de slachtoffers bevirfden zich
zes vrouwen. Het lijk van een barer

kon tot dusverre niet worden gelden*
tificeerd. Twee van de vijf zwaarge*
wonde passagiers zijn vrouwen. De
toestand van twee der gewonden geeft
ernstige reden tot bezorgdheid.

Is den loop van den voormiddag
arriveerde ook de directeungeneraal
der Rtjksspoorwegea, Dorpmüller. op
de plek des onheils".

Nader wordt omtrent het ongeval
gemeld:

Onmiddellijk na de ontsporing gin*
gen de lichten in de coupé's uit. Van
de passagiers maakte zich een ont*
zettende paniek meester, toen zij op
zulke vreeselijke wijze uit hun slaap
gewekt werden. Het treinpersoneel en
n'e.: 2ewonde reizigers trachtten on*
middellijk aa- de gewonden hulp te
verleenen. Gelukkig had men van blok*
huis 169 uit het ongeluk spoedig be*
merkt. De blokwachter sloot onmïd»
deilijk het traject af, daar kort daar*
op vlak na elkaar twee goederentTei»
nen moesten passeeren, die anders op
den verongelukten D*trein zouden
zijn ingereden en de ramp nog zouden
hebben verergerd.

De bewoners van de in den omtrek
gelegen woonhuizen snelden ook spoe»
dig met lampen, breekijzers en bijien te
hulp en namen krachtig deel aan de
reddingswerkzaamheden.

Behalve de locomotief zijr. zes wa*
gons ontspoord, alleen de laatste drie
wagons van den trein zijn In de rails
gebleven.

Thans blijkt, helaas, dat het aantal
slachtoffers ongewoon groot is. Er zijn
in het ziekenhuis te Brunnwijk nog ge*
wonden aan hun kwetsuren bezweken,
waaronder de Engelsche student
Woodrick Read uit Londen. Het aan*
ral dooden bedraagt thans 21. En dan
te bedenken dat d:t alles te danken s
aan een misdaad, die haar weerga niet
kent.

Wat voor onmenschen moeten het
wel geweest zijn die zoo'n ramp ver*
oorzaaikten.

Er zijn veel. er zijn groote misda*
digers. Maar deze misdaad is er een,
waar zelfs de grootste misdadigers
voor zouden terugdeinzen.

Naar aanleiding van het ongeluk heb*
ben president Hindenburg, de voor*
zitter van den Rijksdag en vele ande*
ren telegrammen van deelneming ge*
zonden aan den raad van beheer van
de Duitsche spoorwegen.

De ontwapenings*
kwestie.

Kellogg, de Amerikaansche minis*
ter van Buitenlandsche Zaken heeft
dezer dagen in een rede de oniwape*
ningskwestie besproken.

De minister behandelde de confercn*
tie van Washington en de huidige be*
sprekingen tot beperkirg van de bewa*
pening re, Geneve. Amerika heeft zich
daar op het standpunt gesteld, da? men
het vraagstuk het best kan aanvatten
door overeenkomsten, die aan den
wedstrijd in bewapening een eind ma*
ken. Dat is de factor, die de grootste
aanleiding geeft tot wantrouwen en
vrees en daarmee de grootste bedrei»
ding voor den vrede vormt.

Ais de groote militaire
mogendheden te land en Mr zee kon*
dca overeenkomen hun bewapening in
vredestijd tot bepaalde grenzen te be*
perken, zou een groote stap vooruit
zijn gedaan. Later zou men dan ge*
makkelijker het vraagstuk van een ge*
leidelijke verlaging dier grenzen ter
hand kunnen nemen.

Wat de bewapening te land betreft,
heeft Amerika de werkelijkheid van
streeksgewijze verdragen bepleit. Met
een bescheiden begin is er meer kans
het doel te bereiken dan als alle lan*
den wachten totdat er een algemeen
toepasselijk stelsel gevonden is, zoo
zulks al mogelijk ware, wat r.iet waar*
schijnlijk lijkt, gezien de huidige poli*
tieke toestand in verscheidene deelen
der wereld. Er bestaat bovendien ook
niet het minste verband tusschen de
bewapeningen te land in her Verre
Oost-en en die in Westelijk Europa, of
tusschen die in Europa en die in
Noord* en Zuid*Amerika. Ook is de
methode van aanwerving der legers in
verschillende landen en werelddeelen
hemelsbreed verschillend. Daar, waar
echter groepen van landen gevonden
worden met gemeenschappelijke be*
langen, zoowel als met gcmeenschappe*
lijke gevaren, gelden over het alge*
meen dezelfde factoren voor de be<
paling en den omvang van de vredes*
legers en kan een gemeenschappelijke
overweging van de beperking van
dezen omvang uitvoerbaar zijn. Als
wij zouden moeten afwachten tot de
voorwaarden overal ideaal waren, zou*
den wij de hoop op beperking voor*
loopig wel vaarwel kunnen zeggen.
Amerika heeft door zijn gunstige lig*
ging zijn geregeld leger tot 113.000 man
kunnen beperken. Zijn belang bij de be*
sprekingen te Genève is dan ook ten
aanzien van de bewapening te land
heel wat minder nauw betrokken dan
ten aanzien van de marine strijd»
krachten.

Reeds op de conferentie te Washing*
ton wilden de Vereenigde Staten een
maximum tonnemaat veststellen voor
kruisers, torpedobootjagers en duik*
booten. Dat was toentertijd onmogelijk
In dat opzicht hoopt Amerika te
Genève wel wat te bereiken.

De minister -drong er voorts op aan
de zaken niet te ingewikkeld te ma*
ken en zeide te verwachten, dat men
ook te Genève het nut van overeen*
komsten tusschen de voornaamste
maritieme mo7?ncheden c rzonderlijk.
zooals te Washington gesloten zijn, zal
gaan inzien. Hij verwierp het denk*
beeld om bij de bepaling der grenzer.
van bewapening van eea land ook
de economische en materieele hulp*
bronnen in aanmerking te brengen.
Naar zijn meening is de eenige prac*
tische methode om tot beperking te

komen, rekening te houden met 'de mi»
litaire strijdkrachten en de zichtbare,
tastbare bewapening. Ook van een in»
temationaal supertoezicht willen de
Vereenigde Staten niet weten. Zij al*
thans zijn niet bereid zich er aan te
onderwerpen; de regeling moe: wat hen
aangaat, berusten op goede trouw.en
eerbied voor verdragen.

Zoo de besprekingen van de vooibe*
reidingscommissie te Genève wat vcel
tijd in beslag nemen, vergete men
niet, dat het vraagstuk ingewikkeld

is en dat het wenschelijk is. dat elk
bruikbaar pad wordt nagegaan voor de
commissie de agenda voor de eigen»
lijke conferentie vaststelt.

Van den Balkan.

De Zu:d*Slavische negeering heeft,
volgens de „Times" aan den Raad van
den Volkenbond een memorandum ge*
zonden betreffende de Bulgaarsche
leening.

Den Raad wordt in dit memorandum
verzocht slechts die vluchtelingen voor
steun om zich in Bulgarije te vestigen
in aanmerking te doen komen, die
onmiddellijk na den grootcn oorlog
naar Bulgarije zijn gevlucht.

Het aantal dezer vluchtelingen is niet
meer dan 43.000 waarvan nog moeten
worden afgetrokken de 5000 die weer
naar Zuid*Slavië zijn teruggekeerd.

Het memorandum bestrijdt de bc*
trouwbaarheid van de statistieken door
Charron gepubliceerd en vraagt daarom
den Volkenbond om bij de bespreking
van de quaestics die het vraagstuk der

Bulgaarsche vluchtelingen*leening ra*
ken. telkens afgevaardigden van de
Bulgaarsche nabuursraten tot de zit*
tïr.g van den Volkenbondsraad uit te
noodigen.

Verder w'ordt de vorming gevraagd
van ccn controlecommissie, overeen*
komstig aan de Hongaarsche commissie
waarin Zuid=S!avië, Griekenland en
Roemenie zelfstandig vertegenwoor*
digd zouden zijn.

Het memorandum acht dit een es*
sentieele voorwaarde voor het schep*
pen van een atmosfeer, die een Bal»
kanpact mogelijk zou maken.

EEN NOODLOTTIG
ONGELUK.

Dertien dooden.

Uit Dzjamejedpoer (Briisch Indië) wórdt
gemeld:

In de Tata Staalfabrieken had een
noodlottig ongeluk plaats, dat aan dertien
personen het leven koe:te en twaalf zwaar
en drie licht verwondde. Een gietpan.

vijftig ton gesmolten metaal bevatte
welke werd uitgestort in een mengbak.
stortte, toen de slinger brak, haar inhoud
op de arbeiders uit, die er onder stonden.

HET VLIEGONGELUK
IN ENGELAND.

NADERE BIJZONDERHEDEN.

Omtrent het ernstige vliegongeluk bij
Ronmey Marsh (15 mijlen van Folkestone
en ongeveer vijf mijlen ten weeten van hei
vliegveld Lympne) wordt nog het volgen
de gemeld

Het toestel vloog van Parijs naar Lon
den en had het Kanaal overgestoken on
der zeer moeilijke weersomstandigheden,
tengevolge van regen en mist.

Er viel nog een fijne regen, toen he;
•cestel uit z«e kwam. De bestuurder wilde
blijkbaar een noodlanding maken, want
de machine beschreef eenige kringen over
een veld. Over een boerenhoeve heen
trachtte de piloot te landen. Het gelukte
het huis te passeeren, doch zeer waar.
=chijnlijk verloor het- vliegtuig onmid
dellijk hoogte, want het kwam met het
landingsgestel in aanraking met het dak
van een schuur. Een groot aantal dakpan
nen werd meegesleept. Tenslotte raakte de
machine een hooiberg, waardoor het vlieg
tuig een slag om maakte, zoodat het in de
richting kwam te staan, van waar het
kwam, en viel vervolgens van 12 voe"
hoogie op den bodem. De eigenaar van
de boerenhoeve bevond zich juist met twee
boerenarbeiders en drie paarden dicht bij
de schuuT en zagen het vliegtuig, eenige
metera boven hum hoofden. Zij ontkwa
men aan een ernstig gevaar.

De boer vertelde dat hij het toestel over
het huis zag komen en in de meening
verkeerde, dat het in het veld zou landen.
Indien de hoogte slechts zes voet meer
ware geweest, zou er geen ongeluk zijn
geechied.

„Ik rende naar het neergestorte toestel",
aldus de boer, „en ontwaarde tot mijn
verbazing, dat een heer zich uit de canine
poogde te bevrijden en hulp bood aam twee
dames. Het waren de eenige personen, die
in staat waren zonder hulp uit de cabine
te komen- De andere passagiers lagen in
het voorste gedeelte van de cabine hij
elkaar. Een vrouw had zulk een schok
gekregen, dat 'haar hoofd door het bekleed
sel heen stak. De eerste persoon, die uit
de machine kwam, had een wemde aan
den neus, maar kan loopen. De andere
passagiers moesten geholpen worden.
Slechts door het wegbreken van een ge.
deelte van de cockpit konden de piloot en
mecanicien worden bevrijd."

Een Amerikaan uit Boston werd ge
dood, benevens een Italiaan.

Vijf Amerikaansche dames, twee Ameri
kaansche heeren en vier Engelschen wer
den gewond.

Het toestel was een nieuwe Bleriot-ma-
chine van de Air Union, een Fransche fir.
ma. 15 passagiers konden er mee worden
vervoerd. Het was voorzien van vier mo.
toren.

Volgens de jongste berichten werden bi
het vliegongeluk op den dienst Parijs—
Londen twee personen gedood en elf ern
stig gewond. Het ongeluk had plaats tij
dens dichten mist en regen.

De overblijfselen van het verongelukte
vliegtuïg zijn den geheelen nacht door
de politie bewaakt. Experts van het mi;
terie van Luchtvaart hebben zich Donder-
r]?.g morgen vroeg naar het tooneel van
de ramp begeven, en een nauwkeurig on
derzoek ingesteld. De gewonden bevinden
zich in he: ziekenhuis te Folkestone. Hun
i eetand is bevredigend, doch die van
den piloot is zeer ernstig.

Nader vernemen wij 'dat de bestuurder
is overleden.

HET ENGELSCHE
MIJNCONFLICT.

Geen oplossing.

Reuier meldde gisteravond uit Londen:

De hedenmiddag tusschen de mijnwer
kers en de mijneigenaars gehouden \e-
sprekingen hebben niet tot eon resultaat
geleid. De onderhandelingen zijn afgebro
ken.

In Nottinghamshire is het conflict gis
teravond een belangrijke etap nader bij de
oplossing gekomen.

De directie der Boisoverm i jnen bespraX
met de arbeódersgedelegeerden de voor
waarden, waaronder men bereid was aan
het werk te gaan, zoodat vijf groote schach
ten zouden kunnen worden heropend.

Zij stelde voor den 71 '2-UTendag en
handhaving der loonen van vóór de
king. De vergadering aanvaardde dit
voorstel. In normalen tijd werken in deze
mijnen 12 a 14.000 man. Men verwacht,
dat andere direoties dit voorbeeld zullen
volgen.

Naar gemeld wordr is in Derbyshire het
zelfde besluit genomen.

Vertegenwoordigers van den algemeenen
raad van he; Vakverbond en het uitvoe
rend e«mi:é der Mijnwerkersfederatie be
spraken hc-. vraagstuk van de verster
king der steunfondsen van de mijnwer
ken. Besloten werd een beroep te doen
op alle arbeiders om hun krachtsinspan
ning te verdubbelen tot het steunen vapi
de mijnwerkers. Eveneens werd 'besloten
pen beroep te doen op het Internationaal
Vakverbond tot het organ ieeeren van een
campagne onder de vakvereeniginzen op
het vasteland, tot het verleenen van fi.
naneieelen steun aan de Britnehe mijn
werkers. Vertegenwoordigers van mijn
werkers en algemeenen raad zullen naar
liet vasteland vertrekken can aan dit be
roep kracht hij te zetten.

CHINEESCHE ZEEROOVERS.

De Chineesche kustprovincie Kwang*
snag is berucht om zijn schuilplaatsen,
die 'r den zceroovers biedt De „Wiener
Srimme" verhaalt, dat, nu deze (poovers
zich niet zoo zeer meer durven wagen
aan de schepen der groote vaart zij de
verschillende kustplaatsen in de omge*
ving overvallen en plunderen, terwijl
voor elk dorp gijzelaars worden mede»
gevoerd ter bekoming van een hoogen
losprijs. Wordt deze niet betaald dan
brengen de roovers hun slachtoffers
koelbloedig om het leven. De beruchte
aanvoerder Leung Shi moet eenigen tijd
geleden ter eere van een groote goed
geslaagde roofpartij een feestmaaltijd
hebben aangericht, waarbij de afgesla*
gen hoofden van gevangenen en gijze*
laars als tafelversiering dienst deden.

De Ohineesche autoriteiten staan vrij*
wel machteloos, zoodat de bewoners
zelf een zoo goed mogelijke plaatselijke
verdediging ter hand nemen en elkander
door vuren waarschuwen in geval van
dreigend gevaar.

GEVAARLIJKE HONDJES.

Dezer dagen bevond gravin Be'.monte,
de vrouw van een Fransch edelman
zich in den Oriënt*express op weg
van Angora naar Parijs toen. zij in de
buurt van Boedapest plotseling een
paarlen collier ter waarde van 12.000
gulden ongeveer, miste uit haar hand*
taschje. De trein werd van voor tot

achter doorzocht, doch het collier
was n&t *e vinden. Bij aankomst op
Duitsch gebied kwam een bekend
Duitsch speurder in den trein. Deze
wist met verschillende passagiers in
aanraking te komen en vestigde ten
slotte speciaal zijn aandacht op een
net gekleed Amerikaan, die reisde met
twee schattige Japansche schoothond*
jes. Spoedig was de speurder met de
hondjes bevriend en den volgenden
ochtend nam bij ze mee op een wan*
deling naar den restauratiewagen. Daar
zag hij een van de~Sondjes op een stoel
springen waar een dame haar taschje
had laten liggen. Het duwde met zijn
snuit de tasch open, haalde er een
armband uit en holde met zijn buit naar
de coupé van zijn baas. Op het vol*
gende station ontbood de speurder
de noodige politie en liet de bagage
van den Amerikaan nauwkeurig on*
derzoeken.

Inderdaad kwam het verloren paarl*
snoer te voorschijn, met nog tal van
andere dingen van waarde, die de
eigenaars nog niet eens vermist had*
den.

De Amerikaan werd gevangen geno*
men en bekende spoedig. Hij was cir*
cus»artist en bad reeds heel wat hon*
den afgericht. Toen hij tenslotte zon»
der engagement was, kreeg hij het
denkbeeld een paar honden als dieven
af te richten. Hij vertoefde toen in
Japan en kocht daar de twee schoot*
hondjes» Tok en Joe geheeten. Met
Tok en Joe had hij heel Europa en
Amerika afgereisd en van de buit, die
zij voor hem vergaderden, een leventje
als een prins geleid. Vooral in hotels
hadden zij menigen goeden slag ge*
slagen.

De bestolen gravin was dadelijk
door de hondjes ingepalmd geweest
,en toen zij op een goeden {lag met
den Amerikaan in het restauratie*
rijtuig zat en haar handtaschje neerlei
om haar lippenstift te gehruiken, zag
Tok zijn kans schoon en ging er met
het paarlsnoer vandoor.

DE RAMP OP
WEST-SUMATRA.

Minstens f 10.000.000
schade.

De schade aan het particulier bezit in
de onderafd. Padang Pandjang toege
bracht, buiten de hoofdplaat®, bedraagt
f 1.I75.0CO; *.e Padang Pandjang f 574 000,
Fort de Coelc f 200.000; Sololc f 632.000; de
totale .schade ter Sumatra's Westkust be
draagt minstens f 10.000.000,

FRAUDE BIJ LANDS
DIENSTEN.

„De zuivering is nog
niet voltooid".

Onder het opschrift „Nieuwe reeks",
schrijft „De Locomotief" over de
nieuwe reeks fraudes bij laredsdien*
sten. De zuivering is niet voltooid,
de corruptie niet overwonnen, hefc ver»
leden niet afgesloten. Er gaat schier
geen weck voorbij of berichten van
groote en. kleine verduisteringen -vullen
de bladen.

Het ergste kwaad acht het Sema»
rangsche blad het lichte cynisme, dat
zich hierdoor van het publiek kan
meester maken. De schade aan de
hoogheid van het landsbestuur is hon*
derd maal erger dan dc Lnancieele.
Met recht en reden dragen wij het
hart hoog en zijn trotsch op den roem
)van integriteit cn van rechtvaardig*
beid, welke het Nederlandsch bestuur
in Indië zich mocht verwerven. On*
danks die fraudes mogen andere
Oostersche volken die van Indië be*
nijden om hun deugdelijk cn intègre
landsbestuur.

Nochtans verkleint dit niet de nood*
zaak om het te zuiveren van het euvel
der verduisteringen.

Het blad constateert bij de regeering
onwil jegens publieke bespreking en
openbare behandeling. Xij gaat zoo
ver, dat zelfs den, Volksraad rapporten
worden onthouden van commissies,
waarvan een Volksraadslid voorzitter
was. Zij doet slechts vage antwoorden
geven op de welomschreven uitspra*
ken over tallooze gevallen van „sior*
dige" administratie en verduisteringen
bij landsdiensten. Daarnaast consta»
teert de Loc. hoe juist door dagblad*
publicaties, mits goed gefundeerd be*
hoorlijk voorgedragen, in de goede
richting wordt medegewerkt.

Men kan zich soms aan den indruk
niet onttrekken, als vond mer in som*
mige regeeringskringen de publicatie
van een misstand ten minste even erg
als de misstand zelf. Er is thans ge»
vraagd om overlegging aan den Volks*
raad van het accountantsrapport 1924
over de Soerabajasche haven. De re*
geering is voornemens dit te weigeren.
Het gevolg zal zijn het voortbestaan
der verdenking en de indruk bij het
publiek, als wilde men bepaalde figu*
ren sauveeren. Volkomen openhartig*
beid kon dit voorkomen. Wat de Priok*
sche havenzaken betreft, zij thans bij
voorbaat verklaard, dat uitsluitend het
volledig bekend stellen van den uitslag
van het justitieel onderzoek straks
een einde zal kunnen maken aan de
gewekte vermoedens.

Is dus het erkennen van de zuive*
rende werking der openbaarheid een
eerste eisch, een tweede is het voor*
komen van herplaatsing van wegens
fraude ontslagen landsdienaren. In
het gekende Rekenkamervcrslag is de
frequentie dier herplaatsing met na*
druk aangewezen als schadp voor het
land. Nochtans blijft dit kassiansy*
steem bij landsdiensten voortbestaan.
Wij geven hier drie recente voorbeel*
den: een bekende figuur van het poll»
tie«schandaal, wegens „slordig beheer"
ontslagen, werkt thans op een resi*
dcnr.ekantoor; eea ontslagen direc»
teur van gewestelijke werken is thans
ambtenaar bij het boschwezen; een

INGEZONDEN MEDEDEELÏNGET*

a 60 Cents p ;;el.

flwcemaal wegens diefstal ontslagen

pandhuisbeambte werkt thans

bij den pandhuisdlenst.

Deze voorbeelden dienen slechts tet
illustratie. Zij zyn gemakkelijk te
vermeerderen met vele andere. Het is
zonder twijfel goed en nobel, indien
men menschen, die zich eens verg®*
ten een nieuwe kans geeft. M$ar dit
geschiede dan in Nederland. Daar
zijn de remmen der omgeving sterker,
daar is de verleiding kleaner, daar
kar» de betrokkene een inicuw leven
beginnen.

Herplaatst men hem in fndië, dan
blijft, zelfs al is zijn gedrag onberispe*
lijk, de indruk bij het publiek, dat men
bij de landsdiensten zoo nauw niet
kijkt.

De derde elsch is nog steeds vet*,
beterde controle. Het moge wonder*
lijk schijnen, maar de controle op de
onderdeden der landsdiensten is nog
steeds niet voldoende.

Als voorbeeld kiezen wjj dan: Ma*
kassar. Een onvolledig lijstje van de
laatste vier jaar strekke tot inleiding.
Daar was het tragisch einde van den
commandant der gewapende politie
W., die bijna een ton verduisterde.
Daar was de controleur der douane
W., die landsgeld ieende aan Chinee*
zen. Daar was de genickapitein I.,
die met landsgclden zijn steenbakkerij
financierde en de telefoonchef B., die
met Jandsgelden goede sier maakte.
Ook die reeks scheen afgesloten; maar
zij is het niet. Thans zijn gearresteerd
de S.S^ambtenaren v. d. V. en M„
wegens malversaties in de boekhou*
ding. De comptable ambtenaar en de
kassier hebben daar rond f 8000 ver#
duisterd: zij gaven voor materialen
kwitantie-s af, die veel lager werden
geboekt, en behalve die malversaties
is daar het curieus geval van liefst
1300 wagons zand. waarvoor het laad*
loon als uitbetaald is geboekt, of*,
schoon dat zand nimmer werd gela*
den of vervoerd.

Maar nu de controle. Iedereen, die
den ambtenaar v. d. V. kende (Makas*
ser is een kleine plaats!) wist dat zijn
salaris f 280 per maand bedroeg, wist
ook dat hij president was van de so*
ciëteit Ons Genoegen en dat hij grof
roulette speelde in de soc;cteit „De
Harmonie", terwijl hij wedde op de
races

Nochtans dacht geen van zijn chefs
er aan de boeken te confroleercn, tot*
dat de pas te Makasser geplaatste
ir. Verwey de fraude aanstonds ont*
dekte. Er is een belasting accountant
te Makasser, wiens hulp in alle ge*
noemde gevallen werd ingeroepen
toen het te laat was. Het bracht overal
de fraude tot klaarheid, maar men mag
zich dan toch afvragen of eea nehoor*
lijker organisatie niet moest zorgen
voor controle, die de fraudes voor*
koriit instede van ze te achterhalen!

VOOR DE KINDEREN.

Met z"n drieën glunderden ze om 't hoekje van de deur.
Daar zagen ze Woutertje op zijn morgenwandeling. Hij zag er
zoo potsierlijk uit, dat Teunebetje zich niet goed kon houden.
Die proestte het uit en riep met haar lijzige- stem„Wel, groote
grutjes, 't is toch zonde. Hoe verzinnen zulke rakkers het
toch 1"

Krelis en Dirkje schrokken vreeselijk, toen ze daar opeens
Moeder, Louw en Teunebetje voor zich zagen staan. Ze lieten
Woutertje los die dadelijk een paar keer over den kop dui
kelde om van het lastige kapertje verlost te worden. Krelis keek
net of hij d'r volstrekt niks aan doen kon en Dirkje zette
zoo'n lief gezichtje alsof ze dadelijk gewasschen moest worden.