HAARLEM'S DAGBLAD
GEMENGD
NIEUWS
ZATERDAG 4 SEPT. 1926 VIERDE BLAD
VREEMDE VOLKEN.
XVII.
DE URUGUAYERS.
Van de L'ruguayaers is'de laatste ja»
x«n vooral hek-end geworden dat ze
goede voetballers zijn. Maar van land
en volk weten we anders over het al»
geme<cn niet zooveel.
Wie Uruguay, de Zuid*Amerikaan*
achc staat kent, weet te vertellen van
de groote, schier onafzienbare vlak»
ten. de pampa's die een groot deel van
het land beslaan. Daar vooral waren
nog de oude bewoners van het land,
nakomelingc-n van dclndiancn, waarmee
de Spanjaarden daar voor het eerst
kennis maakten.
mogelijk is. want zoo gemakkelijk gaai
het niet altijd, bedienen de dames zich
als ze uitgaan bij voorkeur van Je
Fransche taal. De vrouwen in Uruguay
moeten een geweldig aanpassingsver»
mogen hebben.
Zoo is een bekend Europcesch di*
plomaat met een meisje uit Uruguay
getrouwd en hij heefi dsa: pooit geen
spijt van gehad. Want aan het hof en
overal wist ze zich te gedragen, zoo»
als ze behoorde. Als of ze in die
omgeving was opgegroeid- Toch was
ze een eenvoudig boerenmeisje. Se»
gorita Candclaria Gonzales- Haar va»
der en daarvoor haar grootvader
hielden een vrij armzalige ranch in
Paysandié.
Men zou dus kunnen verwach»
ten dat de bcschavigg van het kleine
diaan best missen, als hij maar
vlcesch genoeg heeft. Dat wordt ook
al zeer primitief bereid- Als zoo'p
oude conservatieve Ipdiaan het maar
even kan doen, braadt hij het buiten
boven een vuurtje en eet het dan
meteen op.
Het zal pog wel heel lang duren
voor de Indianen van Uruguay hun
oude gewoonten geheel hebben afge»
legd. Want ze houden er aan vast
met een' bewonderenswaardige hard»
nekkigheid.
De Uruguayers houden er een
cigenaardigen volksdrank op na. Een
aftreksel van bladeicn van den z.g.
Hex Paraguayensis, een boom die ln
Uruguay. Zuid»Brazilië en Paraguay
groeit. De drank moet warm gedron»
ken worden en heeft een bittereg.
oraangenamen smaak.
De Uruguayers schijnen hem ech*
ter wel smakelijk te vinden en door
verschillende mengsels wordt hij ook
voor vreemdelingen genietbaar ge»
maakt-
Uruguay heeft een bevolking van
slechts anderhalf millioen zielen- Ep
ccn millioen daarvan woont te Mon»
tcvideo of ip de omstreken ervan.
Veeteelt is in Uruguay wel één der
hoofdmiddelen van bestaan.
Een mooi plein te Montevideo.
Het zön de Indianen van tfen zoo»
genaamdeu Charrua*stam. Een groot
Indianenvolk dat eeuwen lang de
heerschappij op de Pampa's voerde.
Maar als alle andere indianen hebben
ook zij hun land aan de blanklcn af
jnoctien staan. Wc kunnen er echter
dadelijk aan toevoegen dat deze In»
diancn er over het algemeen beter
aan too zijn dan vele anderen van het
roode volk.
Ze leven tenminste nog op de Pam»
pa's on ze zijn niet vervallen in het
kwaad van vele andere stammen. Ze
zijn de mannen althans, dc cowboys
van Uruguay.
Dc Indianen van Uruguay zij stevig
gebouwd en zeer vlug in hun bewe»
gmgen.
[Hun kleeding Is gemoderniseerd, of
beter is het te zeggeo: ze dragen nu
kJceren. Maar de oude gewoonte van
een hoofdband te dragen, hebben zc
behouden. Niettegenstaande ze hoeden
dagen, houden zc de hoofddoeken
in eere, evenals hun typisoh Indianen»
schoeisel
Wc zelden reeds dat deze Indianen
stevig gebouwd zijn. Dat is wol een
zeer bijzondere verschijnsel, omdat
van dc Indianen meestal gezegd wordt
dat ze slank zijn. Ze hebben allen
©enigszins kromme bccnen. waaruit vol
doende blijkt dat we hier met een
ruitervolk te doen hebben.
Wat zijn klecding verdex nog aan»
gaat is het verwonderlijk hoe zoo'n
Indiaan zich kan toetakelen.
Want behalve dc hoofddoeken droe»
gen de Indianen immers dikwijls de>
kens. En niettegenstaande hij nu zijn
gewone klecding draagt, zal hij steeds,
als dat zoo eens uitkomt, eon deken
omslaan. Niet omdat hij het koud
heeft, maar louter cn alleen om-dat
zijn voorvaderen zich ook in dekens
plachten tc wikkelen.
Dc strijdbijl is al lang begraven, de
gevechten tegen dc blanken behooren
natuurlijk tot het verleden. Deze lm
diancn hebben den besten weg geko»
zen cn zijn met de blanken goede
vrienden geworden.
Het is niet ver van de pampa's naar
Uruguay's hoofdstad Montevideo.
Montevideo is een mooie stad met
uitstekende hotels. Een stad die in
veel dingen Parijs r.aaapt. Eén van die
dingen is natuurlijk de mode. De da»
mes tc Montevideo houden er van. als
de portemonnaie het tenminste toelaat,
gekleed te gaan volgens de. laatste
Pariische mode.
Niet alleen wat de kleeding betreft
wordt de mode gevolgd, maar ook wat
het kapsel aangaat. U kunt er dus ver»
zekerd van zijn. dat dames met lang
haar te Montevideo tot de zeldzaam»
he;.n behooren. Als het eenigszins
boerinnetje nu niet op zoo'n heel
hoog peil stond. Maar in ccn verwon»
derlijk korten tijd was de eenvoudige
Senorita veranderd in een statige di»
plomatenvrouw.
Uruguay zou geen Zuid»Ameri»
kaansche staat wezen als het cr altijd
rustig was geweest. Jaren lang is het
land in twee partijen verdeeld ge»
wecst, de Blancos en dc Colorados.
Een strijd, die het land teisterde en
die tweedracht heeft de Uruguayers
dan ook heel wat schade gebracht-
Het was een strijd tusschcn twee po»
liticke partijen cn zelfs dc vrouwen
namen er aan deel. Gelukkig is dc
«trijd eindelijk geëindigd- Dc Uru»
guayers werden, al was het wat laat,
verstandig cn zc begrepen dat een
lapd, waar tweedracht heerscht, het
nooit ver zal brongen. Ilct netwerk
van spoorwegen, de kranten en later
dc bioscoop werkten alle mede om
de menschen meer tot elkaar tc
S-engen.
Een straattooneeltje te Montevideo.
Eenige leden van liet »choenpoet«er»-
gildc ccnfereercn.
Op het plattclagd liet het onder»
wijs langen tijd veel te wenschcn
over. Dc kinderen gingen barrevoets
cn scholen kwamen maar zeer spo»
radisch voor. De boerderijen zagen cr
vrij vervallen uit, daar vele huisva»
ders cn ook huismoeders zich wel
wat veel met partijtwisten bezig
hielden- De kinderen leerden dus niet
veel. Alleen in het paardrijden waren
ze, meisjes zoowel als jongens, echte
bazen. Gelukkig is dat alles anders
gewocden cn het land geemt steeds
in welvaart toe.
De Indianen, waar wc ig het begin
reeds over spraken, hebben maar wei»
nig behoeften. Ze leven nog vrij pri»
mitief en moeten van al dat moderne
niets hebben.
Evegals hun voorouders is hun
hoofdvoedsel vleesch. Brood, vruch»
ten en andere etenswaren kan de In»
£en rancho op de pampa's,
WIE ONTDEKTE AMERIKA?
Er is. vooral de laatste jaren veel
geschreven over de vraag, wie Ame»
rika nu wel heeft ogtdekt Enkcie
maanden geleden werd reeds be»
weerd dat Columbus, slechts goede
tweede was.
Maar thans weet een Engclsch
blad te vertellen dat Columbus die
eer giet cens toekomt.
Het blad wijdt een uitvoerig arti»
kei aan deze zaak en zegt o-m. het
volgende: Toen Columbus Amerika
ontdekte, zooals de schoolboeken het
nog steeds verkondigeg. was hij cri»
kele eeuwen te laat. Want sinds
eenigen tijd zijg geschiedkundigen er
van overtuigd, dat Cabat met een En*
gelsch schip Amerika bereikte, lang
voor Columbus het plan had, een ogt
dckkingstocht te ondernemen.
Evengoed is thans bewezen dat ook
Cabat giet de eerste ontdekker was-
De oude Vikingers hebben reeds
eeuwen voor dezen Amerika ontdekt.
Dat werd reeds lang beweerd, maar
het was moeilijk, daarvoor de noodi»
ge bewijzen te levereg- Die zijn nu
echter verzameld. Nu heeft een ont»
dekking tc Spakane in den staat Was»
higgton bewezen, dat dc Noorman»
ncn niet alleen het eerst in Amerika
zijn geweest, maar ook dat de stoere
vrijbuiters veel verder in het binnen»
iadn gedroggen zijn, dan aanvankelijk
werd vermoed. Want nu heeft men
eindelijk duidelijke sporen gevonden
van de flinke zeevaarders-
Bij Stokanc staat namelijk een rots
die uit vulkanisch gesteente bestaat
Die rots bevat igscripties die verschil»
lende archeologen reeds lang bezig
gehouden had.
Ze deden alle mogelijke moeite om
het schrift te ontcijferen en de mees»
ten hunne waren er van overtuigd, dat
het Ind'iaansche lettertcekcns waren-
Dat was ook de eenige conclusie die
ze konden trekken, want tot voor
kort was net nog niemand gelukt, dc
lettcrtcckens te verklaren.
Dezer dagen kwam een geleerde
uit Noorwegen bij de ro's en vol bc>
langstelling beschouwde hij de letter»
teekens- Hij herkende ze dadelijk als
zijnde afkomstig van dc Noorman»
nen.
Het is het oude runenschrift- De
letters zijn bijzonder klcig en moe!»
lijk te ontcijferen. Tot heden is bet
dan ook gog niet gelukt al het op
de rots geschrevene te vertalen- Me:
ten deel ervan is het echter gelukt
en dat deel levert voldoende bewijs
oor de menschen die beweren, dat
giet Columbus Amerika ontdekte-
Die weinige lettcrtcckens vertellen
in het kort ccn zeer internationale gc=»
schicdegis- Er wordt namelijk mei»
dig gemaakt van een gevecht, dat dc
Vikingers in het jaar 1010 bij Spoka»
ne tegen dc Indianeg geleverd heb»
ben. Verder staat op de rots vermcla
dat dc Noormannen na dien nog.
verschillende gevechten met dc tn»
diancn hebben gehad. Evengoed als
dc latere kologistcn waren de India»
nen tegen deze ..blcekgezichtcn" ge»
kant cn ze deden alles ze uit hug
land te verwijderen. Er wordt verder
melding gemaakt van een vrecselijk
gevecht op leven en dood bij de rots,
waar deze geschicdegis op geschre»
ven staat.
De Vikingers hadden daar blijk*
baar een nederzetting gesticht en de
kolonie bestond uit vier»en»twjgtig
mannen, zeven vrouwen eg een baby.
Ze werden daar door de Indianen
overvallen- De Noormagnen brachten
de vrouwen en het kind op de rots
en zelf bleven ze beneden om hun
leven zoo duur mogelijk te verkoo»
pen. Er werden twaalf Noormagnen
gedood, maar de Indianen kondeg
niet voorkomen, dat de rest wist te
ontsnappen, Eeniigcn der ontsnapten
keerden een paar dagen later terug
naar dc plaats, waar de tragedie zich
had afgespeeld om hun gedoode mak»
kers tc hegraven. Zij waren het, die
de letferteekens in dc rots gemaakt
hebben. On een ander deel van de
werden ook letterteekens gevonden
die spreken van een nog vroegere
expeditie der Noormannen
Wie weet, zegt het blad, worden
er nog niet meer sporen van de flinke
Noormannen ontdekt.
Misschien wel in Centraal Amerika
waar vele legenden in omloop zijn
over een groote gebaarde blanke
man die uit het Oosten kwam en die
den Indianen veel zou hebbeg gc»
leerd op cultureel gebied-
Er zijn nog meer bewijzen, zoo
gaat het artikel verder, dat Amerika
al heel vroeg ontdekt werd- Veel eer»
der dan Columbus het deed. De
Rogde Toren te Newport, Rhode Is»
land, beeft absoluut een Iersch ka*
rakter. En in de oude bibliotheek
van het Vaticaan moet een kaart, gc
vonden zijg. dateerendc uit de elfde
eeuw, waarop een groot stuk van
Noord»Amevika staat aangegeven en
wel onden den naam Groot Icrlapd.
BOEVENHUMOR.
Een Londensche juweliersfirma
kreeg op een nacht een zeer onver
wacht en ongewenscht bezoek- E^n
inbreker was namelijk, binnengedron
gen en had de brandkast geforceerd.
De firaia leed een behoorlijk verlies
maar ze dacht een en ander door
reclame weer goed te maken- Ze
plaatste de geforceerde brandkast in
de étalage met het heele verhaal
van de inbraak er bij.
En onderaan stond te lezen
,,Dit is dus de oude brandkast,
maar we hebben er nu een aange
schaft, die alle inbrekers verstomd
zal doen staan".
Dat was hoogstens een paar da
gen na de inbraak.
Toen de firmanten op den mor
gen, volgend op hun eerste reclame-
dag langs hun étalage liepen zagen
ze tot hun schrik en verbazing, dat
naast hun aankondiging een andere
stond. Een inbreker had namelijk
met duidelijke letters geschreven
Ik dank u voor de mededeeling
dat er een nieuwe brandkast was.
Ik ben eens gaan kijken en het bleek
me, dat het ook slechts een sardine
blikje was. Tracht een betere te krij
gen".
Te Aberdeen werd een koopman in
confectiekleeding de dupe van een
dief, die over een groote dosis humor
bleek te beschikken.
In één van de voornaamste straten
had hij zijn winkel en in dien winket
was het vol pakkende reclames-
Bij een stel pakken hing het op
schrift: „Pak mee, pak mee, een
zeldzaam, nooit meer voorkomende
gelegenheid".
's Nachts kwam een inbreker en
nam de pakken mee
En de winkelier vond op de leege
plaats het briefje„Dank voor uw
vriendelijk aanbod. Ze zijn meege
nomen".
Zelfs de politiemannen moesten
lachen toen ze bij den winkelier
kwamen om het politie-onderzoek te
beginnen.
EEN MOOI WERK.
Ean man te paard, door een Indiaan
van stroo vervaardigd. In dit verband
is het misschien wel aardig er op te wij»
zen dat vele Indianen een buitengewo»
nen aanleg toonen voor huisvlijt. Nog
niet zoo heel lang geleden heeft een
andere Indiaan in écn boom de gcheele
geschiedenis van zijn stam ge'beeld*
houwd. Een werkje, waar hij jaren voor
noodig had. Htc bekende geduld van de
Indianen zal wel van invloed zijn op
hun aanleg voor huisvlijt. Want over het
geheel zoeken dc liefhebbers niet de
gemakkelijkste voorwerpen uit.
Deze man te paard is daar een voor»
beeld van. Een dergelijk stuk, levens»
froot, geheel van stroo te vlechten is ze»
er geen kleinigheid.
DE MODERNE TIJD.
Vliegmachines zijn al geen n-.euwtje
meer. Zc worden al voor verschillen;
de doeleinden gebruikt en .reeds tal
iooze malen heeft het vliegtuig zijn nut»
tigc diensten bewezen. Een landbouwer
in Lincolnshire heeft ook van een
vliegtuig gebruik gemaakt en wel...
voor de bewerking va-n zijn land. Hij
had een geweldig groot aardappelen
veld dat met kunstmest bestrooid
moest worden en dat werkje zou twee
dagen tijd kosten.
Toen heeft hij een vliegmachine ge»
huurd. met een aviareur er bij natuur»
lijk. Hij ging in de machine zitten, nam
zakken met kunstmest mee en toen de
aviateur over het land vloog, strooid;
de boer lustig zijn kunstmest.
En het werkje, dat anders twee da;
gen gekost zou hebben was nu in vijf
en twintig minuten afgel-oopen.
EEN DUUR ZEGELTJE.
Zeldzame postzegels kunnen soms
heel duur zijn en sommige verzamelaars
'hebben een collectie, die een kapitaal
vertegenwoordigt. Maar dat één post»
zegel een kapitaal kon opbrengen wis»
ten we tot heden niet. Een Engelsch
blad, versohillende postzegels bespre»
kende, vertelt dat de meest zeldzame
postzegel de l*cents zegel van Britsch
Guinea is.
In het jaar 1922 werd datzelfde zegel;
tje voor 7317 pond sterling verkocht.
HET ROÖKEN.
Er wordt de laatste jaren meer tabak
verbruikt dan vroeger. Vooral het meer
in gebruik komen van cigaretten is van
grooten invloed geweest op de toene;
ming. Onder de jongelui vooral zijn nu
veel meer rookers dan vroeger. Een si»
gaar werd nog al eens spoedig verbo»
den. Het gaf geen pas dat zoo'n kleine
kerel al met een sigaar liep. Maar een
cigarctjc, ach, dat werd. al gauw toege»
staan. Wat zou het hinderen als zoo'
jongen een eigflret rookte?
Zoo kwam het rooken meer en meer
in de mode. En de damss droegen er
het hunne toe bij om het tabaksverbruik
te doen toenemen. Want het rooken
onder dc dames mag nog niet zooveel
voorkomen, zeker is het, dat de rook;
sters samen al een groote hoeveelheid
tabak consumeeren.
Hoe het rooken toeneemt moge nog
blijken uit de volgende cijfers, die voor
zichzelf spreken. In het jaar 1910
den in Engeland geïmporteerd 49669
ton tabak. En in het afgeloopcn jaar
was dit cijfer gestegen tot 84603,
PAGEHAAR BIJ
INDIANEN.
DE
ARME DIEREN.
Columbus schreef ia een brief van
15 Februari 1493 uit de Antillen over
teen. eiland genaamd Matinlno waar uit*
sluitend vrouwen wonen, -die zich niet
imet vrouwelijk werk bezighouden,
maar met bogen schieöen.
Ofschoon Columbus de destijds over
thnografische onderwerpen nog slecht
gelichte wereld moest verzekeren, dat
-hij de waarheid zei de, ofschoon zij
sprookjesachtig klonk, hebben latere
berichtgevers den oorspronkelijlken
tekst aldus vervaischt, dat Columbus
de zaak zelf als fantasie beschouwde.
In het rapport heet het vender, dat zich
in de nabijheid een wild volk bevond,
waarvan de mannen dikwijls inet deze
Amazones omgingen. Het waren de Ka*
rina ook Calinagos of Karïben ge»
-naamd, Magalhaes de Candavo, die
elcn zeer waardevol, maar zeer zeld»
/aam geworden wenk over Brazilië
heeft geschreven, dat in de V. S. thans
herdrukt wordt, maakt op dergelijke
ijzc melding van oen met de Karihcn
verwanten Guaranistam in Brazilië:
Nooit houden zij zich bezig met de
werkzaamheden van hun sexe, zij doon
j-n alle opzichten de mannen na, alsof
zij hadden opgehouden vrouwen te zijn
droeigen de haren als mannen, gaan rnefc
hen- op jacht, gelijk zij ook ten strijde
trekken met pijl en boog." (Daar her
rooken bij Intdiaansche vrouw en» var.»
zélf spreekt, wordt er niet in het bij*
zonder melding van gemaakt). Maar
deze Amazonen bleven, in afwijking
met die, waarvan Columbus melding
maakt, alleen en vormden niet eten
eigen stam, maar woorden in haar
land.
Na deze beide getuigenissen dient
aiu ook niet meer getwijfeld te worden
aan deze berichten van Francisco de
Orellana, die in 1543 door Pizarro op
onderzoek werd uitgezonden, pater de
Aounae die honderd jaar later het ge»
bied bezocht en den Portugeeschen ge»
nieraal Teixeira de Mattos, die het er
allen over eens zijn, dat daar werkelijk
groepen hebben gewoond, d'ie geheel
uit vrouwen bestonden, Francisco de
Orellana moet zelf met een van deze
stamlmen een bitteren en herdnekki»
gen strijd hebben gevoerd (un combate
muy duro y oonbendido). Zij heer»
schen, zegt Orellana, over veLe lieden
en provincies. En het schijnt, dat deze
heerschappij lang heeft geduurd.
Het voornaamste centrum van deze
Amazones was het bergland Yakamia»
ba (wat in Guaramtaal plaiats van de
kleine beken beteekent). Zij waTe-n ge»
woon zich rijkelijk fe versieren en be»
zaten zelfs gouden en zilveren lepels
vorken. Ook deze overleveringen
beschouwde men als fantasie. Maar dc
ontdekkingsreiziger La Gondamine be;
■richt in het jaar 1753, dat hij op zijn
7300 K.M, lange reis in het Amazone»
gebied bij alle Indianen op zijn be»
treffende vragen bevestigende inlich»
tingen heeft gekregen, ofschoon er in
dien tijd reeds geen Amazonen meer
waren. Men behoefde het bestaan van
Amazones aan de Amazonerivier dus
niet te betwijfelen, alleen omdat men
het bestaan van de Amazones in de
oudheid in twijfel trok. Misschien of
aarschijnlijk berust ook die legende
op feiten.
Deze mededeelingen zijn ontleend
aan het interessante, doch hier te lan»
de vermoedelijk niet zeer bekende
boek ,.La Civilizacion Guarani" van
dr. Moises Santiago Bertoni, een Zwit*
ser van geboorte, die sedert jaren on»
derzoekingen doet in het gebied van de
Al to Parana.
EEN RECORD.
Een record is het nog niet. maar
volgens het Petit Journal zal het dezer
dagen een record worden. Twee oud»
jes zijn namelijk van plan alle mo*
gelijke records op het gebied van het
huwelijk te slaan. Het aanstaande
bruidspaar woont in Amerika en wel
te New York. De heer Richard Har»
rison heeft den leeftijd van 89 jaren
bereikt en hij voelt zich nog jeugdig
gegoeg om in het huwelijksbootje 'e
stappen.
Dat is -trouwens voor den ouden
heer Harrison zoo'n nieuwtje niet
meer, wagt hij zal het nu voor de
vijfde maal doen. Zijn bruid, nog
even welgemoed cn levenslustig
heeft zich door haar drie vorige hu»
welijken ook gog niet af laten schrik»
ken, er een vierde aan toe te voegen
Anna Buxburry heeft den aanvalli»
gen leeftijd vag 70 jaren bereikt en
is bij Richard vergeleken dus nog
maar een kleine spring in het veld-
De beide oudjes moeten erg ver»
heugd zijn in het vooruitzicht van
hun aanstaand* huwelijk.
Ze zijn ..dohgelukkig" want het ls
een huwelijk uit liefde-
Ecg huwelijk uit berekening is het
in geen geval want èn de bruidegom
èn de bruid zitten er warmpjes bij.
Maar ze hebben een groot aantal
erfgenamen, kinderen en kleinkinde»
ren Eg nu moeten die menschen al»
les hebben gedaan om te trachten,
een huwelijk te verijdelen- Maar Ri»
chard en Anna zullen trouwen. En de
erfgenamen zullen hun teleurstelling
te boven moeten zien te komen.
KIESKEURIGE INSECTEN.
Een insectenkenner te Chicago
Hermag Harning genaamd, heeft een
even zonderlinge als interessante' ont;
dekking gedaan. Hij beweert dat
muskieten en muggen een bijzondere
voorkeur hebben voor heldere kleu»
ren. Als ze het een of ander dier wil»
len steken, zullen ze dat bij voorkeur
dieren doen met een lichte huid. Har»
ning zegt verschillende proeven ge»
nomen te hebben. In een paardenstal
bijvoorbeeld, waar zwarte en licht
gekleurde paarden staan, zullen de
zwarte nooit geen last vag muskieten
hebben- De andere paarden zullen
des te meer door de lastige insecten
moeten lijden,
Amerika is het land, of liever één de#
landen, die steeds aandringen op ont*
wapening. Dat theorie en practijk dik*
wijIs heel moeilijk samengaan hebben de
Vereenigde Staten onlangs weer bewe»
zen toen ze hun luchtvloot met vele
tientallen uitbreidden.
Van ontwapening is over het. geheel
weinig te bemerken en wel eigenaardig
is het, dat zelfs de honden nog voor mi*
litaristische doeleinden worden gebruikt.
Er worden nu namelijk proeven geno*
men met gasmaskers voor honden. Op»
dat deze dieren bij diensten in een even*
tucelen oorlog niet door de gifgassen
zullen worden gedood. Zeker, het is
maar een kleinigheid. Maar één van de
vele kleinigheden die er. op wijzen, dat
Amerika leger en vloot nog steeds
uitstekend verzorgt,
EEN ORCHIDEE MET 3700
BLOEMEN.
De Londensche vaste keurings*
commissie bekroogdc in haar jong*
ste bijeenkomst een Orchidee. Den»
droblium filiforme met een getuig*
schrift voor cultuur. De plant had
zich getooid met zeven en dertig
honderd bloemen.
NIET WEINIG.
Uit verschillende satistieken blijkt
dat er op de wereld meer vrouwen dan
mannen zijn. Maar in Noord*Ierland is
het verschil in aantal wel wat heel
groot. Volgens Je laatste volkstelling
zijn daar 40.000 vrouwen meer dan
mannen.
ZONDERLINGE VISSCHEN.
In Amerika, waar wordt er niet
bij vermeld, zijn visschen gevangen,
die longen hebben. Een deskundige
te Londen is er dadelijk op afgegaan
om studie van deze visschen te
maken en hij is tot de conclusie ge
komen" dat deze visschen zoowel op
het land als in het water kunnen
leven.
Het bericht, dat we aan een En
gelsch blad ontleenen, is o. i. wel
vaag.
JAPANSCHE SMAAK.
Liefkoozingen en dergelijks zijn op
een film, die in een Japansche bioscoop
zal draaien, contrabande. De Japanners
zelf zien die liefdoe.nerij ook liever niet
dan wel en ze zullen er dan zeker wel
ni-et kwaad om gekeken hebben dat
de keuringscommissies besloten, alle
films waarin zulke sentimenteele uitin»
gen voorkomen te coupecren. Komt er
nu een film met het bekende slot, dat
ze elkaar krijgen, dan wordt de tra»
ditioneele omhelzing er netjes afge*
k'nipt. Dat er °P de films in hef alge»
meen "nog al wat liefkoozingen yoórko*
men moge blijken uit-het feit. dat niet
minder dan 800.000 voet film werd
weggeworpen.
DE TE LANGE WEG.
Voor een Londensche rechtbank
verscheen ccn jonge man. Een klein
mager ventje met kleine oogjes, die
beschermd werden door een grooten
bril. Wie zou vermoeden dat dit
eenvoudige mannetje in staat was,
zooveel lawaai te maken? Want la»
waai had hij gemaakt en niet zoo
weinig ook- Het ging om een zeer
eigenaardige kwestie, waarom we dit
geval vermelden.
Hij had een taxi genomen en den
chauffeur een bepaalde straat opge»
geven, waar hij hem brengen moest.
De chauffeur ging op weg en landde
eindelijk bij de bewuste straat aan.
Maar daar begon het kleipe ventje
te razen en te tieren dat het zoo'n
aard had.
Wat er in Engeland zooal aan
scheldwoorden bestaat werd den onr»
hutsten chauffeur naar het hoofd ge*
sliggerd. Daarna volgde de uitleg.
..Je hebt een omweg gemaakt",
gilde de reiziger ,.en je hebt me naar
het andere einde van de straat ge»
bracht".
Toen kreeg de chauffeur het woord,
gaf den man in overweging zich kalm
te houden en geen schandaal t3
maken,
,.En je hebt me naar het andere
eigde van de straat gebracht", hieid
het kleine kereltje vol-
.„Dit is niet het andere einde",
merkte de chauffeur op. ..Het is dit
einde. Net zoo als je op wil vatten".
Toen werd de kleine man geweldig
kwaad. Hij sloeg de ruiten van de
taxi in. sloeg den chauffeut en ging
zonder betalen weg.
Een bijzogder zware boete voor elk
vergrijp afzonderlijk deed het blceke
mapnetje zoo mogelijk nog blecker
worden.
Hij liep nog met zijn hand in ver»
bandt want. bij zijn tui'entikkerij
was hij vrij ernstig gewond.
