HAARLEM'S DAGBLAD
FLITSEN
PARIJSCHE BRIEVEN.
BINNENLAND
FEUILLETON
DOOR EIGEN KRACHT
VRIJDAG 17 SEPT. 1926
DERDE BLAD
(Van onzen correspondent.)
EEN ONTDEKKING IN PONTOISE.
Kent u Pontoise? Zoo niet. dan
raad ik u ten sterkste aan om cr eens
heen tc gaan wanneer u „Parijs hebt
gezien" en niet meer weet waar u
naar toe moet. Het is een merkwaa»»
dig stadje vol oude herinneringen. 5c»
dert Lodewijk XIVen Mazarin er
tijdens de Frondc een soort parlc»
mentje stichtten bestaat de uitdrux»
king: „il a vr ai ment l'air de revenu
de Pontoise", waarmede men bedoelt:
hij ziet cr zoo schimachtig slecht uit...
net als dat parlement je van den zon»
nekoning en den kardinaal, die eigen»
lijk geen kardinaal was. En als ge
dan de magnifieke oude kerk Saint»
Maclou hebt bezichtigd cn de ruïnes
van de oude abdij van Maubuisson,
vraag dan eens naar het museum Ta»
vet. Oh. vraag het niet aan den
eersten den besten voorbijganger
want dan hoort u:
Lc que? a Pontouesc? connais
point.
Dc brave bewoners zelf zijn er nooit
geweest. Maar misschien is er nog
wel een besteller of een gendarme die
u den weg weet te wijzen.
Ln dan staat ge voor een magnifiek
Renaissancc«kastceltje, op twee pas»
sen van het stadhuis. Tot de grootc
revolutie was het kasteeltje de wo»
ning van den groot»\icaris van Ver*
saillcs. die moest vluchten toen dc op»
stand uitbrak. De revolutionaire
rechtbank werd cr toen gevestigd.
Jaren en jaren heeft het toen leeg ge»
staan en 't verviel geheel, tot een
schatrijke aannemer die een harts»
tochtclijk verzamelaar van histori»
sche souvenirs was, de heer Ta vet
Dclaoourt, het kasteeltje kocht en 't
geheel restaureerde. Ln daar vestigde
hij z'n „quarticr-général". Om alles
wat betrekking heeft op de Franschc
geschiedenis tc verzamelen cn tc ver»
dcclcn over dc talrijke villa's cn pa»
leizen, die hij tc Parijs cn in dc Midi
had. Maar na jaren liet hij alles weer
terugbrengen naar Pontoise cn zoo
ontstond het museum dat thans nog
z'n naam draagt. Want om te voorko»
men dat do zeldzame collectie vcrlo»
ren zou gaan beschikte hij 't aldus
dat bij zijn dood alles aan dc stad
Pontoise zou worden vermaakt.
Als men onder het oude poortje is
doorgegaan dan staat men op een ty»
pisch hinncnplaatsjc geheel begroeid
met klimop. Alle gebeeldhouwde frag*
menten van de vijf oude kerken, die
Pontoise in vroeger eeuwen bezat,
zijn hier ondergebracht.
Maar cr is ook de sympathieke con»
servator, dc beer Francois die tevens
dc honneurs waarneemt (een opzich»
ter is cr niet) cn die er wei voor zorgt
dat niemand aan dc kostbare collectie
raakt. Het museum bevat duizend en
een diverse voorwerpen uit alle tijd»
perken, 't is geen kleinigheid geweest-,
om in dien chaos wat „lijn" tc bren»
gen. Naast oude sloten cn kloppers
allerlei soort aardewerk, instrumen»
ten, wapens, gebruiksvoorwerpen,
horloges, prenten en schilderijen, stu»
dies van Lancrct, Coypcl en Cara»
vage, „chinoiseries" uit het tijdperk
Louis XV, klccdingstukkcn. kruiken,
koffertjes, serviezen, enfin: tc veel
om op tc noemen. Maar hier is een vi«
trine waarvoor we een oogcnblik stil»
staan. Middenin ccn gemummifieerd
been, omgeven door lokjes haar, oude
tanden. Dc conservator vertelt ons:
Het is het been van Catharina dc
Mcdicis. Dat lokje haar is van Hen»
drik IV. Die tand daar van Dagobcrt.
Dat haar daar van Philippe Auguste,
cn die tanden van Saint«Louis cn van
den Grand Dauphin... Maar dat
been... kijk eens wat 'n prachtstuk...
't Been is vroeger misschien heel
mooi geweest, maar als je ineens
zoo'n stuk krijgt „opgediend" dan
voel je toch ccn koude rilling langs
je rug gaan.
Kijk u eens wat een fijne enkel.
Maar hoe komt het hier.met
al die andere rcliquieën van de Fran»
sche koningen?
Uit de abdij van Saint»Dcnis.
tijdens de revolutie, toen het volk dc
koningsgraven openbrak om tc kijken
of er zich juwcelcn in dc kisten hc«
vonden. Het been hier, van Catharina
dc Mcdicis. werd opgeraapt in 1793
door een zekeren Brulay, ccn ontvan»
ger van de kroondomeinen die met
het volk was mccgcloopcn om tc
trachten dc grafschennis te beletten.
Brulay heeft toen die diverse voor»
werpen hier meegenomen en zorgvul»
dig bewaard.We hebben nog een
nauwkeurig rapport van Brulay waar.
in hij precies, tot in dc fijnste details,
het gebeuren in Saint»Dcnis vertelt.
Zoo weten we ook dat er van Lode*
wijk XIV niets overbleef dan wat
beenderen cn stof. Maar de anderen,
uitgezonderd Fran$ois I waren nog
■gaaf".
Weet u wat men met de harten
an de Franschc koningen heeft gC.
daan?
Neen.
Dan kan ik u dan vertellen. .Alen
heeft er schilderijen van gemaakt
Wat zegt u?
Ja, schilderijen.en ik weet Jat
de hertog van Orleans die enkele
maanden geleden gestorven is al die
schilderijen in zijn salon had.
Maar hoe bedoelt u?
Reeds lang is het bekend dat
men schitterende verfstof kan maken
van 't mcnscnelijk hart. Tijdens de
revoIutie*plunderingcn nu heeft eer.
schilder de harten van de Fransche
koningen genomen en hij heeft daar*
van kleuren gemaakt. Toen heeft hij
daarmede portretten geschilderd. Die
portretten zijn lang bewaard gebleven
op een zolder. Toen het keizerrijk
plaats maakte voor 't herstelde ko»
ningschap heeft die schilder een uit*
noodiging gezonden aan Lodewijk
XVIll om eens op z'n atelier te ko»
men kijken naar.echte familicpor»
trctten. Hij kwam.
Sire, ze zijn geschilderd met 't
hart.
En de koning kocht en 't laatst bc*
vonden die portretten zich bij den due
d' Orleans.Waarschijnlijk zal de
due de Guise ze nu wel hebben.
Dc eenigen die „gespaard" bleven
waren Lodewijk XVI en Maric An»
toinctte. Een royalist die op de bou*
levard Haussmann woonde en van uit
z'n vensters dc begrafenis zag heeft
's nachts met een stokje den plaats
aangewezen, om later terug te vinden,
waar de grootc slachtoffers rustten.
Jaren na de revolutie werden de lijken
eveneens overgebracht naar Saint*
Denis. Alleen Philippe Egalité, die
vóór den dood van zijn ongelukkigcn
broeder stemde, ligt daar nog in dc
Chapelle Expiatoire.vlak naast
Charlotte Corday.
Maar wie had gedacht dat men in
Pontoise nog het been zou vinden
van dc moeder van Charles IX?
Eigenlijk zou 't aanbeveling verdie*
nen om dit museum*voorwerp zoo
spoedig mogelijk te verwijderen. Er
zijn betere souvenirs aan 't verleden.
Brrr.
HENRY A. TH. LESTURGEON
PARIJS, 10 September.
NASCHRIFT. Ook in Nederland
en wel in het Gemeentesmuseum te
's Gravenhage bewaarde men tot vopr
pl.m. 30 jaar zoo'n „rcliquic". In ge»
noemd museum zag men in een gla*
zen kistje ccn pink van den vermoor*
den Joh an dc Witt. Na een perscam*
pagne in De Avondpost, op aandrin*
gen van den toenmaligen hoofdrc»
dactcur, H. A. Lesturgeon, heeft men
't „souvenir"' uit het museum ver»
wljderd.
WIMPELVISSCHEN.
Dank zij de offervaardigheid van
twee bestuursleden van het Genoot*
schap heeft Artis voor zijn Aquarium
weer onverwachts dc hand kunnen leg»
gen op een prachtige collectie „Koraal
visschen" van Makassar geïmporteerd.
Onder de verschillende vormen, die
dit een dertigtal exemplaren tellend
import rijk is, trekt een statige ver*
schijning onmiddellijk de bijzondere
aandacht. Het is de beroemde Wimpel*
visch of Ikan bendera (Bcmiochus ma*
crolepidotus) uit de familie der
Squamipinnes. wier soorten alle uit*
munten door schoonheid van kleuren
cn teekening gepaard aan een veelal
bizarre maar tevens ook wonderlijk
decoratieve vormenpracht. Met dit ge*
lukkig heelhuids in Artis beland excm*
plaar heeft de Wimpelvisch voor het
eerst levend haar joycuse entree in
ccn Europeesch Aquarium gedaan.
Voor liefhebbers van exotische sier*
visschen een gebeurtenis van bcteckc*
nis, want het mooie en al vrij grootc
exemplaar is onderdaad een allerkos*
lelijkste parel in de flonkerende ko»
raalvisschcn verzameling, die zoo lang*
zamerhand welhaast de kroon belooft
tc gaan vormen op heel de interessante
levende have van ons Artis»Aquarium,
HET TRACTAAT MET
BELGIë.
Nog een adres.
Het R. K. Werkliedenverbond in Ne»
derland heeft zich met een adres ge»
wend tot de Tweede Kamer, waarin
het, na een uitvoerige beschouwing van
de voor» en nadeclen van het aanban*
gige tractaat tusschen Nederland en
België tot de volgende conclusies
komt:
Het contract kan worden aangeno*
men, mits er uit worde weggenomen
iedere mogelijkheid tot vermeerdering 1
van oorlogsgevaar met de daaraan ver* i
bonden militaire toerustingen. Kan aan
deze voorwaarde niet worden voldaan
dan zijn adressanten geneigd tc conclu*
deeren, dat het contract niet mag wor* i
den aangenomen, opdat Nederland zijn
absolute souvereiniteit over de Wester* j
schelde ongeschonden, ongedeeld en
onbetwistbaar kunne handhaven.
Verder 6chijnt het hem wenschelijk
al het mogelijke te beproeven om dc
kosten van den eventucclen aanleg van
het kanaal AntwerpenMoerdijk, ook
op Nederlandsch grondgebied, voor re*
kening van den Belgischen Staat te
brengen, terwijl het Ncderlandschc
aandeel in de kosten van aanleg en on*
derhoud van het Schelde—Rijnkanaal
eventueel door een commissie van des*
kundigen zou moeten worden vastgc*
steld.
Ook vertrouwen adressanten, dat ge*
tracht worde het verbeteren der Zuid*
Willemsvaart tusschen Bocholt cn de
Nedcrlandschc grens alsnog in het Ka*
nalcn*plan opgenomen tc krijgen en
het gedeelte van het kanaal binnen
Maastricht te laten vervallen, terwijl
ten slotte moet worden gestreefd naar
wederkeerigheid met betrekking tot het
vischrecht, resp. het recht om op dc
Schelde te visschen voor Belgische vis*
schers behoort te vervallen.
Adressanten verzoeken de Kamer
het mogelijke te beproeven om de bo*
■vengenoemde voorwaarden voldaan te
krijgen, opdat het contract werkelijk
tot stand kunne komen. Dit toch zal
dc atmosfeer zuiveren cn dc sfeer
scheppen, waarin de verhoudingen zich
kunnen ontwikkelen, zooak dat in hei*
der belang wenschelijk is. Me: name
zal het een nauwere economische nan*
eensluiting tusschen België en Neder*
land bevorderen post» en tolverdragen,
enz.)
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 695
HET TRAMKAARTJE
ALS TE HAARLEM.
Inbraak in een stadhuis.
Evenals te Haarlem is thans ook te
Leiden het stadhuis op ccn bijzondere
wijze door een (of meer) inbrcker(s)
bezocht. Wel is het iets anders tocge*
gaan, maar toch zijn beide gevallen
eenigszins geheimzinnig. Er werd na*
mciijk een bezoek aan de afdeeling
Bouw» en Woningtoezicht gebracht,
waar verschillende kasten cn lessenaars
zijn opengebroken en een bedrag aan
geld is ontvreemd. Van dc daders geen
spoor.
Het vreemde vj,r> deze inbraak is,
dat het Stadhuis drs nachts wordt bc*
waakt en dat het politiebureau deel u't
maakt van het Stadhuis.
TYPHUS TE ZWOLLE.
Het gevaar geweken.
Naar „De Tijd" uit Zwolle verneem:
zal de gemeentelijke bad» en zwemit!*'
richting in het Zwartgwatcr cn dc in*
richting in de Wetering, wederom voor
het publiek worden opengesteld.
Het typus*gevaar te Zwolle, dat aan»
leiding gaf tot sluiting, kan thans als
geweken worden beschouwd.
Het wetenschappelijk onderzoek
door dr. Bekenkamp. inspecteur der,
Volksgezondheid te Groningen, naar
het monster water uit de Wetering
heeft tot een gunstig resultaat geleid.
ZIJN TWEELING NIET AAN»
GEGEVEN.
Woensdag stond voor den Kanton»
rechter te Utrecht terecht een volgc*
ling van Kees Bocke, omdat (hij geen
aangifte had gedaan van de geboorte
van een tweeling. Hij had de geboorte
van zijn twee zoons niet ter kennis
gebracht van het gemeentebestuur om*
dat hij den staat noch zijn instellingen
wenschte te erkennen.
Aangehoord door een stampvolle
tribune en daartoe door den kanton*
rechter in de gelegenheid gesteld, heeft
beklaagde zijn bezwaren breedvoerig
uiteengezet.
De ambtenaar van het O.M. wilde
met beklaagde niet debatteeren. Er
moest nu eenmaal orde en regel zijn
in elke geaneeenschap en aangezien
bek!, de wet had overtreden cisobte
hij f 10 boete.
Ontvangt zijn kaartje van dec I
conducteur en legt het op de ven* i
sterbank
ziet later dat het kaartje ver»
dwenen is
krijgt plotseling schrikt dat hij I z«ext driemaal tevergeefs tot hij I zucht van verlichting als
het verloren heeft, toen hij zijn het in zijn spoorboekje terugvindt j trolcur komt.
portefeuille te voorschijn haalde
(Nadruk verboden)
BOERENOORLOG.
Drie gewonden.
De corr. van het Volk te Eindhoven
meldt:
ln Strijp heeft Woensdagmorgen een
vechtpartij plaats gehad waarbij drie
gewonden door een geneesheer moes»
ten worden verbonden. Zekere Van G.
met zijn vrouw, van het melken terug»
keerend, passeerde het erf van den
landbouwer S. Daar stond diens zoon,
die een twistgesprek aanging met Van
G., hetgeen aanleiding gaf tot den aan*
val. v. G. begaf zich van zijn wagen
naar S., doch nauwelijks aangckomeni
pakte S. een schop en bracht hem
daarmede een slag op zijn hoofd toe,
tengevolge waarvan hij een vrij cm»
stige wonde bekwam. Op het lawaai
kwam de geheelc familie S., waarvan
de vader nog in nachtgewaad, ter
hulpe snellen, doch ook de familie van
G., liep te wapen. Een verwoede strijd
begon, met het gevolg dat de familie S.
retireerde. Waar verschillende slagen
met stukken hout en dergelijke voor*
werpen waren gevallen, werd politie cn
medische hulp ingeroepen en werden
door den geneesheer van de Putt dc
vrouw van S. die een hoofwonde beko»
men had, alsmede haar zoon cn Van G.
verbonden. Door de recherche werden
de strijdenden naar de Dommelstraat
geleid alwaar de commissaris hun een
verhoor afnam, Proces*vcrbaal wordt
opgemaakt.
Laatste bedrijf speelt te 's»Hcrto*
genbosch.
LAFFE OVERVAL.
De mastickwcrker H., wonende op
het Hof van Guiik te Almelo, keerde
des avonds van zijn werk huiswaarts
toen plotseling een tweetal mannen
onder een op het Kerkplein staanden
auto te voorschijn sprong en H. zonder
ccn woord te zeggen met het mes be*
gon te bewerken. Op het geroep
„moord, moord!" sloeg het tweetal op
de vlucht. H. had twee steken'in het
hoofd en ccn in den arm opgeloopen.
De politic heeft de zaak in handen
cn tracht dc lafaards op te sporen.
DE KIP MET DEN TROUWRING.
In de Brabantsche gemeente Budcl
miste sinds eenige jaren een weduwe
haar trouwring. Hoe ook gezocht, het
gouden voorwerp kwam niet terecht,
tot dezer dagen, bij het slachten eener
kip, de ring uit de maag van het dier
tc voorschijn kwam. Dit is dus nu eens
niet dc kip met de gouden eieren, maar
de kip met den gouden ring!
ERNSTIGE VAL.
Te Medemblik viel een arbeider,
werkzaam bij dc Zuiderzeewerken, in
een grijper op een kraan. Ernstig ver*
wond is hij naar het ziekenhuis te
Hoorn vervoerd.
DE TRAGEDIE TE
ROTTERDAM.
De dader krankzinnig.
De 30*jarige man, die zooals we meld*
den tc Rotterdam zijn ouden a ader met
een bijl vermoordde, weigert tegen de
politie nog steeds alle inlichtingen om*
trent de drijfveeren. die hem tot zijn
misdaad gebracht hebben. Alles wijst
er op, dat men hier met de daad van
een krankzinnige te doen heeft.
De thans vermoorde vader had zich
de vorige week nog ten bureele van
den geneeskundigen dienst gemeld, om
te vragen of men niet kon zorgen, dat
zijn zoon weer in een krankzinnigen*
gesticht werd opgenomen, daar hij
vreesde, dat hij hem den een of ande»
ren keer naar het leven zou staan.
Helaas is zijn angstig voorgevoel fce»
waarheid geworden.
DE TROONREDE WORDT NIET
UITGEZONDEN.
„De Avondpost"' had tot de Koningin
een adres gericht, waarin werd verzocht
om radiografische uitzending van de
troonrede.
Namens den Voorzitter van den Raad
van Ministers werd thans bericht ont
vangen, dat de regeering meende aan het
verzoek niet te moeten voldoen.
DOODELIJK GEVAL VAN NEK*
KRAMP.
Te Nijensleek CDr.) heeft zich bij het
zoontje van H. H. een geval van nek»
kramp voorgedaan met doodelijken af*
loop.
GOED HONIGJAAR?
Een bijenhouder asu d»^n Veluwe*
zcom schrijft aar. de .,N R. Ct.'dat
de najaarsdracht op de heide dit jaar
zeer goed is geweest.
Op den stand van den berichtgever
begon de dracht den 20 Aug., ze da*
gelijksche toeneming werd door wegen
gecontroleerd. Den 30en was de dracht
het hoogst ruim 18C0 gram op een dag.
De sterke volken (ruim 30.000 bijen)
hebben geheel gevulde honigkamers.
De groote hitte van den 31 Aug. deed
hier en daar de heide spoedig verdor*
ren; maar toch bleef de dracht onge*
stoord doorgaan. Sommige heidevelden
zien in Juli rood door de bloemen van
het wilgenroosje (Epilobium montanum)
eveneens een beste bijenplant. Waar
heide gedeeltelijk in cultuur is ge*
bracht komt dikwijls na het afmaaien
van de rogge de serradella tot ontwik»
keling en deze geeft tot laat in Sep*
tember veel nectar en pollen.
Dit jaar was er bijna 3 maanden goe*
de dracht op de heide. De groote moei»
lijkheid was zijn volken sterk te hou*
den: want in Juni werd er niets ge*
haald. Wie toen hebben bijgevoerd,
worden nu beloond.
DE SCHAKING TE
HEERLEN.
Naar Frankrijk
gevlucht?
Betreffende de schaking van de 14*
jarige Hubertine Dohmen te Heerlen
kan nader worden gemeld, dat ver»
moed wordt dat het meisje zich met
den 28*jarigen P. v. H. op weg naar
Frankrijk heeft begeven, waar familie
van genoemden v. H. woont. De Ne»
derlandsche consuls te Brussel en Pa»
rijs zijn gewaarschuwd.
ZWARTE STUDENTEN
Dc Matin" weet te vertellen, dat
begin Mei van het volgende jaar een
transatlantische boot met ongewone
vracht uit Amerika in Engeland zal
arriveeren. Er zullen n.l. 500 negers
aan boord zijn als opvarenden, terwijl
ook dc équipage, ad 150 man, uit*
sluitend uit negers zal bestaan. De
passagiers, die het schip gecharterd
hebben, komen met de onschuldige be*
doeling, in Europa hun studiën te
volbrengen. Het zijn immers Candida*
ten naar de voornaamste liberale be»
roepen: geneeskunde, rechten, letter»
kunde, enz.
Dc jongelui zullen zich over het ge»
hcele continent verspreiden. Ook Ne»
derland zal bezoek van hen krijgen.
De studenten zullen natuurlijk, al naar
hun studievak, belangstelling aan
den dag leggen voor ziekenhuizen, pa*
leizen van justitie, parlementen, enz.
EEN VERRE REIS.
De heer J. te Roelofaren is veen
ond in zijn tuin een ballonnetje waar»
aan ccn bon voor een bedrag geld. Het
bleek afkomstig te zijn van het dag»
blad de „Daily Maü" te Londen.
HET PADVINDERSMES EEN VER.
BODEN WAPEN.
De Kantonrechter te Utrecht heeft
een padvinder wegens het dragen van
een dolkmes overeenkomstig den eisch
van het O. M. veroordeeld tot 5 gul*
den boete. Een genie=officier, als ge»
tuige gehoord, legde een verklaring af,
dat het padvindersmes een dolkmes
was en alzoo een wapen in den zin der
wet.
SCHUIT GEZONKEN.
Op het Kagermeer onder de gemeen*
te Warmond is een met hout beladen
schip van de N. V. Houthandel Dek*
kers, op sleeptouw genomen door een
motorboot, door het verschuiven van
de lading hout gekanteld en gezonken.
De opvarenden sprongen dadelijk te
water en wisten zich niet dan met
moeite aan het ronddrijvende hout
vast te klampen en zich aidus drijven*
de te houden. Door ijüngs toegescho*
n personen werden zij daarna gered.
Uit 't Duitsch.
81)
„Ja, en nog meer! Hij was de mees*
ter cn verklaarde me. dat hij u wilde
verheffen tot slotvrouwe. Ik hield z'n
plannen voor zuiver, en nam den plicht
op me, hem bij 't najagen van z'n
doel. geen hindernissen in den weg te
kggen, zoolang ik dc overtuiging had,
dat hij eerlijk spel met u speelde. Ik
dank u voor uw waarschuwing, die tc*
vens voor mij een hevig verwijt was".
„Dat was toch niet mijn bedoeling".
„Zij was 't echter toch. omdat ik
nooit aan de eerlijke bedoelingen van
mijn neef, na wat me uit zijn verle*
den bekend was, had moeten gcloo»
ven. Het is mijn schuld dat u bloot»
fjestcld bent geweest aan een heel pijn*
ijk toonccl. En daarom kwam ik, om,
voor 't begin van den avond, u om
vergeving te vragen".
„U wilt zich dus, van nu af. steeds
als mijn beschermer opwerpen?" her*
nam Clara, eenigszins koel.
JBeschcrmcr? Zou ik daartoe 't recht
hebben? Ik heb elk recht om met u
in nauwe betrekking te staan, ver»
beurd, tenzij u me in genade aanneemt,
en mij toestaat om meer voor u te
mogen zijn dan een beschermer al*
leen".
De blik die den zijnen ontmoette, en
't eene woordje „meer" deed Clara zijn
innige liefde voor haar inzien. Ze was
't liefst opgesprongen en hem om den
hals gevallen. Maar haar vrouwelijke
waardigheid liet dit nog niet toe.
„Weet u dan wel, meneer von Bran*
denberg, voor wie u meer als een be*
schermer wilt zijn?"
„Clara MiilJer", riep hij opgewonden
uit „ik weet alles. Oom Frühberg zal u
wel verteld hebben, dat uw vermoeden
zich bevestigd heeft; Knöwe is uw oom.
U bent dc dochter van zijn vroeg ge*
storven zuster, het stiefkind van den
verarmden bankier Lcupold, een arme
gouvernante, die slechts op zichzelf cn
haar eigen kracht heeft willen steu*
nen". Zijn stem stokte, en beiden ke*
ken zwijgend naar den grond.
„Verder", fluisterde Clara, „wat ben
ik niet?"
„U bent niet zelfzuchtig, zooals wij
allen. U liet u met door 't noodlot ver»
bitteren, zooals ik; u bent niet trotsch
op geboorte, voorouders. rang en titel,
als ik was. U bent niet bezield met
verouderde vooroordcelen, die mij tot
op heden ongelukkig hebben gemaakt.
Nooit bent u toegevend voor u zelf
geweest, u hebt nooit bezit willen ver*
werven dan door eigen kracht; ik weet
't wat u hooren wilt. u bent niet van
adel; maar u hebt u den zielenadel ver»
worven, die me aan uw voeten brengt.
Hij boog een knie voor haar en hief
z'n handen smeckend in de hoogte,
terwijl hij voleindde: „Een arm. ver»
blind, berouwvol zondaar smeekt om
uw vergeving".
Clara legde haar handen zacht op z'n
schouders en gaf hem een lichten kus
op z'n voorhoofd, terwijl zc zei: „We
zullen kameraden zijn!"
„Kameraden voor ons leven!" juich*
tc Wolfgang en sloot haar hartstochte*
lijk in z'n armen. „Clara, ik ben straat*
arm, net als jij. maar even rijk aan le*
vensmoed en kracht. Wij zullen ons
geluk weten te veroveren".
ITun lippen ontmoetten elkaar voor
een innigen kus. Clara weende zacht
in zijn armen; hij wachtte lang op een
woord van haar, maar woorden sche*
nen tc gering te zijn, voor het grootc
geluk dat uit haar oogen straalde.
Steeds weer nestelde zij zich tegen hem
aan. als een kind dat bescherming he*
hoeft, eindelijk zei ze: „Wolfgang
Wolfgang, kan 't dan mogelijk zijn dat
je me lief hebt. mij dat dwaze, inge*
becldc. geëmancipeerde schepseltje-3
„Ik heb jc lief", antwoordde Wolf»
gang, met vaste stem,
„Ik heb jc lief", herhaalde Clara, ter*
wijl zij zich aan z'n borst wierp, om
haar vreugdetranen te verbergen.
Het paartje hield zich langen tiid.
zwijgend omvat. Het mooiste oogen*
blik der vereeniging van hunne harten
leek hun een eeuwigheid toe. In hun
gelukkigen droomtoestand, hoorden ze
met dat dc deur openging, en de oude
houtvester Knöwc. als eerste gast. bin*
nenkwam. Hij hiecf stil aan de deur
staan, die 't meisje achter hem dicht
deed, in de houding van een jager, die
bij 't speuren in 't bosch, op een arge*
loos wild stoot, cn z'n schreden in*
houdt, om 't met kennersblik te be*
schouwen. Daarna wilde hij zacht weg*
gaan, zooals hij zoo vaak in z'n bos*
schen had gedaan, als hij een»verscho*
len stuk wild niet opschrikken wilde
en over den zoom jagen. Doch ditmaal
werden z'n voetstappen gehoord. Clara
maakte zich uit Wolfgang's armen los,
en omvatte den ouden man met harts»
tochtelijke tecderheid. als ware hij haar
eigen vader. Voor de eerste maal in
haar leven zag ze, hoe den uit staal
gegoten, harden houtvester, dc tranen
in z'n baard droppelden.
„U bent dc broer van mijn moe*
der", juichte Clara tegen hem, en
kuste hem.
„Je zult mijn dochter zijn, mijn doch
ter!" Meer kon Knöwe er niet uit
brengen. Maar hij drukte de teere ge*
stalte van 't jonge meisje, zoo aan z'n
hart, dar Wolfgang er haast jaloersch
van werd.
„Drommelsche meid. die vreugde
moest je den ouden man nog verschaf»
fen, dat hij nu weet wie hem zoo
trouw heeft verpleegd en weer tot
nieuw leven gewekt. Je zult mijn doch
ter zijn en ik zal voor ie uitzet zor*
gen. Hij droeg Clara half in z'n arm,
naar Wolfgang toe.
„Meneer von Brandenberg, u weet
niet half wat een geluk u hebt! Daar.
neem 't meisje; mijn zegen hebt u!"
De jongelui vlogen ;cer in elkaar's
armen, terwijl Knöwe zacht weg wilde
sluipen. Wat zou hij misschien wel in
z'n baard mompelen cn wat zeiden dc
stille tranen wellicht, die hij zocht te
verbergen? Hij had z'n Schiller altijd
goed in 't hoofd gehad. Op dit oogen*
blik dacht hij aan 't lied: „Freude,
schoner Götterfunken," maar ook aan
zijn eigen somber levenslot. „Und
wer's nie gekannt. der stehle weinend
zich aus diesem Bund".
,WeI, wel, bent u daar al. Knöwe",
klonk hem de luide stem van den heer
Frühberg tegemoet, die, met mevrouw.
von Brandenberg aan z'n arm. juist de
kamer binnen wilde gaan.
„Pst! niet storen", zei Knöwe, en
wilde hen weer terugdringen Hier
j wordt juist het groote levensraadsel
opgelost Maar de barones begreep wat
er gaande was, en drong met haar
broer naar binnen.
„W olfgang en Clara!" riep ze. ver*
rukt, uit, en t volgend oogcnblik la*
gen de twee aan haar trouw moeder*
hart.
„Nu. mijn zegen, en je moeder's ze*
gen hebt ge reeds." zei Knöwe na een
poosje plechtig zwijgen. „Nu moet u
den uwen nog geven, wijze 'raads*
heer!"
„Ik zal u wat opdisschen. houtves»
ter, wat u nog nooit geproefd hebt".
„Wilt u nog iemand ontmaskeren,
oom?" vroeg Wolfgang, terwijl hij
langzaam opstond Clara volgde hem
cn greep de hand van den heer Früh»
berg. Hij legde de linker op haar hoofd
en zei: „Ongeluk komt zelden alleen,
maar 't geluk sleept alles met zich mee
Ik geleid de jonge verloofde aan tafel,
Knöwe, neemt u mevrouw von Bran»
denberg, cn Woifgang blijft alleen
over".
(Slot volgt),
