FLITSEN
EXOTISCH PARIJS.
RECHTSZAKEN
VAN DEN ARBEID.
VERHAGEN's Parij?che Wafels, met den zuiveren roomsmaak, zijn niet te evenaren
FEUILLETON
ZIJN KLEINE MEISJE
HAARLEM'S DAGBLAD VRIJDAG 24 SEPT. 1926
ROMANTISCHE RESTAURANTS.
(Bijzondere correspondentie).
Parijs, September.
ling volmaakt imbeciel voor zich uit.
aisof zij zich alien Boeddha of Gakya
Mouni waanden. Het andere lokaal er
naast is geheel oud»Turksch. Ben laat
ste toevluchtsoord voor de uit An
Met ce» Arabiereo is hQt begonnen.
Daar was een prachtkerel, groot,
slar.k, gelijk een kat. Zijn boemoes
had plooien ais het voorhoofd van
een door zorg gekweld financier. Ro»
manfisohe bekoring zweefde rondom I gora verbannen haremromantick. De
hem. In werkeiijfabetd kookte en ser. ;aatste Odalisken dansen h er een war..
hoops>b!ues met de laatste krijschende
derwischen, terwijl de gerant en zijn
keliners schitterend de rollen van Al
Baba en de veertig roovers vertolken
In het derde restaurant bevindt men
zich in Sevilla of Cordova: de ge
heele mannelijke bediening is als Don
José verkleed, alsof zij onder de toner
van den Toreadormarsch zoojuist uil
een bloedig stierengevecht terugkeer
den. Carmen en de overige senoritas
echter werpen daarbij blikken, die
schier om een brandspuit vragen... Hic:
een Chineesch restaurant daa:
aan den overkant een stuk Ispahan. En
zoo de wereld rond. In het gevorderd
nachtelijk uur komen dikwijls lichte
verdwalingen» zelfs ernstige grensinci
denten voor. De Kirgiezische kellner
uit het Kaukasische restaurant en de
Caballero uit het Spaansche zijn in der.
Chineeschen kelder verdwaald of ccn
van de bedienende mandarijnen doem:
plotseling in de EskimoxLincing op
Hoe? Waarom? Niemand vraagt daar»
naar.
Behalve deze door luxe geïnspireerde
restaurants zijn er ook andere, even>
eens exotische, die echter het punt
van samenkomst zijn van de armen en
werkenden. Anatole France meende
eens. dat vaderlandsliefde niet anders
was dan liefde voor de nationale sp:j=
zen. Laat ons met den geestigen gaar>
denier van Epicurus niet over zij:,
paradox twisten; nationale gerechten
oefenen echter stellig een sterke aam
trekkingskracht uit. Dant komt ook in
deze bescheiden, sobere exotische res»
taurants tot uitdrukking. Daar zitten
dicht naast elkaar: schipbreuke»
lingen des levens naast de .jonge hoop
van den nieuwen dag. Eo zooals zij
elkaar daar ontmoeten en tegen elkaar
aan zijn gedrongen, schijnt het schier
ais waren zij rond een huistafel gegroe^
'peerd.
De elegante exotische restaurants
zijn maar een lijst, een montuur voor
een valschen edelsteen, voor een grijm
zende maskerade. In deze andere eet»
gelegenheden, die er klein en schamel
uitzien, wordt de frivoliteit door ernst,
tfe élégance door ondcfineerbare spi»
ritualiteit vervangen. De tafel hier is
gelijk een altaar en de damp, die uit dc
genereuze soepterrine opstijgt is als een
innig gebed. Achter dezen nevel en
achter deze rook ontwaart men, als
door een sluier van herinnering, het
goedhartige gezicht van een moeder;
een in schemering verloren kamer, de
vergeten jeugd. Er zijn Armeensehe,
Grieksche, Chineesche, Turksche, Tjc»
chische, Russische restaurants te Parijs.
Ook Nederlandsche, Zweedsche, Ita»
liaansche, Zwitsersche er*!. Ia alle
heerscht een eigen atmosfeer, geaccen»
tueerd door de aroma's van de natio»
nale keuken.
Van de,, exotische luxe»restaurants
zijn de Russische en de Chineesche op
het oogenblik het meest in dc mode.
De Russ.sche, omdat sentimenteel»
romantische geesten zich graag over»
geven aan de gedachte, alsof deze da»
mes hier eens allen het Hof van den
Czaar hebben getooid en dat alle keil»
ners en Balalaikaspelers, die daar te
keer gaan, eens ministers en lijfgar--
disten zijn geweest. Deze „aristocratie"
voor het overige thans zeer ver»
heugd, wanneer een of andere il»
lustere Bolsjewiek op zijn ..grootvor»
ster.»tournée" hierheen verdwaalt. Ook
de Chineesche restaurants zijn zeer in
trek, ten deele omdat daar een menigte
onbekende gerechten wordt geserveere
gedeeltelijk ook omdal men een zeer
bijzonder savoir vivre kan aantooncn
wanneer men de kleine stokjes kan
hanteeren, waarmee de zonen van het
hemelsche rijk onze plebejische vor»
ken en lepels vervangen. En dat eisch:
al een fabelachtige routine. Een nieuwe
acrobatiek. Evenwel met het voordeel,
dat de fijn»gêmanicuurde hand met al
haar juweelen en ringen daarbij schit»
terend tot haar recht komt.
..Het lot van de volken hangt af var
hun voeding!" beweert Brillat»Savarin
en indien hij gelijk heeft, dan is het
rerst gewenscht dat onze keukens toe»
nadering tot elkaar zoeken, opdat een
hij de ..Turksche zwarte"
de elegante hotelhalls. Aan de een»
tanigheid van onze Westelijke Pa*
laces verleende hii een weinigje Oos»
tersche kleur. Mij kwam het altijd
voor. alsof hij tegelijk met bet kleine
kopje koffie ook een onbegrensd veld
voor droomerij overhandigde. De
pracriscbe zm ging weldra verder;
waarom bij een enkele kleurige plek.
bij den :r. boemoes gehuldea. ambulan*
ten Arabier blijven in plaats van een
ra:mer cadre te scheppen? Wat 5c0®
moer fascinceren. bekoren en de mo»
óeroe snobs er» magenheidrsnobinefc
tes ove>r de noodzak elj khe:d van het
eten troosten dan het exotische?.
Heit u we! eens voor een fijnen del:»
oatessenrwiokel Ce onbekende vruch»
ten van verre landen bewonderd? Een
erkcj oogenblik is daar voldoende om
zelfs de meest rrage fantasie i» be»
weging te brengen. Door gloeiende
zonnestralen belichte landschappen
->men je voor oogen en een immerse
Ik veelheid licht, zoo verblindend, dat
ook de schaduwen er paars bij vor»
den. S'anke gestalten met bruine huid»
kleur loopen rond. gespierd eai har»
moniens. Rond om een rijke vegetatie.
Gezaag van vogels. Aromatische lucht
Bedwelming. Kleuren. En boven in den
azuren hemel zwenken en fladderen
bonte koÜbri's, zooals wij ze eeos op
de dameshoeden bewonderden
Handige lieden transponeerden deze
bekoring van het exotische in het
pracrlscbe: aldus ontstonden te Parijs
den laatsten tijd de talrijke nieuwe
restaurants, wier inrichting en atmos»
fecr aar. verre landen en vreemde
werekJdeckn her r.neren. De decoratie
van deze gelegenheden is meestal wat
schematisch. zooais de schouwburg»
coulissen. Maar :s dat riet voldoende?
De waarheden zijn op het oogenblik
zoo deprimeererd. dat het den Pa»
rijzeoaar onmiddellijk verblijdt, wan»
r.eer maar uses worden geboden,
Dank zij deze illusies en deze coulis»
sen beleeft men op een avondlijken
kruistocht door Parijs menrlge verras»
sing. Sneller dan de verstandige kater
rr.et zijn zevenmijlslaarzen door»
kruisen wij water en lam.d, gebergten
en oceanen. Hier op dit hoekje is men
zonder twijfel nog m Parijs. Maar
daar. aan den overkant, op den an»
deren hoek, bevindt men zich plotse»
Eng in Ceylon. Iets verder: een Bra»
zii aar.sche Hacienda, of, eventueel een
brok Sevilla. Een trap hooger komt
men in China, wat echter in het geheel
niet uitsluit dat er in den kelder een
vrij volmaakt Kaukasië bestaat, met
Kirgiezen en Tsjebsjemzen, met Ta ta»
ren (zonder sauce) en met Tsjerkes»
sen. Dat is de nieuwe mode, een
uitvloeisel wellicht nog van den wereld
oorlog. De nationale kolonies in Parijs
zijn toegenomen en grooter geworden.
D: exotische restaurants worden da=
gelijks talrijker. Eens was het mode.
de elegamte groote restaurants te
bezoeken. Toen volgde de cultus van
de „boïtes" met hun apachenpoëzie.
Thans zijn de exotische restaurants
en vogue met hun womdeTiijke ge»
rechten extravagante gasten gc»
raots en bedienden. Het goede eten
heeft te Parijs altijd in hoog aanzien
gestaan en wie de smulpapen iets
nieuws. smakelijks kon bieden, was
altijd welkom. Gelijk in het oude
Rome alle rekg'es waren toegelaten en
ook de meest vreemde «r kerken kon»
den bouwen, zoo korden ook in Parijs
dc meest verschillende nationale
keukens hun tempels bouwen. Derge»
bjke gastronomische experimenten
oefenen stellig derwelfden weldadige*»
invloed uit op de toenadering der
volken als de letterkundige en art-'s»
tieke stroomingen. Ten hoogste zijn zij
lichter te verteren.
Leven en bedrijf in deze exotische
restaurants is voor het overige in het
algemeen hetzelfde als in andere ele»
gante nachtgelegenheden, dans, jazz.
champagne en als dessert: de zeer ge»
peperde rekening. De dames en heeren.
uit wier kringen de schare gasten :s
gerecruteerd, worden daarenboven ech»
'er met en soort couleur locale ver»
blijd. waaraan zij zich wonderwel aan»
passen. Daar is bijvoorbeeld een zaal
die pagode»achtig is behandeld. Wordt
er nu voldoende champagne geconsu»
meerd. dan kijken de heeren plotse»
meer volmaakte gastronomische soli»
dariteit onder volken ontstaat. Van
dit gezichtspunt bezien, staan de exo*
tische restaurants dus in dienst van
den geest van Locarno. Helaas wordt
ook deze propaganda met lepel en
vork meermalen onderbroken door
krachtige dissonanten. Ben inhcemsch.
al te inhecmsch orkest speelt op in»
landsche instrumenten een voor het
vreemde oor niet altijd te verdragen
muziek. Iolandsche. ai te inlandscht
geluiden worden ergens aan hoeken
van tafels hoorbaar; daar wordt in
onbekende, maar zeer exotische dialee»
ten getwist, gevloekt en zelfs gebruld.
Inheemsche, al te inhcemschc cavaliers
antwoorden in het gevorderd uur met
revolverschoten, wanneer zij veront»
waardigd zijn over don „coup de fusil",
met welke argot»uitdrukking de al te
zeer gekruide rekening moet worden
verstaan. Een schot knalt. Reeds ren»
nen dc keliners naar alle uitgangen en
sluiten de deuren. Het electrischc licht
wordt uitgedraaid. De muziek breekt
plotseling de melodie af. Alles is stil.
Verstomd. In de lucht vibreert nog het
laatste accoord van de muziek en de
wanhopige echo van een kreet. In dc
zaal is het pikdonker. «Gelijk gezegd:
het restaurant is nu eenmaal exotisch...
GROOTE
VERDUISTERING.
WAAR HET GELD VOOR DE
VEENKOLONIE BLEEF.
Donderdag stond voor de Arr. Recht
bank tc Rotterdam terecht M. J. V.
aldaar.
In de dagvaarding werd V., ten las»
te gelegd, dat hij te Rotterdam en eL
ders in Nederland in of omstreeks Fe»
bruari 1925 tot 15 Maart 1926 opzette»
lijk geldswaardige bedragen tot een gc»
zamenlijkc waarde van 26.000, al»
thans gelden welke toebchooren aan
de schenkers van giften aan het Comité
voor ziekenverpleging en ziekenverzor»
ging Veenkolonie Bargcr Compascuum,
welke hij in ontvangst had genomen
als lid penningmeester van genoemd
comité en welke gelden hij uit dien
hoofde anders dan Joor misdrijf onder
zich had. zich wederrechtelijk heeft
toegeëigend. Er waren 27 getuigen ge»
dagvaard.
De president der rechtbank vroeg
verdachte bij het verhoor: Hoe zijt ge
administrateur van het comité van dc
vereeniging geworden?
Verdachte antwoordde: Tk had van
den dood aldaar gelezen en stelde me
toen in verbinding met den heer Brok
hoofd der school tc Bargcr Cotnpas»
cuum. Met mij en met andere heeren
heeft hij toen gesproken over hulpver»
leening.
Dc president vroeg of de zaak niet
te groot was opgezet voor zoo'n betrek»
kclijk klein gebied als bedoeld dorp
omvat.
Bekl. vertelde hoe een comité ge»
vormd was. Tc Rotterdam heeft' hij
zich telefonisch in vdrbinding gesteld
met ds. K., wien hij verzocht zitting
te nemen in het comité. Met dc comité
leden te Borger Compascuum is de af=
spraak gemaakt, dat hij voorloopig de
loopende kosten zou dragen. Omtrent
de afdracht der gelden is geen bepaal»
dc afspraak gemaakt. Per dag genoot
hij 10 salaris en 12.50 voor reis» en
verblijfkosten.
President: „Was dat niet erg veel?"
Verdachte: „Neen, volstrekt niet.
want alleen met het verzenden van cir»
culaires zou het doel niet bereikt wor»
den".
Het O. M.: „U hadt goedkooper een
abonnement op het spoor kunnen nc»
men".
De president vroeg, waarom V. een
kantoor te Amsterdam noodig had. Dat
kostte toch ook weer geld.
Verdachte meende, dat dit goedkoo»
per was, omdat zijn colporteurs dan op
het kantoor konden komen afrekenen,
anders had dat in een lunchroom moe»
ten geschieden.
De colporteurs die uitgezonden wer»
den kregen salaris cn provisie.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 701
KOEL BLIJVEN
je kijkt eens naar dc
thermometer en beseft
dat het vandaag weer
niet makkelijk zal zyn
om koel te blijven
gaat om beurten in alle raadpleegt opnieuw de
serrestoelen zitten, in de I thermometer cn besluit I
hoop ergens een bries- I dat het binnenshuis I
je op te vangen I koeler zal zijn
maakt een tpournée
door allo kamers om
dc minst warme te vin»
den
komt op de gedachte
dat het huis koeler zal
blijven als alle vensters
gesloten en gordijnen
dicht zijn
gaat zitten, loopt naar
de thermometer. gaat
weer zitten en haalt
een glas water
komt tot de conclusie
dat open ramen tenslotte
het huis toch koeler
maken
gaat tenslotte In je tuin
bij dc heg in de volle
zon staun om een uur
lang met je buurman
over de hitte tc pra*
ten.
(Nadruk vorbodon)
slechts ruim 10 van de giften kwa»
men aan het doel ten goede en niet
60 zooils u aan de menschen in
Borger Compascuum had gegaran»
deerd.
„De onkosten waren buitengewoon
hoog. Alle giro»houdcrs hebben een
circulaire gehad en oer giro»houder
heeft dat nog geen 20 cent opgeleverd".
De president wees er op. dat V.'s
boekhouding slecht bijgehouden is.
V. zei alles, wat inkwam, gc»
boekt te hebben.
De president: „De drukkosten zijn
buitensporig hoog 18.000".
V. beweerde dat hij 38.91 beloo»
ning genoten heeft.
Dc president vond het vreemd, dat
V. zelf die belooning nam zonder dat
het comité hem die had doen toeko»
men.
Bij het verdere verhoor zei V. dat
overeengekomen was, dat hij op 15
Februari zijn werk zou staken, omdat
dc kosten te hoog waren. Eenïgc da»
gen nadien heeft de heer W., lid van
het comité, met hem willen afrekenen.
Deze meende recht tc hebben op 60
van 60.000, zijnde 36.000. Dat lie»
ten de netto»ontvangsten echter niet
toe. Zoo was het in een bepaald ge»
val slechts mogelijk van 13.000, na
aftrek van onkosten, 2890 af te dra»
gen. W. heeft ten slotte genoegen ge»
nomen met een afdracht van 3000,
omdat hij de zaak zoo spoedig mogelijk
wilde afmaken. W was. toen dat gc»
schied was. bereid om namens het co»
mité décharge te verleenen van het
beheer.
Als getuige word 04. pastoor B. ui:
BargeroCompascuum gehoord. Deze gc»
tuigc deelde mede, dat hij eigenlijk cr
tegen was geweest, dat V. opgenomen
werd in het comité, doch dat hij en dc
overige commissieleden gezwicht waren
voor den aandrank van V. Ook deze
getuige was bekend met dc verdccTn2
der gelden nl. 60 pet voor Drenthe en
40 pet. voor onkosten. Het is een voor»
stel van getuige geweest.
Mr. Wijnveldt Let uitkomen dat dc
gelden uitsluitend bestemd waren voor
zieken in Bargcr Compascuum en niet
voor noodlijdenden in Drente, zooals
V. voorstelde. Dit erkende getuige:
mren vertrouwde V. ten volle, vandaar
Verdachte gaf vervolgens een relaas Lij nimmer ter verantwoording
van klachten, die een particulier rechcr» w^"d geroepen.
chcbureau tegen hem had ingebracht,
't Comité had die klachten, zei V. ongc*
grond verklaard.
Daarop vroeg de president hoeveel
V. met elkaar ontvangen heeft.
60000", antwoordde deze ,.cn daar
van heb ik 6000 afgedragen. In totaal
heeft het comité tenslotte 9650 ge»
kregen.
De president: „Dat is toch een abso*
luut mislukte liefdadighcidspoging;
Den geheelen middag was verder
gewijd aan het getuigenverhoor. Onder
hen bevond rich ook nog de evangelist
G. v. d. G. die als comitélid weinig me;
V. in aanraking kwam. Toen hij ten»
slotte informeerde waarom wel de
Katholieken en niet de Protestanten
gelden ontvingen, had de politie dc
zaak al in handen.
Verschillende colporteurs legden
verklaringen af wat zij ontvingen aan
giften en welke salarissen zij hadden.
Daaruit bleek, dat er ruim met geld
werd omgesprongen.
Rotterdamsche en Amsterdamsche
kantoorbedienden deden mcdcdcclin»
gen over de boekhouding. Alle bedra»
2en van de colporteurs werden geboekt
doch nimmer werd in dc boeken geno»
teerd, wat van postwissels werd ont»
vangen. De predikanten Olthuls cn
Krull legden eveneens verklaringen af.
hoe zij eigenlijk lid van het comité wa»
ren geworden.
Tenslotte deelde de boekhouder van
den Armenraad, die de boeken van V.
had gecontroleerd mee, dat uit Am»
sterdyn 5800 gulden, uit Rotterdam
f 18.041 aan giften was binnengekomen,
terwijl op dc giro»rekcning was gestort
16.727 gulden, zoodat de rest van dc
ruim f 60.000, die inkwamen van dc
postwissels moest zijn. Dc totale onkos»
ten bedragen ruim f 28.000. Om zeven
uur werd dc zitting verdarfd tot Vrij»
dagmiddag twee uur. Alscian zou het
O. M. het woord voor zijn requisitoir
krijgen.
HET MIJNBEDRIJF.
Een conferentie.
Naar gemeld wordt zullen de bc»
sturen der mijnwerkersorganisatics hc»
den te Amsterdam een onderhoud
hebben met het bestuur van dc Rijks»
verzekeringsbank. ^_in zake dc uitvoe»
ring van de Ongevallenwet in her
mijnbedrijf.
DE WERKVERSCHAFFING IN
DRENTHE.
Dc Drentschc correspondent van het
Hbld. schrijft:
De ontwatering van de laaggelegen
gronden figgendc langs het Drosten»
d'ep, het Loodicp, het Holslootdicp cn
vele andere kleinere riviertjes is vrij»
wel gereed. Thans worden hesprekin.
gen gevoerd over de ontwatering van
de gronden liggende langs het Schoon.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cta. per regeL
riviertje zal normaliscercn, nadat op
het plan de goedkeuring van dc regee»
ringen van Duitschland cn Nederland
is verkregen, daar normalisatie wijzi»
ging van het hestannde grcnstractaat
met zich medebrengt.
Hoewel de Dultschc landbouwers
aanvankelijk sympathiek tegenover sa»
menwerking stonden, zijn zij daarop
teruggekomen, toen hun bleek dat het
Kulturbauambt ccn eigen plan had.
Dezer dagen zijn tc Cocvordcn bespre»
kingen gehouden tusschen vertegen»
woordigers van den Provincialen Wa»
terstaat in Drenthe, het Rijksontwate»
ringsburcau, de gemeenten Cocvordcn
cn Schooncbcek cn den Landrat in den
kreis Benthcim, den Baurat in dien
Krcis en den Kreiswlcsenbaumeister to
Benthcim. om tot overeenstemming te
geraken omtrent gezamenlijke ontwnte»
ring. Zoo samenwerking niet mogelijk
is zal van Hollandschc zijde de zaak
alleen worden aangepakt en zoo moge»
lijk bij wijze van werkverschaffing wor»
den uitgevoerd.
EDO FIMMEN.
Edo Fimmcn is tot secretaris der In»
tcrnat.onale Transportfederatie her»
kozen mot onthouding der stemmee
van Frankrijk en België.
Op'het congres der Internationale
Trarsportarbciderefedcrarie te Parijs
heeft F: mm en in antwoord op de tegen
hem ingebrachte beschuldigingen vct»
beekerdiep. Dit riviertje zit vol hoch» I klaard. da: hij dc motie aanwaardt van
ten en daardoor wordt de waterafvoer i de Duitsche delegatie, waarin gevraagd
zoodanig bemoeilijkt, dat dc landbou»
wers in de natte jaren zeer veel over»
last van het water ondervinden.
Daar de Duitsche landbouwers, wel»
ke hun gronden ten Zuiden van dat ri»
viertje hebben liggen, eveneens veel
overlast van het water ondervinden cn
het Kulturbaunmt te Osnabruck ook
reeds ontwatcringsplanncn heeft ont.
worpen, wordt getracht een internatio»
wordt om een nauwkeurig onderzoek
van het executieve comité naar de
handelingen van den sccrerans en de
beperking van diens vrije meemings»
u:t-,ng. F:mmen accepteerde deze motie
niet als een van vertrouwen maar als
een motie van afwachting.
Het congres heeft Kcscioten den zetel
van de I.T.F. te Amsterdam te hand»
haven. Het komende congres zal
naai Waterschap op te richten Jat het I 1928 te Stockholm worden gehouden.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CENTS PER REGEL
Uit het Engelsch
van
L. G. MOBERLY.
3-laar de dokter? Dr. Somers? Het
was misschien wei goed om hem te la»
ten halen. Misschien wil ze hem nog
wat meedeelen, of inlichtingen geven,
of een wensch uiten
„Dr. Somers is weggeroepen, een
heel eind weg. bij een Engeischman die
ernstig ziek is. Hij zal niet bijtijds te»
rugzijn om Mrs. Burnett nog levend te
vinden".
En de ongevoelige stem ging gedempt
verder: „Voor ik u door het kind liet
halen, vroeg ik Mrs. Burnett of ze u
hij zich wilde hebben. Ze zei ja. Ik wil
niet alleen de verantwoordelijkheid
voor alles op me nemen en u bent ook
Engeischman en was bij het ongeluk
tegenwoordig, nietwaar"'
..Zekeren als ik helpen kan..."
..Ze wenkt u", viel dc verpleegster
htm in de rede. kijkend naar het bsd.
Giles, die nu denzelfden kant opkeek,
Vertaald door P. P. T.
(Nadruk verboden).
zag dat de hand van de stervende
vrouw bewoog en een wenkende be»
weging in zijn richting poogde te ma»
ken. Oogenbiikkelijk was hij bij haar
bed en met een troostende beweging
legde hij zijn hand op de hare.
„Zegt u het maar, 2ls er iets is. dat
ik voor u doen kan", zei hij, ineens
maar recht op zijn doel afgaande om»
dat hij wel zag dat haar levenslamp
weidra gedoofd zou zijn. Zijn stem was
zacht er. teeder en had een klank die
de vrouw vertroostend in de ooren
scheen te klinken.
„Hij heeft mevermoord", hijgde
zij, terwijl haar ééne hand rusteloos
over de deken bewoog en de andere
het donkere hoofd streelde van het
kind dat naast haar bed op de knieën
lageerst heeft hij mijnziel..
vermoordnu vermoordt hij mijn
lichaam".
Giles keck ha» vol verbazing aan.
Haar vreemde en schijnbaar onsamen»
hangende woorden, deden hem denken
dat haar geest reeds geheel en al in dc
war was. Toen hij weer begon te spre#
ker. was het nog zachter, nog voor»
ziclitiger dm te voren.
„Ik ben bang dat u en uw dochtertje
hee!emaal alleen hier bent. Zal ik niet
familieleden of vrienden van u waar»
schuwen?"
„Erisniemandom te
waarschuwen", zei ze. Sylvia en ik
hebben geen familie of vrienden
we zijn alleenwij met z'n beiden".
„Wij met z'n beiden". Het was een
herhaling van de woorden, die het kind
gebruikt had en Giles merkte dat de
magefe hand op dc deken zich kramp»
achtig balde alsof de sri;-cnde vrouw
zich plotseling realiseerde tn welk een
intense eenzaamheid zij en haar kind
leefden.
„Lieveling", de donkere oogen wend»
den zich naar het kind naast haar. de
zwakke stem kreeg een teedere klank.
„kom. haal het ivoren kistje evenik
wil meneer hier vragen", ze hield
even op en haar adem ging steeds
moeilijker: „Wilt u.... mehelpen?
eindigde ze na een oogenblik, Giles
met grooten ernst in de oogen kijkend.
„Zoo goed als ik maar kan", ant»
woordde hij, verlangend om haar tc
kalmeeren, om de gejaagde angst uit
haar oogen te doen verdwijnen.
Syvia kwam overeind, liep op haar
tcenen door de kamer naar een groo»
ten koffer in den hoek cn zoodra ze
het bed verlaten had. legde de moeder
haar zwakke hand op den arm van den
jongen man, met de duidelijke bedoe»
ling dat hij dichter bij haar zou ko»
men. Hij boog het hoofd, tot.zijn oor
heel dich( hij haar lippen was en haar
hand legde ze op dc zijne met een
natiwlijks hoorbaren snik.
„Luister", hijgde zij. „Ik wil met u
spreken alleenU lijkt sterk
cngoeden er zijn zoo weinig
goede menschen op dc wereld".
Ze draaide rusteloos het hoofd heen
cn weer: „Ikik heb zooveel slechts
ondervonden".
De zin eindigde met een vermoeide
zucht. Ze sloot de oogen. maar sloeg
die direct weer op met een starenden
blik.
„Wat is er?" fluisterde zij, „waar
ben ik?Is dit het einde?Het
eindeen ik benzoo moe....
zoo erg moe.... maar Sylvia is er....
Syviaalleen wij beiden
.Js er iets dat u wilde, dat ik voor
haar zou doen?" onderbrak Giles haar
verwarden woordenstroom, omdat het
scheen dat haar geest reeds verstoord
was en hij vreesde dat het eeuwige
zwijgen komen zou. voor dat ze hem
haar wcnschen had meegedeeld.
„Zorg goed voor haar'" haar don»
kere oogen brandden in de zijne, „om»
's hemels wilzorg voor haar
ze is zoo.... alleen, wees goed
voor mijn kle ne meisje".
Dc hand die stil op de zijne gele»
gen had, omknelde die thans in wan»
hoop, de toon van de gefolterde men»
si hcpz:el»in«Joodsstrijd. die in de ver»
moeide stem klonk, maakte dat Giles
voelde dat hij iets moest doen, iets
moest beloven, om de stervende vrouw
in haar laatste oogenblik vredé te ge»
„Zorg voor hear" De stem werd mat»
ter, maar er was zoo iets dringends in
haar woorden cn haar oogen waren met
een blik van doodsangst op het gezicht
van Giles gevestigd.
„Ik zal mijn best doen om goed voor
haar te zorgen", fluisterde hij terug,
langzaam en nadrukklijk, terwijl hij
haar ernstig in dc oogen keek. ..Wat
ik voor haar kan doen, zal ik doen".
„Zweert u het?"
„Ik zweer het." Bijna onwillekeurig
had hij de woorden uitgesproken; hij
voelde zich aangedreven om ze tc
spreken door den angstigen blik van dc
stervende moeder; door den verzwak»
kenden druk op zijn hand. De intense
vertroosting die in haar wijde, donkere
oogen kwam, scheen hem op dat mo»
ment voldoende belooning voor wat
hij gedaan had. maar alle gedachten
cn overwegingen werden al spoedig ver»
ward door het vreemde van dc omgc»
ving en door het verrassende van het
plotselinge verzoek.
Een oogenblik heerschte er zwijgen
in het vertrek, op welks drempel dc
dood reeds wachtte en in die stilte
waren Sylvia's voetstappen, hoe zacht
ook. hoorhaar, toen zij weer naar het
bed terugging.
„Buig u een beetje meernaar mij
toeverzocht de stervende vrouw
„ik heb u iets tc vertellen, dat..
niemand anders hooren mag. In de
doos, in de ivoren dooshaar stem
was nu hec! zwak, zoo zwak dat Giles
haar woorden nauwelijks kon opvan»
gen. ofschoon zijn oor vlak bij haar
mond was; „in de doosdaar is het
juweel. Het is dc sleuteldc ccnige
sleutelverlies het nooitlaat
hem nooit wetendat zijdat
zij...."
De stem had opgehouden, de greep
om zijn hand had losgelaten cn een
gevoel van schrik maakte zich van
G:lcs meester. Er moest méér gezegd
worden dan wat hij nu gehoord had.
Hij moest weten aan wiens zorgen hij
dit kind, dat aan zijn hoede werd toe»
vertrouwd, moest" overdragen. Natuur»
li)k bedoelde de moeder alleen dat hij
op haar zou passen tot hij haar aan
haar wettige verzorgers kon overge»
ven; hij moest hun namen toch precies
weten; er was zoo veel meer waarvan
hij op dc hoogte moest zijn voor Svl»
via's moeder heenging naar het Zwij»
gende Land. Deze gedachten gloeiden
als flambouwen in zijn hrcin en zijn
hand streelde wederom over dc s'an»
pc vingers, welker greep zoo juist om
zijn hand verslapt was.
(Wordt vervolgd).
