HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
BINNENLAND
".Z&EzmSZ MEVROUW, UWE GASTEN ROEMEN UW FIJNEN SMAAK, INDIEN U HUN VERHAGEN'S PARIJSCHE WAFELS EN MILKO OFFREERT!
FEUILLETON
ZIJN KLEINE MEISJE
VF'JDAG 1 OCT. 1926
DERDE BLAD
No. 3605
EENIGE DAGEN TE PARIJS.
u.
Vóórdat ik verder ga aan het begin
moet ik nog even vertellen, waarom
Parijs Haaritm niet is, onder anderen
op het stuk van autoverkeer.
Ons hotel was in de Kue de Riche»
licu, een lange, rechte straat, naast de
g-.oote boulevards. Was ze daarom een
geliefde passage voor dc taxis? Nauwe»
ïijks lagen we in ons bed (het was mid»
dernacht) met dc groote ramen
open voor dc warmte, ol ér gilt er één
voorbij. Hen oogenblik daarna een
tweede, niet ccn afgrijselijke klaxon.
Onmiddellijk daarop nadert ccn derde
uit de verte, voortdurend seinen ge*
vende; het geraas neemt toe, zwelt
aan en met een rlaatsten gii, zóó dui»
delijk alsof ze onze kamer binnenrijdt,
etuift ze voorbij. Zwaar bassend na*
dert er alweer een andere, van den
anderen kant keft ccn nieuwe voorbij-
liet is onmogelijk in zoo'n hclsch ge*
rucht te slapen. En pas tegen tweeën
schijnt het te luwen, maar tegen zes
uur word ik weer opgeschrikt. Dave»
rend rolt ccn vuilnisauto oorbij. Lan*
ger dan vier uur van dc 24 rust het Pa»
rijsche verkeer niet.. 1
„Geef mij een andere kamer", vraag
ik den hotelhouder. „Ik kan niet sla*
pen in dit rumoer". Hij glimlacht
vriendelijk, eenigszins ironisch, lijkt
het mij toe cn antwoordt dat hij tot zijn
epijt op dit oogenblik niets anders
heeft Misschien morgen.
Maar den volgenden dag heb ik ge»
zegd,.dat het maar zoo blijven moest.
Men verhuist niet graag en dan wc
hadden er geen last meer van. Zóó
gauw word je Parijzcnaar in dit op»
zicht.
Londen kun je zien in vier dagien,
Brussel in drie. Voor Parijs zijn min»
stens twee wekon noodig en duin is het
nog hard werken. Wie daar dus maar
een dag of wat tot zijn beschikk-ing
heeft en toch wat zien wil, moet wei
gebruik maken van' dc gozclschaps*
tochten, die Cook en andere cxploitan»
ten van dc reislust hebben ingesteld.
Driemaal daags 's morgens, 's middags
en 's avonds trekken dc groote auto's
er op uit, telkens naar een ander pro»
gramma, zoodat nauwgezette lieden er
toe komen, de drie tochten mee te ma»
ken en daar dus een voilen dag aan
moeten besteden. Wij hebben ons bc»
paald tot den na middagrit, die te half
drie achter de Madeleine begint en
daar ook weer eindigt, omdat dc politic
niet toestaat, dat dc reizigers op dc
groote boulevards worden afgezet; als
de groote wagens telkens op drukke
punten stopten, zouden ze het verkeer
te veel belemmeren. Maar daar bij den
terugkeer dc wagens toch telkens moe»
ten stilstaan in de file, is or voor rei»
zigers die niet al te bang zijn. gelegen»
heid genoeg om naar beneden te glip»
pen, zoodra zij in de buurt van hun
woning aangekomen zijn.
Overigens is het natuurlijk altijd
aangenamer belangrijke instellingen zelf
te gaan zien, dan in een troep cn onder
de leiding van den gids. Bijvoorbeeld
bij het bezoek aan'het Louvre.Zie hem
vooruitstappen, het hoofd opgeheven,
els de man die ..thuis" is. vriendelijk
groetjes wisselend met de beambten,
die hem kennen als hun broeder; wel
maakt hij het ons gemakkelijk, daar
hij dc enirécs voor ons betaalt (geloof
maar vrij, dat die dubbel en dwars in
den prijs voor de toumóc zijn opgeno»
men. ofschoon het een eigenaardicen
indruk maakt, wanneer hij naast het
tourniquet gaat staan cn met dc con»
trólc mcc ons staat te tellen. Klopt
het? Neen. er is er ccn te veel. Een ar*
gclooze bezoeker is. al rondkijkende,
in ons gezelschap verdwaald geraakt
cn dc twee partijen schieten op hem
los. Hij begrijpt het -niet. 's is een Ame*
rikaan of ccn Engclschman, die geen
woord van de taal verstaat: behalve
het woord „pavcr". betalen. Er komt
een «lans van begrijpen op zijn gezicht,
hij trekt de beurs cn betaalt. Het ine:»
dent is nfgcloopcn. Weltevreden, daar
hij het nlcit gewonnen cn zijn recht»
vaardigheid aangetoond hcc-ft. stapt
orrze voorganger voort, het Louvre in
cp wij volgen hem on zijn schreden.
Staat er een kwartier voor op het
programma of tien minuten? Wij wc*
ten het niet. wc moeten mee, wc heb»
hen haast. Heelc afdeclingen passec»
ren we. Geen tijd. Er is ccn beeldhouw
werk dat
tiid. Trap
voorganger achterna. Hij weet precies
waar we heengaan: het schilderij van
de Mona Lisa, dat gestolen is gc»
weest (maar dat vertelt hij ons niet,
de administratie mocht het niet piezie»
rig. vinden) het afgietsel van de Venus
van Milo („u ziet, dames en hccrerf,
dat zc geen armen heeft") een paar
andere schilde rijten, nog ccn paar beeld»
bouwwerken en we zijn alweer op den
terugtocht. Dit heet „bezoek aan het
Louvre" en het heeft geen kwartder
geduurd. Maar we moeten verder cn
het :s toch al zoo moeilijk, binnen dc
reglementaire drie uur te blijven. Aan
den uitgang bekijkt de gids or.s met den
biik van een veldheer en telt ons: je
ziet het aan de beweging van zijn lip»
pen. Achttien! Het getal is compleet,
laat ons hopen dat er niet weer een
verstrooide Engelschman tusschen zit.
Vooruit. De ohauffeur stuurt dien
wagjin handig tusschen het Parijschc
gewoel door en telkens rijst dc gids
op, om tc wijzen op bekende of bc»
roemde gebouwen, bruggen en straten.
Zijn anders wat sonoor stemgeluid is
wat schor, het is ook al ver in het zo*
mcrscizoen, een wcin:,g winterrust zal
hem goed doen. Zoo bezoeken wij dc
..N'ótre Dame", de beroemde kerk cn
de Oonciergerrc, de kille gevangenis,
waarin tijdens de TevoVutie de veroor»
deelden opgesloten werden: „dit is de
gevangenis van Lodewijk XVI, gaat u
daar maar op de balustrade staan, hier
werd koningin Marie Antoinette gevan»
gen gezet, hier werden twintig vrouwen
opgesloten...." we verbazen ons er over
hoe ze in dat benauwde hak hebben
kunnen leven en herinneren ons al het
vrccsclijke van die dagen; dc cipier, die
clkcn dag van een papier de «amen las
van dc uitverkorenen, uitverkoren niet
voor de vrijheid, maar voor dc guilio»
tone, w-aar dc vrecsclijk-e tricotcuscs.
dc stilzwijgende breiende vrouwen, zc
opwachtten als blceke wraakgodinnen.
Het is waarlijk een soort van verlueh»
ting als we uit deze donkere, vochtige
hokken, waarin je telkens struikelt
over drempeltjes, weer in de zon terug»
kecren. Nog cwn een bezoek aan de
kapel van dien Heiligen Lodewijk, twee
prachtige zalen en we vertrekken weer,
nadat we nog even een neger hebben
aangegaapt, die in toga langzaam over
een binnenplaats wandelt. Een zwarte
advocaat! Neen, zoover zijn wij in
Holland nog niet. Een onzer maakt
een grapje over dc zwartste misdrijven,
die hem ter verdediging zullen worden
opgedragen.
Wc klauteren de treden van den
wagen weer op. Achteraan komt ccn
bejaard paartje, een dame en heer, die
blijkbaar moeite hebben om het tempo
te volgen.
Naar het volgende station. We kijken
in de drukke straten rond, in afwach»
tang dat er oppositie zal komen tegen
ons gezelschap, zooals immers on*
langs herhaaldelijk Engclschen cn
Amerikanen uitgescholden zijn. Maar er
komt niets. Alleen roept een bakkers»
jongen, in het voorbijfiersen, met een
opgewekte tronie, alsof het niet ui:
haat maar enkel uit reflcx»bcwcging
gebeurt: „Sales Anglais!" (vuile Engel*
schen). Hij moest eons weten, dat er
op onze bank een Duitscher zit, die
van het begin af met ccn dame naast
hem Franseh gesproken heeft, maar
blijkbaar "geen Franschman was en dan
ook voor zijn landaard tegenover ons
uitgekomen is. Maar heelcmaal op zijn
gemak schijnt hij nog niet. hoewel cr
in Parijs weer overal, in dc sohouwbur*
een in de restaurants, op de boulc»
vards, hardop Duitsoh gesproken
wordt, zonder dat iemand er zijn hoofd
voor omdraait.
De middag gaat voorbij. Het loont
tegen vijven (half zes eindigt de toent
volgens dc strooibiljetten) wanneer er
in onzen wagen opeens verzet ontstaat
tegen den gids. Wat is dat? Muiterij
ann boord? Hij kijkt cr verbaasd van
op. En waarom! Hij heeft toch niets
anders gezegd dan: „Père Lachaisc,
nous dcscendons". En daar hebben we.
na den vermocienden «middag nu geen
zin in, om uit te stappen voor ccn bc»
zoek aan een kerkhof, al liggen er dan
ook beroemde mannen begraven. Hij is
al naar beneden gesprongen, onze aan»
voerder en herhaalt: „Père Lachaise,
allons, mesdames, messieurs, une courte
visite". Toch, al belooft hij dat het
kort zal duren, er komt nog geen bewe»
|ing in de tot dusver zoo volgzame
:udde. Maar hij geeft niet toe, blijft in
afwachtende houding staan, keert zich
zelts even naar den ingang, om ons
tot volgen te suggereeren. Nog altijd
klinken er tonen des verzets uit den
wagen. Zou hij het pleit verliezen?
Neen. twee dames, goedig of zwak,
klimmen de tree al af, dezen keer met
meer dan gewone hulpvaardigheid
door hem gesteund. Hij voelt de over»
winning naderen. En zooals wij ons
aansloten bij het aanvankelijk verzet,
zoo gaan wij nu weer achter de uit*
stapsters aan (wel is de mcnsch een
kuddedier) cn betreden den gewijden
grond van Père Lachaise. Zelfs het
oude paartje ontbreekt niet.
Maar nu is de gids ook tactisch en
maakt het kort. Hij noemt ons, in het
voorbijgaan, de namen op van de bc*
roemde mcnschcn die er begraven lig»
gen en die wij toch ook wel kunnen
lezen en wij staren naar al die monu»
menten met de onnoozcle gezichten
van lieden, die op een begraafplaats
langs anderer gcdcnkstecnen dwalen.
Even de hoofdlaan op cn neer. ccn blik
links en een rechts en wij klauteren
den wagen weer op en gaan „huistoc".
De tocht is afgcloopcn. dc chauffeur
krijgt haast. Wij vragen maar niet,
waarom wij niet, liever dan naar ccn
kerkhof, gebracht zijn naar het graf
van Napoleon, herinnering aan een
groot genie, dat altijd weer ontroering
wekt, of naar het graf van den onbc»
kenden soldaat, symbool van Fransche
heldhaftigheid in den laatstcn oorlog.
Dc man zou ons antwoorden: „komt
u morgen op den ochtendtour. Vertrek
zoolaat, zooveel francs!" En dat ant»
woord hebben wij niet noodig.
J C. P.
DE CULEMBORGSCHE
ZAAK.
DE B. VEROORDEELD.
De rechtbank te Tiel heeft Otto dc
B. te Culemborg, ter zake van smaad»
schrift tegen den commissaris van po»
litic, den heer J. Blok. aldaar, veroor*
dccld tot tweemaal 50 boete of twee»
maal tien dagen hechtenis, met toewij*
zing van dc civiele vordering ad 150
aan de belecdigdc partij. Verder is be»
paald dat het vonnis gedurende één
maand in het openbaar aan dc hoofd
deur van het Paleis van Justitie zal
worden aangeplakt. Tevens werd De
B. veroordeeld in de kosten van de be»
leedigde partij, welke zijn begroot op
nihil.
De rechtbank overwoog in haar von»
nis o:m., dat opzettelijk de eer cn
goede naam van commissaris Blok in
dc rechtmatige uitoefening zijner be»
dicning zijn aangetast en dat niet be»
wezen zijn de woorden: „en dat het
door te zwakke cn verkeerde leiding
van den commissaris van politie Blok
mogelijk is geweest, dat in de laatste
jaren vóór den moord in 1923 tal van
misdrijven te Culemborg zijn gepleegd,
waaronder ook de moord op de Van
Wiggcns, zonder dat die ooit tot klaar*
heid zijn gebracht".
Dc rechtbank beschouwt dc verschil»
lende feiten, zooals die zijn komen
vast te staan in hun geheel als smaad*
schrift Door verdachte is ter terecht*
zitting het bewijs voor dc geuite be»
schuldiging niet geleverd. Ook het al»
gemeen belang der handeling is niet
aangetoond.
Naar het oordeel van dc rechtbank
zijn de geïncrimineerde artikelen niet
in het belang van het algemeen. Wel
mag worden aangenomen, dat bij ver*
dachtc dc goede trouw aanwezig was,
daar reeds lang tevoren door verschil*
lende personen van onverdachte repu*
tatie sympathiebetuigingen bij ver»
dachte inkwamen, die hem versterkten
in de mecnïng, dar cr bij dc Culcm*
borgsche politieleiding iets haperde.
Iets dat hij niet kon verklaren en wat
hem juist door deze onverklaarbaar*
heid irriteerde cn tot schrijven dwong.
Hiertoe kan ook hebben bijgedragen,
hetgeen hij of anderen na den moord
op de Van Wiggcns in 1923 opmerk»
ten of meenden op te merken. Waar
nog bijkomt de omstandigheid, dat de
commissaris van politie Blok ten op*
zichte van verdachtc's vorig geschrijf
steeds het stilzwijgen had bewaard, ter*
wijl ook de reeds vroeger tegen ver»
dachte aangevangen justitvecle maat»
regelen niet verder werden voortgezet.
Al deze omstandigheden cn het gun*
stig verleden van verdachte geven de
rechtbank aanleiding hem. in verhouding
tot den ernst der gepleegde misdrijven,
een lichte straf op tc leggen.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 707
BUURGELUIDEN
Zondag en alle buren schijnen met
hun motorvoertuigen uit te gaan
daar vertrekken de Kommers
en dat is dat wagentje van de Bak*
kers dat knarst altijd zoo
en daar gaat de jonge Bakker ook met
die ellendige ronkende motorfiets
de meisjes Epscheute laten blijkbaar
weer op zich wachten hun vader
heeft al zesmaal getoeterd
wat is dat voor een wagen, die her»
kent hij niet zeker bezoek bij de
Jansens
en Lou de Bruin laat zijn vrouw blijk»
baar weer chauffeeren, je kunt het hoo*
ren aan het geknars als ze weggaan.
De Kommers zijn nog niet weg
zeker weer gezeur met die tweede*
handsch kar
hij zat hier heerlijk rustig, maar je
moet wat voor je buren over hebben,
dus hij zal ze maar even gaan helpen.
(Nadruk Tarbot!»)
NIET-AANGEVEN VAN
ONGEVALLEN.
MIJNONDERNEMINGEN
VERVOLGD.
De hoofdinspecteur van den Raad
van Arbeid tc Maastricht, dr. A. C^n»-
ncgieter heeftj naar de „Tel." meldt,
tegen de verschillende niijnondememin»
gen proccs*vcrbaal opgemaakt wegens
het niet, resp. niet tijdig, aangeven
van ongevallen.
Naar het blad verneemt, betreft het
hier een ondotUngc afspraak, volgens
welke tegen elke mijnonderneming twee
processen»verbaal zouden worden ge*
maakt, n.l. cén voor het niet aangeven
cn één voor het vertraagd aangeven
van een ongeval, zulks om den rech*
ter te laten beslissen of de mijnondcr*
nemingen inderdaad met het niet aan»
geven. resp. vertraagd aangeven, van
ccn ongeval de wet hebben overtreden.
De mijnondernemingen doen thans
van elk ongeval, ook het kleinste, aan*
gifte. Reeds nu moet gebleken zijn. dat
de statistiekcijfers der mijnongevallen
hierdoor belangrijk stijgen.
De mijnondernemingen hebben voorts
besloten naar zij zeggen, omdat de
kostprijs van de ongevallen zooveel
grootcr wordt aan de arbeiders, die
een ongeval krijgen, dc eerste twee da»
gen niet uit tc betalen, hetgce» zij vroc»
ger wel deden.
De werkliedenorganisaties raden den
arbeiders daarom aan zooveel mogelijk
niet de mijnartsen tc raadplegen, doch
den huisarts, alzoo den fondsdokter.
OVERREDEN EN GEDOOD.
Te Rotterdam is in de Hud-sonstraat
een 14*ja-rig meisje, Maria Platje ge»
heeten, dat juist dc ouderlijke woning
.had verlaten, om eer» boodschap te
doen, bij het oversteken van de straat
door een auto overreden. Zij was on*
middellijk dood.
De auto had een matigen gang.
Het meisje wilde echter op het laatste
oogenblik nog oversteken.
DOOR DEN DRANK.
Een straatventer, die ;n beschonken
toestand was, ontmoette te Rotterdam
!l bij de Mosseltrap een collega.
Zonder de minste aanleiding stak hij
dezen met een mes in een zijner kuiten,
Het bleeik zoo lievig tc zijn aangekomen
dat een pees doorgesneden was, De ge*
stokene, die naar het .ziekenhuis ver»
voerd is, zal levenslang mank blijven
1 Joopen,
OUD-MINISTER COLIJN
OVER DE COALITIE.
VOORWAARDEN VOOR
NIEUWE SAMENWERKING.
Oud»minister Colijn heeft voor de
anti=revolutionaire kiesvereeniging tc
Leeuwarden ccn rede gehouden, waarin
hij. naar „Het Volk" meldt. o.a. de
eoalitie»kwestie ter sprake bracht.
Volgens zijn zeggen, heeft de heer
Colijn het, toen hij weer vrij was van
ambtelijke banden, raadzaam geacht,
niet direct weer zijn stem te laten hoo»
ren. Hij heeft eerst eens om zich heen
gezien in het buitenland en zijn eerste
reis was thans naar Leeuwarden, om
vandaar, over dc hoofden der aanwezi*
gen heen, te spreken tot de anti»rcv.
partij in ons land.
Dc a.r. partij betreurt ten zeerste de
verbreking van c. coalitie en dat om
zulk een geringe oorzaak, aldus de oud»
minister. Hij zou nog niet zoo vlüg
bevestigend antwoorden, als men hem
dc vraag stelde, of de samenwerking
der drie christelijke partijen nu wer»
kclijk verbroken is. Bij de verdediging
van het verkregene werken deze par»
tijen in het parlement nog veelvuldig
samen. Bij de nieuwe zaken, die aan
de orde komen, bij den opbouw, is het
anders. Na beëindiging van den school»
strijd zijn dc onderlinge geschillen der
christelijke partijen meer op den voor*
grond gekomen
Wij hebben, aldus spr., groote offers
aan de coalitie gebracht. De verhou»
ding van kerk cn staat, de kwestie der
theologische faculteit, het staatstoezicht
op de zending, de doodstraf, afschaf»
fing der loterij, het vraagstuk der Zon»
dagsrust, dit zijn alle zaken waarover
de a.r. partij zich thans ernstig moet
beraden, vóór men weer gezamenlijk
gaat optrekken.
Als een der plichten van de partij
in dc tegenwoordige omstandigheden
werd genoemd om van vandaag af be*
reid tc zijn tot politieke samenwerking
met roomsch»katholicken en christelijk»
historischen wanneer op redelijke wij*
ze met de antirevolutionaire verlangens
wordt rekening gehouden.
Tot de r.»k. klonk de vermaning dc
protcstantsche gevoeligheden een wei»
nig te ontzien. De christeliik»histori*
schen. die van huis uit.' volgens den
heer Colijn. tot de a «r. behooren, kre*
gen dc boodschap, dat men breed te»
genovcr elkaar moet staan en tot sa»
menwerking bereid moet zijn.
HET RIJKSPERSONEEL'.
GEEN SALARISHERZIENING.
fn de dezer dagen gehouden verga*
dcring van de commissie voor georg»
nisccrd overleg van rijkspersoneel heeft
de voorzitter, de heer Woltman, na»
mens de regeering een verklaring afge*
Icgd, waarbij hij mededeelde, dat de
regeering niet het tijdstip gekomen
acht om in de salarieering van het
Rijkspersoneel eenige verandering aan
te brengen.
VADER EN ZOON.
De bootwerker A. S. L. uit -de Pre*
borialaan te Rotterdam is aangehouden
wegens poging tot brandstichting. Hij
eischbe Zondagavond toegang tot de
woning zijner ouders in de Dahliasbraat,
maar omdat hij beschonken was weiger»
de zijn vader (hem binnen te laten. Hij
heeft daarna, toen hij kon vermoeden
dat de ouders te bed "waren, stukke®
papier en eindjes hout door de küep
van de brievenbus naar binnen ge»
werkt deze aangestoken. Door den
rook werd de vader op-het gevaar op»
merkzaam zoodat het begin van 'brand
door hemzelf gebluscht is.
SMOKKELEN VAN SPEEL*
KAARTEN.
Sinds de speelkaartenbelasting werd
ingevoerd, deed het artikel speelkaar»
ten zijn intrede onder de categorie van
smokkelwaar. Te Hooge» en Lage Mier*
de, aan de Brabantsch»Belgische grens,
werd dezer dagen een groote partij
kaarten door de rijksambtenaren aan»
geslagen.
NOORDWIJK ALS BADPLAATS.
Te Noordwijk heeft zich een comité
gevormd dat z:ch ten doel stelt gelden
bijeen te brengen om te komen tot
do oprichting van een monument ter
cere van de nagedachtenis van den heer
C. L. C. \V. Pické, burgemeester van
Noordwijk 1S661885, de stichter der
badplaats.
GEARRESTEERD.
Op verzoek van de politie te Leiden
as te Eindhoven gearresteerd en heden
.gevankelijk naar Leiden 'overgebracht
.do 20*jarige Duitscher R. M„ uit
Eisenach, die wordt verdacht zich te
hebben schuldig gemaakt aan de in*
braak, eenige weken geleden ten sta-d»
huize te Leiden gepleegd.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
CENTS PER REGEL
Uit het Engelsch
van
L. G. MOBERLY.
Vertaald door P. P, T.
(Nadruk verboden).
„Wat vriendelijk van u om aan ons
tc denken", zei ze, terwijl haar woor*
Jen gocn spoor van haar innerlijke op»
winding verriedden, „het is gelukkig
dat wc geen andere afspraak voor van»
avond hebben cn mijn dochter cn ik
hadden al lang graaf 't nieuwe stuk in
het Marsvas Theater gezien. Het is
erg vriendelijk van u".
Niemand beter dan Mrs. Cardcw
verstond dc kunst om op een beleefde
manier voor een uitnoodiging te be»
danken, maar ondanks al haar waar*
schuwingen aan haar dochter tegen
avonturiers, was zij zich cr volkomen
bewust van dat het onbeleefd en on»
gcwcnscht zou zijn geweest om een
vreemdeling die een vriend was van dc
Digby's anders dan met dc grootste on»
dcrschciiiiiig te behandelen. Het huis
Digby was ccn kosmopolitisch ccn»
trum in Londen en ofschoon men cr
ccn enkele maal wel eens een vreemd»
soortig wezen aantrof, kwam toch het
grootste deel icr in Londen vertoeven*
de vreemdelingen uit de eerste Euro*
pccsche kringen in de voorname wo»
ning op Portman Square. Daarom moest
men iemand, die in dezen kring was
opgenomen niet froissecrcn, overwoog
de deftige dame, vooral nietals
ccn logeplaats in den schouwburg cn
ccn diner in „Carlton" dc beleefdheid
nu niet bepaald tot een opoffering
maakten!
„We zullen een bonte rij vormen",
ging Mr. Muller voort met zijn muzi*
f kale stem. „Ik ben zoo vrij geweest om
.ccn landgenoot van mij. Mr. Schmidt,
als vierde te vragen. Hij is in diploma*
tickcn dienst en kent uw landgoed; hij
spreekt ook vloeiend Kngelsch.
„Toch zeker niet vloeiender dan u",
zei Mrs. Cardcw met ccn beminnelijk
glimlachje, „ik wilde, alleen maar dat
ik Duitsch sprakccn milliocnstc
ded zoo goed als u Engelsch!"
„MijnDuitschemoedertaal".
een schaduw van een glimlach was
hef spot, was het geamuseerdheid, of
wellicht ccn mengsel van beide?
twinkelde in zijn brutale blauwe oogen
„is niet gemakkelijk voor een vreem*
deling. Maar ik*weer een korte
aarzeling, „ik ben wat men noemt een
kosmopoliet. Ik ken ongeveer alle Eu*
ropccschc talen, zooals ik ook ongc»
veer alle Europccschc landen goed
ken".
„Bent u ook diplomaat?" vroeg
Grace en de vreemdelipg wendde zijn
hoofd naar haar toe, terwijl weer ccn
flikkering in zijn oogen schoot.
„Dat hebt u goed geraden", was
het antwoord. „Een buitengewoon aan»
trekkelijk vak. mademoiselle. Het plaat
sen van den eencn zet tegenover den
anderen zet, het uitspelen van de eene
kaart tegenover dc andere kaart, de
voortdurende wedijver cn naijver, die
toch, hoe vriendschappelijk de omgang
ook uiterlijk is, toch wedijver cn na»
ijver blijven. Dat is allemaal een bui»
tengewoon boeiend spel. En de tegen*
woordige diplomatichij hield op.
keek beurtelings naar dc beide dames
cn zcidc op verontschuldigenden toon:
„Maar ik praat veel tc veel over mijn
eigen zaken".
„Neen, absoluut niet, gaat u voort,
alstublieft", zei Grace snel, met een
glans op haar gezicht cn in haar oogen
Ze was heel mooi zooals ze daar zat,
een weinig voqrovcr gebogen, de lip*
pen half geopend in geïnteresseerd toe*
luisteren.
„Ik wilde zeggen: de moderne diplo»
matie is zooveel interessanter dan de
oude methoden. Tegenwoordig: we
zijn de openhartigheid zelf.... tenmin*
stc zoo lijkt het. Diplomaten gaan met
iedereen openhartig om: wc zeggen,
we laten u alles zien wat wc hebben
te toonen", terwijl we steeds onze bes*
te kaarten in onze mouwen verstopt
hebben.... of in onze schoenenen
onder dc oppervlakte die cr zoo effen
en schitterend uitziet, zijn onpeilbare
diepten, soms wel .draaikolken.
Grace hield den adem in.
„Het lijkt heerlijk", zei ze met schit»
terende oogen; „ik heb altijd gedacht
dat ik, als ik een man was geweest
de diplomatie als loopbaan had geko*
zen. Dat lijkt me zoo leuk; schijnbaar
openhartigheid te toonen en in werkc*
lijkheid jc tegenstander nooit het rech»
te te vertellen: hem recht in de oogen
te kijken en altijd voor hem tc verbcr*
gen wat achter het masker van je
gezicht in jé hersens omgaat".
„U zoudt een goed diplomaat ge»
weest zijn, mademoiselle. „De staal»
blauwe oogen blikten plotseling diep
in het andere paar blauwe oogen, die
verrast opkeken.
„Er is geen betere t.ooneclspcler of
diplomaat dan dc vrouw als ze haar
geheele willen er op concentreert cn
als ze weet haar mond tc houden".
„O, ik kan mijn mond houden", zei
Grace even stokkend, om iets dwin»
gends, om iets wat ze niet heelcmaal
realiseeren kon, in den oogopslag van
Mr. Müller. „Ik ben nooit ccn babbel»
kous geweest".
„Nooit!" herhaalde dc bezoeker met
een mengsel van verwondering cn ge»
loof, terwijl hij liet ir~:sje doord-in*
gend bleef aankijken. II i za d.:t zc
bloosde onder zijn blik. M.ia.z:i hij,
„ik ben hier niet gekomen om een ge*
sprek over diplomatie te hebben", ter»
wijl hij opstond en opgewekt lachte.
..Ik kwam alleen maar om mijn invita*
tic tc brengen en om u te zeggen dat
mijn auto u om 7 uur komt halen, als
u dat gelegen komt".
Mrs. Cardew bedankte weer uiterst
beleefd en vriendelijk, maar paste wel
op niet in over*beleefdheid te verval»
len en dc bezoeker was al bijna bij
de deur. toen hij zich plotseling weer
omdraaide.
„O ja. dat zou ik nog vergeten", zei
hij, terwijl hij zijn oogen weer op
Grace's gezicht rusten Het. „Mrs. Dig*
by vertelde mij. dat die bekende jonge
gcnic*officicr van het Indisch leger.
Sir Giles Tredman, het voorrecht heeft
om met u verloofd te zijn", hij maak»
te ccn buiging in de richting van het
jonge meisje, „en ik wilde graag weten
of hij al in Ertgeland is en als dat zoo
is. of u hem niet zou willen vragen of
hij vanavond bij ons in de loge komt?"
Grace was niet voldoende geoefend
in het observeeren van anderen om op
te merken lmc intens de blik was waar»
mcc Mr. Muller haar gedachten poog*
dc tc lezen, toen hij dc vraag stelde,
of om zijn even ingehouden adem te
verklaren, toen zij antwoordde:
„Het is heel vriendelijk van u om er
aan tc denken, maar Sir Giles komt
:s e'nj van dc week in Engeland".
i
VIJFDE HOOFDSTUK.
Giles' beslissing.
..Het is mijn plicht de zaak van allo
kanten voor u te belichten en u moet
begrijpen, Sir Giles, dat als u bij uw
plan bleeftu u zelf blootstelt....
welaanverkeerde uitlegging
van uw goede bedoelingen".
Mr. Duncan, de advocaat, die niet al»
leen altijd de aangelegenheden van de
Trcdman's en van hun bezittingen had
behartigd, maar ook een vriend was
geweest van Giles* oom. den overle*
den edelman, keek over het mahonie*
houten schrijfbureau naar den jongen
man die tegenover hem zat cn schudde
bedenkelijk het hoofd.
Mr. Duncan was, en hij was zichzelf
daarvan ten volle bewust, een persoon
van gewicht in zijn uitgebreiden kring
cn hij was gewoon dat zijn cliënten
zijn adviezen beschouwden als zeer
goed overwogen en ze dan ooi» letter»
lijk opvolgden. Hij was overtuigd
dat zijn groote ervaring en wereldwijs*
heid hem fot een veiiigen gids maak»
ten in dcFcate aangelegenheden cn
daarom twijfelde hij er geen oogenblik
aan dat zijn bezoeker van nu zijn raad
zonder aarzelen zou opvolgen. Maar
Giles herhaalde alleen langzaam cn na*
denkend de laatste woorden van den
rechtsgeleerde.
(Wordt vervolgd).
