HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
BINNENLAND
IfcüiililllMiTilil
FEUILLETON
ZIJN KLEINE MEISJE
DONDERDAG 7 OCT. 1926 DERDE BLAD
No. 3607
EENIGE DAGEN TE PARIJS.
Het is te Parijs voor vreemdelingen
geen gewoonte om in hun hotel de
lunch of 'het middagmaal te komen
ge-bruiken en wie de afstanden in deze
fctad kent, begrijpt dat ook heel goed.
Hoe zou men tweemaal op een dag
ti3ar zijn hotel kunnen hollen, om
daarna weer terug te snellen naar zijn
bezigheden, bezoeken of vermaken!
Dus is heel Parijs bezaaid met restau»
rants, waar iedereen naar zijn eischen
en in verband met zijn geldmiddelen
kan worden bediend. De eenvoudigste
zijn wel de zoogenaamde D u v a I's,
goedkoope eethuizen, genoemd naar
hun stichter «7 verder bestaan er zóó'
veel restaurants, klein en groot, dat er
een paar jaar geleden een boekje ver»
schenen is met opgaaf van hun rang,
de prijzen cn dranken, die zij als spe
cialiteit kunnen aanbieden, de cliëm»
tele die er pleegt te komen en de
prijzen, die er worden gevraagd; mc:
deze laatste opgave moet de bezoc»
ker natuurlijk voorzichtig wezen. om.
dat de daling van den frank het aantal
franken dat men eischt, heeft doen
toenemen.
Aan het ontbijt besteedt de Fransch»
man wein:g aandacht: een of twee
„croissants" (een heerlijk versc'n.
maar klein waterbroodje), met een kop
chocolade of een kop koffie, ziedaar
alles De lunch of beter gezegd het
déjeuner (het ontbijt wordt ..petit
déjeuner genoemd) :s heelwat belang»
rijker. Hier kent dc Transchman onzen
kouden belegden boterham niet. hij
wenscht minsten* één warmen schotel
en drinkt daarbij ccn glas wijn, dat
natuurlijk :n het land van de her»
komst heelwat goedkooper is, dan bij
ons. waar het met een zwaren accijns
is belast. Dat déjeuner wordt gebruikt
tusschen 12 en 2 uur, daarna volgt tus»
achen 6 en 8 uur in den namiddag a.s
tweede warme maaltijd het_ diner.
De Franschen worden wel eens a.s
lekkerbekken afgeschilderd en wan-
neer daaronder verstaan wordt, dat zij
«ie kookkunst hoog stellen, is dat vol»
komen waar. In k:c;ne restaurants tot
in kle.ne steden 6p het platteland toe
vordt uitstekend gekookt om aan het
verlangen van de gasten te voldoen.
Is dat een fout? Eerder, zou ik zeg»
gen. het tegendeel: wanneer wij een.
maal aannemen, dat voor alk voedsel
goede grondstoffen gebruikt moeten
worden (en dat wenschen wij immers
allen) dan moeten wij ook verlangen
dat het zoo goed mogelijk wordt toe»
bereid. Een heel andere vraag is. of
dc dagelijksche maaltijden uit een
groot aantal gerechten bestaan
moeten, maar dit is geen quaestic
meer van kookkunst, maar van gulzig,
heid; welnu, gulzig is dc Franschman
allerminst, zooals wij duidelijk kunnen
z;en aan de Fransche typen, die soms
kicji. maar zelden of nooit corpulent
zijn. Dikke buiken vinden wij bij de
Fransche mannen niet eo wie de
menu's van dc Fransche restaurants
met verstand beziet, kan er een sroa»
k< iken maaltijd uit samenstellen,
zonder zijn maag te overladen.
Natuurlijk wordt op den smaak van
den vreemdeling gerekend, hetgeen in
ten stad met het drukste vreemdenver»
keer ter wereld geen wonder is. Er zijn
er onder, die ccn speciale omgeving
wenschen. niet ccn reusachtig eethuis als
dat van den Italiaan Pocardie. maar iets
bijzonders, iets intiems, waar hij des»
n.iods wat nauw tusschen zijn buren
zit ingedrukt, maar 'ets nict»allc«
daagach ziet of eet. Dat is bijvoorbeeld
1' Auberge du Clou (dc
herberg de Spijker) op Montmarlrc.
zoo gchceten naar verscheiden men»
beien in spijk'ervorm en waarvan dc
v-smden zijn behangen met een weel»
dc van curieuse voorwerpen, teekenin»
gen cn schilderijen, zoodat als dc be»
zoeker die alle zou willen bezien, hij
aan zijn maal niet toekomen zou. Een
andere is laKcincPedauque.
genoemd naar een bock van Anatole
Franco, la Rotisseric dc Ia Reine Pe»
dauque. Dc bezoeker die hier voor
don eersten keer binnentreedt ziet tot
zijn verbazing, dat wanneer hij ccn
v!ccs<;hsoort bestelt, de kok met een
vervaarlijk stuk komt aandragen en
dc plakken voor zijn oogen met grpo»
te behendigheid afsnijdt, ja dat het
simpele verzoek om wat boter bij zijn
brood een kluit boter van vele pon>
den te s-oorschijn toovert. Op zichzelf
heeft dit natuurlijk weinig waarda,
wanneer de toebereiding niet hoog cn
m.
de prijs zoo laag mogelijk is en ik kan
mij ook wel voorstellen, dat nieuwe
restaurants, die met dc cene of andere
nieuwigheid de aandacht trekken, moei»
tc zullen hebben alleen déarmee hun
clientèle te behouden.
Er zijn ook Chincesche en Russische
restaurants. In de laatste kan dc bezoe.
ker zijn fantasie laten werken cn zich
verbeelden, dat hij bediend wordt door
een voormaligcn Russischen prins, of
dat tijdens het diner een Russ'sche
grootvorstin voor hem danst. Het him
dert niet en de rekening wordt door
zijn verbeeldingskracht niet hooger. Of
dc Kozak, die op de stoep de auto's
van de bezoekers opendoet, een echte
Rus is. zou ik niet eens durven zeggen;
mijn eigen onwetendheid heeft mij be-
let. hem op de taal tc examinecren
maar düt hij de kunst van fooien uit»
lokken best verstond, kan ik verze-
keren. Overigens was ook hier de menu
Fransch, op de soep na, die een zeer
ongewonen smaak had en waarin zeer
ongewone groenten dreven: evenwel
heb ik odk dit gerecht zonder bc-
zwaar overleefd.
Goedkoop zijn deze eethuizen ge
woonlijk niet. Vreemdelingen, die in
het besef van den goedkoopen Fran»
schcn frank daar op bezoek komen,
zuller, \an de ..addition", (de optelling)
zooals in dit land dc rcKcning heet. wel
ccnopkijken. Waarom zou een Pa»
rijsJie restaurateur er toe overgaan,
reizende vreemdelingen voor weinig
geld tc tracteeren of zelfs maar in het
leven te houden! Hij zit er n'et voor
hun plezier, maar voor zijn eigen
voordeel. Zonder twijfel kan men als
vreemdeling te Parijs goedkoop leven
maar dan moeten de stekken zorgvul-
dig gestoken worden, een goedkoop
hótel uitgezocht, naar goedkoope res
taurants geïnformeerd en dure schouw
burgen voorbij gegaan worden. Dc
metro, de ondergrondsche spoor, Is
dan het aangewezen vervoermiddel en
mondaine theehuizen behoort men te
mijden, als dc pest. Zij vorderen voor
hun thee cn gebakjes wel eens talrijke
franken.
ben wij Offenbach* nagelaten werk
„Les Contes de Hoffmann" gehoord cn
genoten. Gezien mogen wij niet zoo
ronduit zegg<n(- want op een derde rij
i-n oen zijloge is het niet aitijd gemak»
kei ijk het t£K>nee>l goed in het oog te
krijgen. Er was geen plaats onbezet en
do uitvoering voldeed aan zeer hooge
eischen.
Het was dien avond warm. In het
eigen land zouden wij zeker niet r.aar
den schouwburg zijn gegaan. Gelukkig
dat er na afloop nog een frissohe
dronik te krijgen was op den boule
vard. Hoelang de menscjien daar wel
zitten? Och, tegen, halfeen gaan de
cafés er dicht. Dat valt nog wel mee,
niet waar, van het „lichtzinnige, wufte
Parijs!" De zaak is, dat Parijs niet
wuftcr is dan iedere andere groote
stad, waar wufte menschen vaak.... op
bezoek komen.
J. C. P.
In mijn vorig artikeltje heb ik al
gezegd, dat ofschoon de groote auto
ons op den rondgang niet naar het graf
van den onbekenden soldaat had 2e»
bracht, wij dit eenvoudige cn aandoen»
üjkc monument onder den Are de
Triomphe toch hebben bezocht. Er is
haast geen aantrekkelijker gedeelte
van Darijs denkbaar, dan dit: het op»
mctclijkc plein aan den ccnen kant
(Place de !a Concorde) de breedc
dreven van de Champs Elysées met
aan hot andere uiteinde tot afsluiting
dc vermaarde Triomfboog. Daar
ligt. als symbool van den Franschen
heldenmoed, het stoffelijk overschot
van den eenvoudiger piot. den soldaat,
wiens naam niemand kent. Eerbiedig
komen de mcnschcn, Franschen zoo
goed als vreemdelingen, naderbij, dc
mannen ontblooten het hoofd en ieder»
een spreekt op gedempten toon. Het
graf is omringd door kransen en losse
bloemen: een kleine vlam brandt er
voortdurend, als het teeken van de
burgerdeugd, die nimmer wordt uitge»
bluscht.
Ook wij hebben er onze hulde ge»
bracht en onzen dank, voor dc ver»
hocding van de ramp. die zeker mee
over Nederland zou zijn gekomen,
wanneer Frankrijk den strijd verloren
had. En toen wij heengingen, hebben
wij nog niet kunnen scheiden van deze
wondermooie plek in de schoonste
stad van Europa. Wij zijn den Are de
Triomphe opgestegen (hoeveel treden
het wej waren weet ik niet meer) en
hebben genoten van 't prachtige verge»
zicht over dc naaste omgeving, waar»
bij dc aanleg zoo duidelijk wordt en
van dc rest van Parijs, met dc kerk du
Sacré Coeur als hoogste punj. scheme»1
rig omhuld door een dunnen nevel,
terwijl dc Seine als ccn smalle, flon-ke»
rende band zich slingert door Parijs.
Als kleine speelgocdmachinctjcs rennen
beneden door <jj? Champs Elysées de
taxi» heen en weer.
Geen Nederlander bezoekt Parijs ol
hij wil ccn voorstelling in de opera
hooren. Voor de groote opera kon-den
wij geen plaatsen meer krijgen, het
lukte, na een tijdlang in de queue
staan, bij de Opéra Comique. Daar.
waar een landgenoot. Henri Albers.
jarenlang triomfen heef* gevierd, heb»
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No, 712
DE WERELD OP Z'N ERGST
STAATSBEGROOTING '27.
DE ALGEMEENE
BESCHOUWINGEN.
Bij dc algemeene beschouwingen over
de Staatsbegrooting»1927, in de afdec»
üngen der Tweede Kamer a-amgevan*
gen, bleek opnieuw, dat vooral de mi»
nieter van Arbeid, Handel en Nijver»
heid en die van Oorlog het hard te ver
duren zujlen hebben.
Over den eerstgeno.emden bewinds
man was naar de Tel. verneemt, eigen»
lijk bijna geen enkel Kamerlid goed te
spreken. Alleen de Chr. Historischen
en de Vrijheidsbonders verdedigden
ccnigszins zijn beleid.
Wat de verhouding der partijen on
derling betreft, schijnt het uitzicht op
een vernieuwing der Coalitie nog niet
zeer groot te ziin. Vooral de R.«Katho>
lieken bleken ten opzichte der Chr.»
Historischen nog webvis vriendschap
pelijk gezind te wezen, al verklaren zij
evenmin heil te zien in een samengaan
met dc democratische groepen der lin»
kerzijdc.
STENHUIS EN HET N.V.V.
CRITIEK OP ZIJN BELEID.
Het bondsbestuur van den Aig. Ned.
Meubelmakers» en Bchamgcrsbond
heeft in zijne jongste vergadering uit
voerig gediscussieerd over de slechte
verhoudingen, welke in het N. V. V
zijn ontstaan door het optreden van
den voorzitter Stcnhuis. Dit optreden
werd zoowel principieel als organisato
risch ontoelaatbaar geacht. Aan dc dc
legatie naar het N.V.V.«congres werd
opgedragen, absolute waarborgen tc
eischen voor een beëindiging van de
onrust en de agitatie, telkens door het
individueelc optreden van Stenhuis in
dc moderne vakbeweging verwekt.
REDE DR. J. SCHOKKING.
Dr. J. Schokking voorzitter van het
hoofdbestuur der Christelijk»Histori«
sche Unie, heeft voor dc afdeding
Leiden der Unie een rede gehouden
over den politiekcn toestand van het
opgenbiik. Aan het verslag daarvan in
dc Ned. is het volgende ontleend
over de door spr. opgeworpen vraag,
of men weer tot de ..dusgenaamde
coalitie" moest geraken:
De chr.»hist. zijn niet zoozeer voor
een spoedig herstel. Zij hechten geen
geloof aan dc duurzaamheid van een
gedwongen huwelijk; in geen geval ligt
het op onzen weg om in die richting te
sturen. Maar daartegenover moeten wc
ook niet al te veel jubelen in dezen
toestand.
Over dc wijze van politieke groepce»
ring had spr. hieraan nog het volgende
laten voorafgaan:
Eencrzijds dc groep, die dc politieke
groepcering wil behecrscht zien door
geestelijke factoren, anderzijds zij. die
onderscheiding zoeken in het dcmocra
•isch of conservatief zijn. Spreker wijst
er daarbij op. dat dit geen volstrekte,
scheiding kan zijn.Indien men dc gces»
lelijke factoren tot criterium maakt,
dan kunnen de andere factoren nog
niet tefzijde worden gesteld: maar
ook omgekeerd, indien men de onder»
scheiding zoekt in reactionair en demo»
cratie. heeft men daarmee met de gces»
telijke factoren niet afgedaan. On de
vraag, wat voor ons chr,»hist. den voor
rant» heeft, kan het antwoord niet
moeilifk ziim Het christelijk beginsel
's niet gebaat door een groot woord
We kunnen bet eenmaal ingenomen
standpunt bandhaven, maar daarbij
vooral doordrongen zijn van het waar»
om?
Het bezichtigen van het foto-album bij de buren.
Pogingen om nu en dan twee bladzijden tegelijk
om te slaan, die altijd verijdeld worden. En als je
er eindelijk door bent, herinnert iemand zich dat
er boven nog een heele stapel ligt die nog niet
ingeplakt is en je begint weer van voren af aan.
(Nadruk verboden)
LAGER P. T. T.-PER-
SONEEL.
DE SALARISSEN.
Dezer dagen ontving de minister van
Waterstaat een deputatie v$n vijf le
den uit de Postale Commissie var
Overleg, welke in gevolge opdracht
van die commissie bij Z. Exc. ccn sa»
lansverbetering voor de bestellers en
eenige andere lagere ambtenaren be
pleitte. Dc deputatie wees er op, dat
met name voor de bestellers het z.g.n.
„gladstrijken van de plooien" niet als
een afgedane zaak kom worden be
schouwd, zulks in verband met dc in
Januari j.l. door Z.Exc.'s ambtsvoor
ganger gedane mcdcdeeling, dat een
destijds door hem in voorbereiding
genomen reorganisatie voor het bestel»
lerscorps, betere vruchten zou afwer»
pen, dan de toen gevraagde loonsver»
hooging.
De minister gaf de deputatie te ken
nen, dat oen herziening van de salaris
sen over het loopen.de vaar als uitgeslo
ten kon worden beschouwd. Ten aan
zien van hetgeen in dc toekomst mo»
golijk zou zijn verklaarde Z.Exc.. ,dat
oarticcle herziening niet kon worden
overwogen cn dat de vraag, of er voor
het bcstciierscorps en voor eenige
andere lagere ambtenaren bij den P.
T. T.»dicnst iets moest worden ge»
daan, eerst en alleen dan in bchande»
ling zou kunDen wordfcn genomen, wan»
neer de commissie van overleg ononu
stootelijk kon aantoonen, dat een be
paalde categorie ten opzichte van de
andere onjujst is ingedeeld. De minis
ter achtte het onwaarschijnlijk, dat de
commissie daarin zou slagen. m
voor deze poging wilde hij wel zijn mc»
dc werking geven, zonder op het resul»
faat nu reeds vooruit tc loopen. Z.
Exc. achtte het wenschclijk. dat de
commissie haar argumentatie kort en
zakelijk op schrift stelde en ver»
klaarde zich niet ongenegen ojti na ont»
angst en bcstudcering van ccn zooda»
nigc schriftelijke uiteenzetting, nog»
maals mondeling met een zij het wat
kleinere deputatie uit de commissie
an gedachten te wisselen.
ONGELUK AAN BOORD VAN
EEN SCHIP.
Dc havenarbeider J. van Zetten heeft
tijdens het verrichten van werkzaam
heden aan boord van het stoomschip
„Cambridge" in de Lekhaven te Rot»
terdam een hijsch balen op het hoofd
gekregen. De man viel op een ijzeren
pijp waardoor een kaak verbrijzeld
werd. Voorts brak hij het rechterbeen
alsmede dc rechterpols en bekwam
verschillende zware inwendige kneuzin
gen. Per auto van den G. G. D. werd
hij naar het ziekenhuis aan den Gooi»
singel vervoerd, waar hij bij aankomst
reeds overleden bleek.
DE VLAG.
HET VOORGENOMEN
DECREET.
•Dc Katholieke „Volkskrant"
schrijft:
Wij voelen geen bewondering voor
het aanvankelijke voornemen der re»
geering om een algemeenen maatregel
van bestuur uit te lokken, die de ge»
meentebestu.-en zou belasten met de
zorg op verjaardagen der leden van
het koninklijk huis de vlag uit te ste»
ken.
Indien de regeering inderdaad zulk
een „aanvankelijk" voornemen heeft,
zal ze verstandig doen het niet uit te
voeren.
Om de eenvoudige reden, dat men
een akte va-n toewijding en trouw,,
zelfs een daad van hoffelijkheid, niet
moet commandeeren.
Zulke dingen moet men overlaten
aan de sovjet'regeering en aan Mus»
solini.
Zij passen volkomen in het systeem
van dwang, dat de een en de ander
uitoefenen, maar niet in een vrij
land.
KONINKLIJKE VEREENIGING
KOLONIAAL INSTITUUT.
Men schrijft ons uit Amsterdam:
Ingevolge besluit van den Raad van
Beheer zal het Museum voor het pu»
bliek toegankelijk zijn van 18 October
af en wej op werkdagen van tien uur
des morgens tot vijf uur des namid»
dags.
De toegangsprijs is gesteld op 25
cent.
Vereenigingen kunnen toegang krij
gen voor 10 cent per persoon, scholen
voor 5 cent per leerlin.g, mits de aan»
vraag daartoe een dag te voren worde
ingediend.
Rondgangen onder deskundige lei»
ding hebben plaats des Woensdags
door de afdeeüng Handelsmuscum. des
Zaterdags door de afdeeüng Volken»
kunde, aanvangende tc twee uur
DE BRAND TE ROERMOND.
Woensdag zijn onder buitengewone
deelneming ter aarde besteld dc twee
jongetjes, die slachtoffers waren van
den brand in hotel Kissels te Roer»
moend.
Medeleerlingen droegen witte bloe
men en tientallen kransen werden door
speelmakkers meegevoerd. Er was ook
een zeldzaam fraaie krans van dc put»
bewoners.
De droevige stoet trok van het zie»
kenhuis naar de kathedraal, die tot in
do hoeken gevuld was. Ook langs den
weg was een ongekende belangstelling.
Vooral de laatste groet op het kerk
hof was treffend.
ERNSTIGE AANRIJDING.
DRIE GEWONDEN.
Dinsdagavond omstreeks zeven uur
had bij de Heyensche molen onder
Afferden (bij Gennep) een aanrijding
plaats tussschen een boerenwagen, die
zonder licht reed en een motorrijwiel
met zijspan, waarin fwee dames en eeni
heer gezeten waren, die op weg waren
naar Amsterdam. Het motorrijwiel
reed in volle vaart tegen den wagen,
waardoor de bestuurder en de dames
op den weg slingerden. Eerstgenoemde
bekwam een ernstige beenwonde en
een dame brak een arm, terwijl de
tweede dame er met lichte ontvellin»
gen afkwam. Dr. Stiemens uit Gennep
was spoedig ter plaatse en verleende
de eerste hulp, waarna het drietal per
auto de reis naar Amsterdam heeft
vervolgd. De motor, die slechts licht
beschadigd was, werd achtergelaten.
De motorbestuurder beklaagde er
zich over, dat de rijder van den boe»
renwagen was doorgereden, zonder
naar de slachtoffers om te zien, on»
danks hun hulpgeroep, terwijl ook
eenige voorbijgangers wien om bijstand
gevraagd werd, daaraan geen gehoor
gaven.
AANVARING.
Men meldt ons uit Rotterdam:
Op de J$aas, *er hoogte van de
Steenplaat had een aanvaring piaats,
doordat een vrachtboot, die onbekend
is gebleven tusschen twee rijen Rijn*
schepen wilde heenvaren. Het Rijnschip
„Frans", waarop P. J. W. uit Rotter»
dam zetschipper was, werd aangevaren
cn bekwam een groot gat in den voot»
steven. Het 500 ton groote sleepschip
begon onmiddellijk te zinken, doch het
gejukte het Rijnschio naar den wal
tc halen, waar het tenslotte zonk. Dc
genoemde schipper en diens knecht
hadden inmiddels kans gezien van het
schip af te komen, door op een andere
boot over te springen.
KINDERVERLAMMING.
Te Lochem doet zich bij een 4»jar;g
meisje een geval van kinderverlamming
voor. meldt de „Zutph. Crt.".
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Centc per re;el
DE GEZONDE APOTHEEK
Het is bij uw bakker, dat gij u het heer
lijk smakende, doeltreffende genees
middel voor een moeilijke spijsvertering
verschaffen kunt, n.l.:
Uit bet Engelsch
van
L. G. MOBERLY.
Vertaald door P. P. T.
(Nadruk verboden).
16)
Toen Giles zweeg, boog hij bc»
leefd en zei in vloeiend Engelsch,
met een spoortje van ccn vreemd ac*
cent:
„Ik denk dat u mij verwart met
iemand anders. Sir Giles. Jk ben nog
nooit in Savoyc geweest". Met zijn koe»
lc. bard«blauwe oogen keek hij Giles in
het opgewonden gezicht. „Ik heb nog
nooit het genoegen gehad om u vroe»
ger te ontmoeten cn neemt u me, niet
kwalijk, van uw toespeling op mijn
„slachtoffer". begrijp ik heclemaal
niets. U neemt me niet kwalijk, maar
wat u daar allemaal gezegd hebt, is
Gricksch voor mij".
Giles staarde naar dc suherpe, knap»
pc gelaatstrekken, naar de blauwe
oogen met hun doordringenden blik,
naar het donkere haar dat even begon
te grijzen, naar de rijzige gestalte van
den vreemdeling, die grootcr was dan
hij. ofschoon hij allerminst klein kon
worden genoemd en terwijl hij hem
aanstaarde kreeg hij het gevoel dat hij
of de vreemdeling gek geworden moest
zijn. Plotseling zag hij zichzelf weer
terug op den langen witten weg, die
tusschen de weilanden van Aix naar de
bergen loopt. Hij zag het verbrijzelde
karretje, het stervende paard, de be»
wustcloozc vrouw tusschen de verwocs»
ting en den grootcn zwarten wagen die
al dit onheil had aangericht. En daar»
naast stond dc hooge gestalte van een
man. met een krachtig cn knap gezicht,
donker haar dat aan de slapen begon
te grijzen, doordringende blauwe oogen.
Dc man hier in de kamer was immers
dc levende werkelijkheid van den per»
soon die hij in zijn verbeelding voor
zich zag. Endeze man loochende.
dat hij iets van het voorval in Aix af»
wist en ontkende, hem frank en open
aankijkend, jvaarvan hij beschuldigd
werd.
„Hebt u misschien onlangs in Sa»
vove iemand gezien, die veel op mij
lijkt?" vroeg Mr. Muller met een uit
dagende kalmte, die Giles den lust
deed bekruipen om hem een slag in het
gez-eht te geven.
„Ik zou er een c'ed op kunnen doen,
dat ik u gezien heb", antwoordde hij
kort; „hebt u misschien een tweeling»
broer, die op u lijkt als twee druppels
water op elkaar?" Er kwam een toon
van minachting in Giles' stem. maar
de ander verloor niets van zijn kalme
onverstoorbaarheid: „En spreekt die
tweelingbroer vloeiend Russisch en
rijdt hij in een grooten zwarten auto?
Als dat het geval is, dan heeft die
tweelingbroer van u een veertien da»
gen geleden een dame doodgereden,
even buiten Aix. En nadat hij haar
overreden had, is hij doorgereden", zei
Giles met moordende minachting; „hij
is uw levend evenbeeld cn als ik u een
raad mag geven, dan doet u verstan»
dig door u niet in de buurt van Aix
to vertonnen. U lijkt zoo geweldig op
den man die door de Fransche politie
wordt gezocht, dat u bij vergissing zou
kunnen worden gearresteerd".
Dc andere man scheen de onverho*
len minachting in £riles' woorden niet
te merken. Hij glimlachte vriendelijk,
het was een glimlach die ccn onweer»
staanbare charme aan zijn gezicht gaf.
„Ik verbaas mc heelcmaal niet dat u
verontwaardigd bent over iets. dat zoo»
als u het vertelt, een lafhartig cn ge»
meene daad is. Maar laat k u met den
meestcn nadruk mogen v<- -zekeren, dat
ik geen broers heb, dat ik geen woord
Russisch spreek en dat ik nog nooit in
mijn leven in Aix geweest ben".
ZEVENDE HOOFDSTUK.
Een Advertentie.
„O, Marion, zou ik nu ivet op deze
advertentie schrijven? Dit ,s nu pre
cies wat ik altijd verlangd heb.... en
ik moet toch werk hebben".
„Het is niet zoozeer de kwestie wat
jii meent dat je doen moet, maar wat
Robert je zal toestaan om te doen", was
het antwoord van de andere persoon
in de kamer, terwijl zc haar vermoei»
de oogen opsloeg van de kous die ze
aan het breien was, „je weet wel dat
als het aan mij ligt, ik je wel helpen
wil in je wensch om uit huis te gaan
rn hier of daar wat te vinden, maar
Helen, wat heb je aan mijn steun als
Robert er niet van hooren wil?"
„Robert heeft het recht niet ons zo<>
te tyranniseeren. Een broer kan toch
waarachtig niet voorschrijven wat zijn
zusters doen of laten moeten cn ten
slotte zijn wij toch oud genoeg om ons
leven in te richten zooals wij dat wil»
lcn".
„Ja, oud genoeg zijn we. dat is waar.
maar hebben we ooit geleerd onafhan»
kelijk genoeg te zijn. om te doen en te
laten .wat we wilden?" De vrouw met
het breiwerk keek haar zuster ernstig
aan en in haar oogen was de zelfde
sombere gelatenheid als in haar stem
en haar woorden. „Wc hebben altijd
in een soort onderworpenheid geleefd
jij en ik, eerst aan moeder en later
aan Robert, altijd in onderworpenheid,
sinds
„Sinds één lid van de familie den
moed heeft gehad om in opstand te
komen", viel dc zuster die met Helen
was aangesproken, haar onstuimig in
de rede, „sinds...."
„Stil nu. Helen, stil nu", de andere
vrouw keek met nerveuze blikken de
kleine kamer rond, ..toe. houd je nu
kalm, wees toch voorzichtig.... Geef
me die advertentie maar eens hier.
dan zal ik zien of het zin heeft om er
met Robert over te spreken".
„Om er met Robert over tc spre»
ken? Dat kun je ook wel laten", er
klonk een soort wanhoop in de stem
van haar zuster, „hij zou toch alleen
maar kortaf neen" zeggen. Robert is
zoo'n geweldigebaasspeler en hij
heeft geen enkel recht om zoo tegen
ons op te treden. We zijn toch heer
cn meester over ons eigen leven".
„Zoo, vind jc dat?" Marion sprak
grimmig, haar glimlach was even bit
ter als haar stem. Jij en ik zijn nooit
de baas over onze eigen levens ge»
weest: wij hebben geen van beiden de
energie die Tiny hadzij
„Wel Marion, je zegt „stil toch" te»
gen mij als ik over haar begin. Maar
zelf kun jc ook niet laten om haar
naam te noemen als je Jhet hebt over
ons en onze onafhankelijkheid.
Soms denk ik wel eens"in de stem
van de spreekster kwam een toon van
diepe neerslachtigheid, „soms denk ik
wel eens. Marion, jij en i!c zijn allebei
groote dwazen geweest".
De kamer, waarin de twee zusters
zaten, met smakelooze meubels onge»
zellig ingericht, gaf iemand dadelijk
den indruk, dat de bewoners niet de
kunst verstonden een huis gezellig te
maken. De meubels in de kleine zitka»
mer van de dames Stansdale waren
imitatie-antiek. Het stond overvol in
het kleine vertrek en het meubilair
stamde klaarblijkelijk uit een kamer,
van vrij wat grootere afmetingen. Het
karpet was nagenoeg tot op d&n draad
versleten, de tijd had barmhartig do
kleuren gedempt, die eens al te schreeu
werig waren geweest. Ook had de tijd
dezelfde vriendelijke diensten bewezen
aan de bloempatronen van gordijnen
cn stoelen, die vroeger ook schetterend
en fel van kleur waren geweest.
De vazen cn ornamenten, waarmee
de schoorsteenmantel opgepropt was,
vielen door hun smakeloosheid niet uit
de toon: alleen de twee dames, die in
deze kamer zaten, vormden een tegen»
stelling met het kleurige en smakelooze
interieur. Noch in Miss Marion, noch
in haar zuster Helen was het geringste
van smakeloosheid of grofheid te be»
speuren; beiden waren ieder in haar
soort, het meest volmaakte type van
de bedaarde, ouderwetsche, deftige da»
me en noch hun armoedige kleeding,
noch hun gerimpelde gezichten deden
aan dezen indruk te kort
(Wordt vervolgd.)
