HAARLEM'S DAGBLAD
FLITSEN
VAN OUDE TIJDEN.
SPORTPRAATJE
RECHTSZAKEN
FEUILLETON
ZIJN KLEINE MEISJE
ZATERDAG 9 OCT. 1926
VIJFDE BLAD
Bijzonder Onderwijs.
„Het getal der Schooien binnen deeze
Stad za.' bestaan in 24 Schooien, be»
dient wordende bij Meesters, en 20
Schooien, bestierd wordende bij Matres*
sen". Zoo begint het eerste artikel van
het „Reglement op het houden van de
Duytsche en Fransche Schooien binnen
de Stad Haerlem" uit het laar 1746.
Het is een wonderlijk wereldje, waar»
in dit reglement u binnenleidt, een
wereldje van concurrcerende schooltjes.
Op concurrentie wijst al aanstonds dc
genoemde bepaling, die immers tege»
moet kwam aan de herhaalde klachten
over dc vele nieuwe inrichtingen van
onderwijs, die de reeds bestaande in
haar bloei bedreigden. Wie hier goed
rondkijkt, krijgt dan ook den indruk,
«Jat de taak der schoolautoritciten
voor een niet onbelangrijk deel be»
crand in het waken tegen het clandes»
tien geven van onderwijs.
Clandestien. Dit bcteekent niet alleen:
ronder verlof van de bevoegde mach»
ten. maar ook: zonder ingeschreven te
zijn bij het schoolmeestersgild. Ann
deze verplichting trachtten zich altijd
weer meesters of matresscn te onttrek»
ken. Het schoolgeld, hun salaris, was
niet hoog: per kwartaal brachten zij
in rekening aan hen. die ..alleen leeren
ïec/cn een gulden; die lecrcn leczen en
schrijven twee guldens; die daar bene»
vcu noch leeren cijffcrcn een ducaton
3.15): en indien zij daarbij dc Franse
Taal lecrcn vier gulden. Deze sommen
werden tot ongeveer de helft vermin»
derd, indien de leerlingen maar halve
dagen schoolgingen, en hun getal was
groot. Een karig loon. waarvan, meende
deze en gene. geen contributie voor het
gild afkon. Maar het gild had hun bij»
dragen noodig. Hoe droevig dc toestand
dezer broederschap was, moge b'ijkcn
uit een door de vinders ingediend re»
quest, waarbij zij verzoeken, dat ,.tcr»
wijl de meeste gildcbrocdcrs en gilde»
Busters verarmd zijnde en in dc sterf»
gevallen in nood sijn, sondcr onder»
Bchcyd van personen, het doodkleed
(als het eenigstc genot, dat een gilde»
broeder of suster van liet gild kan heb»
ben aan alle mogt bediend werden son»
der geld". F.cn kleed over uw lijkkist,
her ccnig genot! Zult ge het niet allen
gelijkelijk schenken om niet? En zul»
Ten scholarchen niet ingaan op het
voorstel „alle diegccnc. welke school»
houden sondcr behoorlijke admissie,
voor haar Ed. Agtb. te mogen citecrcn.
op dc vaste sitdagen?
Deze zitdagen werden waargenomen
'door dc scholarchen of opzichters der
Fransche en Duitsdie scholen, een col»
lege, dat een onderdeel vormde van dat
der scholarchen of opzichters der stads»
bibliotheek. Het hoogste gezag in deze
schoolwereld bekleedden burgemeesters,
maar dc scholarchen op hun beurt ston»
den over vier overlieden, een deken,
de rector der Latijnscbe school, cn drie
schoolmeesters „in actueclc functie".
Deze overlieden cn het bestuur van
het gild hadden het dagclijksch toezicht
cn brachten dc overtredingen aan.
Op ccn der zitdagen leverden dc
overlieden twee lijsten in. Dc eene bc»
vette dc namen der ..geadmitteerde"
schoolmeesters cn matrossen op de
andere stonden zij vermeld, die „sondcr
admissie sigh het schoolhouden onder»
vinden". Dc/c laatste zullen tegen den
volgenden zitdag gedagvaard worden.
Wat dc eerste betreft: zij zullen „dc
ordinaire leges met den eerste moeten
voldoen, op straffe, dat hun uythang»
borden door publicque ordrc zullen
worden weggenomep". Een gcadmittccr»
dc schoolmeester was dus niet altijd een
schoolmeester die prompt zijn lasten bc»
taalde.
Uit dit besluit zien we meteen, hoe
dc wanbetalers gestraft werden. Wie
ccn schooltje hield, hing een bord uit.
zoo goed als zijn huurman, dc kruide»
nier. Verdween dan je uithangbord, dan
was je geen schoolmeester meer, tenzij
je tot dc clandcsticncn overliep Soms
werd je uitgenoodigd op je bordje een
wij/iging aan te brengen. Dit ondervond
onder anderen dc heer Stephanus Lc»
leburc. Hem werd ten laste gelegd, dat
hij zonder verlof dc Fransche. cn Latijn»
sche talen doceerde. Scholarchen brach»
ten hem het onbehoorlijke daarvan on=
der het oog. cn beboetten den overtre»
der met 10 ducatons. Een zware boete,
die intusschcn ccnigszins verzacht werd
door de toevoeging: „dogh meteen ook
vergunt, dat sal admissie hebben om
voortaan dc Franse taal te lecrcn. mits
voldoende de ordinaire leges van het
gild". Op dit laatste kwam het, geloof
ik. voornamelijk aan. Stephanus dacht
er vermoedelijk evenzoo over. Gerui»
men tijd later althans werd hem aange»
zegd ..het leeren van dc Latijnse taal uyt
zijn uythangbord wegh tc nemen".'
Hetgeen het toezicht bemoeilijkte,'
w-as de omstandigheid, dat niet alle
meesters en matressen op dezelfde wij»
ze onderwijs mochten geven. De lezer
gelieve hpt onderscheid in het oog te
houden tusschen „school houden" cn
.uit leeren gaan". Indien het eerste u
was vergund, bleef gij thuis cn kwamen
de kinderen bij u. In hit tweede geval,
ging gij uit om de kinderen les tc ge»
ven bij hun ouders of hun hazen aan
huis. Dan was er nog ccn tusschen»
staat: ge kondet vergunning hebben uw
leerlingen bij u aan huis tc ontvangen
zonder zc echter aan uw tafel te laten
meeëten. Eindelijk dient ge te onthou»
den, dat ge bepaalde vakken van on»
derwijs wel thuis inaar niet buitens»
huis mocht geven. Ik weet niet, of" het
u nu duidelijk is het lijkt wel of ik
zelf voor de klas sta en zal daarom
het meegedeelde door een paar voor»
beelden ophelderen.
Jan Hals wenscht „bij deese cn geene
particulier aan de huvsen tc instruee*
ren het schrijven, de arithmctica, alge»
bra. navigatie, sonncwijzcrskonst. liet
Italiacns boekhouden cn verdere dcelen
der wiskunde, alsmeede alhctsclvc, het
schrijven uytgesondert. ten siinen huy»
se, bij manier van collcgic te onderwij»
sen". Met opzet koos ik dit voorbeeld
omdat het veel zegt Niet alleen aan»
gaande de veelzijdige onwikkeling van
dezen Hals: zijn school was ccn han»
dcls» cn zeevaartschool tegelijk. - Maar
ook omtrent zijn ambulantisme. Hij is
ambulant en nict»ambulant tc gadcr.
Ambulant ten opzichte van alle vakken
op één na. Schrijven alleen instrueert
hij bij zich aan huis.
Gccsjc Teunïs beklaagt zich, dat
„vele gegoede ingesetenen deser stad
hunne kinderen niet bii haar ter schole
besteden, omdat sij dc kinderen niet
mag^ aannemen om ten» harer huyze tc
eten". Viermaal daags moeten nu de
kleintjes „in koude, regen cn wind
passccrcn, "t geen dc ouders doet be
sluiten hacr kinders thuvs tc houden".
Ge hebt uw oordeel gereed en zult met
een gerust geweten deze weduwe ver»
oorloven haar Icerlingctjes te doen
lunchen onder haar dak? Maar gij zijt
geen achttiend' ccuwcr. gij houdt geen
rekening met den tusschcnfstaat. In»
dien gij uw gevoel Iaat spreken en toe»
geeft, zal Gcesje's school gaan bloeien
ten koste van die van Marijtjc aan
den overkant. Dan komt zij, dc bena»
dccldc. cn vraagt hetzelfde. En ten
slotte zou iedereen gaan „school hou»
den".
n ben over dit bijzonder onderwijs
nog niet uitgepraat. Het is tc bijzonder
oin er nu reeds afscheid van tc nemen.
H. E. KNAPPERT.
COPIE VAN TANTE.
door
SIMON MOS.
Als schrijver "ontkom je niet aan
menschen d:e je gaarne behulpzaam
wijlen zijn.
Da: bleek mij weer cen ge weken gc«
leden, toen een mijner speciale kennis»
sen mij. terwijl hij mij joviaal op den
schouder klopte, aanmoedigde zijn
tante eens tc gaan bezoeken. Zij woon»
dc daar»en»daar. liep tegen dc tachtig,
doch was nog flink cn gezond. had
enorm veel beleefd in den loop der
jaren, kon bogen op een uitstekend
geheugen, terwijl ze het ondervondenc
tot :n de finesses, sappijf cn met hu»
mor wist te vertellen.
D c verhalen van tanfe. besloot
hij. mij weer fideel ccn schoudertik
gevend, zijn éénig voor joudaar
zit een. schat van copie voor je in.
amice'
Hoewel ik niet dadelijk het enthou»
s:asme van mijn kennis kon deelen,
besloot ik toch de vriendelijk bedoel»
dc uitnood'ging ditmaal aan tc nemen,
je kon toch nooit weten. Het was im»
mers mogelijk, dat ik in dit geval
met ccn confrateresse tc doen had, die
uit bescheidenheid voor haar kunnen
haar doorleefde gevallen, als gegevens
voor vertellingen, niet aafl het papier'
had durven toevertrouwen, terwijl ze
voor mij stof voor tal van schetsen
zou kunnen opleveren.
Toen ik op den bepaalden middag
bij haar werd toegelaten, ontving ze
mij recht hartelijk en hoefde ik ter»
nauwernood te zeggen waarvoor ik
kwam. Zc wist er a! van Haar neef
had haar reeds voldoende ingelicht.
Gaarne wilde ze ailcs mecdeelcn wat
ze wist. Of ze veel had beleefd? Na»
tuurlijk 4iad ze dat. Je wordt geen
tachtig zonder dat er stormen over je
hoofd zijn gegaan.
nam op haar verzoek plaats aan
haar rechterzijde, daar ze links een
weinig doof was. En toen :k mijn vul»
pe>n en aanteekenboekje voor den dag
had gehaald, om eventueele gevallen
en vooral de 'humoristische, onmiddel»
lijk te kunnen vastleggen, ging ze, al»
vorens ik haar e enige vragen had kun»
nen stellen, reeds weer verder met een
gemakkelijkheid van spreken, die be»
nijd baar zou zijn geweest voor een
Kamer» of Raadslid.
Ze zag maar hoogst zelden naar mij
op, keek meest voor zich naar haar
schoot, die ze in den loop van het
gesprek eenige malen glad streek met
haar Techterhand, welke na dit ma»
nuaal met de linker werd vereenigd
Met vrij zachte stem, zonder eenige
intonatie, ging ze kalm en rustig on»
gestoord verder, zonder te reageeren
op mijn van tijd tot tijd gestelde vra»
gc-n. liet deed haar blijkbaar goed,
dat ze in mij iemand had gevonden,
die met zoo'n grootc interesse naar
haar verhalen wilde luisteren, en het
scheen wel. dat ze behoefte had zich
omtrent hetgeen ze had ondervonden
cn meegemaakt, aan anderen te uiten.
'Och meneer, zei zc, zonder op tc
zien. ouwe menschen hebben allemaal
veel beleefd.... doch dc meesten zijp
het weer vergeten.... maar ik niet
k weet alles r.ogvan mijn jeugd
af.mijn geheugen is nog best. me»
neer.... :k weet nog wel. dat ik als
jong meisje.... ik was misschien
twaalf, dertien, nee. veertien, geloof
ikja. 't was toen 'n anderen tijd
de meisjes van tegenwoordig
ik zeg het zoo dikwijlshet benne
geen meisjes meer.... Wel foei!
Maar de ouders hebben er ook schuld
aan.... dat zeg ik.... In onzen tijd
moesten wij het mict probeeren
Ik weet nog van de dochter van den
burgemeesterja niet de vorige
maar die daarvoor..,. Och, de goeie
man is ook al lang dood zijn vrouw-
was 'n best mensch.was 'n dochter
van de AlIebergV Dokter Alle-berg,
weet u welO, dat waren zulke
aardige menschcn.Zijn vader was
een houfkooper.had jaren zaken
in AmsterdamLater ging het min»
der.... Ja. er liepen toen wel eens
rare geruchtenoch, die pra ities
alrijdIk zeg maar: wat heh je er
aan..,. Maar toen woonden ze al
hier.... in de Lindestraatnee. in
de Lindestraat niet.... daar woonde
ilc familie Laveljé.... de ouwe heer
Lavaljé was een oud»officier van de
kolonialen.... aardige mantoen
hij pensioen had is hij hier komen wo<
net:.... zijn dochters hij had er
vijf Ja, stel u voor vijfHij
had het er zoo dikwijls overHoe
kom 'k er af? zc: c dan. Maar alic»
maal goed getrouwd, hoor
Ja maar. onderbrak ik even, houdt
mij ten goede, mevrouw, heeft u met
deze inleiding ccn bepaald geval op
het oog. dat een gccstigcn zet, of een
amusant punt.
Naturlijk heb ik dat, antwoordde
tante, en zonder van haar schoot op
te zien, ging zc op een en dczc'fdc
toon weer onverschrokken verder:
Zeker, ik heb veel pret gehad.... als
ik dat allemaal moest vertellen
Maar ook veel verdriet, hoor!....v
Daarvan nietHet Vven is niet ge»
makkelijkAl ben ik nou ze'lf hce!
flink want dat ben ik ken ik
hce'. wat menschen. die veel jonger
/.ijn dan ik cn toch 'necl wat minder
bennen, hoor!Daar heb u m'r.
eerste man's zusterdie getrouwd
•s geweest met den wijnkooper van dc
Wcstermarkthoe hcette»ic ook
weer?ParaPara....
Parapluie soms?
Nee! glimlachte ze, zóó niet
nou. enfin!Ik zal straks we^op zijn
naam komenDie Lotje dan, dat
was z'n vrouw, ziet uoch, och,
dat mensch heeft wat geleden
driemaal geopereerd! wat 'n toestand
niet?En toch maar steeds even
opgeruimd.... aardig cn vroolijk. ai»
tijd!Och. zc is al weer twee jaar
doodEen nicht van haar
vroeger kwam ze nog wel eens aan
maar in den laatstcn tijd zie ik ze
hcclemaai niet meerOf ze took
dood is?Ik weet het niet
Maar 'n leukert, hoor!.... Ze kon
soms zoo origineel uit den hoek ko»
menJa. dat herinnert me nog aan
ccn vermakelijk geval, dat zcAha!
dacht ik, daar zullen we dan de eerste
gegevens kunnen opteekenen. Ik zette
mij tot schrijven ocrccd.
't Was, vervolgde tante, terwijl ze
weer eens haar schoot »glad streek,
om en bij Paschen, en ongewoon mooi
weer voor den tijd van het jaar....
Er waren al knpppen aan de boomen
't zal nou ongeveer twee en der»
tig jaar geleden zijnof vijf en
dertig.... Laat eens kijkenMien*
tje is nou twee en vijftigdan zou
ze toen zeventien zijn geweest.... Ja.
dat komt wel uitzc ging op de
normaalschoolU weet wel. op
den hock van de Van der Meide»
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 714
MOEILIJK BESLUIT
N
Een v%n de grootste problemen voor de jeugd: is
het prettiger om een bonbon héeiemaal in je mond
te steken, of om het genot te verlengen door er
telkens kleine stukjes af te bijten.
(Nadruk verboden)
straatja, die school is nou weg....
daar is die winkel gekomen van....
van.... ach. noem 'm eens....
Van Baaiman? vroeg ik, tante
helpend.
Precies! van Baalman! knikte ze,
Ja, de oude Baaiman is al lang uit dc
zaak
't Is nu een naamlooze vennoot»
schap, lichtte ik toe.
O, ja?Dat wist ik niet
maarre.... wat wilde ik ook weer zeg»
gen?
U zoudt een leuk geval vertellen
van die nicht van de zuster van uw
eersten man. verduidelijkte ik.
Wat blieft u?Nee, die had
geen nicht.
O. ik meende, dat u....
Nee, dan hebt u abuis!
Toen vond ik het een geschikt mo»
ment om op te staan.
Neemt u me niet kwalijk, me»
vrouw, zai ik zoo vriendelijk mogelijk,
maar mijn tijd is beperktIk moet
helaas vertrekken.
O!Maar als u nog méér wilt
weten, kunt u gerust nog eens terug»
komen, hoor!
Ik dankte met vriendelijk gelaat.
Eenigc weken hierna kwam ik mijn
spccialen kennis weer tegen.
Nou? vroegtie, met weer een
amic-alen tik op mijn schouder, heb 'k
tc veel gezegd?.... Had ze niet heel
wat te vertellen?En heb je 'n
schat van kopy opgedaan?
Nou, 'n schat van kopy. mees*
mu.ulc ik, dat juist niet. Maar je tante
houdt zo-nder twijfel van vertellen.
HET PROGRAMMA VOOR ZONDAG
R. C. H. treft het morgen wel: ze heeft
seen concurrentie te duchten. H. F. C.,
E. D. O.. .Stormvogels, Haarlem en Bloc-
mendaal gaan allemaal uitwedstrijden epe
len; alleen de Racing speelt thuis tegen V,
C. C. Er blijft voor de voetballiefhebbers
dus niets anders over dan hun schreden
naar den Middenweg te richten. E<n dat
loont heusch wel de moeite, waait velen
zullen de club, die nu in de plaats van
Haarlem iai de eerste klas uitkomt, willen
zien spelen. Mooi werk hebben deze Ha
genaars nog n-iet laten zien, want de twee
door hen gespeelde wedstrijden werden
beide verloren. Het toeval wil echter, dat
ook de Racing nog nietè gewonnen heeft;
haar doelgemiddelde is zelfs nog iet6
slechter dan dat van V.U.C. Morgen kan
dus een heftige strijd aan den Middenweg
verwacht worden, want het wordt zoetjes
aan tijd, dat er een puntje binnenge
haald wordt Van harte hopen wij, dat
RJ'.H. zelfs op beide punten be»!ag 'egt.
H.F.O. e peel', een zwaren uitwedstrijd
tegen H.B.S. en wederom met een gewij
zigd elftal. Thans is Miezérus weer door
Revdon vervangen. Of dit een verbetering
zal blijken te zijn, wagen we vooralsnog
te betwijfelen. Op een overwinning 'lur-
ven we voor onze blauw-wütem mict te
hopen, maar een gelijk spel behoort toc-h
zeker niet tot de onmogelijkheden. We
hebben immers H.F.C. wel eens met 8—4
am de zwarte Hagenaars zien winnen.
E.D.O., die grooie plannen schijnt te
hebben, gaat naar Utrecht om U.V.V. te
ontmoeten. Elke club die daar komt.
ipoet oppassen, wamt daar liggen, zooais
dat miinder vriendelijk klink', voetangels
klemmen. De sterkste clubs hebben
daar vaak' een nederlaag moeten lijden.
Hiermee willen wij natuurlijk niet zeggen
dat E-D.O. morgen gaat verliezen. Inte
gendeel. We meenen zelfs, dat-ze za! win-
Dit zou een mooie schrede zijn tot
het behalen van het kamp:»>enschap, dat
bet elftal, zooals de geruchten luiden, ter
geleeenheid van he- dertigjarig bes:san
der vereentging wil trachten te behalen.
Een mooi doel!
De Stormvogels hebben «veneend een
la-tagen uitwedstrijd, namelijk in Hilver
sum tegen 't Gooi. Nu de IJmuidenaren
thuis op zulk een flinke wijze van Sparta
gewonnen hebben, geven we hun morgen
ook een goede kans op de overwinning.
In de tweede klasse "A zijn op het oogen-
blik nog drie clubs, die ongeslagen zijn.
Men zie het ranglijst je:
V
i
-g
/crl.
e
e
g
Haarlem
2*
2
*0
0
*4
6—T
K. F. C.
2
2
0
0
4
5—1
Weei-Frieia
2
2
0
0
4
9-4
Zeeburgia
3
2
0
1
4
6—5
Alcmaria
2
1
0
1
2
7—4
Helder
3
1
0
2
2
5-6
Bloemen daal
-2
0
1
1
1
4—8
V. V. A.
2
0
1
1
1
3—6
Holland-ia
2
0
0
2
0
3—6
Schoten
2
0
0
2
0
3—10
Zooals men zoet behoort Haarlem tot
deze drie clubs. Het zal nu moeten blij
ken. wat de roodbroekem, die deze viei
punten im thuiswedstrijden behaalden, op
vreemd terrein zullen presteeren. V.V.A.,
die ze in Amsterdam gaan bekampen, heeft
weliswaar nog slechts één punt behaald,
tn2ar dat mag voor Haarlem geen aan-
leiding zijn om de zaken kalm aan te
pakken, want de Amsterdammers zullen
juin door dit ééne puntje alle krachten
inspannen, om een voorsprong te verkrij
gen. Enfin, de supporters, die morgen
Haarlem in grooten getale zullen verge
zeilen, zorgen er stellig wel voor, da» het
niet aan aanmoedigingen zal ontbreken.
Bloemenda-al maakt een uitstapje naar
Koog-Zaandijk, om daar het ongeslagen
K.F.C. een paar puntjes te ontfutselen.
Dat zou jui.-t iets voor de witten zijn!
SchotenHollandia is een wedstrijd, die
veel bekoring geeft. Toevallig zijn hei
twee clubs, die nog geen enkel winstpunt
hebben behaald. Het terrein voordeel zal
voor Schoten wel den doorslag geven.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
GEVANGENISDRAMA.
ONTVLUCHTINGSPOGING
MET DEN DOOD TEKOCHT.
In de bijzondere strafgevangenis te Mr.
Cornel 16 heeft zich een drama afgespeeld,
-.rbij een gestrafte Boeginees werd ge
dood.
Hij deed in de vroegte een poging tor
ontvluchten, welke verijdeld werd, en wijl
hij toen als een bezetene te keer ging, en
rond zich heen sloeg en trapte zag de hoofd
opzichter, Honk genaamd, zich genood
zaakt van zijn revolver gebruik te maken.
Kantor,o werd door vier schoten door
boord voor dood maar de C. B. Z. getrans
porteerd, waar hij inmiddels aan de beko
men ve won dingen is overleden.
Het geval heeft zich, naar de „Java-
bode" meldt, als .volgt toegedragen.
Om half zes des (morgens werd hem door
een iniandschen bewaker eten in de cèl ge
bracht en toen een half uur '.ater he: leege
bord Wfrd weggehaald, maakte hij van de
gclegenhe.-i. dat de deur geopend was, ge-
bni-'fc om zich langs den. bewaker heen
-naar buiten te wringen.
Op de binnenplaats bemerkte een Chi-
neesche medege?:raf:e de poging iot ont
vluchting van Kartono cn trachtte hem
tegen te houden. Een vechtpartijtje ont
stond. dat de aandacht trok van den hoofd
opzichter, die het noodige in het werk stel
de om de strijdlustigcn van elkaar tè
scheiden.
De heer Honk, niet wetende wat er pre
cies aan de hand was, wijdde voornamelijk
zijn aandacht aan den Ghineeschen mede-
gestrafte, zoodoende den Boeginees de
kaïns gevende opnieuw te ontglippen.
Kartono rende naar de voorpoort der ge
vangenis, doch zag zich daar den toegang
tot de vrijheid belet door den ponier, den
heer Van der Vaart, me: wien de gevan
gene opnieuw den strijd aanbond. Hij ont
rukte den portier een klewangschede, en
sloeg hiermede als een bezetene rond zich
heen. zoodat twee bewakers, Tahamaya en
Sunder Singh erbij te pas moesten komen
om den heer Vam der Vaart te ontzetten.
De hoofdopzichter, die de vechtpartij be
merkte, sommeerde den gestrafte zich rus
tig te 'houden en naar zijn cel terug te gaan
doch deze beantwoordde den goetlbedoel-
len raad met een nieuwen aanval, thans
gericht tegen meergenoemden hoofdop
zichter.
Deze heeft toen uit noodweer den ge
strafte eenige welgemikte revolverschoten
isgemoe- gezonden, met het resultaat, dat
Kartono is overleden.
De ge.-lrafte was een zeer berucht sujet.
Hij had in totaal een straf van 55 jaren ui-,
te zitten, c.m. wegens doodslag en wegens
1 rampokpartijen. Hij had derhalve niets té
verliezen, en riskeerde ziin hachje mes de
kleine kans om zijn veel begeerde vrijheid
te herkrijgen.
Het gebeurde speelde zich in zeer kortea
iijd af.
Uit het Engelsch
van
L. G. MOBERLY.
18)
Vertaald door P. P. T.
(Nadruk verboden).
„Robert is mijn broer maar. Ik ben
zijn slaaf r.iet. Hij heeft een overdre»
yen idee van wat men aan den naam
van de familie en de eer verplicht is.
Ik geloof dat het eerbaarder voor een
vrouw is om eerlijk haar brood te ver*
dienen dan geheel afhankelijk te zijn
van een broer, die toen al slecht rond
kan komen en die zijn zusters op ieder
dubbeltje beknibbelt Bespottelijk ouder
wetsch idee dat een dame niet mag
werken. Ik heb genoeg van Robert en
zijn baasspelerij" haar anders zoo
vriendelijke stem trilde van boosheid,
„en ik ben niet van plan meer bang
voor hem te zijn. Als hij niet zijn toe*
stemming geeft, dat ik op die adver*
tentie schiiif. wel, dan zal ik het zon»
der zijn toestemming doen dóód
eenvoudig".
En het kleine dametje viel. uitgeput
'door haar hartstochtelijk pleidooi voor
vrijheid, m een stoel neer, pakte haar
breiwerk weer op met bevende vip»
gers.
Marion opende haa' mond tot twee»
maal toe, doch kon geen geluid naar
voren brengen. Maar toen zc tenslotte
begon tc spreken, zei.ic zij iets anders
dan zij V3n plan was Zij had Helen
willen tegen spreken en willen probcc*
ren haar te kalmeercr. en zeggen dat
zij de dingen moest accepteeren zooals
ze nu eenmaal waren. Maar het nieuwe
in de houding van Iitar zuster" het
vaste besluit, dat ze in de lijnen van
Helen's fermen gesleten mond zag,
deed haar zeggen
„Laat njij de advertentie nog eens
zien, Helen. Ik heb haar eigenlijk nog
niet zoo goed gelezen".
„Ik zal baar je voorlezen". Fr was
iets van blijdschap it Miss Helen's
toon. „Na 't ontbijt heb ik haar uit»
geknipt. Hoor dan.' Ze had een stukje
papier te voorschijn gehaald en haar
lorgnet opgezet. Langzaam las Helen
de advertentie, die 's morgens in de
Morning Post had 2es'aan
..Gevraagd beschaafde dame van
middelbr.cn leeftijd om dc zorg op
zich tc nemen van c-er meisje van tien
jaar. Alleen dames met uitstekende
referenties en van goeden huize gc»
lieven tc rcflectecren. Brieven lctt. G.T.
Bureau Morning Post
„Referent-es kan ik wel krijgen', zei
Helen nadenkend, „Dc dominee wil mij
wel helpeu en Dr. Gicver ook wel. K»
onze geboorte en opvoeding nu dat kan
men zich Tiiet beter wcnschen, wel?"
zti zc met een ernst gen glimlach. „En
o, Marion, ik hen zoo dol-op kin»
deren. Wat zou ik gtaag voor zoo'n
meisje zorgen. Ik ga et direct op schrij»
ven", vervolgde zc na een kort stil»
zwijgen.
„O. Helen". Marion hief haar handen
smeekend op, „voordat jc met Robert
erover -c-i roken hebt?"
...Ta voor ik met Robert gespro»
ken heb. Ik zeg er geer woord van te»
gen hem, voordat het in orde is. Als
ik die betrekking niet krijg wel,
dan hoof ik licrn heelcmaal niets te
vertellen. Er bestaat toch geen wet,
dat men broers alles vertollen moet.
Maar, als ik die betiekking krijg, dan
zal ik het Robert vertellen en Robert
moet het dan maar opnemen zooals
hij wil'.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Sylvia's keus.
Giles Tredman zat aan de schrijfta*
fel van zijn hotchzitkamer en keek
den oenen brief na den anderen nog
eens door. dien hij van een hoogen
stapel, dien hij gisteren al een- keer had
doorgeworsteld naast zich afnam.
„Plezierig werkje om zc allemaal te
beantwoorden, maar ik heb toch ook
niet dca moed om zc onbeantwoord
te laten", peinsde hij, „en verscheiden
van die stakkers hebben nog gefran»
keerde enveloppen ingesloten, juist die»
gene, die het minst geschikt lijken!"
Hij glimlachte droevig, terwijl hij de
brieven zoo vlug mogelijk doorlas cn
naast zich neerlegde; ..geen een bij,
geloof ik", zei hij hardop, „en die arme
dames schijnen in zulke beklagens»
waardige omstandigheden te zijn. dat
ik ze allemaal wel zou willen nemen.
Die vier die ik geschreven hehhet
beste lijkt mij wacht ik heh een
idee; ik laat het kind zelf kiezen.
Waarom niet? Ik geloof dat cr wel
slimme hersentjes zitten achter die
grootc bedroefde oogen en een kind
ziet dikwijls scherper dan een volwas»
sene.
„Sylvia, kom eens even bij me, ik
wil graag dat je wat voor me doet".
Zij kwam dadelijk: een tenger klein
meisje, dat jonger leek dan tien jaar
doordat ze zoo mager was. Zc zag er
aandoenIijk»kindcrlijk uit in haar zwart
jurkje, dat dc bleekheid van haar ge»
zicht nog sterker deed uitkomen.
„Kom eens hier, kindje", zei dc jon»
ge man en nam haar hand in de zijne,
..ie weet dat ik probeer om een lieve
dame tc vinden om voor je tc zorgen
cp altijd bij jc te zijn".
„Ja, dat weet ik. Maar ik wil liever
dat u op me past", zei ze eenvoudig,
terwijl ze hem in dc grijze oogen keek,
„als u er bent ben ik niet zoo een»
zaam en dan verlang ik niet zoo
heel vreeselijk naar moeder", haar lip»
pen trilden, maar verder bleef ze kalm
en Giles sloeg zjjn arm om haar heen
en legde zijn hand op haar donkere,
zachte haar.
„Arm klein meisje*, zei hij vriende»
lijk, zooveel mogelijk wil ik bij je zijn,
maar je weet. Sylvia, dat ik veel weg
moet zijn; en later moet ik weer naar
Indië, en ik ga binnenkort trouwen;
daarom moet ik iemand vinden die op
mijn kleine mcisie past als ik er niet
ben. totdat
„Totdat?" vroeg ze terwijl ze haar
hoofd achterover boog om hem in zijn
gezicht tc zien. „Komt er wel een tijd
dat ik altijd hij u mag blijven?"
„Ik hoop van wel", aarzelde hij. ..Als
we, mijn vrouw en ik samen op Man*
derby wonen, hoop ik dat we samen
voor je kunnen zorgen. Maar
„Maar ik geloof niet dat zc veel van
kleine meisjes houdt', zei Sylvia pein*
zend. terwijl zij met haar vingertjes
langs de blauwe aderen van Giles' brui*
ne hand streek. ..sommige menschen
houden niet van kleine meisjes, weet
je en Miss Cardew ook niet".
Giles keek naar het kind met een
verontrust gevoel. Hij had zichzelf
pogen wijs te maken, dat zijn eigen on»
plezierige ondervinding in dit opzicht
een product was van zijn verbeelding
en Sylvia's bevestiging van zijn gc»
voclens klonk hem onaangenaam in de-
ooren. Eens op een middag had hij
het kind meegenomen naar de dames
Cardew en Mrs Cardew en haar doch»
ter hadden Svlvia overladen met thee
en koekjes cn zij hadden heel lief met
het kind gepraat. Maar Giles, die zijn
gevoelens niet goed onder woorden
kon brengen, had toch wel gemerkt,
dat er iets haperde in hun houding te*
genover ziin pupil en hij wist Jat hij
méér van Grace verwacht en gehoopt
had. En Sylvia bracht nu onder woor»
den, wat hij zichzelf niet had willen
en durven bekennen.
,.Tk geloof niet dat ze van kleine
meisjes houdt". Hij wierp de gedachte
weer van zich af. Hij zei tot zichzelf
dat het moederlijke gevoel, dat Grace
toch zeker bezat, zich wol openbaren
zou. als het kind geregeld bij haar was
en hij klopte Sylvia op den schouder
en zeide bemoedigend:
„O. maar ik weet zeker, dat Miss
Cardew en jij goede vrienden zuilen
worden als we bij elkaar wonen. Ze
is geen kleine meisjes gewend, zie ie,
ze is zeif eenig kind. daarom weet ze
niet goed hoe ze met kinderen moet
omgaan. Maar je zult zien. als we alle*
maal met elkaar wonen, jij, zij en ik
zal ze een moeder voor je zijn, kind*
je".
(Wordt vervólgd.)
