iiAAIo^S DAGBLAD
ZATERDAG 9 OCT. 1926 TWEEDE BLAD
WAT WAS -- WAT IS.
„Assemburg" te Heemskerk.
gaaf. Hier werden vroeger de zittin»
gen van het gerecht gehouden. Meestal
was de kasteelheer zelf rechter.
De gevangenis was ook niet ver weg.
Dio vond men boven in het kasteel.
Wel eigenaardig, anders waren de ker*
kers meest onderaardsch. De gevan»
genisruimte is nu nog ijzig koud en stik*
donker.
HET KASTEEL IN DEN TEGENWOORDIGEN TOESTAND.
Te Heemskerk, het tuindersdorp
even ten Noorden van Beverwijk,
6taat „Asscmburg". Dit kasteel
eigendom van het rijk is in vrij goe»
den staar. Door de goede zorgen van
de regeering wordt het voldoende on»
derhouden. Bovendien wordt wat be*
slist noodig is vernieuwd, zoodat het
op die wij/e nog lang ,.de tand Jes
tijds" zal kunner. weerstaan.
Bepaald mooi rijk aan middel»
eeuwsch bouwkunstig schoon is As»
scmburg niet. maar toch maakt het
al seen massaal bouwwerk uit het grijs
verleden op den bezoeker indruk. Het
is van binnen hol en ongezellig, omJat
aile kamers ongemeubcld zijn. Lokt
een modem huis dat ledig staat wel
aan tot verblijf? Als in de toekomst
nog eens de mogelijkheid bleek van
Assemburg, al zou het dan ook slechts
spaarzaam zijnT in stijl tc mcubilecren.
dan zuu onze omgeving een aantrekke»
lijkhcid rijker zijn. Reeds nu komen er.
vooral zomers, veel bezoekers op As»
scmburg. maar dit aantal zou dan ze»
kcr sterk vermeerderen. Het Muidcr»
slot dankt voor een deel zijn aantrek»
kclijkhcid aan de aanklceding der zalen
en kamers.
..Asscmburg" was vroeger rijk ge»
mrubilccrd. dit meubilair is evenwel
overgebracht naar een landgoed in de
omgeving, dat evenwel niet voor be>
zoekers opengesteld is.
Alleen een zeer mooi gebeel lhouw»
de trapleuning is nog overgebleven.
In den schouw vindt men bovendien
nog een voorstelling die blijkbaar als
een \crccring van Bacchus bedoeld is.
De bouw van ..Assemburg" dateert
van het midden der 13e eeuw. Het is
even wel «verschillende malen verbouwd.
Geen wonder, want in den tijd der
oorlogen is er in die omgeving ook veel
gevochten. Dc grootste verbouwing
haJ in het begin dei 17c eeuw plaats.
Ecinge keeren is het kasteel ook
vergroot. Waar men nu den ingang en
brug vindt was vroeger slechts een zij»
gevel. Bij de vergelijkingen van dc
teckeningen van vroeger en heden is
het verschil wel tc constatceren.
Toen dc laatsic bewoners het verlie»
ten telde men niet minder dan.... 80
vertrekken en zalen Een slotheer»ka»
merverhuurder had er dus rijk kunnen
worden. Eenigc hokjes zijn evenwel bij
de restauratie tot een vcrecnigd. zoo»
dat de 80 nu niet meer vol te tellen
zijn:
Dit
stukje oude kunst is nog vrij
HOE HET KASTEEL ER VROEGER UITZAG.
DE VIERSCHAAR OP DE BINNEN.
PLAATS.
Een kleine deur, van hout gemaakt
en met een rond gat cr in, geeft toe»
gang tot het verblijf. Dc deur is dik
en met ijzeren bouten beslagen. Ten
overvloede is vóór deze deur nog een
andere, die ook heel goed verzekerd
is. Een kleine deur in een vertrek, dich
er bij. geeft toegang tot het platform,
waar het schavot heeft gestaan.
Vroeger was het platform omgeven
door een balustrade. Dc oudste bcwo»
ners van Heemskerk, hebben de galg
met strop nog wel op het platform
zien staan.
DE SCHOUW IN EEN DER
KINDERKAMERS.
De kamer waarin deze schouw staat
was blijkbaar vroeger bestemd voor
kinderkamer. De twee kleine bedstc»
den wettigen althans die veronderstel»
ling.
In het kasteel waren in den glorietijd
groote zalen voor tooneelvoorstcllingcn
(rederijkerskamers), concerten, enz.
Ook was er een schoollokaal. Dc bene»
denste vertrekken waren bestemd voor
slachtplaats. bakkerij, keuken en an>
dere huiselijke verrichtingen. De groote
woon» en ontvangzalen natuurlijk
ook dc ridderzaal waren gelijkvlocrsch.
Nog is te zien dat die het mooist
ingericht waren. De bovenvertrekken,
meest tot slaapkamers ingericht, wa»
ren minder verzorgd.
Als men dc torens beklimt wordt dc
moeite beloond door ccn heerlijk pa»
norama over Kcnncmerland.
Nu wij zoo'n mooien nazomer hebben
raden wij fietsers aan om nog een
tochtje nnar Heemskerk te maken. Ook
per autobus is het dorpje zeer gemak»
kelijk te bereiken, zoodat wandelaars,
ook kunnen genieten.
STADSNIEUWS
DE GEELKERKEN-ZAAK.
Rede Ds. H. C. van den
Brink.
Ds. H. C. van den Brink uit Zandvoort
hield Vrijdagavond te Haarlem een
rede over het onderwerp „mijn. schor»
sing en afzetting". De bc-nedenzaal van
het Brongebouw kon alle belangstel»
lenden niet bevatten, cr werden stoelen
bijgezet; <ie menschen zaten gepakt als
haringen in een ton.
De bijeenkomst werd begonnen met
het zingen van Psalm 84 3 „Welzalig
hij die ai zijn kracht
Dc leider der vergadering de heer
>1. Petrie vroeg in zijn gebed aan God
o.m alle bitterheid uit de harten weg
te nemen.
In zijn openingswoord zette hij allereerst
het doel van het samenzijn uiteen, de
Haarlemmers in de gelegenheid te stel»
len kennis te nemen van de denk»
beelden van ds. van den Brink cn zijn
geestverwanten.
Ds. van den Brink begon te con»
stateeren dat men in de Gereformeer»
de kerk thans droeve tijden beleeft.
Er zijn talrijke predikanten, ouderlin»
gen en diakenen afgezet en geschorst
vele gemeenteleden onder censuur ge»
zet, enzoovoort. De leden der kerk
moeten dit goed doordenken. Dc
classis Haarlem heeft in die zaak een
zeer werkzaam aandeel gehad. Het
:s ook deze classis geweest, die spre»
ker heeft afgeeet. Een afzetting is het
ontzettendste wat een dietiaar des
Woords kan overkomen. Niet meer
waardig geacht worden om het ambt
van dienaar van Christus uit te oefe»
ncn. 0
Als zoo vervolgde ds. van den
Brink mijn Hemelsche zender met
mij in het gericht zou gaan, zou ik
niet waardig zijn^iog een uur predikant
tc zijn, maar als menschen gaan oor»
dcelc-n, dan durf ik tot Toem van Zijn
genade zeggen, dat geen mensch mij
iets kan verwijten wat leven en leer
betreft.
liet uiteenzetten van de reden van
zijn afzetting was het doel van deze
spreekbeurt. Daarna zal er zoo zcide
spreker gelegenheid zijn om vragen
tc stellen. Debat is nu niet beoogd,
hoewel ik er niet tegenop zie om met
eiken hoogleeraar. predikant of gemeen»
telid uit de classis te debatteeren.
Spreker gaf daarna een opsomming
van de feiten die met zijn schors;ng
en afzetting verband houden. For»
meel zijn de schorsing en afzetting niet
in orde. Met het 'kerkrecht is geen vol»
doende rekening gehouden. AfVtting
is alleen geoorloofd als een dienaar
des Woords zich schuldig gemaakt
heeft aan een zonde die hem voor de
&èrcld eerloos maakt. Dit odium is
dus door de classis op mij gelegd.
De classis heeft spreker geschorst
omdat hij zich niet wou oonformccren
met de besluiten van Assen, maar het
is hem formeel nooit gevraagd. Wel
wist men het. maar zoo'n belangrijk
besluit moet toch formeel in orde
zijn.
Vervolgers stc-ide spreker vast. dat hij
voor zich zelf nooit anders heeft aan»
genomen en geleerd, dat het Paradijs»
verhaal letterlijk moet worden ongc»
vat. Maar spreker gevoelt, dat cr bij
dc letterlijke opvatting vele moeilijk»
heden verbonden zijn. De verwachting
is evenwel, dat door het nadere onder»
zoek van de gcloovige wetenschap om
die problemen op te lossen. Maar
Assen zegt: gij moogt daarop niet
hopen, alleen de letterlijke opvatting
is geoorloofd.
Assen heeft alleen gedacht, dat een
de»e;l van Genesis II en III letterlijk
opgevat moe»t worden. Waarom is
Genesis I uitgeschakeld? Prof. Aalders
gelooft niet aan de letterlijke opvat»
ting van de scheppingsdagen. Hij gaat
dus veel verder dan Dr. Geelkerken,
omdat die alleen maar een mogelijk»
heid veronderstelde. Assen laat Prof.
Aalders ongemoeid en zet Dr. Geel»
kerken af.
Assen is ongereformeerd geweest,
heel oppervlakkig.
Het kardinale in. de uitspraak van
Assen is. dat voor de uitspraak van
de Synode dezelfde autoriteit wordt
opgevorderd als voor de Heilige
Schrift. Zelfs is het zoo erg, dat men
'net geloof wil verbinden aan de zin»
tuigelijke waarneming van de 4 pur,»
ten uit het Paradijsverhaal. De Synode
heeft de autoriteit van de He:! ge
Schrift aangerand en zich geplaatst tus»
schen God en mijn zie!.
Het beweren van tegenstanders, dat
spreker zijn bezwaren niet langs den
officieelen kerkdijken weg wilde be*
kend maken, is onwaar. Spreker heeft
dat herhaaldelijk aangeboden. De
classis wilde evenwel niet wachten en
heeft den kerkdijken weg voor spre»
kor afgesneden.
Alle afzettingen, die van Dr. -Geci»
kerken, Ds. Smelik en spreker, zijn
genomen in strijd met artikel 79 en 80
der Kerkenorde. Het recht nan de
plaatselijke kerk is aangerand. Alleen
de plaatselijke kerk mag een predikant
afzetten.
De classis Haarlem stelde aan spre»
ker feitelijk den cisch: ..je mond hou»
den of je wordt afgezet". Dat is eer,
tactiek die gelijk staat aan de pijn»
bank der inquisitie der middeleeuwen.
Het besluit van de classis was on»
gewettigd, ik heb zoo zei spreker
nóóit gevoeld, dat mijn Koning mij
geschorst had. De kerkeraad heeft
spreker dan ook geadviseerd d:c schor»
stng niet te erkennen. Daarop is spre»
ker" afgezet wegens scheurmakerij.
Scheurmakerij is een ernstige zaa^
er moeten zieletranen om geschreid
worden. Maar wie waren de scheurma»
kers? Spreker zegt: Assen.
Te Zandvoort is de scheur gemaakt
door dc aanhangers van de Synode.
Spreker hoopt predikant der Gere*
formeerde kerk van Zandvoort te blij»
ven. Door hetgeen hij doorgemaakt
heeft is zijn geestelijk leven verdiept
geworden
Er wordt geklaagd over een geest
van inzinking in de Gereformeerde
kerken in ons land. E-en star conserva»
tisme is kenmerk geworden van onze
geestelijke leiders. Mystiek werd ver»
acht Zal nu zoo besloot spreker
door deze crisis een opleving komen.
Spreker ziet een wolkje aan den heme..
Moge dat profestie zijn van eer. milde
zegen die God zal uitstorten op den dor»
ren akker van zijn gemeente.
Alle protesten van bezwaarden wor»
den door dc kerkelijke vergaderingen
op zij gelegd. De geest van Assen
blijft nog doorwerken. Het is met ds.
Smelik gebleken, daar de classis
Brcukelen den treurigen moed had hem
te schorsen. Ieder lid der Gerefor»
meerde kerk is aansprakelijk voor de
begane onrechtvaardigheden. Waar is
het solidariteits gevoel onder de leden
der kerk.
Als leden dat gevoelen, kunnen zij
niet anders doen wat ttu in Groot»
Amsterdam geschied is. dat wil zeg»
gen. breken met het Synodaal kerk»
verband.
Er werden eenige vragen gesteld door
twee aanwezigen. Ds. Van den Brink
gaf daarop antwoord.
De voorzitter bracht tenslotte een
woord van dank aan Ds van den
Brink.
Ds. v d. Brink ging daarna voor in
dankgebed.
ONZE UCHHOEK
Een aardschok, die zes seconden
duurde, heeft in een deel van Frank»
rijk groote ontsteltenis veroorzaakt.
I>e algemeene veronderstelling zal ge»
weest zijn, dat er weer een kabinet ge»
vallen was.
Trofsche moeder: Mijn zoon
schrijft veel cn het wordt door velen
piet groote belangstelling gelezen.
Bezoeker: Wat schrijft hij? Ro#
mans?
Moeder: Nee, menus.
Een man verscheen op het politie»
bureau en zei:
Gisteren ben ik hier geweest om
te zeggen dat mijn horloge gestolen
was. Ik kom even vertellen, dat ik het
teruggevonden heb.
Dienstdoende beambte: Te Iaat
meneer, de dief is al gearresteerd.
PROVINCIAAL ZIEKENHUIS
DUINENBOSCH.
Den Staten wordt ter vaststelling
aangeboden de expioitatiebcgrooting
van het Provinciaal Ziekenhuis ..Duin
en bosch" te Bakkum voor het dienst»
jaar 1927. Ze is opgemaakt tot een to»
taai bedrag van 329.250.67.
Op twee posten merkt de commissie
van beheer op, komen vrij aanzienlijke
vermeerderingen voor: op art. 26 kos»
ten van gezinsverpleging en op art. 57
wachtgelden. De eerste genoemde ver»
meerdering is een gevolg van de uit»
breiding van het aantal patiënten in
gezinsverpleging, waartegenover echter
meerdere ontvangsten staan wegens
verplccggelden, terwijl de hoogcre kos»
ter. van wachtgelden verband houden
met de op wachtgeldstellingen in 1926.
Lit den aard der zaak zullen deze
wachtgelden geleidelijk gaan afnemen.
Ten aanzien van de baten wordt on#
der meer opgemerkt, dat de verpleeg»
gelden ruim 30.003 hooger zijn ge»
raamd Jan zij in 1925 bedroegen en
verder, dat de ontvangsten wegens in
houding van kost en inwoning ruim
10.000 minder zijn geraamd. Het
laatste is een gevoig van de te ver»
wachten vermindering van inwonend
personeel. Eerstgenoemde omstand'g»
heid is te danken aan het streven om
door deze vermindering vrijkomende
woonruimte te doen benutten voor pa#
tiëntenverblijven, waardoor 34 plaatsen
konden worden beschikbaar gesteld.
In de begrooting is dan ook met een
aanmerkelijke vermeerdering van ver#
pleegden rekening gehouden, het aan»
tal is al geraamd op 848. Het econo»
'mische voordeel aan deze uitbreiding
verbonden bestaat berin, dat de vaste
algemeene kosten er niet door wor»
den verhoogd en dat zij, daar zij thans
over een grooter aantal patiënten kun»
nen worden omgeslagen, den gemiddel#
den „kostprijs" zegt de commissie, waar
mede zij dan waarschijnlijk den kosten*
den prijs bedoelt, per patiënt aanmer»
kelijk verlagen.
Het is dan ook hoofdzakelijk ten ge»
volge hiervan dat de vcrpleegkosten
1927, afgeleid uit de ramingen van de
begrooting. een nieuwe vermindering
aanwijzen. Ze worden nl. voor 1927 be«
rekend op 1.386.95 per patiënt en per
jaar. (In 1924 en 1925 waren de werkc#
lijke kosten respect evelijk 1.603.96
en 1.433.29).
Als bijdrage van de Provincie Is uit#
getrokken een bedrag van 377.717.39.
Deze bijdrage vormt den sluitpost der
begrooting en geejt het bedrag aan,
waarop het totaal verlies met inbegrip
wan rente en afschrijving komt t©
staan.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE
„Man", zei mijn vrouw. ..zou je niet
aan tante Gccrtruida schrijven? In
haar laatsten brief beeft ze cr op gc»
zinspccld, dit ze op 13 October twee
jaar lid van den Raad is".
„Aan tante Gccrtruida schrijven!'
z*.i ik, op ccn toon van dc grootst mo»
gelijke verbazing. ...Maar dat is toch
jou correspondentie".
„Jawel, jawel, dat weet ik en het is
cgr genoeg, dat al die briefschrijvcrij
altijd m.iar op dc vrouw neerkomt
..Je doet het zoo goed", zei ik stroop»
smcerdcrig.
„Dat heb ik ook al meer gehoord,
als je cr geen zin in had. Maar dezen
keer gaat het niet op. Tante Geertrui»
da zal het juist heel plezierig vinden als
jij haar feliciteert over dat Raadslid»
maatschap cn niet ik
„Onmogelijk", zei ik. mij nog altijd
met den moed der wanhoop verdedi»
gend. „Een vrouwelijk Raadslid moet
het toch veel plezieriger vinden als zc
een felicitatie krijgt van een vrouw,
dan van ccn nian".
„Daarin vergis je je precies", zei
mijn vrouw. „Vraag mij niet waarom,
want dat begrijp je toch niet...."
„Raadsel der raadselen, uw naam is
vrouw".
,.J wel. schrijf jij maar eens netjes
een brief aan dat raadsel der raadsc*
len. dat tante Gccrtruida heet. Mor»
gen neem ik het iuk van de corrcs»
pondentic wel weer op me. maar dezen
keer is het jou beurt".
Begrijpende dat er dezen keer geen
ontkomen mogelijk was, voltrok ik
maar dadelijk het vonnis aan mijn gc»
makzuchr cn schreef een briefje, zoo
kort mogelijk, als gelukwensch aan
tante Gccrtruida bij haar tweejarig ju*
bileum als lid van den RaaJ tc....
neen, dit zeg ik niet Waarom zou k
bijzonderheden verklappen, waar nie»
tr---d mee tc maken heeft!
Trch was de fclicitatio gesteld In een
ha:- I"kin toon. Tante Gccrtruida is
een best mcrsch. een van dc vrouwen
van wie je zegt: ..hoe is 't mogelijk,
da» 7C n 1-r jonge jaren niet ge»
vr.i ïgd is!" Mannen loopen inderdaad
al tc vaak net gesloten oogen rond cn
soorten zich dan plotseling .met die
dichte ongen midden in een huwelijks*
avontuur dat dan natuurlijk verkeerd
afloopt. Dat zii bij haar benoeming
den gezelligen bijnaam tante Truus
veranderd heeft in tante Gccrtruida, is
ccn ijdclheidje van officicclerighcid, dat
wij haat niet kwalijk moeten nemen.
Maar mijn vrouw had gelijk gehad.
Tante Gcertruida was buitengewoon
met de felicitatie ingenomen cn zc
schreef er ook bij waarom. De brief
was lang cn luidde aldus:
Beste Neef!
Jc gelukwensen bij gelegenheid van
mijn 2»jarig jubileum als Raadslid
heeft mij veel genoegen gedaan cn ik-
dank jc cr wel hartelijk voor. Felici»
tatics van vrouwen krijg jc bij zoo'n
gelegenheid genoeg, maar die van man»
ncn zijn zeldzaam cn daarom buiten»
gewoon v.elkom. Het is toch nog altijd
zoo. dat die onze aanwez:gheid in
openbare besturen niet best kunnen
verdragen.
Zoolang als ik leef zal ik niet ver»
gctcn. hoe het zoo kwam dat ik tot
Raadslid gekozen ben. Op een avond
in Augustus was er vergadering van
onze kicsvereeniging. ik weet nog zoo
goed dat het een beetje dreigend weer
was. „Zou u wel uitgaan?" vroeg Mijn»
tje; „het zal wel gaan onweeren". 'k Heb
cr tusschcn gestaan: gaan of thuis blij*
ven, maar 't was net of ccn 'nwendige
stem mc zei: „niet thuisblijven, vooral
niet thuisblijven, je moet er heen»
gaan." En zoo zei ik tegen Mijntje,
dat het wel losloopen zou, hoewel ik er
hcelcmaal niet zeker van was en ging.
Op de vergadering waren, zooals al»
tijd. maar weinig menschen: de voor*
zifter en de secretaris, die al bij ons
in den Raad zitten cn dus No. 1 en
2 op dc lijst zouder komen en dan
nog zes of zeven hccrcn. Ik was dc
ccnicc dame. Lize. dc vrouw van den
apotheker, jc kent haar wel ze houdt
hier cn daar lezingen over het vrou»
wenvraagstuk, was niet gekomen, hoe*
wel ze nrders altijd tróuw genoeg op*
kwam. Ik begreep wel. waarom ze nu
ontbrak: ze is. maar je moet het niet
verder vertellen, doodsbang voor een
donderbui. Gek hc. dat je niet bang
bent voor een groote zaal vol men*
schen cn wel voor ccn onweer.
F.r was op de vergadering niet veel
fc doen. Notulen van een halfjaar gc*
leden, een paar ingekomen stukken en
*ocn de candidatenlijst. We waren cr
nog niet mee begonnen, of de bui was
losgekomen Dc donder was niet van
de lucht en het bliksemde zoo vreese»
'ijk. dat wc niet anders dachten of 't
zou inslaan. Kobus. onze oude kellner.
je kent hem wel. zou me een kopje thee
brengen, maar hij kwam vragen of het
even waOTten kon, want dc melk was
zuur. Zoo heet was het in de laatste
24 uur geweest.
Natuurlijk werd de voorzitter No. 1
op dc lijst en de secretaris No. 2 cn
dat vonden we -allemaal goed. „We
hebben wel geen kans op een derden
zetel", zei de president, „maar je kunt
nooit weten wat cr gebeurt bij vertrek
of overlijden, al hopen dc secretaris
cn ik deze periode nog wel tc beleven.
Wat zou de vergadering denken van
ccn dame op dc derde plaats? Het is
tegenwoordig algemeen gebruik cn dan
zou ik willen voorstellen juffrouw Fi*
delio, dio zich niet eens door dc kans
op het onweer heeft laten afschrikken
om hier te komen". Dc vergadering
applaudisseerde cn ik voelde dat ik een
kleur kreeg. Het ging door, ik kwam
No. 3 op dc lijst en toen ik thuis was,
stond ons huis cr nog heel en wel,
maar dc kelder was weer ondcrgeloo*
pen van de zware slagregens cn het
heeft heel wat gekost, voordat die weer
droog gemaakt was. J
Hoe het zoo kwam weet-ik niet, want
van dc politiek weet een vrouw zoo
niet af. maar er waren lijsten verbon»
den of niet verbonden of zoo iets cn
nauwelijks was dc stemming afgcloo»
pen of ik stond op het bulletin van
ons dagblad als gekozen.
Dat is een raar gezicht, als jc er
hcelcmaal niet op gerekend hebt.
„Zie e Mijntje", zei ik, „wie goed
doet, goed ontmoet. Als ik dien avond
op jou raad thuis gebleven was, zou
ik zeker niet als No. 3 op de lijst zijn
gekomen".
„Jawel", zei ze, „maar toen u thuis
kwam kon ik u wel uitwringen cn uw
groene zijdje is nooit meer zoo fleurig
geworden als vroeger. Dus bent u nu
edelachtbare?'' En daarop begint ze te
lachen, dat ze haast niet ophouden
kon.
„Hoor eens Mijntje", zei ik, „daar
hoef je niet zoo om te lachen, dat is
hcelcmaal niet beleefd".
Nu je zoo vriendelijk ben geweest,
beste neef, om mij te schrijven, wil ik
je ook wel eens vertellen, wat ik in
die twee jaar van mijn Raadslidmaat»
schap al zoo ondervonden heb. Jc
weet, dat ik de eenige vrouw hier in
den Raad ben. Toen :k geïnstalleerd
was heeft de burgemeester al dadelijk
voorgesteld (hij rookt zelf niet) dat de
hecren niet meer zoude rooken. maar
daartoe waren ze niet bereid. Er is
toen een vergelijk getroffen, dat er
eerst na vier uur zou worden gerookt
en daar heb ik mc natuurlijk mee ver-
cenigd. maar iedcren keer als ik uit
den Raad thuis kom, hangt Mijntje
mijn japon in den wind en soms is or
na twee uur de rook nog niet uit. Als
mannen eens wisten wat zij koopen
kunnen voor al het geld dat zc aan .si'
garen en tabak verkwisten, dan zouden
zc het nooit meer doen.
Overigens zijn al de hceren tegen»
over mij heel bclceld. Dc burgemees*
ter vooraan, die zijn toespraken tot
den Raad altijd begint:..Mevrouw, Mijne
Hceren". Een keurig mensch. Je zult
zeggen neef. dat ik als ongetrouwde
dame geen recht od den titel „Mc*
vrouw" heb, maar sejlcrt ik raadslid
ben en in verband met mijn leeftijd,
word ik zoo genoemd. Als het jou en
jc vrouw niet hindert wil je dan op jc
brieven voortaan .Mevrouw" adres»
seeren? Het is maar tegenover Mijn»
tje, die mij altijd-zoo sarcastisch kan
zeggen: „alweer een brief met Meju-f*
frouw de menschen moesten toch
beter weten." Dat is als hatelijkheid
bedoeld, zie jc, och ja, zoo'n ouwe ge»
trouwe wordt op den duur wat al te
hij dc hand. maar ik kan haar niet mis-
sen cn zij mij niet.
De vrouw van den apotheker is
woedend geweest toen ik gekozen was,
ze praat voortdurend met den voot*
zifter van on-ze fractie over mijn on»
geschiktheid. Stel je voor, toen ik
haar onlangs bij een gemeenschappc»
lijke kennis ontmoette zei ze: ,jen wij
verlangen nog altijd naar uw eerste
redevoering", met zoo'n hatelijk ge»
zicht, dat ik antwoordde: ,,en wij naar
uw laatste, mevrouw". Ik kreeg de
lachers op mijn hand. maar ze ver*
geeft het mij nooit, al word ik hon*
derd jaar.
Dc voorzitter van onze fractie trekt
zich van haar venijnige praatjes niets
aan. Die heeft mij gezegd: „als wc al»
Icmaal het woord voeren, komt er
geen eind aan dc Raadsvergaderingen
en ze duren toch al zoo lang hou u
maar bij luisteren, als u maar goed
stemt." Soms zijn het van die lastige
dingen, waar een vrouw niet goed
raad mee weet, over uitbreiding van
de electrische centrale of zoo cn dan
zegt hij het mij wel, want ik zit vlak
naast hem. Maar de vorige vergadering
was hii erg verkouden en praatte door
zijn neus. zoodat ik „voor" verstond
en het had „tegen" moeten wezen Ge*
lukkig hinderde het niet, want het
kwam er toch door.
Maar verbeeld je, het vorige jaar
ben ik in een van de commissies bc>
noemd. Voor de commissie van bij*
stand van het onderwijs had ik al een
paar stemmen gehad en daar word ik op
eens benoemd in de Publieke Werken.
IToe dat gekomen is, weet ik zoo niet,
maar ze zeggen dat de eenc groep het
aan de andere niet gunde en dat dc
voorzitter van onze fractie al in»zoo»
veel commissies zat cn toch zoo bazig
is dat is waar, hü laat mij als ik wat
zeggen wil nooit aan het woord komen
en zegt dan maar: „ja,Ja, mevrouw,
dat zal ik nu wel zeggen, dat is het
werk van den chef van dc fractie".
Mijntje zegt: ,.u moet je zoo niet als
een kwaje meid laten afsnauwen",
maar die heeft gemakkelijk praten
wat weet zij van gemeenteraden af
Enfin, ik vou dan zeggen: de groote
fracties kibbelden- er over, wie het
worden zou en toen kwam ik met één
stem meerderheid uit de bus. Ik werd
er Zenuwachtig van. „Zal ik het aan»
nemen?" vroeg ik aan onzen voorzitter
„ik weet toch niets van publieke wer»
ken af!" „Hindert niet", zei hij,
„hou u maar aan het advies van den
wethouder, die de commissie presi»
deert.' En dat doe ik cn het gaat
heel goed en ik schenk thee voor dc
heeren a]s er vergadering is en de di
recteur van publieke werken is toch
zoo'n aardige mat^altijd houdt hij
de deur voor mij open wanneer we
weggaan. Ook is hij zoo lief voor zijn
vrouw en zijn drie kleine kinderen.
Een echte aardige man.
Ik begrijp ook wel waarom dc
vrouw van den apotheker zoo woedend
op mij is. Om de bezoeken vooral.
Ze houdt er heel veel van invloed
en over alles en nog wat te zeggen
te hebben: je moet weten: er gaat
geen maand voorbij, of allerlei solli*
citanten komen bij mij op bezoek en
vragen om voorspraak en steun.
Meestal voor onderwijs. soms ook
voor andere betrekkingen. Ik ontvang
ze zooveel mogelijk 's middags cn de
eerste bode weet dat en stuurt ze al»
tijd naar mij toe om een uur of drie.
Dan heb ik de thee klaar, met een
koekje als het dames zijn, maar de
heeren krijgen geen sigaar (daar wor*
den de gordijnen zoo bruin van, zegt
•Mijntje) cn dan houden we een ge*
moedclijk praatje cn ik zeg: „meneer
of juffrouw, u lijkt mij heel geschikt
voor de betrekking, maar mej zeker»
heid beloven kan ik nog niets. Het
hangt -voor een groot deel van de rap»
porten en de adviesen af. Het was mij
aangenaam u gezien te hebben. ik
wensch u goed succes". Daar beloof
ik'niets te veel mee en de menschen
zijn tevreden als ze weggaan. Vooral
om die geschiktheid.
Getrouwde onderwijzeressen wil ik
niet. Er is er onlangs een geweest om
te solliciteeren. „Op mijn steun hoeft
u niet te rekenen", zei ik, „blijft u
liever bij uw kindertjes!" Toen had je
moeten hooren. Ze schold mij bijna
uit, ik was onontwikkeld cn ouder»
wctsch cn weet ik wat al meer. In mijn,
zenuwachtigheid riep ik Mijntje om
haar weg te krijger, en vergiste me
nog, zoodat ik zei: „Mevrouw, laat
Mijntje uit", inplaais van andersom,
waarop me dat schepsel hatelijk
lachend de deur uitging. Ze is lekker
niet benoemd.
Er komt weer een belangrijke
tijd aan. De behandeling van de be»
grooting. Ik begrijp er wel niet veel
van, want die kapitaalrekening is zoo
ingewikkeld en mijn huishoudboekje
komt al bijna nooit uit, met die on*
duidelijke cijfers van Mijntje; hoe
zou ik dan al die lange getallen kun*
nen overzien! „Als u maar goed
stemt", zegt het hoofd van onze fractie
en daar zorg ik voor, als hij dan ook
maar niet zoo verkouden door zijn
neus praat. Eén punt wordt ieder
jaar behandeld, dat ik ter sprake
breng: de verhoogir.g van den post
melk aan zuigelingen tot den leeftijd
van hoogstens een jaar, met vijf hon»
derd gulden. Het is een schande, dat
ze die lieve menschen die daarvoor
zorgen too in de moeilijkheid laten.
Maar ik kom er ieder jaar op terug en
zal het eindelijk wel winnen. Eerst
waren er twee stemmen voor, later
vier, nu al zes, het nadert al en als de
voorzitter het aan de orde stelt, heeft
hij altijd een vriendelijk woord voor
de volharding van mevrouw Fidelio,
„die waarlijk bewonderenswaardig is",
zegt hij dan met veel brouwende r's er
in. want hij praat wat geaffecteerd.
W:I jc wel gelooven. dat toen ver#
leden jaar de Raad op mijn verjaar*
dag vergaderde. een mooie tak
orchideën op mijn plaats stond! Dat
was een attentie van den secretaris,
een heel aardige, beleefde man; iam»
mer dat hij een beetje scheel is. Maar
een knap jurist, zegt de leider van
onze fractie.
Hartelijke groeten, ook aan je l'eve
vrouw. O ja. nog iets. hoe komt het
toch. dat jij nog geen lid van den
Raad in jc gemeente bent? Je zouct
er toch juist geschikt voor wezen en
ik verzeker je, dat het heel prettig s.
Denk cr eens over, als het noodig is
wil :k graag medewerken.
Je toegenegene tante
Geertruida.
P.S. Sommigen beweren dat de gc»
meenteraden ven tegenwoordig niets
meer betcckcnen, maar daar heb ik nu
ondervinding van en spreek het beslist
tegen, Het is niet waar.
tante G.
