HAARLEM'S DAGBLAD binnenland.
FLITSEN
brieven uit engeland.
feuilleton
zijn kleine meisje
ZATERDAG 23 OCT. 1926
VIJFDE BLAD j MISLUKTE INBRAAK
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 726
MOEILIJK BESLUIT
(Van onzen correspondent.)
De Imperiale Conferentie.
Londen, 20 October.
Gisteren is de groote vergadering .in de kranten worden openbaar ge»
van Eerste Ministers der verschillende maakt cn dat de verdere beraadslag::
deelen van het Britsch: Rijk, die mim
stens ee-n. maand zal duren, begon»
nen en zooals ik cenigcn tijd geleden
reeds mededeelde wordt dit zonder
eenigcn twijfel de belangrijkste bijeen»
komst, die ooit is gehouden en die
waarschijnlijk zal beslissen over de
toekomstige ontwikkeling van he:
Britsche Rijk en over de snelheid
waarmede en over de richting waarin
die evolutie zal worden geleid. Go
woonlijk worden er op een openings»
dag alleen was gracieuze complimenten
gewisseld tusschen den Premier van
Groot Brittanje qn dc andere gcdelc»
geerden, wordt er een telegram ge»
stuurd aan den Koning en daar is de
plechtigheid mee uit. Ditmaal is het
wel eenigszins anders gegaan.
Aan de opening der conferentie ging
een plechtigheid in dc Wesrm 'nstcr
Abbey vooraf, waar de Prins van Wales
een gedenksteen onthulde, gewijd aan
dc nagedachtenis van de mï'lioenen
gevalenen uit het Britsche Rijk in
den grooten oorlog.
Bij deze onthulling was de President
van den Uitvoerenden Raad van den
lerschen Vrijstaat Cosgrave niet aan*
wezig. Dit was het eerste symptoom
dat in het Britsche Rijk nier alles is
„pour Ic mieux dans le mrilleur des
mondes". Is dan de strijdbijl tusschen
Engeland en Ierland niet begraven, is
Cosgrave niet naar Londen gekomen
om in vreedzaam conclave te beraad»
blagen over de juiste definitie van dc
.onafhankelijkheid van Ierland binnen
het Britsche Rijk?"
Ik ral u dc oplossing geven. Cos.-
grave vond het niet voegzaam bij de
plechtigheid tegenwoordig te zijn omdat
er t« veel pijnlijke herinneringen voor
hem aan verbonden waren. Hij zelf
cn een ander lid van den Uitvoerenden
Raad van deji Vrijstaat waren in April
1916 rechtstreeks betrokken bij het
Paasch*oproer in Dublin. Er is tóen
hevig gevochten tusschen F.ngclschen
en Ieren en aan bt;dc zijden zijn
slachtoffers gevallen. Het is een feit.
dat de wegens rebellie ter dood vcroor»
deelde en geëxecuteerde Ieren, de dich»
ters Pearce cn Sir Rogcs Casement als
nationale helden worden beschouwd
dat Ierland zijn eigen gcdenktcckcns
heeft voor gevallenen in den strijd
tegen Engeland, het zou dus haast met
huichelarij gelijk hebben gestaan als
Cosgrave, d:c meegevochten heeft te.
gen Engeland in dc Abbey mee hulde
bracht aan de voor Groot Brittanje
gevallenen.
Kan dit opvallend incident dus
uitgelegd worden als een kwaad symp.
toom van dc werking der splijtzwam
in het Britsche Gcmccncbcst? Ik moet
zeggen, dat het op mij precies den
tcgcnovcrgcstclden indruk maakt,
Voor mij is het een zeer interessant cn
opmerkelijk symptoom van dc ver»
draagzaamheid van het Britsche ras,
dat niemand het ;n deze dagen in zijn
hoofd haalt dc voegzaamheid in twijfel
te trekken, dat een aartsvijand van al
wat Engelsch is cn vooral van het
Engelsch volkskarakter, thans naar
Downing Street wordt afgevaardigd om
mede te conferccrcn over dc consti>
tutioneclc gesteldheid van het Britsche
Rijk. dat hij er beschouwd wordt als
een gelijkwaardig hoogwaardigheids»
bcklccder als elke andere Premier en
dat zijn eerlijke verklaring, waarom
hij die ceremonie niet bijwoonde zon»
der cenig commentaar wordt aan»
▼aard. Hij zegt dat hij aan de be.
trekkingen van in den oorlog vóór
Engeland gesneuvelden de pijn wil hc.
sparen die het officieclc aanwezig zijn
van een. die tegen Engeland gestreden
heeft, onvermijdelijk zou geven.
Breedheid van inzicht, geen bekrom.
pen opvattingen kan het ontzaglijke
Britsche Rijk bijeenhouden..
In den middag kreeg de conferentie
e^r tweede schok. Terwijl al de an»
derc Premiers na Baldwin's open:r.gs>
rede zich uitputten in beleefdheden,
trok Generaal Hertzog (metaforisch)
zijn jas uit en zijn bokshandschoenen
aan.
Ir. keurig Engelsch en op de meest
hoffelijke manier zcidc hij zulke ongc»
zouten waarheden, dat de conferentie
ineens uit dc aar.gchame zoele sfeer
der goedmoedigheid in de kilte van
het strijdperk werd verplaatst. Hertzog
wist best wat hij deed en waarom hij
het deed. Hij weet, dat dc redevoerin»
gen van den openingsdag woordelijk
gen in de conferentie geheim blijven
en daarvan slechts geregeld zeer vage
communiqués zullen worden gegeven.
Het was dus zijn eenige kans om aan
het Britsche volk precies te zeggen
wat hij op het hari had cn hij heeft
zich uitzonderlijk goed van die taak
gekweten. Hij is een der weinige
Premiers geweest die volstrekt heeft
geweigerd een interview te geven aan
dc Er.gclsche Pers, omdat hij bij onder»
vinding weet hoe gemakkelijk woor»
den kunnen worden verdraaid en
er een geheel andere betcckenis aan
kan worden gegeven.
De pers heeft over het algemeen met
al te veel commentaar gevoegd bi;
zijn uitingen, andere toonen hem t<
hebben gelezen in de vrij zure op
merkingen die zij erover maken.
Zoo zegt dc Star dat Hertzog wi
posceren als de „oprechte vriend" (wat
wij zouden noemen met Hiërommus
van Alphen: de vriend die mij mijn
feilen toont).
Laten wc beginnen zooals wc hopen
voort te gaan", zegt Hertzog, en gaat
voort de andere Dominions te verzoeJ
ken nota te nemen van het feit, dat
Zuid'Afr ka alleen binnen het Ge»
meencbcst wil blijven op zijn eigen
voorwaarden. Wij twijfelen qt niet aan.
zegt het blad dat onze eigen Premier
wc! dadelijk een diplomatiek doekje
zal klaarhebbcn voor het bloeden. Na»
tuurkjk zal hij zeggen, dat de grond»
'ag van het Empire juist is dat eik
Dominion het volslagen en volledig
recht heeft een vrije natie te zijn er.
dat alle deelen van het Rijk op dien
basis van gelijkheid en van onafhankc»
lijk.nationalen status staan juist
zooals Hertzog dat wil. Maar, zegt het
blad. dan mag hij er wel bijvoegen, dat
als Hertzog 's denkbeeld van een vrije
natie insluit de vrijheid om over de
inboorlingen die drukkende overheer»
sching ui: te oefenen, welke een deel
is van Hcrtzog's politiek, het moeilijk
za! zijn voor Zuid»Afrika om te blijven
binnen een Empire, dat gegrondvest is
op de theoretische gelijkheid van
menschen van elke gelaatskleur.
Dat is een Hink en manhaftig woord
dat evenwel alle kracht verliest door
dat lamlendige woord theoretisch.
Het zou juister zijn als dc Star rond»
uit zei dat in het Britsche Rijk die ge»
lijkhcid nergens wordt betracht. Het
blad weet net zoo goed als wij," dat
geen enkele Britsche bezitting, in
geen Dominion, Protcctoriaat of Kroon»
kolome de practijk zulk een gelijkstel»
ling toelaar cn dat het woord „back»
ward races" voor wat van ons stand»
punt beschouwd „onbeschaafd kan
hceten, elk OOgcnblik in de rechts
codes van de Rritsche Koloniën voor»
komt. Hoe dc Star er verder toe komt
Hcrtzog's se,gregatie»politick als onder»
drukking cn overhcerschir.g te hc»
stempelen, gaat boven mijn begrip. Hij
heeft zeer zeker getracht zoo fair mo»
gelijk aan elk ras in Zuid«Afrika zijn
deel te geven van het grondgebied en
het recht dat gebied naar eigen goed»
vinden tc ontwikkelen.
Niet alleen Ierland en Zuid«Afrika
zullen op dc Imperiale Conferentie de
..wanklanken" brengen in het overigens
eenstemmig orkest.
Er zijn op het oogcnblik bij'voor»
beeld in Londen drie invloedrijke
Fransch»Canadeezen. die alle komen
om voor dc belangen van de Fransche
bevolking van Canada te spreken.
Bourassa, Lapointe cn Taschercau. Dc
eerste is de bekende extremist of
idealist. 3ie immer dc constitutie van
het Britsche Rijk gispt, doch nimmer
genoeg aanhang in het Dominion heeft
gevonden om het roer in handen te
nemen, Lapointe is minister van Justitie
en Taschereau Premier van Quebec en
vertegenwoordiger van de aanzien»
lijkc oude Hugenooten«fami!ies. die nog
in Fransch Canada de oude tradities
hooghouden.
De conferentie zal langer dan een
maand vergaderen. Als de afgevaardig»
den tenminste voor dien tijd niet allen
aan indigestie zijn bezweken, want het
aantal lunches en banketten dat zij
door tc maken hchben is fabelachtig.
Men had wel mannen met goede magen
mogen uitzenden want het lijkt dat
niet de beste hersens maar de beste
maag dc beste kans zal hebben ter
conferentie het pleit te winnen
XYX.
Een kranige vrouw.
In den nacht van Dinsdag op
Woensdag te ongeveer kwart voor drie
hoorde de 46»jarj^e mej. C. Bosch, wo»
nende in de Achtersloot te IJssel»
stein eenig gerucht in haar kamer,
waardoor zij wakker werd.Zij keek op
zag een manspersoon voor haar ledi»
kant staan. Zonder zich te bedenker,
sprong zij op, greep een klomp, pakte
den indringer beet en wist hem in min»
der dan geen tijd huiicn de boerderij te
brengen. De indringer was daardoor
zoo uit het veld geslagen, dat hij niet
beter w[st te do.cn dan haastig od -zijn
fiets tc springen en in de richtip
IJsselstein le verdwijnen.
Mej. Bosch was b.ermede nog' niet
tevreden maar nam ook haar fiets en
reed naar de politiewacht te IJssc'
stein om de politie te waarschuwen.
Deze heeft nu de zaak in on«
derzock, tot nog toe zonder resultaat
In dc boerderij werd niets vermist
hoewel dc inbreker zich al meester had
gemaakt van de ias van den vader van
mej. Bosch; deze moest hij echter doe
zijn overhaaste vlucht laten liggen.
EEN AVONTURIER.
Rooeendal glimlacht thans over de avon
turen van een gladden oplichter, die voor
locpig zijn carrière eindigde in de kazerne
der marechaussee.
De geschiedenis begint enkele weken f
leden, toen zich te Roosendaal een jong
mensch ve;tigde, zich schrijvende en aot
mende John El'.igens „infirmière Thóphal'
Vanwaar hij kwam. wiet niemand te zeg
gen. In <je buurt va»n het huis wa3r hij
„en pencion" ging, had hij zich zelf
een geheimzinnig waas gehuld en er op g<
zinepeeld, dat hij namens de Belgische
regeer ng een studie maakte van hygièu
sche toestanden. Blijkbaar wis Roo'endaal
het eerste studie object en oniamke 's mans
onbekend zijn te Roosendaal en vooral zijn
zonderlingen Franschcn titel, genoot hij
er toch eenig vertrouwen.
Wandelende door Roosendaal's straten,
ontdekte hij schijnbaar spoedig diverse
wantoestanden op hygicniech gebied. Zijn
op- en aanmerkingen bigde hij neer in
eenige ingezonden stukken, die hij, om
zich in autoriteit en aanzien te verheffen
deed opnemen in hei plaatselijke dagblad.
En hij had Bucees: handig speculeerendc
op het volksgevoelen omtrent ecnigc ge
breken betreffende den openbaren gezond
heidstoestand en gebruik makende van den
titel: „infirmière rhópital", wist hij do
publieke aandacht op zich te vestigen.
John Elligens had dus succes!
Of hij echter iets serieus aan de ha/nd
had en of hij middelen van bestaan had,
vist nic-mand.
Inmiddels wilde hij eens van pension
•eranderen. Nu diende hij zich niet a-in
als afgevaardigde van de Belgische, dooh
am de Haagsohe regeering, om in Roosen
daal en omgeving de voorkomende typhu--
gevallen nader te bestudeeren.
In zijn oud-pension, waar de rekening
imtusschen nogal opgeloopen wast verlang
de men eerst betaling. F.lligens trok echter
wederom zijn beminnelijkste gezicht, bood
een sigaartje aam en kreeg uitstel van be
taling. Het nieuwe pension wae een café
waar hem spoediger de rekening werd ge
presenteerd. Verontwaardigd over derge
i.jke beleed i gen de' handelwijze protesteerde
hij en ging heen. De caféhouder l et zich
echter door geen titel of schoon® toespraak
om den tuin leidon en hield als onderpand
'6 mans hoed en jas in bezit. De verbolgen
logé liep naar de politie, om aangifte van
diefetal te doen, maar de eerjrfe pension
houder had intusschen de qplichting reeds
bij de marechau-sée gemeld, welke laatste
nu don „infirmière l'hdpi'al" zochten.
Toen nu deze zelf op 't politiebureau op
hoogen toon wegens oplichting zijn be
klag kwam doen, hield men hem meteen
maar vast. Een langdurig onderhoud met
den philanthroop en een daarna ingesteld
onderzoek brachten aan bet licht, dat
John Elligens in de oplieli'erswereld lang
geen onbekende was en reeds langdurige
vrijheidsstraf onderging. Na zijr. hechtenis
irok hij naar België, werd daar echter over
de grene gezet, kwam toen te Roosendaal.
Daar scheen hij ook te zoeken naar finan-
cieele relaties tot het organiseeren eener
verzekeringsmaatschappij.
Hij bleek in de korte weken van zijn ver
blijf ui Roosendaal al heel wat uitgespookt
te hebben, noemde zich regeeringsgedele-
gcerde tot liet helpen der doktoren bij tiet
bekampen der typhus-epidemie, had visite
kaartjes met ale qualificatie erop bedrukt;
„literator" en noemde zich de vriend
van tal van ingezetenen.
Bij de marcciiaus^ée bleek niet alleen, al
dus het Hbld., dat hij allerlei kleinere op
Hehierijen t® Roosendaal had gepleegd,
doch de arrestant werd er tevens ontmas
kerd als frauduleus invoerder van opium.
Nadat de marccliaussée deze romantische
geschiedenis uitvoerig had onderzocht, :e
heden de heer John A. Elligens, infirmière
Thópital, literator, regeei ing^gede'.egeer-
de enz. enz. als verdacht van oplichterij
voor den officier van justitie t« Breda ge
leid.
Wanneer je tracht te ontdekken wat de verkeers
agent eigen'ijK bedoelt: doorrijden of een beetje
meer achteruit, of dat hij zich alleen maar staat
uit te rekken.
(Nadruk verboden)
EEN ONTSPORING
EEN LICHT GEWONDE.
De trein Hoorn—Medemblik, die im 6.19
v.ui Hoorn vertrok is Donderdagmiddag bij
liet station Wognum ontspoord. De mid
delste wagen van de vijf, waaruit de trein
was samengesteld, liep uit de raiU. Een
Ier passagiers uit dit tweede kiasse rijtuig,
«ie heer W. C. Snel, wethouder van Me
demblik. bekwam lichte kwetsuren. De an
dere passagiers kwamen vrij met den
schrik.
De reizigers konden na eenig oponthoud
n hei voorste gedeelte van den trein de
reis vervolgen.
MR. ZIMMERMAN.
Mr. A. R. Zimmerman heeft zich tc
San Diego ingescheept voor dc terug»
reis naar ons land. Hij is geheel her»»
atcld.
DE COLLECTIEVE ARBEIDS»
OVEREENKOMST.
Het Verbond van Ned. Werkgevers
heeft een adres gezonden aan de
Tweede Kamer met betrekking tot het
wetsontwerp, houdende nadere rege»
ling der Collectieve Arbeidsovereen»
komst. Adressante verklaart daarin,
dat de door de regcering voorgestelde
regeling in verschillend opzicht gebrek»
kig is. Bedenking heeft zij om. tegen
de uitwerking van het beginsel, dat aan
artikel 10 ten grondslag ligt. Het
hoofdbezwaar vindt zij evenwel tegen
de voorgestelde regeling van de aan»
sprakelijkheid van vcreenigingen en
haar leden voor handelingen verricht
in strijd met de bepalingen cener af»
gesloten collectieve arbeidsovereen»»
komst. Het Verbond meent, dat ce
voorgestelde beperking der aansprake»
lijkhcid niet wel te verdedigen is. De
vcreeniging, die door haar handteeke»
ning namens haar leden rechten en
verplichtingen aanvaardt, moet bij niet
naleving der verplichtingen door haar
leden voor de niet richtige naleving
der c. a. o. aansprakelijk worden ge»
stcld. Het ontwerp wil dezen weg niet
op cn schept daardoor tweeërlei
recht.
Daarenboven wordt bezwaar gemaak
tegen het voorschrift van artikel 14
van het ontwerp, waarin dc werkgever
die door het c. a. o. gebonden is, ver»
plicht wordt de bepalingen van dit
contract ook na te komen ten opzichte
van de arbeiders die met de c. a.
niets te maken hebben.
ARM AFGEKNEPEN
Do arbeider G. ten Brink, kw3m op de
Rubberfabriek te Hoogeveen met zijn arm
u-scben de machine, waardoor deze bijna
geheel werd afgeknepen.
„RECHERCHEURS" GEARRES.
TEERD.
Naar de Tel. verneemt, zijn op last
van de justitie te Middelburg, te Rot»
terdam aangehouden en naar het Huis
van Bewaring te Middelburg overge»
bracht een zekere H. F. en D. H. V.,
die zich beiden uitgaven voor particu»
liere rechercheurs van het z.g. Bureau
voor Particuliere Recherche „Utrecht"
te Rotterdam.
Zij moeten verdacht zijn zich eeni»
gen tijd geleden te Uiterveen te heb»
ben schuldig gemaakt aan oplichting
door eenige menschen, die geldelijke
nadcelcn hadden ondervonden bij het
te niet gaan van een bank, te bewegen
hun geldelijke bedragen ter hand te
stellen. De beide heeren gaven voor,
dat zij rechercheurs waren uit Rotter»
dam, waarbij zij ook den politiespen»
ning toonden. Zij hadden dan geld
noodig om daarmede te trachten de
gelazakeQ van de benadeelden te rege»
le-n.
HET COLLECTIEF CONTRACT IN
DE BOUWBEDRIJVEN.
Men schrijft ons:
Voor 1 November moeten de par»
tijen bij het Landelijk Collectief Con»
tract in de Bouwbedrijven beslissen of
dit contract al of niet gewijzigd, moet
worden gecontinueerd.
Door de besturen van den Patroons»
bond in de Bouwbedrijven en den Ned.
R.«K. Bond van Bouwpatroons is nu
aan de arbeidersorganisaties kennis ge»
geven, dat zij, hoewel verschillende
wijzigingen noodzakelijk worden ge»
acht, bereid zijn hun leden te advisee»
ren de bestaande overeenkomst met
bijbehoorende afspraak inzake tarief»
aangelegenheden, ongewijzigd voor een
jaar te verlengen, mits de besturen
der arbeidersbonden tot hetzelfde be»
reid zijn.
Dc patroons hebben zich het recht
voorbehouden alsnog wijzigingsvoor»
stellen in te dienen indien zij van de
besturen der arbeidersbonden voorstel»
len tot wijziging mochten ontvangen.
Door de Landelijke Federatie van Bouw
vakarbeiders, welke bij het vigcerend
contract geen partij is. was bereids de
vraag tot de patroonsbonden gericht
om voor de periode 1927'28 ook met
haar een collectief contract af te slui»
ten.
In verband met het schrijven aan de
gecontracteerde bonden is de Federa»
tic bericht, dat daargelaten de vraag
of de patroonsbonden genegen zouden
zijn bij eventueele onderhandelingen
met de gecontracteerde bonden de Fe»
deratie tc bet.ekken, zij toch in geen
geval kunnen besluiten alleen met dc
Federatie over een C A. te gaan on»
derhandelcn.
ONGELUK OF ONACHTZAAM
HEID.
Het kwam de Haagsche politie ter
oorc dat in een kinderhuis aldaar een
ernstig ongeluk gebeurd was. dat een
kindje van nog geen jaar het leven ge»
kosv zou hebben.
Er had een verhuizing plaats en toen
zou het ongeluk gebeurd zijn.
De oudere kinderen waren reeds naar
het nieuwe tehuis overgebracht. de
allerjongsten zouden binnenkort gaan.
Zendagavond 3 October was de kleine
Tilly erg lastig; vermoedelijk tengevolge
van haar zwak lichaamsgestel en zie»
kelïjkheid huilde het kind voortdurend.
De verzorgster, mej. M. v. d. G.. be»
sloot, ten einde de kleine tot rust te
brengen, het een warmen kruik te ge»
ven. Zij gaf het kind een steenen kruik
met beugelsluiting in plaats van ee»
aluminium»kruik met schroefsluiting. zoo
als in de ziekenhuizen gebruikelijk is.
EenTgen tijd later hoorde zij de kleine
erschrikkclijk huiicn en ging direct
kijken. Het bleek, dat de kruik niet
goed gesloten was geweest of door het
hecte water gesprongen, cn het kindje
was deerlijk verbrand door het wegge»
loopen water.
Direct werd de kleine naar den zuige»
lingendienst aan het Oranjeplein over»
gebracht, waar het Zondag j.l. aan de
bekomen brandwonden is overleden.
De justitie heeft zich nu met het ge»
val bemoeid; het lijkje is in beslag ge»
nomen cn van het voorgevallene is^
processverbaal opgemaakt
ONDEROOMMANDANT DER
MARINE.
Naar de TeL verneemt heeft kapitein
ter zee H. P. Prillevitz. me;, ingang van
i November a.s. ontheffing verzocht
uit zijn functie van onder»commar.dant
der marine en directeur van het Mari»
nesétablissement te Amsterdam.
OVERREDEN EN GEDOOD.
Donderdagavond is op den hoek van
de Beierlandsche Laan en de Slaghit»
straat te Rotterdam een 40»jarig wiel»
rijder, die voor een autobus langs wil»
de rijden, door die- bus gegrepen en
overreden. Een der achterwjelen ging
den man over het hoofd. Per auto van
den gem. geneeskundigen dienst werd
hij naar het ziekenhuis aan den Cool»
singel vervoerd, waar hij bij aankomst
bleek te zijn overleden.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regeL
Uit hef Engelsch
van
L O. MOBERLY.
Vertaald door P. P. T.
(Nadruk verboden).
30)
Hugh Berncrs was toen hij het station
verliet verstoord cn verdrietig bij de
gedachte aan de uitdrukking van haar
gezicht, de xlank van haar stem, dc
vluchtige aanraking van haar hand.
„Zij is hard, zij is lichtzinnig, zij is het
type van dc vrouw waar ik altijd een
hekel aan heb gehad en toch moet ik
aan haar denken of ik wil of niet',
dacht hij, terwijl hij zich op weg begaf
om visites te gaan maken. „Ik heb me»
zelf wijs gemaakt dat zc anders was
cn nu ik ontdek» heb dat ze alleen
maar ccn aantrekkelijke, harde vrouw»
van»de»wereld is. ccn leeghoofdig we»
zen zonder ziel, nu is het te laat. Ik
ben toch van haar vervuld". Als Rosa
geweten had wat er in Hugh's geest
omging, zou haar dat misschien een
beetje getroost hebben over zijn koel»
heid.
Gedurende dc heclc spoorreis bleef
dc onaangename herinnering van zijn
'teruggetrokken houding haar bij. Pas
toen zij Birdsbrook bereikt had. slaag»
dc ztj er in om met een krachtige po»
ging die herinnering van zich af tc zet»
ten cn zich heelcmaal te concCntrccrcn
op wat zij voor zichzelf noemde: haar
plan de campagne.
Het is heel vriendelijk van Sir Giles
dat ik hier een nacht mag blijven io«
gecren", zei zc roet haar beminnelijk»
sten glimlach tegen Helen. .Het spijt-
me dat hij niet thuis is. Dan zou ik
hem persoonlijk hebben kunnen be»
danken. U weet niet wat ccn voor»
recht het is voor een buitcnlandschc
om een bezoek te brengen op zoo'n
mooi Engelsch huiten. En dan hier te
slapen! Ik was al erg blij toen u het
idee opperde om hier ccn middagbe»
zoek »c brengen".
Miss Helen pijnigde haar hersens
tevergeefs oni zich te herinneren welk
gezegde van haar Miss Muller aanlei»
ding gegeven kon hebben om ccn uit»
noodiging te veronderstellen: maar
daar zij iets dergelijks niet gezegd bad.
was haar poging nutteloos. lyi Miss
Muller, die met een ecnigszins verbaas»
den blik door Miss Helen begroet was,
ging op Sylvia toe, die haar met stra»
lende oogen tegemoet kwam.
..Tk hen zoo blij dat u gekomen bent"
zei het kind. „Ik verlangde zoo om u
weer te zien. Alleen vind ik het jam»
mcr dat u Monsieur niet ziet. Weet
hij is naar Londen toe omdat hij'
nog zooveel te doen heeft voor hij gaat
trouwen. Want dat is al gauw, over
een paar weken. Ik denk dat u hem
erg aardig zult vinden".
„Dat weet ik wel zeker", zei Rosa
vriendelijk, die zich zelf gclukwcnsch»
te, dat een zekeren trek in haar ka»
rakter had gemaakt dat zij vriendelijk
vas geweest tegen Sylvia toen ze haar
■oor het eerst ontmoette. ..maar zoo
vreeselijk is het niet, ik ben niet geko»
men om Sir Giles tc zien. Ik kom eens
gezellig met jou cn Miss Helen babbe»
len. En jc moet me ook het prachtige
huis cn dc omgeving laten zien".
„Mag ik u alles zelf laten zien?"
vroeg Svlvia gretig.
„Ja. 3llcs". Rosa verstond uitstekend
de kunst om 'Cts heel aantrekkelijks
in haar stem te leggen: „je moet me
alle hoekjes van den tuin en het park
laten zien cn jc eigen kamer cn bewijs
me nu eens dat jc me als een cchtc
vriendin beschouwt!"
Sylvia bloosde van plezier en de
goedhatrigc Miss Helen keek dankbaar
naar het knappe gezichtje van haar
gast, terwijl Rosa voelde dat zc haar
overwinning behaalde met een gemak*
kelijkhcid, waarover zij zich diep
schaamde.
„Maar ik ga cr mee door", dacht zij,
terwijl zij haar tanden op elkaar zette.
„Ik ben nu eenmaal zoo ver gegaan en
ik ga niet meer terug".
Zoo kwam het, dat terwijl Miss
Helen zat te breien op het terras en
er over nadacht hoe lief het van Miss
Muller was om zich zoo met een klein
meisje bezig te houden, dat dat kleine
meisje met haar lieve nieuwe vriendin
in hpt geheel met rozen begroeide
prieel zat en haar Jiartjc geheel voor
het mooie meisje met de diep«blauwc
oogen opende. Wat een gemakkelijke
overwinning! Geen wonder dat
Sylvia haar vertrouwen zonder voor»
behoud gaf aan iemand die haar zoo
had weten in te pakken en met tril»
lende stem en tranen in haar oogen
vertelde zij aan Rosa hoc tragisch baar
moeder om het leven gekomen was.
„Het was een zwarte wagen die ons
aangereden heeft", zei zc, „een afschu»
wclijkc zwarte wagen, ccn hccle grooic
en die reed zoo vreeselijk hard over
dien witten weg cn inocóje en ik kon*
den niets doen. wij hielden elkaar maar
stevig vast. Verder herinner ik mij
niets totdat ik weer op den weg stond
en moesje heel wit en stil lag en Mon»
sicur kwam om ons tc helpen".
„Maar dc man van dien zwarten wa»
gen? Die hielp toch zeker ook? Hoe
zag hij cr uit?" Toen zij van dien
zwarten wagen hoorde, had Rosa haar
adem ingehouden cn nu sprak zc snel
en wat gejaagd.
„Hij hielp ons niet neen hij
reed weg zoo gauw hij kon en wij za»
gen hem nooit weer. Hij was heel groot
cn hij had een donker gezicht en
afschuwelijk", het kind sidderde; „toer
hij naar mij keek werd ik bang".
„Eens hebben onze wegen elkaar ge»
kruist ik wc-et niet zeker of ze stierf
maar ik geloof het wel".
Onwillekeurig kwamen Rosa' deze woor
den weer in de gedachten. Het was
alsof de diepe stem die deze woorden
had gesproken zich vermengde met het
fijne stemmetje van Sylvia. .Onze we»
gen hebben elkaar gekruist". Zou het
mogelijk zijn dat de vrouw die hij be*
doelde dezelfde was waar Sylvia het
nu over had Sylvia's moeder? Zij
was warm van opwinding: door wel-
overlegdc belangstellende vragen ws*
ze het verhaal van haar moeders laat»
ste oogenblikken uit het kind te krij»
gen, hoe ze bij haar bed gezeten had»
den cn hoe Sir Giles geholpen had.
„En was er niemand anders die voor
je kon zorgen?" vroeg Ri^a, toen Syl*
via ophield met vertellen.
„Niemand; alleen Monsieur".
„Had je dan geen familie meer? Of
vrienden? Je moeder en iij stonden
toch niet alleen in de wereld? Is je va»
der lang geleien gestorven?" Zij vroeg
op heel lieven toon cn Sylvia legde
haar hoofd tegen den schouder van het
meisje en zuchtte.
„Ik geloof r-et dat ik nog familie
heb, maar ik heb vrienden. Ik heb
Monsieur en Miss Helen en nu u ook
al. Maar ik geloof niet dat moedertje
en ik vrienden hadden. Ik denk", zij
aarzelde, „ik denk, dat mijn vader niet
erg lief voor mijn moedertje was. want
zij huilde altijd zoo, o, zoo erg. als ik
naar hem vroeg en ze zei dat ik
haar niet meer naar hem moest vragen.
Toen deed ik het ook niet meer en
ik weet niet warneer hij gestorven is".
„Arme kleine Sylvia!" Een groot gc«
voel van medelijden kwam in haar op
en weer onderdrukte zij 't, vast beslo»
ten om haar overwinning te voltooien.
„Maar, kindje, je moeder heeft je
toch zeker wel iets nagelaten waaruit
blijkt wie jek-: precies zijn, zoodat
oude vrienden je zouden kunnen hel*
pen? Had ze geen mooie armbanden of
andere sieraden? Heeft ze je niets na»
gelaten?"
„Ik heb van mijn moeder twee gou»
den broches gekregen", zei Sylvia. „en
een hangeftje met mijn haar er in van
toen ik nog e"n baby was, dat is «Ups,
tenminste als je het „wonderjjuwccl"
niet meerekent".
(Wordt vervolgd).
