HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
BINNENLAND
Uw Hoofdhuid
PUROL
FEUILLETON
ZIJN KLEINE MEISJE
DINSDAG 16 NOV. 1926
DERDE BLAD
Mo. 3611
DE KUNST VAN ZAKENDOEN.
Indertijd hebben wij een boekje van
Frank Farrington. „de kunst van ver«
koopen", vrij uit'vocnfi aanbevolen; nu
er een nieuw werkje van hem bij de
Leidsche Uitgeversmaatschappij ver»
schenen is, wil ik ook dat bekijken en
er het mijne van /eggen.
Dezen keer lijkt hij mij wat lang, een
beetje breedsprakig. De beteekenis van
algemcene opmerkingen over verkoopen
en zakendoen /it juist in de kortheid,
die het mogelijk maaki. dat ze vastha-
ken in ons geheugen. I Icrhalingen ver»
moeien, het eene woord vaagt de her»
innering aan het andere weg. Vooral het
begin van dit boekje lijkt inij wat wijd.
Joopig toe, eerst later komi! de schrijver
wat beter op dreef en zet ons weer een
aantal van die korte opmerkingen voor.
knallend als een zweepslag in een hel»
dere lucht. In No. 10 bijvoorbeeld wordt
terecht de zucht naar behoud gebrand»
merkt en in No. 11 treft de opmerking:
„wie niet voortdurend groeit, is sinds
lang gestorven". Alleen is het een beetje
vreemd dat in No. 10 de Amerikaan
Farrington den spot drijft met on/e
thcckoepels aan Arustel, Rijn en Vecht,
die zelfs voor het tegenwoordig leven»
de geslacht van Nederlanders historie
geworden zijn. Terecht betoogt Farring»
ton in No. 12. dat dc teaditio op zich
zelf nooit dwaas is en dat ook nooit
wordt. „De vernieuwde omgeving kan
haar dwaas doen lijken. Maar dc om»
geving vernieuwt zich nu eenmaal gedu»
rig- Dat het altijd zoo was. is dc slecht»
etc reden om ictij altijd zoo te laten
zegt Farrington. ffet is niet om hem tc
overbluffen, dat mij deze uitspraak, hoe
Juist ze ook wezen mag. toch wat tc
*wsk toeschijnt te zijn.
Wij kunnen, dacht ik. wel zeggen;
„dat iets lang regel of gewoonte ge»
wccst is. moet ons juist daarom cr
toc'brengen het eens te veranderen. Al
les om ons heen verandert hoe zouden
onze methoden cn onze manieren dan
ongewijzigd kunnen blijven! Neem een
kleinigheid. Heel lang geleden schreef
•cn koopman clkcn brief dien hjj ver»
zoijd. over; daarna gebruikte hij een
copieboek. hetgeen al een verbetering
was omdat de afdruk onveranderlijk ge»
lijk moest wezen aan den oorspronkc»
lijken brief; op dit oogenblik maken wij
doorslagen op dc schrijfmachine en heb.
ben dus de twee handelingen tot ttnc
vereenvoudigd. Maar laten wij ons nu
niet verbeelden, dat dit hei! toppunt is.
Misschien komen er morgen nog betere
en eenvoudiger methoden (cr is al
eprakc van photografeeren. al wordt dat
nog maar in enkele groote ondemgmin»
gen toegepast) cn zoodra dit systeem
▼oor algemeen gebruik geschikt is. moe
ten wij ons niet aan den doorslag vaat.
klemmen, evenmin als onze voorgangers
bleven bjj het copieboek.
Na deze uitweiding keeren wij tot
Farrington tferue. Hij is niet bang voor
eca groot woord. „Hecht niet al tc voel
waarde aan de ervaring van anderen'
durft hij zeggen cn dat is nu juist de
moeilijkheid, wanneer de jeugd den
ouderdom opvolgt. Dc eerste heeft haar
hoofd vol met nieuwe denkbeelden,
waarvoor zij dc deur tot haar hersenen
wijd open heeft gezet, de ouderdom ziet
dat veelal angstig aan, omdat de erva
ring ten slotte niets anders is. dan een
verzameling van oudcrwctsche dcnkbccL
den. „Volg niet al i'c dikwijls eens an-
deTs raad op", zegt Farrington; „niet
alleen zijn noch twee mcnschcn noch
twee gevallen ooit hetzelfde, maar ook
is niets zoo nuttig als zelf ondervinden
en zelf fouten maken". Bij dit! advies
denken wij onwillekeurig aan de ouders,
die het wel heel goed vinden wanneer
hun kind dat pas is gaan loopen. zich
eens brandt aan de hcete kachel. Ik zou
zeggen: „best, maar houd den kleuter
toen goed in 't oog, zoodat hij geen ern
stige brandwonden oploopt, die hem
zouden kunnen verminKcn, ja zelfs het
leven kunnen kosten. Onder dit voorbe
houd. namelijk dat dc fouten niet tc
groot of onherstelbaar zouden zijn, kan
deze uitspraak van Farrington aanvaard
worden; „van uw fouten leert ge meer,
dun de ervaring van alle handelsvricn
den en de lezing van alle handelslitcra-
tuur u lecrcn kan".
Grappig is wat daarop volgt (in Nas
18): „de practijk bewijst, hoe weinig
nut die eindelooze voorraad ervaring
sticht, die het menschdom in den loop
der ecuwen heeft opgedaan. Werd die
voorraad slechts voor de helft benut,
dan werden er geen fouten meer be»
gaan en was dc wereld volmaakt. Hier»
naar ziet het nog lang niet uit cn dat
is gelukkig, want ware het zoo, de we
reld had geen reden, ja geen mogelijk
heid tot bestaan meer". Wanneer wij
eenmaal aan deze schijnbare paradoxen
gewend zijn (er komen er m dit boekje
veel van dien aard voor) dan zien wij
wel in, dat er veel waarheid in schuilt,
wanneer wij maar bedenken, dat de
ervaring van vorige geslachten betrek
king had op andere toestaftden cn dat
zij daarom voor ons van geen, of al
thans van weinig nut meer wezen kan.
Maar wij gaan verder. „Al zijt gij dc
tsluitende eigenaar ervan, bij uw zaak
zijt gij altijd in betrekking".
Dit is een kostelijke opmerking. „Van
uw zaak zijt ge dc dienaar in n«g strik*
teren en meer verbonden zin, dan de
jongste loopjongen het is". Wie heeft
ze in zijn leven niet zien optreden, de
eigenaars, die hui- onderneming tot een
groote hoogte hadden gebracht cn dan
meenden, haar aan zichzelf te kunnen
overlaten! Ze gingen tennissen of
roeien of in een auto rijden, op een
oogenblik dat de tijd om te rusten nog
niet gekomen was cn zij bij hun zaken
hadden moeten zjjn. Het resultaat is
altijd hetzelfde geweest: de fcauk ging
achteruit en meestal begrepen zij, een
maal op den verkeerden weg, niet waar
dat toch aan liggen .kon. Alle men»
schen, ook mannen van zaken dus, heb»
ben de neiging om de onaangenaam»
heden, de tegenspoeden die hun over»
komen, toe tc schrijven aan allerlei
omstandigheden, soms aan allerlei men»
schen. alleen maar niet aan zichzelf.
Op het voetspoor van Farrington, wiens
boekje de voortreffelijke eigenschap
heeft, dat het ons aan het denken
brengt, zou ik dus willen zeggen: ei
bestaan geen goede onder
nemingen. Zelfs de best beklante
best ingerichte zaa! van vandaag zal
erminderen. achteruit gaan cn ten
slotte verdwijnen, wanneer dc mcnschcn
die er in werken, derhalve in de eer
ste plaats de leider, zich daar niet voort»
durend met al zijn energie op toelegt.:
Zie naar Engeland, dat begiftigd is mot
ccn grooten zin voor ruime opvattin
gen c-n neiging tot mildheid in ver
schillen cn geschillen de Engclschcn
werken niet hara genoeg. De mannen
an zaken hebben zich de slechte ge»
woonte van het zoogenaamde „wecK»
endeigen gemaakt en zien cr niets
kwaads in, om op Vrijdagavond van
hun kantoor te verdwijnen cn er soms
niet voor Maandagmiddag of zelfs wel
Dinsdagmorgen terug te keeren. Op
zichzelt steekt daar natuurlijk geen
kwaad in cn wanneer het mooi weer
is, zal het stellig wel heel plezierig we»
zen. Maar zij komen er mee ten achter,
bijvoorbeeld bij dc Duitschers, die veel
harder werken. Dc Engclschcn zien wel.
dat hun zaken niet bloeien cn schrij»
dat aan allerlei oorzaken toe.
Maar niet aan „wcek»end". die hun
dierbaar is.
Natuurlijk zingt Farrington m no. 25
den lof van den harden arbeid. Hij
gelooft evenwel niet aan de mcnschcn.
die over hun drukte praten, er onder
gebukt schijnen te gaan en nergens tijd
voor hebben. „Wie zich den slaaf van
zijn werk noemt, bekent daarmee dat
hij het riiet m zijn macht heeft. Wie
altijd zegt geen tijd voor iets te heb-
ben, heeft zeker niet veel te doen, of
weet zijn tijd niet in te deelen".
Deze wijsheid behoeven wij waarlijk
niet uit Amerika te halen. Als
rondkijken in onzen eigen kring, zien
we hoe sommige mcnschcn vcd tot
stand brenger, en tijd schijnen te heb»
ben voor alles, zonder dat zij zich daar»
bij jachten of overspannen. Anderen,
cie den mond vol hebben over hun
zwoegen, leveren niets af en weigeren
alles wat bun verzocht wordt te doen,
omdat ze geen tijd hebben Een ge»
deelte van dit raadsel werd indertijd
opgelost door den bekenden A. C.
Wcrthcim, die altijd het werk van den
dag op dien dag afmaakte. Ziedaar
een kostelijke gewoonte, die Farrington
aldus omschrijft: „tracht^ aan het einde
van eiken dag een schoone schrijftafel
te hebben".
Niets zou gemakkelijker wezen, dan
uit de vijf cn twintig andere aphoris»
men die hier zijn safccngebracht, nog
allerlei graankorrels te pikken. Laat dc
lezer dat zelf doen. De bedoeling van
deze beschouwing is immers alleen,
om hem er toe te brengen het boekje
te koopen. Voor achttien stuivers is
hij de man. Maar ik wil nog even op»
hale-n, wat dc schrijver van den aard
van den handel zegt. Er zijn inderdaad
menschen, die daar den neus voor op»
halen alsof zakendoen bestaan zou uit i
handigheidjes, gauwigheidjes, slimmig»
heidjes, waar een luchtje aan is. Een
van onze meest bekende mannen van
zaken stamt af uit een familie, waarin
alle zoons studeerden; zijn keus om in
den handel te gaan viel volstrekt niet
in dein smaak. Dat kwam omdat de
broers en de vader, ver van den handel
levende, dien niet kenden, niet wisten
dat alleen de eerlijke koopman op den
dorur kan slagen, waaronder ook wel
degelijk begrepen moet worden, dat
hij goede waar levert voor een rede»
lijken prijs, zonder foefjes of truc-
jee.
,Jk zou niet weten", schrijft Goethe
in Wilhelm Meister's Lehrjahre, „wiens
geest uitgebreider is, zijn moet. dan die
van een echten handelsman Welk een
breede blik is er noodig, om een groot
bedrijf te beheerschen!" Ik geloof, dat
deze opmerking uit Leiden en niet uit
Amerika komt (evenals die over de
vaderlandsche -theekoepels), maar dat
doet weinig ter zake. Hoofdzaak is, dat
het de waarheid bevat. En om met
Farrington te eindigen: „waarde handel
bloeit, vermeerdert dc levensvreugde.
Waar niet geruild wordt, komt ieder aan
bezit te kort".
J. C. P.
VAN HAARLEM'S DASBLAD No. 746
OVER ANNEXATIE.
DE HAAGSCHE KWESTIE.
Mr. Dr. J. van der Grinten, hoog»
leeraar te Nijmegen, heeft, gevolg ge»
vende aan een daartoe ontvangen op»
dracht, een memorie aan dc gemeente»
raden van Voorburg en Rijswijk gezon
den omtrent het plan tot wijziging der
grenzen van de gemeenten 's Graven»
hagc en Wateringen en tot opheffing
der gemeenten Voorburg en Rijswijk.
Mr. dr. van der Grinten gaat uit va-
de stellingen, d*t een annexatie van gv-
meenten alleen moet plaats hebbeu,
wanneer zulks in het algemeen belang
noodzakelijk moet worden geacht, en
voorts, dat noodzakelijkheid van an
nexatie nooit bestaat, wanneer de op
lossing van nabuurschapsproblcmcw
door intercommunale samenwerking
kan worden verkregen. De voorgo
stelde annexatieplannen, zoo wordt ge»
zegd, beantwoorden geenszins aan deze
normen, zoodat de eindconclusie van
prof. Van der Grinten is, dat het be.
treffende 'wetsontwerp onaanncnu.
lijk is.
DOOR EEN STROOPOP.
VAN SCHRIK GESTORVEN.
Te Gemcrt hadden flauwe grappen»
makers een stroopop vpor het huis van
den heer J. geplaatst.
Deze dacht d§t het een man was en
wilde deze verwijderen. De zoogenaam-
dc man gaf geen teeken van leven en
denkende met een doode tc doen te
hebben, viel J. van schrik achterover.
Zijn vrouw snelde toe en haar man bij
de pop ziende liggen, meende ze dat
deze dood was. Ze schrok zoo dat ze
ineen zakte cn stierf. De justitie heeft
de zaak m handen.
OVER LOGEERBELASTING.
De No< rdwijkschc gemeenteraad
houdt zich den laatstcn tijd bezig met
de logecrbclasting. In dc laatst gehou
den gemeenteraadsvergadering kwam
dit punt weer aan dc orde. Een der
raadsleden had principieele bezwaren
tegen de iogeerbclasting. Het was de
heer Hollander die betoogde dat de in»
voering voor ons land een novum zou
wezen en de terugslag er van zou ge
voeld worden door dc hotelhouders.
Een bepaald besluit werd nog niet
genomen. Een der leden stelde voor
zich thans nog niet over dc logeerbe-
lasting uit te spreken, welk voorstel
door den raad werd aangenomen.
OORLOGSBEGROOTING.
In een nota van wijzigingen vraagt
dc minister f 10.U00 meer aan voor uit»'
keeringen aan dc zoogenaamde mobili*
satieslachtoffers. welk bedrag wordt
verkregen door vermindering van an
dere posten.
WET OP DE MIDDELEN.
In een nota naar aanleiding van het
verslag zegt de minister o.m. dat hij het
op. hoogen prijs zal stellen. zqo de Mid
delenwet vóór 1 Januari 1927 tot 6tand
komt.
NEDERLAND EN ABESSINIë.
Het ministerie van binnenlandsche
zaken deelt mede, dat te Adis«Abeba
is ondcrtcckend een verdrag, waarbij
dc handelsbetrekkingen tusschen Ne
derland cn Abessinic werden geregeld
op den voet van meest begunstiging.
CENTRALE VERWARMING
Vader daalt somber af
in den kelder voor zijn
jaarlijksch gevecht om
de centrale verwarming
op gang te krijgen
merkt tot zijn verbazing
dat dc kachel niet half
vol asch ligt hij heeft
'ra blijkbaar in de lente
schoongemaakt
ontdekt verder een flin» deze houtjes verdwijnen
ken voorraad hout, net-1 in de kachel, zonder
jes gebroken op de goc- I hem van onder tot bo<
de lengte I ven vuil te maken
wacht op het gebruike
lijke bezwijken van het
vuur, maar het blijft,
wonderbaarlijk genoeg,
branden
slaagt erin. de kachel
met cokes te vullen zon-
I der ze door den gehec»
len kelder te versprei-
1 den
en leest daarop in de
krant dat ongewoon
warm weer op komst is.
1 en beseft dat hij zooiets
van tc voren had kunnen
verwachten.
(Nadruk verboden.)
EEN OPLICHTSTER.
GOEDKOOP LOGEEREN.
Door de Amsterdamsche politie is
een vrouw aangehouden, Amsterdam
sche van geboorte en gehuwd met een
Engelschraan. Ze gaf cheques af op En»
gelsche bankinstellingen zo-nder dat
daarvoor dekking aanwezig was. De
zer dagen heeft de vrouw een ohéque
ten bedrage van f 2204 op dc Lloydbank
te Londen afgegeven aan de admi»
nistratie van e^n groot hotel, waar ze
gedurende korten tijd had vertoefd. Ze
logeerde te Amsterdam in groote ho
tels en gaf als betaling... waardelooze
chèques.^Zc heeft heel wat slachtoffers
gemaakt.
EEN RARE ZOON.
Zondagavond werd in een perceel
aan den Zuid»Oost»Buitensingel te
Den Haag de hulp der brandweer in»
geroepen. Daar was brand ontstaan
doordat de zoon des huizes, in be»
schonken toestand, zijn vader met een
brandende kachel wierp, waardoor de
kamer vlam vlatte. De brandweer doof
ie het vuur De zoon werd ter ontnuch
tering naar den politiepost Loosduin-
scheweg gebracht.
EEN DIEF.
HOE HIJ KOEIEN KOCHT
In de buurtschap Vrouwcnverdrict,
gem. Assendelft, heeft zich het volgen
de afgespeeld. Eenige weken geleden
werd ingebroken bij een petroleum»
vrouwtje, van wie ieder tot nu toe
dacht! dat ze arm was. Dat kwam ech
ter geheel anders uit, want bij iemand
die arm is steelt men geen 2100 aan
zilvergeld. Thans is het aan de Rijks-
veldwacht gelukt den brutalen inbreker
te arresteeren. Zijn aanhouding zal wel
ccnige sensatie verwekt! hebben, want
de man was nogal een bekende plaats
genoot. namelijk de ruim 50-iarige K.,
die gedurende tal van jaren brugwachter
was op dc tolbrug bij Vrouwenverdnct.
Den laatstcn tijd dreef tij een boerde»
rijtje
Voor een boerderij zijn echter koeien
noodig cn ccn goede boer is er steeds
op uit zijn boerderij uit te breiden. De
zaken van boertje K. schenen den laat
WEER TE ROTTERDAM.
EEN STEEKPARTIJ.
In den nacht van Zondag op Maan»
dag is Rotterdam weer eens het too»
ncel geweest van een tragedie. Een 35»
jarige werkster werd in haar woning
aan dc Zwijnenstraat opgewacht door
een zekeren J. R. die haar om tot nu
toe onbekende reden een slag in den
nek toebracht. R. is later in de kamer
gaan zitten en hij had het. dat bleek
later, beter niet kunnen doen. Want
nu ontwikkelde bet drama zich op ccn
voor hem zeer onaangename wijze. Dc
rouw liep naar een kast, nam daaruit
een mes en stak R. daarmede plotse»
ling in den buik. De getjpffene liep
nog dc trap af maar zakte toen ineen.
In ernstigen toestand is de man naar
een ziekenhuis vervoerd en tot heden
is hij door de politie nog niet gehoord
kunnifh worden. Wat de vrouw betreft,
deze wil geen enkele inlichting geven
en zegt zich van het geval niets meer
tc herinneren.
De politie heeft haar voorloopig ach
ter slot en grendel gezet,
EEN VERLOTINGS-
KWESTIE.
EEN ONREGELMATIGHEID.
In een dezer dagen te Heiloo gehou
den vergadering van de Vcreeniging tot
bevordering van het Vreemdelingenver
keer „Heiloo Vooruit", werd besloi'en
den verkoop van loten voor de verloting,
welke de vcreeniging organiseert stop tc
zetten. De vergadering stelde vast dat
aan den heet J v. G aldaar, die geen
bestuurslid is. geen machtiging was ver
leend om namens het bestuur de loten
te onderteekenen. Voorts was onjuist
de bewering in de aanvrage voor de Ko
ninklijke goedkeuring van de verloting,
dat de baten zouden dienen voor onder
houd van een gebouw, aangezien de vcr
eeniging geen gebouw feet. Ten sloitc
constateerde de vergadering, aldus de
Tel., dat er geen fraude doch een onre»
gc!matigheid gepleegd was. omdat niet
was uitgevoerd de bedoeling van dc lc»
.den om de regeling der verloting aan
een ander dan aan den heer Van G. op
tc dragen.
De voorzitter, burgemeester jhr. H.
van Foreest, en de secretaris, de heer
J. Akkerman, stelden zich niet meer als
bestuursleden herkiesbaar; zij zullen
echter aanblijven tot de zaak is afgc-
sten tijd al heel goed te gaan, want
ziin stal werd grootcr cn de veesi'apcl .center a
groeide naar evenredigheid. Toen kreeg jwikkeld.
het huis een grondige beurt cn de men-j
schen die dat alles zagen dachten, die yRAGEN VAN DEN HEER MOLT»
K. moet het toch maar goed kunnen 1 MAKER,
doen. De politie dacht daar ook eens
over na enze dacht nog verder. Ze
dacht1: hoe komt K. toch aan zooveel
geld. Een onderzoek werd ingesteld en
nu bleek dat het nijvere boertje een
doodgewone, zij het ook eenigszins dom»
in" inbreker was. Hij had zich wat al te
veel blootgegeven. Er werd nog een deel
van het gestolen geld zij hem thuis ge»
vonden.
Dc heer Moltmaker, lid der Eerste
Kamer heeft aan den minister van Bui»
tenlandsche Zaken een aantal vragen
gesteld betreffende dc reeds door ons
gemelde verwoesting van het bijkan
toor der Internationale Transportarbei
dersfederatie te Rome. Hij vraagt o.m.
o-f de minister bereid is een ernstig on»
derzoek in te stellen.
ARNHEMSS BEGROOTING.
CONFORM HET VOORSTEL
VASTGESTELD.
De Arnhemsche gemeentebegrooting
is vrijwel conform het voorstel vast»
gesteld.
De eer Ribbius (v.»d.) diende een
voorstel om, na de salarissen der wet»
ouders zijn verlaagd, en de burgë»
meester vrijwillig afstand heeft gedaan
van een deel van zijn jaarwedde, de
presentiegelden voor de leden te ver»
lagen van 730 op 6.75 per zitting.
Het voorstel werd van s.»d. zijde be»
streden. Ten slotte werd het verworpen
met 248 stemmen.
Dr. BRONSVELD OVERLEDEN
Te Hoorn is plotseling overleden Dr.
W. C. L. Bronsveld, directeur der R. H.
B. S. al daar. De thans overledene was
gedurende dertig jaren als directeur
werkzaam. Hij overleed in de school en
zijn heengaan heeft groote verslagen*
he'd verwekt.
HULDE UIT VENEZUELA
De Koningin heeft op het Loo ont»
vangen den heer J. I. Cardenas, gezarvt
van Venezuela. Deze overhandigde de
Koningin den keten van de orde der
Bevrijders.
NED. BOND VAN STEEN»
DRUKKERIJEN.
De Nederlandsche Bond van Steen»
drukkerijen, zal op 19 November a.s.
zijn 25»jarig bestaan herdenken.
Des morgens van dien dag wordt er
een excursie voor de leden naar Vclsen
gehouden ter bezichtiging van de pa»
pierfabriek der firma Van Gelder Zo*
nen. in den namiddag wordt een feest»
vergadering gehouden, gevolgd door
eene receptie voor belangstellenden
van 45 uur, in de „Industrieele Club"
te Amsterdam.
Des avonds gemeenschappelijke fecsi»
maaltijd.
BEZOEK VAN EEN DUITSCH
OORLOGSSCHIP.
Uit Berlijn wordt aan de Köln. Ztg.
gemeld, dat het Duitsche linieschip
Hannover sedert 11 October op een
oefenreis in den Atlantischen Oceaan,
den 8sten December te Amsterdam zal
aankomen om te beantwoorden het
bezoek van een Nederlandsch eskader
aan Kiel. Het schip blijft een week in
Amsterdam.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
i 60 Cent« per regeL
wordt vrij van roos en Uw haar wordt
zacht en glanzendalsgedesmorgens 7
het haar inwrijft met een weinig
Doos 30, Tube 80 ct.
Uit het Engelsch
van
L. G. MOBEP.LY.
Vertaald door P. P. T.
(Nadruk verboden).
50)
Giles keck haar opmerkzaam aan cn
vroeg zich af wat er werkelijk leefde
achter het marmeren masker van dit
vrouwengelaat, want behalve dc beide
keeren dat haar gezicht even emotie
verraden had, was het passief, stroef,
zonder expressie geweest; er was iets
van een starre bevriezing in. Haar
oogen waren strak»blauw, als blauw iis,
om haar mond waren stroeve lijnen ge
groefd en ofschoon het hcelc gezicht
nog van een onmiskenbare schoonheid
was. was die schoonheid toch leven»
loos en zonder ziel.
„Ik ben blij", hervatte ze het gesprek
In gestamelde, abrupte zinnen, „dat ik
je ontmoet heb vandaag. Ik heb je on
recht gedaan. Hij heeft het kind on
recht gedaan. Ik heb geprobeerd zijn
onrecht goed tc maken, zooals hij zelf
voor zijn dood heeft gevraagd". De
woorden kwamen nu sneller, met iets
gejaagds. „Draag ze zijn naam?"
Giles, met ccn snellen blik op Syl»
vis's moot verschrikt gezichtje, ant*
woordde: „Ja, zoodra ik wist wie ze
was, heb ik gezegd, dat ze haars vaders
naam moest aannemen. Ze is nu Miss
Damansky".
„Zelijkt niet op hem". Grace
keek het meisje doordringend aan. maar
toch verzachtte zich iets in haar kou
den blik. „Ikzou graag willen....
ik wou wel dat ze een oogenblikjc
bij me bleef pratenals je het goed
vindt,.... als jc een oogenblikjc haar
gezelschap kunt missen".
Svlvia schrikte even, maar de starre
uitdrukking op het gezicht van dc
vrouw wekte haar deernis en in een
puls van haar gewone onbevangen»
heid stak zc Grace haar hand toe.
„Natuurlijk wil ik bjj u blijven pra
ten". zei zc. „Monsieur kan wel een
©ogenblikje rotider me. Hij wilde me
juist een kopje thee geven cn tante
Melen mot me zoeken. Maar ik zal haar
zelf we' kunnen vinden. Monsieur", zei
ze met een eenigszins schuwen blik
naar haa voogd.
Grace wendde zich anar Giles en
sprak fluisterend zoodat het jonge
meisje haar niet hooren kon. „Jc hoeft
niet bang te zijn, dat ik haar iets on
aangenaams zal zeggen of pijn zal
doen.... Ik blijf hier maar een nacht.
Ik zal wel geen van jelui beiden terug
zien voorloopig. Het is zelfs niet waar
schijnlijk dat ik jou ooit weer zie, maar
men kan nooit weten. Maar in elk ge
val wil ik je nu zeggen, dat ik spijt heb
van wat ikje heb aangedaan
jaren geleden. Ik heb je slecht behan»
deld. Ik heb er spijt van".
Ze stak hem haar hand toe en Gj^es
hield die een oogenblik in stevigen
greep en hij bemerkte, niet zonder ver»
wondering, dat de aanraking van die
hand hem niet dc minste emotie gaf;
hij betrapte zich er op dat zijn oogen
van het onbewogen gezicht vóór hem
afdwaalden naar het expressieve ge»
zichtje van het jonge meisje, waarop
groot medelijden te lezen stond.
Grace wachtte geen antwoord van
hem af. Nadat zij gesproken en hem
dc hand gedrukt had, wendde zij zich
naar Sylvia. Ze stak haar arm door
dien van het meisje en nam haar mee
naar een prieel dat aan het zijpad
stond, dat zij zooeven was afgekomen.
„Ik ben blij dat ik je ontmoet heb
vandaag", zei ze toen zc Heen waren
in het met rozen beladen tuinhuisje.
„Ik heb verlangd om jc te ontmoeten
en tegelijkertijd heb ik er tegen
op gezien. Ik wil jc eens wat zeggen.
Hij is het geweest, jc vader, die mij
geleerd heeft wat liefde bctcckcnt. Ik
had mc dat nooit gerealiseerd voor ik
hem ontmoette. Toen hij stierf is 'r
in mij ook iets gestorven". Met een
starenden blik keek ze door 't poortje
van rozen naar buiten, over den tuin
cn dc wijde velden. Ik wilde je zeg»
gen dat cr in de wereld niets zoo groot
is als de liefde".
Sylvia keek haar met de grootste ver»
bazing aan. Daar zij zelf zoo terug*
houdend en kiesch was, scheen de
vreemde openhartigheid van de oudere
vrouw haar onbegrijpelijk. Maar ze gaf
er zich rekenschap van oat Grace in
ccn toestand van zenuwspanning was,
waardoor, zij sprak op een wijze als zij
onder normale omstandigheden waar»
schijnlijk niet zou doen.
„Laat nooit iets of iemand komen
tusschen jou en je liefde", ging Grace
voort, „maar", ze legde haar handen
op dc schouders van het jongj meisje,
en keek haar diep in de oogen: „doe
nooit wat ik. gedaan heb, beloof nooit
iemand met hem te trouwen als jc
geen liefde voor hem voelt, ter wille
van wat andersIk heb nooit van
.Giles gehouden".
„O!" Er klonk zooveel verbazing en
verontwaardiging in den uitroep van
Sylvia, dat Grace zich haastte te ver*
volgen:
„Het convenieerde me uitstekend
toen hij me vroeg. Ik was cr door ge
vleid. Zijn positie, zijn adellijke titel,
alles wat hij me kon verschaffen, ston
den mc aan. Maar ik wist niet wat
liefde beteekende.totdat je vader
kwam. Tegenover dien voelde ik mij
klein. Het was verkeerd.... heel erg
verkeerd wat ik Giles aangedaan heb.
IMaar de eigenlijke fout was dat ik toe
gestemd heb om zijn vrouw te worden.
zonder dat ik van hem hield. Vergeet
dat niet!"
j Sylvia probeerde iets te zeggen, maar
dc oudere vrouw liet haar niet aan
het woord komen.
..Het is niet waarschijnlijk dat we
'elkaar nog eens zullen ontmoeten en
daarom durf ik iets tegen je te zeggen
dat je wel heel vreemd in de ooren zal
j klinken." Sylvia onderdrukte de opwel»
ling om tegen haar te zeggen dat ze dc
heele conversatie nogal vreemd vond
jen antwoordde:
I „Waarom denkt u dat we elkaar
'nooit meer zullen ontmoeten?"
..Omdat ik alleen maar hier ben om
miin moeder tc bezoeken en enkele
zaken te regelen. Als ik voor langeren
(tijd in Engeland ben. zal ik toch niet
j in de .buurt van Londen wonen en ver
der ga ik reizen. nieuwe landen
zienprobeeren of ik nog wat van
j mijr. leven maken kan".
I .Ik heb zoo met u te doen", riep
Sylvia in een impuls van groot mede
lijden cn ze kuste hst bleek, emotie-
looze gezicht. F.en spoor van een blos
kwam cr op bij de aanraking van de
I zachte meisjeslippcn en het was met
en minder toonloozt stem dat Grace
crvolgde:
..Jouw geluk is hierbinnen je
bereiklaat het niet ontsnappen'"
..Ik begrijp u niet", stamelde Sylvia;
verlegen zc wist nauwelijks waarom
onder den vorschenden blik van die
koud blauwe oogen.
..Ik zou willen helpen.... om Giles
gelukkig te maken", ging de langzame
stem voort. „Ik heb hem zooveel ver»
driet gedaan, ik zou zoo graag zeker
weten dat hij ten slotte toch nog gc*
lukktg wordt. En zijn geluk.... ligt in
jouw handen!"
„In.... mijnhanden?" Een vuur»
roode blos kleurde Sylvia's gezicht; zij
sloeg haar oogen neer voor den ern»
stigen. sterken blik van de andere
vrouw.
„Jij arm, blind klein meisje", lachte
Grace, met een bitteren vreemden lach.
„Ik zag met een oogopslag, wat jij
blijkbaar nog niet eens ontdekt hebt:
dat Giles hopeloos verliefd op je is!"
„O!", riep Sylvia uit terwijl zij zich
onttrok aan de handen die nog altijd
op haar schouders rustten en nog
heviger bloosde dan tevoren: „Er is
niets van aan. Het is juist omgekeerd.
Monsieur vindt mc lang zoo aardig niet
meer als vroeger nu ik volwassen ben.
(Wordt vervolgd.).
