Haarlem's Dagblad | 1926 | 27 november 1926 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

Als Uw kinderen hoesten

Abdijsiroop

ZATERDAG 27 NOV. 1926 TWEEDE BLAD

STADSNIEUWS.

RIJWIEL. EN MOTORHAN»
HANDELAREN

De afdccling Haarlem van den Bond
van Rijwiel, en Motorhandelaren had
Woensdagavond een propagancfa«fccst»
avond georganiseerd voor haar leden
in gcïntroduceerden in café I$rin<c»
jnann. Onder de bezoekers waren oc
besturen der afdcelingen Amsterdam
cn Beverwijk. De avond werd opgcluis»
terd door den Haarlcmschcn humorist
Gerard de Vos cn door de Jazz»Bund
van den heer Stolwijk.

Onder de vele nummers van het
programma waren auto»rennen voor
dame», een wielerwedstrijd voor hce»
ren cn een gratis loterij. Hiervoor wn.
ren door fabrikanten en grossiers veer.
tig prijzen beschikbaar gesteld. Tot
slot was er een zeer gezellig souper.

Dr. J. H. BAVINCK.

Dr. J. H. Bavinck, Geref. predikant
te Bandoeng, thans met verlof hier t'e
Jandc, heeft provisioneel aangenomen
het behoudens goedkeuring der classis
Haarlem door de Gcrcf. Kerk van
Heemstede op hem uit te brengen twee»
dc beroep. Gelijk men weet vergadert
de classis Haarlem 7 December a s.

„BOUWT ZELF UW VLIEGTUIG".

Een aardige uitgave.

Onder dezen titel heeft dc N.V. Druk»
kerij v.h. Diepcrink en Co., te Am»
sterdam, een aardige uitgave het licht
doen zien.

Het ;s een bouwprent voor ceo
ieder, die belangstelt in het luchtver»
keer en bestaat uit v:cr stevige kar»
tonnen bladen met een uitvoerige popu.
la.:<:echnischc handleiding, waarmede
iedere jongen in enkele uren het mode!
kan bouwen van een modern verkcers»
vliegtuig met twee motoren.

Deze uitgave is samengesteld met
medewerking van de Kon. Luchtvaart
Mij. voor Nederland en Koloniën, zoo»
dat vertrouwd mag worden dat dc goede
uitvoering van deze bouwprent niets te
wenschen zal overlaten.

Dc jeugd toont gelukkig grootc be»
langstelling in dc luchtvaart cn onge»
twijfeld zullen vele jongens hopen dat
de goede Sint ben met deze bouwprent
zai bedenken, waarmede zij ui aorten
tijd in 't bezit kunnen komen van eer.
c gen vliegmachine!

De machine, die de jongens al knip»
pende cn plakkende kunnen doen ont»
staan en die zoo eenvoudig mogei.jk »s
gehouden, is niet het model van een bc«
paald type. bij de K.L.M. in gebruik,
doch werd juist terwille van dc on»
ïijdighc.d. onafhankelijk van a'.lc bc«
staande modellen «n merken ontwor»

peo» J-

Wie de duiaeiijke Ijandiciding nauw.
keurig volgt, cn eenige vaardigheid
en vernuft bezit, zal verrast zijn over
wat hij in korten tijd bereiken kan met
dc vier kartonnen bladen, waarop alle
onderdeden aanwezig zijn cn verder
mei ccnigc eenvoudige benoodigdheden:
een schaar, een mesje, een potlood cn
liniaal, een tube goede (vooral dikke)
lijm, een paar kurken een klos garen cn
wat flinke spelden.

Zeker zal in de dagen na St. Nicolaas
een model van een zelf vervaardigd
vi.cgtuig menige jongenskamer sieren!

DE ACTIE IN DE METAAL-
INDUSTRIE.

In „De Metaalbewerker" wordt door
den Bondsvoorzitter van den Alg. Ned.
Bond, het lid der Eerste Kamer P.
Danz een Open Brief gericht aan den
Mctaalbond. inzake het1 weigeren van
dien bond om onderhandelingen aan te
gaan, ten einde tot een collectieve ar*
bcidsovereenkornst te geraken. Aan hut
slot van den brief wordt het volgende
opgemerkt:

Wij hebben een ernstige poging ge:
daan om een meer geordenden cn cnecr
bevredigenden toestand in dc Metaalnij»
verheid te bevorderen cn getracht dit
tc bereiken langs vrcdclievendcn weg.
Deze poging heeft vooralsnog gefa/ald.
Wij blijven evenwel bereid deze zaak
met de noodigc ernst en met een open
oog voor dc belangen der industrie te
behandelen, doch wij zullen niet terug:
deinzen voor maaiYcgelen. als gij de be:
langen der arbeiders blijft verwa^rloo»
zen cn hun wenschen niet ernstig neemt
ol negeert. Het woord is thans aan U.

JUBILEUM W. DE GEEST

Donderdag 25 «November herdacht
de heer W. de Geest, ploegbaas bij de
Ned. Spoorwegen, den dag waarop hij
voor 25 jaar in dienst bij de Spoorw
gen trad. Zooals wel te voorzien was is
deze dag voor den jubilaris een bui=
tengewone feestdag geworden, daar hij
een goede bekende is op verccnigings»
terrein.

Nadat de Geest 's morgens door
ccnige collega's van het hek der Ccn
trale Werkplaats was gehaald werd hij
in het bijzijn van vele superieuren cn
collega's op hartelijke wijze toegespro»
ken door den Hoofdwerktuigkundige
M. Kummel, die den jubilaris prees als
een harden cn stocrcn werker die wist
wat zijn plicht was. maar die nooit en
te nimmer zijn vakvcrccnigingsovertu:
ging prijs gaf. Als bewijs van waar»
decring werd hem hierna een prachtige
lamp overhandigd, waarna de jubilaris
met cenigc hartelijke woorden dankte
voor dit bewijs van sympathie.

Namens het personeel van alle wa»
gcnmakcrijcn verkreeg hierna de waar
nemende ploegbaas Timmer bet woord
die eveneens dc Geest in een aardig
spccchjc huldigde cn hem als huldeblijk
ccn prachtige eikenhouten salontafel
aanbood.

Voorts werd dc jubilaris nog tocgc*
sproken door den Chef der Centrale
Werkplaats, den heer de Koning en
door den Ingenieur H. F. Ott dc Vries
welke beiden hem cvcnccais prezen om
zijn ijver, waarhij den jubilaris de ge:
bruikclijkc enveloppe met inhoud werd
aangeboden.

Natuurlijk kon de jubilaris het ver»
dere deel van den dag thuis doorbrei»
gen. Bij zijn thuiskomst geleek dc huis»
kamer wel ccn grootc tuin, zóóveel
bloemstukken getuigden cr van kame»
raadschap cn solidariteit. Verschillende
collega's, medebestuurders (dc Geest is
o.m. bestuurder van dc Coöperatie
Vooruitgang, dc Ned. Vereen, cn het
Herstellingsoord) en vricndch toonden
hun sympathie met dit jubfleura door
het zenden van bloemen.

Des avonds kwam nog ccn deputatie
uit Utrecht van het Hoofdbestuur van
dc Hcrstcllingsoordvcrccniging voor
Spoorwegpersoneel den jubilaris geluk»
wenschen. waarbij hem ccn prachtig
horloge met inscriptie werd overhan»
digd.

Het is voor den jubilaris een onverge»
tclijke dag geworden.

GEVONDEN DIEREN EN VOOR.

WERPEN.

Terug tc bekomen bij: H. J. van Am»
stel. Jan N'ieu wonhui zen straat 6, kwi»
tanticbockjc. H. Hoffies Jobs. dc Breuk»
straat 24. hal, C. J. Schijf. Hieronymus
v. Alphenstraat 36 bal. P. H. Buis, Kerk.
weg 118, Spaarnwoudc. autoband. P.
Kooscn.' Middcntuindorpslaan 9, Óver»
veen, bril in étui. J. v. d. Bijl, Pres.
Stcvnstraat 96, Schoten, ceintuur. G. H.
v. d. Pol, Oranjcboomstrant 26. hand»
schoenen (grijs). Politiebureau. Smcdc»
straat, glacé handschoen. F. H. Lands*
heer, kolkstraat 12, dameshandschocn
(wol). Hiel, Lange Pocllaan 8a, her*
dershond, Fauna. Jacobs. Julianastrnat
6, idem. Mej. v. Santen. Stoofsteeg 6,
bast. herdertje, Fauna. P. Mut, Jansweg
2ó, gr. wit poesje, Fauna. Bouman, Ko*
ningstraat 20, zw, wit poesje, Fauna,
Tervoorcn, Klevcrparkweg 200, zakmani»
cure, K. Dijkstra, Hier. v. Alphenstraat
55. hondcnmuilkorf. Konijn, Sophiastr
-S. portcmonnaie met inhoud. S. v. d.
Velden, Bakcnessergracht 75 rd.. s'cutcl.
Visser. Johs. de Breukstraat 9, tasch
niet inhoud. M. de Vries. Leidsel) es tra at
155, vulpen. J. v. d. Bijl. Pres. Stcyn»
straat 96, Schoten, vulpen. J. Noord-
man, Aagje Dekenstraat 10. rijwiclhe*
lastingmcrk. \V. v. Schaik. Linschotcn»
straat 2 a. idem. B. Amclung, Zuidcr»
straat 27, ring.

LETTEREN EN KUNST

MUZIEK

ALLIANCE FRANcAISE.

M. cn Mme. Alfred en Alice Lyon de
Clnuzel hielden in dc kleine benedenzaal
van het! Gem. Concertgebouw voor ccn
talrijk gehoor een causerie over Fran»
schc chansons van verschillenden aard.
Juister gezegd M. de Clauzel hield dc
causerie: hij cn zijn gade zongen dc lied
jes cn dc heer Jogrdan begeleidde op
den PleycLconcertvlcugel. Dc Heer De
Clauzel is ccn aangenaam, levendig en
vlot causeur: zijn zangstem is niet bij»
zonder fnooi, maar zijn voordracht cn
gebarenspel (ik mag wel van actie spre
ken) zijn voortreffelijk cn juist typee»
rend. Zijn vrouw is vocaal wat beter,
toegerust, hoewel haar dispositie naar
ik geloof niet boven het chansonctten»
genre uitgaat. Doch binnen dat genre
vertoont ook zij ccn uitgesproken talent.

Vier groepen liedjes werden achter»
een volgens behandeld cn voorgedragen:

a). de populaire liedjes der Franschc
provinciën, dus een soori! folklore;

l>) kinderliedjes;

c) straatliedjes:

d) uit den wonderlijken tijd van den
„Chat noir" (het Parijschc cabaret). Dc
eerste rubriek werd in fantasie klccder»
dracht uitgevoerd. Poitou. 'Franchc»
Comté. Normandië, Names. Anjou, Brc>
tagnc, Wallonië, Langucdoc. IIlc ct Vil»
luinc leverden stof. deels tot solo», deels
tot duo*voordrachtcn. Hoogst vctmakc»
lijk was b.v. ,.lcs Gorcts" (Anjou). ccn
beroemd hoerenliedje, in de zetting van
hm. Chabricr. die de knorgeluidcn der
biggetjes allerleukst illustreerde; ont*
rocrcd „Le Retour du Marin" (Brc«
tagnc). Het liédje uit Poitou was mo>
dern geharmoniseerd, andere weer wer*
den in eenvoudige zetting gegeven. Bui»
ten het programma werd het Vlaamschc
„Den Uil" voorgedragen. Een buitenge»

wonc spreekvirtuositcii! toonde het
tistenpaar in „N'as tu pas vu mon gas"
met de steeds \crmccrdcrcnde instru*
mentale nabootsingen in steeds sneller
tempo. Een overeenkomstig liedje be
staat in onze taal ook met het refrein
„Violine. violinc zei dc viola" enz.

Bij de kinderliedjes waren M. cn Mme
de Clauzel ais poppen gekleed cn maak»
ten zij koddige marionettenbewegingen.
Deze liedjes werden alle in moderne bes
werking gegeven; twee vol leclijke
kwinten van Rousscl, een van Ravel, een
met een afgrijselijke begeleiding van
Strawinsky, een van Debussy en het be»
kende „Malbrough s'cn va t»cn guerre"
van Koechlin.

Van de straatliedjes, waarbij dc chan*
sonniers kleedcrcn uit den tijd der
tournure droegen, oogstte het ook ten
onzent eenmaal zeer bekende „Nicola,
Nicola, ha, ha, ha", waarvan 't refrein
door een deel der hoorders mccgezon»
gen werd, dan het gevoelig gezongen
creolcnlied „Ma Guadeloupe" een groot
succc,s, dat in de volgende nog ver*
meerderde: het amusante „Musique
d'Antichambre", het niet minder verma»
Lelijke „Madame Fontaine et Monsieur
Kobinet en het tcerc „Mon p'tit Piou-
piou", alle drie duos, al was in 't laatste
dc rol van M. de Clauzel voornamelijk
pantomimisch. Van den „Chat noir"
werd kort dc geschiedenis verteld cn
gememoreerd hoe dc kopstukken uit de
kunstenaarswereld daar geregeld bijeen*
kwamen. Een gevoelige snaar werd door
hem in „Fermons nos rideaux" getrof*
len; de door M. dc Clauzel uiterst
droogkomiek weergegeven „Complainte
du bon Saint Labrc werkte zeer op de
lachspieren; het schrijnende van „Ic
Fiacrc" en het satirische van „l'Enterre*
ment" werden met gelijke intensiteit ge
lanceerd.

Dc pianist! verving Mile. Veluard die
wegens ernstige ongesteldheid de tour*
née had moeten afbreken. M. Jourdan
Is pianist van het Casino te Monte Carlo
cn ccn klavierspeler van groot talent.
Zijn begeleidingen waren zuiver cn fijn
gevoeld. Ter aanvulling van de voor het
verkleeden noodigc pauzes speelde hij
eenige soli: les Tifres van Dandrieu,
Tambourin en Ia Joycusc van Ramcau,
dc Wals in cis»kl. t. cn de Etode op.
10 no. 12 van Chopin, een Dansc van,
Granados en een stukic van Jfcques
Ihert, in alles een uitmuntend gcschoo!»
dc techniek, mccrcndcels ook goeden
smaak en stijlgevoel demonstrcercnd.

Dc voorzitter, M. Sauveur dankte in
enkele woorden dc kunstenaars, waarop
M. de Clauzel nog beminnelijk aot*
woordde.

Een zeer welgeslaagde cn onderhou*
dende avond!

K. d. J.

HET TOONEEL.

HET VREDESWERK A.

Eenige jaren geleden heeft de Oos»
tcnrijksche dichter Paul Beer voor le»
den van „Kunst voor het Volk" te
Haarlem zijn drama A, waarin hij de
vredesgedachte propageert, voorgelezen.
Het werk maakte toen. vooral ook door
de voortreffelijke suggestieve voordracht
grooten indruk «pp de hoorders. Na af*
ioop der lezing zeide de dichter, dat
het zijn bedoeling was zijn werk ten
tooncPle te brengen cn in verschillende
landen tc doen spelen, om zoodoende
dc vredesgedachtc nader tot dc mensch*
beid te brengen. Wij dachten toen 2an
een voorstelling van artisten. Paul Beer
heeft echter genoegen genomen met
dilettanten en gisteravond hebben wij
hier in den Stadsschouwburg nadat
het stuk eerst tc Den Haag was gegaan
een proeve van opvoering van het
drama A gehad.

Wanneer Paul Beer werkelijk meent,
dat hij met deze voorstellingen de
mcnschhcid iets verder tot den ceuwi»

gen vrede zal brengeD. dan vree» ik.
dat hij bitter zal worden teleurgesteld.
Of het drama op het publick een die*
pen indruk zou maken bij een in alle
opzichten voortreffelijke opvoering zou
ik na den avond van gisteren niet dur»
ven en kunnen zeggen.

Bij lezing kwam het ,mij voor, dat
het drama A, als tooneelwerk te frag*
mentar-sch, te rammelend is. De be»
drijven staan te los naast elkaar, het is
geen werk „ays einem Gusz", het is
meer schets dan drama geworden. Er
zijn ontegenzeggelijk zeer mooi ge»
schreven fragmenten in. maar fragmen»
ten vorinen nog geen drama. Dit is bij
de opvoeringen wel heel duidelijk ge
bleken. Bij dc eerste voorstellingen te
Den Haag moet het drama in zijn oor»
spronkelijken vorm gegeven zijn. Het
bleek, dat de vertooning geen climax
bracht een eerste eisch toch voor eet.
drama cn dat het noodig was de
laatste acte het bedrijf van het vre*
de'shuis te schrappen. Nu heeft men
het te Haarlem in den nieuwen vorm
gegeven. Men heeft hier de proef gc»
nomen met het stuk zoo maar met de
ierde acte te laten eindigen wat
dramatisch toch onverantwoord is
en het bleek dan ook, dat dat in het
geheel geen slot was. Het publiek kon
niet gelooven, dat het uit was; men
bleef zelfs zitten, toen het brandscherm
al lang neer was en pas dc mededeeling
van een suppoost, die als algemeen
aanspreker kwam vertellen, dat „het
heusch gedaan was", deed de menschcn
onder gelach opstaan. Hieruit bleek vol»
komen, dat dc opvoering hét doel ge»
mist had! Van een diep onder den in»
druk naar huis gaan was geen sprake.
En dat is wel jammer èn voor de idee.
die Paul Beer wil pronageeren cn voor
het drama A. Want ik geloof, dat het
drama van Paul Beer beter is dan wat
wij gisteren hebben gezien, al zrtu ik
dan ook niet willen beweren, dat A het
drama is, dat de menschheid tot an*
dere cn betere gedachten zal brengen.
Voor zoo iets geweldig grootsch toch
wordt niet minder dan een dramatisch
genie gcëischt en een genie is Paul
Beer niet. al mag men hem talent zeer
zeker niet ontzeggen.

Het is mij onbegrijpelijk, hoe Paul
Beer niet heeft ingezien, dat een zoo
dilettantische opvoering zijn drama
schade moest doen. De zwakheden yan
bet werk kwamen bij deze opvoering
in vergrooten vorm naar voren. Het
stuk maakt bij lezing cn voordracht
van den dichter een veel beteren in*
druk. Het rammelde van het drama,
het gemis aan eenheid en stevigen
bouw en het gebrek aan stijl viel in
deze «opvoering zeer sterk op, de
soms zeer mooie taal kwam in het
geheel niet tot haar recht en het onbe*
holpen spel der medewerkers maakte
nu sommige gedeelten zooals het
slot zelfs min of meer belachelijk.
Er was slechts één fragment, dat wer»
kelijk op de hoogte stond van een dra»
'ma. dat zoo hooge bedoelingen heeft;
tk meen het tooneel, waarin dc dooden
de mcnschhcid aanklagen van wat zij
tegen hen hebben misdaan. Dit was in
alle opzichten voortreffelijk; in 'at
fragment toonde Beer zich een regisseur
van grootc allure. Het gezicht op den
doodenakkcr met de kruisen en de
schimmen der dooden al is het effcct>
niet nieuw en hebben ook Georg Kaiser
cn Tolles het reeds gebracht was
zeer suggestief en bracht ontroering in
de zaal. Toch zou die ontroering, ge»
loof ik. rog sterker zijn geweest, wan»
neer dc klacht door soIo»stemmen ware
uitgesproken cn alleen enkele gedeel»
ten zoonis het slot „Wir Totc aller
Lander ruhen in einem Reich, Lcbende
aller Liinder vcrcinigt cuch!" door
het hcclc koor ware geaccentueerd.

Het was in dit tooneel vooral ook
het bewegen der schimmen was indruk»

wekkend dat wij Paul Beer als regis*,
scur hebben bewonderd. Jammer al
leen dat dit waarlijk prachtig fragment
niet voldoende was voorbereid. Van
Nimm die uiterlijk den zakenman
zeer raak typeerde, was namelijk niets
tc verstaan, zoodat het doodenkoor
niet kwam als antwoord op hetgeen
N'imm had gesproken.

De intenties van Paul Beers 7egie
konden wij herhaaldelijk waardeeren,
maar de executanten schoten in de uit*
voering telkens weer te kort. Zoo ge
tuigde de enscenecring van de eerste
acte het krankzinnigengesticht
werkelijk van fantasie. Zoowel het gru
welijke als het satirieke kwam in -de
ensceneering tot zijn recht, maar het
effect ging al spoedig verloren door een,
tc kort aan rhyfmiek en een te slappe
dictie der spelers. De „dans" in III
maakte weinig indruk en het tooneel
tusschen den baron en A de clou t^ch
van het stuk viel heel erg Jang, door
dat de taal niet over het voetlicht
kwam. Toen had daar op het tooneel
een prediker moeten staan. Inplaats van
dat de argumenten van A. als felle
geeselslagen ons wakker striemden,
luisterden wij nauwelijks, omdat wij
moeite hadden den d.chter te verstaan.
En het tegenspel van den baron was
zóó onvoldoende, dat hij bepaald sto*
rend werkte.

En het laatste bedrijf dat bij
lezing toch wel effect maakte was
één groote teleurstelling. Hierin was
eigenlijk niemand der spelers tegen zijn
taak opgewassen en ik begreep, toen ik
deze schutterige dilettanten met aan»
geplakte Sinterklaas baarden zag splen,
onmiddellijk, waarom men in dat bedrijf
zoo veel had moeten schrappen. Het
slot de optocht der invalieden
dat hij groot, sterk spel en bij minder
felle belichting waarschijnlijk een diepe
;mpressie zou hebben gemaakt, werd
nu bijna ridicuul dor de onbeholpen»
heid der spelers.

Waarlijk, het is heel jammer, dat
Paul Beer het spelen van zijn drama
aan liefhebbers heeft toevertrouwd,
want nogmaals: het vredeswerk A. ver»
dient een beter lit. Nu houden wij enkel
de herinnering aan het prachtige frag»
ment van de klacht der dooden en san
de zeer bijzondere decors, d;e bewezen
dat Paul Beer a'.s regisseur groote ver
beeldingskracht bezit. Dc decors waren
zoo suggestief, als wij maar heel zelden
in ons land zien.

De belangstelling voor de opvoering
van dit drama was zeer gering en dat
ondanks het feit. dat mannen en
vrouwen var. allerlei richting het 'hadden
aanbevolen. De vrienden van. den

vredewij hadden ze gisteren in

onzen schouwburg verwacht, al waren
ze alleen maar gekomen om te „ge»
•ulgcn". Het is wel ontmoedigend voor
den jongen Oostenrijkschen dichter, die
met zijn werk de menschheid nader tot
den vrede wil brengen. Misschien, dat
hij eens nog de menschen met zijn
woord bereikt, wanneer dat woord door
werkelijke artisten van het tooneel af
wordt gesproken.

J. B. SCHUIL.

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent* per regel.

bederf dan hun teere slijm
vliezen niet met scherpe of
verdoovende middelen, maar
geef ze de beproefde Akker's

Haarlemmer Halletjes

EEN ZATERDAGAVON'DPRAATJE

Wanneer iemand zijn leven lang al»
ie> heeft kunnen krijgen wat zijn hart
maar begeerde, dan moet het niet zoo
eenvoudig zijn, ccn ander om iets tc
vragen, dat deze hém zou kunnen wei»
geren, ook al is dat ccn voorstel in
diens eigen belang. Dat voelde Albert
heel goed toen hij het huis van den in»
spcctcur uitstapte cn nog vcci rticer op
het oogenblik, dat hij aanbelde aan
dc woning van den man, dien hij bc»
zoeken moest.

Het was een huis in dc Laun van
Mccrdervoort en op dc deur stond
niet anders dan Beuker. Kortaf,
geen voorletters, geen qualitcit, alleen
maar dc naam, als ccn pistoolschot of
een zweepslag. Een gcpcnsionncerd ko»
loncl was 't cn dat 't ccn barre man zou
iijn hal dc Wilde aan het gezicht van
den inspecteur al begrepen. Drieman!
vruchteloos door verschillende agenten
bezocht was ook geen bemoedigende
gedachte. Bijna zag hij dc onderneming
nu als ccn .ockclooshcid: zou hij, bc»
ginneling in het vak, slagen als drie ge*
oefende voorgangers dc taak hadden
moeten opgeven? Dc koperen deurbel
leek gloeiend, toen hij er aan trok; hij
betrapte zichzelf, op den wenscb. dat
meneer Beuker niet thuis zou zijn.
maar onderdrukte die gedachte dade
lijk weer. als lafhartig cn ccn kloek'
man onwaardig. Toch hinderde het
hem. dat dc hel luid weergalmde in dc
gang. Dc aankondiging van zijn bezoek
had wat bescheidener kunnen zijn.

Langzaam ging dc deur open. ccn
juffrouw van omstreeks vijftig jaar
keek schichtig om den hoek.

„Wat wcnscht u?"

„Mag ik meneer Beuker even sprc»
ken?"

..Wie kan ik zeggen dat cr is?"

liicr kwam dc eerste moeilijkheid op.
Moest hij zijn kaartje afgeven cn daar»
mcc dadelijk het doel van zijn komst
verraden? Hij probeerde het listiger.
„Mijn naam is de Wilde cn ik zou me
neer graag over een persoonlijke aan»
gelegenheid willen spreken".

„Ik denk niet. dat mcr.ccr u zal wil»
len ontvangen, als u niet precies zegt
sv-TVOor u komt", zei dc juffrouw.

..Denkt u. dat mijn kaartje meer zou
hc'pcn?" vroeg de Wilde, het haar met»
een overhandigende. Zij las het en keek
bedenkelijk. „Er komen hier zóóveel
hccrcn voor verzekering", zei ze. „maar
ik wil het wel voor u probccrcn". Dc
dci-r ging al weer dicht, toen zc zich
blijkbaar bedacht cn hem uitnoodigde
binnen tc komen en tc wachten op ccn
tank in dc hal.

Het duurde lang vóórdat zc terug»
kwam. „Als ik dadelijk geweig rd
word", dacht hij. „zou ze al terug zijn;
cr is dus in elk geval kans om in dc
vesting tc worden toegelaten". Zoo
was het ook. Na ccn minuut of tien
kwam zij terug cn noodigdc hem uit.
mcc tc gaan. Aan het einde van dc
gang deed dc juffrouw ccn deur^ppen
cn liet dc Wilde binnen in een grootc
tuinkamer, die zoo karig verlicht wiij
dat hij dc eerste oogcnblikken niets
zag.

„Stil Nero", zei 'n zware stem. „Kom
binnen cn ga zitten". Het grommen
an den hond was dadelijk geëindigd
cn naderbij komende zag dc Wilde
ccn zwaarlijvig man met ccn forsch gc«
zicht en ccn zwaren knevel in ccn
grooten leunstoel. Hij had zijn rechter»
voet op een laag stoeltje gelegd. Een
deken lag op zijn been.

„Ik heb u eigenlijk niet willen ont»
angen", ging de spreker voort, „maar
riijn juffrouw heeft voor u gepleit.
Weet u waarom?"

„Neen", zei de Wilde.

„Geen familie? Geen goeie kennis?
Niemendal?

,.ln 't geheel niet".

„Zool Dan is 't zeker alleen omdat
ic er nogal goed uitziet. Knap van neus
cn lippen weet je daar zijn die vrou»
•cn gevoelig voor. En wat heb je me
tc zeggen, meneer?"

„Kolonel, ik wou u over levensver»
zekering spreken".

..Natuurlijk, maar wat wil je me ver»
tellen, dat ik al niet weet?"

„Pardon, maar ik kan niet precies
weten, wat u er van weet".

„Heel goed -cantwoord. jongmcnsch.
Ik wil ic dan alleen maar z.cggcn. dat
ik er alles van weet. Hebben ze je
niet gereid, dat er al drie menschen
van je Maatschappij bij me op bcz.oek
geweest zijn?"

„Zeker, kolonel".

„Zoo! En wat denk jij dan wel tc
bereiken?"

„Dc druppel holt den steen uit, kolo*
nel".

„Dank jc wel. Dc steen dieuitgc»
hold moet worden hen ik dus. Nu dan,
meneer dc druppel, begin dan. maar
vertel me niet wat je collega's al ge
zegd hebben".

De Wilde begon, maar hij vond het
niet gemakkelijk. Telkens viel de ko
lonel hem in dc rede. „Dat is al oud

Jat is een waarheid als een koe.... dat

weet ik ook welHet was daardoor

moeilijk den draad vast te houden,
maar hij deed zijn best cn toen hij uit
gesproken had. hoopte hij het beste.

„Jonge man", zei dc kolonel, „jc hebt

Ir.ict slecht gesproken. Dc eerste man
die hier voor „dc Toekomst" kwam,

zat met zijn natte regenjas op mijn
stoel. Die was na vijf minuten de deur
uit. Dc tweede paste heter op. maar die
zei na eiken zitK „hè?" „Begrijp je. zoo
op deze manier: „levensverzekering is
onmisbaar voor iedereen, hc?" cn:
„niemand kan vooruit zeggen, of hij ccn
mooie uitkecring nog noodig kan heb
ben, hè?" Ik zei eindelijk: „jonge man,
waarom zeg jc toch telkens, hc?"
..Ik zeg niet telkens hè", zei hij. „Hoor
eens", heb ik toen gezegd, „ga nu maar
heen. Als je die slechte gewoonte hebt
afgeleerd, mag je terug komen". Die
was weg in tien minuten. Dc derde
was dc beste. Die bleef ccn kwartier,
maar hij had ook geen succes. En be»
grijp jc waarom niet?"

„Dat kan ik moeiiijk raden", zei dc
Wilde.

„Het is toch heel eenvoudig. Omdat
ik geen levensverzekering noodig heb.
Als je nu heengaat, ben jc hier precies
twintig minuten geweest. Dat is bet
langst van allemaal".

„Ik heb volstrekt geen reden om heen
tc gaan", zei dc Wilde.

„Zoo! Hoelang wil jc dan blijven?"

„Tot ik ccn post afgesloten heb"

Dc kolonel keek hem scherp aan,
legde toen den deken op zijn been wat
recht cn zei: „Dat is stérk. Ik heb het
niet noodig cn je wilt niet heengaan'
Waarom niet?"

„Omdat iedereen belang heeft bij
levensverzekering. Maar cr zijn men»
schcn. die dat niet inzien".

Zooals ik", zei dc kolonel. „Ik moet
zeggen jc hent ccn dappere jongen. In
den dienst beefden zc voor me. Ben jc
niet bang?

„Waarvoor zou ik bang wezen?" Dc
Ho'.iandschc herdershond gromde, alsof
hij aan 't gesprek deel wou nemen.

„Stil. Nero. Meneer is toch niet hang.
Nu ben ik dan toch benieuwd, waarom
ik een verzekering moet sluiten. Ga
uw gang Maar ik zal u ccn beetje hel»
pen. Wat is er. juffrouw?"

De juffrouw die de Wilde opengedaan
had. was binnengekomen. „Ik moet
noodzakelijk een paar boodschappen in
de buurt doen", zei ze, „vindt u goed
dat ik even ga? Er zal in dien tijd
wel niet geheld worden".

„Gaaf u maar. Nu moet ik je toch
vagen, meneer om nog ccn poosie te
blijven. Do juffrouw gaat uit. onze
dienstbode is ziek naar huis en ik kan
geen voet verzetten. Weet u wat j:cht
is? Neen, natuurlijk niet. Zorg maar
dat u het nooit te weten komt. Het is
ccn geluk, dat mijn voet riic op hef
oogenblik niet veel pijn doet. Anders
ben ik in een humeur.... enfin....
gaat li inaar, juffrouw, mtrecr zal /ui»
'vriendelijk wezen open te doen als cr

gebeid wordt".

Dc juffrouw verdween. Dc Wilde
moest bij zichzelf lachen om den samen:
loop van omstandigheden, die hem al
dus maakte tot schcilcmeisje in het huis
van ecn kr.orrigcn kolonel; hij begreep
evenwel, dat zijn positie daardoor wel
gemakkelijker was geworden, maar ook
dat hij zijn doel daarom nog niet bc»
reikt had. Het zou nog strijd genoeg
kosten. Hij keek den ouden krijgsman
eens aan en zag dat deze glimlachte, wel
wat spottend en ironisch, maar dan
toch glimlachte. En zelfs dc hond naast
hem scheen het niet noodig meer te
vinden, zijn dreigend gegrom tc laten
hooren, het dier had den fraaien kop
op de pooten gelegd en gaapte zoo nu
cn dan eens vervaarlijk, hetgeen bij een
hond altijd als ecn bewijs van rust en
tevredenheid mag gelden.

„Nu dandreunde dc zware stem

van den kolonel.

Diep ademhalende begon de Wilde
opnieuw. Hij wees op het groote nut van
dc icvensvcre-kering. op het practische
van een lijfrente, op de mogelijkheid
om voor vrienden of familieleden de
toekomst te vcrzekcrcmof te verzachten.
Het was r.ict meer dc uit het hoofd
geleerde les uit het boekje, maar de
pas verworven kennis, toegepast door
ccn intelligentie, d;c pas gekomen
scheen te zijn. De Wilde was over zich
zelf verbaasd. Het scheen hem toe. dat
hij nu en voorgoed ontwaakt was uit
ccn slaap van luiheid en gemakzucht,
waarin hij al deze jaren van zijn lever
verzonken was geweest. Hij gevoelde
het duidelijk: nu had hij plaats geno»
men in de rijen van de menschen die
werken en worstelen voor het dage»
Iijksch brood en die daardoor leven en
belang blijven stellen :n wat cr in
hunne omgeving cn in de maatschappij
voorvalt.

Toen hij uitgesproken had. was he:
ccn oogenblik stil in de kamer, „Jonge
man", zei dc kolonel, „ecn oud soldaat
doet niet aan complimentjes en als ik
jc zeg dat je je zaak kranig verdedigd
hebt. dan meen ik dat. Ik geloof wel.
dat ik een flinken kerel herken als ik
hem zie en wanneer die voet het niet
verbood, zou ik opstaan en jc dc hand
drukken".

„Ik dank u kolonel", zei dc Wilde
eenvoudig. ...Maar ik zou graag ccn post
met u afs!u:ten. want daarvoor kom ik
hier".

„En dat zal nu tot mijn spijt moe-lijk
gaan. Ik ben vrijgezel cn familie heb
ik n:ct. Je denkt toch niet. dat ik me
d-uk maak ovtjj ccn rakker van een
neef. die eerst zijn vader en moeder
:r! armoede gebracht heeft :-'J cr*
gens Amerika onveilig maakt ik weet

gelukkig -nog -niet eens waar. En ook
I niet over een anderen neef, die in de
I petroleum terecht gekomen is (stom
geluk, anders n:et) en die meer geld ver»
d;ent, dan alle kolonels van het Neder»
landschc leger bij elkaar. Dat is mijn
heele famihc en daarvoor hoef ik niets
te doen".

„En dc juffrouw

„Daarvoor heb ik al een pensfoen
gekocht. Kun je beter lijfrente verlangen
dan 'n pensioen van den Nederlandscheu
Staat. Neen, beste jongen, 't spijt mc
voor je, maar ik hoor niet tot dc men*
schcn d:e verzekerd moeten worden,
ljc kan dus niets voor je doen en het
gekke van het geval is. dat ik jc zal
moeten vragen wat voor mij tc doen.
want daar gaat zoowaar de bel van dc
voordeur."

Het was waar en de Wilde, opstaan»
de had tc veel manieren om teleurstel:
ling over de weigering te laten blij»
keil. Vlug liep hij de gang door
waarin de zware bel nog naklonk en
opende dc voordeur.. Op de stoep
stond ecn jong figuurtje, dat zich naar
hem omkeerde.

„U hier?" riep hij verwonderd. De
verbazing was wcderkeerig. Want
daar stond zijn buurmeisje in het pen»
sion.

„Juffrouw Brincker". zei hij.

„U hier. meneer de Wilde?"

Een paar woorden waren yo! doende
om zijn tegenwoordigheid te verklaren.
...Meneer Beuker js 'n oude vriend van
onze Familie, ik kom hem bezoeken, om»
dat hij ziek is," zei het meisje en ging
hem voor paar de kamer. ..Ik noem
hem oom. Maar familie is hij eigenlijk
niet."

Na dc begroeting stond de Wilde op
om heen tc gaan. ofschoon het hem nu
dubbel speet, dat de bescheidenheid
hem voorschreef te vertrekken. „Mar»
th-a. mijn kind", zei de kolonel, „schenk
eens thee voor een armen invalide. Mc»
neer de Wilde, het spijt mij dat ik nog
geen antwoord op mijn vraag heb ge»
kregen-: „voor wie zou ik mi wel een
verzekering

Plotseling hield hij op. Het was. als*
of hem iets tc binnen schoot, want van
de Wilde keek hij naar juffrouw
Brincker, die al druk bezig was mc!
het theegerei. Na ccnige oogcnNikkcn
ze: hij: ..Martha, zou je zoo vriendelijk
willen wezen even een schoonen zak*
doek voor mij te willen halen. Ze lig»
gen boven in de linnenkast op de ka»
mer van dc juffrouw."

Nauwelijks was het meisje dc kamer
u:!. iV hii zei' Jonge man. ik ben niet
gemnkkciiik. maar ik hoon ook dat ik
•:cr onbil ijk ben. Jc heb! mc up ccn
idee gebracht. Deze jonge dame is met'

haar moeder niet in al te beste finan»
cicele omstandigheden en je mag wel
weten dat ik haar ter wille van mijn
ouden makker Brincker te hulp kom.
Maar als ik sterf zouden ze daar groote
schade van ondervinden en dat mag
niet. Wij moeten die zaak nog eens
rustig bespreken en dan maar hoe eer»
der hoe beter. Schikt het u van avo-nd
uog eens terug te komen?"

„Eik oogenblik dat u aangenaam is",
zei de Wilde.

Op <jat oogenblik kwam Martha
Brincker weer binnen. Traag stond de
Wilde op om afscheid te nemen. „Is er
misschien ook een kopje thee voor d«*
zen jongen man!" vroeg de kolonel.
„Hij heeft mij den langen middag hel»
Den verkorten en ik ben hem daar
wel een vergoeding voor schuldig".

Zoo kwam het dat Albert de Wilde
niet heenging, maar ïtotegendeel een
uur bleef en een prettig .gesprek had
met het meisje dat hij 'bewonderde en
den ouden kolonel. De tijd vloog om
cn hij was verrukt, toen hij ten slotte
toch afscheid nam. Nauwelijks was dc
deur achter hem gesloten, of de kolo*
nel zei: „Deze jonge man is bijzonder
bereisd cn ontwikkeld voor ecn een»
voudigen agent in assurantie."

„Ja oom," zei het meisje peinzend.

D:en avond onderteekende kolonel
Beuker, na ecn lange bespreking met
de Wilde, de aanvraag voor een ver
zekering met de maatschappij „de
ToekomstToen dc Wilde weer op
straat liep. had hij een gevoel zooals
hij cooit gekend had. van geluk om
het door inspanning behaalde succes.
Op weg naar huis kwam hij langs de
woning van den inspecteur en daar er
nog licht in diens kamer brandde, bel*
de hij aan. Deze deed zelf open en her
kende zijn nieuwen agent dadelijk.

„Wat voert jc zoo laat nog hier?"
„Hier heb ik dc aanvraag om ccn ver
zekering van kolonel Beuker", zei de
W ildc bescheiden, paar toch met c-eni-
gen triomf in zijn stem.

„Dat noem ik knap werk", zei de in
specteur. „Als *t niet zoo laat was, zou
ik vragen hoe d'at gelukt is."

...Morgen, als u het goed vindt."

Dc Wilde ging naar huis cn dadelijk
naar bed. want hii was vermoeid van
de dagtaak. Zijn laatste gedachte was
aan den voorspoed van dien dag ge
wijd toen sliep hij vroolijk inj

FTDELPO.

(Wordt vervolgd.)