Haarlem's Dagblad | 1926 | 4 december 1926 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

UÏT DEN RAAD.

ZATERDAG 4 DEC. 192G TWEEDE BLAD

Negende Begrootingazitting. Het Hoofdatuk
Onderwijs reat nog. Verdaagd tot 15 December.
De begrooting nog vrijwel ongewijzigd. Pacifi
catie in de subsidiea. Een overvloed van moties.
Afschaffing van meterhuren verworpen. De slacht-
tarieven.

Met frissefcen moed werd Vrijdag» J
middag de arbeid hervat, maar pas
laat in den m.ddag kwam er wat gang j
in. en toen om kwart over vijf ver»
•chcidcnc spreker* het woord vroegen
over „de orde'' was het h.ecle hoofd»
stuk VIII, Onderwijs, nog voor den
boeg. 's Avonds vergaderen ging niet.
De S.D.A.P. had den vorigen middag
al verzocht om verontschuldigd te
worden, omdat zij zelf een bijeen»
komst had. en haar zin gekregen. Ook
scheen de kans gering. dat wij zelfs me:
een avondzitting door Onderwijs zou»
den heenkomen. Nadat eenige uiteen»
loopende orde»voorstellen waren ge»
daan vroeg de heer v. d. Kamp het
woord over 't zelfde onderwerp, maar
kreeg het merkwaardigerwijze, niet.

De heer Peper zette een van zijn Tan»
Ce ..spccchcs-iivundcrtonc" in. en er
werd niet naar geluisterd, terwijl dc
nestor 'n motie van orde verdaging
tot 13 Dccmbcr op papier zette1 en
het grootste deel van het ..senioren»
convent" ervoor aanwierf. Merkwaar»
dig hoe deze nieuwe Kamcr*tcrm is in»
geslagen. Ook in on/cn gemeenteraad
hcetcn de gezamenlijke partijleiders nu
aldus. Met den heer v. d- Kamp tec»
kenden dc hecren Joosten (S.D.A.P.).
Loosjes (VJJ.) cn Van Licmt (R.K.).
de motie, waarop er nog over gestemd
moest worden, tpaar dc zaak bij voor»
baat beslist was.

Tenslotte kregen'wij nog een paar
benoemingen, waarvan cr één voor
een Iccraar aan het Lyceum piet
geheel voorbc.-cid was, zoodat wet hou»
der Bruch. om aan de wet te voldoen,
ccn hecle uiteenzetting omtrent dc
voorgedragenen moest geven. Daarna
ei O" dc Raad nog in een korte geheime
vergadering.

Het merkwaardigste van deze lan-gc
aerie zittingen is wel, dat cr vrijwel
niets aan dc in dc bcsrrooting gcraam»
dc bedragen wordt veranderd. Wel
dreigde cr een oogenblik een subsidie»
opstand. In een van de vele vorige
zittingen was ccn subsidie voor een
Prot. Chr. instelling impulsief met duj»
zend gulden verhoogd. Nu vroeg me»
vrouw Van Looy het woord cn stelde
voor, zich beroepend op deze incidcn»
tecle verhooging., om even plotseling
een subsidie voor den R.»K. Vrouwen»
bond te verhoogen van f 1000 tot
f 1500. Dit bracht ecu ware opschud»
ding teweeg. Zelden of nooit kan Mc»
vrouw zuLk ccn knuppel in het hoen»
derhok geworpen hcfebcn. Zij was cr
zelf, geloof ik. beduusd van.

Dc heer Joostcn stelde voor om de
subsidies voor 1927 gelijk te stelleu
aan die in de bcgrooting van '26. Maar
de wethouder van Financiën opperde
het denkbeeld om alle verhoogings»
voorstellen in handen tc stellen van de
nieuw geschapen commissie voor dc
subsidies. Deze dingen kunnen dan

eventueel per supplctoire bcgrootmg

worden afgedaan. Na deze toezegging
trok de heer Joosten zijn voorstel in.

Dc subsidie»attractie goed en wel
van dc baan zijnde, bleven dc moties.
Er brak een ware mot:es»cpidcm.e uit
ln het begm van de zitting was er al
gestemd over de moties des hecren
Peper, die glad verworpen werden,
behalve zijn wensch om de arbcids»
week van de verpleegsters in het St.
Elisabeths Gasthuis van 57 tot 48 uur
re bekorten. Deze motie werd bij na'
der inzien niet dadelijk in handen van
Georganiseerd Overleg gegeven de
heer Wolzak opperde bezwaren daar»
tegen maar in die van B. cn W..
om er praeadvies over uit tc brengen
Wethouder Heerkcns Thijssen erkende
dat dit een legaler weg was. cn ve.
dwecn tjiama om zijn Schotensche
hurgemecsterliike ulichtcn jegens den
Commissaris der Koningin na tc ko»
men.

De heer Keesen.

De heer Keesen had inmiddels een
opmerking gemaakt over het niet
gelukkig gekozen bezoekuur in het St.»
ElisabcthsdGasihuis zes uur dat
arbeiders heel slecht past.

Dc heer Kingma viel hem bij. cr op
v ijzend dat Diaconcssenhuis cn Maria»
St.chting beide later bezoekuren heb»
ben. Een juiste opmerking, 't Is een
kicine aangelegenheid, maar een waar
hij veel mensehen belang hebben. Dc
wethouder zal 't nog eens overwegen,

Bij hoofdstuk XII cn bij dc bcgroo»
tuigen der Bedrijven werd weer ver»
vollen in herhalingen van Jc algcmccnc
beschouwingen. Dc heer Joostcn was
de hoofd'zondaar. cn tot zijn straf volge
i hier zijn nieuwste portret:

kwade posten, vond de raming van Deze andere helft van de Van de

anderhalve ton tc laag. Over 1926 moet Kampsche fractie vindt de slachttar.c»
dc gemeente f 205.000 betalen en over ,vcn van het abattoir te hoog. Wethouder
dc jaren 1923'24 en 1924—25 heeft Slingenbcrg achtte dit onjuist en gaf
hc' Rijk nog vorderingen van meer ccn uiteenzetting van ..het potje", door
dan twee ton. 't Slachthuis aangelegd om zijn eigen

Het hielp Jen heer Scholl niets. De komende uitbreiding te kunnen bekosti»
wethouder vond dat cr in dit voorstel gen. De heer De Boer had zich beroe»
in tegenstelling met dat van den heer pcn op dc winsten die 't abattoir iai
Joosten „geen perspectief zat", en de laatste jaren had gemaakt. De

De beer Joosten.

Zijn zoovcclste duel met wethouder
Slingenbcrg dc hecren krijgen er
nooit genoeg van ontspon zich. En
dé moties kwamen los. Na een histo»
risch betoog over dat onvergetelijke
jear toen dc bclastingfactor nul was
stelde de heer Joostcn voor om de
Commissie van Bijstand in het beheer
der Gcmccnte»financicn te laten adv:»
sec-en of op grond van de kohieren
de belastingramingen juist zijn. Hij
d ende deze motte in met dc hecren
Rocdcnburg cn Van Licmt als mede»
ondcrtcckcnaars, cn verklaarde dat het
r.iti de bedoeling was om wantrouwen
in den wethouder uit tc spreken. Een
u'rvoerige nota zou de voorstellers te»
reden hebben gesteld, maar dc wet»
houder had vroeger al eens verklaard
aat hij niet voelde voor het zenden
ven nota's aan den Raad.

Dit bracht den heer Castricum in
actie, die ook al begon over dat histo»
risihe nulpunt, die dierbare herinne»
rir g voor alle zuchtende belastingbc»
talcrs, en daarna agressief werd je»
geer de S. D. A. P. Dc heer Gerritsz
zit »n de finac,cieele commissie, maar
was afwezig toen over de begrooring
gesproken werd, cn de heer Joosten
komt nu aan met wenschen omtrent
haar taak en werkwijze. Dit vcroor*
deelde dc heer Castricum.

het werd verworpen met slechts negen
voorstemmers.

Bij de behandeling van de bedrijven
werden een paar lichtclijk*onbekooktc
moties ingediend door de heeren Joos»
ten en Groenendaal. De eerste wilde dc
meterhuren bij het gasbedrijf geheel af»
schaffen, omdat hij hft onbillijk vindt
dat de gebruikers op het gewone tarief
daarvoor zouden betalen cn die op het
muntmetertarief niet. De heer Joosten
vond het verkeerd dat de gastarievcn
verleden week herzien waren zonder
dat men de laatst»aangcnomen amende»
menten tevoren eens goed had beke»
ken. Ze inmiddels bekeken hebbende,
trachtte hij nu den Raad op denzelf-
den weg te laten voortgaan. Het was
niet consequent, maar hij had bijna
succes met zijn motie, die slechts "met
1813 stemmen werd verworpen. Af»
schaffing van de meterhuur zou een
direct verschil van f 26.000 hebben ge»
maakt.

Dc heer Groenendaal was nog vee
ingrijpender in zijn motie, want hij wil»
dc de m.terhuur bij het electriciteits»
bedrijf, die voor f 73000 op de begroo»
staat, afschaffen. Zijn motie kon
aanvankelijk niet in behandeling ko>
men. omdat zij niet gesteund werd. La.
ter schommelde de heer Groenendaal
wat steun op, kreeg haar toch nog in
stemming en werd met 247 stemmen
verslagen. Of de verantwoording voor
dc aanneming van dit voorstel hem
licht gevallen zou zijn. betwijfel ik.
M"ir bet had geen kans.

Met 20ll stemmen kreeg de heer
Joosten z'n zin inzake een bestudeering
vin den waterprijs door de Commissie
voor de Bedrijven.

Misschien zoudt u uit den overvloed
van moties gaan afleiden dat deze
regende, een vrij levendige zitting was.
Geenszins. Er heerschte een slaperige
stemming, en geen wonder na dertig
uren begrootings-gepraat! Wel worden
de zwijgzaamste leden er door uit hun
tent gelokt cn beginnen ook mee te
praten. De heer v. d. Kamp, die nogal
vaak spreekt maar altijd zeer kort, was
Donderdag al aardig op weg om een
lange speech tc gaan houden. De hecren
J. H Visser, Kccrwolf en Kingma, d
wij zelden hooren, zijn de laatste dagen
meermalen losgekomen, en zelfs de hee
De Boer, die reeds een opmerking over
lastige boomen op den hoek van de
Gierstraat gemaakt had, barstte vam'
n een complete redevoering uit. De heci
De Zeeuw :s, ais ik 't wel heb, he!
eenige lid dat gedurende deze grootc
praatcampagne het zwijgen heeft weten
te bewaren, en hem zij hulde.

De heer Castricum.

Het scheen juist interessant te gaan
worden, toen de wethouder dc motie»
Joosten overnam, zeggend dat dc fi«
nancieelc commissie cr eenige maan»
dei» mee kon wachten, nl. tot het be»
last:ngperccntage definitief moest wor»
den vastgesteld. Eerder had het geen
zin.

Onmiddellijk daarna weigerde hij
evenwel ccn motic»Scholl, die ccn der»
gelijk onderzoek naar dc geraamde
150.000 voor betaling van kwade pos»
ten aan het Rijk wilde instellen, over
tc nemen. De heer Scholl, expert in

ethouder onthaalde hem dadelijk op
eenige minder»gunslïge resultaten van
onmiddellijk»voorgaande jaren, waarbij
een paar krachtige verliesposten. Dit
checn den heer De Boer te vertoornen,
hij zou zich eens wat meer moeten oefc»
nen in woordcn»steekspelen met den
wethouder van Financiën. Laat hij zich
de eerstvolgende maal met alle voor»
hem»bercikbare cijfers wapenen, en hun
onderling verband nauwkeurig bcstu-
deeren.

Het standpunt van den wethouder is
dat het Slachthuis, in de laatste jaren
bezig met door winsten de vroeger
geleden verliezen te dekken een
volkomen logisch procédé intus»
schen ook nog een reservefonds voor
eigen uitbreiding kweekt dat z.i. vol.
komei gerechtvaardigd is. Het schijn-:
dat deze uitbreiding indertijd door
den directeur op 2 1/2 ton ge.
raamd is, maar kpri geleden door
Openbare Werken weer veel hoo»
ger. Men vraagt zich wel af hoe
lang het oppoken zal moeten door.
gaan en hoe groot deze uitbreiding
wel zou moeten zijn. De slachttarieven
zijn te Haarlem inderdaad vrij hoog.

De zitting eindigde te half zes. Wet»
houder Bruch. gewapend met een zwaar
Onderwijs-dossier, kon cr weer mee
wegwandelen.

R. P

De heer De Boer.

STADSNIEUWS

SPOORWEGONGELUKKEN
EEN DAGORDER.

De directie van de Ncdcrlandschc
Spoorwegen heeft bij dienstorder het
volgende bekend gemaakt:

De justfticcle autoriteiten hebben zich
beklaagd, dat door spoorwegpersoneel
bij opruimingswerkzaamheden in ver»
band staande met spoorwegongevallen,
het justitieel onderzoek naar dc oorzaak
der ongevallen zou zijn bemoeilijkt. In
verband hiermee vestigen wij de aan»
dacht van het personeel op het vol»
gende:

Wanneer bij ccn ongeval dc justitie
een onderzoek doet instellen, mag dit
geer» enkel opzicht worden bemoei»
lijkt, en indien de justitie dit gelast,
moeten de opruimingswerkzaamheden
worden gestaakt, zoolang het van ha.
rentwege wordt noodig geoordeeld.

Dit sluit1 niet uit, dat op gepaste wij»
zc aan dc justitie eventueele bezwaren
en gevaren, verbonden aan de vertra»
ging van de opruimingswerkzaamheden,
onder het oog gebracht moeten worden.
Wordt geen overeenstemming bereikt
dan wordt overeenkomstig den wensch
der justitie gehandeld, doch moet daar»
van langs den hierachiekcn weg wor»
den kennis gegeven.

Wij brengen in herinnering, dat hoofd-,
conducteur, stations» of haltechcf inge»
'olgc art. 106 van het algemeen regie.

BETHESDA SAREPTA

Opening Economie
gebouw.

Vrijdagmiddag vier uur werd het
het nieuwe economiegebouw van
Bethesda.Sarepta aan de Hazepaterslaaai,
n gebruik genomen.

Dit geschiedde in tegenwoordigheid
van bestuursleden der stichting, Prof.
Dr. G. C. van Walscm,, waarnemend
geneesheer, eenige gencodigden en tal
in zusters.

Namens het bestuur en de directie
nam Ds. J. A. van Leeuwen befc
woord.

Wij moeten bij het bezichtigen
an dit gebouw hooger zien. Toen
de penningmeester eindelijk^ de twee
bcteekenisvolle woorden zei: „het kan
werden d;e woorden voor ons om»
r ngd door de lichtende elementen
dankbaarheid en blijdschap. Onze dank
gaat in de eerste plaats u.t naar God,
Wiens goede gunst wij mogen zien aiJ
dc zonneglans boven den arbeid :n deze
stichting Ook in dc totstandkoming
van d:t gebouw zien we de gunst vaa
God. Die ons n.ct verlaat.

Na de rede werd thee geschonken,
waarna de aanwezigen in de gelegen*
he d werden gesteld, het nieuwe gebouw
tc bezichtigen.

Deze keuken is een juweeltje. De
inrichting is gemaakt door de firma
Hoesberger.. Dc heer B. W. Lasschuit
1-ct de werking der twee enorme ketels
zien. waarin het eten bereid wordt en
die electrisch in werking worden ce#
bracht. In het midden staat een prach*
tig, groot gasfornuis, dat aan alle modc-r*
ne cischen voldoet. Verder staan er
tafels met marmeren bladen.

Verder bevat dit gebouw een brood»
kamer, ccn groentenkeuken met gra»
nieten spoelbakken en een prov-,ie»
kamer, cic wel met een kruideniers*

nkel vergeleken kan worden.

Boven Üggcn de slaapzalen der zus*
ters en onder het gebouw is een grooto
kelder.

De inrichting heeft hiermee een zeer
belangrijke aanwinst gekregen, want
de vcrsch.lier.de takken van den hu:s*
houdelijken dienst zijn nu ;n één ge»
bouw geconcentreerd.

EEN VREEMD GEVAL.

De Schotensche brand
weer voor niets
opgeroepen.

Het* is deze week vier of vijf maal ge»
beurd, dat dc brandwecnlarmscinen,
die dc' Schotensche vrijwilligers thuis
hebben, overgingen. Als ze dan op het
politiebureau kwamen, bleek dat cr geen
brand was. Het alarmtoestel is op het
politiebureau cn als de brandweer ge»
alarmcerd moet worden, kan dat alleen
op het politiebureau geschieden. Dc in»
specteur van politie deelde ons mede,
dit op het politiebureau niemand het
alarmsein gegeven kan hebben. Geen
der agenten heeft het alarmtoestel in
w ei king gebracht. Waar het nieë moge»

..p.. lijk is, dat anderen dit doen. gelooft

ment voor den dienst, van ongevallen.dc inspecteur, dat dc aUrmseinen con»
die den dood of verwonding tengevolge j tact hebben gemaakt met de telefoon»
hebben gehad, onmiddellijk moeten ken» leiding, zoodat een en ander aan een
nisgeven aan den burgemeester der ge» j technische fout' te wijten zou zijn.
mcente in welke het' ongeval heeft plaats I Er zullen door hem echter maatrege*
gehad, en aan den officier van justitie len worden genomen om het alarmtoe»
bij den arrondissementsrechtbank, onder stel zoo in tc richten, dat in het ver*
welke dc gemeente ressorteert. Aan dit volg bij loos alarm dadelijk aangetoond
voorschrift moet streng dc hand gchou»lkun worden, dat niet de politic het' sein
den worden. gegeven heeft.

Haarlemmer Halletjes

EEN ZATERDAG AVONDPRAATJE

Het succes van dc Wilde (want dc
oude kolonel sloot inderdaad ccn ver»
zekering bij „dc Toekomst" ten gun»
ste van Martha Brinckcr). bracht hem
bij den inspecteur wel onmiddellijk in
een goed blaadje, maar had overigens
een resultaat, waarop hij in zijn oner»
varenheid" niet gerekend had. De ar»
chicvcn van inspecteurs cn agenten van
levensverzekering zijn vol van perso»
ncn, bij wie mislukte pogingen zijn ge»
daan. zoodat binnen drie dagen een
hcclc lijst was opgemaakt van lieden,
waarop de nieuwe «gent („dc toovc»
naar", zeiden zijn collega's schamper)
zijn bekwaamheden mocht gaan pro»
becrcn. Van dc vijf cn twintig kwamen
er vijf terecht, ccn buitengewoon mooi
resultaat, maar eigenaardig genoeg had
dc Wilde meer verdriet van dc twintig
die hij niet kon overhalen, dan plezie-
bij dc vijf die slaagden. Zoo gaat het
altijd in dc wereld cn. al was hij held»
haftig in het gewoel der wereld binnen,
gegaan, het hinderde hem. verwend als
hij was door ccn onbezorgd leven, toch
meer dan iemand anders, dat zijn plan»
ncn twintigmaal waren gedwarsboomd.

Wat ieder ander als aanvang ge»
bruikt. dc kring van vrienden cn «cn»
nissen, ontbrak bij dc Wilde totaal,
d.i.ir hij in geen geval bij zijn vr< cgcre
studievrienden wenschte aan te klop
pen. Zijn naaste omgeving leverde geen
geschikt materiaal op: dc eigenares van
het pension zou niets liever gedaan
hebben, dan een flinke verzekering
sluiten, maar ze moest er bij erken»
ncn, dat zij buiten staat was. dc nrc»
mie tc betalen: na deze eerste bespre
king kwam hij cr dan ook niet nn te
rug. Een poging te doen bij de dames
Brinckcr stuitte hem tegen dc borst,
vooral nadat kolonel Beuker voor dc
dochtpr had gezorgd, betreen deze
evenwel niet weten mocht. Dc andere
bewoners van het huis waren jonge
ambtenaren van een der dep arte men-
ten. beiden ongctrmlwd en die de nood.
zakelijkheid van levensverzekering cius
niet gevoelden. Op een Maandagmor»
gen liep hij dan ook in ccn zwaarmoe»
digc stemm'ng door dc Poten, met dc
gewaarwording, dat het niet gemakke
lijk was op cGen V-echt door het 1c.
ven te komen, toen hii ccn ontmoct'ng
had. die hem nou treuriger stemde. Een
ionöc man. siofel gekleed en omeeven
door een drank'uchtje. kwam naast heip
voor een winkelraam staan en toen hij
wou heengaan, noemde deze zachtjes
ziin naam.

Dc Wilde herkende hem onmiddel
lijk. Het was Ebcls. ccn van ziju oude
academievrienden, die na een 6torm=

achtigcn studietijd, waarin meer gefuifd
dan gewerkt was, de studie had laten
aren cn meteen vergeten had, zijn tal»
rijke schulden tc betalen.

„Ken jc mc niet meer, de Wilde?"
rocg hij op den ondcrJanPgcn toon
van ccn die door eigen schuld mislukt
is.

„Jawel, je bent Ebcls. Hoe gaat het
jc?"

...Slecht". Het alcoholwalmpje deed
dc Wilde walgen, mpar dc herinnering
aan vroeger weerhield hem om dadelijk i
heen tc g.ian. ,\Myn vader wou niet
meer afschuiven, dat weet jc. Ik heb
het hem niet eens kwalijk genomen.
Hij had gelijk. Ik ben mislukt. Nader»
hand heh ik van alles geprobeerd,
maar 't gaat niet. Er is van alles tc
cel concurrentie. Slechte tijd. 'k Heb
op het oogenblik niemendal. Kun jc
me ccn tientje lccnen?"

Dc vraag was te voorzien cn dc
Wilde had dc hand al in den zak. toen
hij op eens bedacht dat iemand die
zelf den kost wou verdienen, ook voor»
zichtig met zijn financiën omgian
moest. „Hier heb je vijf gulden. Meer
kan ik n:ct missen".

Ebcls weigerde zc niet, maar het stel
de hem zichtbaar teleur. ..^e bent toch
niet karig voor ccn anderen studicmak»
ker. die in het ongeluk geraakt is? Nu
ik je goed aankijk, zie jc er zelf ook
niet meer zoo rijk uit als vroeger. Ook
tegenspoed gehad?"

„Dat kan ik je allemaal zoo niet ver»
tellen, maar een gocicn raad kun je
ook nog van mc krijgen...."

„Dank je. goeie raad heb ik in de
laatste jaren s' genoeg gehad. Daar
vraag ik niet om".

„Laat den drank staan", zei de Wil»
de. zonder op het bitse antwoord te
letten.

..Preek maar niet. Dank jc voor jc
vijf gulden. Als ik zc niet noodig had
zou ik zc in jc gezicht gooien. Zoo
zijn jelui allemaal, als iemand in 't on>
geluk is". Zonder verder iets tot af.
scVid tc zeggen ging hij heen.

Het was druk op straat, zoodat dc
Wilde niet gezien had wie er voor.
bijkwamen. Toen hij op het kantoor
I van den inspecteur kwam. werd hij
Jniet zoo vriendelijk ontvangen als an<
I ders. Eerst werd cr over zaken gespro.
ken. maar toen dc Wilde opstond
gevoelde hij instinctmatig, dat dc in.
specteur hem nog iets te zeggen had
waar hij tegen op zag. Eindelijk kwam
het er uit:

„Luister eens, de Wilde. Ik heb je
zooeven in de Poten zien praten met
ccn onguur type, een soort van land.
looper. Het gaat mij niet aan met wie
jc verkeert, maar als oudere man wil
k jc toch een goeien raad geven".
„Pardon, maar ik geloof niet dat ik

u om raad gevraagd heb".

Het kwam er scherper uit, dan hij
bedoelde. Dc inspecteur kreeg een
hoogc kleur cn hield zich blijkbaar met
moeite in. „Zooals jc wilt", zei hij
zoo kalm mogelijk, „ik dacht alleen, dat
ik wel wat aanspraak had op waar»
dccring van uw kant".

„Waardccring? Ik begrijp niet goed,
wat ik u te danken heb?"

„Niet? Dan zal ik het jc Tonduit
moeten zeggen. Ik heb jc aangesteld als
agent zonder verdere informatie, alleen
omdat notaris Winkelman je aanbeval.
Maar wanneer jc jc op straat afgeeft
met personen, die cr ongunstig uitzien,
bcn#ik cr dicht aan toe om daar spijt
van te hebben."

Het begon de Wilde te koken en
zonder te bedenken wat dc voorzichtig,
beid in dit geval toch voorschreef, ant
woordde hij op hoogen toon: „ik behoef
aan niemand te vragen, met wie ik op
straat mag spreken cn als u dat niet
bevalt

Plotseling zweeg hij, beseffende dat
hij hier ccn goede bedoeling slecht hc»
loonde. Maar het onvermijdelijke was
al gebeurd. Dc inspecteur liet nu ook
an zijn boosheid den vrijen teugel.
Als mij dat niet bevalt? Wat dan?
1 mt ik je nu eens cn voor al zeggen.
Jat ik zoo niet wensch te worden toe
gesproken. Niemand houdt je hier. De
maatschappij kan agcntcn genoeg krij»
gen".

De Wilde voelde dat hij bleek werd.
Hij raapte zijn hoed op, maakte een
korte buiging en ging heen, maar
nauwelijks op straat voelde hij zijn on»
gelijk. Nu begreep hij pas goed. hoe
weinig begrip rykc menschcn soms heb»
ben van het werkelijke leven voor wie
geen geld hczittcn. Zijn eerste indruk
dc gchcclc proefneming te laten
varen cn liever maar dadelijk tot het
gemakkelijke leventje terug te keeren.
Maar hij schaamde zich om nu al, na
drie weken, bij notaris Winkelman
terug tc keeren cn dc bekentenis af
tc leggen, dat hij den strijd des lever
maar liever opgeven wou. Onwillekeurig
keerde hij al op zijn schreden terug
en belde weer bij den inspecteur aan

„Neem mij niet kwalijk", zei hij.
toen hij na ccn kwartiertje wachten
weer binnen gelaten was, „Ik had dat
niet moeten zeggen. Wilt u mijn excuses
aannemen? U bedoelde de opmerking
zeker goed".

Het kostte moeite, die woorden uit
de keel te wringen, maar de inspec»
teur was een goedhartig man. die bo»
vendien al spijt had. dat hij aldus een
agent die zooveel beloofde zou ver»
liezen. Hij stak hem dus vriendelijk dc
hand toe. Dc vrede was weer bezegeld.
Maar toen de Wilde weer op straat

was, verkeerde hij in een eigenaardige
stemming. Aan den cenen kant was hij
tevreden over zichzelf, aan den anderen
begreep hij, dat veel meer zelfbedwang
noodig zou zij-n, wilde hij in zijn een
maal gekozen loopbaan verder komen.
Hij had behoefte om met zich zelf tc
overleggen en bracht het overige ge
deelte van den dag op zijn kamer
door.

„Waartoe zal dit agentschap mij op
den duur leiden?" vroeg hij zich af,
maar het eenige antwoord dat hij zich
zelf kon geven was: geduld. Geduld om
op den ingeslagen weg voort te gaan.
mcr.schcnkcnnis op tc doen en zichzelf
nederigheid te lecren. Toen hij aldus
over zijn zielstoestand in het reine
gekomen was, gevoelde hij weer rust,
maar voor dien dag was hij nog niet
aan het eind van zijn beproevingen.

Het was 's avonds al laat. toen er op
zijn deur geklopt werd. Open doende
zag hij een van zijn medebewoners op
den drempel staan, een van de jonge
ambtenaren.

„Kom ik ongelegen?" vroeg de jonge
man verlegen.

„Volstrekt niet. Kom binnen, meneer
Willcms. Ga zitten". De Wilde trachtte
zijn bezoeker zooveel mogelijk op zijn
gemak te brengen. „Rookt u een sigaar?
Een eigaret?"

„Ik ken u zoo weinig, maar ik heb
de stoute schoenen maar eens aange»

trokken. „U heeft zooiets over u

hij durfde blijkbaar uit verlegenheid
niet verder gaan.

„Spreekt u gerust ronduit. Als ik u
van dienst kan zijn, wil ik dat graag
doen."

„U heeft zooiets over u. alsof u
altijd weet, wat u in moeilijke om
standigheden doen moet." De Wilde
kon bijna n-ict nalaten daarom te glim
lachen. Als zijn bezoeker geweten had.
hoe hij nog juist met zichzelf gestreden
had. zou hij dat niet gezegd hebben.

„Om geld kom ik niet. Maar eer.
gocicn raad wil u mij misschien wel
geven. L' moet weten, mijn familie is
arm. Mijn vader heeft mij maar wei»
nig laten lecren. Wij zijn een groot ge»
zin. de verdienste is soms niet hoos en
cr is zooveel om voor te zorgen. Op
het departement heb ik geen vooruit»
zichten als ik niet meer weet. Talen en
zoo Van mijn inkomen kan ik precies
bestaan, wij moeten netjes voor den
das komen en ik wil af en toe moeder
toch een kleinigheid1 toestoppen. Het
is zoo noodig". zei hij alsof hij zich
excuseeren wou.

„Hoeveel zou u noodig hebben? U
begrijpt, dat 'k het zelf ook niet breed
heb, maar ik heb goeie kennissen, die
misschien wat willbn doen"

„Zou tweehonderd gulden te veel

wezen?" vroeg Will ems hoopvol, maa:
schuchter meteen, uit vrees, dat hij te
veel vroeg.

„Ik zal gicn wat.ik voor u doen kan"
Samen bespraken zij dc bijzonderhe
den: opleiding vodr vreemde talen,
boekhouden cn stenografie, cn examen
aan het eind van den cursus, dc noodi»
ge boeken; bet was bij middernacht,
toen dc bezoeker heenging, vol dank»
baarheid. Maar de Wilde ging niet
naar bed voor hij een briefje aan no»
taris Winkelman geschreven had' met
verzoek om hem bij tc staan met drie
honderd gulden, die hij voor een goed
doel noodig had. Hij zou dien da
delijk posten. Zachtjes liep hij dc
trap af om niemand wakker te maken.
In de kamer van de eigenares van het
pension brandde nog licht. Stilletjes
trok hij de voordeur achter zich dicht,
postte den brief zoo gauw
mogelijk cn kwam dadelijk weer terug

Dezen keer lieten de moeilijkheden
hem niet los. In dien korten tijd was
de vrouw des huizes juist naar bed
gegaan cn jia'd dc deur gegrendeld. Hij
kon er met den sleutel niet meer in en
was wel gedwongen om te bellen.

Voorzichtig trok hij aan de schel Er
kwam niemand. Nog eens. Alles in huis
bleef stil. Er schoot hem te binnen dat
(je vrouw des huizes boven op den zo!»
der sliep. Zij zou hem daar moeilijk
hooren. Bovendien was zij, dat had hij
al ontdek^, wat doof. Een derde keer
bellen baatte niet. De ge'dachtc kwam
bij hem op, naar een hotel tc gaan.
maaT hij begreeo dat men hem zoo zon»
der bagage zelfs zonder toi!ct»artike«
len, niet zoo gemakkelijk toelaten zou
Nog eenmaal bellen was het eenige
middel. Dezen keer schoot de knop
hem uit de hand, bet daverde door hei
huis, zoodat hü cr zelf van schrikte.

Daar hoorde hy een stap op de trap.
De grendel werd weggeschoven. dc
deur ging voorzichtig ooen cn niet dc
eigenares van het pension keek naar
buiten, maar Martha Brinckcr. in ccn
peignoir, dien zij blijkbaar inderhaast
aangeschoten had.

„Moeder kon niet slapen", zei ze „cn
het bellen hinderde haar zoo."

De Wilde stotterde een verontschul
diging maar kon de juiste woorden
niet vinden. Juist sloeg het buiten
twee uur. In een oogwenk had het
meisje den grendel weer op dc deur ge»
schoven en liep vlug de trap weer op.
Hij volgde haar. Boven bij zijn kamer
gekomen wilde hij ziin laat tlruisko»
men nog verklaren, maar zij gaf hem
cr geen gelegenheid toe. ging met ccn
kort: ..goedep avond" haar eigen ka»
mer binnen en liet hem staan.

Dien nacht kon dc Wilde den slaap
maar niet vatten. vEzel, die ik ben" zei

hij en sloeg zich in de duisternis met
dc vuist voor het hoofd, „wat moet zij
wel van mij denken? Ze heeft niet
paar mij willen luisteren cn denkt na»
tuurlijk dat ik een nachtbraker ben. Ik
was zoo goed op weg om haaT vertrou»
tc krijgen zij was zoo vricn»
dclijk bij dejj ouden kolonel en nu is
die hcele indruk weer voorbij. Waarom
heb ik ook niet vooraf gewaarschuwd,
dat ik nog een brief posten wou?" En
in woedend zelfverwijt hoorde hij bui»
ten dc uren van den nacht vergaan.:
vier, half vijf. vijf uur. Eerst tegen den
morgen slico hii in-

Den volgenden dag zag hij haaf lu
het geheel niet. Martha bleef den ge*
heelen dag op de kamer bij haar moe»
der, die ongesteld was en ofschoon de
Wilde het heelc verhaal aan de vrouw-
des huizes deed, het scheen hem toe
dat zij er ternauwernood belangstel»
ling voor had. „Als juffrouw Brincker
u niet had opengedaan, had u lang
kunnen bellen", zei ze. „Boven op mijn
kamer hoor ik de schel nooit".

Dc troost was mager. In den middag
kwam cr een antwoord van notaris
Winkelman, die schreef dat hij het eer*
ste verzoek om geld had ontvangen c.«
volgens afspraak op den tweeden cn
daarns op dei. derden brief zou wach*
ten. „Gij begrijpt nu misschien al, hoe
nuttig deze voorzorg was. Jonge men»
schen laten zich uit medelijden al gauw-
tot edelmoedigheid verleiden. Denk cc
dus liever nog eens goed over na, voor»
dat gij mij den tweeden en derden
brief zendt. Het is niet gemakkelijk om
geld te verdienen, maar nog veel moei*
lijkcr om het te bewaren".

Dc Wilde was lang niet zoo dank»
baar over den vaderlijken raad a Is hij
had moeten zijn. Dat hij zijn eigen wil
in deze zaak zou doen. stond vast.
Maar hij zou er nog tweemaal over
moeten schrijven en dat leverde maar
onnqodige vertraging op. Plotseling
kreeg hij ccn goede gedachte. Er was
niet afgesproken, hoeveel tijd er tus»
schen den tweeden cn den derden brief
moesten verloopcn. Hij dateerde dcu
tweeden des avonds tc zes en den der»
den des avond tc zeven uur en bezorg»
dc ze met een klein tijdsverschil zelf.

Reeds den volgenden morgen te ne*
gen uur kreeg hii dc driehonderd gul*
den met een stijf beleefd briefje van
den notaris. „De brave man", zei de
Wilde in zichzelf, „hjj voelt zich bclce*
digd. Als hij wist, dat hier een goed

werk valt te doenDienzelfdcn

avond nog bracht hij Willems in ver»
rukking over de goede tijding: een
rijke oude heer dien hij kende had ter
wille van het goede doel enzoovoorts.
„Met dat leugentje", zei hij tot zich*
zelf. „durf ik mijn geweten wel belas»
ten".

Bovendien was alleen het „oiide''
niet waar, flDELIQ*