HAARLEM'S DAGBLAD
r*
DONDERDAG 9 DEC. 1926 TWEEDE BLAD
LETTEREN EN KUNST
HET TOONEEL.
KINDER-KOMEDIE.
„De Nachtegaal van Bergambacht'' door H. G. Cannegieter.
m wi
a PR?v
Een tooneeltje uit „De Nachtegaal van Bergambacht",
Toen ik nog ccn jongen was. haddenthoe moeilijk het is. iets geschikts te
j ccn oude vriendin, die op den zolder vinden. Daarom is. wat de Jiecr Can
van haar deftig huis een groote kist vol negieter met zijn kindcrtooneclstukjcs
tooncclcostuums voor kinderen had. Ik doet. zulks een verdienstelijk werk
zie dc verschillende pakken nog voorEenigc jaren geleden bewerkte hij in
mij! Daar was een lange, zwarte staart» het aardige Jan altijd Tevreden" een
ja9> roet wit „bont omzoomd, waarbij spr0okje van Andersen voor het too»
neel. En nu zagen wij Dc Nachtegaal
van Bergambacht, dat in zijn genre
even zeer geslaagd is.
Heel het dorp Bergambacht is in op.
schudding! In het wilgcnboschje achter
het Roomhuis van moeder Pleun is een
nachtegaal neergestreken, ccn echte
nachtegaal, die eiken avond zingt, dat
het een lieve lust is. Dat hebben de
bewoners van Bergambacht nog nooit
beleefd! Daar aan de oevers van dc
Lek was het tot op dat oogenblik dc
kikker, die het monopolie had van het
nachtelijk gezang. En nu ccn nachte»
gaal! Uit alle dorpen in den omtrek,
uit Ammerstol, Lekkcrkcrk, ja zelfs
Schoonhoven komen dc boeren en
boerinnen naar het Roomhuis van Pleun
om het wonder, den nachtegaal van
Bergambacht tc hooren. Bergambacht
vaart er wel bij en dc burgemeester,
bang, dat de nachtegaal door het luid.
ruchtig gezang van dc feestgangers zul
worden verdreven, vaardigt zelfs een
besluit uit, dat Aai, dc diender, het
wilgcnboschje zal bewaken, opdat dc
Koning der zangvogels niet door buren»
gerucht zal worden gestoord. Saggcrijn,
dc wethouder jc hoort aan zijn naam
dadelijk, dat hij ccn „zure" is noemt
dat majesteitschennis, omdat dc nach»
tegaal nu evenveel ccr krijgt als dc
Koningin.
Maar Bergambacht'» luister is maar
van korten duur. Wanneer Jacob, dc
molenaarsknecht, om de hand van
Pleuntje's dochter tc winnen, op een
avond, wanneer dc maan aan den he*
mei staat, den nachtegaal wil vangen.
komt hijmet ccn zigeuner terug.
Uc nachtegaal van Bergambacht blijkt
geen echte nachtegaal te zijn! Een
loozc kwant heeft, ter verbetering van
zijn negotie in het wilgcnboschje den
koning der zangvogels nagebootst. Uit
pure vreugde kwaken dc kikkers in
dc slootcn weer hun hoogste lied, als
De Nachtegaal ontmaskerd is en heel
de bevolking van Bergambacht zou
treuren over het verlies van het goud»
vogeltje, dat geen vogeltje bleek tc
zijn, wanneer moeder Pleun niet allen,
burgemeester, den diender, jufftouw
Fibc'ukwint, ja zelfs Saggcrijn, den zu«
ren wethouder op de bruiloft van haar
dochter met den molenaarsknecht had
genood.
Dit is de inhoud van het aardige ko.
mediestuk, dat Cannegieter levendig
n fleurig voor dc kinderen heeft gc«
chicvcn. Aan zulke kinderlijke stuk»
es, die nooit kinderachtig zijn, is in
ons land behoefte en wij gcloovcn ze«
kcr. dat „De Nachtegaal van Bcrgnm>
bacht" overal, waar kinderen komedie
willen spelen, met vreugde zal worden
ingehaald. Wanneer zij dan even goed
geleid worden als dc leerlingen van dc
school van den heer Donkersloot dan
zullen zij evenals dc heer Cannc»
gieter er veel plezier van hebben.
F.n het succes zal zeker even groot zijn
als bij de ..première", die wij er deze
weck van mochten bijwonen.
J. B. SCHUIL.
ccn driekante steek behoorde. Wij
noemden dat het burgemeesterspak'
Dan was er ccn groen jagersjasje met
dito jockcypct het pak van den
„baron" een blauw costuum met gele
hozen het kleed van den ccnvoudigen
boer een paars zijden keurslijfje met
zwart fluwcclcn rok dc markiezin
een zwart zijden japon méé wit kanten
mutsje de grootmoeder en ccn
blauw jak met neepjesmuts dc meid!
Wij kenden geen grooter genoegen dan
wanneer onze oude vriendin de kist
met klceren naar beneden liet brengen
en wij ons mochten vcrklecdcn. Meest»
al was er eerst een hevige strijd, wie er
burgemeester, baron of boet. wie mar»
kiczin, grootmoeder of meid zou zijn.
Ik weet nog. dat ik een sterke voorliefde
had voor het groene jagerspak met dc
jockcypct en mijn zuster voor het mar»
kiczinncklecd. De adel trok ons beiden
sterk aan. En als wij allen in het pak
zaten, dan speelden wij „komedie"! AU
thans, wjj verbeeldden ons. dat wij ko«
medie speelden.
„Ga zitten, heer baron!"
..Om u te dienen, burgemeester!"
„Waar gaat gij zoo vroeg al heen.
markiezin?"
„Naar dc markt, heer baron!"
„Krijg de pip, lcclijke boer!"
Dat was zoo ongeveer onze toonecl»
dialoog, en wij zelf waren er van over»
tuigd. dat het heel mooi was. Soms in»
viteerden wij zelfs onze oude vriendin
met haar bijna even oude diensteiaagd
om tc komen kijken. Onze vriendin zat
eerste rang cn dc dienstmaagd want
dat hoorde zoo. volgens ons op dc
tweede rang. Zij verzekerden ons. dat
het schoon was, wat wij speelden en wij
geloofden haar onmiddellijk.
Aan die komedievertooningen uit mijn
jeugd dacht* ik onwillekeurig terug, toen
ik deze weck in dc school van den heer
Donkersloot in dc Wilhclminastraat dc
opvoering van „De Nachtegaal van
Bergambacht" bijwoonde. Nee. zoo mooi
hebben wij toch nooit gespeeld! Maar
svij hadden ook geen mijnheer Van
Hcca ccn „heuschcn regisseur" die
zcidc, hoe wij loopen cn staan moesten
cn cr was ook geen meneer Cannegieter,
die ccn echt komediestuk jc voor ons
maakte. Verbeeld jc! Wij speelden er
maar op los en in onze anarchistische
kindermaatschappij had ccn ieder even
veel tc vertellen, met het gevolg, dat
dc komedicvertooning dikwijls in een
vechtparij eindigde, en burgemeester,
baron, boer. markiezin, ja dc grootmoe
der incluis aan het slot allen over elk»
ander op den grond lagen tc bakkc»
leien Maar plcizicr daé verzeker ik u
hadden wij misschien even veel cn
voor ons was dat even goed „komedie
apclcn" als^ voor dc jongens cn meisjes,
die „Dc Nachtegaal van Bergambacht"
opvoerden. Vóelden wij ons niet burgc»
meester, baron. boer. markiezin cn
grootmoeder, als het kleed ons eenmaal
om dc lendenen hing?
Maar het gaat nu alles veel echter cn
mooier dan in onzen tijd! Dat moet ik
bekennen, nu ik het" kindertooneelstukjc
van Canncg;ctcr heb gc/icn. Geen zaal
vol mcnschcn zou het langer dan één
minuut bij ons komediespel hebben uit»
gehouden! Er zijn maar weinig zulk*-
goede menschen als onze oude vriendin
cn haar trouwe, geduldige dienstmaagd!
Dc toeschouwers dc jongeren in dc
eerste plaats zouden ons van dc
planken hebben weggehoond, als wij
ncn hadden gctracteerd op ons: „Ga
zitten. lieer baron!" „Om u te dienen,
bjrgcmcestcr!" Ik vermoed, dat wij al»
leen succes met ons: „Krijg de pip, lcc»
lijkc boer!" zouden hebben gehad.
F.n zie nu eens zoo'n zaal vol groote
cn kleine mcnschcn een uur lang aan»
dachtig, ja zelfs met zichtbaar genoegen
naar het komediespel van die kleuters
kijken! Wat wonder, als mijnheer Can»
negieter een zoo aardig stekje voor hen
in elkaar heeft gezet cn de heer Van
Hees hun a! de tooncclpassen cn too»
Dcclgcbarcn heeft geleerd.
Kinderen vinden komediespelen heer»
lijk! Het vcrklccden alleen reeds is dc
halve pret. Is het niet een genot om
je in het kleurige pak van ccn zigcu»
ner, in het costuum van ccn vcldwach»
ter met hooge laarzen, het kleed van
een molenaar tc mogen steken? En dan
nog een sik aan je kin, een snor onJer
je neus een pijp in je mond. meel op
je gezicht of een steek op je hoofi!
Dat is alleen al genoeg om jc 'n kriek
te lachen! Maar als er geen komedie»
stuk is dan wordt het toch eigenlijk
maar half werk! Nee, het wordt eerst
{c ware. 3ls je in ccn echt komediestuk
ccn hcusche rol moogt gaan spelen.
Een ieder, die wel eens met kindc»
ccn wat heelt willen opvoeren, weet
TONEVO.
DE SPAANSCHE VLIEG.
Hiep, hiep. hoera!
Hier ben ik, pa!
Wij hebben die woorden in den
schouwburg meer gehoord, maar zij
wo'rdcn altijd wee met denzclfdcn scha»
tcriach door het publiek ontvangen. Dc
Spaansche Vlieg mag zich nog steeds in
een beste gezondheid verheugen cn wij
zullen deze danseres voorloopig nog niet
kwijt raken, nu dc dilettanten haar van
dc bcroepsartistcn hebben overgenomen
Dat Tonevo veel plcizicr aan haar zou
beleven, was te verwachten, liet pu<
bliek heeft niet gelachen, neen. liet heeft
geschaterd, gegierd, gekermd, gebruld!
Ik maakte mij even ernstig ongerust
over een mijner buurdames, die bij het:
„Hiep, hiep, hoera Hier ben ik pa!"
in ccn lachstuip dreigde tc blijven.
Zoo'n klucht kost ccn vcrceniging als
Tonevo al zeer weinig moeite. Zij kon
het stuk bijkans over de heele linie uit.
stekend bezetten en het entrain en dc
animo om een klucht goed voor het
voetlicht tc brengen, zijn cr bij dc wer»
kende leden van Tonevo altijd. De
voorstelling liep dan ook „gesmeerd'
al dreigde dc man aan het gordijn in I
evea alles in dc war tc zullen sturen.
Gelukkig deed hij He? op een nTe? a!
te slecht moment, zoodat een gedeelte
van 't publick zelfs in de mcening ver»
keerde, dat het zoo hoorde.
Het was weer een genoegen te zien,
hoe de leden van Tonevo op „De Spaan»
schc Vlieg" gewerkt hadden en cr ge»
heel cn al „in" warenl Die liefde voor
het werk is dc groote kracht van deze
vcrceniging. En wat heeft Tonevo onder
dc heeron aardige typeurs. Het viertal
Klinke, Burwig, Wimmer cn Ticdc»
mcyer vormden te zamen een allerver»
makelijkst kwartet, waarvan natuurlijk
Pollé als Klinke de aanvoerder was.
Pollc was gisteren uitmuntend op dreef
Vooral dc momenten, waarin hij in
angst cn beven moest zitten, speelde
hij met komische kracht, zonder in char»
gccring te vervallen. Een kleine opmer»
king! Klinke keek nu en dan wat al tc
veel met benauwde blikken naar het
souffleurshokje, alsof daar het kind
verborgen zat. De heer Pollc is voldoen»'
dc vast van zijn tekst cn heeft genoeg
routine om zich zonder dc hulp van den
souffleur door zijn rol heen te slaan.
En in geen geval mag hij ons laten blij»
ken, dat hij de stille vennoot is van
den man in het hok.
Een heel aardig typetje maakte ook
dc heer De Boer dien ik mij niet van
vorige voorstellingen herinner van
Wimmer. Dc heer Van EItcn gaf al zijn
routine aan Burwig. Hij had dan ook
niet dc minste moeite met die rol. En
Ticdcmcycr werd zooals dc heer W.
van dc Have hem speelde je ware Jan
Ongeluk, wat dus ook in orde was.
Dc mcisjesrollcn zijn niet het sterkste
deel in Duitsche kluchten. Dc dames
Noels en Pollc vormden te zamen een
aardig paar en maakten van Paula en
Wally, wat cr van tc maken viel. De rol
vart Emma had sterker bezet kunnen
zijn.
Dc heer Th. van dc Have speelde
met het noodigc aplomb den advocaat
Gerlach cn ccn fortuintje voor Tonevo
was dc medewerking van den heer Van
der Schaaf ook al een onbekende
voor mij die Heinrich, het jonge
mensch van „Hiep. hiep, hoera!" werke»
lijk kostelijk speelde. Een niais, zooals
een dilettanten»vcrccniging zich moeilijk
beter kan wcnschcn!
Zoo werd het een vlotte, aardige ver»
tooning, die zooals ik reeds schreef
bij het publick een knallend lachsuc»
ces had. Dc heer Pollé kon aan het
slot tot zyn medewerkers op het too»
ncci zeggen:
Hiep. hiep, hoera!
Wc zijn cr, ja!
J. B. SCHUIL.
MARTINE.
Gaarne vestig ik dc aandacht op dc
opvoering van „Mnrtine" in den Stads»
schouwburg op Zondag n.s. In liet vo»
rig seizoen mocht ik in enthousiaste
termen over het tccrc, poëtische en te»
gelijk zoo diep schrijnende spel van
T illy Lus in dc rol van Martine schrij»
ven. Ik was werkelijk niet dc ccnigc
recensent, die het spel van Tilly Lus
in deze rol in uitbundige termen 'prees.
Zelden was dc kritiek het zoo eens als
over dit zeer fijne, knappe stuk vai»
J J- Bernard cn het fragiele, aangrrj»
pcr.dc spel van Tillv Lus. Dc medesver.
king van acteurs afs Frits Bouwmecs»
ter cn Louis Chrispijn waarborgt ook
in dc andere hoofdrollen een goede
opvoering.
J. B. S.
DE ALLIANCE FRAN9AISE, FUNCK
BRENTANO EN FRANS HALS.
"t Is zeker iets heel ongewoons deze
drie namen onder één hoofd vereenigd
tc zien. Dat de groote geleerde en kunst»
kenner Funck Brentano, de directeur
van de bibliotheek van het Arsenaal
tc Parijs, tc Haarlem in de Alliance
l'ranfaisc komt sprekenJcan heel natuur»
üjk lijken, maar dat het te behandelen
onderwerp den grootcn Haarlemmer uit
dc XVIIc eeuw betreft, schijnt een on«
dcrncming, die sommigen onzer wat ge»
waagd voorkomt.
En toch is zc dat niet. Funck Brcn»
tang kondigt zijn onderwerp aan als
ccn causerie over Frans Hals, bezien
door een Franschman en laten wij cr
maar direct bijvoegen „door ccn kundig
Franschman". Brentano toch is geen
vreemdeling op het gebied der Ho!»
landsche schilderkunst. Onder zijn tal»
ijkc voordrachten in het Louvre tc
Parijs, georganiseerd door het Ministerie
an Schoonc Kunsten, trokken die over
Rembrandt c" Hals dc meeste aandacht
cn het mag als een bekoring tc meer
gelden, dat zijn causerie geïllustreerd
wordt door fraaie lichtbeelden.
Wij kunnen ons voorstellen, dat ieder
die in onze stad belang stelt in den
grootmeester Hals en dat zijn er naast
,rfcn directeur van het stedelijk museum
velen, met genoegen cn belangstelling
zullen komen luisteren naar den vlotten
spreker, die Zaterdagavond a.s. voor de
leden van dc plaatselijke afdccling dc;
Alliance Frangaisc in de kleine boven»
2aal van het Concertgebouw zal optrc»
den.
UITGAAN
Gem Concertzaal.
Zo-dag geeft het N. V. „Groot Too»
.-.cel" ccn opvoering van het bekende
tooncclwerk „Dc Voddenraper van
Parijs <n dc Gem. Concertzaal. De
hoofdroi'en zijn in handen van dc eer»
se krachten van 't Groot Tooncel. De
rol van den vader, Jean, wordt ver»
tolkt door den heer Joh. Langenakcn.
Dc verdere artistcn zijn: Jv Monniken»
dam. Jan Lcmairc. Willy Weber. Tilly
Roodijn. mevr. Langenakcn cn Coba
Kuiters. Dit volksdrama heeft altijd een
groot succes. Liefhebbers van roman»
tick kunnen dus weer genieten.
VOORUITGANG
Dc arbcidcrstooncclvcrecniging „Voor
uitgang" heeft ingeschreven voor den
tooncclwcdstrijd van den bond van Arb.
Tooncclvcr. in Nederland voor het sei»
zoen 192Ó—'27 Voor dezen wedstrijd is
een zilveren Wissclbeker beschikbaar
gesteld. Vooruitgang moet optreden op
Woensdag 19 Januari in den Schouw»
burg Janswcg.
Opgevoerd zal worden het tooncel»
spel in 3 bedrijven „Zijn Revanche"
door J. v, Rgndwijk,
NIEUWE RIJMPRENTEN
Ouderen zullen zich de kabelbonte
prenten van Jan de Wasscher en zijn
Griet herinneren, waarin de combinatie
rijim cn prent het denkbeeld van „het
versierde gedicht" tot uiting bracht.
Deze oude prenten raakten in dis»
crcdict en dus in onbruik, maar sinds
een jaar of tien is de rijmprent in het
buitenland, in veredelden vorm, weer
in gebruik gekomen. In Engeland druk»
tc d« Poetry Bookshop oude en nieuwe
gedichten, met prenten van Lovat Fra»
scr en anderen, als rhyme*sheets, Pi»
chon, de Parijsche meester, drukte de
zijne met de beste Franscihe houtsnij»
ders als helpers.
En in Nederland, waar men hier en
daar liever zulk een goed gedrukt en
versierd gedicht aan den muur zag dan
„Oost, West, Thuis Best" en dergelij»
kc wijsheid met een kunstnijver»tiere*
lantijntje als toegift, kwam er vraag cn
verlangen naar dat alles op zijn Hol*
landsch.
Aldus ongeveer de Firma Joh. En*
schede en Zonen, alhier, in een aan»
kondiging van de eerste nieuwe Neder»
landsche Rijmprenten, die bij haar op
de pers liggen.
De eerste reeks zal bestaan uit: M.
Nijhoff: De Kinderkruistocht; J. W. F.
Wcrumeus Buning: Adam en de Die»
ren; P. C. Hooft (1581—1647). Klaghte
der Princesse van Oranjen over 't oor»
loogh voor 's Hartoghenbosch; J. Gres*
hoff: ,,'t Lieve Leven" „en de zoete
Dood"; -Richard Minne: Van op de
hoogo brug., en Jan van Brabant: (f
1294): Eens meienraorgens vroc.
De ons ter kennismaking gezonden
eerste prent van deze reeks doet naar
meer op d»t gebied verlangen. „De Kin»
derkruistocht" is een eenvoudig, gods*
dienstig getint gedicht van M. Nijhoff.
De goed geslaagde, gekleurde houtsne»
dc van A. vat der Vossen, illustreert
de volgende regels git het gedicht:
Zij zijn bij de haven op schepen ge*
gaan
En sliepen op 't dek tegen elkander
aan.
Dc grootste der sterren schoof met
hen mco
En wees den stuurman den weg over
zee.
Ongetwijfeld zal deze serie nieuwe
rijmprenten haar weg wel vinden.
STADSNIEUWS
BEVOLKINGS
AANWAS.
De ..Telegraaf' had een onderhoud
met den heer J. Gerritsz, directeur van
den Ncderlandschen Werkloosheids»
raad cn secretaris van de commissie
voor Werkverruiming. Het ging over
emigratiemogelijkheden.
De heer Gerritsz begon met te zeggen
dat in ccn tijd van economische depres»
sic als deze, de bevolkingstoeneming
door velen wordt gezien als een afzich»
telijk spook, dat de arbeidsmarkt be»
dreigt. Dat is niet te verwonderen.Voor
den oorlog kon de toeneming worden
ondervangen door emigratie, terwijl
toen bovendien onze nijverheid, scheep»
vaart en visscherij floreerden. Reeds
toen werd naar verruiming van arbeids*
gelegenheid gezocht. Er behoeft slechts
herinnerd te worden aan de geopperde
plannen tot drooglegging der Zuider*
zcc.
Voor den oorlog gingen ongeveer
10.000 menschen hun geluk over zee
beproeven, tegenwoordig bepaalt zich
het aantal slechts tot enkele duizenden.
Een en ander is een gevolg van de
slechte conjunctuur en dc moeilijkhe»
den, die dc emigratie oplevert. Een ge»
lukkig verschijnsel is het, dat dc
Rijksdienst zich steeds meer met de
emigratie gaat bemoeien.
Voor ccn zuivere cn doelbewuste
voorlichting zal bet echter noodig zijn,
dat lichamen als de Ver. Landverhui»
zing cn de Emigratie#Centrale Holland
ccn groot instituut worden. De heer
Gerritsz gaf vervolgens een overzicht
van dc emigratie in vroeger jaren. Bij
het uitbreken van den oorlog waren in
Duitschland ongeveer 150.000 Neder»
landers gevestigd.
Op welke wijze, werd den heer Ger»
ritsz gevraagde denkt u dat de werk»
loosheid doelmatig zal kunnen worden
bestreden?
In ccn paar woorden is dat niet te
zeggen, luidde het antwoord. Naast de
emigratie zou ik willen noemen de
werkverruiming in ons eigen land. Hier»
aan wordt nog te weinig aandacht ge»
schonken, 't ls vaak droevig te ervaren
dat orders, die met succes in ons eigen
land zouden kunnen worden uitgevoerd
in vele gevallen naar het buitenland
gaan. Dit euvel tracht, zooals bekend,
de commissie voor werkverruiming zoo»
veel mogelijk tegen te gaan.
Boven alles echter heeft de heer Ger»
ritsz het. oog gevestigd op het Oosten-
Duitschland. Onze zegsman hoopte dat
na verloop van eenige jaren de toe*
stand in Duitschland zoodanig zou zijn
dat daarheen vele Nederlanders, vooral
bouwvakarbeiders, kunnen emigreeren.
„Zoolang die mogelijkheid nog is uit»
gesloten zullen wij ons moeten beijve»
ren een positie-ve welvaartspolitiek te
voeren opdat rfe nadeelen van ons be»
volkinössumlus tot een minimum wor*
den teruggebracht."
COöP. BOUWVEREENIGING „DE
EENDRACHT".
Woensdagavond hield deze bouwver*
ccniging een ledenvergadering. De pen*
ningmecster de heer J. J. van Brede*
rode bracht het jaarverslag van het zie*
kenfonds uit. Er is een flink batig saldo.
Op voorstel van het bestuur werd be»
sloten 2 weken huur uit het ziekenfonds
tc verstrekken.
Voor uitloting werd een bedrag van*
16.500 vastgesteld.
Voor binncnschilderwerk werd 500
uitgetrokken.
HET POSTAGENTSCHAP TE
SCHOTEN.
Wij vernemen, dat het sedert 15 No»
vcmber gevestigde oostagentschap bij
den heer Holleman tegenover het ge»
meentchuis aan den Rijksstraatweg,
buitengewoon druk bezocht wordt.
Het is een verbetering, die wel ge*
apprecieerd wordt.
Zooals bekend zijn er nu twee post»
agentschappen; het andere is gevestigd
1 in de Meester Cornelisstraat, 1
Nederland heeft ter gelegenheid van het 300-jarig bestaan van New-York he€
hier afgebeelde massale voetstuk voor een vlaggestok aan de Amerikaansche
hoofdstad geschonken. Het fraaie monument, door den te Heemstede wonenden-
beeldhouwer Van den Eynde vervaardigd, herinnert aan de stichting van Nieuwa
Amsterdam, drie eeuwen geleden.
HAARLEMSCHE BACHVEREENL»
GING.
Het vierde Bachconcert wordt ge»
geven op Dinsdag 14 December.
Het Residentie»orkest zal zich laten
hooren onder leiding van Dr. Peter van
Anrooy. 1
Soliste is: Erna Rubinstein, violiste.
DE GRENSWIJZIGING.
Woensdagavond vergaderden de bc»
sturen van de Federatie Haarlem en
van dc afdeclingen Schoten cn Spaarn*
vvoude van de S.D.A.P., teneinde be»
sprekingen tc houden in verband met
de grenswijziging.
De besprekingen waren van internen
aard.
Behandeld werd de vraag in hoeverre
de organisatie der S.D.A.P. in Haarlem
en omgeving moet 'gewijzigd worden,
als de grenswijziging tot stand komt.
ST^NICOLAASFEEST BOND VAN
NED. ONDERWIJZERS.
Weder een der St.=Nicoiaasfeesten
van den Bond van Ncd. Onderwijzers.
Thans voor de leerlingen der 2e cn 3c
klassen van eenige openbare lagere
scholen en van een paar klassen der
buitengewone school 1. De groote zaal
van het gemeentelijk concertgebouw
was geheel gevuld. Opmerkelijk ook
nu weder hoe goed de leideT er de orde
wist in te houden. Als hij maar even
zijn fluitje deed hooren was dadelijk
de joelende cn juichende kinderschaar
stil.
Voor dc kinderen werd opgevoerd
het tooneelstukjt „Een goede daad",
van J Panman. Dc goede daad bestond
hierin dat, terwijl een ieder ccn oude
vrouw een zware takkenbos liet dra*
gen, de Prins van Oosterland, die op
weg was een Prinses ten huwelijk te
vragen, dadelijk beTCid was de vrouw
de behulpzame hand te bieden om dc
takkenbosch naar haar huisje tc brcn»
gen. De vrouw wilde het niet. Maar
de Prins zeide, dat toch iedere jongen
en ieder meisje het dadelijk doen zou.
Als belooning voor het goede hart dat
de Prins getoond had tc bezitten, werd
hem het tpoverfluitje gegeven, dat hem
later zulke goede diensten bewees toen
hij de hand der Prinses ging vragen.
Dc Prins van Oosterland vervulde zijn
rol zeer goed. Vooral trok de aandacht
zijn beschaafde uitspraak. Dc „oude
vrouw" vervulde ook haar rol goed. Er
kwamen meer dan eens mooie tooneelen
dit stukje voor. Zoo was
één, toen de dwergjes en
de elfen in het palais van den Koning
waren cn daar c^en Prins van Oostcr»
land hun diensten kwamen bewijzen
om de Prinses die met niemand
wenschtc te trouwen, dan die rijk en
verstandig was en die groote kracht
bezat te toonen hoe rijk de Prins was
cn hoe verstandig. Ook het optreden
van den wiqdBoas die kwam als de prins
driemaal op het wonderfluitje blies,
verdient bewondering. De kleurige en
mooie costumes droegen, behalve het
goede spel, veel bij tot het goed sjagen
van de opvoering. Het slot was dat.de
Prins van Oosterland roet dc Prinses
ging trouwen.
Ditmaal waren er geen geleende
krachten, maar werd met eigen
krachten dit stukje opgevoerd. Het
succes was groot. Den kinderen was
het aan tc zien in de pauze fusschen de
bedrijven in hoezeer zij hadden geno»
ten. Het stukje had voor. dat het voor
de kinderen gemakkelijk was te bcgrij*
pen. En opk de mooie aankleeding
deed het 'm goed.
Voorts ccn film „Het dappere snij*
dertje" naar het bekende sprookje van
Gebr. Grimm. waarbij een duidelijke
explicatie werd gegeven. Wat is er ge»
'achen om al de avonturen van den
kleermaker, die naar tenslotte bleek
slechts had gedroomd. Als toegift
nou ccn kleine film. Hef behoeft wc'
niet gezegd, dat de kinderen ook nu
werden onthaald en dat menig St.*Ni*
colaaslicd nog werd gezongen. Ook dB
feest is uitnemend geslaagd.
LANGS DE STRAAT
De verdoolde.
Deze Adler was we! zeer verdoold en
verdwaasd. Een automobiel als hij was
had zich nooit buiten de kom der ge*
meente mogen begeven. Het was uitcr*
mate roekeloos cn onverantwoordelijk
van hem om zijn krachten zoo te over*
schatten. Hij had toch zelf in dc eerste
plaats wel mogen weten dat hij hoog*
stens in staat was om per dag 500 m&»
ter tc rijden. Zij die hem alleen maar
dikwijls hebben zien stilstaan wisten
dat zelfs.
Om u volkomen te doen begrijpen,
waarom deze auto absoluut ontoereken*
baar moet zijn geweest om zoo'n esca*
padc aan tc durven, diene het vola
gendc:
Hij was stok»oud. Als bij wijlen Sarah
Bernhardt was al 't oorspronkelijke aan
hem vervangen door iets anders. Zoo
had hij in den loop van zijn jaren langs
lijnen van geleidelijkheid al eenige ma*
len ccn totale vormsverandcring onder*
gaan. Alleen het merk „Adler" was
steeds als garantie de rammelende, knar
sendc hoop ijzer en blik, die toevallig
ccn auto vormde, blijven dekken.
Als dc heer die zich met weerga*,
loos optimisme en buitensporig veel
moed, tot chauffeur van het onbetrouw*
bare vehikel had opgeworpen gedu*
rende 20 minuten aan een slingeT ge*
draaid had, die ergens tusschen de voor
wielen was bevestigd, scheen het alsof
binnen in het voorste deel van den
automobiel een wekker begon af te loo*
pen, ccn keteltje water overkookte ea
ccn stofzuiger begon te werken.
Als dc heer zooals hierboven aan*
geduid cr dan na een worsteling in
geslaagd was een portier te open en te
gaan zitten achter het stuurrad, kon
't wel eens gebeuren, dat door een zorg»!
vuldigc tccdcre cn geduldige behande*
ling van 'n aantal stangen, staven en pea
dalen de oude Adler (geïrriteerd doot
dat gekietel) achter* of vooruit dartelde.
Van dat psychologische moment
moest dc inzittende heer dan gebruik
maken om het keteltje water, dc wek*
kcr en dc stofzuiger als hierboven
beschreven te beletten weer tot non*
activiteit over te gaan. Greep hij op het
juiste moment in dan was de Adler
genoodzaakt om ccn paar honderd mo»
ter in voorwaartsche richting te strevei
Op zoo'n manier was dc heer er nog
in geslaagd op korte trajecten veel ple*
zier van zijn wagen te beleven.
Maar dien Zondag zagen wij Adler
en heer op dc helling van een brug tus*
schcn Hillcgom cn Lissc. Hoogstwaar*
schijnlijk was de Adler" door een onbe*
grijpclijkc oorzaak aan het doorslaan
geraakt cn niet meer te stoppen ge»
weest, zoodat dc heer niets anders te
doen had dan tc sturen cn af te wachten
Dikwijls kan het gebeuren dat afgeta*
kcldc auto»tjes niet tegen bruggen op*
komen kunnen. Deze veteraan nam alle
bruggen of het zoomaar vanzelf ging.
Ook bovengenoemde zeer hooge had
niet de minste vertraging opgeleverd,
Dc auto vloog naar bovenmaar 1
cr knapte iets en halverwege de hel*
ling stond dc- auto doodstil.
Dc lieer worstelde nu aan den bin*
nenkant met het portier. Toen hij over*
wonnen had probeerde hij den automo*
biel naar beneden te duwen. Hetgeen
absoluut mislukte. Er was geen bewe*
ging in tc krijgen. Gelukkig verschenen
dc jongens, die bij ccn dergelijk geval
altijd aanwezig zijn. Zij hielpen duwen.
Toen hun aantal tot 18 gestegen was
piepte de Adler. Hij gaf den strijd op
cn liet zich voortrollen. Richting Lisse.
De heer begon voor de derde maal de
worsteling met dc deur. Na de derde
overwinning viel hij uitgeput neer achter
het stuurrad.
Hij liet zich duwen.... naar Lissc.
Waarom niet naar Haarlem? Naar*
stal?.
