KLEINIGHEDEN,
't'l'iiif,
INGEZONDEN
haarlem's dagblad donderdag 9 dec. 1926
i£« i'
franje is mode.
„Franje is mode", zeggen de leidende
modehuizen en franje kan worden aan
gebracht in rijen onder elkander, of. at
zij lang genot is. vormt een enkele
rij den rok. Het toilet, dat hierboven
is afgebeeld, geeft een voorbeeld van
de laatste wijze van doen. Het is van
zacht zee-groen crêpe en de franje ts
in dezelfde tint. De dubbele taillcband
wordt gemaakt van twee kleuren groen
fluweel lint. vast gemaakt door middel
van een diamanten* of imitatie-gesp
Een tweede dergelijke gesp houdt öt
fluweelcn strik en de einden op den
schouder vast. Dit toilet maakt ook een
buitengewoon effect, nis men het ge
heel zwart houdt, of met een tikje
kleur er in door middel van een pastel*
aleurigen ceintuur, als de draagster
slank is.
Knippatronen zijn verkrijgbaar ln de
maten 42. 44. 46, 44 onder opgave van
No. 1205. Kosten 70 cents.
een middagtoilet van
groote bekoring.
Effen en gestreepte crêpes de Chine
hebben samengewerkt om d't charman*
te middagtoilct samen te stellen. Uc
wijde rok wordt gemankt van beige
crêpc»dc«chine. evenals de mou-
wen en het lijfje met den vierkante-
hals is gemaakt van dezelfde stof. ma»,
met blauwe strcepcn op den beige acn»
tergrond.
Knippatronen zijn verkrijgbaar ln de
maten 42. 4}. 46. 4S onder opgave van
No 1206. Kosten 55 ets.
bobbed of shingled.
Dit is de titel van een dun boekje
in de serie „Hoe blijf ik jong en schoon"
waarover in dit blad onlangs een en an»
der geschreven is. Het boekje bevat be
knopte wenken die ten doel hebben, de
twijfelaareters over ie haien en verder
in woord en beeld al die vragen te bc»
handelen, welke als vanzelf rijzen bij den
hedendaagschen haartooi en de verzor
ging van het kapsel.
Ettelijke uitstekende foto's verduide»
lijken den tekst, die in rubrieken ver»
deeid is, zocais: Wat was de aanleiden*
de oorzaak? Wanneer is het af te ra*
den? Hoe is uw gelaat? De wijze van
knippen. Voor haar. die niet kunnen bc*
sluiten. Borstelen de beste verzorging.
Alle mogelijke korte kapsels worden
erin getoond en beschreven, tcrwyl ook
het type van vrouw besproken wordt
dat aan een bepaalde haardracht gebon
den is.
Zeer duidelijk wordt ook de verzor
ging van kort haar behandeld, terwijl
er vooral de nadruk op wordt gelegd,
dat a'.leen een vakkundige behandeling
van den kapper een goed resultaat te
weeg kan brengen. Hoe uitgebreid de
opleiding van een goeden kapper tegen*
woordig moet zijn blijkt wel uit de op*
merkfagen in dit boekje over gelaat-
studie: deze moet dan beoordeclen.
welk kapsel het beste bij een gezicht
pest.
Het boekje dat verscheen bij A. W.
Sijthoff's Uitg. Mij. te Leiden, ziet er
goed verzorgd uit en maakt door de
aantrekkelijke foto's een prettigen in»
druk.
maskerade-costumes
voor de komende
balmasqués.
Er zijn er slechts weinigen onder ons,
die de aantrekkingskracht. die er van
„verkleedcn" uitgaat, kunnen weer
staan; het is een spelletje, waar wij
nooi; te oud voor worden en de Kerst*
en N'icuwjaarstijd i-s er slechts te pret*
tiger om. als wij bij de uitnoodigingen.
die vrij van familie en kennissen krij*
gen. er een paar vinden voor een ge-
costumcerd bal. Het kan nooit kwaad,
als men een maskeradepakje of twee
.n de kast heeft hangen, wan; zelfs al
heeft men geen invitatie gekregen,
toch kan men ex zeker van zijp, dat zij
tusschcn Kerstmis en Nieuwjaar te
pas kunnen komen. Ge cos tu meerde bals
zijn namelijk meestal bals. die ont*
staan uit een plotseling opkomende ge*
dachte van een der leden van het ge*
zclschap en dat is juist de voor»
naamste reden, waarom zij zoo leuk en
gezellin zijn. Natuurlijk komt er in den
cgenwoordigen tijd haast geen einde
aan de taïlooze verschillende maskerade
costirunvs, waaruit men zijnu keus kan
maken, wunt wij hebben geleerd derge
lijke pakjes op zoo aardige wij-ze te
maken, dat vrij er succes mede hebben
en het is niet veel moeite meer voor
ons. dan het maken van een gewonen
alJcdaagschcn japon. Neem. bijvoor»
beeld eens de belde buitengewoon
aardige costuumpjes, welke hierboven
zijn afgebeeld. Beide zijn zeer gemak
kelijk te maken.
Het Oostersche costuum, afgebeeld
onder no. 1207, is gemaakt van groen
ninon. in de tint van een tendenei. Del
angc broek wordt rondom de enkels
ingetrokken door middel van een
elastiek, terwijl het lijfje zonder mou
wen lichtelijk overbloust over een
ceintuur van 'nel gekleurde en ge
streepte stof. Het korte bolerotje is van
donker groen fluweel en is gegarneerd
met gediamanteerd borduursel, het
fdc als de hnlsrand van het lijfje gar
ncert. Een band van groen satijn me;
twee ronde plakken bij de oo.-cn, welke
bezet i* met imitatlc-iuwccïcn, vormen
de hoofdvcrsicring.
Knippatronen zijn verkrijgbaar
onder opgave van no. 1207 in de ma
ten 42, 44. 46, 48. Kosten 55 cents.
Het andere costuumpjc. afgebeeld
onder no. 1206 is dat van van een dan
seres uit Se villa. Het bestaat u-it een
strak zittend lijfje, dat over de schou
ders opgehouden wordt door middel
van twee smalle handjes, terwijl de
zeer wijde rok bestaat uit dunne witte
rijde, over een onderjurk van stijf
oranje mousseline. Pom-poms en rcep-
es zwanendons verschaffen de noodigc
•ameering op den. rok.
Knippatronen zijn verkrijgbaar in de
naten 42. 44 46 en 48 onder opgave
•an no. 1206. Kosten 55 cents.
wijze woorden.
STRECK NAER DECK.
Een Oud*Hollandsche Zegswijze.
Hot is wel eigenaardig, dat iedereen
dit spreekwoord in letterlijken zm op
volgt. doch in overdrachtelijke bctcckc»
nis komt het des te minder voor. Zeer
velen leven boven „hun stand", zij
geven meer uit, dan zij eigenlijk, naar
verhouding van hun inkomen zouden
mogen. Zij wonen in dure huizen, eten
en drinken naar verhouding, enz.
Hoe komt dat toch? Daarvoot zijn
crschillende oorzaken op te sommen
Het kunnen zoowel persoonlijke rede
nen zijn. als redenen, die te danken zijn
aan onze maatschappelijke verhoudin*
gen. Laten wij eerst even de eerste be
kijken. Daar is het dikwijls de ijdelheid
of de ijverzucht van den man of van de
vrouw, die niet toelaten, dat men zich
strekt naar het dek. De zoo*enzoo's, die
ook geen grootcr inkomen hebben als
zij, wonen in een aardig huisje in eei,
goede huur?, zij gaan Tiaar 'concerTen,
zijn geabonneerd op theatervoorstellin*
gen, zij geven avondjes, kortom zij leven
als of zij „millionaire" waren.
De Die-en*dic's, kunnen dat niet tan*
ger aanzien, zij willen precies hetzelfde
doen, als de Zoo-en-zoo's, zij gaan boven
hun krachten. Dat gaat een tijdje goed,
maar op zekeren dag klopt de zorg aan
ó-e deur; schulden drukken en de huise*
lijke vrede is voorbij. Het eind van het
lied js, dat men zich boos terugtrekt van
al die „genietingen".
Nu „moet" men zich strekken naar
het dek c-n dat doet pijn, terwijl men
zich vroeger naar het dek had kunnen
strekken, zonder dat een drukkend ge»
voel te merken was. Daarbij heeft men,
behalve het ongemak, ook nog den
spot van anderen te verdragen.
En hoe staat het met de andere rede*
nen. met de maatschappelijke verhou
dingen? Hier ziet het er dikwijls even
treurig en troosteloos uit. Daar heeft
men b.v. den zoon van een kleinen
ambtenaar. Zijn ouders hebben het door
zich veel te ontzeggen zoover gebracht,
dat hij. dank zij zijn geestelijke gaven,
heeft kunnen studeeren. Hij heeft een
schitterend examen afgelegd en ieder
een huldigt den jongen man. En op»
eens wordt hij door zijn kunnen in een
geheel andere maatschappij geplaatst.
In het begin houdt hij zich cenigszins
schuw op den achtergrond en wil slechts
voor zijn wetenschap leven. Maar er zijn
vrienden en bekenden, die probeeren
hem duidelijk te maken, dat hij op die
manier niet vooruit kan komen. Na lang
tegenstribbelen volgt hij hun raad op en
komt in gezelschappen; hij neemt invi»
taties aan. leert een jonge dame kennen,
trouwt met haar en nu „cischt zijn
positie", dat hij niet alleen de invitaties
regelmatig aanneemt en gezelschappen
bezoekt, neen. hij moet zich ook re
vancheeren". Maar zijn salaris is niet
groot; met hun beidjes kunnen zij er
goed van leven, maar voor groote ge
zelschappen is het eigenlijk niet vol
doende. Door zijn positie, die in hoog
aanzien staat, krijgt hij overal credict.
En zoo komt het. dat die menschen,
niettegenstaande „maatschappelijke ver»
plichtingen" bijna te gronde gaan; op
zijn allerminst verdwijnt ook hier spoc*
dig de huiselijke vrede.En dit a! slechts
om der wille van den schijn! Waarom
mag men zich niet strekken naar zijn
dek? Waar staat geschreven, dat men
boven zijn inkomen moet leven? „Ja
maar de spot van 8r,deren is ook r.iet
zoo prettig!" Maar, mijn beste, als je
geruïneerd bent. helpen zij je dan? En
weet gij, of zij eigenlijk niet spoedig
in dezelfde omstandigheden zullen zijn?
Daarom: moed geschept en ieder zich
naar zijn dek gestrekt! Verdraag zoo
noodig den spot; die duurt niet lang en
is mch consequent, dan komt spoedig
:n de plaats van spot achting voor uw
gedrag. Laten wij deze maatschappelijke
misstanden te lijf gaan door ons ieder
naar ons eigen dek te strekken en de
menschen rustig te laten praten.
een patroon VOOR
:en kinderschorïje.
Dit aardige kleine schortje zal blij
ken uitstekend te helpen om aardige
jurkjes schoon te houden. Men maakt
het van ongebleekt mousseline en hei
wordt gegarneerd met appliqué. Men
maakt eerst een schortje,, zooals de bo
venstaande schets aangeeft Aan het
„lijfje" zijn banden, om het schortje
vast te maken. Als het klaar is. tee»
kent men het patroon van het applique
werk er op over. De helft van het pa
troon is afgebeeld. Knip voor de mid*
dclste bloein een stukje gingan in rose
uit en hecht het op het schortje, na
de randen te hebben omgeslagen. De
twee kleinere bloemen knippc men uit
een stukje lavendel-kleurig gingan. De
randen om de bloemen heen bordure
men zwart en de harten der bloemen
eveneens zwart. Lange steken vormen
den driehoek en het middelpunt is een
Iersch knoopje. De stengels en ae
schaduw aan de onderzijde werke men
met maasstcken in zwart en de blade»
ren zijn ook zwart. De helft van het
patroon wordt op ieder zakje gewerkt,
terwijl de steeltjes afgesneden worden,
daar, waar dit door de stippellijn is
aangegeven. De zakjes moeten 12>i
c.M. in het vierkant zijn.
Zoo men wil. kan men halsje, zak*
ken, mouwen en taille nog met ecu
rose bandje versieren.
Voor den inhoud dezer rubriek steil
de Redactie zich niet verantwoordelijk
Van ingezonden stukken, geplaatst
of niet geplaatst, wordt de kopie der.
inzender niet teruggegeven.
hoe vader danste.
Wij ontvingen de volgende beschou-
wing:
Haarlem, 3 Dcc. 1926.
Geachte Heer.
Met belangstelling heb ik uw beschrij
ving „Hoe vader danste" in het avond
blad van 2 iDec. geiezen.
Uit den aard der zaak kan ik die
dansen niet beoordcelcn, omdat ik ze
(in een balzaal ten minste) nooit heb
zien dansen.
Wat echter de moderne dans betreft,
daarin ben ik heusch geen uitblinker
of hopeloos verslaafde, maar m.i. heeft
„men" en ook u, zooais uit het slot van
uw artikel blijkt, een verkeerd idee van
de moderne dans.
In uw artikel schrijft u. dat „ieder
met eenig maatgevoel wel een step of
foxtrot mee kan doen en wel niet vee!
terecht brengt van beweging en stijl,
maar dat hij dan wel eenige(!) lessen
zal gaan nemen en waaruit volgt dat
hij dan dus dansen kan.
Nu geef ik u de verzekering dat niets
minder waar is.
„In cenige lessen dansen leeren" is
net zooiets als: „Engelsch grondig
leeren in drie maanden zonder leeraar"
of iets dergelijks.
En ook 't maatgevoel; bij de tegen
woordige Jazz-muziek is het voor een
beginneling werkelijk een formcele reu*
zentocr om in de maat te blijven daar
de melodie bij de meeste dansmuziek
absoluut tegen het ryrhme ingaat en de
danser dan .niet uit elkaar kan houden
waarop hij nu eigenlijk danst, op het
rythme of op de melodie, hetgeen hem
na een paar miputen hopeloos in de
war maakt.
Wanneer men echter ra de balzaal
de dansende paren eens critisch be
kijkt dan blijft er van het dansen niet
veel over, d.w.z. dat er gemiddeld 3
of 4 paren zijn die werkelijk dansen
en naar de anderen juist wordt.de dans
van heden beoordeeld!
Om bijv. eewige opmerkingen te
maken:
De danseur mag niet schuiven met
de voeten (behalve enkele passen, zoo»
als bijv. in de tango, maar dan [s het
meer een slcepen van een voet) maar
noct stappen en de tcenen eerst neerzet
ten.
De danseuse en danseur mogen niet
tegen elkaar staan, maar moeten pl.m.
3 cjM. van elkaar verwijderd zijn (vee-
is het niet. dat geef ik toe, maar wel
voldoende).
Dat „reen" wel tegen elkaar danst is
makkelijker en de schuld van „men"
en niet van de dans an sich.
Vooral het neerzetten van de voet en
het stilhouden van 't bovenlichaam is
van groot belang.
Men danst met de voeten, niet me!
het bovenlichaam.
Bij het neerzetten van de voet is de
kans om de dame op de tecncn te trap
pen zeer groot ook daar de danseuse
zoo dicht bij den danseur is, vandaar
dat in het begin bijna automatisch ge
schoven wordt iniplaats v.an gestapt,
want de dame op de teentjes trappen
(letterlijk) is nu net zoo'n groote fout
als vroeger, -toen papa danste.
Ook het vasthouden van de dame ge
schiedt meestal glad verkeerd.
De rechterhand van den heer behoort
op het linker schouderblad van dc
dame te rusten cn niet op het rechter,
ook mag de heer zijn arm niet om het
middel der dame leggen.
De dame moet haar linkerhand op
de rechterhand van den heer laten
steunen, cn niet haar arm om zijn hals
slaan, terwijl dc linkerhand van den
heer de rechter hand van dc dame op
elegante wijze vast houdt er. de arm
strek.-
Met het oog op de volte in de bal*
zaal mag de arm ook wel gebogen ge*
houden worden.
Nu zegt u ook o.a. dat men het niet
zou zeggen dat de dans genoegen geef;
aan dc dansenden.
Maar dat is het 'm juist; voor dege
ne die in dc Jazzmuziek op wil gaan is
niets heerlijker dan juist met een goe
de danseuse (afgezien van onderlinge
sympathie) op de gesyncopeerde ryth-
men „te dansen.
Ook dit is een zeer groot punt van
verschil tusschen vroeger en nu.
Vroeger danste men (volgens mijn
ouders) altijd op dc min of meer slec-
Dende melodie, luisterde er naar onder
gezellig gekout en als maar dansend.
Tegenwoordig luister je niet mee-
naar de muziek maar deze omgeeft je
als 't ware met een rythmischc cadans
waarin ic meegesleept wordt en die je
geen tijd laai om gezellig te keuvelen
tot je met een schok tot dc werkelijk
heid terug keert als dc Jazz ophoudt.
Maar dat krijgt men alleen door ern»
stijg te oefenen cn naar goede Jaazrnu*
ziek te luisteren (Wat lastig gaat zon
der radio want hier in, Nederland zijn
niet veel goede Bands) om zoodoende
het fijne verschil machtig te worden
want daarin zit juist de elegance van
den moderne dans, omdat de passen op
zichzelf zoo eenvoudig zijn.
Hieruit volgt dan ook dat men. wil
men de dans beoordeelen deze zelf
moet beoefenen cn uit uw artikel blijkt
dat u dat nooit gedaan heeft, want an
ders zou u de foxtrot, valse moderne
Charleston e.a. niet als bijna gluiperig
betitelen.
Vooral dc Charleston is een
langdurige oefenjng noodig.
Dat nu in het algemeen, vooral in
publieke dancings dc dans tot cep carja
catuur gemaakt wordt, ben ik vol'ko*
men met u- eens. maar de eigenlijke
dans, zooals deze zich nu ontwik
kelt is m.i. wel degelijk een uiting van
een gezonde dosis joie de vivre.
Verder geef ik u de verzekering,
dat ik absoluut geen belang heb bij
dc welvaart van de een of andere dan6*
academie, zoodat u dit riet ais reclame
voor een dergelijke instelling moet
beschouwen.
Inmiddels verblijf ik.
Hoogachtend uw <Jw. dn.
B. 9WETS,
Duvenvoordestraat 59 rood, Haarlem.
Den inzender onzen dank. Hij heeft
ons gemoedelijk artikeltje van de vo
rige week, door een technische verhan
deling over den modernen dans op een
hoogcr plan gebracht. Wij drukken zijn
..opmerkingen" hier onverkort af. om»
da. menig lezer en lezeres er nuttige
wenken uit zal kunnen halen, maar ove»
rigens heeft het technische deel van
zijn beschouwing met ons gjtikeltje
„Hoe vader danste" niet veel te ma
ken.
„Hoe vader danste" weet de inzen»
der, althans uit eigen aanschouwing,
niet, M ar hij breekt een lans voor ck*.
moderne dans. waarvan „men" en ook
wij, naar zijn meening, een verkeerd
idee hebben.
Nu wil het toeval, dat de schrijver
van het bewuste, gewraakte artikc-itje,
nogal wat in de wereld rondgezworven
heeft. Met het gevolg, dat hij heeft zien
dansen in ons Indie en in Burma, in
China cn Japan, op Hawaï en in Ame
rika, ja. dat hij de foxtrott niet alleen
heeft zien dansen, maar ook zeif heeft
pogen te dansen, voor deze meest ge
liefde aller moderne dansen een enkel
been binnen de Nederlandsche grenzen
ir. beweging had gebracht. En nu wil
hij uit deze omstandigheid geen dans*
deskundigheid opeischen, maar wel het
recht om ccn opinie tc hebben over
verschillende dansperioden, die hij bei*
den heef; meegemaakt
Het is tenslotte alles een kwestie van
smaak. Ik vond het nu eenmaal gezel!;»
gcr en vroolijkcr om vader te zien hup
pelen cn springen en om hem zijn le
vensvreugde tc zien toonen, dan om'
het tegenwoordige omzichtige gestap op
altijd ic volle dansvloeren te aanschou»
wen van jongelui, die zich ongetwij
feld w-el amusccren (waarom zouden
zij het anders doen?) maar dit vooral
niet willen doen blijken, omdat het
mode is, bij de dans een gezicht tc zet
ten of men een begrafenis-ritueel vol*
brengt.
Ongetwijfeld is het moeilijk om do
moderne dansen in de perfectie te lee»
ren (vader was ook geen beroepsdan*
ser cn zijn dorsen waren zeker niet
gemakkelijker). Maar ik geef den in
zender de verzekering, dat ik, toch niet
gezegend met een bijzonder muzikaal
gevoel, van het eerste oogenblik af, het
rhythme van dc moderne dansen zon*
der moeite heb kunnen volgen. En ik
geloof dat i'k hierin den regel volg en
geen uitzondering ben. Daaruit volgt,
tot mij leedwezen, een tegenspraak van
de veronderstelling, dat ik ze nooit
zou hebben beoefend. Integendeel, ik
doe het nog cn graag. Maar dat doet
niets af aan mijn persoonlijke mecning,
dat de moderne dans niet zoo aardig is
om tc aanschouwen, als de dansen, die
vader danste. En ik herhaal, dat ik. ver*
geleken bij vaders vroolijk gehuppel,
de moderne dans een gluiperig geschui
fel vind. Schuiven mag niet. zegt de in
zender. Ik wist het, maar het gebeurt
toch, nietwaar. Stappeu is te gevaarlijk
als je per paar zoowat 50 vierkante
ccn'imeter ruimte hebt.
Maar de Charleston vind ik altijd lec-
';k. zelfs wanneer ze in Parijs of Lon
den rtoor dc beste beroep'danscrs
wordt gedemonstreerd En zelfs daarin
sta ik niet alleen.
Overigens... laat dc inzender zooveel
dansen als hij wil, laat heel Haarlem
-lansen
Ik dans gaarne mee.
Hor.: soit qui mal ydanse.
(RED.)
Het Nut van Kleinigheden. En het Gevaar
er van. Klein en groot leven.
„Het leven bestaat uit kleinigheden"
fs een geiiefde uitdrukking van
velen. .Vooral nis het dan zoo in hun
kraam tc pas komt. wanneer zij zi:h
bijvoorbeeld opwinden over een nietig
ding. cn zij worden door anderen op
dc geringe waarde ervan gewezen, dan
voeren zij al spccdig als hun vcront
schuldiging aan: het leven bestaat uit
kleinigheden.
Nu is dm' tot zekere hoogte ook wel
juist: kleine, schijrh-ar or.' cd -Mende
voorvallen kunnen in het leven soms
dc meest vèrstrckk'. n lc gevolgen heb»
ben, cn wat eerst als ccn wanrdcloozc
nietigheid werd beschouwd. n?emt dan
plotseling reusachtige afmetingen aan
cn brengt veranderingen teweeg die ge*
heel onvoorzien waren. Dc redenen
waarom onze voorvaderen soms in on
genade vielen, moeten vaak ie onbedui
dend zijn geweest om van tc voren bij
Btil tc staan, cn wij krijgen daardoor;
weieens het gevoel alsof hun leven
moet z'jn geweest als op een vulkaan,
ieder oogenblik kon de uitbarsting ko»
men. die het einde bracht.
Niet minder waar is het! ook. dat dc
kleinigheden, die zoo gemakkelijk over
het hoofd worden gezien, wel degelijk
meetellen, cn dat heeft vooral ook bc
trekking op de huisvrouw. Wanneer zij
niet op dc kleintjes past. zal zij, ook
i! is zij rog zoo nauwkeurig met dc
grootcre cn meer belangrijke dingen, op
o'en duur toch verkeerd uitkomen, want
als er iets is. dit uit kl in: heden bc
staat dan is het zeker dc huishouding.
KLine oorzaken, groote Eevolgcn
geen mcnsch kon voorzien dat dc ver*
ma arde moord in Scrajcwo de aanleiding
kon zijn tot den grootcn wereldoorlog in
1914. waarvan wij nu. «neer dan twaalf
i.:ar later, nog zoo duidelijk voelbaar
den invloed ondergaan.
Joch is deze uitspraak >as dc kleine
oorzaken cn groote gevolgen, even on
volledig als alle andere machtspreuken,
die cr bestaan. Er is nu eenmaal niets
absoluuts in de wereld cn zoo is cr
ook bij deze zegswijze wel degelijk een
uitlegging noodig dio een ander licht op
dc zaak werpt. Want eigenlijk moest
het woord oorzaak hier vervangen wor»
den door aanleiding, cn dan was dc uit»
drukking op veel moer dingen cn toe
standen van toepassing.
Voordat die moord plaats greep,
waren cr reeds talloozc oorzaken, die
cr op wezen, dat de bom vandaag of
morgen barsten moest; alleen wisten
cnleel dc ingewijden hoe dc vork pre
cies in den steel zat. En dc kleinigheid
die dc verschrikking zou doen komen
over Europa kwam in den vorm van
'eze gcschjedenis.
Oppervlakkig beschouwd heeft me
nige belangrijke gebeurtenis een ,zcer
"cringe oorzaak, maar in werkelijkheid
's da: vaak alleen de aar.!' din c'ic
volgcp moet r. een opeenstapeling
van oorzaken. Van buitenaf lijkt ccn
belangrijke gebeurtenis in het leven
van cco ander altijd plotseling geko
men. maar alleen de betrokkenen zelf
kennen cr de soms langdurige voor
geschiedenis van, waarover meestal
niet wordt gesproken.
Het gevaar dat er in schuilt om dc
kleinigheden als belangrijke djrrgen tc
zien, schuilt hierin dat men een ver
prutst leven leidt. Elke kleinigheid,
cie dc moeite van het aankijken nau
welijks waard is, wordt van alle kanten
opgenomen, alle mogelijkheden worden
overwogen, cn als ccn ander er allang
overheen is gestapt en verder is ge
gaan, denkt dc peuteraar nog over het
voor cn tegen. Zulke menschen, die
de gevolgen willen overzien van iedere
daad, hoe klein ook. komen achteraan,
•mdat zij teveel tijd aan alle onbedui
dendheden besteden. Hun leven
wordt een doorloopende angst voor dc
"evolgen van k!ein:gheden, en wannee-
zij dan weer eerns een vermeend geva'
hooren. dat een gering iets de oorzaak
was tot een geweldig gebeuren, dan
tr crnfccrcn zij cn worden zoo moge*
lijk nog peuteriger.
Men moet het leven een beetje groot
kunnca g.ca cn verder kijke^ da5 dc
dingen van iederen d3g en al moet er
dan ook op de kleintjes gepast worden,
zij moeten, r.iet tot belangrijke dingen
uitgerekt worden. Wij behoeven niet
3llcr Noordpoolor.tdekkers of aviateurs*
exploratcurs te worden die hun leven
eer. onbelangrijk iets achten, maar wij
kunnen wel ons best doen het een
ruimen achtergrond tc geven cn ons
niet in kleinigheden te verliezen.
MENU.
Gebakken kabeljauw.
Gewelde boter.
Worteltjes.
Roode Appelpudding.
De mootcn kabeljauw worden goed
gtwasschcn, gedroogd en gezouten
Daarna worden ze in bloem gewenteld
en ;n heetc olie gedurende tien minuten
gebakken.
Voor de boter is noodig: 1 ons boter
cn 1 t:L. warm water. Dc boter wordt
in ccn verwarmde omgeving zoo vlug
mogelijk tot room geroerd cn dan wordt
onder voortdurend roeren het water
erbij gevoegd Als de saus mooi gebon
den is. wordt ze lauwwarm opgediend.
Voor de pudding :s noodig:
4 raoesappelen.
3.4 L. water.
125 gr. suiker.
"2 citroenen,
een scheutje rhum
20 gr. gelatine, waaronder twee
biaadjes roode
Dc appelen worden niet geschild, maar
van kroontjes en steeltjes ontdaan, gaar
gekookt en door de zeef gewreven. De
in weinig water opgeloste gelatine komt
er nu bij. dan dc suiker, het citroen
sap cn de geraspte schil van een ci
troen. Tenslotte gaat dc rhum er nog
door. Als dc pudding geie:achtig is.
wordt zij In een omgcs-celden vo-rr ge»
goten Er wordt vanille saus bij gc»
presemeerd.
E. E. J.-P.
