UIT DE WANDELGANGEN VAN 'T FRANSCHE
PARLEMENT
EEN ADVERTENTIE DIE
NA-WERKTE.
FLITSEN
UI
FEUILLETON
TE SLIM BEDACHT.
STADSNIEUWS.
Emser Water
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 19 FEBR. 1927
De voordeden van parlementariër te zijn.
VENIJNIGHEIDJES.
De zitting \v,u> ditmaal weer eens bij*
zonder vervelend. Vooral als een van
de leden van de conmiunistisclic fractie
het hoogc spreekgestoelte beklimt kouit
er dat ellendige gevoel over u tijd te
verliezen rnet bcuzclingen aan te hoo*
ren, terwijl er nog zooveel nuttig werk
in dien tijJ kan worücn verricht. En
't is dan ook geen wonder dat in zulke
momenten de zaal leegloopt, dat de ge*
achtc afgevaardigden verdwijnen door
een achterdeurtje dat uaur de bar leidt,
na een zicligen blik te hebben toogc»
worpen aan den President die daar
lioog boven de bronzen engelen zetelt
in rokcostuum, genoopt om tegen wil
en dank te luisteren naar zulk een ex»
posé. Ah, voor hem is het parlemcota»
rismc geen sinecure, ook nl zetelt hij
in een van de mooiste paleizen van
Parijs en ook al wordt hij overal met
buitengewone static en plechtigheden
ontvangen. Maar anders is het leven
van den parlementariër nog niet zoo
kwaad, vooral niet nu hij in het meest
benauwde «ogenblik, locn er nog maar
een paar milliocn geld in kus was, zijn
zin wist door te drijven en zijn salaris
verhoogd zag tot 47UOO francs. Aan het
buffet van de Kamer kan hij zich de
heerlijkste maaltijden laten serveeren
voor een prijs waarvoor men in de stad
nauwelijks een korst brood kan koopen.
Zelfs de beste sigaren, die in een bu»
reau de tabac minstens vijf franca per
stuk kosten, krijgt hij hier voor enkele
sous. Hij heeft een wijnkelder tot zijn
beschikking, gratis schrijfpapier en dan
een massa kaarten in zijn zak welke
hem recht geven op gratis reizen eerste
ktesse door het heek- land, op alle bus»
sen en trams van de republiek, envc»
loppes met een spccuilen stempel, zoo»
dat hij zijn correspondentie niet van
postzegels hoeft te voorzien, een kaart
waarmede hij gratis kan telcgrafccrcn
zooveel als Iiij wil. een telefoon die on
kosten van Marianne wordt aangelegd,
dag en nacht een politieagent voor zijn
straatdeur als hij daartoe het verlangen
t* kennen geeft (en heel wat pa riemen»
tariers vinden dat erg deftig: zoo'n
schildwacht die hun toch niets kost) en
nog tal van kleine privilegiën, die het
leven dan toch in allen gevalle ver»
aangenamer Het ienige wat er nog
maar aan ontbreekt »s. dat hij niet gra«
tis wordt gekleed.
Maar in dat tekort wordt nu ook te*
ge inoct gekomen, want waarvoor nu die
buitengewone animo in het Palais de
Iiourbon? Zon men op middelen om
het ministerie omver te werpen? We
waren er spoedig achter. Een van de
grootste kleermakers, die op den groo»
ten Boulevard zetelt, heeft ricli name»
lijk zeer onderdanig tot de geachte
volksvertegenwoordigers gewend mot
het volgende aanbod: hij wil aan bon»
derd Kamerleden gratis elk jaar twee
colbcrtcostuincs elk met twee panta»
Ions en van de allerbeste nualite't lc«
veren. Alleen moeten ze hun toestem»
xning geven dat de tailleur een waspop
met hun gelaatstrekken en naam mag
vervaardigen om dien ten toon te stek
len in zijn uitstalkast.
Hc-t is nog niet zoo kwaad bedacht.
Is het oneervoller dan toestemming te
geven dat een portret op de Him oi in
een geïllustreerd tijdschrift verschijnt?
En vandaar dat er dan ook menigeen
wel iets voor voelt. Het is toch altijd
een besparing van 2'»0U francs per jaar..
In de wandelgangen van het Fransche
parlement kan men de wonderlijkste
dingen booten. Hier is b.v. een docu»
ment. dut men stickum. smoezend el»
kaar in de hand schuift en dan aan een
buurman doorgeeft, liet is n.I. bekend
dat Briand er san droomt om lid van
het College van Onsterk üjken. de Aca»
demie Eranc.iise. te worden. Maar een
eerste vercisclitc daarvan is dan toch.
dat men niet hopeloos overhoop ligt
nut zijn taal. Men weet zelfs dit Mar»
c. lie l'révost Briand op vricndschappc»
lijke wijze opmerkzaam heeft gemaakt
op deze kleins nonchalance, dtc den
heer Hriand eigen is. En hier is nu de
brief die in de wandelgangen c;rculccrt
(vriendelijk maar uitdrukkelijk verzoek
ik redact.ur. zetter en corrector om
stij!» en tjal'outcn onveranderd te
laten):
„Commt j a rc^rcffó mon bon vieux,
nc pas m'êtrc trouve li pour participé
a voire succes. 11 a ïtc grand et mérite
et mon amitié s'cn réi mits pour vous
Cordialcment. Ar. Hriand."
Neen, Aristide Briand met al zijn
verdiensten is nog niet de aangewezen
man om aan de dictionaire te werken.
De wandelgangen van hit Parlement
zijn als de markt, men verkoopt er van
alles. Hilariteit entspjid teen een van
de afgevaardigden vertelde dat hij-het
middcL had ontdekt om Gar:baldi het
ergst te straffen, iedereen verdrong
zich om den spreker. .AVcet je wat ik
gedaan heb? locn ik hoorde dat Gari»
Saldi 654000 francs van zijn patroon had
gekregen heb ik dadelijk de aandacht,
van den ontvanger van de belastingen
er opmerkzaam op gemaakt. En wcr*
kclijk de boef had een valsche opgave
gedaan en zijn belasting is van 2U.UUU
op 115.000 francs gebracht...."
..Hebben de becren al gehoord dat
Ca'dlaux van plan is om een nieuw dag»
blad te koopen? Hij is van plan om de
bcclc huidige redactie aan den dijk te
zetten
Een stem: Het supprimecren van re--
dactcuren schijnt een eigenaardigheid
van de familie Ca'llaux te zijn
„Ja. stel je voor. vertelt nu een an>
der, ik moest vanmorgen op het minis»
tcrie van Koloniën zijn (Minister
Perrier). Ik kom binnen en een kamer»
bewaarder komt me tegemoet en vraagt
me wat ik wil.
Ik zeg: vriend, ik wou don minister
spreken.
„Welken?" vraagt hij me.
Welken? hoe bedoel je?
Ja, want wc hebben er hier drie.
Mr. Varenne voor Indochine, Mr.
D'agnc voor Afrika en Mr. Angoul»
vant voor de rest. En dan is er nog een
gedelegeerde voor de handteckeningcn,
M. Perrier. W'icn wou U nou spreken?
Maar niet altijd gaat het zoo gemoe»
dclijk toe in de couloirs. Als de koppen
zoo bij elkaar worden gestoken, dat de
parlementicrc journalisten toch vooral
maar niet zullen lioorcn wat er wordt
gezegd, dan is er meestal iets niet in
den haak. Dan gaat het over particulie»
re schandaaltjes, of over een ridderorde»
kwestie of over eer» politieke manocu-
vrc om het Kabinet een hok te zetten,
en soms slaan de fluisterstemmen om
in woedend geschreeuw en schieten de
kamerbewaarders met hun degens toe
(iedereen weet wel. dat het parade
sabels z.ijn en dat men ze niet uit de
schede kan trekken) om de vechters*
bazen uit elkaar te halen
Dat de hoogc post van President van
de Kamer geen pleziertje is. daarvan
kan de heer Femand Bouisson. dien
wij kort geleden als zoodanig geluk
wcnschtcn meepraten. De nieuwe pre.
sideot, derde burger van de Republiek
is niet alleen een knap staatsman maar
ook een groot kunstkenner en «liefheb»
bcr. Bevriend met vele schilders efl
beeldhouwers is hij ook in het bezit
van een magnifieke kunstverzameling
en het is bekend dat hjj de mooiste
collectie Stcinlen's heeft. Manr dat is
niet alles. In zijn appartement ut de
Avenue de Suffren hingen een prachtige
Gorot. ecu Carrière, een Boudin. een
Claude Monet, twee Renoirs en heel
veel modern werk. Maar nu moes: de
heer Bouisson ineens verhuizen omdat
hij als President van de Kamer in het
paleis moet wonen. En als liefhebber
v;ui moderne kunst hebben zoowel hij
als zijn vrouw stierlijk het land aan
oude stijlmcubelcn en aan portretten
van witgepruiktc dames en hccrcn uit
de feodale eeuwen, I Iet liefst zou de
president dus order hebben gegeven om
al die oude kunst in te pakken om er
zijn modernen voor in de plaats te
hangen. Maar de Republiek is onver»
biddclijk op dat punt en zelfs een Pre»
sident van de Kamer heeft niet het
recht om een stuk ook maar van plaats
te veranderen. De nieuwe bewoners
zuchtten maar berustten. Hun rust zou
echter van korten duur zijn. Want na.
tuurlijk waren er onmiddellijk die met
een glimlach op den president toestap»
ten om hem er op attent te maken dat
het hoogst onvoorzichtig is om in zijn
woning aan de Avenue de Suffren alle
kunstschatten te bewaren; nu het huis
onbewoond stond zouden er best eens
inbrekers kunnen komen om de kost»
bare collectie mee te nemen.
Toen liet de gedachte hem niet los
aan zijn moderne kunst, die daar zoo
maar onbeheerd achterbleef. En op een
gegeven oogenblik, in liet koffiedrink»
uurtje, zag men een hccic karavaan
taxis den weg volgen van de Avenue
de Suffren naar het Palcis Bourbon. In
de eerste taxi, bestoven, met een enor»
me lijst op zijn schoot, zat de derde'
burger van de Republiek, die zelf zijn
schatten in veiligheid bracht. Het heelt
heel wat woorden gekost, en er is heel
at inkt aan vermorst, maar ten slotte
hebben de heer en Mevrouw Bouisson
toch hun zin gekregen. De Garde
Mcuble van den Staat heeft al de oude
schilderijen en gobelins in bewaring ge»
nomen, echter eerst nadat de President
an de Kamer de schriftelijke vcrkla»
ring heeft gedaan dat hij op zijn kosten
en niet die van den Staat alles weer in
zijn oorspronkclijkcii toestand zal laten
brengen wanneer hij vroeg of laat zijn
plaats moet afstaan aan een opvolger.
En thans is het oude statige receptie»
zaaltje herschapen in een moderne
kunstgalerij.
Parijs, 9 Februari.
HENRY A. TH. LESTURGEON
Aan- den h-eer Joh. van Rcllckom.
Mijnheer.
Tot mijn spijt moet ik uw schrijven
dat dezer dagen in mijn bezit kwam.
een zeer ongepaste aardigheid noemen.
Ik heb geen reden om in -de kolommen
van De Nieuwsbode naar een cchtgc»
noot te visschen, terwijl bovendien uw
antwoord op zoo een annonce des te
minder gepast is. omdat zoowel de stem.
pel en hand teek en ing van den chef der
cdvcrtentie»afdeding van De Nieuws»
bode. ais het op den omslag aangc»
brachtc nummer klaarblijkelijk valsch
zijn. Ik heb te dien opzichte te bc»
voeg der piaatsc inlichtingen, ingewon»
oen.
Hopende in het vervolg vun uw at»
ten-tics verschoond te zullen blijsven.
TILLY HOUTMAN.
10 Augustus 1926.
Aan -mejuffrouw Tilly Houtman
Mejuffrouw.
Met een verwondering die aan verba*
zing grensde, nam ik kennis van uw ge»
acht schrijven dat ik in goede orde
ontving. Het antwoord waar van u
schrijft, is mij echter absoluut ombc»
kond en ik geef -u daar op mijn woord
van eer! weid niet door mij gesclire»
ven. Was de ormst van uw brief daarmee
niet in strijd geweest, dan zou ik zelfs
aan een grap uwerzijds gedacht heb»
ben.
Ik verzoek u mij Donderdag van de
volgende week even te woord -te willen
staar., want ik ben er weinig op ge»
stcld dat een ander mijn naam voor
dergelijke praktijken gebruikt, en ik
hoop van u de noodïge inlichtingen
te mogen ontvangen.
JOH. VAN BELLEKOM.
12 Augustus 1926.
Aar den heer Joh. var. Rcllckom
M ijnheer.
Zoo als ik u Donderdag persoonlijk
beloofde, heb ik mij tot de advertentie»
afdeeilng van De Nieuwsbode gewend.
Men kon mij aanvankelijk niet inlich»
ten maar het archief der redactie
bracht uitkomst. Inderdaad is een klcir
wmtig jaren geleden een advertentie
an het bekende nummer geplaatst. De
oplossing die u vermoedde: dat namelijk
uw. helaas gestorven vader op de a-n»
c.oce van m'jn peettante antwoordde
wint daardoor veel aan waarschijnlijk*
hcid. De brief zou dan zoo lang bij de
posterijen hebben vertoefd. Jammer
blijft dat het schrijven niet gedateerd
en- het poststempel zoo onduidelijk is.
Om zekerheid te krijgen zal ik tante
ondervragen. Als u, zoo als u zei de dat
misschien het geval, zou zijn, Inderdaad
voor uw firma weer spoedig hier komt,
loop dan even aan. Ik zal trachten u
dan iets naders te kunnen meededen.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 826
MOEILIJK BESLUIT
TILLY HOUT-MAN
23 Augustus 1926.
Aan mejuffrouw Tilly Houtman
Beste Tilly.
Nog eens mijn hartelijker» dank voor
het prettige dagje dat je mij hebt he»
zorgd. Ik vind je woonplaats aller»
heerlijkst on je tante het liefste mensch
dat ik ooit van mijn leven ontmoette
Ach, ach! Tilly, ik moet nog lachen,
als ik denk aan de gezichten die ze
trok. toen ze daar m de noodzakelijk»
hcid kwam te verkeeren om te beken»
nen dat zij eens een huw cl i j k s»«d vc r<
ten-tie heeft geplaatst.... Ik vergeet dat
nooit!
Even min als ik ooit vergeten zal
hoe een heerlijke stiyek het is die jij mij
hebt getoond en waar je het geluk had
op te groe:cn. Als ik eens trouw, ge»
loof ik stellig dat ik daar ga wonen.
Intusscben heb ik een verzoek dat
mij des te moeilijker is. omdat ik aan
het verzoeken blijf. Maar ik zou zoo
graag onze wande!ir.g voltooien met een
bezoek aan het Huis te Werve, dat.
helaas! den laatsten keer gesloten was
en dat mij uit de verte zoo onweer»
staanbaar aantrok.
Natuurlijk besef rk de moeilijkheid
dat je ia een kleine stad woont, waar
je gauw over de tong gaat en waar
goede zielen het zeker shocking zullen
vinden dat jonge lieden een bezoek
brengen aan zoo een donker bosch en
Zul je doorloopen en later teruggaan om
Jantje te halen of blijven waar je bent en
eerst je gezin met de macht van je stem
om je heen trachten te verzamelen.
(Nadruk verboden.)
(Naar het E n g e 1 s c h).
77)
Nu hield ze weer even op en scheen
half onwillig, half geamuseerd er op te
wachten, dat ik verdere opheldering
zou verlangen.
„Ik stel er wel geen belang in", gaf
ik ten antwoord, ,,'t kan ons echter
misschien bij 't in orde maken van onze
aangelegenheden van nut zijn, indien
je me vertelt, wat je uitgevonden meent
te hebben".
„Welnu, wat anders, dan dat er een
vr".In 't spel is die mijn plaats in
huis in zal nemen", riep ze uit. met een
brutslcn schaterlach. „Geef ie maar
geen moeite om dat te loochenen; men
kan oude mannen in dit opzicht nooit
vcr'r' wen. Wees oprecht, beste
v- <rd' ik zal je er geen verwijten over
- K' zaak is -mmers heel na*
tuu-'i jk. Maar 't Is ook even ns
lijk e.-" ik me gekwetst gevoel, en dat
ik je nieuwe vlam dringend verzouten I
moet. me niet in den weg te loopen. I
Wat 'n deugniet moet je in je jeugd 1
geweest zijn! Bijna even erg nis je zoon
die mij, z'n eigen stiefmoeder, op de
meest schaamteloozc wijze heeft ver»
volgd".
„Ik had er iets tegen om op dit the*
ma in te gaan; tegelijkertijd bedacht ik
echter cat Let bij haar koppigheid en
haar boosaardig karakter, het beste was
wat ik deen kon, om haar maar uit te
laten praten.
..Zoo jauw Je klaar bent", zei ;k kei
„zal je me gereed vinden om tot onze
zaken over te gaan".
Doch daar was ze nog niet toe ge»
neigd.
„Foei!" riep ze uit, „zaken zaken
en nog eens zaken! Hoe dikwijls zal
ik dat woord nog van je moeten hoo»
ren! Is liefde dan een zakelijke aan*
gelegenheid? Je weet wel dat dit
niet zoo is want dat je tallooze avon»
turen hebt gehad, is buiten kijf. Ik heb,
tot nu toe, nog maar weinig ondervin»
ding op dat gebied maar heb nog
langen tijd voor me om ze op te doen.
Nu echter, beste vriend, weiger ik bc«
slist onze aangelegenheden te bespre»
ken, als ik niet de vaste verzekering
van je ontvang, dat er daarbij geen
andere vrouw in *t spel komt".
Op deze manier gedwongen te ant»
voorden zei ik: „Er is geen quacstie
mi een andere vrouw".
Zij zuchtte diep.
I „Je neemt me 'n pak van 't hart!'
riep ze spottend uit, en voegde er daar»
na, op harden toon bij: „Nu dus, aan
de zaken!" schoof haar stoel aan de
tafel en nam 'n klein notitieboekje uit
haar taschje, welks dicht beschreven
en ten dcclc met cijfers bedekte bland»
jes, zij nu en dan raadpleegde.
„Je biedt me dus", zei ze, „jaarlijks
twaalf honderd pond aan, onder voor»
waarden, die mij met schande overla»
den en den mcnschen het recht geven,
me met de vingers na te wijzen. Zoo
is 't immers?"
„Niet heclemaal", antwoordde ik.
„Je hebt buiten beschouwing gelaten,
dat je niet in Engeland moogt wonen,
en den naam Holdfast moet verwissc»
len tegen een anderen. Je nieuwe ken»
nissen zullen dus van je vroeger leven
niet 't geringste weten".
„'t Zou wel een wonder zijn, als zij
er niets van vernamen", antwoordde
mijn vrouw, op een manier, die aan
geen twijfel onderhevig was. of alles
wat ze zei was zorgvuldig bestudeerd.
„Ik ben volstrekt niet van plan me in
de eenzaamheid te begraven. Daar ik,
dank zij jouw wreedheid, verdreven
word uit het land. dat me lief is en
vertrouwd, en waar een jonge vrouw
met wat geld. van alle vreugden des
levens kan genieten, wil ik tenminste
op 't vasteland, in Italië. Frankrijk of
Duitschland 't plezierigste oord opzoc»
ken. Engclschen zijn er overal te vin*
den en 't zal niet te vermijden wezen,
dat ik oude kennissen, of ten minste
een semtimcnteelc ruïne. Ais het dan
ook niet kan, wil ik :u geen geval dat
je poogt de omstandigheden te dwin*
gen.
Maar öls aan den anderen kan* ook
maar een heel kleine mogelijkheid be*
staat, dan geloof me, Tilly! kan
je mij zeer groot genoegen doen. Ik
dweep met ruïnes en zoo uit de verte
:s het Huis te Werve de mooiste die ik
ooit heb gezien.
Met vele hartelijke groeten.
Johan.
2 September 1926.
Aan den heer Joh. van Bellekom.
Beste Joh.
Kom Zondag. Maar vroeg, hoor!
4 September.
Vijf dagen kter bevatte ..De Nieuws*
bode" de volgende advertentie:
V e-rioofd:
Tilly J. L. Houtman
on
Joh. A. W. van Bellekom.
9 September.
HOLLANDSCH BLOEMBOLLEN*
KWEEKERSGENOOTSCHAP
De twee en veertigste algemeenc ver*
gadcring van het Hollandsch Bloem*
bollcnkwcekersgcnootschap wordt ge*
houden te Haarlem op Maandag 7
Maart. De agenda bevat verschillende
voorstellen van huishoudclijken aard.
Onder meer is aan de orde de ver*
kiczing van een voorzitter wegens het
periodiek aftreden van den heer S.
Schoncvcld. De aftredende is terstond
herkiesbaar.
CHR. VEREEN. TOT KRAAM»
HULP
Ten bate van de Chr. Vereen. tot
Kraainhulo werd Donderdagmiddag nog
in Hotel Lion d'Or een demonstratie
voor huisvrouwen gehouden met een
Dordrccht*gasfornuis, waarvoor veel
belangstelling was.
Des avonds bestond er zeer veel am»
mo voor den Amerikaanschen verkoop
van kunst* en gebruiksvoorwerpen. Een
alleraardigst schimmenspel werd bo»
vendien vertoond. Voorts gaf mcj. E.
Snijders ecnigc zangnummers ten beste,
met pianobegeleiding.
Vermelden wij nog dat de demon»
stratie des middags werd bijgewoond
door mevrouw Röcllbar.essc De Vos
van Steenwiik.
mcnschen ontmoet, die me van aanzien
kennen. Mijn gezicht is veel te mooi,
om vergeten te worden, en misschien
wil je wel toegeven dat 't niet mogelijk
zal zijn om me heclemaal te verande*
ren, dat veeleer Lydia Holdfast wat
voor naam ze ook aan zal nemen
eigenlijk toch in de oogen van vrien*
den en kennissen altijd Lydia Holdfast
blijft".
,.lk zal niemand inlichten omtrent de
reden van onze scheiding", zei ik, nog
geheel onkundig, wat ze met haar laat*
ste gezegde beoogde, „ook jij kunt er
over zwijgen, zoolang 't je bevalt".
„Heb je dan al niet reeds met ande*
ren, over hetgeen tusschen ons voorgc»
vallen is. gesproken?" vroeg ze, terwijl
zij me doordringend aankeek. „Heb je
geen vertrouwelingen gezocht, w e je
de valsche beschuldigingen tegen me
hebt meegedeeld?"
„Gec nmensch ter wereld bezit mijn
vertrouwen", zei ik; „mijn verdriet is
me heilig".
„Hoe poëtisch! Maar al zeggen we
zelf niets dan zullen anderen toch zeker
over ons en onze omstandigheden pra*
ten. Mannen zoowel als vrouwen zijn
immers beiden evenzeer bezorgd om 't
wel en wee van den dierbaren naaste!
Elk schandaal doet hen verdriet, en t
kwetst hen in 't diepst van hun ziel, als
zij een onschuldige vrouw haar eer en
goeden naam zouden moeten ontnemen
Neen, neen, mij:: waarde, ik ken de
DE STINKENDE
GRACHTEN.
GEEN VUIL WATER HIER
HALEN.
Het vraagstuk van de stinkende
grachten te Haarlem is nog niet opgelost.
Vele middelen, om hiervan verlost te
worden, zijn in dit blad reeds genoemd
en liet onderzoek naar de oorzaak is
nog in vollen gang.
Het! raadslid de heer W. van Liemt
heeft over deze aangelegenheid met
een deskundige gesproken. Deze vestig*
de er zijn aandacht op, dat de oplos*
sing van dit euvel eigenlijk het ei van
Columbus is. Zoolang men namelijk bij
het spuien vuil water naar de grachten
haalt, zal de sfank nimmer verdwij*
nen.
„Want wat geschiedt er feitelijk", zei
de heer Van Liemt. „Het water, dat
door onze grachten naar het Spaamc
gestuwd wordt, vanwaar het via Spaarn*
dam in het Noordzeckanaal verdwijnt,
komt uit de Leidschevaart en dat water
isvuil! Er komt dus geen schoon
water in de grachten. Wie kan er nu
met vuil water iets schoon maken? En
het water van de Leidschevaart behoeft
niet vuil te wezen, als er maar flink
en goed diep gebaggerd wordt, zoodat
men een rcinen bodem- verkrijgt. Want
opmerkelijk groot is het verschil tus»
schcn de hoedanigheid van het water in
die vaart voorbij de Zandvoortschclaan
in de richting van Vogelenzang en dat
in het gedeelte tusschen de Leidsche*
straat en de Zandvoortschclaan. In het
eerstgenoemde gedeelte is het water zóó
helder, dat men af en toe den bodem
zien kan; het andere gedeelte is ont»
zettend vuil. Welnu, dat kan volgens
den deskundige eenvoudig verholpen
worden door een grondige schoonmaak
van den bodem. Het is in ieder geval
wel eens te probeeren", aldus de heer
Van Liemt, die er nog zijn voldoening
over uitsprak dat er reeds eenigc we»
ken lang aldaar gebaggerd is.
BLOEMENTRANSPORT PER
VLIEGTUIG
Wij lezen in Kweckcrsblad:
De Koninklijke Luchtvaart*Maat*
schappij blijkt er in geslaagd te zijn de
exporteurs van bloemen thans ook over*
tuigd te hebben van het voordeel van
verzending hunner producten naar Lon*
den. De laatste weken hebben geregel*
de transporten van gebroeide tulpen
plaats in hoeveelheden van 400 tot 800
K.G. per zending. Te zijner tijd zullen
zendingen gladiolussen en irissen vol*
gen. Door het snelle transport lijn de
bloemen 24 uur eerder op Covmt Gar*
den Market, terwijl verwacht wordt,
dat zij daardoor en evenzoo door spe*
cialc zorgen van de Koninklijke Lucht»
vaart*Maatschappij een hoogere ver*
koopwaarde zullen hebben.
De Aalsmeersche expocte irs maken
reeds jaren lang dagelijks gebruik var.
de internationale luchtverbin Jingen en
verscheepten in vijf jaar tijds ccds on*
gevccr 100.000 K.G. snijhloc nrn.
wereld beter dan je denkt. Dat betee*
kent niet, dat ik ooit getracht zou heb
ben, om iemands eer aan te tasten -
in 't geheel niet. Maar alle vrouwen
zijn helaas niet zoo goed, eenvoudig
en onervaren als ik".
,,'t Is geheel onmogelijk om de bru*
tale manier van deze zelfverheffing, die
te gelijk een bewuste en directe zelf*
bespntting was, in woorden weer te
geven. Indien ze echter gemeend had
me daarmee boos te maken, vergiste-
zij zich. 't Gelukte me, gedurende d;cn
heelen tijd, om mijn kalmte te bewa»
ren. Nu begon ze opnieuw.
,,'t Zou dus heel goed kunnen wezen,
dat mijn goede naam vernietigd werd",
zei ze. „en dat vrouwen, waarmee ik
zou willen omgaan, mij den rug toe zou»
den draaien. Dat zou me dan veroor*
dcelcn tot het omgaan met vrouwen
met een slechte reputatie en lichtzin*
nige mannen; mannen die er zich in
zouden verheugen, om een slecht spel
met m'n gevoelens te spelen. Ik echter,
beste vriend, ben gesteld op goed ge*
zclschap. ik dweep er mee, en de ge
dachte. dat fatsoenlijke mcnschen mij
minachtend aan zouden kijken ver*
scheurt m'n hart. Het is toch zeker
mijn goed recht, je dit alles uit te leg*
gen. niet waar?"
„Ga maar door", antwoordde ik. „je
hebt nog meer te zeggen, je hebt je er
op voorbereid".
„Ja, zeker, ik zal zelfs mijn notities
SCHILDERIJENVEILING.
Een hoogst belangrijke schilderijen
veiling zal Dinsdagmiddag 22 Febr. in
het Brongebouw te Haarlem worden
gehouden, waaronder werken van:
Floris Arntzenius, Louis Apo], I.
Akkeringa, B. J. Blomracrs, A. H.
Bakker—Kortf. M. Bauer. Th. de
Bock, J. Bosboom. Fred. J. du Chat»
tel. H. Daalhof, J. Haverman, J. Is»
raëls, Jac. L. Jongsma. J. S. H. Kever,
C. Kuijpers. A. Mauve, J. Maris, W.
Maris, M. Maris, H. W. Mesdag, W.
v. d. Nat, Alb. Neuhuys., Joh. Pictcr*
sen. Ph. Sadée, P. P. Schicdgcs. Chr.
Soer. W. B. Tholen, S. L. Verveer
Wouter Verschuur. C. Verschuur, J.
H. Weissenbruch, C. v. d. Windt, Wil*
!e*m Witjens, C. Ydema.
AANKOOP PERCEEL SCHALK*
WIJKERWEG
B. en W. stellen den raad voor hen
te machtigen voor de gemeente in het
belang der volkshuisvesting aan te koo*
pen tegen den prijs van f 15000 een
perceel aan den Schalkwijkerweg on*
der de gemeente Haarlemmerlicdc en
Spaamwoude.
GEVONDEN DIEREN EN-
VOORWERPEN.
Terug te bekomen -bij:
E. Leemkuil, Hieronymus v. Alphen»
straat 10, huiswerk-boekje; C. Visschor
Tetfcterod'estiraa't 108, broche; Politie*
bureau S-medestraat, bal; J. Kniegit, Lm»
schotenstraat 52 bal; W. v. Loeves-tijn
Morinnestoag 9, emmer met spons en
bore-be!L. Laatstee, Leidschevaamt 28G
haan (fazant); A. v. Donsciaar, Spij*
kermamslaan 2a, dameshorloge met
'ketting; T. Hab-rahem, Antiioniestnaat
5, zw. kiraderhaindseboen; Politiebureau
Smedëstraat, wit wollen hand-schoen; J.
Brume-el, Sla-öh-fhu!ssteaoit 97 K. hand»
schoen; v. Mourik Broekman, Wilhel*
mónastraait 7, bruin wollen haindischo-en
Moesbergen, Kruisstraat 34, dolx rman
pincher; E. Leemkuil. Hier. v. Aliphen*
straat 10, halskettinkje; W. Verkroost,
Essclii! derstraat 2-8 rood, tien ritten*
kaart (tram); W. Pen maarts, Sohermer»
straat 28 rood, mof; K. Cot ie, Klopper*
singel 165 zakmes; Antonissen, .Merk»
manstr, II kinderportemonnaie. R Roo»
zen, Olycamstr. 21 pet; P. Augusscn,
Julianapark 46 Schoten, homdmpcamcmg
A. Krom, Leidschevaart 226. taschje
m.i. S. Bakhoven, Spaarnwouderetraat
43, verfkrabber; P. v. Boekei, Oranje»
boomstraat 14, rijwie.be-last:mgmcrk.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct*. per regel.
het van ouds bekende en onover-
troffen middel tegen Influenza
(Griep) en alle aandoeningen
\^&r der slij'mvliezen. 8
Per heeie kruik 65 cent.
te hulp moeten nemen; mijn arm hoofd*
je is zoo zwak. Je herinnert je zeker
wel, hoeveel pijn ik er soms in had, en
hoe je d3n probeerde om mijn slapen
met water te verkoelen? In dien tijd,
zou je niets te kostbaar zijn geweest
om me plezier te doen, nu echter
beken 't maar zou je me het liefst
willen vergiftigen. Er behoort werkelijk
grooten moed toe hier met je opgeslo*
ten te zitten, waar we beiden onbekend
zijn, zoodat je me, zónder vrees voor
ontdekking, zoudt kunnen vermoorden,
en dan ontvluchten. Dat is de moed
van de onschuld, beste vriend!"
„Waar was ik ook eigenlijk weer ge*
bleven? Ach ja, bij de vrees om uit
fatsoenlijk gezelschap verstoeten te wor
den, en gedwongen tot den omgang
met avonturiers. Èn als ik dit alles op
me neem, mijn mooi huis en mijn ge*
achte positie laat varen mijn goeden
naam er zelf aan waag, wil je mij jaar»
lijks twaalf honderd pond uitbetalen
jij' de eigenaar van millioenen!"
„Je vergist je; ik heb mijn zaken
weggedaan, en ben niet zoo rijk als je
veronderstelt".
„Je bent een gierigaard, beste vriend,
ik weet dat je inkomen jaarlijks ten
minste tien duizend pond moet bcdra»
gen, want ik herinner me je mededee*
Lngen, uit de dagen, toen je mij met
je liefde en je vertrouwen begon te
verecrcn. Tenminste tien duizend en
ik zou me moeten vergenoegen met
