HAARLEM'S DAGBLAD
WEENSCHE BRIEF.
FLITSEN
DEB06RINSKY-JUWEELEN
ZATERDAG 5 MAART 1927DERDE BLAD
(Van onzen correspondent)
Een Oostenrijksche gravin als kamermeisje De
kleinzoon van Johann Strauss in armoede!
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 838DE
Wanneer je jeugdige zoon er onder tranen op gestaan
heeft, alle pakjes te mogen dragen en je gevoelens
verdeeld zijn tusschen angst, wanneer hij een deel of
alles zal laten vallen en verlegenheid over de afkeu
rende blikken der voorbijgangers voor die vrouw, die
haar zoontje als een pakezel gebruikt.
Dc nu 62'jarigc gravin Gabriele von
Auersperg stamt uit' ccn der aanzien*
lijkstc geslachten \an het oude Oos*
t«.nrijk. 'i'ot huur familie behooren niet
alleen dc graven, doch ook de vorsten
Auersperg. Bijna haar heeic leven heelt
deze vrouw besteed aan liefdadigheid
en nu zij oud is geworden, moei' zij. die
eens zeer rijk was, zelf haar brood ver*
dienenals kamermeisje in een
pension.
Haar vader bekleedde eens ccn der
voornaamste betrekkingen m het voor»
nulige keizerrijk. Hij was keizerlijk*
koninklijk president van het kroonland
Karinthic. Toen gravin Gabriele acht*
tien jaren oud was. bekleedde zij dc
functie van secretaresse der Katholieke
vrouwenorganisatie in het land Krain,
welke verceniging door haar moeder
was opgericht. Toen haar vader stierf
en zij in het bezit kwam van een kolos*
s.ial vermogen, stichtte zij in het kleine
dorpje Schiska een i'ehuis voor weezen.
welke inrichting in latere jaren zeer
beroemd is geworden,
Licfdadigheidsvcrccnigingen en ge*
meenten uit héél Oostenrijk zonden
hun weezen naar dit instituut, waar zij
ccn uitstekende opvoeding genoVen. Dit
kostte den verecnigingen en den-gemeen*
tcbcsturcn bijna niets. Men betaalde
slechts ccn toelage van tien a i'wintig
kronen per maand en alle andere uit
gaven cn kosten werden door het in*
stituut zelf bestreden
Duizenden wcczcn werden in
gravin Aucrspergs instituut grootgc*
bracht en tot nuttige leden van dc
maatschappij gevormd.
Toen dc revolutie kwam. wiklen de
autoriteiten niet? langer hebben, dat een
gravin met monarchistische gevoelens
aan het hoofd van ccn opvocdings*
inrichting zou staan cn diarom werd
zij v.m het instituut' verwijderd.
Gravin Auersperg kocht nu ccn land*
goed tc Wicndorf. in dc buurt van
Graz. Hier wilde zij ccn nieuw wees*
huis stichten. Een /ekere dr. Mctzgcr
uit Freiburg in Brcisgau. die leider
was van een vcrccniging „Wcisscs
Krcuz", hoorde van haar plannen cn
trad met" haar in onderhandelingen.
Deze vereeniging richtte verschillende
ondernemingen op. welke in den loop
der tijden alle tc gronde gingen cn die
aanleiding gaven tot het ontstaan van
menig rechtsgeding.
Ook dc affaire v.in gravin Aucrspergs
weeshuis nam ccn ongelukkig einde. Dr
Mci'zgcr wist de arme vrouw veel geld
af te troggelen cn ten slotte bleef niet
veel van haar bezittingen cn haar vermo*
gen over. Het cisscs Kreuz' moet
DE ZACHT HARIGE
HOOGE Z1JE
Dc rodaoric Moderne Kunst had ccn
idiner gegeven aan haar medewerkers
en de kunstsch ldor I'ienema, die mam
genoemd blad houtsneden voor kop*
versierrrvg levwdc. was onder dc ge*
noodigden geweest. Picracina die ndet
veel gewend was, had het heerlijk ge*
vonden. Maar hit allerheerlijkst w»t
Hij had beleefd, dat wasde hoed
van den hoofdredacteur. Het was een
enorme, zacbt»harige hoogc rije ge»
wccst en na het diner was Prcncma's
levensdoel dat altijd een standbeeld
was geweest, veranderd in zoo een
fiocd! Betrekkelijk zonder moeite had
hij den wirrkd ontdekt waar men het
bogcentk hoofddeksel verkocht. Dc
prijs bedroeg rood f 25. maar Pienema
die nogal cncrg.ck was. had het klaar
gespeeld die som in een kiein half jaar
over te houden. en nu nepte hij
-zich naar zijn vriend, den dichter
Hurkroars. om dezen zijn sobat tc
toon co dien hij keurig verpakt bij zich
droog.
„RcuMchtvg!" reide II-urkmans. nadat
hij den zacht'hin.er. hoogen zijc aan
a c kanten had bekeken: „reusachtig!
Maar Pienema, d -c mc ccn plezier en
icon mij dico hoed! Je bent mijn vriend
niet waar? co morgen moet ik verzen
zeggen voor de radio. Er is wei nic*
maod die me ziet, maar ik zit toch
om zoo een hoed verlegen, om dat het
cemvgeg costuum waarin :k mij nog
tovmtn kan, een rok is".
Pienema weigerde niet. Maar dat
kwam doordat hij niet weigeren durf*
dc. De hoed bleef bij Hurkm&ns.
Doch het noodlot wilde dat P.enema
onder weg koude vatte cn daarbij r.og
FEUILLETON
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van
BARONES ORCZY.
10)
II.
Lady Chartlcy had van dc laatste
gast afscheid genomen.
..Ik Jank u wel: het is ccn heerlijke
middag geweest!"' Dezelfde woorden
■werden wel honderd keer herhaald en
wel honderd keer had Litta met een
stereotypen glimlach geantwoord.
..Ik ben blij <jat wc zuik mooi weer
gehad hebben" of een dergelijke on*
bctcekenendc opmerking.
„Waar is Sir Philip?" hadden de
meeste gasten er nog bijgevoegd. ..Ik
xo-j herr zoo graag willen zeggen hoe
we den tuin bewonderd hebben".
En in ar.Iwoord daarop had Litta
steeds geantwoord: „U kunt hem in dc
hal virden. Het doet mij plezier dat u
den tuin mooi vond"-
Hoe zc dezen middag ooit was door*
gekomen, wist zc niet. Twee uur lang
van nutteloos gebabbel en beleefdheids?
Wccncn, Februari.
haar nu maandelijks ccn zeker bedrag
betalen, maar dit' geld blijft dikwijls
rcer lang uit.
Reeds in 1923 stond dc gravin feite*
Irjk „op straat". Een neef, dc referen*
daris graaf Chorinsky, nam haar in zijn
huis op cn zij bleef bij hem tot zijn
dood.
Zoo lang zij in staat is zelf haar eigen
brood tc verdienen, wil zij niet! aan*
•gewezen zijn op dc weldadigheid van
anderen en zoo heeft dc vrouw, die
haar gunsehc vermogen opgeofferd
heeft niet dc gedachte daar anderen
incc te kunnen helpen, thans de een*
voudigc betrekking van kamermeisje
in een pension te Hictzing, een van
Wccncns voorsteden. aangenomen.
..Per slot' van rekening kan men ook be*
staan als ondergeschikte bediende",
zoo verklaarde zij in ccn interview.
Onder dc slachtoffers van de huidi*
ge tijdsomstandigheden behoort ook de
kleinzoon van den beroemden Johann
Strauss, den „Walzcrkünig".
Gisteren kon men in de Wccnsche
bladen ccn oproep lezen, waarin deze
man, die bankbeambte is geweest cn
die ten gevolge van den algcmccncn
„Abhau" dc „afvloeiing" zegt1 men
in Nederland broodeloos Is gewor*
den. Reeds sedert twee jaren is hij zon*
der betrekking en leeft hij van toeval
lige gclcgcnheidsvcrdicnsten. Hij heeft
een vrouw cn twee kinderen cn hij
tracht nu door middel van de pers
hulpvaardige mcnschcn tc vinden, die
hem aan een betrekking kunnen hel*
pen!
Enkele weken geleden vond tc
Schattcrndorf in het Burgcnland een
schietcrij tusschen aanhangers van ver»
schillende politieke partijen plaats, waar*
bij een oorlogsinvalide cn ccn zesjarig
knaapje om het leven kwamen. Thans
wordt in een bioscoop x'c Wiener*
Neustadt niet ver van Wccncn
een film gedraaid, die dit vcrschrikke*
Uyjke tafereel in beeld brengt Niet dc
schietcrij cn dc moord zelf werden door
ccn operateur opgenomen, doch op dc
plaats van hci' gebeurde werd een
nieuw schijn gevecht gccnscc*
neerd. Op deze wijze kunnen dc lief*
hebbers van sensatie met eigen oogen
hetzelfde aanschouwen, waarover zij
zooveel in de kranten lazen.
Een fraai gcrfocgen!
W. M. BEKAAR.
malaria kreeg, Zoo ginigen er veertien
dagen voorbij eer hij in zoo verre her*
site ld wan dat hij aan zijn hoed kon
(kinken En twee dagen daarna bezocht
hij Hurkmans.
„Wat je zegt!" zeide dc dichter: „heb
je d'.em hoed nog niet terug? Zoo. zoo!
Nou! je moet weten dat rnija vriend
Van Staveren, een romanschrijver, juist
naar zijn uitgever moest. Hij vroeg
mij den Hoed en ik gaf dien. Vrienden
onder elkaar, niet waar?.... Maar hij
zou hem dodelijk terug brengen!"
„O! is u mijnheer P.enema?" zeidc
dc romanschrijver Van .Staveren, hij
wion zich dc sch.ldcr ccn half»uur later
vervoegde. „Nou! ik maak u mijn com*
pHmmt, hoor! Uw hoed is een pracht*
stuk!Maar nu wij het toch over
dien dop hebbenik wist niet dat
u er zoo om verlegen zit! Het spijt mij
wel, doch ik heb hem uitgeleend aan
den regisseur van Het ToonccL Hij is
een vriend van mc co laat mij wel eens
wat verdienen, zoo dat ik moeilijk
wevgeren kon! Hij moest een reuze*
contract afsluiten, zeidc hij. Ais u naar
hem toe gaat. zal u uw hoed zeker
krijgen. Het spijt mij da-t rk geen tijd
heb om zdf even tc gaan!"
„Eigenlijk heb tk geen tijd om u tc
ontvangen", bromde dc regisseur van
Het Tooncel tot wien zich Pienema
radeloos wendde: „maar :k begrijp dc
kwestie. En ik betreur het dat u geen
kunstenaar is. want er zou uit die
hocdeogeschiedonris een kostelijke
klucht te brouwen zijn. U moet name»
lijk weten dat ik den hoed ook niiet
meer in mijn bezit heb! Ik heb hem
geleend aan onzen jeune premier wiens
hoofddeksel deze week was afgewaaid
en dien ik in zulk noodweer niet on*
gedekt naar huis durfde laten gaan.
Gaat u oven naar hem toe: Burdht*
straat 7, drie hoog!"
phrases, terwijl ze met haar gedachten
was bij Gabriellc Bobrinsky. die op
haar zat te wachten in den blauwen
salon, die naast den wintertuin lag.
Litta had de kamer gesloten voor de
andere bezoekers; Gabriclle had er na*
tuurlijk behoefte aan óm alleen te zijn.
Zonder aan het tuinfeest tc denken,
was zc precies een kwartier vóór dc
eerste auto met gasten gearriveerd.
Zc had dus alleen tijd gehad om heel
in 't kort te vertellen van het wonder*
lijkc dat er gebeurd was. En Litt^, die
er naar snakte om meer tc hooren,
moest Gabrielle in dc blauwe kamer
achterlaten cn naar den grooten salon
gaan cn praten tegen ccn aantal men*
schen waar ze niets om gaf, terwijl haar
hoofd duizelde.
Nu waren zc eindelijk allemaal weg
cn Phil was gelukkig weggegaan om
zich te verkleedcn in wat hij zijn werk*
pakje noemde, cn zou daarna gaan kij*
ken of dc tuinman zijn nieuwe aard*
heien behoorlijk geplant had. En Litta
had dus gelegenheid om naar haar
vriendin toe tc gaan. Gabriclle zat in
de blauwe kamer, in ccn hoek van de
sofa en staarde peinzend in het vuur.
Hoewel het half April was cn de dag
bijna warm was geweest, deed het vuur
prettig aan nu dc zon onderging. Er
blies nog een koele noord*wcstcn wind
cn dc toppen van dc Cherron en dc
Haut Montel waren nog gedeeltelijk
„Uw hoed? Uw hoed?!" vroeg de
jeune premier die communistisch voel*
de. ..Mijnheer, u w hoed bestaat niet!
Wat u het uwe meent, ontsteelt u aan
de samenleving. Het pr:vé»bc>zit is de
vloek van onze maatschappij!"
„Ja, mijnheer, dat is allemaal goed
en wel: maar; ik verlang den hoed
terug dien aan Hurkmans, deze aan
Van Staveren, deze aan den regisseur
van Het Tooocel, cn die laatste aan
u leende!'
„Zoo is dan wat anders!Welnu.
mijnheer, die hoed is bij Oome Jan!
He: is namelijk een soort principe van
me via Oome Jan alles aan d"c samen*
leving terug te schenken!"
„Wat? U hier?!" zeide dc pandjes*
haas. toen hij die jeune prem-.er met
Pienema zag binnen treden: „En u wou
dien hoed terug? Maar u laait toch
alles staan wat u brengt?"
„Geef dien hoed terug, en daar mee
ui*!"
„Zoo! Ja! Hm! Enfin! ik
zal het u maar zeggen. Ik rokende niet
op uen mijn dochter trouwt van*
daag.cn haar schoon vader
„Hier die hoed!!"
Met deze woorden stoof Pienema ccn
kwartier later op den niets vermoeden*
den drager vun zijn zachtharigen
hoogen zije toe. Hij was een robustc
man die zioh juist voor het stadhuis
onhandig "~n taxi poogde te wu>r*
men. Hij sprong naar buiten Cn gaf
Pienema een kolossalen slag om zijn
ooren.
„Wat had je?"
L>a>t is mijn 'hoed!"
Maar de man berovende met een
ferm on ru'k het hoofddeksel en luister»
dc vervolgens onwillig naar dcn jeune
premier.
„Zoo!Nou! ik zal hem laten
brengen!" klonk zijn bescheid.
„Neen!" brulde Pienema: „Hier die
hoed on dodelijk! Politic!"
Een agent kwam en Pienema won het.
Hij ging met de zacht*harigcn hoogen
zije naar huls.
Maar twee dagen later eindigde de
vriendschap PienemaHurkmans na dc
hoogst simpele vraag van den dichter:
.Zeg eens! hob j£ den hoed al
terug?Pk moet morgen verzen zeg*
g«>
JOH. VAN DEN HOEK.
BINNENLAND
KOLONIAAL INSTITUUT.
DE HEER DELPRAT
TREEDT AF.
Dc heer Th. 1". A. Dclprat algemeen
.■>:crctaris van het Koloniaal Instituut tc
Amsterdam, heeft als zoodanig met in*
gang van 1 Mei a.s. ontslag genomen.
De raad van beheer benoemde in zijn
plaats den heer E. P. Wcstcrvcld, den
oud*ministcr van marine.
Naar aanleiding van dit aftreden
schrijft het Hbld.:
Dc heer Delprat gaat dus het Kolo»
niaal Instituut, zijn instituut, verlaten!
Herhaaldelijk het laatst nog bij de
plechige opening door de Koningin
hadden wij gelegenheid om de verdien»
sten van den heer Dclprat als alge*
meen secretaris in het licht tc stellen.
Hij was dc man, die ondanks alle moei*
lijkheden der jaren na 916, volhield cn
anderen tot volhouden wist te bewc*
gen; hij was degene, die den door Crc»
mer en Hubrecht begonnen arbeid
voortzette, die steeds blijmoedig voor*
spelde „wij komen er!" Dc heer Del*
prat bleef zelfs optimistisch in dc na*
oorlogsche dagen, toen het geld op was
en dc bouw stil stond, toen dc dagbla*
den sombere voorspellingen uitten over
een toekomstige ruïne.
Dat men er ten slotte gekomen is,
was voor ccn niet gering deel te dan*
ken aan den thans scheidenden secre*
taris*gcncraal, die gelukkig de bekro
ning van zijn werk cn streven heeft
mogen zien.
ROTTERDAMSCHE BANK-
VEREENIGING.
DE POSITIE VAN GEDELE
GEERDEN KOMT TE
VERVALLEN.
In verband met het aftreden van den
heer mr. A. J. van Hengel als gede*
icgccrd commissaris der Rottcrdamschc
Bankverecniging verneemt dc Tel.. dat
dc heer mr. J. W. Beijen, die binnen*
kort door den raad van commissarissen
aan dc algemeene vergadering van aan*
declhoudcrs als directeur der bank zal
worden voorgedragen, deze opengeval
len plaats niet zal innemen. Nu dc za*
ken der Rottcrdamschc Bankvcreeni*
ging wederom normaal zijn, zal de po*
sitic van gedelegeerd commissaris bij
dc bank komen te vervallen.
met Sneeuw bedekt.
Litta liep op haar vriendin toe. ging
naast haar op de sofa zitten greep al*
lebei haar handen.
„Lieve schat", zei zc, „ik weet niet
hoe ik dezen vreeselijkcn middag ben
doorgekomen. Telkens snakte ik er naar
om weg tc gaan cn nog meer over deze
wonderbaarlijke tc hooren. Ik kon al
die oppervlakkige, kletsende mcnschcn
niet uit staan en iedere minuut, die ik
van je vandaan moest blijven, was ccn
kwelling voor me".
Gabriclle drukte haar kleine handjes.
Er was ccn veel opgewektere uitdrifk*
king in haar oogen gekomen'toen haar
vriendin binnen kwam, en ze keek naar
haar met zichtbaar welgevallen.
„Het is wonderbaarlijk!" herhaalde
Litta opgewonden. „Haast tc wonder
baarlijk!"
„Bedoel je dat 't tc mooi is om waar
tc zijn?" vroeg Gabriellc met haar rus*
tigc, kalme stem.
„Neen. dat zeg ik niet", antwoordde
Litta. „Maar ik moet er veel meer van
weten voor ik er een oordeel over
kan vormen".
Ze zweeg een oogenblik alsof zc haar
gedachten wilde verzamelen om zc vol*
komen onder bedwang tc hebben.
Peinzend met een rimpel tusschen haar
wenkbrauwen haalde zc zich het korte
gesprek weer voor den geest dat zc
met haar vriendin bad gehad, vlak voor
HOE EEN INBREKER
UITBRAK.
MET SCHEERZEEP BEWERKT
De inbreker*uithreker Moonen, die,
zooals gemeld, te Heerlen werd aangc*
houdon, is naar het Huis van Bewa*
ring te Maastricht teruggebracht.
Over zijn ontsnapping deelde hij
mede. dat hij een onderhoud wenschte
te hebben met zijn echtgenootc in
Heerlen. Daartoe had hij Dinsdagavond
de ijzeren spijlen van het raampje in
zijn cel verbogen, zich uitgekleed cn
zijn kleeren door het raampje io den
daaronder Eggenden tuin geworpen.
Hierop had hij zijn lichaam met scheer*
zeep ingewreven, zoodaa 'r goed gleed
cm iis toen door het raam van eéu
vrij groote hoogte in den tuin gespron*
g.n. Een politieman in Maastricht
hield hem aan. meldt de Tel., doen hij
hield zich alsof hij een carnavalsvieren»
de was en verdween daarop naar Heer*
ion. Zijn vrijheid is echter Van korten
duur geweest.
TOEKOMST IN CANADA.
VOOR NEDERLANDSCHE
EMIGRANTEN.
„Nederlanders zijn in Canada het
hest van allen geslaagd" zeide colonel
O'Kclly, van het Canadian Building
uit Londen, die dezer dagen voor het
Genootschap „Nederland*Engeland" tc
Den Haag heeft gesproken.
Hij vertelde, aldus liet Hbld., eerst
heel in het kort iets over de geschiede*
nis van deze jonge natie, daarna van
haar staatkundige inrichting, die op
zelfrcgecring is gegrond en thans reeds
uitgegroeid is tot zelfstandig diploma*
tiek verkeer met de Vereenigde Staten.
En (belangrijkste vraag voor velen)
het klimaat? De premier van Canada
heeft tijdens dc jongste rijksconferentic
tc Londen zelf nog gezegd, dat het zoo
voortreffelijk is. De Canadecschc win*
ter, waarover Europeanen zich wel eens
ongerust maken, is voor den Canadees
geen probleem maar een genot, rnet zijn
heerlijke, smettcloozc landschapsbecl*
den in gouden zonneschijn.
Canada, ccn land grooter dan de Ver*
ccnigde Staten, kan een rijken land*
bouw hebben, als de menschen c-r voor
te vinden zijn Dc landbouwproducten
hebben cr hun volle waarde en. dc
belastingen zijn er laag.
De Canadecschc regeering ziet graag
Nederlanders komen. Meer dan 120 000
leven cr reeds, over het geheele land
verspreid, in alle betrekkingen zijn ze
met het grootste succes werkzaam,
maar het meest en het best in den
landbouw.
„Zijn er gezonde, krachtige, werk*
zamc landbouwarbeiders, met wie men
hier geen raad weet?" zoo -iep colonel
O'Kclly uit, „laat ze dan bij ons komen
cn wij geven hun een plaats waar zc
dc eersten van dien stroom gasten wa=
ren gekomen, en al dien tijd keek zc
onderzoekend naar Gabrielle, op wier
bleckc gezicht alleen iets tc zien was
van dc geweldige spanning aan den
glans van haar oogen en het even tril*
len van haar lippen.
„Lieveling!" zei ze ten slotte, terwijl
zc het gesprek weer opnam op het
punt waar het door de komst van dc
gasten was afgebroken „ben je cr
zeker, heel zeker van dat het 't schrift
van je man is?"
„Ik ben cr van overtuigd", ant*
woordde Gabrielle Bobrinsky kalm.
„Het schrift is een beetje bibberig
het heeft mij vcc! moeite gekost om
het tc ontcijferen. Maar denk eens aan
de omstandigheden. Litta: in dc gevan*
genis of langs den weg zijn hand
stijf van dc koude zijn verstand
bijna in de war door de ontbering
Zij had cr geen behoefte aan om
haar gedachten te verzamelen; meer
dan twee uur had ze daar alleen ge*
zeten en voortdurend was ze van deze
wonderlijke geschiedenis vervuld gc*
weest. Maar nu zweeg ze, cn haar stem
was heesch van tranen. Ze had haar
oogen gesloten terwijl zc probeerde
haar zenuwen te beheerschen, cn zag
daardoor niet het gebaar van ongeduld
dat Litta niet had kunnen onderdruk*
fccn. Hoeveel zc ook van Gabriellc hield
cn hoezeer ze met haar meevoelde,
eerst drie of vier jaar als arbeider kun*
nen werken." En dan is er geen reden
ter wereld waarom zulke mcnschcn na
dien tijd geen eigen farm kunnen stich*
ten. Meestal betalen ze een tiende di=
reet, dc rest in ccn zeker aantal jaren
daarna, maar het kan ook anders. Een
toekomst hebben zc in Canada in ieder
geval. 1
Het is reeds lang bekend, dat Canada
voor ondernemende landgenooten op
landbouwkundig gebied inderdaad een
toekomst biedt. Daarom willen we de*
zen cry van den heer O'Kellv nog wei
eens overbrengen. Maar meteen den
nadruk leggen op dit belangrijke punt:
dat landgenooten. die zouden willen
„trekken", zooals zoovclcn onzer voor*
zaten en tijdgenootcn al naar verre
landen getrokken zijn, vooraf ernstig
hun besluit overwegen, goede inlichtir.*
gen inwinnen cn zich verzekerd weten
van gezondheid, werklust cnmoe»
dig doorzettingsvermogen. Onafwijsbare
voorwaarden, waarop mevr. Vcentra.
die in Canada reisde, ons vroeger ook
wel heeft gewezen.
TYPHUS AAN BOORD.
DROEVIGE REIS VAN DE
„TEXEL".
Gedurende dc reis van het s.s.
„Texel" te Rotterdam hebben zich
ernstige gevallen van typhus voorgc*
daan. I Iet schip maakte een reis van
Oost*Afrika naar Australië. In Singa*
pore was vcrsch drinkwater ingenomen
Verschillende leden van de bemanning
waren aan wal gegaan en nadat men de
haven van Singapore had verlaten, de»
den zich hij die leden van de beman*
ning, die aan wal waren geweest, ty=
phusverschijnselcn voor. Te Fremantlc
moesten vijf typhuspatiënten in het hos*
pitaal worden opgenomen. Twee daar*
van, de tweede machinist de Visser
en de tweede stuurman Rustige, zijn
daar aan de gevolgen overleden. Het
schip werd in dc haven van Fremantlc
geheel ontsmet, terwijl al het te Singa»
porc ingenomen drinkwater overboord
gepompt werd. Daarna heeft dc
„Texel" dc reis naar Port Pcrie voort»
gezet, doch in deze haven moesten op
nieuw vijf typhuspatiënten naar het zie»
kenhuis overgebracht worden. Deze vijf
en ook de drie tc Fremantlc achtergc*
hieven zeelieden zijn thans geheel her*
stcld. 7.ij hebben zich aan boord bcge*
ven van liet s.s. „Aagtckerk", dat 5
Maart van Sidney vertrekt
Naar dc directie van de Stoomvaart
Mij. „Triton" aan de Tel. nog mede»
deelde, moet het uitgesloten worden
geacht, dat het drinkwater, dat te Sin»
gapore werd ingenomen, besmet was.
De directie is van mccning, dat de be*
smetting door dc bemanning, die tc Sin»
gapore aan land is geweest cn die daar
waarschijnlijk vruchten heeft gegeten,
aan boord is gebracht De scheepvaart*
inspectie zal een onderzoek instellen.
haar nuchtere verstand kon zich niet
neerleggen bij het blinde vertrouwen in
iets. wat haar ccn sprookje toescheen,
terwijl het voor haar vriendin absolute
werkelijkheid was. Ze keerde zich vlug
af, om vooral tc vermijden dat zc deze
arme, verblinde vrouw, die zich aan een
stroohalm vastklemde, pijn zou doen.
..M il jc den brief zien?" vroeg Ga*
briellc na ecnige oogcnhlikken, toen zc
haar zclfbcheersching weer terug had.
„Maar ik kan toch geen Russisch
lezen" zei Litta.
„Dat weet ik wel, maar ik zal den
brief wel vertalen. De brief is heel
kort".
Gabriellc zocht in haar tasch en nam
er ccn gekreukeld en gevlekt stuk pa*
pier uit. dal er op zichzelf al zielig en
onwerkelijk uit zag.
Met een liefdevol gebaar legde zc het
op haar knie cn streek dc vouwen glad.
die het schrift half onleesbaar maak*
ten. Toen zc er zich van verzekerd
had dat haar vriendin aandachtig luister
de. begon ze te lezen, terwijl ze den
brief van het Russisch in het Engelsch
vertaalde.
...Mijn lieve Gabrielle
,.Ik leef nog genoeg om aan jou
tc denken cn van je te droomen. De
voorzienigheid heeft Paul Serginc naar
dit vrccsclijke gat gestuurd waar ik nu
al vijf jaar gevangen zit. Het is mij eea
WERELD OP Z'N ERGST
(Nadruk verboden.)
ARNHEM'S FINANCIëN.
BELASTINGVERHOOGING.
Naar de Tel. uit Arnhem verneemt,
zal in een der eerstvolgende raadszit*
tingen een voorstel \an B. cn W. aan
de orde komen, tot verhooging van de
niet progressieve belasting van 2,9 tot
4 pet. Nu de cohicrer. 1926/1927 vrij*
wel geheel bekend zijn, is gebleken,
dat cr hoegenaamd geen accres van dc
belastingopbrengst heeft plaats gehad.
Integendeel, het cohier 1926 1927 is wat
betreft de belasting naar het inkomen
en de opcenten op de Rijksinkomsten*
belasting aanmerkelijk lager dan het
cohier 1925/1926. Bovendien hebben de
hooge ramingen van de belastingop*
brengst in het belastingjaar 1926/1927
wel voor dc rekening van 1926 een
gunstig resultaat, doch gevolg is dat
voor 1927 minder geboekt kan worden.
Door een en ander zal het batig slot,
dat 1926 oplevert, grootendecls noodig
zijn om dc tegenvallers in 1927 te com*
peDseeren. In het geheel moet ongc*
veer rekening worden gehouden met
een bedrag van f 400.000. Het batig
slot van 1926 is nog niet bekend, maar
het staat vast, dat de bedrijfswinsten
over dat jaar buitengewoon gunstig zijn
en naar wij vcrne3nen 5 tot 5 1/2 ton
bedragen. Desondanks zal het batig
slot ten behoeve van 1927 zoodanig die*
ncn te worden aangesproken, dat er
als openingspost voor de begrooting
1928 zeker niet meer dan f 100.000 over*
blijft.
Toch ligt het niet in dc bedoeling van
B. en W. om met de verhooging van
het heffingspercentage op het oogen*
blik hoogcr tc gaan dan tot 4 pet., om*
dat deze sprong toch reeds groot ge*
acht »»ordt.
ADRES VAN WATERSNOOD*
SLACHTOFFERS
De commissie voor de verzoekschrif*
ten uit de Tweede Kamer heeft verslag
uitgebracht over het adres van P. A. v.
d. Pol, te Druten, cn anderen, allen in*
woners van het Land van Maas en
Waal, houdende verzoek te willen bc*
vorderen, dat met den grootsten spoed
en op de meest eenvoudige wijze wor*
de overgegaan tot wederopbouw van
woningen cn uitbetalingen der schade*
vergoedingen in verband met den jong*
sten watersnood cn bij bedoelde uit*
keeringen de weistandsgrens af te
schaffen dan wel deze zoo ruim moge*
lijk tc nemen.
De commissie deelt het inzicht van
den minister, dat bij dc vaststelling der
schadevergoedingen naar billijkheid is
gehandeld en voortvarendheid is bc»
tracht, weshalve er voor de Kamer
geen voldoende aanleiding bestaat, zich
in deze aangelegenheid tc mengen.
raadsel, dat ik cr mijn verstand niet
bij verloren heb. Waarom die duivels
mij niet doodschieten kan ik mij niet
voorstellen, vooral nu ik tc zwak be*
gin te worden voor het werk dat mij is
opgedragen. Kom naar mij toe, lieve*
ling. Paul zal jc vertellen hoe je me
uit deze hel kunt redden".
Nog langen tijd nadat Gabrielle klaar
was met lezen bleef het stil in de ka*
mer. Men hoorde alleen het kraken van.
het papier, dat Gabriclle weer zorgvul*
dig opvouwde cn toen in haar japon
verborg.
„En die man, die Serginc", vroeg
Litta na een poosje, „heeft die je niets
anders gebracht dan dezen brief?"
„Niets".
„En ken jc hem goed?"
„Heel goed. Voor den oorlog is hij
twee jaar lang Cyril's secretaris ge*
weest".
„Maar twee jaar?"
„Hij was eerlijk cn trouw. We heb*
ben nooit over hem tc klagen gehad.
Hij reisde overal heen met ons. Toen
de oorlog uitbrak waren wc in Enge*
land; hij moest toen natuurlijk dadelijk
naar Rusland terug om zich bij het Ie*
ger te voegen. En daarna ben ik hem
u:t het oog verloren tot hij gister*
avond bij mij kwam".
(Wordt vcryolgxQ
