Haarlem's Dagblad | 1927 | 11 maart 1927 | pagina 9

HAARLEM'S DAGBLAD

OM ONS HEEN

FLITSEN

DEBOBRINSKY-JUWEELEN

VRIJDAG 11 MAART 1927

DERDE BLAD

No. 3940

UIT DE GROENE DOOS.

Bladerend in Haarlem's Weekblad van
1852, dus nu precies driekwart eeuw ge»
leden, vond ik in het nummer van 16
Juli t bericht, „dat het verdrag omrent
een Spoorwegverbinding tusschen Ne*
dcrland en België gei'eekend is of op het
punt i.s van gcteckend te worden. De
verbinding zal volgens dat bericht plaats
hebben: van Antwerpen -in ecne rechte
lijn tot onze grenzen omstreeks Ess hen
en van daar over Nispen en Kozend aal,
Standdaar Buiten tot de Rondvaart in
de nabijheid van den Moerdijk. Van Ro»
zcndaal zal eene zijtak gelegd worden
tot Breda. Aan de cóhccssie. die voor
het leggen van den weg en den zijtak
zal worden verleend, zal eene stoorn*
bootdienst worden verbonden van den
Moerdijk langs Dordrecht tot Rotter»
dam".

Biijken van toenadering, in den rcch*
ten zin van het woord. De toestand
was dus toen bete.- dan op dit oogen»
blik. nu in de Eerste Kamer gespro»
ken wordt over een traci'aat. dat juist
de grootste verwijdering zal veroorzaken j
omdat het een overeenkomst is. waar
bij de schade aan den ccnen en het voor»
deel aan den anderen kant wordt ge»
gund en dit nog wel door een Neder»
fandschen Minister wordt verdedigd.

In dit opzicht' iN de goede oude tijd
dus inderdaad beter geweest. Maar wij
wanhopen nog niet. Er blijft nog een
kans over, dat dit ongelooflijk slechte
contract zal worden verworpen door de
Eerste Kamer.

Sindsdien is de brug over den Moer»
dijk gebouwd en behoeven wij niet meet
met een boot over dat' water langs
Dordrecht naar Rotterdam te varen. Er
is in die jaren meer verunderd. In een
opsomming van voor den landbouw
schadelijk gedierte, waarvoor prcmitn
werden uitgeloofd, vinden wij in het
nummer van 27 Februari 1852: voor een
moervos 130. \oor een vos 1.
voor een ntct volwassen vos 0.75.
voor een marter. fluwijn, bunsing, her»
mehjn of wezel 0.30. voor een arend
1.een grootc jjchtvalk en een
havik 0.75, een kleine jachtvalk. een
sperwer, een wouw en een buizerd
0.30.

Veel van dit? schadelijk gedierte is
daarna verdwenen. Schadelijke men»
schcn waren er ook in die dagen ge»
nocg. al gebruikten zij den revolver tu»g
nic: d'C in onzen tijd. ten spijt van een
wapenwet die vergunning voorschrijft,
zoo vaak voorkomt also! hij kinder,
speelgoed was. Het Provinciaal (»c.
rechtshof van Noord'Hollund veroor»
deelde in 1852 drie mannen voor
▼alschhcid in 473 geschriften van
koophandel, door het namaken van ge»
schriften en handtcckeningen en hei'
desbewust gebruik maken van 237 van
die- valschc geschriften. Zooiets komt
ook nu nog wel voor. al is het ook niet
zoo in 't groot. Maar de merkwaardig»
held ligt meer in de sirai, die op ele
drie boosdoeners werd toegepast. Eerst1
werden zij een halfuur te pronk gesteld,
daarna gebrandmerkt met de letter 1'
en ten slotte 12 jaar in confinement ge»
bracht, of met andere woorden gevun»
gen gezet1. De te pronk stelling was geen
pretje, daar het publiek van de gelegen»
beid gebruik maakte om misdadigers uit
te maken voor al wat leclijk was en als
bet daar kails toe zag. te bombardccrcn
met allerlei vuil en atv.il. liet brandmer»
ken geschiedde met een gloeiend Ij/er
op den schouder. De operatie was
uitersc pijnlijk en niets kon de letter
1;. ooit meer uitwisschcn; de veroordeel»
de was levenslang als felon (schelm
of schurk) gestempeld, de tegenhanger
voor onze tegenwoordige rechtsbedoe
ling. die er op uit is den veroordeelde
te rcclassccren of door voorwaardelijke
gevangenisstraf voor de cel te behoeden.

Ook de doodstraf bestond in die da»
gen nog. Zekere J. van der Putten werd
..schuldig verklaard aar. mocdwilligen
doodslag, vergezeld van het moedwillig
toebrengen van kwetsuren, waaruit
gccncrlci ziekte of beletsel om te wcr»
ken van meer dan 20 dagen is ont»
Btaan" (merkwaardige bijvoeging) „en
dien ten gevolge veroordeeld tot de
straf des doods, uit te voeren binnen
de stad Haarlem, -door het ophangen
aan een galg. dat de dood er na volgt
en in de kosten".

Ongeveer waar nu het standbeeld
van Coster staat werden dergelijke von»
nissen uitgevoerd, terwijl de autoritei»
ten op het Stadhuis toekeken, dat alles
naar behooren geschiedde. Om de kos»
ten zal de boosdocnc^ zich wel niet be»
kommerd hebben.

Er is veel veranderd in korten tijd.
wagt wat bctcckcncn 75 jaar? Toen de

doodstraf werd afgeschaft, hebben de
voorstanders daarvan ach en wee ge»
roepen omdat zij toeneming van de
misdadigheid verwachtten. Die verom
derstelling is niet verwezenlijkt, het te»
gendcel weliswaar ook niet. De zaak
is. dat bij misdrijven de daders altijd
hopen niet ontdekt te zullen worden
en daartegen helpen de zwaarste straf»
fen niet.

Maar wij vinden ook komische din»
gen. Wat zegt men van een advertentie
als deze?

Daar den ondergeteekende dage»
lijks nog eenige uren overblijven,
welke hij gaarne tot onderrigt der
jeugd in alle vakken van het la»
ger onderwijs, zoude besteden, zoo
heeft hij. door de«e, de eer, zich bij
belanghebbende familiën nederig
aan te bevelen.

J. A. DE HOOG.

Huisonderwijzer.

Laat ons grootmoedig wezen en de
overbodige n in den eersten regel toe»
schrijven aan den zetter, die eenmaal
om zijn brceden rug beroemd is. Maar
die nederigheid is niet meer van dezen
tijd. Ze was ook niet noodig wanneer
vriend de Hoog (let op de tegenstcl»
ling) voor een billijke betaling goede
lessen gaf. De uitdrukking is dan ook
lang uit den tijd; ze werd later door
de sierlijke term ..minzaam" vervangen.
Minzaam aanbevelend. Op dit oogen»
blik doen wij het maar zonder al die
fraaiigheden en beschouwen een over»
cenkomst. waarbij de een ^ontvangt en
de ander betaalt, zonder complimcn»
ten van den eer.cn kant, behoorlijk
tfgedaan.

Heeft een van mijn lezers den om»
roeper nog gekend? Ik herinner mij
het brave oude mannetje, dat met ct-n
versleten stem aan een groepje toe»
hoorder» onbelangrijke dingen verkor.»
digdc. dat er visch te koop was of
een ring met dkimant verloren was en
dat de eerlijke vinder tegen bctoonng
werd opgeroepen en zoo voorts. De
dagbladen hebben aan deze gebrekkige
publiciteit een einde gemaakt. Maar
dr.e kwart eeuw geledon was de om»
roeper nog zulk een belangrijke figuur,
dat een inzender in mijn Haarlem's
Weekblad in alle ernst klaagt over „de
ondoelmatige wijze, waarop bet omroe»
pen of omklinkert^hier ter stede ge»
schicdt. Overal elders, waar hij in de
gelegenheid is geweest dit waar te
nemen, wordt door den omroeper
eerst zóó lang op een bekken geslagen.,
of met eene bel geluid, of op eene
trom geroffeld, dat de daardoor op»
morkzaam gewordene lieden den tijd
hebben om zich -rondom hem te verza»
melen; dan eerst roept hij uit, wat hij
bekend te inakcn heeft. Hier itvtegem*
deel geeft de omroeper slechts óén slag,
in enkele gevallen twee slagen op het
bekken en roept dadelijk uit wat hij
te zeggen heeft. Zulk een omroepen
beteckent echter niets; het wordt al*
leen verstaan door diegenen, die zich
op het oogenblik dat de slag valt. toe»
valiig vlak bij den omroeper bevinden.
Meestal mist dus het omroepen hier
geheel zijn doel; vandaar dan ook. dat
de mcesten wil weten dat er iets
omgeroepen is. maar niet wat; van»
daar de verkeerde soms aüerbcspot»
tclijkstc antwoorden, die vaak ter goc»
der trouw gegeven worden op de
vraagt „wat er toch omgeklonken is".
Het te wenschen. dat dit eenmaal
moge veranderd worden.

Nu, het is veranderd en de bezorgde
inzender die dit schreef, is van zijn
tobberij ontslagen. ook omdat hij
hoogstwaarschijnlijk wel niet meer tot
de levenden zal behooren. Die tijd
kende nog andere moeilijkheden. Het
vervoeren van kooltjes vuur over
straat bijvoorbeeld, dat waarlijk, dik»
wijls aanleiding tot brand gaf.

Daarover maakt een andere inzen*
der zich zorg en het blijkt inderdaad,
dat daartegen een keur (verordening)
is uitgevaardigd, die dateert van
1818. „En vermcenende daartegen te
moeten voorzien en ook te dien op»
zichte de meest mogelijke gerustheid
en zekerheid aan de goede ingezetenen
te moeten verschaffen. Zoo is het dat
Burgcmccstercn voornoemd, na dclïbo
ratie en met goedvinden van den raad
dezer stad. hebben besloten te bcpa»
len. gelijk bepaald wordt bij deze:

Dat voortaan niemand eenig vuur
langs de straten oi wegen b.nnen deze
siud ot dezciver jurisdictie zat mugen
dragen, dan in besiotcn of ovcrdeKie
potten, pannen, testen in sloven of
diergelijken, zoodat daarvan gecnc
vonken zich kunnen verspreiden en
daardoor eenig nadeel bt gevaar van
brand of brandsioflcn zouden kunnen
worden toegebracht, en zulks op een
boete van drie guldens, te betalen
door diegene welke deze zoo nuttige
en noodzakelijke order zouden over»
treden en wcike boete voor de eene
helt te door den bekcurder en de wc»
dcrhclftc door de gemeepe (1) armen
zal worden genoten, terwijl in geval
van onivermogen van den overtreder
om die boete te betalen dezelve
vervangen worden door ecne gevange*
nis van een tot drie dagen.

Wordende den heer commissaris
van politie oo<k bij deze ten ernstigste
aanbevolen, om met de meest moge»
1 ijke attentie te waken en te doen wa»
ken tegen de overtreding dezer.

En opdat niemand hiervan onwetend
blijvc, zal deze worden afgekondigd
en aangeplakt, daar zulks te (ge»
schicden gebruikelijk is".

Deze ijsclijkc omhaal wordt namens
Burgemcestcrcn onderteekend door
David Hoeufft, 'ter ordonnantie van
dcnzclvcn door 1'. de Grocq.

Tot slot eenige „Sni-ppers uit het
zakboekje van een menschenlbekij*
ker".

Er zijn veel vrouwen (men hoort ^ct
ook wel van mannen) die klagen, dat
zij het zoo geweldig druk hebben. In»
dien zij zich alleen met hunne eigene
zaken bemoeiden, dan zouden zij er
gemakkelijk mee klaar komen.

Ik hoor menigmaal huismoeders
klagen over de uithuizigheid der man»
nen. Een theelepeltje honig brengt
meer bijen in een korf. dan een kom
vol azijn.

Het is een vrij algemeen gezegde in
den mond van ouders: ..de kinderen
zijn zoo ongezcggelijk. „Het komt mij
voor. dat men de jeugdige kleinen best
bij jonge stammen kan vergelijken:
alles hangt van het opkweeken af.

Deze snippers van dnic kwart eeuw
geleden schijnen op dit oogenblik nog
wel toepasselijk.

J. C. P.

VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 843

BOTERHAMSTATISTIEK

(1) Algemocot

BINNENLAND

HET TRACTAAT.

VANDERVELDE EN CHAM»
BERLAIN

De Zwitserschc correspondent van de
N. R. Crt. meldt uit Geneve aan zijn
blad:

Van de vele private besprekingen tus»
sehen de ministers van buitenlandsche
zaken heeft hier ook de aandacht ge»
trokken een lang onderhoud tusschen
Chamberlain en Vandcrvcldc. Natuur»
lijk gaf ook deze bespreking weer tot
allerlei commentaren aanleiding en trof
men in perskringen weer de terecht
door Strescmann gelaakte neiging aan,
meer erachter te zoeken dan in wer»
kclijkhcid het geval was. Men vroeg
zich af, of Chamberlain en Vandervel»
*dc soms Dcsprokcn hadden, welke ge»
dragslijn zij volgen zouden indien onze
Eerste Kamer het Belgische verdrag zou
verwerpen, een verdrag, waarvoor blij»
kens het Timcsartikcl ook Engeland
zich interesseert.

Tegenover deze geruchten van achter
de schermen kan ik uit betrouwbare En*
gclschc bron vermelden, dat Chamber»
lain en Vandcrvcldc hoofdzakelijk over
China gesproken hebben en dat zij
slechts geheel incidenteel ook eenige
woorden over het Ncdcrlandsch»Bel»
gischc verdrag gewisseld hebben, zooals
over zoovele ander internationale kwes»
tics van het oogenblik. De kortston»
digc gcdachtcnwisscling over dit ver*
drag had echter gccncrlci politiek ka*
raktcr. Deze inlichtingen werden ten
stelligste bevestigd door minister Van»
derveldc zelf, die uitdrukkelijk aan de
vertegenwoordigers der Nederlandsehe
pers verzekerde, dat hij met Chamber»
lain hoegenaamd niet gespoken had
over de kwestie, wat zou kunnen ge»
daan worden na cvcntueele verwerping
van het verdrtg door de Eerste Kamer.
Van der Velde verklaarde dat er ook
daarom voor hem gccncrlci aanleiding
bestond, in een zoodanige gedachten»
wisseling met Chamberlain of iemand
anders te treden, omdat hij nog steeds
hoopt, dat het minister van Karnebcek
ook in de Eerste Kamer gelukken zal,
een wccrdcrhcid voor het verdrag te
krijgen.

IHlllluê^V/

Wanneer het moeilijkheden oplevert de boterhammen-
statistiek in het gezin bij te houden, is een systeem
als het hierboven aangeduide, warm aan te bevelen
als een besparing van ouderlijke herseninspanning.

(Nadruk verboden.)

UIT DE S. D. A. P.

Van de in het Volk gepubliceerde in»
gekomen congresvoorstcllcn voor het
een en dertigste congres van de S. D.
A. P., dat Zaterdag, Zondag en Maan»
dag 16, 17 en 18 April a.s. te Utrecht
wordt gehouden, vermelden wc het vol»
gende van het partijbestuur, dat betrek;
king heeft op het onderwijs:

Intrekking van de Wet van 30 Juni
1924 (S. 309), waarbij de invoering van
den zevenjarigen leerplicht is uitgesteld
tot 1 Januari 1930, de assistenten zijn
toegelaten tot de scholen en het aantal
onderwijzers, waarvoor het Rijk de
salarissen vergoedt, is verminderd.

Verlenging van den leerplicht, ten
einde te komen tot den negenjarigen
leerplicht van het zesde tot het vijftien*
de jaar.

Aansluiting van het voortgezet onder»
wijs bij het zesde leerjaar der alge*
meene lagere volksschool. Verzet tegen
elk streven, dat tusschen verschillende
lagere scholen zoodanig onderscheid in
in het leven roepen zou, dat voor leer»
lingen der eene school verdere onder»
wijsmogelijkheden openstaan, die voor
leerlingen der andere uitgesloten zijn.

Verbetering van de aansluiting van
het middelbaar en gymnasiaal onder*
wijs bij het zesde leerjaar van de alge»
meene lagere volksschool, in het bijzon»
der door wijziging van het karakter
van het onderwijs in de lagere klasse
der middelbare scholen, gymnasia en
lycea.

Organisatie van het onderwijs van het
7de, 8e, en 9de leerjaar zooveel moge»
lijk in afzonderlijke centrale scholen

oor voortgezet lager en U. L. onder»
wijs, met differentiatie naar aanleg, be»
stemming en voorkeur der leerlingen,
behoudens daar, waar (zoo tls in ge»
meenten met weinig talrijke en zeer
verspreide bevolking) het bezoeken van
centrale scholen te groote bezwaren
opleveren zou.

Bevordering van de samenwerking
ran aan elkaar grenzende gemeenten en
ran regelingen voor'het vervoer van
leerlingen, mede ter vermindering van
het aantal kleine openbare en bijzon»
dere scholen.

Beperking, met handhaving van de
beginselen van de financicclc gelijkstel»
ling, van de versplintering van het on»
dcrwijs; verhooging van de leerlingen*
aantallen, vcrcischt voor oprichting en
instandhouding van gesubsidieerde bij»
zondere scholen: vermeerdering van de
waarborgen, dat de scholen inderdaad
bezocht zullen worden door de kindc»
ren, te wier behoeve de aanvrage voor
de oprichting is ingediend; mogelijk»
heid van onderzoek naar de vraag of
een school, waarvoor financicclc
medewerking wordt gevraagd, voldoend
gerechtvaardigde behoefte bestaat met

regeling van het beroep, in geval deze
vraag ontkennend wordt beantwoord.

Wettelijke regeling van het voorbe»
reidend onderzoek (bcwaarsshooionder*
wijs) en verzekering, dat dit onderwijs
overal, waar daaraan behoefte bestaat
in voldoenden omvang zal worden ge»
geven.

Bevordering van de lichamelijke op»
voeding, onafhankelijk van militaire
oogmerken.

Wettelijke verplichting van de ge»
mcentebesturen ten opzichte van de li»
chamclijke verzorging der leerlingen zoo*
wel van openbare als van bijzondere
scholen: voeding en kleeding, school»
baden, schoolartsen, school verpleegsters
gezondheidskolonies, openluehtseholen.

Bevordering van het nijverheidson»
derwijs en versterking van het algemeen
vormend bestanddeel daarvan, zoolang
niet de aanvangsleeftijd voor het nij»
verheidsonderwijs verhoogd is.

Organisatie van overdag en in den ar»
bcidstijd te geven vervolgonderwijs
voor 15» en 18»jarigen, die reeds in het
bedrijfsleven werkzaam zijn, zooveel
mogelijk op den grondslag der beroe»
pen, die de leerlingen uitoefenen.

Bevordering en betere regeling van
het leerlingwezen.

Verbod voor werkgevers om jeugdige
personen in loondienst te hebben, die
niet deelnemen aan het vervolgonder*
wijs, waar daartoe de gelegenheid be»
staat.

Verbetering van de bezoldiging der
leerkrachten.

Democratiseering van de schoolor»
ganisatie, o.a. door toekenning van
grootere bevoegdheden aan de school»
vergaderingen. Grootere vrijheid voor
de onderwijzers bij de behandeling van
de in het leerplan aangegeven leerstof
en minder gebondenheid aan een voor
elk uur uitgewerkt lesrooster.

Vermindering van het aantal leerlin»
gen per klasse.

Verruiming van de gelegenheid tot
het toepassen van nieuwe onderwijs»
denkbeelden en methoden, zoowel bij
het middelbaar gymnasiaal als bij het
lager onderwijs

Afschaffing van het ambulantisme
der schoolhoofden bij het bijzonder on»
derwijs.

Verbetering van de opleiding der on»
derwijzers; driejarige opleiding aan op»
Icidingsscholen, na het afleggen van
eindexamen aan H. B. S. met 5»jarigen
cursus of Gymnasidbi, of van een
daarmede gelijkwaardig staatsexamen.

Bevordering van de studie en het on»
dcrzock van nieuwe onderwijsmetho»
den, ook bij de opleiding van de leer»
krachten.

Steun aan instellingen voor arbeiders»
ontwikkeling, volksuniversiteiten, lees»
zalen, openbare bibliotheken enz., zoo
wel door subsidieering als door be»
schikbaarstetyng van lokalen.

DE INDISCHE VERZETS-
LIEDEN.

N'aar de Tel. verneemt heeft de actie
van het „Comité voor de Indische ban*
nelingen". welks bestuur bestaat uit de
heeren Is. Querido. Dr. Huges, Mr. de
Jong, Ds. Eldering en mevr. Koch
Wimmers, allen te Amsterdam en de
heer M. J. Brusse, te Rotterdam, tal*
rijke adhacsic»bctuigingen ontvangen,
o.a. van dr. Berlagc, dr. J. van Epen,
Ds. F. C. de Vries. Ds. Misnclblom
Beyer, Ds. L. de Baan. Ds. P. Eldering,
Augusta de Wit, Dr. Hel, S. E. Burgers,
Dr. D. Aan Walree, Dr. G. G. J. Huls*
hoff Pol. Mr. L. van Raaltc. Een en an*
der heeft tot gevolg geh-td, dat het co»
mité een adres heeft ontworpen, dat
het van plan is te zenden aan de Regee»
ring, aan alle ministens en Kamerleden
om het daarna te puhliceeren in de, pers
en in brochure=vorm uit te geven.

Is het blad goed ingelicht, dan zou het
Comité o.m. aan de Regeering willen
verzoeken: afschaffing van de doodstraf
en niet ten uitvoerbrengen van de reeds
gevallen doodvonnissen; afschaffing van
de intcrnecring en zoolang dit laatsteciet
verwezenlijkt is, het brengen van de
grootst mogelijke verzachting in het
lot der geïnterneerden.

KOMEET OP KOMST.

Het Hbld. meldt:

De komeet, waarover in 1921 zoo
angstwekkende verhalen geloof vonden
bij een deel van het publiek is op den
terugweg naar ons. In Amerika heeft
een der sterrenwachten de dwaalster
reeds op 3 Maart gesignaleerd, maar
voorshands is zij alleen door de aller*
sterkste en grootste kijkers waar te ne»
men. In Mei zal de ster naar men ver*
wacht ook a-oor kleine kijkers zicht*
baar vrorden en op 27 Juni zal zij niet
meer dan vijf»en*cen half miüioen K.M.
van de aarde verwijderd zijn.

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct*. per regel.

FEUILLETON

Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van
BARONES ORCZY.

I5)

„lk dacht dat ik de liefde voor het
Icfrcn gevonden had. Het was zoo won»
dcrlijk zoo geheimzinnig. Zoolang het
duurde kon ik er gewoon niet over
praten. En later

Weer Averd haar stem hard en scherp,
alle zachtheid Avas er uit verdwenen:
er kwam een nijdige glans in haar
oogen.

„Zijn familie", ging ze na een oogen»
blik voort, „bracht hem aan zijn ver»
stand dat het zijn plicht was om te
trouwen met een vrouAv Avicr geslacht
even oud was als het zijne en wier for»
tuin aanmerkelijk grooter avüs dan het
mijne Dat heb je zeker wel begrepen,
toen je boorde dat hij met Jeanne de
Croisier verloofd was".

Gabrielle knikte zwijgend. Ze vond
het niet prettig om haar vriendin zoo
te hooren prater1 over die geschiedenis,
die ze in alle details had meegemaakt
zonder voldoende te beseffen Avelk een
enormen inA-locd dit alles op Litta's
leven en karakter had gehad.

„Het schijnt dat André er acliter Avas
gekomen", ging Litta voort, „dat ik
maar een paar duizend francs bezat en
Jeanne de Croisier een of tAvee mil»
liocn. Naderhand drong het tot mij
door dat hij het mij ronduit gevraagd
had, tusschen twee liefkozingen in en
dat ik. die de zaak van heel weinig
belang vond hem onmiddellijk verteld
had Avat hij Avildc Avetcn Daarna kAvam
hij tot de ontdekking, dat zijn familie
al lang geleden had afgesproken dat hij
met Mademoiselle de Croisier zou trou»
wen, die van dezelfde nationaliteit
was als hij. denzolfdcn godsdienst be»
leed enz. Dit vertelde hij mij allemaal
op een avond in een kleine motorboot,
die wij gehuurd hadden om bij maan»
licht een tochtje op zee te maken. Het
was heerlijk weer. de hemel was intens
blauw, de golven sloegen zachtjes te*
gen den kant van de boot en ik moest
mijn handen in elkaar klemmen om
hem niet in zijn gezicht te slaan. De
lichten van Mentone en van Roque*
brunc Avaren als oogen, die in de duis»
ternis zagen, hoe ik mij schaamde. Ik
wist niet dat Iaa-cc mcr.schen elkander
zoo konden haten als ik het toen Andrc
de Malsabrc deed.

Ze zweeg, te ontroerd om Aveer te
zeggen. Tranen stonden in baar oogen,
maar zij veegde ze a\-eg. Gabrielle Bo»
brinskv drukte eA-en haar hand.

„En toen kAvam Philip Chartley", zei
ze.

„Ja", antwoordde Litta langzaam.

„Toen kAvam I'hil. Jij had hem al een 1
paar maanden a-rocgcr aan mij a-oor»
gesteld".

„Hij was in hetzelfde regiment als
mijn broer. Ik kende hem niet erg goed,
maar vrienden van ons hadden mij over
hem geschreven; ik zag dadelijk wel
dat hij op het eerste gezicht verliefd
op je Averd, maar ik had nooit ge*
dacht.

_,Ik ook niet", viel Litta haar in de
rede. „Er waren nog wel andere man*
nen, is 't niet? Maar Phil Avon
door ijn volharding, en dat vree»
sclijkc. gevoel van vernedering, waar*
door ik mi; voelde als een stuk stopverf
tot alles bereid wanneer ik maar ver»
geten kon. En toevallig vroeg Phil mij
weer ten huwelijk op denzclfdcn avond
a-an dat motorboottochtje. Alles Avas
mij onverschillig geworden en omdat
Phil zoo aandrong zei ik maar: „Ja".
Zoo is het gegaan. Het leek mij zoo
wonderlijk, nadat ik mij eerst zoo \*er»
nederd had gevoeld, dat er nog een
man Avas, du. genoeg van mij hield om
tnct mij te trouAvcn".

„Ma 1 waarom zei je dan zooeA-cn
dat

Dat PhM het op mijn_ geld a-oorzieD
had?" a-roep Litta met iets uitdagends
in haar stem. Dat is pas den laatstcn
tijd bij mij opgekomen. Toen niet. Ik
was toen nog zoo dAvans om te geloo»
\-cn, dat een man wel ontzettend veel
van je moet houden als hij zei. dat hij
je alleen maar vroeg ter wille van je»

zelf. om het voorrecht je gelukkig te
kunnen maken zonder er iets a-oor te»
rug te krijger.zelfs geen liefkozing. Nu
weet ik avcI beter".

Gabrielle keek bezorgd. „En wou je
nu bcAverer. dat Philip

,In het ecist Avas Phil een prettige
kameraad. Wij zijn 's 'Avinters te Lon»
den gebleven en daarna heeft hij me
meegenomen naar Italic, waar ik een
heerlijken tijd had. Je weet toch nog
wel dat ik je toen schreef, hoe geluk»
kig ik Avas".

„Ja, dat is waar! Maar nicttcgen»
staande al die verhalen over je pretjes
en je succes in de uitgaande Avcreld
leek het mij toch altijd net of je niet
heelemaalctcvreden Avas".

„Dat is heusch geen wonder", ant»
woordde Litta. „lk Averd wat ouder en
wijzer kreeg vriendinnen die mij
a-an allerlei vertelden ik had André
de Malsabrc weer gezien en ik besefte
Avat ik eenmaal van het leven ver*
wacht had, en Avat Phil mij nooit zou
geA-en".

„Maar kind!" protesteerde Gabrielle
hevig, „dat moet je niet zeggen. Je bent
allebei nog jong. en zelfs al is het begin
niet gelukkig geweest

...Maar dat is het juist. Het begin
was wel gelukkig. Wij Avaren kamera»
den. goede vrienden en toen in Italië
heb ik aa-el eens gedacht

„Nu dan?" vroeg Gabrielle.

„Och en Litta fronste de wenk*
brauAven alsof ze zich probeerde te

herinneren Avat dat geheimzinnige iets
toch aa-as. dat haar leven bedorA-cn
had. Na een poosje ging ze voort:
„Juist in dat voorjaar, terwijl avc nog
in Italië waren, zijn Phil's oom en zijn
neven verdronken bij dat vreeselijk on»
geluk, Aveet je nog Avel?"

Gabrielle knikte.

„En", vervolgde Litta. „Phil erfde
den titel en alle bezitingen van zijn
oom. En van dat oogenblik af werd hij
een ander mensch. Tenminste'het liikt
mij net of het toen begonnen is. In
het begin Avas bij dol op het oude huis.
Phil was net een kind met een nieuAv
stuk speelgoed: hij zou dit doen. en dat
veranderenden hij was blij dat hij in
staat was om zijn eigen gTond te be*
bouwen. *En bij de eerstvolgende ver»
kiczingen Avilde hij zich candidaat stel»
len a-oor het parlement, en zoo a-oorts.
lk kan niet zeggen dat ik even enthou»
siast Avas als hij. Dat oude familiegocd
vond ik avcI heel mooi, maar ik voelde
er toch niets voor om er te blij\-cn wo*
nen. De buren kon ik geAvoonweg niet
uitstaan. Ze konden over niets anders
praten dan paarden en jagen en ik had
nog nooit van mijn leA-en op een paard
gezeten. Phil wou mij leeren paardrij»
den en ik zou op den langen duur ze»
ker wel ,aan het nieuwe leven gewerd
zijn geraakt, als zijn familieleden zich
niet met ons bemoeid hadden".

..Er zijn altijd familieleden", zei Ga*
briellc, met een zucht „die zich met
je bemoeien".

„Nu, de zijne deden het ook" ging
Litta a-oort en staarde in het vuur.
„Zoodra zij op het tooneel verschenen
was het net of Phil veranderde. Eerst
Averd hij alleen maar vreeselijk saai, al
zijn opgCAvckthcid a-erdAvccn. En )oen
a\-crd hij bepaald abnormaal somber.
Er Avaren tijden dat hij geen aa-oord te*
gen mij zei. En zijn huis en de rest
interesseerde hem niet meer. Het meef*
ended van het land verhuurde hij aan
een boer. en hij liet zich schrappen van
de candidatenlijst a-oor de eerstvolgen»
de verkiezingen. Toen vertelde hij'mij
op een goeden dag dat hij gemerkt had
dat ik me in Engeland niet gelukkig
voelde en dat hij daarom een buiten
gekocht had in de buurt van Cannes,
waar ik genieten kon van gezelschap
dat mi> beter beviel dan zijn familie
en Avaar hij naar hartelust kon boeren.
En hier zijn avc nu! Phil's enthousiasme
voor kippen en mest is een soort van
manie geworden en ik kan met mijn
tijd doen Avat ik AviL Natuurlijk heb ik
massa's kennissen te Cannes en te
Nice en zoo vaak ik maar kan ga ik
naar Monte Carlo. Maar dit is alles»
behalve het bestaan, Avaarvan ik ge»
droomd had. en ik heb mij den iaat*
sten tijd herhaaldelijk afgeA-raagd hoe
'ang ik het nog zal kunnen uithouden.
Phil schijnt heelemaal vergeten te zijn
dat ik maar een paar jaar ouder ben
dan toen hij met mij trouAvde, en dat.."

(Wordt vervolgd).