HAARLEM'S DAGBLAD
HET TOONEEL
DE
WEDSTRIJD VAN
CREMER.
FLITSEN
FEUILLETON
DEBÜ3R1NSKY-JUWEELEN
DINSDAG 29 MAART 1927 DERDE BLAD
(Slot)
De Utrechtsche Spoorweg-ambtenaren en
Nut en Genoegen.
De Utrechtsche Spoorwcr»Ambtenaren
zouden in dezen wedstrijd zeker een
hoogere plaats hebben ingenomen, wan»
neer het spel der liceren op het zelfde
pci! had gcst'aan als dat der dames. Wij
willen niet! zeggcu, dat liet spel der
Utrechtsche hccrcii slecht was! YoU
strekt niet! Behalve dc heer Van Muil»
ster bleken zij allen over een flinke
routine t'e beschikken, maar in dc uit»
bedding van hun rollen' die in F reu»
leken bijzondere eischen stellen van
distinctie en dictie bicven zij zoo ver
beneden de dames, dat men onwillekcu»
rig dacht aan het samenspelen van di»
lettanten en ariistcn Wat aan den in»
druk van het geheel niet ten goede
kwain.
Dat mijn waardeering voor het spel
ran Florentine, Miebetjc en Hcnricti'e
zeer groot is, moge hieruit reeds blijken.
Wanneer de voorstellingen alleen naar
het spel der dames beoordeeld hadden
moeten worden, dan zou aan Roc sink's
stuk bijna zeker dc eerste prijs zijn toes
gevallen. Wam! bij geen ander gezelschap
hebben wij van dc dames zulk gcachc»
veerd, knap spel gezien als bij deze
.Utrechtsche verecniging.
Waarlijk, dc dames Roels. Willekes
cn Burlagc zijn krachten, welke andere
vereenigingen dc Utrechtsche Spoorweg»
ambtenaren mogen benijden. Wat deze
drie dames in Freulckcn presteerden
dwong werkelijk respect af. Hier was
niet alken, zooals bij dc hccren, sprake
van routine, hier werd ook uitgebeeld.
Alle drie gdven ka<aktcrspcl. Vers
rcweg bovenaan stond mej. L. Rocls, die
dc titelrol in Frculcken voortreficiijk
heeft vertolkt. Dat de jury aan haar
den prijs voor dc beste i'poneolspcclstcr
heeft toegekend, zal dan ook zeker de
algemeenc instemming hebben van bet
publick. Mejuffrouw Rods was ccn freu»
ïctje van het land geheel en al! Haar spel
was van een prettige distinctie, cn bleef
voortdurend zooals het moest een»
voud-ig cn natuurlijk.
Zij was werkelijk het jonge ..móeder»
tje" in het gezin. Maar wat ik het
meest in haar heb bewonderd, dat was
de teerc kuischheid van dit jonge mcis»
je. Hierdoor vooral hief zij de rol op
een hoog plan. In dc liefdesscène met
ïman ontroerde zij door l aar kuischc
ingetogenheid, cn een waarlijk suprème
uiting van jonkvrouwelijke pudeur was
dc wijze, waarop zij aan Miebettje
vroeg, of deac wellicht „ccn stille ver»
keering had. Dat was hcci fijn cn
teer! En hoe mooi speelde zij ,ook het
toonecl van de ontdekking der verhou»
ding tusschcn Iman en Miebettje, hoe
goed was toen haar houding en hoe zui»
ver gaf haar hccschc stem haar inner»
lijke gevoelens op dat oogenblik weer.
Dat zonder weinige actrices van profes»
sie haar hebben verbeterd! In het derde
bedrijf gaf zij niet volkomen, wat het
spel in 1 cn II had doen verwachten,
maar als geheel was het toch een crea»
tic. waarbij men evenals bij den
heer van Randwijk in De Motor alle
gedachte aan dilettantisme liet varen.
Ook Miebettje van mej. Willekes
mocht er zijn. Wel is waar, stellen wij
ons deze „Kattekop" die een jonker
Iman weet tc bekoren leniger, fnin»
der forsch cn ook jonge- voor, maar
in haar spel gaf mej. Willekes zoo veel
frischhcid. pittigheid en kleur, dat wij,
wat actie betreft, in deze rol zeker niets
te kort kwamen. Hoc sappig klonk her
Gcldcrschc dialect uit haar mond cn
met welk een verve gaf zij het ongc»
bolstcrde hartelijke natuurkind veer.
Als scherp contrast stond daar zeer
vermakelijk de door mevrouw Burlage
knap gespeelde prccicusc Hcnriette te»
genover. Óok zij trof ons door haar
goed volgehouden uitbeelding. Het was
een trio. zooals wij maar zelden bij d;»
lettanten»verenigir.gen aantreffen.
Dc hceren ik schreef het reeds
moesten het tegen dc dames afleggen.
Zij brachten het niet veel verder dan
tot geroutineerd dilettantenspel. De heer
Kramer leek mij zelfs min of meer
dupe van zijn geroutinccrihcid. Men
zag onmiddellijk, dat deze dilettant veel
gespeeld had. maar hij dreef enkel op
zijn routine. Zijn hrccdc gebaren pas»
ten meer in een romantische opera dan
in de rol van den jeune amoureux in
Frculcken. Het spel miste karakter. De
heer Kramer bracht uiterlijk al heel
weinig mede voor een jongen, aristo»
cratischcn veroveraar en ook in zijn
spel misten wij wat in deze rol toch
allereerst noodig was vlugheid, Is»
nighcid cn jeugd. Het was alles veel te
log cn te zwaar. Dc baron van den
heer Burlage was te mat cn te kleur»
loos cn Job die in de eerste twee be»
drijven wel had voldaan, stond of
liever zat geheel cn al naast zijn rol,
toen hij in III pathetisch ging decla»
mecren. Toen bleek, dat de heer Th. J.
Moot den philosophisch aangelegden
jongen man. dien hij uit te beelden had,
absoluut niet had begrepen. De heer
Van Munster bracht zijn jeugd voor de
rol van Henri mee. maar dat was dan
ook vrij wel alles. In speclkracht en uit»
bedding schoot hij tc kort. zoodat hij
van allen den meest dilcttantischcn in»
druk maakte.
Toch was het ondanks veel on»
volkomens over het algemeen ccn
voorstelling van Fireuleken, waarin
dank. zij het spel der dames heel
wat te waardecren viel! Een prijs
komt de Utrcchtsohe vcrccnig'ng dan
ook alleszins toe. Er zat stijl in dc
opvoering, al had het spel van dc
(hcercn dan ook over het geheel fijner
cn aristocratische^ gekund. Ook dc
aankiceding viel te roemen! Alleen
het wagentje met de gummibanden
waarin Job werd rondgereden
deed wel zeer vreemd aan in dit acht»
tiende eeuwsch milieu. Maar een
kniesoor, die op zoon klei»
nighcid let! Wij hebben wel eens ma!»
Ier dingen in costuumstukken gezien
dan dit zickenwagentje met gummi»
banden.
Nut en Genoegen is te Haarlem
niet gelukkig geweest. Na het grootc
succes te Beverwijk zal ihet resultaat
bij Crcmer voor de Amsterdammers
zeker een teleurstelling betcekenen.'
Maar Nut en Genoegen stond tc
Haarlem tegenover heel andere tegen»
standers dan bij Nieuw Leven, waar
van strijd eigenlijk geen sprake was.
En dan kan het niet worden ontkend,
dat dc Amsterdammers h;cr te Haar»
ücm ook niet zulk een gelukkigen
avond hebben gehad als te Beverwijk.
Waar d'it aan lag? Naar mijn meening
aan het veel grootere toonecl van on»
zen Stadsschouwburg, waar het veel
moeilijker is de juiste stemming en
sfeer in ccn stuk van Heycrmans te
'brengen dan op het kleine tooneeltje
van het Bioscoop»Theater te Beverwijk
Want stemming cn sfeer ontbraken tc
veel aan de opvoering van Het zeven»
dc Gebod, te Haarlem! Het is wel op»
merkelijk, dat door Nut cn Genoe»
gen geen enkele prijs is behaald, ter»
wijl toch individueel zeer verdienst»e»
lijk spel door dc Amsterdammers is
geven.
Verschillende rollen waren zelfs
goed bezet. Ik noem hier bijvoorbeeld
Engel, die in mevrouw Bruyne ccn
in veel opzichten uitstekende vertolk»
ster vond. Deze Engel was geheel en
al het type van een kamerverhuurster
uit de Pijp, zooals Heycrmans zich die
■heeft gedacht en zij had ook in haar
spel voortreffelijke momenten. Men
denke slechts aan het tooneeltje met
-de poes! Haar dictie was heel raak
en in het laatste bedrijf was haar spel
van een schrijnend -realisme.
Het is wel jammer, dat voor mc»
vrouw Bruyne geen cxtra*prijs bc»
schikbaar was.
Lr waren cr meer die een onder»
scheiding althans in dit verslag ver»
dienen. Zoo mag men Antoinette Ri>
caudct van mevrouw Monnoury, ccn
zeer knap gespeelde bijrol,
noemen Dic Jordaansche vrouw lêcf»
de! Haar man bleef ver ten achter bij
het spel. dat hij te Beverwijk liet
zien. Het miste fantasie. Het was of
de heer Monnoury er als Ricaudct te
Haarlem niet ..in" kon komen. Kwam
dat, doordat dc schommelstoel hem in
het begin bijna achterover had doen
duikelen? Op het tooncel hangt zoo»
veel vooral bij dilettanten van
kleinigheden aï.
Lotte mej. van Hilst trof ook
nu door haar mooi warm getimbreerd
geluid en haar waarlijk dramatisch
spel in de hoofdmomenten. Jammer,
dat zij de rol in dc minder bewogen
oogcnblikken ruiet genoeg wist te vu!»
Icn. Zij speelde veel meer dan tc
Beverwijk bij momenten en brak
daardoor nu en dan, de sfeer. Tas m
het laatste bedrijf kwam zij er geheel
en al in en liet zij zien, wat zij vel
kan.
Wat zeer zeker ook ten nadecJc van
deze Amsterdammers in dc waardcc»
ring der jury is geweest, dat was het
ook hier veel tc langzame tempo.
Maar de hoofdfout toch was. dat de
spelers te veel naast in stede van met
elkaar speelden. Het spel greep niet
in elkaar, bet werd geen samenspel
cn bet bleef daardoor dikwijls tc
..leeg" op bet tooncel! En dat. ondanks
het tc waardecren indaviducde spel
van zoovclcn waarbij wij ook den heer
Bruyne dic zijn tekst zoo goed wist
te lanceeren en daardoor soms
deed vergeten, dat hij uiterlijk al heel
weinig van een student had mogen
noemen.
De Amsterdammers mogen zich
troosten, dat zij tenminste met êcrc
verloren hebben. Hun voorstelling was
beter dan dc uitslag zou doen vermoc»
den. Want Nut en Genoegen volgde
wel zeer dicht op dc vereenigingen, die
gelauwerd werden.
J. B. SGHUIL.
BEETHOVENHERDENKING.
In geheel Oostenrijk is Beethoven
herdacht. Alle openbare gebouwen had»
den dc vlag uitgestoken. In dc scholen
is dc meester herdacht cn dc couranten
brachten artikelen, telegrammen uit dc
geheelc wereld en bijdragen van beken»
dc persoonlijkheden over de betcckenis
van Beethoven.
Tc Wecnen begaven zich delegaties
cn vertegenwoordigers van verschillende
rcgceringen naar de centrale begraaf»
plaats, waar de kunstenaar is begraven.
Nadat ccn koor het majcstucusc ..Die
Ehrc Gottcs" ten gchoorc had gebracht
zijn cr vele kransen neergelegd. „Dem
unsterblichen Weltbiirgcr" stond tc Ie»
7.cn op de linten van dc lauweren, die
jhr. Van Bcresteyn namens de Neder»
landsche regeering heeft gedeponeerd.
Sem Dresden, dc afgevaardigde van dc
Koninklijke Nedcrlandsche Toonkun»
stenaarsvcrceniging cn van het conscr»
vatorium Amsterdam der Maatschappij
van Toonkunst heeft namens beide cor»
poratics eveneens kransen geschonken.
Zooals dc correspondent van de N.
R. Ct. te Praag meldt heeft daar Zater
dagmiddag bij stroomenden regen dc
onthulling plaats gehad van den gedenk
steen, dien dc gemeente Praag 'neeft
doen aanbrengen in het paleis Wolken»
stein. weleer „Dc gouden Eenhoorn",
waarin Beethoven tijdens zijn verblijf
te Praag heeft gewoond. Lcn grootc me
nigte was, met ontbloot hoofd, getuige
van dc plechtigheid: kunstenaars, voor»
al musici, autoriteiten cn vertcgcnwoor»
digers van culturcelc cn kunst»organi»
saties.
JUBILEUM NAP DE LA MAR.
Den 29cn April a s. zal Nap dc la Mar
zijn veertigjarig toonecljubileum vieren
Hij zal dit feit herdenken met dc op»
voering van zijn succcsrol Dr. Sticglitz,
in het stuk van dien naam. De feest»
voorstelling zal plaats hebben in het
Scala=thcatcr tc Den Hang.
HULDIGING
PROF. DR. J. TE WINKEL.
Men meldt ons uit Amsterdam:
Prof. Dr. J. te Winkel heeft den
dag herdacht. waarop hij voor
ccn halve eeuw tot doctor in dc let»
teren bevorderd werd aan dc Gro»
ningschc Universiteit.
Aan deze viering diende een cenigs»
zins bescheiden betcckenis te worden
gegeven. Met het oog op den gezond»
hcidstocstand van den bijna 80»jari»
gen oudshooglecraar is hem ccn tc
vermoeiende huldiging bespaard ge»
bleven. Toch was het te zijnen huize
aan de Keizersgracht ccn komen cn
gaan van zeer velen; met het houden
van toespraken heeft men zich zoowel
mogelijk beperkt.
Vóór dc receptie tusschcn half drie
cn half vijf heeft een afvaardiging
vanö'ricndcn en vereerders hem ge»
huldigd. Dc heeren R. C. de Boer. Dr.
A. Zijdcrveld cn D Fuldauer fungeer»
den als bestuursleden van het co»
mitc, dat den jubilaris heeft geluk
gcwenscht en hem een album heeft
overhandigd, terwijl hij tevens dc
verblijdende medcdecling ontving,
dat een feestbundel met wetenschap»
pclijkc bijdragen spoedig zal vcrschij»
nen. In dc receptieuren kwamen tal
van vrienden cn vereerders hem dc
hand drukken. Velen hadden ook
door het zenden van fraaie bloemstuk
ken, telegrammen of brieven uiting
gegeten aan hun bewondering cn
vriendschap voor dezen zoo vrucht»
baren letterkundige.
Aan deze huldiging was een ten»
toonstelling van werken en geschrif»
ten 350 in aantal van Prof. tc
Winkel verbonden.
VAN HAARLEMS DAGBLAD No. 858
VROEG OPSTAAN
Jantje ontwaakt in den
kou den. grijzen ochtend»
stond, overvloeiend van
energie
klopt aan dc ouderlijke
deur. om te informecrcn
of zijn wekker goed 's
hij zegt 6 uur. maar
het is t'och later cn
mag hij opstaan?
neuriet ccn m-.rsch. di J raakt onder den mccslcc«
hij van ccn orgel heeft I penden indruk cn maakt
gehoord I er een muzikale i^radc
hoort gestomp op der
muur en slaperige ver
zoeken om stil tc zijn
vraagt voor alle zeker»
heid door het sleutelgat
of hij goed versfaan
heeft, dat hij stil moest
I zijn
informeert ccn half uur
later, na zijn postzegel»
album tc hebben door»
gekeken, welk puk hij
moet aantrekken
vraagt zich af. of bij
moeder om ci'cn zal
vragen ziet cr van ai.
ouders doen zoo vreemd
's ochtends vroeg.
(Nadruk verboden.)
EEN MURILLO GEVONDEN.
Aan de „Echo dc Paris" wordt u't
Angers dc ontdekking gemeld van ccn
tot heden onbekend werk van Murillo,
ccn voorstelling van „Christus in den
hof van olijven".
De ontdekking geschiedde tc .'Vnce»
nis, door een daar tijdelijk verblijvend
restaurateur van schilderijen, dic het
stuk thans in eigendom heeft. Bij het
schoonmaken kwam dc signatuur van
Murillo te vorschijn. dic zich bevindt
in dc hand van dc Christus»figuur. Bc»
voegde kenners, zoo meldt de corrcs»
pondent. hebben het tafereel tot het
meesterstuk van den beroemden Span»
jaard verklaard.
Er wordt niet bij gezegd vanwaar
het schilderij afkomstig is.
DE UTRECHTSCHE STADS
SCHOUWBURG.
Burgemeester cn wethouders van
Utrecht stelden aan den Raad voor, om
den stadsschouwburg wederom voor
drie jaar tc verhuren aan het Schouw»
tooncel, directie Adr. v. d. Horst cn
Jan Musch, voor ccn som van f 15.500
per jaar jaar of f 1000 per jaar minder,
indien uitgemaakt zal worden, dat de
directie van het Schouwtoonccl wel fo»
rcnscnbclasting zal moeten betalen,
welke kwestie thans bij de Kroon aan»
hangig is.
EEN RARE GRAP.
Dc vorige weck werd bij Boppard
ccn dwarsligger op den spoorweg ge»
vonden die daar blijkbaar met mis»
dadig opzet was neergelegd. Dc trein
van Kohlentz naar Mair.z kpn nog
juist voor dc hindernis stoppen. Vcr=
dacht van den aanslag is ccn studcizt
in de rechten tc Bonn aangehouden.
Hij geeft op in dronkenschap eens ccn
grap tc hebben willen uithalen.
„GYSBERT JAPICX"
Een tooncclavond.
It lrysk Selskip „Gvsbert Japicx"
heeft Zaterdag aan vele andere, weer
een raooien avond toegevoegd, door
in den schouwburg aan den Jansweg
het tooncelstuk „!t Wundcr" (Het
wonder) van IJ. 0. Schuitemaker tc
geven.
Groot was dc belangstelling cn
achteraf bleek, dat dic belangstelling
volkomen verdiend was.
Na de gebruikelijke opening werd
dadelijk .met de opvoering van het
stuk begonnen. Een tooncc'stuL. dat
bij de Friezen wel in den smaak
moet vallen. Niet alleen omdat het
in het Fricsch geschreven is. maar
ook. cn dat wel vooral omdat het het
Frieschc karakter zoo sterk typeert
We zouden het stuk wat tc veel
uitgerekt kunnen tioemcn. wat te
omslachtig. Dc schrijver had hetzelfde
kunnen zeggen in veel kortere bc»
drijven.
Maar het is blijkbaar zijn bcdoc»
Kng geweest, In alles den Frieschcn
geest cn het Frieschc karakter te doen.
overhcerschcn. Niet in korte trek
ken maar volledig, tot ;n dc kleinste
onderdeden. En *!s zoodanig nebben
wc het tooneclstuk opgevat cn ge»
noten. Een stuk. dat in hoofd/aak tra»
gedie. toch ook veel kostelijkcn hu>
mor in zich heeft
In het Nederlandsen vertaald twij»
felcn wc, er aan of het wel zou vol»
doen. maar in het Fricsch is het kos»
■lelijk.
Dit wat het stuk betreft, dat, laten
wc het cr direct bijzeggen voor dilct»
tantcn nu juist niet dc eenvoudigste
materie is om tc behandelen.
Waar desniettegenstaande de le»
den van „Gvsbert Japicx" het stuk
goed vertolkten, komt hun daarvoor
lof toe.
Laten wc beginnen met dc hoofd»
persoon, dc oude Hiskc. Dc dame
(het programma vermeldde geen na»
men), die deze rol vervulde heeft dat
gedaan op ccn wijze. d«e geheel deed
vergeten, dat wc hier met een dilet»
tante tc doen hadden.
Haar spel was af tot in dc kleinste
onderdeden. Ze had zich blijkbaar
geheel in haar rol in geleefd, want
zooals zij Hiskc uitbeeldde, zoo en
niet anders rr.oet de schrijver het be
doeld hebben. Maar niet minder goed
was Rikus, dc oude kostganger, zon»
daar«wijsgecr. zouden wc hem kunnen
noemen. Een zonderling, dic meestal
niet ernstig genomen wordt, maar die
toch o zulke rake dingcp kon zeggen.
Boukje, dc jonge vriendin van lliskc,
w ist eveneens haar rol keurig weer tc
geven cn deze drie genoomden vonden
wc wel dc besten. c
Dc anderen waren goed, zonder meer
Voor hen bleken dc rollen af cn toe
wat zwaar. Wat niet wegneemt, dat
het stuk als geheel goed is wcergegc»
ven cn dat het woord van hulde dat
Dr. Schepers aan het einde sprak vo!»
korncn verdiend was.
Het is een prachtige avond geweest,
dic met een gezellig bal besloten
werd.
HET OUDSTE PAAR VAN
ENGELAND.
John Taylor tc Hillside House bij
Orpington (Engeland) wordt 9 April
103 jaar oud cn zijn vrouw hoopt in
Augustus a.s. denzelfden gezegenden
leeftijd te bereiken. Zij vormen samen
het oudste paar van Engeland. Taylor
zelf is nog ccn krasse ouwe heer.
drinkt eiken dag zijn biertje, smookt
zijn pijpje cn voelt zich kerngezond.
Zijn vrouw kan nog lezen cn breien
zonder bril.
KRABBELS.
Het is ccn bekend feit. dat dc groot»
tc ontdekkingen, die dc historie weet
tc vermelden, vaak Int gevolg zijn ge»
wccst \an een toevallige omstandigheid
of gebeurtenis. Met mHidcr belangrijke
uitvindingen is dat trouwens eveneens»
het geval.
Zoo zal de Italiaanschc arbeider die,
in ccn spcclschc bui een stukje kaas
naar ccn collega gooide, niet \crmocd
hebben, dat d.zc daad van buu'cngcwo»
nc betcckenis zou worden voor zijn
werkgever en zelfs voor dc wetenschap.
Hij was in dienst van ccn fabrikant
an grammofoonplaten. Z-ooals men
weet wordt dc eerste impressie van ccn
nieuwe plaat gemaakt op ccn koperen
schijf, waarvan dan weer afgietsels wor»
den gemaakt, liet spreekt vanzelf dat
deze schijf slechts ccn betrekkelijk bc»
perkt aantal goede afgietsels kan leve»
ren. Ecnigcn tijd geleden bemerkte de
fabrikant', dat zijn schijven nicer weer»
st and boden dan vroeger het geval was.
Hij liet het vcrnikkclbad analvsccrcn en
daarin werd dc aanwezigheid-van een
Janischc stof aangetoond. Een verder
onderzoek bracht aan liet licht, dat het,
door den werkman geworpen stukje
kaas zijn doel had gemist en in da bak
was gevallen, die dc vcrnikkclstof bevat»
te. Het verhardende effect moest wor»
den toegeschreven aan dc werking van
caseïne in dc kaas. Met het gevolg, «Jat
deze zelfde caseïne nu ccn permancni
bestanddeel is geworden van dit vernik»
kclbad cn het aantal wasplaten, gegoten
van dc koperen matrijs, belangrijk toe*
genomen.
Zeer, zeer lang geleden stal ccn l.n»
gclschman in Britseh Indic uit hei' hoofd
vun ccn beeld der .godin Siwa ccn schit»
terende diamant, die het derde oog der
godin voorstelde. Men noemde dezen
stem, dic 79 karaat weegt Prassak cn na
vele omzwervingen kwam hij in handen
van den schatrijken Engelschcn Hcri'og
van Westminster. Deze heeft cr zich
thans weer op zijn hcurt van ontdaan,
door hem tc verkoopen aan ccn juwelier
te New York voor den prijs van 375.000
gulden. Zoodat wij mogen aannemen dat
net! kleinood, waarvoor eens dc Oostcr»
se lie prinsen cn prinsessen hun gebeden
uitspraken, binnenkort den hals zal sie
ren van de cchtgcnootc van ccn Amcri»
kaanschcn vlccsch» of zeepkoning.
Wij ontvingen dezer dagen uit Ame»
rika een foto van vier knapen. Gewone,
gezonde Amcrikaansche jongens. Maar
net bijschrift verklaarde ons dc bijzon»
derheid van dit kwartel*. Het bleken
vier broers tc zijn. Edward. Aldcn. Cla»
re nee cn Stanley, geboren respectieve»
lijk in FLW. 191 ij, 1912 cn 1914 cn alk-
vier op den 2-istcn Februari. Lcn coïnci»
dcntic die wel unkk zal zijn. Maar of dc
jongens zelf. met het oog op ver ja ars»
cadcaux, haar wel uitsluitend waardcc»
ren. is ccn t'wccdc.
Geautoriseerde vertaling naar het
Engclsch van
BARONES ORCZY.
30)
Zij luisterde maar met ccn half oor. en
er kwam een eigenaardig gevoel van
vrede over haar. dat haar ledematen
verlamde en h.iar gedachten in be»
dwang hield. Af cn toe keek ze naar
haar vader, bekoord door zijn opwinding
cn zijn liefde voor haar, dic veel had
van ccn wild dier voor zijn jong
sterk cn blijvend, maar even bereid tot
verslinden als tot omhelzen. Ze wist
dat zc in haar hart hieraan gedacht had,
toen ze naar het kroegje in Bcrmond»
sen W3S gegaan: terug tc komen, bij
den ecnigcn man, die iets om haar gaf:
te breken met dat nieuwe leven, waar»
in zc niets dan desillusies had onder»
vonden, cn waarin zc zich toch eigen»
lijk nooit thuis had gevoeld. En terwijl
zc door haar tranen heen naar het ge»
zicht van haar vader koek. was het als»
of cr ccn sluier overkwam, cn daar
doorheen zag zc. alsof t cenc lantaarn»
plaatje over het andere werd
Jjct gezicht van haar man, onverschillig
en vervelend. En terwijl ze den vasten
greep van haar vader's handen op haar
schonders voelde, zag zc Phil's slanke,
aristocratische handen slap tusschen
zijn knieën hangen.
En de kraclu van Bill's rcdcceering
maakte evenveel indruk op haar ver»
/and als de druk van zijn handej op
haar schouders. Ruw c.c-edencerd --
man zoo waar. Wat gaf het allemaal?
Wat had z.e er aan, aan dc desillusies,
het onbegrepen «zijn, san ccn man, dic
haar voortdurend irriteerde? Aan die
zielige pogingen af cn toe om hun
doode liefde weer leven in tc blazen?
Wat had Phil aan een vouw, dic nog
minder voor hem befeekende dan een
vriend? Een vrouw, dic I:evcr zou ster»
ven dan hem het geheim van haar lc»
ven toe te vertrouwen? Haar vader had
volkomen gelijk, volkomen. Hij kon
haar ten minste liefde geven. Dc liefde
van ccn man dic moreel zeer laag
stond maar t<»ch liefde. En meer
dan ooit had Litta daaraan op dit
oogenblik behoefte. Ze zag in haar ver»
bcclding het begroeide huisje in De
vonshire waarover haar vader het had
dc kippen, dc rit naar de markt, dc
dorpskerk met den ouder, dominc. hun
maaltijden samen, dc kat op het haarJ-
kiaedje. de hond die om eten jankte,
en dc pijp, dic de Hava:.a»sigarcn zou
vervangen. En daarnaast zag ze de ter»
rassen van Pcrtnis. zc rook de lucht,
zwaar van heliotrope en zag de tafel
tmet linnen en kant bedekt, het kost»
tare zilver, dc wintertuin met het rots»
uintje, cn de boekjes vol bloemen, cn
dc heer des huizes, kalm. onbewogen,
ratend over de nieuwste uitvinding
op het gebied van kunstmest en over
?de laatste methode om dc eierproductie
te verhoogen.
En ze voelde zulk een vrecsclijke
pijn in haar hart, dat zc plotseling haar
gezicht tegen haar vader's schoude-
iruktc en in tranen uitbarstte. Ze zag
niet dat cr op dat moment een triom»
fantclijkc uitdrukking in Bill's oogen
kwam, dic cr de hartelijkheid bijna uit
verdreef. Hij sloeg zijn arm om haar
heen cn streelde Litta's haar, cn liet
haar rustig door huilen. De strijd was
gewonnen, dat wist hij. Nu moesten
alleen dc vredesvoorwaarden nog vast
gesteld worden.
„Ga je gang maar, kind", zei hij. „ga
je gang maar! Als jc ccr.s rustig uit»
gehuild hcht zullen wij er eens kalm
over praten".
xvr.
Voor Litta had het plan van haar va»
der alle aantrekkelijkheid van Zelfop
offering. Ze zou iets opofferen ter wiP.e
van haar vriendin; ze zou dat nicuwe
l:vcn er aan geven, waarvan zc zich
zooveel had voorgesteld toen zc mcï
haar grootc avontuur begon: zc ging
nu weer terug, opzettelijk cn met open
oogen, naar het verleden dat ze zóó
haatte, toen ze uit de gevangenis in
Yeominstcr kwam. dat ze bereid was
om haar vader in den steek tc laten,
die toch het eenige wezen was waar»
van zc ooit werkelijk gehouden had,
het ccnige menschclijke wezen dat haar
nog toebehoorde, nu Jim dood was.
En nu wilde ze dus weer naar het
oude leven terug. Over dat begroeide
huisje in Devonshire maakte zc zich
geen illusies. Het zou goed gaan in het
begin, niaar zou haar vader ccn dergelijk
rustig, eentonig bestaan, zelfs met haar
kunnen volhouden, hij. die zulk ccr.
volkomen ander leven gewend was? Het
was misschien wat te vroeg om daar nu
al aan tc denken, voor zc de voorwaar»
den volledig hadden vastgesteld. Ja,
zc wilde weer bij hem terug komen, in
Devonshire of in dc Picisonstrant. dat
kon haar niet schelen; ze verzekerde
hem dat het haar niet schelen kon. Op
zijn beweringen dat bij een nieuw le»
ven wilde beginnen, antwoordde zc met
een glimlach. Hij leek toen precies op
een ondeugend kind, dat belooft zoet
tc zullen zijn. Maar zc kende hem te
goed om zoo maar van hem aan tc nc»
men dat haar Russische vriendin geen
kw?ad zou overkomen.
„Daar zal ik wel voor zorgen", zei h;j
met overtuiging in zijn stem.
...Tc moet mij regelrecht naar haar toe
brengen", drong Litta aan.
„Maar zc zijn weg. kind", protesteer»
dc hij. „Paul en jc vricncn. Morgen
zijn zc al te Wcencn".
..Dan moeten wij cr den volgenden
dag zijn".
„Ik weet niet, hoe lang zc er zullen
Hijver. Waarschijnlijk reizen zc w<.l
net een door".
„Dan gaan wij ze achterna".
..M at? Naar Rusland?
„Waar ze ook heen gaan".
Bill werd ongeduldig. Hij kon het
niet verdragen dat iemand niet wou
zooals hij, zelfs niet van het kind.
icn ze nog heel klein -was mocht zc
wel eens aan zijn haar trekken of haar
kleine vingertjes in zijn mond stoppen,
maar toe zc ouder w'crd cn probeerde
hem tegen tc werken, bromde hij cn zij
was tc verstandig om n.ct toe tc ge»
ven.
„Jc praat onzin, kind", zei hij. Bijna
ruw duwde hij haar weg. sprung over
eind, cn begon in het kleine kamertje
op cn neer te loopen als ccn wild dier
in zijn kooi. ..Ik zeg je toch dat cr je
vriendin niets overkomen zal? Kilts kan
anavond op reis gaan. cn haar cn
Paul in Wecnen ontmoeten. Ik wil jc
wel vertellen dat ze *n ieder geval
ccn paar d3gcn tc Wecnen zullen moe»
ten blijven: het doet cr niet to; waar»
om. Maar Kiits heeft de reis al eerder
gemaakt, hij kent het kljppcn van den
/wcep. Hij zal met Sergine en de an»
deren praten, cn alles in orde maken,
k geef je mijn woord cr op dat alles
in orde zal komen. Dus praat nu geen
onzin meer'.
Litta was half achterover gevallen
toen haar vader haar weg duwde. En
terwijl hii praatte cn in dc kamer op
cn neer liep. terwijl hij trachtte haar van
zón goede bedoelingen te overtuigen,
kwam ze overeind en ging op een hoekje
van de paardenhnremsofa zitten. Zc
steunde haar ellebogen op haar kniccn
en haar kin in haar handen. Toen hour
vader uitgesproken was. zei *c hfcl
kalm:
..Hoor eens. vader, jc schijnt te ver»
getcn dat dit ccn overeenkomst tus»
schcn ons is. Jij wilt graag dat ik bij
jc terug kom. dat heb ik wc! gemerkt
cn ik het is net zooals jc zegt. ik
ben niet erg gelukkig. !k heb mijn !e»
ven verknoeid, jat zie ik ook wel in,
cn het doet er niet veel roe wat cr nu
nog met mij gebeurt. Maar dit sta-at
wel vast: als ik eenmaal van mijn man
weg ga. kan ik nooit meer bij hem terug
komen. Hij is geen man met wicn jc
maar doen kunt wat jc wilt
..Maar wie zegt dat je dat doen
moet?" viel Bill haar in dc rede. „Wie
zegt cr. dat jc ooit weer naar hem tc»
rug moet gaan? Als jc eenmaal bij je
ouder: \adcr terug komt. kind. zul je
nooit meer bij hem vandaan willen. Ik
beloof jc. ik zal jc zóó gelukkig maken',
(Wordt vervolgd.)
