Haarlem's Dagblad | 1927 | 14 april 1927 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

OM ONS HEEN

BINNENLAND

FLITSEN

FEUILLETON

DEBOSRI^SKY-JUWEELEN

DONDERDAG 14 APRIL 1927

TWEEDE BLAD

No. 3667

ONZE GASFABRIEK STAD OF DORP? DE INVAL TE ROOSTEREN

Het is nu omstreeks den tijd, dat
onze Haarlemsohe gasfabriek haar 25»
jarig jubileum herdenkt en ais er soms
ingezetenen mochten wezen, die aan
het bedrijf bloemen willen zenden, dan
moeten zij dat vooral niet nalaten, al
was het alleen als tegenwicht in geur.
De gasfabriek kan wel een prettiger
parium gebruiken.

Op dit oogenblik is wel iedereen, op
een enkelen verstokten conservatief na,
gewend aan cn verzoend met de ge»
dachte, dat onze gezamenlijke belangen,
de levering van gas, water, clcctriciteit
enz. worden behartigd door de gemeen»
te. Vijf en twintig jaar geleden waren
velen nog zoover nic-t. Lang niet. Die
hielden stijf cn strak vol, dat een parti»
culicr veel beter ccn gasfabriek kon
exploiteeren en dat dus de Raad een
nieuwe concessie geven moest aan den
ouden leverancier The Imperial Conti»
nental Gas Association, bij verkorting
the Imperial genoemd. Het moe:
gezegd: zij deed haar best. Telkens
kwam zij met nieuwe 'voorstellen aan,
waarvan het laatste altijd een beetje
beter was, dan het voorlaatste, daar de
fabriek, als handig koopman, niet dade»
lijk al haar kruit verschoot. Maar einde»
lijk had zij dan toch liet toppunt van
haar bereidwilligheid bereikt cn moest
de Raad, als Hercules aan den vie-»
sprong, zijn keus doen. De oppositie
verzette zich tot het bittere einde te»
gen dc gemeentelijke exploitatie, die
toen klaarblijkelijk de overhand had,
maar vergeefs. De aanlokkelijke aan»
biedingen van dc Imperial kwamen niet
jn aanmerking, daar de Raad besloot,
het zelf te doen.

Als wij nu de balans opmaken, en op
een cent na willen uitrekenen, of het
systeem gemeente»cxpIoitatie meer
heeft opgeleverd, dan de voordeel gste
concessie had kunnen doen, dan kan
natuurlijk niemand zijn tegenstander af»
doende van ongelijk overtuigen. Bij ver»
lenging van concessie zouden de toe»
standen heel anders geweest zijn, dan
ze nu waren. Maar één ding is zeker:
er ligt een ontzaglijk voordeel in zclfbe»
schikk'ng ten opzichte van een der eer»
ste levensbehoeften, direct en indirect,
en al kan niemand dat onder cijfers
brengen, dat het enorm geweest is,
staat vast. Hierbij behoeven wij niet ge»
heel cn al in de ruimte te praten, maar
kunnen steunen op twee punten: ten
eerste, wat zou er terecht gekomen zijn
van de levering van cléctrischcn stroom,
wanneer er aan de particuliere maat»
schappij concessie ware gegeven voor
gas? en ten tweede hoe zouden wij
door de oorlogsjaren hccngckomcn zijn,
indien wij niet zelf de lichtlcvcring m
handen hadden geluid? Die vragen stel»
len is zc al half beantwoorden. Neen,
wij behoeven neg altijd geen spijt, te
hebben van het Raadsbesluit tot eigen
exploitatie. Het is goed geweest.

Nu hebben twee dingen meegewerkt
tot hel. succes van het. nieuwe gemeen»
tcbedrijf. Dc eerste directeur, de man
dus, die den weg zou wijzen, dc heer
Blom, was een koopman en wel een,
die dc courage had af'en. toepte ver»
geten dat hij ambtenaar was. Zoo ge»
wende hij het gemeentebestuur aan een
zekere zelfstandigheid van liet gasbe:
drijf, dat niet dc officiecle vergunning
vragen kan van allerlei autoriteiten en
commissies voor icdcren spijker dien de
directie wenscht te laten inslaan. Zoo
ging het bedrijf al dadelijk den goeder
kant uit. De tweede gunstige omstan»
digheid was, dat tegelijk met het bc»
sluit tot stichting van een gasfabriek,
een electrische centrale werd opgericht.
Het Raadslid fOethaan Macaré was voor»
uitstrevend genoeg, om daar de nood»
zakelijkheid van m te zien. Zoo schiep
men ih den Veerpol'der wel dc oude:»
lingc concurrentie, waar gaf al dadelijk
aan de twee lichtbronnen de gclegeu»
he id tot groei cn ontwikkeling. Ten
voordeele van de vcrbi eikeis. Want de
electrische stroom, in dien tijd nog een
aardigheid, een probeersel, is het gas
ajs bron van licht en kracht ver voorbij
gestreefd wij glimlachen hij dc her»
innering aan den feilen strijo destijds
gevoerd, tegen een Raadslid, dat aan»
vankelijk, zei men, beloofd had afnemer
van stroom te worden en die belofte
niet nakwam, hetgeen hij ontkende.
Wie gelijk had behoeven wij niet meer
op te diepen. Dit is zeker, dat wij ons
nu om een afnemer meer of raindei
niet meer bekommeren.

Dc wedijver tusschen de twee fabrie»
ken hoeft nog dit goede teweeg ge»
bracht, dat elk bedrijf zijn best gedaan

en aangeboden heeft, wat het nieuwste
en beste was op zijn gebied.

Wat do zuivere linancieele voordee»
len aangaat, die kunnen in de twee ge»
vallen moeilijk precies vergeleken wor»
den, maar één ding is zeker: geen en»
kele concessionaris werkt zonder winst,
iedere particulier wenscht zelfs de
grootst mogelijke winst, zoodat veilig
kan worden aangenomen, dat dc winst
voor de gemeente veel grooter is ge»
weest, dan de mildste concessionaris
had willen afstaan,

lederen morgen, iedcren middag en
vaak ook in den avond kom ik langs
de Adriaan Pauwlaan, te Heemstede,
omdat ik er woon. Je zou zeggen: ik
moet dus wel weten, of deze laan een
dorpsbuurt is of een stadsbuurt. Toch
word ik aJ jaren lang geslingerd tus»
schen het ecnè en het andere. De bret»
de rijweg, het afzonderlijke rijwielpad
laten geen twijfel over: de Adriaan
Pauwlaan is een stadsstraat. Maar het
verhoogde voetpad vor wandelaans is
begrint en het rijwielpad niet bestraat,
zoodat het vaststaat: de Adriaan Pauw»
laan is een buitenbuurt.

Welk een zielsconflict! Maar nog is
de inwendige strijd niet ten einde.
Want er loopt een foeileelijk ijzeren
hekje, alleen geschikt om er over te
struikelen, dwars door de heelc Adriaan
Pauwlaan heen. Wie dat ziet, zegt on»
getwijfeld: zooiets leelijks kan alleen
bestaan in een stadsbuurt. Maar net als
je denkt, dat de strijd is uitgevochten,
zie je onder dat monstexheJeje een
grasrand, niet breed ook niet smal,
zoo'n echt tusschending van niemendal,
maar dan toch gras, hetgeen je tot de
conclusie brengt: de Adriaan Pauwlaan
wil een buitenbuurt wezen.

In deze onzekerheid voor de zooveel»
ste maal dc laan passeerend merkte ik
een paard op, dat het dwaze grasrand je,
aan den noordkant stomd af tie grazen.
En daar men uit den mond der dieren
de waarheid hoort, was het duidelijk:
de Adriaan Pauwlaan is een buiten»
buurt, men graast niet in oen stads»
straat Eindelijk was dan het jdleit be»
slecht. Totdat mijn oog viel op den
zuidelijken grasrand, die er zoo leelijk,
ongemaaid en ongelijk uitzag, dat hij
alleen bij een stadsbuurt mogelijk kon
zijn, niet in een onberispelijke buiten»
buurt.

Ziedaar dus de'twijfel der onzeker»
beid teruggekeerd. En waar moet die
opgelost worden? Aan het Raadhuis
van Heemstede weet men het blijkbaar
ook niet. Anders had men daar niet op
twee gedachten gehinkt. Misschien is
het beste, dit vraagstuk maar ter op»
lossing aan tc bieden aan twee grootc
autoriteiten van onzen tijd: de eene is
de waarzegster cn dc ander dc magne»
tiseur. Als die bet samen niet weten,
geef ik het maar liever op.

Een van onze lezers verwondert zich
er over, d'at hij in deze rubriek nog
niets gelezen heeft over den nachte»
lijken tocht van 50 Belgen naar het
Nederiandisehe dorpje Roosteren, waar
zij 'biljetten hebber» aangeplakt.

Men kan deze zaak op verschillen:
de manier behandelen. Bijvoorbeeld
het beroemde paard van Trojc er bij»
halen cn er een •geheimzinnig ver»
'haal van samen stellen. Dat is een
klassieke vorm. Het kan ook anders,
i bijvoorbeeld door aan dien strooptocht
van Jameson te herinneren. Dat is de
•historische vorm. Er is nog een derde
manier. „Vijftig Belgische jongelui, die
niet slapen konden, gingen hun. bed
uit wandelde: de grens over en plakten
daar eenigc papieren aan". Dat is de
praeti'sche vorm. Waarschijnlijk de
beste. Gelukkig waren de Rooste»
renaars wel wijzer. Die sliepen. Hier»
mee is de zaak van alle kanten bc»
keken.

Dc banken in Haarlem zijn Vrijdag,
Zaterdag, Zondag en Maandag geslo»
ten.

Vier dagen. Eén soort van Paasch»
vacantie, die wij aan de menschon
mogen gunnen. Waarom zouden wij
.een ander niet een aardige, kleine
vacantie gunnen.

Het toeval wou, dat ik een paal
mannen van zaken ontmoette, die het»
zelfde onderwerp bespraken, maar een
beetje op andere manier. Zij zeiden
zoo: „als iemand op den Goeden Vrij»
dag sluiten wil, dan moet hij dat

voor zicfi zelf weten. Dat bij ook" niet
werkt op de twee Paaschdagen is
logisch. Maar waarom hij cr dan met»
een den tusschenliggendcn Zaterdag
bij aanhaakt, begrijpen wij niet".

„Och, 't is op Zaterdag tocli een
gebroken voord en mid dag", voerde ik
aan.

.,Goed en wel", zeiden ze, „maar
het kan heel lastig wezen als je geld
no-odig hebt en dat vier dagen achter
elkaar niet krijgen kunt".

En zoo verzochten ze mij, er een
woordje over te zeggen, in de hoop dat
de Banken een volgend jaar althans den
Zaterdag zullen openlaten. Ik breng
den wensch over. Ofschoon aan de be»
langhebbenden een aardig, klein vacan»
tietje van 4 dagen graag gegund wordt.

J. C. P.

DE RAAD VAN STATE.

INSTALLATIE VAN DE
PRINSES VAN ORANJE.

Wij hebben in ons vorig nummer
gemeld dat prinses Juliana bij het be»
reiken van den achttienjarigen leeftijd
volgens wettelijke bepaling lid wordt
van den Raad van State en dat zij
geïnstalleerd zal worden in een spes
ciale plechtige zitting gepresideerd
door H. M. de Koningin.

De Raad van State telt een vice»
president en veertien leden, die allen
door dc Koningin benoemd worden,
terwijl bepaald is „dat de Prins van
Oranje na zijn achttiende jaar van
rechtswege zitting heeft", hetgeen
natuurlijk ook geldt voor een Prinses
van Oranje, zooals in dit geval. De
Koningin kan hetzelfde recht verleenen
aan alle meerderjarige prinsen van
haar Huis (Prins Hendrik heeft al lang
zitting in den Raad) en zij kan ook
nog vijftien Staatsraden in buitenge»
wonen dienst benoemen. Er zijn er
nu slechts vier, t.w. Ir. W. F. Leemans,
Jhr. J. D. Six, Mr. J W. S. Versteeg
en Mr. Dr. J. A. baron de Vos van
Steenwijk.

Op het moment is vice»president
van den Raad Mr. Dr. W. F. van
Leeuwen, oud»burgemeester -van Am»
sterdam en oud»Commïssaris der Ko»
nipgin in Noord-hólland. Leden zijn de
Prins der Nederlanden, Mr. J. J. I.
Harte van Tecklen'burg (oud»m'nister)
Mr. A. D. W. de Vries, C. J. Hassel»
man, W. Cool (oud»minister), Mr. Dr.
G. F. M. baron van Hugenpoth tot
Acrdt, Jhr. Mr. L. van Bromkhorst
Sandberig, Mr. P. W. A. Cort van der
Linden (oud»-minister, Minister van
Staat), Prof. Mr. D. P. D. Fabius, J. J.
Rambonnet (oud»minister), Mr. J. B.
L. C. C. baron dc Wykerslooth de
Weerdesteyn. Mr. R. H. A. M. Rom»
me, A. W. F. Idenburg (oud»minister,
oud»gouvemeur»gcneraal), Mr. J. Lim»
burg en Mr. Dr. D. A. P. N. Kooien
(oud»minister).

In 't kort zij even Herinnerd aan de
arbeidstaak van dit college, dat zijn
beraadslagingen niet in het openbaar
houdt en waarvan het publiek, dus zei»
den hoort, maar dat niettemin een be»
langrijke functie in het Staatsbestel
vervult.

Dc Raad van State, die gevestigd is
in hetzelfde gebouw als de Tweede
Kamer, wordt bijgestaan door een se»
cretaris, een vijftal referendarissen en
een aantal lagere ambtenaren.

•De Koningin brengt bij den Raad
all'o wetsvoorstellen ter overweging,
die door haar aan de Statcn»GcneraaI
of door dc Statcn»Generaal aan haar
zijn gedaan. Dat wil dus «eggen, dat
alle wetsontwerpen (bovendien ook
nog alle maatregelen van bestuur)
door dit ooilege gaan. Het wordt door
de Koningin ook gehoord over dc ver»
nictiging van besluiten van Provin»
ciale of Gedeputeerde 'Staten of van
plaatselijke verordeningen.

Verder heeft de Raad van State
bevoegdheid om bij de Koningin
voordrachten in tc dienen inzake wets»
voorstellen cn algemeene maatregelen
van bestuur die hij wenschcli'jk acht

Als na overlijden des konings n'et
dadelijk in dc opvolging voorzien kan
worden neemt de Raad het Koninklijk
gezag waar »n dient, wanneer in het
regentschap moet worden voorzien,
ccn daartoe strekkend wetsontwerp in.

Voor het voorbereidend onderzoek
van alle wetsontwerpen is de Raad-
van State verdeeld in elf afdeelingen
n.l. voor de Geschillen van Bestuur.
Buitenlandschc Zaken, Binnenlandsohe
Zaken, Justitie, Onderwijs, Kunsten
cn Wetenschappen Financiën, Marine,

Oorlog, Koloniën, Waterstaat en
Arbeid, Handel en Nijverheid.

De -afdcc-ling Geschillen 'van Bc»

VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 872

DE WERELD OP Z'N ERGST

Wou, dat hij nu maar gauw betor I hoort dc vriendjes buiten schrecu» I informeert bij moeder, wanneer
werd' het is niets gedaan, dat in I wen, wat dc marteling nog erger hij weerde eten krijgt' en wat hij

bed liggen

I maakt

mag hebben

stel jc voor alleen pap! Nooit
iets anders dan pap en soep

houdt zich een tijdje bezig met
denken aan alle heerlijkheden die
hij zal eten, als hij weer op is

hoort moeder naderen met het
drankje cn vraagt zich af of hij
het' vermijden kan, door tc doen
of hij slaapt

vraagt of hij lezen mag, of in zijn
postzegelalbum kijken

I wist wel, dat het niet zou mogen,
maar het roepen op zichzelf heeft
hem goed gedaan

I troost zich met dc gedachte dat'
hij tenminste niet naar school
hoeft cn valt in slaap.

(Nadruk verboden.)

stuur bestaat uit een voorzitter (de
vice»president van den Raad) en vier
leden; dc overige afdeelingen die elk
drie leden tellen, dienen de ministers
in zake van wetgeving en bestuur,
èn desgevraagd van voorlichting.

De afdeelingen brengen aan dén
Raad verslag uit, en leggen, een out»
werp»advies over. De Raad beraad»
slaagt met den betrokken minister,
als hij dat wenscht, en de Koningin
kan den Raad desgewenscht deskun»
diige adviseurs terzijde stellen.

Dit is, in 't kort vermeld, dc taak
van den Raad van State, die dus als
permanent adviseerend' college een
zeer belangrijke plaats in ons staat»
'kundig leven inneemt. Prinses Juliana
krijgt, door 4erin zitting te nemen,
haar eerste officiëele functie in het
staatsbestel des lands.

ERNSTIG AUTO
ONGELUK.

EEN DOODE.

Woensdagmorgen om half vier, al»
dus meldt het Hbld., is te Laren
(N,»H.) een auto»ongeluk met doodc»
lijken afloop gebeurd.

Op de Naarderstraat kwam uit de
richting van Naarden een auto van de
garage Coppens uit Hilversum achter
een met paard' bespannen vrachtwa»
gen aanrijden. De chauffeur wilde links
passeeren, maar zag toen uit de
tegenovergestelde richting een. grootcn
verhuiswagen naderen. Hij remde uit
alle macht, de auto slingerde daarbij
tegen een zwaren denneboom links
van den weg. Het linkcrachtcrwiel en
de achteras braken af, maar de wagen
Zwaaide naar het midden van den
weg, terwijl een der inzittenden eruit
geslingerd werd. Eerst zestien meter
verder kwam dc geheel vernielde auto
tot stilstand, na nog met den ver»
huiswagen in botsing gekomen te zijn,
waarbij dc paardcn, verwond werden.
Dc op den weg gevallen man, de 38»
jarige L. Brouwer, uit Hilversum, bleef
zieltogend liggen en stierf na enkele
oogcnblikken aan een schedelbreuk.
Een der vier andere inzittenden had
nog /schrammen en een gekneusde rib
bekomen. Het gezelschap had de auto
gehuurd om het handgeld van een hun»
ner, die als koloniaal voor Iridic ge»
teckcnd had, in Amsterdam te ver»
teren.

UITBREIDING DER EFFECTEN»
BEURS.

Naar het H)b 1 dverneemt zal (het ge»
bouw van de Vicreeniging voor den
Effectenhandel te Amsterdam aan dc
Noordzijde worden uitgebreid. De per»
ceelen die daarvoor zullen moeten
worden afgebroken, zijn reeds in het
bezit der vcreeniging.

GEVANGENISSTATISTIEK
OVER 1925.

DALING BEVOLKING
STRAFINRICHTINGEN.

Statistieken verschijnen gewoonlijk
niet vlug. Dezer dagen kwam de ge»
vangenisstatistiek over het jaar 1925
uit. Twee dingen trekken de aan»
dacht. Ten eerste de voortdurende da»
ling van 1920 af der bevolking der
strafinrichtingen. En ten tweede d'at
de proef met de openluchtgcvangenis
te Veen-huizen die een uitzondering
vormt op het cellulaire systeem, vol?
gens het verslag van. den Hoofddirec»
teur, goed voldoet.

In aanmerking genomen-, dat de be»
volking der openluohtgevangenis ver»
kregen is door zorgvuldige selectie uit
de bevolking der cellulaire gevangenis
acht hij het systeem der openluohtge»
van-gems voor deze gevangenen- te pre»
forceren boven het cellulaire stelsel.
Hun gedrag is zeer goed. Slechts enkele
gévallen kwamen voor, waarbij in
verband met laakbaar gedrag, terwijl
plaatsing naar een celluraire gevange»
nis noodzakelijk was.

HET PARTIJCONGRES DER
S. D. A. P.

Zooals bekend wordt Zaterdag, Zon»
dag en Maandag te Utrecht het par»
tijcongres der S.D.A.P. gehouden. Za»
terdag komen aan de orde dc ver»
slagen cn benoemingen. Zondag zal
de heer E. Polak inleiden het ont=
werp gemeenteprogram en de heer J.
W. Albarda een rede houden over
den politieken toestand. Verder zu-1»
Icd dan verschillende voorstellen bc»
handeld worden. Maandag zal de
heer A. H. Gerhard inleiden het on;
derwerp: „Onderwijs" en- komen ver»
der nog een aantal voorstellen aan
de orde.

INDISCHE MAIL PER VLIEG»
TUIG.

Het hoofdbestuur der Posterijen cn
Telegrafie deelt mede, dat het in hel
voornemen ligt van de Indische post»
administratie om gedurende de maand
Mei a.s. de brieven en briefkaarten,
bestemd voor S erna rang cn Soerabaja,
zonder heffing van luchtrecht per
vliegtuig van Tandjong Priok naar ge»
noemde plaatsen over te brengen.

Voor zooveel dc uit Nederland al»
komstige correspondentie betreft, zal
dit voor dc eerste maal plaats vinden
met de n»ail, die in den loo-p dezer
weck via Marseille per ss. „Insulinde'
wordt verzonden.

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.

scheermesjes

I

zijn met te
overtreffen in
kwaliteit en
duurzaamheid

prijs per Pakje van 7c pfc
5 stuksI

Ook in pakjes van 10 stuks voorradig
Verkrijgbaar bij iederen soliden winkelier.

Imp. der CniiniOY" KI-Houtweg7
Haarlem 1 dUUjJ GA Tel. 10625

DE OPENING DER
STATEN-GENERAAL.

HET BIJWONEN DOOR DE
SOC.-DEM.

Indertijd is in de pers en. daarbufteo
heel wat te doen geweest over de
quaestic van het bijwonen van de
openingsplechtigheid -der Staten»Gcnc*
raai door dc soc. dcm. leden der Eerste
en der Tweede Kamer.

Door den heer Albarda werd het
verdedigd. Verschillende inzenders in
Het Volk, kwamen er tegen op. Op
het aanstaande partij»con.grcs d'er S.
D. A. I'., dat met do Paasohdegcn
tc Utrecht zal worden gehouden, zal
de quacstie weder ter sprake komen.
Naar wij in Het Volk lezen, stelt het
Partijbestuur het volgende voor:

Het congres.

overwegende, dat de partij het recht
der sociaaldemocratische Kamerleden
om zelf tc beslissen., of zij 'bij de ope»
rting der kamers zullen tegenwoordig
zijn, nooit door ccnig besluit heeft
bcpcrikt;

overwegende, dat het partijcongres
van 1926 te Rotterdam aan de fracties
dc vrijheid heeft gelaten om daarover
zelfstandig tc beslissen;

constateert, dat de fracties dcrhalv©
ten -volle het recht hadden in Septem»
ber 1926 lot bijwoning van 'do openings
vergadering te besluiten-;

'bevestigt .het congresbesluit van
1926, om aan dc fracties de beslissing
over de bijwoning van de openings»
vergadering over tc laten;

en gaat over tot dc orde van den
dag.

Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van
BARONES ORCZY.

45)

„De heelc zaak kan in het kantoor
van den heer Klingspor worden afgc»
handeld", antwoordde Gabricllc
kunt met mij cm mijn man meegaan
naar Kharkoff. Klingspor zal de juwee»
len en effecten voor u neerleggen,
cn in ruil voor dc noodigc papieren en
passen zal hij op ons verzoek, twee dér»
den van dc waarde van alles aan u
overhandigen".

Weer keek Peter Abramovitch naar
Paul Sergine. Hij zou cr heel wat voor
gegeven hebben wanneer hij diens raad
had kunnen inwinnen, maar in dc
amandelvormige oogen zaü hij niets an»
ders dan lichte spot. Blijkbaar amuseer»
de Paul zich kostelijk met de moeilijk»
heden die bij deze geschiedenis opdoken
en ook met de hulpeloosheid van zijn
kameraad. Toen hij geen enkel teeken
van aanmoediging kreeg van Paul.
schudde Peter Abramovitch het hoofd.

„Ik kan niet zeggen dat dc zaak mij
bevalt", zei hij kortaf.

Gabrielle, die een bijna bovenmen»
schelijke poging deed om uiterlijk kalm
te blijven en het gesprek op ccn zake»
:jke basis te houden, kon nu een kreet
van schrik niet onderdrukken. Zc werd
bang, doodsbang, dat deze man eerlij»
ker zou blijken tc zijn dan ze dacht,
en zou weigeren zich tc laten omkoo»
nen om een staatsgevangene in vrijheid
te stellen.

Ze begreep niet dat hij maar ccn
beetje met hahr speelde en dat hij ge»
noot van de manier waarop hij haar
nijnigdc, en zich intusschen afvroeg
hoe hij de meeste voldoening en het
meeste geld van zijn ongelukkige
slachtoffer kon krijgen.

„Wilt u mij niet vertellen wat u be»
doelt?" vroeg ze.

„Ja", zei hij rustig, „dat wil ik wel
doen. En terwijl hij met zijn ellebogen
op zijn bureau leunde, met gebogen
^houders, cn Gabviclle Techt in het
bleekc, bezorgde gelaat keek, ging hij
langzaam voort. ..Ik bedoel dat ik 11
niet vertrouw. Anders niet".

„Dat u mij niet vertrouwt?" mom»
pelde ze. „In welk opzicht njet?"

,,Tk vertrouw u niet in zooverre dat
Ik bang ben dat u en uw kostbaarhe»
"«n mij zullen ontsnappen...."

„Dat is onmogelijkl" ric Gabrielle
uit.

„Ik zal er voor zorgen dat het on»
mogelijk is. Denk cr om, ik zeg zelfs
,nu nog niet dat ik met uw voorstel ac»
coofd ga, Ik moet eerst zelf zien wat

er itr dat verzegelde pakket zit, en Ik
tal een kameraad meenemen, die ver»
sland heeft van juweelen cn zoo, en
die mij onmiddellijk zal kunnen zeg»
gen wat uw verzameling waard is".

„Dat is niet meer dan billijk", mom»
pelde Gabrielle.

„Natuurlijk is dat billijk", antwoord»
de hij met een onaangenamen lach
„en laat ik u maar dadelijk cr bij zeg»
gen dat cr geen sprake, zal zijn van
passen als mijn aandeel minder dan
drie millioen goudrocbcls bedraagt
begrepen? tenzij u het bedrag op
andere wijze kunt aanvullen".

„Daar ben ik niet bang voor", zei Ga»
brielle kalm. „En ik kan u veilig hclo»
ven dat uw aandeel zeker niet minder
zal bedragen dan drie millioen roebels".

„U schijnt er veel vertrouwen in te
hebben".

„Natuurlijk heb ik dat. Ik weet precies
wat cr bij de bank gedeponeerd is".

„Goed", ging Peter Abramovitch vast»
besloten voort. „Dat is één punt. Ver»
der moet u, voor wij naar Kharkoff
gaan,, uw nas en uw identiteitspapieren
aan mij afgeven. Begrijpt u?"

„Niet hcelemaal", antwoordde Ga»
brielle.

„U geeft mij uw pas en uw ident

-tspapieren", herhaalde hij. „Dan weet
ik zeker dat u niet uit Rusland weg
kunt komen zonder dat ik ze u terug
geef, zelfs niet met behulp van uw kost»
baren Zwecdschen vriend. Begrijpt u
Het nu?"

„Ja", zcide Gabrielle, „ik geloof het
wel".

„Dat is dus afgesproken. Ik merk
dat u en ik het wel samen zullen kun»
nen vinden. Het is plezierig, dat wij
elkaar zoo goed begrijpen, is 't niet.
kameraad?" ging dc commissaris grin»
mkend voort. Hij had ccn goedkeuren»
den blik opgevangen uit Paul's gewoon»
lijk zoo ondoorgrondelijke oogcr. cn hij
kreeg plezier in dc zaak; hij was uiterst
tevreden over zichzelf en over de ma»
nier waarop hij alles behartigde voor
zijn medeplichtigen Russen cn vreent»
delingen. O, die vreemdelingen! Kilts
en zijn vrienden wat een last had
hij daarvan. Drie millioen roebels was
heel mooi verdeeld in zes zeer on»
gelijke dcclcn was het nog niet kwaad,
maar als die drie millioen eerst gcha!»
veerd werden en daarna verdeeld
dat was werkelijk heel onplezierig! En»
fin! de volkscommissaris dacht ccn
paar seconden zwijgend na misschien
was het tenslotte met wat diplomatie
en handigheid nog wel zóó te sch ppe»

n dat.

Paul Sergine schuifelde even met
n voeten en bracht Peter Abramo»
vitch terug uit het land der droomen
naar de werkelijkheid. Hij hoorde Ca»
brielle Bobrinsky met een vreemde hee»
sche stem, die zoo onderdanig en ne»
derg klonk als dc volkscommissaris
maar wenschcn kon. zeggen:

„Wanneer zou ik mijn man kunnen
zien, Excellentie?"

Onmiddellijk was Peter Abramovitch
cr nu weer met zijn gedachten bij.

„Uw man?" vroeg hij.

Cyril Bobrinsky. mijn man" her»
baalde Gabrielle cn deed alle mogelijke
moeite om door bescheidenheid en 0:1»
derdanighcid dezen man tc vertee^cren.
„Wanneer zou ik hem kunnen zien?"

„Als wij in Kharkoff komen, natuur»
lijk", antwoordde Abramovitch, hande»
lend onder dc ingeving van het oogeu»
blik, cn nog lang geen sic hte in»
geving ook, -«ond hij, cn hij keek naar
Paul om te zien hoe deze het vond.

„Als we in Kharkoff komen?" her»
haalde Gabrielle werktuigelijk.

„U wist toch wet dat hij in Kharkoff
was, is 't niet?"

„Neen", mompelde zc. „Daar wist
ik niets van".

„Nu, daar is hij", ging Poter Abramo»
vitch voort. „Daar zijn alle verraders,
die met Wrangcl gevochten hébben,
verleden jaar heeu gebracht. Gelukkig
voor u is Bobrinsky niet naar Siberië

bestuurd, andersZoo waren er een

1 .eleboel, weet u", voegde hij cr veel»
l steekenend bij.

Gabrielle rilde en deed even haar
cogcn dicht. Ze voelde zich plotseling
ziek, voor liet eerst sedert ze deze ka»
mer was binnen gegaan, die voor haar
als het graf van haar verleden was.
Haar oogen, die abnormaal donker
schenen boven haar bleekc wangen en
bloedeloozc lippen, keken Peter Abra»
juovitch zoo strak on onderzoekend aan

dat iedereen die minder slecht cn
wreed was dan deze volkscommissaris
en rechter, zich diep geschaamd zou
hebben.

„In Kharkoff?" herhaalde ze werktui»
gelijk.

„Het is niet ver", antwoordde Peter
Abramovitch cn begon weer aan zijn
tanden tc peuteren. „Niet meer dan
een paar honderd kilometer cn ik kan
cr u in mijn automobiel in enkele uren
naar toe brengen", voegde hij cr uit dc
hoogte bij.

„Wanneer?" vroeg ze.

„Laten we zeggen morgen", ant»
woorddc hij. „Vandaag is het al te laat.
Uw bank zou dicht zijn en meneer
Klingspor zou thuis zijn in plaats van
op zijn kantoor".

„Ja", zei zc zachtjes. „Misschien wel".

„Dat zullen wc dus doen", besloot
Peter Abramovitch, die nu volkomen
tevreden was met zichzelf en met wit
hij bereikt had. „Morgen gaan we naar
Kharkoff. Wc gaan naar de bank, en
maken daar alles in orde. Eerst gaan
wc naar het fort, cn daar zal ik ccn
order afgeven aan den gouverneur, om
op bevel den gevangene Cyril Bobrinsky
vrij te laten. Dat kan ik doen omdat ik
rechter ben en Bobrinsky ingeschreven
staat in mijn district. Begrij-pt u?"

„Ja, ja", stemde Gabrielle toe, met
schitterende oogen.

(Wordt vervolgd.)