HAARLEM'S DAGBLAD
LETTEREN EN KUNST.
HET TOONEEL
FLITSEN
FEUILLETON
DE 39BR1HSKY-JUWEELEN
Fietsen
ZATERDAG 16 APRIL 1927VIJFDE BLAD
Willem Hunsche.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 873
LENTE IN DEN KELDER
Herinnert zich. dit hij
den kelder in den herfst
opgeruimd zou hebben
wat? vliegt de tijd
schat tien inhoud van
het kolenhok, zich af*
vragende of hij het
hiermee zal kunnen uit
zingen
bekijkt zijn oude schof*
fel de beste schol fel
die hij óóit gehad heeft
zou ie dit jaar nog
mee kunnen?
zoekt naar z'n hark en
meent zdch te herinne*
ren dat Jan Kommer
die maanden geleden ge*
leend heeft? en nooit te*
rug bezorgd
ziet een kerstboom in
den hoek staan en be
peinst opnieuw hoe de
tijd vliegt
vindt een schop wel
alledie is van Jan
Kommer en gisteren
heeft hij nog ruzie met
Jan gemaakt over de
vraag, of hij die nog
had
staart naar de centrale
verwarming en vraagt
zich af wanneer hij die
zal kunnen laten uit
gaan
gaat vol goede voorne*
mens om den kelder nu
binnenkort eens goed op
te ruimen, weer naar
boven.
(Nadruk verboden.)
Willem Hunsche bomt ook te Haar»
lem jubilee-ren. Bc.sahc.iden acteur, die
!hij is, verdient hij zeer zeker met zijn
zilveren jubileum in de bloemetjes te
•worden gezet. Hmnsche moge niet een
acteur van het allereerste plan zijn,
hij neemt toch èn door zijn talent én
door de consiëntieuse wijze, waarop
bij altijd zijn taak heeft opgevat een
zceT eervol'e piaats op ons nationaal
tooneel in. Vooral rua den dood van
C0r Sohultoe! Want toen was het aan
Willem H'unsdhe, wiens aanleg het
meest in de richting van Se'hultze ging,
de rollen van dezen nog altijd be*
treurden. ras»actcur op te nemen.
En hij heeft zulks met ecre gedaan,
al heeft hijgde plaats van zijn voorgan»
ger, .wiens talent in het komische
genre grooter vooral fijner was,
nooit geheel en al kunnen innemen.
Willem Hunsche was nog in het bc*
gin van zijn t'ooneclloopbaan, toen ik
hem voor het eerst leerde kennen. Het
was nu 22 jaar geleden in mijn
Gedcballotecrd, dat hij bij de
Koninklijke Vereeniging „Het Neder»
landsch Tooneel" een klein rolletje te
vervullen had. Bos, de lndo*klerk, zou
in het ensemble vin 25 spelers waar*
schijn-lijk nauwelijks opgevallen zijn,
wanneer niet Hunsche hem had ge»
speelü. Hunsche was nooit in lndic ge»
wee-st en had nog nooit van nabij een
Indo ontmoet Ernstig acteur als hij
■was. ging hij zijn licht voor dat rol*
letje opsteken bij Otto Knaap, destijds
in ons land een zeer bekend criticus,
die zelf Indo met Indische toe*
standen 'beter op de hoogte was dan
één ander. Otto Knaap gaf hem alle
noodige aanwijzingen en bij de pre*»
mièrcTwcrd dit. 'kleine rolletje zóó per*
fect door Hunsche gespeeld, dat hij
een ieder die lndic van nabij ken.dé,
trof door de juiste typeering van den
Indo=klerk. Hunsche bewees toen weer
eens, hoe men ook in een kleine rol
kan uitmunten en het was Henri Bo*
rel die in zeer warme bewoordingen in
De Telegraaf over de prachtige typec*
ring van dezen Indo door W'illem
Hunsche schreef. Men. kan dan ook
wel zeggen, dat Bos in Gedeballoteerd
het eerste succes van Hunsche is ge*
weest. Dat dit in een zoo kleine rol
was, strekte hem zooals Borel toen
terecht schreef des te meer tot eer.
Maar Hunsche kan bij zijn zilveren
jubileum op grooter en belangrijker
successen terugzien. Zijn Indosklerk in
mijn Indisch blijspel is na zoo veel ja*
Ten behalve bij hem zelf en
bij mij waarschijnlijk alleen
nog maar bij enkelo zijner
medespelers uit dien tijd in herinne*
ring gebleven, doch de doodgraver in
Hamlet, Doolittle in Pygmalion, dc
soldaat in St Jomne, Gobbo in „De
Koopman van Venetië", Christopher*
son in Anna Christie, de Houfcpoot m
De kleine Apostel, de oude generaal
in Dc Pelikaan, oom Muaki in De
Kribbcbijter, zijn Thomasvaer herinne*
ren zich allen, die het tooneel in de
laatste jaren nebben gevolgd. Deze
zoozeer verschillende rollen geven
een inricht in Hunsche's talent. Hij
heeft 'het goed*rondc van een, Cor
Schuit ze, hij is evenals zijn voor*
ganger door en door Hollandsch,
hij toont in zijn spel dezelfde pret*
tige gemoedelijke bonhomie men
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van
BARONES ORCZY.
46)
„Goed. Terwijl dc gevangene wordt
opgezocht, en zijn papieren worden na*
gezien u begrijpt wel dat er allerlei
formaliteiten noodig ziin gaan u en
ik naar dc bank. U geeft mij de juwce*
len; ik geef uw Zwecdschen bankdirec*
teur de twee passen, dc identitcitspapie*
ren en het hevel tot vrijlating van den
gevangene. Als hij dan tevreden is; en
ik ben tevreden, nemen wc als vrien*
den afscheid van elkaar. Ik ga naar
huis. u gaat uw man halen en vertrekt
met den middagsneltrein waarheen u
maar wilt. Is dat goed?"
..Ja, ja", mompelde Gabriellc met een
stem, die verstikt was door tranen
tranen van vreugde, van hoop, van
geluk, waarvan ze tot voor kort niet
gedroomd had. Deze oneerlijke schurk
met zijn wreede oogen en vuile han*
den lock haar plotseling een godheid
toe, die allerlei goede gaven uitdeelde
en haar duizelig maakte van verruk*
fcing. Ze zag of hoorde hem nauwelijks.
denke maaT eens aan zijn sappigen
Thomasvaer en zijn braven opgewek*
ten oom Mucki en hij mag zeker ook
een rassacteur worden genoemd, al
heeft hij in het komische niet dat fijne
en voorname van den kunstenaar, dien
hij heeft opvolgd. Liever nog dan
in de rol van oom Mucki zouden wij
hem op zijn zilveren feest eens in een
belangrijke rol als bijvoorbeeld mijn*
heer Poirier of als Monsieur Jourdain
in Molières Bourgeois*GentnÜhomme
hebben gezien. Dan zou d'it jubileum
ook in arristidk-en zin voor Hunsche
een mijlpaal hebben beteekend. Want
dat hij nog meer en beter kan dan
oom Mucki hoe dankbaar die rol
dan ook anoge zijn dat heeft Mj in
de laatste jaren herhaaldelijk bewezen!
Ook cn hierin heeft hij zich van
Schultze onderscheiden op drama*
tisch gebied,
Hoeveel goeds heeft Hunsche bij»
voortbeeld in de rol van Christopher»
son, den ouden zeekapitein in Anna
Christie geboden! Ilij moge die rol
met in zijn geheel nog beheerscht
hebben, hij had daarin toch vooral
in. het eerste bedrijf zulke prach*
tige momenten, dat zijn spel in dat
stuk mij onvergetelijk zal blijven, lloe
subliem was bijvoorbeeld zijn over*
gang, wanneer hij zijn dochter her»
kent! Zijn. spe! als Cbristopherson trof
door wat ik zou willen noemen „ver*
diept realisme".
Meermalen heeft Hunsche door zijn
sterk spel aan één enkele scène zoo
sterk relief weten tc goven, dat die
scène tot het hoofdmoment van het
stuk werd. Ik denk bijvoorbeeld aan
hot tooneel in De Pelikaan, waarin de
oude generaal zijn geheugen terug
krijgt! In zoo'n enkele sterk gespeelde
scène toont Hunsche, dat hij niet ah
leen een ..komische" kracht is. Met
welk een humor cn tegelijk natuurlijke
warmte speelde hij den ruwen, maar
tevens hartclïjken Houtpoot in van
Riemsdijk's Kleine Apostel! En wat
wist hij van het kleiue rolletje van
den klerk in Macropoulos niet iets
zeer fijns te maken!
Hunsche oehoort niet tot de tooneel»
hervormers of tot de hypermodernen.
Hij voelt zich het beste thuis in rollen
waaraan een acteur dadelijk „houvast"
heeft en die gelegenheid bieden tot
gezond, krachtig spel. Hunsche is geen
man om te ..experimenteeren", "het
ecndgie, wat 'hij wil, is spelen, zooals
ook ©en Sclbultoe speelde. Dat zoo'n
ouderwctsch speler ouderwetseh
bier in den goeden zin van het woord
voor ons tooneel van groot waarde
is. heeft hij herhaaldelijk bewezen in
het ensemble van het Ycreecigd Too»
neel waarvan hij een zeer belangrijke
ep algemeen geapprecieerde kracht
is.
Zijn eigenschappen maken hem uiter
mate geschikt om aan tooneeldilettan*
ten leidipg te «even. Bij het dilcttan»
tenboonecl te Amsterdam is Hunsche
behalve als karakterspclcr dan ook
vooral bekend als regisseur. En ook
te Haarlem! Wat hij als leider betee»
kent, heeft Jacob van Lemnep, welke
vereeniging hem dit seizoen met de re*
gie heoft belast, op gelukkige wijze
WILLEM HUNSCHE als
„Oom Mucki".
Zc zag alleen Cyril uit die vreeselijkc
gevangenis komen, haar omarmen, cn
samen met haar voor altijd dit wreede
land verlaten. En intusschen ging de
volkscommissaris op jovialen toon
voort:
„U ziet wel, als u eerlijk tegen mij
is. doe ik voor u wat ik kan. Niemand
anders behalve ik kan iets voor u doen.
Ik ben rechter cn volkscommissaris in
dit district cn u on uw man staan hier
ingeschreven. Al het goud van uw
Scandinavische bank zou u niet kunnen
helpen als ik de zaak verwierp. Be*
grijpt u?"
..Jawel", mompelde Gabrielle.
„En nu gaat u dus terug naar de her*
berg van Jakob Grossman, is *t niet? U
zult het er wel goed hebben, vermoed
ik. liet is er misschien niet zoo weel*
'rrig als het vroeger in uw kasteel in
Ostolga was, maar zooals ik al meer ge
zegd heb, dc tijden zijn veranderd. Mor»
genochtend om negen uur kom ik u ha»
"ii met de auto. Mijn vriend Aaron
Mosenthal', gaat mee om de juweelen
te taxeeren, en ik zal me heelemaal aan
zijn oordeel onderwerpen. Mij dunkt",
ging Peter Abramovïtch voort, ..dat het
beter zou zijn als wc maar afspraken
dat alle juweelen voor mij zijn, teumin»
stc als Aaron Mosenthal zegt dat ze
drie millioen of meer waard zijn dan
kunt u alle effecten cn wat er nog meer
mocht zijn, behouden, Wat vindt u
mogen owdervinden. De werkende Ie»
den van Van Lcnoep spreken den ook
met warmte en enthousiasme over
hun aHisrieken leider! Aan het spel m
De Scihan.de was b«t te zien
wat de regie van Hunsche ra zoo'n
korten tijd tot stand mocht bren,
gen. Het succes van Van Leainep, dit
seizoen op twee wedstrijden behaald,
was ongetwijfeld in de allereerste
plaats aan Humche te danken. Het
dan ook wel te verwachten, dat omzc
Haatvemsche dilettantenvereenigin
zich ndet onbetuigd zal laten, wanneer
'haar artistieke leider hier als oom
Muoki op 20 April komt jubelen. Maar
behalve de leden van Van Lennep
zullen dan zeker vele Haarlemmers
van de gelegerihe-nd gebruik maken om
dezen ,.all*round" tooneelspeler van
hun sympathie te doen blijken.
Hunsche heeft dat met zijn gezonde,
door en door Hollandsche tooneel*
speelkunst volkomen verdiend.
J. B. SCHUIL.
NEDERLANDSCHE OPERETTE
DORINE EN HET TOEVAL.
Bijna iedereti avond naar den schouw»
burg en in geen jaren een operette gc»
zien, het klinkt u misschien ongelooflijk
cn toch verzeker ik u, dat dit' bij mij liet
gei al is. In de dagen, toen ik nog gere*
geld dc operette bezocht, waren liet
Surcouf de Kaper, De Vicc»Admiraul,
dc Tamboer»Majoor, Geisha, De Mas
cottc. Dc Mikado, De Groot Hertogin
van Gcrolst'cin, die op het programma
stonden. Nu het lot mij Donderdag bij
toeval naar deze Dorine voerde, voel
de ik mij ongeveer als Rip van Winkle!
Wel is et veel veranderd bij de operette!
Wanneer ik vergelijk met mijn tijd, toen
je een heel schip op het tooneel te zien
kreeg, de voorhoede van een Fransch
leger, een kloosi'er, een Japanschc markt,
dan doet zoo'n kamer.-operctte
ja, hoe zal ik het zeggen, wel wat
„mager" aan. Eigenlijk was er al heel
weinig verschil voor mij in zoo'n opcrct»
te van Fritz Grunbaum cn Wilhelm
Sterk en een vroolijk pretentieloos blij*
spelletje van een Lothar Schmidt of
Hans Kurz.
Als ..Doriue eu het Toeval" het voor»
beeld van de nieuwe operette is, dan
zou men het eigenlijk tooneel met mu*
ziek en dans moeten gaan noemen!
Neen, dan tooverden zc ie vroeger toch
wel een heel wai' kleuriger geheel voor!
Waarmee ik niet wil zeggen, dat ik
mij Donderdagavond bij „Dorine cn het
Toeval" in den Schouwburg aan den
Janswcg niet heb geamuseerd! Aikr-
minst! Er werd alleraardigst en bc»
schaafd gr eld, zuiver en' goed gezon*
gen. opgev. x en prettig gedanst en dc
muziek werd bovendien zoowel op als
voor het tooneel over hei' algemeen met
entrain uitgevoerd. Er waren couplet»
ten zooals de door Van Aerschot
allergeestigst voorgedragen ,.Ik ben zoo
bang voor de rouw" die het dade»
lijk in de zaal deden cn er zijn melo
dieën in deze operette zooals de
„Schlager", „Dai1 is het oude lied van
lentcwcclde" die je niet kunt aan»
hooren zonder met jc hoofd heen cn
weer tc wiegelen cn genocgelijk mee tc
neuriën.
Dc intrige? Ik denk er niet aan de
geschiedenis van Dorine met het groote
hart hier re vertellen. Gaat u zclt maar
vanavond naar den schouwburg aan den
Janswcg! Ik verzeker u, u kunt cr met
uw heele familie heen, zonder dat écn
lid van het gezin ook maar cén oogen*
blik behoeft tc blozen. Eu u zult allen
'opgewekt cn tevreden naar huis gaan.
wiegelend met uw hoofd cn al neu»
riënd: „Dat is het' oude lied van lente»
weelde!" En nasprekend over den avond
bij uw grocje zult u waarschijnlijk zeg*
gen, dat Nora de Vos een operette=divj
is van distinctie wat vooral bleek
uit de gereserveerde manier, waarop zij
haar „Schwips" in I speelde met een
lieve, zuivere stem cn een pittige actie,
dat Van Aerschot van de hoeren èn als
zanger en als speler haar beste partner
is, dat Jacq. van Bijlevclt een acteur
van komischen aanleg genoemd kan wor
den en dat Harry Boda. Henk Didama
cd John Schilthuizen zich bij deze drie
zeer goed aanfluiten. En als u den vol*
genden morgen opstaat en u denkt te
rug aan de operette, welke u den vori*
gen avond hebt gezien, dan dit voor»
spel ik u zal uw hoofd weer onwillc»
keurig heen en weer gaan wiegelen cn
u zult, als u uw kousen aantrekt, da
dclijk gaan neuriën: „Dat is het oude
Eed van lenteweclde!"
J. B. SCHUIL.
HET VEREENIGD TOONEEL.
Naar het Vaderland verneemt zal
het Vcreendgd Tooneel directie E'duarJ
Vcrkadc en Dirk Verbeek, in het ko»
mende seizoen het tooneclstuk De
bevrijde Don Quichot, van den Russi»
sdhen volkscommissaris voor volks»
ontwikkeling, A. W. Locnatsjarski, in
vertaling van Alex Wins ten tooneclc
brengen.
daarvan, kameraad?" ging hij vriende*
lijk voort „Is dat geen royaal aanbod?
Misschien zijn die effecten wel tien of
twintig millioen waard. Dat weten we
niet. Maar ik ben bereid zc allemaal
aan u af te staan en zelf alleen dc ju*
deeicn te nemen. Begrepen-1"
Werktuigelijk, als ccn pop, knikte Ga»
brielle. Ze had maar heel vaag gehoord
wat de man zei cn het ook maar heel
vaag begrepen. Juweelen? Effecten?
Geld? Wat kwamen ze cr op aan? Zij
was bijna aan het einddoel van aar
reis bijna was het oogvnblik geko*
men waarop zc Cyril weer zou zien. En
wat kwam cr verder nog op aan? Deze
man, die haar Cyril's vrijheid verkocht,
had iets gezegd dat haar nog deed ril*
len en beven van angst toen hij haar
gewaarschuwd had dat Cyril misschien
wel naar Siberië gezonden had kunnen
worden of.... Wat deed het cr dan
toe, of zc alles moest geven wat zc bc»
zat, zoolang ze Cyril maar had, zoo*
lang Cyril veilig was? Door het gesuis
in haar ooren heen hoorde ze Peter
Abramovitch nog steeds doorzaniken
over hun afspraak voor den volgenden
dag, over het geld^dat hij krijgen zon!
Het geld, waarmee zij Cyril's leven
moest koopen!"
„U moest uw pas en uw identiteits»
papieren maar hier laten", had de com*
mïssaris gezegd. „Ze zijn allemaal ri
orde, maar laai u ze liever hier by mij".
ALEXANDER MOISSI.
HOE HIJ AAN HET TOONEEL
JCWAM,
Comoedia bevat verslag van een in*
t.rview of liever een kameraadschap*
pelijk gesprek met Alexander Moissi,
rijdens zijn verblijf te Wiesbaden.
Hoc hij aan het tooneel is gekomen?
Hij is te Triest geboren en kende alleen
Italiaansch. „Vraagt men aan den Zu
denwind, waarom hij waait? Macht van
de natuur bestemming van den
inensch, bestuurd door de krachten d:'.
hij in zich heeft. Ik weet niet wat in
eigenlijk wilde. Ik doolde, zocht. Ik
kwam tc Weenen, werkte er mee ais
figurant, leerde er met moeite Duitseh
ïpreken.... en ge weet, wat voer
Puitsch men te Weenen spreekt! Toen
reeg dc onrust me weer te pakkei
Ik ging naar Praag en daar ontdekte
men, dat ik aanleg had. Weer vertrok
k, nu naar Berlijn. Het lot bracht me
•bij Reinhardt".
Men weet, dat Max Reinhardt aan*
s'oTids uitriep: dat is de acteur!
Welke rol hem het liefste is? ..Dat
hangt van de dagen af. Het mtnschelijk
wezen is aan veranderingen onderhevig.
Ik houd van wat miiii zielstoestand
weergeeft. Vandaag ben ik droefgeestig,
norgen ironisch en dc rollen volgen
elkaar op, wisselend als dc onbeperkte
wisseling van onze gevoelens".
Onlangs heeft Moissi in Polen ver*
zen van Dantc voorgedragen wcin.»
pen van het publiek verstonden Ita*
1aansch cn toch waren zii geboeid. Een
kwestie van techniek? ..Dat heeft met
techniek niets tc maken. Het woed
wordt overgedragen door dc iiitcnsitei*.
waarmede men het denkt; door dc gc*
Z'menlijkc concentratie op den zin, dien
het bevat".
Moissi is ovchiigd, dat dc moderne
tijd, misschien o'-bewust, wordt be*
1 eerscht door dc Russische literatuur.
Men spreekt over Dantc. maar wie
kent hem werkcliik? DostojMski da#.-*
entegen is de geheime macht, die de
evolutie in beweging zet.
„Eurona is een sonnet van Petrarc.i.
Rusland is de mensch van aangezicht
tot aangezicht tegenover hef heelal. De
Eranschcn houdci' niet van Dostoiefski.
maar zonder Rusland geen Vildrae.
geen Duhamel, geen Lenormand".
Slecht is Moissi te snreken over het
l-edendaaöschc overwicht van de rcg'e
bij modemc vertooningen. „Geen regie
als van Reinhardt. ccnig in haar won*
derbaarlijkc elasticiteit met haar si'_=
pcrieurc inteai.entie. Maar ik bcdo.-l
cleui „eabotinage"' in dc regie, dc opper»
macht van georganiseerde middelmatig
heid, het grootste boerenbedrog van
het moderne tooneel".
Wat is de .oust van den tooneel*
speler?
..De som van wat hii beeft gedacht
gcvorschf. in zich opgenomen bi.i een
onderzoek, dat bctcckent: zijn hcclc 1c»
yen, zijn hcclc vezen".
En werktuigelijk nam zc wat hij ver*
langde uit haar tasch, cn legde zc op
zijn bureau. Tenslotte had zc nog cén
helder oogcnblik.
„Als meneer Klingspor", zei ze lang»
zaam, ..niet absoluut overtuigd is dat
de passen van mijn man en mij zelf
in orde zijn en dat onze veiligheid ver*
zekeri is, zal hij u de juweelen niet
afgeven".
Peter Abramovitch lachte hartelijk.
„Natuurlijk niet", /ei hij. ..Die simme
oude Zweed!"
Toen stond Gab*.cllc op om te gain.
Paul Scrginc volgde haar de kamer
uit. Mij was nog steeds in raam haar
koerier, in haar dienst, cn moest voor
allerlei dingen zorgen. Hij wisselde
s'cchts één blik met Peter Abramovitch
maar met dien blik beduidden dc beide
schurken elkaar dat ze tevreden waren
over hetgeen ze bereikt hadden. Daar
Gabrielle de eerste was, die bij dc deur
kwam, hadden de mannen geen van
beiden gemerkt dat die op een kier
stond eu dat Aaron Mosenthal zoo al»
les had kunnen afluisteren. Toen Paul
met een onderdanig gebaar de deur
voor Gabriellc opentrok zat Mosenthal
heelemaal aan het andere eind van de
gang op ccn harde houten bank, in een
vuile krant te lezen. Er was niemand
anders, behalve dc vreemdeling die een
poosje geleden was achtergebleven cn
die zich bescheiden terug trok m de
DE FILM BEN HUR.
Theater de Kroon.
Voor ecn grootcndeels uit genoodig*
den 'bestaand publiek werd Donder*
dagavond ra het theater de Kroon de
eerste voorstelling gegeven van het
groote werk der Metro Goldwyrv Ben-
li ur".
Om één reden is dit filmspel om te
beginnen al interessant. Het toont de
gelijke artistieke vooruitgang met de
Oostersche filmcultuur, die der Duit»
schers (Ufa). Ufa tracht het meer te
vinde-n -dit 'bleek wel duidelijk uit
Metropolis in het ultra moderne, en
de zinsverbijsterende gigantische mo»
derne wereld der materie, .der machines
die uit architectonisch oogpunt zoo»
veel schoone mogelijkheden biedt voor
de onbegrensde capaciteit van het
conemathographisch apparaat. Dc
Metro Goldwyn zoekt het meer - - dat
is uit vele barer groote films gebleken.,
in dc romantiek van de Engelsche
,,Untcrha!tungs"*=roman. die zij dan
door dc perfecte uitvoering op een
heel bijzonder cn hooger plan brengt.
Zoo hier: De roman van het Joodsch
vorstelijk huis Hur. het Icvod van den
stamhouder .Tnda Ben Hur dat door
Wallace in zijn bekende- roman bc»
handeld word, is door Metro Gold*
wyn tot ccn grootsch monumentaal
f.lmdrama verwerkt, half*historïsch
in alles getrouwelijk nabootsend de
gewoonten en zeden van dien tijd. een
beeld gevend van Rome, Jeruzalem,
Antiochic en Bethelchem u:t de da*
gen van de geboorte van Christus.
In deze film wordt miet uItra»modern
„gedaan". De regisseur heeft alle
nieuwbakken en opgeschroefde artis*
tieke experimenten achterwege gelaten.
Des te verdienstelijker is zijn werk.
Het leven van Ben Hur in groote
trekken geteekend, zijn avonturen In
gevangenschap, zijn wraak cn zijn
innige kennismaking met het Hoogere.
het Goede, zijn vele tafereelen, die
ontroeren door hun fraaiheid van spel.
regie en enscèneering.
Met welk een piëteit wordt de
Christusfiguur enkele malen niet in de
beeldenreeks gevoerd. Door het al*
leen tooncn van een arm en een hand,
die 'n beker tot drinken reiken cn ccn
zegenend gebaar maken.
Hoe fel realistisch, en weergaloos
meeslepend is het interieur van het
Romeir.sche oorlogsschip, met zijn
vrecselijken inhoud, de slaven aam
kettingen, niet weergegeven- Hoe
maohtig cn grootschccpsch. wereldsch
cti óók hoe sportief, is dc wagenren
in Antiochic. in den mateloos grootcn
witten Circus.
Niets dan -lof voor dc wijze waar»
op dit verhaal is verfilmd. Wij wil*
'cn vergeten, dat in dc/e film. omdat
zij ccn film is, vele onaannemelijk*
lieden voorkomen; Cn willen deze
schaduw van dc trap toen de dame met
haar bediende tc voorschijn kwam.
XXV.
Zoodra Mosenthal Jc voordeur achter
liet tweetal gesloten had. hield Jc
vreemdeling hem weer ecn handjevol
papiergeld ónder den neus cn herinner*
de hem zoo op duidelijke wijze aan
zijn wensch om met den volkscommis»
saris tc mogen spreken.
Aaron dacht dat Peter Abramovitch
waarschijnlijk wel zeer gunstig gestemd
zou zijn na zijn gesprek met Gabrielle
Bobrinsky cn hij had er dus geen be*
zwaar tegen om den grooten man in
zijn mooie kantoor op te zoeken.
„Hier is een vreemdeling", kondigde
hii aan, „die jc nog voor den midd2g
wil spreken omdat hij ccn trein moet
halen".
..Heb ik je niet gezegd dat ik
M'gon Peter Abramovitch. maar werd
•-•"eerbiedig in de rede gevallen door
zijn gewoonlijk zoo onJcrdanigen ka*
mcraad:
„Hij zal je tweehonderd roebels ge*
ven als je hem wilt ontvangen", zei
Mosenthal.
Peter Abramovitch lachte. Hij was
werkelijk in een buitengewoon goede
stemming.
„Hoeveel heeft hij jou beloofd?"
vroeg hij.
^Vijftig. Meer niet, Ik krijg nooit
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
Doorzitten hij wielrijden 6
verzacht en geneest men met
Doos 30, Tube 80 ct. PUROL
machtige rolprent slechts aanbevelen
omdat ze schoone oogcmblikken laat
beleven.
Eén ding moet gezegd worden:
Waarom kunnen de filmheereu het
niet laten om de film tc kleuren. (Het
zijn gelukkig maar heel -weinig tafe»
rcclcn die in Ben Hur op d:e manier
mishandeld werden). Is cr iets leclijkcra
denkbaar dan die menschen van suiker*
goed cn marscpain, in hun snoeperig©
gewaden, van rose, geel, groen co
-hemelsblauw?
Dit is de ccnigc criticfc die "wij wil*
len uitoefenen. Nog eens: 't is oen
groot geluk, dat men ihcól spaarzaam
met de kleuren :s tc werk gegaan.
Ongetwijfeld hebben alle genood
den die Donderdagavond in dc Kroon
waren, bijzonder genoten. Zaterdag»
middag beginnen dc voorstellingen
van Ben Hur voor het publick. Zij
zullen, dit is aan geen twijfel onder»
hevig, groote belangstelling ondervin»
den.
VERKOOP KOSTBARE
BIBLIOTHEEK.
OPBRENGST BIJNA 8 MILLIOEN
GULDEN.
Bij Sothcby te Londen werd dc-zier
dagen het laatste gedeelte geveild van
de Brits veil Court Library, die in to*
taal 643-254 p^t. dus bijna 8 millioen
gulden heeft opgebracht. Vijftien jaar
geleden kwam het eerste gedeelte van
deze kostbare verzameling van vroege
Eng-clschc drukken onder den hamer.
De opbrengst, die oen wereldrecord
is. dat alleen door de veiling van do
H-ol. Library tc N'ew*York wordt bc*
naderd. overtreft ongeveer 25 maal
het bedrag, dat indertijd voor het bij*
oenbrengen der verzameling werd bc»
stccd.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
BIJ VETZUCHT, JICHT EN DIABETES
verbetert het natuurlijke „Franz-Iosel"-
bitterwater dc maag- en darmfunctie, en
bevordert dc spijsvertering op blijvende
wijze. Onderzoekers op het gebied der
stofwisselingsziekten verklaren, met het
..Franz-Josef".water schitterende resul
taten te hebben bereikt.
meer-dan vijf.-en*twintigprocent van
wat jij krijgt, Peter Abramovitch".
„Dat komt omdat je precies ecn vier»
dc van mijn waarde hebt" antwoord*
dc dc commissaris vcclbctcekenend.
Daarna stemde hij cr in toe den
vreemdeling tc ontvangen.
Dc taai leverde eenige mocilijkhc len
op, want de vreemdeling was ccn Blil*
gaar. die heel weinig Duitseh kende cn
vrijwel geen Russisch. Maar hij slaagde
er in den commissaris aan het verstand
te brengen dat hij ccn boer was, die 'n
Zuid'Rusland graan kwam koopen. Hjj
was naar Budapest geweest cn in den
trein tusschen Vinnitsa cn Kiev was
hem bijna al zijn geld ontstolen, cn wat
nog erger was. zijn pas cn die van zfjn
vrouw. Zou dc commissaris tegen ccn.
zekere vergoeding niet bereid zijn om.
De commissaris was altijd bereid om
tegen ecn zekere vergoeding van alles
te doen. Het hing natuurlijk van het
bedrag af en ook nog van enkele andcro
dingen. Als de man Engelsch of Fransch
geweest was zou de vergoeding heel
groot hebben moeten zijn. Misschien
zou hij zich met het oog op den groo»
ten slag dien hij in Kharkoff ging slaan
wel de weelde veroorloofd hebben om
te weigeren iets tc doen cn den man
eenvoudig tc behandelen volgens do
wet op vreemdelingen die zonder pas
cizen.
(Wordt vervolgd).
