HAARLEM'S
DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
FEUILLETON
PAPIEREN ROZEN
STADSNIEUWS.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 907
DE KNOOP
je gaapt cn begint
sohocnvcter los i'e i
ken
I het eene eind hokt, dus I beseft dat je de veter in
je probeert het met het i den knoop hebt getrok»
andere I ken
ér acht den knoop rustig
te ontwarren
gaat er spoedig ioe over I probeert er een beter ge» raakt wanhopig
beide handen te gebruis I zicht op te krijgen en J tlrekt hard aan beide
ken I wou dat je meer licht einden, waardoor de
1 had
I knoop nog stijver wordt
gaat naar de lamp, ziet
het hopcloozc van de
zaak in een breekt den
veter middendoor.
ZATERDAG 28 MEI 1927
D-t de Stadskweekerij, na een voor»
loopig bestaan aan de Rolhuizen in zak»
formaat, in 1910, op initiatief van onzen
toenmaligen directeur van den Hout en
Plantsoenen, den heer Leonard Sprins
ger, gevestigd werd in en om het
voormalige Huis ter Kleef aan de
Kleverlaan, is algemeen bekend. Je
kunt dat opmerkeu aan 't publiek, dat
door een opening die er opzettelijk ge*
maakt werd, een kijkje kan nemen
van het uitgestrekte terrein, en vooral
van de zoogeheet.cn rots, die op dit
oogenblik baadt in een ware Meiweelde.
Nu ja, dat begrip „rots" is maar fans
tasie; waar zou een groot stuk steen
zoo midden in den zandbodem opeens
vandaan komen! Het is een overblijf
sel van het oude slot ter Kleef, uit den
tijd toen de groote heeren, graven en
hertogen, elkaar even fel beoorloogden,
als later de koningen en keizers
zouden doen en het dus met zelfmoord
gelijk stond, zich niet in ccn versterk»
ten burcht op te sluiten. In zoover is
hierin ook een symbolische betcekcnis
gelegen, dat op het brok van den ouden
vestingmuur dc bloemen, die dc ware
teekenen van vrede en vriendschap zijn
ongehinderd kunnen groeien. Wat er
vgn de oude bijgebouwen over is, ziet
er nog wel wat grimmig uit, maar dat
blijkt maar schijn te wezen, wanneer je
desnoods in groot gezelschap, dc Stads»
kweekerij wenscht tc bezoeken. Wie
zijn hier al niet binnengetrokken? Ex»
cursies uit Groningen, Lissc, van dc
Nederlandsche Rcisverceniging, van de
.Vereeniging van Huisvrouwen, onder
voorlichting van een tuinarchitect, van
collectanten der Hervormde kerken, van
geheelonthouders, van slechthoorenden
van de A. j. C. en misschien van nog
andere organisaties, die ik hier oversla.
En dan heb ik nog niet eens gesproken
van de leerlingen, van middelbare en la»
gere scholen, die het Huis ter Kleef
vreedzaam komen innemen onder lei»
ding van hun leeraren en onderwijzers.
Niet geharnast, zal men denken, in te»
genstelling tot de mannen van wapenen
uit den ouden riddertijd ik zeg u g e»
harnast zijn ze, deze leerlingen, wel
degelijk, namelijk met de beste voorue»
mens ora de vreugde van bloemen en
planten op hun beurt weer te verspreiden
in familiën en zeker ook, wanneer zij een»
maal volwassen zullen zijn, in hun eigen
gezinnen. Als ik zou moeten zeggen, wat
het grootste nut is van de gemeentelijke
kweekerij, dan moet het dit wezen, dat
zij de verheuging der natuur verbreidt
in de maatschappij en daarmee den eer»
bied voor de bloem en het respect voor
onze plantsoenen.
Want daarover Iaat de directeur de
heer Bouwer zich met groote waar»
deering en tevredenheid uit. Er wordt
door de jeugd, vroeger zoo vaak on=
▼erschillig cn roekeloos, niets of zoo
goed als niets meer in onze plantsoe»
nen beschadigd of weggenomen. Is dit
geen gelukkig verschijnsel? Zij ziet die
plantsoenen dus als een algemeen be»
lang dat geëerbiedigd en bevorderd
worden moet En dat doel zal de
kweekerij meer en meer nadeden, hoe
ginder zij de plantsoenen beperkt tot
wat men noemt de „deftige" wijken,
maar die rondstrooit over de gehcele
gemeente. Dat is ook een ideaal van
den heer Bouwer, waarover hij met
geestdrift spreekt. Overal waar het
maar mogelijk is bloemen te planten
en boomen te plaatsen, ziedaar wat een
hartewensch is van den directeur, dien
hij tracht te verwezenlijken.
Het is nu de tijd voor de seringen,'
welnu, noch in de Parklaan, noch aan
den Versprouckweg wordt ook maar
één sering gemist. En zie eens, welk
een succes de bloemmarkt is gewor»
den op den Luilak en hoe veel man»
nen op Zaterdagmiddag met een potje
bloemen naar hun woning stappen om
die daarmee te verfraaien, terwijl toch
zoovaak in vroeger tijd de liefde voor
bloemen het uitsluitende voorrecht
van de vrouw heette te zyn.
Er kon natuurlijk in het kleine
kweekerïjtje aan de Rolhuizen niet ?oo
veel gebeuren; in dc fegenwoor»
dige Stadskweekerij is de gelegen»
heid wat grooter Het heelc ter»
rein is vier a vijf hectaren groot,
verdeeld in drie af deelingen: de bloe»
misterij, de boomkweekerij en de een»
trale schooltuin. In de bloemisterij
wordt nagenoeg alles gekweekt, wat
in de stad voor de plantsoenen noodig
DE ROMAN VAN EEN CIRCUS»
MEISJE
Uit het Engelsch van
RUBY M. AYRES.
Vertaald door J. van der Sluys.
(Nadruk verboden)
Blunt was den heelen avond onrustig
geweest, hy had niets anders gedaan
dan heen en weer geloopen, niet in
staat ora zijn gedachten rustig bij iets
te bepalen sinds het oogenblik, dat hij
op den terugweg uit het dorp waar hij
heen geweest was om het telegram te
verzenden, zijn jongen meester in het
donker den weg naar Alperton had zien
afracen.
De kleine wagen was hem voorbij ge
schoten en terstond weer opgeslokt door
de duisternis. Gewoonlijk was Blunt
blil als hy zijn nauwsluitende livrei kon
afleggen en aanstalten kon maken om
naar bed te gaan. maar dezen avond
voelde hij zich ongewoon klaar wakker.
Tweemaal ging hij in de stallen infor-
paeeren of Mr. Roric al thuis gekomen
VIERDE BLAD
is. Een heel enkele keer wordt er iets
gekocht. Er zijn 52.000 planten in pot»
ten, die de stad in moeten. Er is van
alles onder: jonge dahlia's, stekkelin»
gen, zooals dc deskundigen zeggen,
„de geliefde begonia's, geraniums, de
oranjekleurige Afrikaantjcs en weet ik
wat al meer. „Over vier weken," zegt
de heer Bouwer, met wien ik in den
looppas de kweekerij doorga (want ze
is zoo groot en ik heb niet veel tijd)
„over vier weken is dat allemaal de
stad in."
En dan dc boomkwcckeiij! Waar is
de tijd gebleven van de troosteloozc
boomlooze en uniforme straten, recht
als een liniaal? Het staat er nu zoo
mee, dat woningen in een straat waar
nog geen boomen staan, haast niet meer
verkocht kunnen worden. Ze zijn
haast e-\ en noodig als de bestrating
zelf is. Daar heeft het gemeentebedrijf
ook heehvat aan te doen. Vlug leest
de heer Bouwer mij de lijst voor van
de straten, waar in 1926 boomen ge»
plant, zijn „niet van die slopjes",
zegt hij er bij, „maar flinke, breede
straten zooals die tegenwoordig wor»
den aangelegd „en terwijl hij de'namcn
opsomt, tel ik op mijn vingers: het zijn
vijftien straten.
.We komen natuurlijk ook langs de
boomkweekerij, waar allerlei boomen
staan, van kleine stokjes af tot vrij
kloeke boomen toe; tegenwoordig is
men zóóver, dat flinke boomen 'met
een ferraen kluit aai'de er aan op een
wagen worden geladen cn overal ge»
plant, waar ze noodig zijn. Ook 'in
deze afdecling wordt weinig gekocht,
daar de voordeden van dc eigen kwee»
kerij in het oog springen: twee daar»
van zijn, dat de gemeente, niet bchoert
te wachten en dat de boompjes ge»
kweekt kunnen worden in dcnzelfden
grond, waarin zij tot verderen was»
clom moeten komen.
Wat de centrale schooltuin al niet
oplcveit, is in een paar woorden niet
te -zeggen. We vinden er koffie, tabak,
rijst, rubber en weet ik wat al meer.
Zelfs kokosnoten komen cr aan te pas
en in het kantoor van den directeur
hangt een eigenaardige geur, die ik
herken, maar niet zoo dadelijk thuis
brengen kan. Op een klein tafeltje
ligt een ananas te geuren, ook al van
de eigen kweek. Natuurlijk ontbreken
ook niet in den centralcn schooltuin
groenten .en landbouwgewassen, bloe»
men en heesters. Is zoo'n verzameling
niet oneindig meer waard, dan de beste
schoolprent? „Het liefste heb ik maar,
dat de klassen ha er koanen met hun
Ieeraar of onderwijzer; wat de lecrlin»
gen ge-zien hebben vergeten ze niet
meer, wat zoo licht gebeurt bij dingen
waarover alleen maar gepraat is". Zoo
spreekt de directeur, de heer Bouwer en
zoo verder wandelend vertelt hij mij
merkwaardigheden van dit cn dat, die
ik mij wel wachten zal hier over te
vertellen, want dan zien de scholieren
het weer niet en doe ik dus aan het
ideaal te kort.
Belangstellenden moeten dan ook
maar liever komen kijken naar dc kas»
sen en naar de zoogenaamde „rots'
die op dit oogenblik een wonder van
schoonheid is. Je kijkt er je oogen uit.
wanneer je er .even een klein klauter»
partijtje voor hebt over gehad. Wat een
kleur en geur! Je staart vol bewondc»
ring naar het eene bloempje en vlak
daarbij bloeit weer wat anders en daar»
tusschen in boort weer ccn derde door
dc vruchtbare humuslaag. Liefhebbers
cn kenners zullen hier, zonder van de
plaats te komen, uren van genot kunnen
doorhrengen, vooral wanneer zij naar
het topje geklommen zijn en een over»
zicht krijgen van dezen berg van Flora.
Het lijkt een edele wedstrijd tussoh.cn
bloem en blad, ja zelfs hot simpele blad
doet mee, zooals je gewaar wordt als
je thyrn tusschen de vingers wrijft en
ccn fijne citroengeur er uit ops'ijgt,
waarbij de duurste parfum niet kan
halen.
Geeti wonder, dat de heer Baudet in
dit paradijsje komt filmen. Rustig
zwerot het waterkipje in het stille water.
Vlak bij rinkelt de trambel en schiet
de haastige fietser over het gladde as»
phaltvlak. Ziehier dan een gemeente»
bedrijf dat niets oplevert en alleen maar
geld kost niets oplevert namelijk in
finanoieele beteekenis, maar groote
sommen uitgiet over vergroot Haarlem
in den vorm van grooter levensvreugde.
In een vorig artikeltje sprak ik al van
de collecties bloemen, die onder dc scho»
len worden rondgedeeld. Eerst vroegen
daar alleen dc openbare scholen om,
was en öe beide keeren had hij den
staljongen slapend gevonden In den
stal, die leeggeruimd was om plaats te
maken voor Roric's auto.
Hij is altyd laat tegenwoordig
bromde de jongen, toen Blunt hem met
een onzachte hand wakker maakte om
hem te ondervragen. Brengt den wa
gen terug tot aan de wielen onder de
modder. Lam werk om schoon te ma
ken. Geef mij maar paarden....
Blunt gaf hem een draai om zijn
ooren. De jongen had groote ooren, dus
kon hij heel wat verdragen, maar hij
had een hekel aan Blunt, hij kroop
achter een ladder, die naar een luik in
de zoldering voerde en trok vandaar
leelUke gezichten.
Blunt ging naar het huis terug. De
groote klok in de hall sloeg midder
nacht; de andere bedienden waren alle
maal al naar bed; het grimmige por
tret van Roric's vader staarde van bo
ven aan de trap met harde oogen naar
de leege hall.
Blunt kreeg de vage beklemming van
iets huiveringwekkends. HU pookte in
het smeulende vuur, zoodat de vlam
men hoog oplaaiden en liep de eetka
mer binnen om door de gordynen naar
buiten te zien.
Nu de boomen bladerloos waren, kon
men den weg naar het dorp een heel
eind afzien, maar hy kon nog niets ont
dekken van de felle lichten van Ro
to en volgde ook de bijzondere en nu de
stad door dc grensregeling grooter is
geworden, „zal het", zegt de heer Bou»
wer, met een bedenkelijk gezicht, „wel
noodig wezen de bloemisterij wat ie
vergrooten". Maar wat een geluk, dat
het aanvankelijk plan om een strook van
de kweekerij af te nemen voor huizen»
bouw, niet is doorgegaan. Die zouden
toch nooii' hebben kunnen halen hij het
groote cultuursvoordeel, dat de kwecke»
rij oplevert, In dien zin aarzel ik niet,
dit gemeentebedrijf het voordeeligsite t'e
noemen van allemaal
J. C. P.
DE H E B A.
DE WEDSTRIJD IN HET
BROODBAKKEN.
De uitslag van bovengenoemden wed»
strijd luidt als volgt;
Luxe brood A: lste prijs met 72 pun»
ren: Jac. Koel, Haarlem, Frans Hals»,
straat 2de prijs met 67 punten. II. J.
Oude Weernink, Hilversum, Gijsb. van
Amstelstraat. 3de prijs 64 punten W. J.
Bruggcman, Haarlem, Jouberrstraai' 6—S.
3de prijs 61 punten W. J. Bruggeman,
Haarlem, Joubertstraat 6—8. 3de prijs
met 60 punten J. B. Nebcn, Jacob van
Lenncpstraat 313.
Groep B. WeihnachtstolTen. lste prijs
W. Hansen, chef Bakker H- Franken Jr.,
Viljocnstraat 6, Bloemen daal. 2de prijs
J. W. Arts, Beek, Ubborgen. 2de prijs
J. Scholtens. Haarlem, Spaarndammcr»
straal! 53, 3de prijs G. F. Göbcl Jr., Am»
sterdam, Amsteldijk 52. 3de prijs N. V.
Lubro, Utrecht, 3de prijs G. F. Göbcl
Jr., Amsterdam, Amsteldijk 52.
Groep C. Stokken, lste prijs met 82
punt'en J. F. Stahls, Spuistraat, Amster
dam. 2de prijs met 78 punten 11. G.
Oude Wecrninck, Hilversum, G. van
Amst'clstraat 85, 3de prijs met 64 pun»
ten J. A. Hallie, Kampen, Vloed-dijk 45.
Eerv. verm, met 58 punten W. J. Brugge
man, Haarlem. Joubertstraat 6—8.
Groep D. Tulband, lste prijs met 49
punten J. W. Arts Beek Ubbergen. 2de
prijs met 45 punten C. van Evdcrs, Bus»
sum. Kapelstraat 11. 3de prijs met 43
punt'en A. Sohoonderbeek. Haarlem
Wetstraat 24% 2de prijs 42 punten N V.
Centrale Bakkerij, I.Tmuiden. 3de prijs
met 41 punten M. ten Katc. Almelo.
Groote straat 2. 3de prijs met 40 punten
X.V. Lubro. Utrecht. 3de prijs met 39
punten Jac. Koel, Haarlem, Frans Hals»
straat 27. Eerv. verm. C. Kuipers, Haarl.
Tetterodestraat 56.
Groep 14, klasse A, Vol au vents,
enz.: lste prijs met 53 punten H. J. van
Noord, Utrecht. Voorstraat 109. 2de
'prijs met 45'A punt J. G. van Rottum,
Flaarlem, Nassaulaan 78. 2de prijs met
45 punten W. J. Post, Amsterdam, Haar»
lemmerstraat 9. 3de prijs met 43 punten
F. G. Doesburg Lanoov, Haarlem, KI.
Houtstraat. 3de prijs met 41 J< pnt. J. P.
YVerff, Tr..ns 7, Utrecht. Eerv. vermei»
ding met 38 punten E. H. A. Jansen,
Haarlem, Timorstraat.
Groep 14, klasse B, slaapmutsen enz.:
2de prijs met 48 punten J. G. Uylen»
burg en Zn., Gierstraat, Haarlem." 2de
prijs roet 48 punten P. Vis, Rotterdam,
Rosencr Manzstrast 71 a. 3de prijs niet
42 punten F. J. Landman. Amsterdam,
Nieuwen dijk 142- Eerv. verm, met 36
punten A. van Kessel. Dorreboomstr.
122. Haarlem.
Groep 15 klasse A: lste prijs met 71
punten P. J. van den Heuvel, Leidschc
straat 25, Haarlem.
Groep 15 klasse B. Plartcn. hammen,
letters, borstplaat enz, lste prijs met 81
punten, van Rottum, Nassaulaan 78,
Haarlem, lste prijs met 77 punten C. W.
lober, Vaartweg IS. Hilversum. 2e prijs
met 69 punten W. F. Sandijck Floresstr,
7 Haarlem. 2de prijs met 57 punten. J.
P. W-erff, Trans 17. Utrecht. 3de prijs m.
55 punten G. W. van Setten, Kleine
Houtstraat Haarlem.
Groep 15 klasse C lste prijs met 61
punten Leo Bos, Haarlem. Dorreboom»
straat 22. 2de prijs mot 54 punten IT.
A. Jansen, Timorstraat Haarlem. 3de
prijs met 53 punten H. J. ITcsselman,
Cronjéstraat 31. Haarlem.
Groep 16 surpr., ge.bak, imitatie soho»
tels (marsepein). 1ste prijs.met 70 pun»
ten S. P. C. van Wclv. Noordwijk aan
Zee. 2de prijs met 65 punten S. P. C-
van Wely, Noordwijk aan Zee. 3de prijs
met 57 punten S. P. C. van Wely Noord»
wijk aan Zee. 3de prijs E. II. A. Jansen
Timorstraat Haarlem, met 56 punten.
Eerv. verm. P. Vis, Rotterdam, Roscrner
Manzstraat 71 a, 52 punten.
BALDADrGHErD.
Terzake baldadigheid is proces ver»
ibaal opgemaakt tegen vier jongens
van onderscheidenlijk 13, 14 15 en 16
jaar, die Donder da grni ddag de ee-n»
dennesten verstoord hadden op het
eiland-je in den Sckotersmgcl.
Zij waren met een bootje naar het
eilandje gevaren en hadden de eieren
u-i-t de nesten gehaald. De mees-te
eieren konden nog naar het nest terug»
ge-bracht worden.
rie's wagen. Maar juist toen hy zich
wilde omkeeren, hoorde hy een harden
klop.
Blunt schrok. Bezoekers midden in
den nacht! Mr. Roric had immers den
sleutel.
Blunt haastte zich naar de voordeur
en opende deze voorzichtig op een kier.
Wie is daar? vroeg hy. Zonder te
kunnen zeggen waarom, moest hy den
ken aan den man die den heelen dag
om het huis gezworven had. Het was
echter de stem van den jongen Briton,
die hem antwoordde: Ik ben het
Blunt, doe open.
Mr. Roric
Blunt gooide de deur wfjd open en
Roric strompelde de hall binnen. Hy
was zoo bleek als een doek; zyn oogen
stonden verwilderd, zyn kleeren zaten
vol modder, zyn hoed had hy verloren.
O, Mr. Roric, hebt u een ongeluk
gehad? Waar is de auto?
Auto?.... Roric herhaalde dit
woord op een afwezigen toon alsof hy
het nooit eerder gehoord had. Hy viel
zwaar in een grooten stoel by het vuur
in de hall neer en liet zyn hoofd in zijn
handen zinken.
Blunt vroeg niets meer. Hy liep weg
om cognac te halen. Hy beschouwde
dezen drank als een onfeilbaar middel
tegen alle kwalen; het was de eenige
medicyn, waartoe hij zelf ooit zijn toe
vlucht nam. Hy wachtte met een be-
HET OUD SPOORWEG
PERSONEEL.
DE STAKERS VAN 1903 GEEN
RECHT OP PENSIOEN.
Er is de laatste tyd, zoowel in de Eer
ste- als in de Tweede Kamer meerma
len gesproken over het oud-spoorweg
personeel en hun eventueele rechten op
pensioen. Daar hierop nog steeds geen
definitief antwoord is gegeven ver-
keeren velen van het oud-spoorwegper
soneel in onzekerheid of zy al of niet
recht op pensioen kunnen doen gelden
in verband met de staking van 1903.
Een deel van hen, die aan bedoelde
staking hebben deelgenomen zyn weer
door de Spoorwegmaatschappy in dienst
terug genomen en na verloop van eeni
ge jaren gerehabiliteerd. Dit laatste
had voor hen groote beteekenis, daar
hierdoor de dienstjaren die zy vóór de
staking bij de Spoorwegmaatschappy
reeds hadden, mede werden gerekend
by hun dienstjaren na de staking, wat
voor het pensioen van veel beteekenis
is.
Evenwel er zyn er ook verschillenden
(en hieronder hen die een belangrijk
aandeel in de staking hebben gehad)
die niet weder werden teruggenomen,
waaronder machinisten, leerling-machi
nisten en conducteurs. Ook deze perso
nen hebben tüdens hun diensttyd voor
hun pensioen premie gestort, waaron
der met 12, 14 en 20 jaren.
In hoofdzaak betreft het deze laatste
groep, waarover meermalen gevraagd is
hcc het staat met het eventueel recht
op pensioen als zyn den leeftyd van
60 jaar hebben bereikt. Deze menschen
hebben zich tot een vereeniging aange
sloten om hierdoor te trachten meer
kracht te zetten achter de actie tot ver-
kryging van pensioenrechten, waarvoor
reeds eenige malen het bestuur ter
conferentie is geweest by den Minister
van Waterstaat
Eén dezer menschen, alhier woonach
tig, heeft den leeftyd van 60 jaar be
reikt. Hij heeft zich (om een beslissing
uit te lokken) tot de directie der Ne
derlandsche Spoorwegen gewend met
het verzoek cm in het genot te mogen
gesteld worden van pensioen, waarvoor
hy gedurende een groot aantal jaren
zijn premie had betaald.
„Het reglement voor het pensioen
fonds H. S. bevat geen bepalingen op
grond waarvan aan u een pensioen by
het bereiken van den 60-jarigen leeftyd
zou kunnen worden verleend".
Uit dit antwoord blijkt dus dat de
oud-spoorwegmannen van 1903 geen
recht op pensioen kunnen doen gelden.
ACTIE MELKBEZORGERS.
Door de afdeelLrag Haarlem va-n den
Ccnitr. Bond van, Transportarbeiders
wor-dt -o-p Dinsdagavond a.s. een ver»
gader-ing voor Melkbezorgers gehou»
den in ,-Dc Centrale". Op deze verg-a»
der-i-ng, waarop tevens het hoofdbe»
stuur aanwezig zal zij-n,. zal eert be»
slissing genomen worden over de
contract-a tie bij de melkinrichtingen
hier ter stede.
zorgde uitdrukking op zyn gezicht, tcr-
wyl Roric gretig dronk
Bent u bezeerd, mr. Roric? vroeg
hy, toen hij het leege glas uit de be
vende handen van zijn meester aannam
Zal ik den dokter laten komen?
Dokter? De jonge Briton deed een
krachtige poging om zich weer te be-
heerschen; hy forceerde zelfs een dro
gen lach.
Wat mankeert je, Blunt; ik ben
niet ziek. Er is niets met me gebeurd.
Ik ben alleen moe.
Maar de auto, mijnheer. U Is Im
mers In de auto weggegaan?
O jaRoric stond een beetje
onzeker op, maar toen Blunt hem wilde
ondersteunen, duwde hy hem boos op
zy.
Ik liet den wagen in Alperton ach
ter. Ik ben teruggewandeld. Hy keek
achterdochtig naar Blunt. Ik mag toch
zeker wel wandelen als ik er zin in
heb?
Blunt schrok. Mr. Roric was niet nor
maal. Roric schopte zijn schoenen uit
en stommelde zwaar naar de trap. Hij
scheen Blunt's aanwezigheid vergeten
te zyn; hy hield zich aan de leuning
vast toen hij naar boven liep. Boven
gekomen draaide hy zich om en keek
naar den man beneden.
Wel, drommel kerel waarom sta
je mc zoo aan te staven? vroeg hij ge
ïrriteerd. Ga naar bed....
LEZINGEN W. KLOEKE IN
FRANKRIJK.
In een Parijsche correspondentie in
hei Hbl-d. vinden wij over lezingen
die -de heer \V. Kloeke i.n- Frankrijk
heeft gehouden over Nederland en
wat er interessant -is i-n, on-s voi-ksbe»
staan, onze historie en onze levens»
wijze. In verschillende scholen liield
hij een causerie. Hij mocht er aan
het hoofd var. de klas staan. Naar
aanleiding van een cn ander zegt de
correspondent het volgende:
Een Fransch orrderwijsprogram
sluit al niet minder precies in elkaar
dan- een- Nederlandsch, en sommige
hoofden -durfde-n het niet aan er aan
te tornen want de heer Kloeke
houdt tc veel van de jongen-s om hun
een uur of anderhalf van hun vrijen
tijd te willen ontnemen. Maar anderen-
waardeerden- 't denkbeeld, achtten het
geschikt hun leerlingen op deze wijze
eens ee-n denkbeeld bij te brengen
van. hoe het in andere landen toegaat,
en gaven hem de gelegenheid te
spreken voor een groepeering van klas»
sen, die dikwijls van- honderd tot horu»
derdvijftig jongens omvatte. Zoo heeft
de heer Kloeke zijn plan dan toch
weer voor ce,n groot deel kunnen uit»
voeren.
Het leek mij interc-ssan! eens na te
■gaan boe deze nieuwigheid bevallen
was, en ik vond enkele hoofden d:e
ik opzocht, bereid- mij daarvan wat te
vertellen.. Een hunner zei d3t hij het
verzoek vooral had ingewilligd om zijn
jongens tc wijzen op het <nut vaa de
studie van vreemde talen. Ziehier r.u
ccn meneer, had hij hun gezegd, uit
een heel ander land. die omdat hij
zoo goed Fransch geleerd heeft. in
staat is jullie -dit allemaal 'te komen1
vertellen. Leert daarom goed j-e talen-
dat kan jullie later in het buitenland
óók te pas komen. En hij meende dat
dit aanschouwelijke voorbeeld daar»
voor wel heel goed had gewerkt.
iDe causerie die dc heer Kloeke
hield, liep over allerlei onderwerpen.
Zijn bedoeling was voroal zijn jongen
hoorders duidelijk tc maken dat wij
niet, zooais hier zoo vaak gedacht
wordt, een aanhangsel van Duitschland
zijn, maar een eigen volk,, met een
eigen volksleven, ccn eigen taal, eer»
eigen geschiedenis, een eigen aard.
Schijnbaar wat van dc-n hak op dien-
tak springend bewees hij dat uit onze
geschiedenis, cn verbelde dan- -allerlei
dingen waaruit blijkt in welk opzicht
on-s land en zijn bevolking van, buren
en verwante volken afwijkt.
Naar de meaning van de hoofden
was hij daarin ook wel geslaagd. Na»
tuuriijk waren er opmerkingen: som»
migen wenschtcn dat de conférencier
Zich in zijm opzet wat meer beperkt
had. of dat aan zij-n voordracht een
wat diepgaande behandeling van de te
bespreken onderwerpen- door de ge»
wone onderwijzers voorafgegaan- was
Maar ze waren het er over een-s, dat
de heer Kloeke zijn gehoor zeer had
geboeid en- dat de jongens, geamuseerd
Ja, mr. Roric
En BluntJe houdt je mond er
over, dat ik zoo thuis gekomen ben. Ik
heb een ontzettende schrik gehad. Blunt
een harden schok. Ga nu maar gauw
naar bed.
Maar Blunt bleef roerloos aan den
voet van de trap staan, totdat hy Ro
ric's slaapkamerdeur hoorde dichtslaan.
Roric viel onmiddeliyk in slaap. Hy
had gedacht, dat hy nooit weer zou
kunnen slapen, maar hy was totaal uit
geput door de emoties.
Toen hQ wakker werd. scheen de
bleeke herfstzon in zyn kamer. Hy
sprong in een soort paniekstemming
uit bed; voor een oogenblik had hy de
tragedie van gisteravond vergeten: -hy
herinnerde zich alleen dat hy Rosalie
by het aanbreken van den dag zou
ontmoetendat hy twee plaatsen be
sproken had in een boot, die dien mid
dag zou vertrekken.
Hy greep naar zyn horloge; het was
negen uur. Dan. plotseling schoot hem
alles weer te binnen, hy zuchtte zwaar.
Het was alsof zijn hoofd barstte; hy
had een gevoel alsof hy doodziek zou
worden.
zyn kleeren lagen in een verwarden
hoop op den vloer, zooals hy ze had
neergeworpen. Op een kleinen afstand
lag een verfrommelde papieren roos. i
waar de zon op scheen. Scherper dan
(Nadruk verboden.)
door de grapjes waarmee hij zijra be»
toog afwisselde en de details die hij
als ervaren- onderwijzer gaf, bij wijze
van spijkers om er de algemeen,e waan»
heden aan- op te hangen, hem tot -het
eind met -de meeste aandacht hadden
gevolgd.
Wat blijft er m-u van zoo iets han»
gen? Om die vraag te beantwoorden
lieten twee h-oofden- mij opstellen
lezen-, waarin enkele leerlingen- (al»
licht waren de begaafdste gekozen,
maar er was er toch ook een. bijt d:o
het uit zichzelf gedaan had. om een
fout goed te maken waarvoor hij straf
voorzag!) hun herimncrmgen -hadden
neergelegd.
En ik moet zeggen: dat viel niet
tegen. Zeker, de détails waren n-i-et
altijd juist; een van- de kleine verslag»
gevers had de Willemen, van Oranje
leelijk door elkaar gegooid, een an»
der bleek de techniek waardoor van
een meer een polder gemaakt wordt
niet heekmaal begrepen tc -hebben en
aan de kleine grappige bijzonderheden
was wel cenis wat meer aandacht bc»
ste-ed dan aan de hoofdzaken, Maar
over het algemeen kan n-ict anders
gezegd worden -dan dat deze jongens
van twaalf tot zestien-, zeventien jaar
een, goed overzicht behouden en- gc«
geven hadden- van wat de vreemde
onderwijzer had gezegd verslag»
geven is waarlijk met gemakkelijk, zolfs
niet voor volwassenen cn het
feit van het ongewone van zulk een
optreden zal zeker meewerken om het
gehoorde tc doen onthouden.
Zoodat gezegd mag worden dat do
heer Kloeke z'ch door zijn optreden
volkomen belangeloos en ndet weinig
vermoeiend op zijn leeftijd, voor ons
land door het -uitroeien va-n verkeerde
denkbeelden en het planten van, betere
waarlijk zeer verdienstelijk beeft go
maakt.
KINDF.RBOND
..PRINSES JULIANA'".
Deze ki-nderbond zal in -het laatst
van Juli weer een boottocht houden
met de kinderen der leden. Nu gaat
het naar Amsterdam.
LEZING.
Voor dc afdeeling Haarlem van de
Internationale Arbe-idershulp zal a.s.
Maandag een propaganda vergadering
gehouden worden in de Centrale, waar
de landelijke secretaris, de heer II. r.
Walree een inleiding zal houden over
den .jOpstand der Chinecschc cn
Koloniale Volkeren", toegelicht roet
lichtbeelden.
JUBJlLEUM A. KRUYFF.
Don-derdag was het 25 jaar geleden
dat de heer A. Kruyff, rijtuigschilder
aan de Centrale werkplaats, in die-nst
trad van do Nederlandsche Spoorwc»
gen.
Van dc directie o-ntving de heer
Kruyff dc gebruikelijke gratificatie cn
een oorkonde.
iets anders had kunnen doen, bracht
dit hem den afgeloopen avond met al
zyn verschrikking weer voor den geest,
het drassige veld, de menschenmenigte.
het gele licht van de lampen. Rosalie
zooals zy keek, toen hij haar den eer
sten keer 's avonds had gesproken, de
lichte blos op haar wangen, de vrooiyke
tinteling in haar oogen. In zyn verbeel
ding voelde hy weer den zachten druk
van haar handen op zyn arm en op
eens sloeg hy zyn handen voor de oogen
om haar gezicht niet te zien, zooals hij
dat later gezien had; hulpeloos tegen
de schouders van den gebrekkige.
Dood Dood! En zy waren met bit
terheid in het hart van elkaar gegaan.
Zy zou nu nooit weten hoeveel berouw
hy had. Nooit zou hij haar dit meer
kunnen zeggen.
Hij nam de kleine roos op en sloot die
weg in een lade. Hy moest zichzelf dwin
gen om zich aan te kleeden en ging
naar beneden. Hy merkte dat Blunt,
hem met meewarige oogen aankeek. Om
den schyn te bewaren, probeerde 'hy
iets te eten, maar de happen bleven
hem in de keel steken. Toen Elrnt de
kamer wilde verlaten, riep hy hem te
rug.
Ik ga voor zaken naar Tor.-'1- To
kunt wel iemand naar Alp?-ten ,-i
cm den wagen tc halen. Hij staat op
de binnenplaats van het „Witte Hert".
.(Wordt vervolgd.).
No. 3677
DE STADSKWEEKERIJ.
