Haarlem's Dagblad | 1927 | 4 juni 1927 | pagina 9

HAARLEM'S

DE STORMRAMP

Haarlemmer Halletjes.

DAGBLAD

IN NEDERLAND.

DUITSCHLAND

ZATERDAG 4 JUNI 1927

NADERE MEDEDEELING
VAN HET KON. NED. MET,
INSTITUUT.

WÏNDHOOS VAN BUITEN
GEWONE INTENSITEIT.

Een nadere mededeeling van het Kon.
'Ned. Met. Instituut houdt in:

Het natuurverschijnsel, dat in den
Achterhoek en in Twente zyn spoor van
geweldige verwoesting heeft achtergela
ten, draagt geheel het karakter van een
"windhoos, maar van een van buitenge
wone afmeting en intensiteit. Het oor
deel van personen, die de verwoestingen
'hebben gezien, welke vroeger te Borcu-
lo zijn aangericht, luidt eenstemmig.
dat de kracht van deze hoos grooter is
geweest dan van de vroegere. Waren
toen voornamelijk de daken vernield,
.nu ziet men in de zone van de sterkste
verwoesting vrijwel alles platgedrukt.
Alle boomen liggen in Zuid-Noordelijke
richting tegen den grond en de huizen
met muren en al in de richting van de
stormbaan tegen den grond geslagen.

Volgens ooggetuigen had de hoos de
gewone slurfvormige gedaante en was
duidelijk een draaiing om een verticale
as tegenovergesteld aan de richting van
de wijzers van een uurwerk te onder
kennen Nu eens kon men onder de don
kere zuil door de lichte lucht zien, dan
weer raakte de slurf den grond, geheel
in overeenstemming met het feit, dat
•tusschen de verwoeste gedeelten de
'baan zich niet of slechts onduidelijk
heeft afgeteekend, doordat de hoos zich
wan den grond heeft losgemaakt.

Het spoor loopt in een rechte lijn van
een punt ten Zuiden van Lichtenvoor
de, dicht ten Oosten van dié plaats
Jangs, vlak ten Oosten van het station
te Neede, om dan veel verder naar het
Noorden den weg van Delden naar Goor
te kruisen op een punt, ongeveer een
derde van den afstand tusschen die bel-
tde plaatsen aan den kant van Delden.

Waar de hoos het ergst heeft huis
gehouden, liep dit spoor als een rechte,
vuile, bruin-zwarte, met modder en af
braak bedekte strook van ongeveer 100
M. breedte door het land.

In dit spoor liggen de huizen neer
geslagen en de boomen liggen, met mod
der bedekt, tegen den grond, geheel
kaal, de bladeren afgerukt en afge
schuurd. De windrichting is in de vuile
strook van de zwaarste verwoesting,
voor zoover is nagegaan, overal Zuid ge
weest, samenvallende met de richting
wan de stormbaan.

Aan weerskanten van genoemde strook
Ibevindt zich een zóne van geringere be
schadiging, waarin geen vuil op de
voorwerpen te zien is; deze zone breidt
zich aan weerskanten van de midden-
strook van ongeveer tweehonderd meter
uit, zoodat de geheele breedte van het
spoor ongeveer vijfhonderd meter be
draagt,, gedeeltelijk iets minder.

Rechts van de strook zijn de boomen
meestal iets naar binnen gevallen, wij
zende op een wind van Z.Z.O. tot Z.O.
richting.

Aan den linkerrand der baan zijn de
üboomen over het algemeen eveneens
naar binnen gevallen, met Z.W. tot W.
wind. Op sommige punten kan men in
de linkerhelft der baan boomen zien
liggen, die aangeven, dat zij met N.W.
tot N. wind zün gevallen en aan den
weg van Delden naar Goor bevindt zich
een onbeschadigde strook van eenige

EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE

Iedereen in de buurt kende Dirk cn
Dolce.

Dirk was klerk op een groot kantoor
en Dolce was zijn vrouw.

Zooals iedereen wel weet betcekent
Dolcc-zacht of zoet en zij was geen van
beiden, zij was niet zacht en niet zoet.
Ik heb eens een vader gesproken, die
van meening was, dat je aan je kinderen
pas op hun zestiende jaar behoorlijk
ccn naam kunt geven, omdat je op dien
leeftijd pas ongeveer weet, welke hun
passen zal. „Daar heb je." zei hij, „mijn
twee zoons; den een heb ik David ge:
naamd en hij is zoo verschrikkelijk lang
geworden, dat hij met de giraffen uit
de goot kan eten en de ander is Hector
gedoopt en die wil maar niet groeien of
hij kan niet groeien (want ik geloof niet,
dat hij het opzettelijk doet), in ieder ge*
val'blijft hij bèlaeheiijk klein. De arme
jongens zijn allebei bespottelijk."

„Laat ze ruilen," zei ik, maar daar
■wou hij niet aan, omdat het verwarring
en moeilijkheid zou geven en daar had
hij eigenlijk ook gelijk in „Geef je kim
deren dan ook niet zulke ongewone
namen," zei ik nog, een beetje wreed,
omdat een raad waarmee je niets kunt
uitvoeren toch ook niet meer helpen
kan. „Jin bovendien, de stumpers moc=
ten tot hun zestiende jaar toch ook ccn
naam hebben, waaraan je ze onder:
scheiden kunt." „Zoolang kun je ze
evengoed nummeren," zei hij.

Natuurlijk ging hij ongetroost naar
huis. Niets is moeilijker, dan iemand
raad te geven. Is die slecht dan voert
hij hem niet uit cn is hij goed, dan
voert hij hem heelemaal niet uit, om:
dat hij dan zich een beetje schaamt,
want waarom is hij er dan zelf niet op
gekomen! Maar dit is zeker: de zoons
van David en van Hector zullen niet in
vaders fout vervallen. Die krijgen wel
van het soort namen, waar je nooit
kwaad mee kunt. Jan of Piet of Willem
of Gerrït.

Maar zoover zijn wc nog lang niet,
want Hector is bezig aan het eindexa:
men van de m. u 1. o. en David doet
voor den tweeden keer de eerste klasse
van het gymnasium en het ziet er niet
naar uit, of ze ooit zich zelf zullen kun:
nen onderhouden, laat staan nog een
vrouw er bij.

Maar nu Dolce. Haar vader was een
muzikant die vier zonen kreeg, aan wie
hij de namen gaf van Forto, Presto,
Staccato en Unisono. „Net een nest
jonge- honden," zeiden de buren, maar
aan dat geschimp stoorde de ffian gich

DERDE BLAD

meters tusschen de zone met Zuidelijken
en die met Noordelijken wind, blijkbaar
het betrekkelijk stille centrum van het
wervel.

Deze waarnemingen zijn zeer goed in
overeenstemming met de aanneming
van een verticalen wervel, die tegen de
wijzers van en uurwerk indraait. Het
modderspoor van zwaarste verwoesting
vormt dan de rechterflank van de wer-
velbaan, waar de algemeene windrich
ting en de windrichting de wervelbaan
elkaar versterkten.

Te Neede vielen onweer en hagelslag
niet met het overtrekken der hoos sa
men, maar gingen er aan vooraf.

HOE VERSCHRIKKELIJK
HET WAS.

BEELD VAN DROEVE
WERKELIJKHEID.

Een der correspondenten vam De
Maasbode die een tocht door Twente
deed, verhaalt:

Een ander beeld. Op den weg vap
Zenderen naar Almelo komen wij nabij
de villa van mr. T. ten Kate. Honderd
meier voor en na niets anders dan
bloeiend geboemte cn frissehe, onbe:
schadigde huizen. Daartusschen echter
één en al verwoesting van het Zuid:
Westen, naar het Noord:Oosten.

We treden op de eerste hoeve aan en
laten de boerin vertellen. Zij was alleen
thuis, haar man was naar Almelo, en
haar kinderen waren bij buren. Zij ziet
een haveloos gekleed man op haar huis
afkomen, en sluit haastig de deur. Plot;
seling rinkelden ruitonscherven. vliegt
huisraad door elkaar, rammelt het dak,
en dwarrelt alles wild weg in den zwar:
ten vuilcn draaikolk, die huis cn omge»
ving omhult.

Radeloos snelt de arme vrouw naar
links en rechts en klampt zich wanhopig
aan de deur der keuken vast. ont Ineens,
zonder te weten hoe, hals over kop ach:
ter een hoorn op den si'raatweg te wor:
den geslingerd. Zij ontwaakt uit de ver:
dooving, voelt pijn in alle gewrichten.-
ziet haar kleeren verscheurd, aan:
schouwt niets anders dan verwoesting
en puin cn vindt van heel haar hebben
en houwen enkel nog.... twee borden
gaaf.

WONDERLIJK GERED.

Bovengenoemde correspondent van
De Maasbode zette den tocht voort tot
aar. de Duitsche grens. Treffend zijn
zijn mededeelingen. Het volgende is er
aan ontleend1:

Het eerst arriveerden wij bij Haarhuis.
wiens huis in een enkele minuut tot oen
ruïne was geworden.

Zenuwachtig gehaast liepen de bewo:
ners tusschen de hoopen neergevallen
puin, doch zij voerden niets uit. Zij
konden in dien chaos ook niets begin--
nen.

De vrouw des huizes vertelt:

„Ik zag het van ver reeds aankomen.'
De lucht' begon te draaien cn het was
als de nacht zoo donker. Net als in
Borculo, riep ik m'n man toe. Plots bc:
gin:t het huis te schudden en te trillen,
het dak vliegt boven ons hoofd weg.
muren storten met donderend lawaai
over dc deel, en in minder dan een
minuut was alles overhoop gehaald. Het I
is onbegrijpelijk en het is een wonder,
dat niemand van ons getroffen is. i
„Het varkenshok dat ginder staat",
en zij wees naar een stukje grond, 50;

niet. Toen kwam er een nakomertje,
een meisje, en daar de moeder in die
reeks van jongens graag een meisje had
gezien, was zij innig verheugd en ver:
zocht haar man uit dc muzieklittcratuur
den mooisten naam op te zoeken, die-
er te vinden was. „Pianissimo", zei hij,
„dat is net ccn naam, die een verrukte
moeder zoo zachtjes voor zich heen kan
fluisteren, als ze naast het wiegje zit."
„Dat zou heel mooi wezen," vond de
moeder, „wanneer het kind altijd in de
wieg bleef liggen, maar een blaag van
tien jaar met lange armen cn bccncn
Pianissimo noemen is mal. Bedenk
wat anders." De vader, die een stijfkop
was, ging er toch mee naar 't stadhyis,
vant," zei hij, „ik moet altijd precies
aoen wat een paar honderd componis:
ten willen, ook lang na hun dood; als
ik een enkelen keer eens precies kan
doen wat ik wil, dan zal dat ook gc=
beuren."

Maar hij had niet op den ambtenaar
van den Burgerlijken Stand gerekend,
die standvastig weigerde om zoo'n maL
len naam in te schrijven. „Dan ga ik
naar den burgemeester," zei de koppige
musicus. „Die heeft het me juist verbos
den," antwoordde de ambtenaar, „er
moet een eind komen aan die gekheid."
Zoo kwam de man dan op den schooncn
naam van Dolce en zoo zou dan het
kind levenslang heeten.

Van het begin af was dat een mis:
lukking. Geen van de vier ondeugende
jóngens had zoo hard en zoo veel gc:
schreeuwd als deze Dolce. Later, op
school, was het de lastigste leerling, die
dc juffrouw ooit in haar klas had ge:
had en weer later voorspelde de heele
buurt, dat zoo'n lastig, vervelend, eigen:
wijs, knorrig wezen wel nooit trouwen
zou. Dat zou ze ook wel niet. wanneer
Dirk er niet geweest was. Hij vroeg
haar en ze zei natuurlijk ,,ja".

„Alleen om ons tc dwarsboomen,"
zei de buurt en ik moet zeggen, (want
ik heb hem gekend) dat cr niet veel aar:
1 digheid aan Dirk was. Zelden heeft cr
iemand bestaan, die zóó flauw was als
Dirk. Net water en meel, met een stem
als een cents fluitje en evenveel karak:
ter als ccn bonbon. „Hij heeft haar niet
gevraagd," zeiden dc buren, „maar zij
hem." Dat was ook niet waar, zij had
hem veroverd. Op de manier zooals een
gendarme tegen een boosdoener zegt:
,Jk arresteer je, ga rustig mee naar het
cachot".

Zoo trouwde dan Dirk met Dolce.
En als soms iemand denken mocht, dat
mijn vergelijking met een gendarme cn
een cachot overdreven is, dan kan ik
hem aantoonen, dat ik geen woord te
veel gezegd heb. Het eenige verschil
was2 dat Zfl fee® er 'a saorgens uitliet

M. van dc boerderij, ,.Js blijven staaji,
en het! varken dat er naast lag, is opge:
nomen en werd 100 M. verder teruggc:
vonden.

Toen we om het huis been wandelden
vonden we een stuk balk waaraan een
worst em een regenton. Die zijn niet
van ons, verklaarde vrouw Haarhuis,
doch moeten over heggen en struiken
zijn meegevoerd.

BEZOEK VAN DE KONINGIN
EN DE PRINSES.

Zooals reeds is gemeld heeft de Ko:
ningin Vrijdag de geteisterde streken
bezocht. Later kwam er ook de Prinses.

Dc Koningin heeft geruimen tijd in
de verschillende plaatsen vertoefd.

Het eerst ging de tocht naar Lievclde.
Daar had de Koningin een langdurig
onderhoud met den bewoner eencr boer:
derij, den heer G. M. Reirink, wonende
op de boerderij Kortblink.

Deze deed

Een verhaal van bet gebeurde
aan de Koningin

,,'t Was ongeveer vier uur," aldus
Reirink „en omdat cr een bui kwam
opzetten hadden wij voor den hagel
de vensters, dat zijn de buitenblinden,
dicht gedaan. Zoodoende heb ik niets
van het aankomen va nden wervelstorm
gezien. Toen het begon te kraken,
vluchtte ik naar dc deur; greep mijn
dochtertje van vier jaar, dat dicht bij
de deur stond, gooide de deur open,
maar werd op datzelfde oogenblik weg:
geslingerd. Mijn dochtertje, at ik bij
den schouder had vastgegrepen, werd
mij ontrukt. Vijf en twintig meter van
dc voordeur vandaan kwam ik weer
overeind en toen de warreling v^n pan:
nen en zand voorbij was kon ik zien dat
mijn geheele boerderij vernield was. Liet
bloed in mijn gezicht (Reirink had
eenige hoofdwonden) belette me goed
te zien. U begrijpt mevrouw, dat ik het
eerst rondkeek naar mijn dochtertje.

Het lag niet ver van mij af en het
huilde niet eens. Toen ik echter het
kind vastgreep, begon het hard tc hui:
len. Het wederzien was voor mij een ge:
waarwording van grootgeluk, doch
daartegenover moest ik het aanzien dat
alles vlak voor den grond lag. Ook mijn
kind van 15 maanden moest onder het
puin liggen. Dc wonden, aan mijn ar:
men en bccnen opgeloopcn, kreeg ik bij
het zoeken naai de oudelui. U gelooft
niet mevrouw, wat een mensch in zulke
oogenblikken doen kan. Met behulp
van toegesnelde buren kon het mij in
een half uur tijds gelukken de oudelui
en ook mijn kind te redden.

De zware balken, die intact gebleven
waren, hebben het kind beschermd. Dc
oude mensehen hebben verschillende
wonden opgeloopen. Toen ik het klein:
tje vond, speelde het met een tabaks:
doos. Als het kind in de wieg had gele:
gen, zou het ongetwijfeld verpletterd
zijn, want de wieg was totaal uiteen ge»
scheurd!

Een half uur lang heeft dit gesprek
geduurd. De Koningin vroeg hem naar
de personen, die zich bijzonder verdien:
stelijk hebben gemaakt en Reirink
noemde zijn beide buurtbewoners De
Wa'iwaard en Willemsen. De eerste had
'onmiddellijk na de ramp veel volk -bij
elkaar geroepen voor dc redding.

Dc Prinses c'ie later dan Haar Moe:
der in de geteisterde streek kwam,
bracht bezoeken, aan verschillende ge:
zinnen.

Ze deed dat alleen. Te Groenlo
voegde de Prinses zich bij haar moe:
der. Nadat te Groenlo de toestand in
oogcnschouw was genomen ging dc
tocht naar Neede, Het persbureau
Vas Diarz meldt het volgende om:
trent het

en hem 's middags terugverwachtte en'
daarna weer opsloot. Precies op tijd.
Hij kwam te half zes van zijn kantoor
daar hij zeven minuten naar zijn woning
moest loopen, kreeg bij een standje
wanneer het acht minuten werd, en
geen middageten als het tien minuten
over half zes was. Dc buurt, die al lang
gehoord had, dat cr in die twee namen
Dirk cn Dolce ccn zekere alliteratie
zat, zooals bijvoorbeeld in Herman en
Helena of in Gerrit en Greta, ver/on
twee nieuwe namen, 'die wonderwel op
de personen pasten: Stumper cn Ser:
pent. En zoo heetten ze voortaan al: j
toos, zoodat nieuwe bewoners van dc
buurt hun ware namen niet eens meer
kenden. „Stumper is ccn minuut over
tijd", zeiden ze, „kijk de man loopen!"
En een anderen keer: ..heb jc 't gezien?'
Serpent heeft ccn nieuwen hoed op
haar. ja, ik kan niet ontkennen,
dat zc kop zeiden.

Er is geen enkele reden, waarom
daze toeiStemd met D.irk en Dolce niet
eeuwigdurend zou zijn- geweest (al»
thans levenslang) wanneer niet op een
morgen iets heel onlbegrijpelijiks was
voorgevallen. „Heb je 't gehoord?"
vroegen de buren elkaar, „Stumper is
weggeloopen!" „Och nee", zeiden
anderen. „Ja heuscfli". En anderen had:
den cr nog merkwaardige bijizoniderhe:
den 'bij. ii Serpent wou hem een klap
geven, toen werd hij woedend, sloeg
haar terug, dat zc op den grond viel
en ging toen op de vlucht. Niemand
heeft hem ooit weergezien".

„Onmogelijk", zei een ander. „Stum»
per slaat niet. Hij weet niet eens, dat
jc dat met je handen kan doen. Ik heb
het anders gehoord: ze wou hem een
halsband omdoen cn een koord er aan,
toen -riep hij .dat nooit!" en liep
weg. En hij loopt nog."

Dc zaak was lang 'zoo ingewikkeld
niet. Dat Stumiper weg was. leek ze:
ker. want Serpent kwam dood alleen
van haar gewone Zondagswandeling
terug cn niemand zag in jaren Stum:
per meer terug. Zelf sprak ze er na:
tuurlijk nooit over cn niemand durfde
naar hem vragen. Toon de deurwaar:
der van de b el as-bi n gen. die niet eens
voor Serpent bang was. haar eens
vroeg: „en waar is je man toch, juf:
frouiw Wïlilemse?", zei zc doodkalm:
„als je hem noodjg hebt, zoek hem
dan.zelf" en sloeg de deur dicht. Maai
ik heb de waarheid gehoord uit een
•betrouwbare bron en ik kan dus ver:
tellen hoe Stumper ontvlucht was.

In de week mocht, hij nooit u.it. Zij
zat thuis, dus kon hij ook wol thuis

gitten. Maar op. Zondag stond zij ccn

Koninklijk bezoek
aan Neede.

Toen de Koningin cn Prinses Ju»
liana ora kwart over vier voor het ,e»
meentehuis van. Neede arriveerden,
trad de burgemeester van deze ge:
meentc, dc heer S. K. Haitsma Muiier,
naar buiten om de Hooge Gasten te
verwelkomen. De burgemeester steb
dc aan H. M. voor Dr, A. Th. Planten,
die de eerste hulp aan de gewonden
'heeft verleend. Nadat de Koningin
langdurig met den geneesheer had
gesproken, werd de burgemeester uit:
genoodigd, naast LJ.M. de Koningin
plaats te nemen.

De Koningin reed daarna naar dc
verwoeste* gemeentowoningen en
sprak daar met de getroffen bcwo>
ners. Ook heeft de Koningin in oogen»
schouw geriomem het werk dat door de
genie tot herstel van de aange»
brachte verwoesting is ve-rricht,Hare
Majesteit heeft vervolgens een be:
zoek afgelegd ten huize van de con:
duefceur van Zandwijk, wiens vrouw
en dochter in het ziekenhuis tc
Loohem worden verpleegd, waar. zoo»
als reeds gemold, de dochter is over
leden. Dc Koningin sprak troostwoord
den tot den man en uitte den. wensoh
dat zijn vrouw weer spoedig hersteld
terug zou keeren.

Vandaar ging dc tocht naar Ruw:
dorp. In het Hbld. vinden wij ver:
meld, hoe de

Koningin overal haar belang»
stelling toonde.

Dc Koningin reed naar Ruwdorp,
het complex van veertig arbeidcrsiwo»
ningen, waarvan cr geen een is ge»
spaard, aan d-en Haaksbergscheniweg.

Daar waren de soldaten der genie
onder leiding van een sergeant hard
aan het opruimen.

„Vlot het werk?" vroeg H.M.

„Aan deze huisjes zijn wij nog be»
zig, Majesteit" antwoordde de ser
geant.

Met tal van bewoners sprak de Ko:
ningin.

„Er is niet veel van je woning over"
zeidc H.M ,tot een oud vrouwtje.

,.Ach ja, en het was zoo'n lief
huisje".

Een paar huisjes zijn niet totaal ver»
n.ield, een enkele kamer is met heel
veel goeden wil nog wel bewoonbaar.

Vader en moeder stonden voor de
soheevc deur van zoo'n restje wo:
ning.

,.'t Is verschrikkelijk", zeidc de Ko:
ningin. „Zit u nu met uw kinderen in
dit huisje zonder dak?"

„Ja. mevrouw", antwoordde het
moedertje, dat zorgzaam een dricja:
rigen vent bij de hand hield. „Wij
mogen nog dankbaar zijn, andere
huisjes zijn geheel weg. En wij zijn
gezond. Maar dien lieven jongen bier
hadden wij bijna niet meer gehad;
hij is net op het karntje af niet
verpletterd".

De kleine vent trok er zich ndets
van aan, dat hij het middelpunt van
het gesprek was geworden en dat
hem de eer te beurt viel, dat de
Kóningin het woord "t-ot' hem' richtte.
Hij bepaalde zich tot heel nicüwsgic»
rig kijken. Dc puk was overigens
goed in stijl. Niemand immers, had
dc burgemeester gezegd, mocht zich
voor dit bezoek moo-i maken. Nu,«het
jog was behoorlijk vuil.

Maar wat deerde het. Het ventje
leefde, was gezond en dc moeder was
gelukkig met dit bezit. En met recht,
't was een schat! Zoo vuil als het
was Bij het afscheid nemen opende
het kind den mona.

wandeling toe. Al,s 't goed weer was.
's Middags om half drie gingen ze
dan samen de deur uit, bleven ccn
uur wandelen cn gingen dan weer
naar huis. In dien tijd gebeurde dan
ook regelmatig de egnlge roekdoos:
held, die zij hem toestond; hij kocht
vijf sigaren van vijf. centen in een
vasten winkel op de Hoogstraat,
altijd d'Cizeilfde. ,,'t Is geldverspilling"
zei Serpent, „maar ik ben nu een
maal goedig cn hij wil het zoo graag.'
Zoo denkt zelfs de hyena, dat ze een
vriendelijke juffrouw is.

Op dien Zondag was het paar weer
op die gewone uren gaan wandelen. Ze
kwamen od de Hoogstraat en Ser:
pent zei op den vriendclijken toon,
waarop ze gewoonlijk sprak: „Jc si:
garen!" Hij stapte zwijgend op den
winkel af en «ij liep, zoo als al tij,J.
door. Hij moest haar d<an maar inba:
len.

'Maar dien keer kwam hij niet. Het
buis van den winkelier had een uit:
gang aan den anderen kant. Toevallig
stond d'e deur ook open en als bij in:
geving 'lie.p Stumper den winkel niiet
in, maar den gang in en kwam in de
andere straat terecht.

Zoo wipt een sijsje het raam uit,
wanneer de kooi toevallig open bleef
en weet daarna met haar vrijheid geen
raad meer. Zoo ging het Stumper
ook. Toen hij in die andere straat
stond zou hij het liefst maar weerom
zijn gekeerd, maar daarvan hield hij
zich toch met een beetje moeite terug.
Niet meer gecommandeerd worden,
niet altijd te hooren: „doe d'i't", of
Ja-at dat1", het scheen een zaligheid.
En toen" hij eenmaal aan zoo'n heen
!i.kc toekomst dacht, stak hij toeval:
lig de hand in zijn jaszak en vond
daar zijn maandsalaris, dat zijn vrouw
nog niet had opgevorderd, oïndat dc
kassier wat vroeg met betalen was ge
weest cn Maandag pas de laatste was

Toen was het of cr nieuwe energie
in hem wakker werd, zooiets of cr
""een vlammetje in je borst gaat bran:
den. Er kwam juist een boerensjees
aan, die ergens naar toe ging. „Mag ik
meerijden?" riep Stumper en juist
toen Serpent zich erover verwon:
derde waar haar man toch bleef, reed
hij triomfantelijk bovenop dc sjees
het stadje uit en verdween

Niemand zou gelooven, dat hij den
volgenden dag maar dadelijk een beter
baantje had en evenmin, dat hij een
rijken heer ont'moctte. die hem als
pleegzoon aannemen wou. Zulke dingen
vallen alleen in de boeken voor. De
waarheid is, dat Djrk (wapt we zullen

„Dag mevrouw!" zeide hij met een
helder stemmetje.

Nadat dc Koningin nog een paar ver.-
nielde huisjes had bezichtigd, verzocht
zij dc manschappen der genie voor de
hofauto te doen aantreden. Dc mannen
kwamen, met hun „wapens", groote za
gen, bijlen, houweelen.

Of er materiaal genoeg was voor het
werk, vroeg de Koningin.

„Wij hebben allemaal ons eigen ma
teriaal medegebracht. Majesteit," ant:
woordde de sergeant.

„Gij hebt mooi werk verricht," zcidc
II.M. tot de manschappen.

Ten slotte volgde een

Bezoek aan Enschedé
Te Enschedé brachten dc Koningin
cn Prinses een bezoek aan dc beide Zie
kenhuizen, waar dc gewonden verpleegd
worden, n.I. het R.K. Ziekenhuis aan de
Bisschopsstraat cn „Ziekenzorg" aan de
Veenstraat. Dc Koningin en dc Prinses,
die resp. door dc Moeder:Övcrste cn
de w.n. directrice werden rondgeleid
onderhielden zich geruimen tijd met dc
patiënten en boden hun bloemen aan,
Vervolgens vertrokken de Hoogc Be:
zoeksters met gevolg in auto's naar het
station om per ticin van 7.10 terug tc
keeren.

Dc Koningin en de Prinses, die te 7.10
per trein uit Enschedé vertrokken, zijn
tc 8.24 te Apeldoorn gearriveerd.

Een koninklijke handdruk
Te Groenlo had naar de Tel. meldt
nog een alleraardigst voorvalletje
plaats. Een oude boer trad ineens op
den auto van dc Koningin toe en vroeg:
„Zou 't noe te veul gevroagd zén as ik
vroeg om de Koningin een hand te
mongen geven?"

„Wel neen," zcide H.M. en gaf den
ouden boer een ferme hand, waarop hij
zich verlegen, maar toch heel blij weer
terugtrok.

DE HULPVERLEENING.

GELDINZAMELING
R.-K. HUISVESTINGSCOMITé.

Het dagelijksch bestuur van het Ned
R. K. Huisvestingscomité te 's»Herto»
genbosch is Donderdag in spocdvergsdc:
ring bijeengekomen en heeft besloten
door zijn afdcelingen in lvet geheele land
een geldinzameling tc doen houden ten
behoeve van dc door de nieuwe storm»
ramp getroffenen, gelijk het comité ook
deed bij de stormramp in Borculo en
Noord:Brabant. Het comité is voorne=
mens geheel op dezelfde wijze als dit
bij den jongsten watersnood is geschied
samen te werken met ccn eventueel
lichaam, dat belast zou worden met een
nai'ionalc inzameling, zoodat dus dc
door het comité in tc zamelen gelden
ten slotte terecht zullen komen in een
eventueel te vormen nationaal fonds.

EEN ONGELUKKIGE OUDE
MAN.

E'en redacteur van de tJtrechtsche Ct.
sprak in dc nabijheid van Groenlo ccn
oude landbouwer wiens hoeve zwaar ge:
leden had. Hei' dak was weggewaaid, de
vensters ingedrukt, de. schuur een pi in
hoop en aandoenlijk detail van de
liefde voor dc dieren, in dit geval een
voor ons schijnbare kleinigheid bij dit
groot leed de boer jammerde over
ccn tweetal broedsche kippen, welker
eieren nog op het nest lagen, doch d'e
zelf spoorloos verdwenen waren.

Het huis was nog betrekkelijk nieuw,
doch zeer zwaar beschadigd. De man
zelf. evenals zijn vrouw waren door den
stormwind tegen den grond geslagen
en door den slag versuft.

,.Ik bin een olde man, al aoh cn zestig,
wat mot er van mien worden",zoo

hem, na zijn heldendaad, niet meer
Stumper noemen) langzamerhand bij
het zoeken van ccn baantje zijn maand:
salaris opteerde cn op het eind vast cn
zeker honger geleden zou hebben, wan:
neer er niet juist ec-n gelegenheid was
gekomen om hard werk to doen voor
weinig geld.

Als hij nog de hleekc nieteling geweest
was, die bij Dolce deemoedig zijn
maandsalaris thuisbracht, zou boer van
den Heuvel hem zelfs de kippen niet
toevertrouwd hebben, maar "t zwerven
in de open lucht had hem gebruind.
Hij zag er uit als een kerel en daarom
kreeg hij licht werk bij den boer en deed
dat met de accuratesse, waaraan Dolce
hem gewend had. Dat was in ieder gc»
val nog een voordcel van haar hardhan»
dige strengheid; 't kwam natuurlijk wel
voor, dat hij 's avonds meer dood dan
levend en half geradbraakt op zijn hed
viel boven den koestal, maar wat sliep
jc lekker na zoo'n dag in dc frissehe
lucht en wat werd je op den duur flink
cn sterk van de boerenkost!.

Soms dacht hij wel met ccn beetje
berouw aan Dolce terug, die dan toch
zijn wettige vrouw was, die hij moest
onderhouden, maar dat ging gauw over.
Ze had hem al tc slecht behandeld. Als
hij daar nu aan dacht kon hij niet bc:
grijpen, waarom hij dat zoo lang ver:
dragen had.

Zoo gingen zeven jaar voorbij. Dirk
werd een gezonde, stevige boerenknecht,
die alle werk aankon en langzamerhand
ook ccn spaarpotje maakte. Wel vroeg
hij zich af, hoe dat allemaal eindigen
moest. Op den duur zonder vrouw tc
leven lachto hem niet toe. En terug te
keeren naar Dolce, die hem weer in d>
gevangenis zou zetten en hem er uit
laten op Zondag, om voor ccn kwartje
sigaren tc koopen, vervulde hem met
afgrijzen.

De keus was moeilijk. Ze werd bc;
spocdigd door ccn advertentie in dc
krant', die hij op een morgen niet zon»
der ontroering las: ..Dirk, kom thuis,
als jc je stervende vrouw nog eenmaal
zien wilt". D.

Dat hcricht deed hem schrikken. Hij
kreeg het gevoel, alsof hij dc schuld
van haar dood was en den volgenden
morgen ging hij naar het si'adje op reis
en liep door dc Hoogstraat met gc:
mengde gewaarwordingen. Hij had niet
geschreven, dat hij thuiskomen zou
dat hoeft immers niet, als je een ster:
vende vrouw gaat bezoeken. Die ligt'
in haar bed.

Juist toen hij tegenover den sigaren:
winkel stond, zag hij een figuur aanko:
men, die hem bekend voorkwam Hij
wreef zich eens in dc OOgcn. ja het was
Dolce. Zij lette niet op hem en toen
ze dicht bij was, stap tic bij plotseling
naar haar toe cn zei:

„Je ziet er niet uit of je op sten"1"
Rgt, Doltg." j

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN

a 60 Cents per regel.

Een Rijn reisje thans
onder ieders bereik

Bij voldoende deelneming zal een
goedkoope week-end-trclo
Utrecht—Keulen loopeo. Vanuit
Keulen uitstapjes in bet Rijndal-
Heenreis 24 juni. terug 27 Juni.
25 reductie op Nederbndsch
en 33'/j c/o op Duitsch gebied.
Inschrijving van 7—10'Juni bij
de Reisbur. Ned. Spoorwegen:

I.ISSONE Amsterdam. Leldscbestr. 5 en
Dam 10: LINDEMAN Arnhem. Bak-
kerst». 7; Groningen. Bragstx. 4: Deo
Haag, Groenmarkt 22: Haarlem» St»
Uonspleln 13i Leeuwarden. Raadhuis»
plein 21R'dam. Noordbl. 13: Utrecht.
L. Jaosstr. tl. Prijs spoorblljet retour»

3e KLAS f 9.20
2e KLAS f 13-30
Brengt Uw vacantic dooT tftr

klaagde dc kromgewerkte stakker cn do
tranen biggelden'over zijn verweerd gc*
zicht.

Wij trachtten hem te troosten, doch
hoofdschuddend ging hij naar binnen:
„ik bin ccn olde man" was zijn eenige
repliek.

Zóó besluit dc redacteur zijn mede*
dodingen.

VERSPREID NIEUWS.

Een barak van de Koningin.

H. M. de Koningin heeft dc gemeente
N'ecdc een barak aangeboden, welke
plaats biedt aan zeven en dertig per:
sonen.

De gemeente De ven tor heeft even»
eens ccn barak ter beschikking gesteld.
Deze. plaats biedende aan drie gezinnen,
wordt door personeel uit dc gemeente
Deventer geplaatst cn komt hedenavond
gereed.

Verder zullen zoo spoedig mogelijk
keten worden gebouwd. Deze zullen
zoo mogelijk op de erven der bewoners
opgesteld worden, om dc bewoners in
dc gelegenheid tc stellen hun bedrijf
voort tc zetten.

Slachtoffer 300 meter weg*
geslingerd.

Onder hen die in het ziekenhuis to
Groenlo is opgenomen is dc heer J. B.
Papen naar wicn ccn uur was gezocht.
Hij had bij een greep personen gestaan;
op hei' oogenblik dat dc ramp geschied»
dc. Later vond men hem. zooals gezegd
in het struikgewas, op ccn afstand van
300 M. van dc plaats, waar hij zich
vroeger had bevonden.

De schade te Needo

Volgens officicclc telling zijn in de
gemeente Nccdc. waaronder vallen de
buurtschappen Ruwcnhof en Achterveld
behalve de fabriek der firma Ter Wee*
mc. vier cn veertig huizen toïaul ver*
nield en 138 huizen min of meer ern*
stig beschadigd.

„Jc hebt mc anders lang gcnöeg op
het koopen van sigaren laten wachten.
Zeven jaar precies ben jc weg geweest.
Schaam jc jc niet1? Allo. mee naar huis!"

„Als jij me niet behoorlijk kunt toe:
spreken, keer ik dadelijk om".

„Dat zul jc niet", zei zc en greep hem
bij zijn arm, maar met gemak maakte
hij haar vingers los.

„Au! Jc knijpt me!" -

„Dat zal je lccrcn. Ik maak geen
grappen, versta jc? Allo. rechtsomkeert
marsch!"

„Waarheen?" vroeg ze.

„Naar jou huis".

„Ons huis".

„Nee, mijn huis niet meer. Maar ik
zal meegaan, want ik moet jc spreken".

Toen zc in hun vroegere woning geko»
men waren, zei zc uitdagend: „En wat
wil je nou?"

„Eerst een kopje koffie. En gauw"

„Kommandecr je hond", zei ze.

„Nee, ik kommandeer jou. En vlug
wat, of ik ga heen".

Tegenstrevend, een beetje brommend,
voldeed zc aan het bevel.

„Zoo. En ga daar zitten. Ben je wij*
zcr geworden in die zeven jaar?"

„Dat moest ik jou vragen. Schande
om een vrouw zeven jaar in de steek
te laten".

„Jij was geen vrouw, jc was ccn ser:
geantanajoor. Ik ben de baas. verstaan?
En als je dat niet bevalt, ga ik weer
weg e-n voorgoed. Dat hondeleven van
vroeger komt niet meer terug, begree
pen?"

Ze werd cr zenuwachilig van. Voordat
hij het wist kwamen dc trainen.

„Sta niet tc grienen", zei hij. „Allo,
voor den dag cr mee: blijven we bij
mekaar of niet? Maar anders dan vroc*
gcr, dat zeg ik jc".

..'t Was jc eigen schuld", zei ze al
snikkend.

„Mijn schuld? Nou nog mooier!"

„Ja zeker. Waarom bon je ook niet
als een flinke man tegen mc opgetre»
den!"

„Daar zit' wel wat waars in, maar jij
bent de laatste, die dat zeggen moest.
Dus zal het of zal het niet?"

Zoo zagen de buren tot hun verbazing
het Serpent uit'guan met ccn flinken
man, waarin zc den Stumper haast niet
herkenden. Hij leek wel gegroeid en
onderdanig was hij volstrekt niet meer.
Zij keek zoo vriendcliik cn snauwde
niet, kortom —t was alles omgedraaid.

Maar later, als ze op hun bocrdoriji'jc
zalen en zij hun eerste in de armi-n
wiegde, dacht hij rfog wel eens terug aan
haar verwijt en zei in zichzelf: „ja, ik
had het vroeger nooit zoover moeten
laten komen. De man moet de baas
blijven".

Maar dat zijn in dezen t'ijd dc meeste
vrouwen niet met hem eens.

FIDELIQ