Haarlem's Dagblad | 1927 | 11 juli 1927 | pagina 6

GEMEENTELIJKE HUURVERORDENING TE
HAARLEM?

FLITSEN

BRIEVEN UIT BERLIJN.

FEUILLETON

PAPIEREN ROZEN

HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 11 JULI 1527

De meerderheid van B. en IV. oordeelt het noodig.

BEPERKING TOT WONINGEN VAN EEN HUURWAARDE
VAN ƒ6.— PER WEEK EN LAGER.

GEEN BEROEP OP DEN RAAD.

Nadat in andere gemeenten reeds lang

©intfrcnt deze quaestle een besluit
gevallen, zal dan thans dc gemeenteraad
van Haarlem Woensdag dienen tc be»
slissen of al dan niet tot dc vaststelling
•encx gemeentelijke huurverordening
behoort te worden overgegaan.

Zaterdag is omtrent deze quacstie
een raadsstuk uitgegaan. Na een toe
lichting, waarover hieronder meer bijJ
zonderheden, wordt den Raad een om*
wcrp'vcrordcning aangeboden, waarin
dc denkbeelden van dc meerderheid
van B. en W. zijn neergelegd. Er is cch
ter ook een minderheid in liet college,
die zich met hot voorstel, zooals het
in deze ontwerpverordening is neerge
lcgd. niet kan vcrecnigen-

Lht de Jcorte toelichting van de min
derheid schijnt af te leiden, tenminste
deze indruk maakt het, dat d'e min
derheid meer bezwaren heeft tegen bc
palingen der oniVerpvcrordcning, dan
wel dat zij hot gehcclc idéc eener ge>
meentclijkc huurverordening verwerpen
lijk oordeelt.

En nu het raadsstuk.

In Haarlem noodig?

B. en W. herinneren den Raad cr aan
dat bij Kon. Besluiten van 18 Januari
verklaard is, dat de omstandigheden
het voontbostaan der Huurwetten lan
gcr dan zes maanden na de dagtccke*
ning van die besluiten niet noodig mu
ken.

Evenals alleen een algemeen Rijks>bc=
lang de totstandkoming der Huurwet
ten kon vorderen aldus doen B. cn
W. opmerken zoo betcekcnt de uit'<
spraak bij genoemde Kon. Besluiten gc
daan ook alleen dat een dergelijk ulgc>
meen Rijksbelang op 19 Juli 1927 gc<
acht moet worden niet meer aanwezig
te zijn. Uitgemaakt is daarmede dus
niet. dait in enkele gemeenten dc toe
standen op woninggebied niet zoodanig
kunnen zijn. dat aan bepalingen als in
dc huurwetten opgenomen zeker nog lx*
boette bestaat. In Haarlem is dat hot
geval.

Op dc vragen van den minister van
Arbeid omtrent dc intrekking der Huur»
wetten c.q. opheffing der Huurcommis»
s c is door hen dan ook steeds ontken;
nend geantwoord. B. en W. zijn van
oordeel, naar zij verder verklaren, dat,
voor de woningen met lage huurwaarde
onredelijke huuropdrijving ook thans
nog te verwachten is en wel voorname»
lijk omdat in dc behoefte aan woningen
voor de financieel minst draagkrachtige
inwoners op normale wijze niot kan
worden voorzien. Deze maatstaf bc*
paalt naar hun mccning de grens, waar»
binnen de onredelijke huuropdrijving op
ccnigszins ruime schaal is te verwach»
ten. Zoodra immers, zeggen zij, het/U
door do Overheid, hetzij door partlCU»
lieren woningen van een bepaald type
kunnen worden gebouwd en verhuurd
tegen prijzen gelijk aan of lager dan
waartegen dezelfde soort woningen zijn
verhuurd, is opdrijving der huurprijzen
dezer laatste woningen in het algemeen
uitgesloten

In deze gemeente is .aanbouw op
grootc schaal geschied van woningen
tegen een huurwaarde van 5Ö0 a 6
per weck en hoogcr. terwijl met den
bouw van dergelijke woningen nog
steeds wordt voortgegaan. Onredelijke
huuropdrijving op ccnigszins ruime
schaal kan daarom alleen worden ver»
wacbt voor woningen met een huur»
waarde van beneden dc 6 per weck.
Het aantal dezer woningen is in deze

tcmccnte nog aanzienlijk. Op 31 Decern»
cr dus nog vóór de grenswijziging
bedroeg het aantal woningen met een
huurwaarde van beneden 1 per weck
41. van 1 tot beneden 2 per weck
512, van 2 tot beneden 3 per weck
2338, van 3 tot beneden 4 per weck
3975 cn van 208 tot beneden 275 per
jaar 3145, terwijl nog voor een gedeelte
in aanmerking komt de groep mrt een
huurwaarde van 275 tot 350 per
jaar, waartoe behooren 2279 woningen.

Wanneer wjj deze cijfers vergelijken
met liet totaal aantal woningen op gc»
noemden datum n.l. 19674 dan behoclt
het wel geen hetopg, gaan B. cn W.
voort, dax bescherming van de huurders
van die woningen tegen onredelijke
huuropdrijving een algemeen bcüang is,
nv a. w. dat de regeling van dat oh»
derwerp behoort te geschieden in hot
belang der openbare orde. De inmiddels
tot stand gekomen grenswijziging heelt
den toestand eerder verslechterd dnn
verbeterd.

oencr gemeentelijke regeling op dit gc»

bied niet geacht kan worden te zijn in
strijd met de wet of het algemeen be
lang. maar als een regeling, voort
vloeiende uit art. 135 der Gemeentewet,
bindende kracht heeft, al betreuren zij
het ook, dat dc wc'iten niet, zij het den
ook gewijzigd, zijn gehandhaafd, omdat
dc wetgever nu eenmaal ruimer bc
vocgdhcid tot regeling heeft dan
Raad cn hij zich bij elke bepaling nic
angstvallig heeft af tc vragen hc'.'gccn
de Raad wel heeft te doen of er ook
strijd met eenjge bestaande wettelijke
bepaling kan ontstaan.

Dc vraag of naast een gemeentelijk'
huurverordening nog moest koincn
gemeentelijke huuropzeggingsverorde»
ning beantwoorden B. cn W. na ampele
overweging ontkennend. Daargelaten de
vraag, zeggen zij, op het maken ccner
dergelijke verordening juridisch moge»
lijk zou zijn, komt het ons voor dat de
omstandigheden sedert de totstandko
ming der luuropzeggingswet zoodani;
zijn gewijzigd, dat aan een dergelijk
regeling geen dringende behoefte meer
bestaat. Nu de prijzen der woningen
zeer aanzienlijk zijn gedaald, de rente»
standaard van 7 pC't. tot a 5 pCt.
is itcruggeloopen en dc huurprijzen in»
tusscheu vrij aanzienlijk zijn verhoogd
kan cr bij dc werking eener gemeente;
lijkc huurverordening voor een hui.s»
eigenaar weinig aanleiding bestaan om
de huur door opzegging to doen eindi
gen

Kesumccrende zijn B. en W, van oor
deel dat het maken ccner liuurvcror
dening voor deze gemeente mogelijk en
venschclijk is. indien zij zich beperkt
tot woningen met een huurwaarde van
6 per week cn lager cn dat met ccn
dergelijke huurverordening alléén kan
worden volstaan. Den Raad wordt aan
geboden een verordening overeenkom»
s'.'ig de vorenvcrmelde denkbeelden
door de commissie voor de strafveror»
deningen ontworpen.

In dc toelichting op het ontwerp mcr
ken li. en W. nog op, dut in tcgcnstcl»
ling met de bestaande Huurcoinmissic,
die in ccrs'le instantie beslist, tegen web
ke beslissing dan beroep openstaat bij
den Kantonrechter, de in te stellen
buurcommissie slechts tot taak krijgt
"tc advisccrcn. Een verder gaande bc»
vocgdhcid zou in strijd zijn met de bc
palingen der Gemeentewet. Dc bcsbs»
sing behoort te blijven bij het college
van B. en W. Verdedigd is dc stelling
dat dan beroep tegen ilic beslissing be
hoort open 'tc staan bij den Raad. B. en
W. dcclen die meening n'ct, daar h-1.
de aard der beslissingen zich niet leent
voor behandeling in een college met
zulk ccn groot aantal leden als de Raad
telt. Wel komt het hun gewonsch't voor
dat de Raad dc leden der Huurcommis*
sïe benoemt. Aan het advies Üer com
missie zal ongetwijfeld groote waarde
worden gehecht, maar juist daarom
mccnen B. en W. da't', nu geen beroep te»
gen hun beslissing mogelijk zal zijn, het
rechtsgevoel inecr bevredigd zal won
den indien dc leden der commissie door
den Raad worden benoemd dan wanneer
het college van B. en W., dat de bi
shssing zal hebben tc nemen, zelf de
personen die daarover hebben te advu
sccren, aanwijst.

Meening der minderheid.

Bevoegdheid der gemeente.

Voorts doen B. en W. opmerken, dat
'de vraag in den laatsten tijd herhaal»
dclijk gesteld is of de gemeente wel be»
vocgd is een dergelijke regeling tc ma»
ken. Zij scharen zich aan de zijde van
hen die van oordeel zijn dat het maken

Een minderheid in het college van B
en W. kan zich met het voorstel, zooais
het in deze ontwerpverordening
neergelegd, niet vcrecnigen.

Naar dc mccning van die minderheid
is niet gebleken dat een zoo ingrijpende
beperking in dc contractsvrijheid als in
het ontwerp neergelegd, door dc om»
standigheden wordt geboden, gesteld al
dat dc plaatselijke overheid daartoe bc.
vocgd zou zijn.

In elk geval, zoo al de Raad dc aan»
geboden verordening in beginsel zou
willen aanvaarden, ware, zegt zij, aan
de verhuurders een zekere vrijheid tc
laten om boven den op 18 Juli 1927
geldenden huurprijs een in verhouding
matige cn redelijke huurverhooging te
bedingen, tc meer omda»t dc bedoeling
van dc verordening alleen is, om onre=
dclyke huuropdrijving tegen tc gaan.

Voorts zou naar de mccning van deze
minderheid dc gestelde huurgrens moe*
ton worden verlaagd tot een zoodanige
wcekhuur, als kan worden vastgesteld
voor ccn eenvoudige arbeiderswoning,
die zonder steun van overheidswege
kiin worden gebouwd; als ccn zoodanige
wcekhuur kan naar de mccning dor min»
derheid 5 worden aangenomen.

Dc volgende artikelen ontleenen
aan dc ontwerpverordening:

At4*. 1. Het is verboden, voor het gc«
bruik van een woning een hoogere ver»
gocding, onder welken naam of in wel»
ken vorm ook, tc bedingen of. anders
clan krachtens rechtsgeldig beding, aan
tc nemen dan den huurprijs weiken dc
verhuurder:

a. van cene woning, waarop op 18
Juli 1927 dc Huurcommissiewet v
toepassing Was. overeenkomstig art.
dier wet op 1 Januari 1927 voor de WO»
n'ng had mogen bedingen of waarvan
het bedingen hem op 18 Juli 1927 ingc»»
volgc de bepalingen tier Huurcointnissie
wet bij onherroepelijk geworden
spraak was toegestaan; en

b. van eene woning, waarop op 18 Juli
1927 de Huurcommissie wet niet van
toepassing was, overeenkomstig art.
dier wet op 1 Januari 1927 voor de
woning zou hebben mogen bedingen in»
dien ten aanzien dier woning dc Huur»
commissicwct op dat tijdstip van toe
passing was geweest.

Art. 2. Het is verboden, anders dan
als huurder of als verhuurder, ter zake
van ccn huur ecnig voordeel t'e bedin
gen, of anders dan krachtens rechtsgcl
dig beding, aan tc nemen, tenzij blijkt,
du; dit voordeel een redelijke vergoe»
ding voor daadwerkelijk verrichte dien»
sten vormt.

Art. 3. Het! bepaalde in art. 1 is nic'
van toepassing op hem. die handelt met
schriftelijke toestemming van Burgc»
meester en Wethouders.

Het verzoek om toestemming moet
schriftelijk hij Burgemeester cn Wet»
houders worden ingediend.

Alvorens een beslissing op het ver»
zoek om toestemming tc nemen, hooren
Burgemeester en Wethouders de
art'. 4 bedoelde Huurcominissic.

Burgemeester en Wethouders stem
men in ccn hoogere vergoeding toe
wanneer die hoogcro vergoeding hun
alle omstandigheden in aanmerking ge»
•nomen, redelijk voorkomt.

De beslissing wordt door Burgemees»
ter cn Wethouders zoo spoedig mogclijk
achriftelijk aan den verhuurder cn den
huurder van de woning medegedeeld.

Art. 4. Er wordt! voor deze gemeente
ingesteld cene Huurcommissie. bestaan
de uit een voorzitter cn vier leden, Dc
voorzitter en de leden worden door den
Raad benoemd. Daarbij wordt in acht
genomen, dat de belangen van huurders
er, die van verhuurders zooveel moge
lijk gelijkelijk in de Commissie moct'en
worden vertegenwoordigd.

Burgemeester en Wethouders bcnoe
men een Secretaris en eventueel verder
personeel t<yt bijstand der Commissie
Volgende artikelen bevatten bepalin
gen voor een regiement! van orde voor
dc huurcommissie. bepalen het presen»
ticgeld enz. Voorts wordt voorgesteld
dat overtreding van het bepaalde in art.
1 en 2 der verordening wordt gestraft'
met hechtenis van ten hoogste 6 dagen
of geldboete van ten hoogste vijf cn
twintig gulden. Een ander artikel zegt
dat de opsporing van overtredingen der
verordening wordt opgedragen aan het
personeel der gemeentepolitie cn aan
de ambtenaren van het gemeentelijk
bouw» en woningt'oezichit.

Apt. II luidt: Deze verordening is
niet van toepassing ten aanzien van:

woningen, waarvan de huurwaarde
met in achtneming van het bepaalde bij
art. 1 meer bedraagt clan een bedrag gc=
lijk aan 6.per weck;

b. woningen verhuurd door. publick»
rechtelijke lichamen;

c. woningen verhuurd door vcreenigin,
fen, yennootischappcn, of stichtingen als
■c-docld hij art. 78 der Onteigeningswet;

d woningen, verhuurd met houw* of
weilanden, kweekerijen, tecllanden en
dergelijke landerijen.

woningen, waarvoor de bduwv
gunning is verleend na 31 December
1919.

Het slotartikel bepaalt da't dc verordc»
ning in werking treedt' op 19 Juli 1927
cn dat ze geldt tot uiterlijk 31 Decern»
bcr 1928.

Voorgesteld wordt! vervolgens dc ven
ordening, die kan worden aangehaald
onder den titel „Huurverordening der
;emcentc Haarlem", onmiddellijk i
jaar vaststelling te doen afkondigen.

DE KONINGINNEBRUG
TE ROTTERDAM.

GEEN GUNNING AAN
WERKSPOOR?

De Artikelen.

Dc ontwerpverordening die den raad
ter vaststelling wordt aangeboden
draagt den volgenden titel: ..Verordc
ning ter voorkoming van
opdrijving van huurprijzen
gen met lage huurwaarde".

Het persbureau Vaz Dias meldt ons
uit Rotterdam:

Thans is verschenen een nieuw prac»
dvics van he"t college van B. en W. in»
zake de gunning van den bovenbouw
van dc nieuwe Koninginnebrug. B. cn W.
dcclen mede dat, na hot bekend worden
•an alle feiten, ook de minderheid in
liet college, welke voor gunning aan
Werkspoor was, titans van mecning is
veranderd en B. en W. geven thans den
Raad in overweging het besluit van 17
Juni inzake dc gunning aan Werkspoor
cn aanvaarding deT rijkssubsidie in te
trekken en in volle vrijheid te beslissen
ver de gunning.

Tót zoover het Vaz Dias bericht.

Naar de correspondent van dc Tel.
te Rotterdam bericht komt het nadere
onredelijke I \oorstcl van B. en W. aan de orde in I
an wonin»|dc raadsvergadering van a.s. Donderdag
len Vrijdag.

VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 943

EEN KAARTAVONDJE ORGANISEEKSN

Vader informeert of
moeder er wat! voor
voelt een whistavondje
.te arrangecren

hij zal beginnen met dc
Komracrs en als die niet
kunnen, het bij anderen
probceren

hoort een stem en
vraagt of Jan en dc
vrouw zin hebben wat
te komen whisten
merkt dat hij verkeerd
is aangesloten

bereikt bij dc tweede
poging Jan Kommer, die
vraagt om even tc wach»
ten hij moet het aan
zyn vrouw vragen

beseft! na vele minuten
wachten dat dc verbin»
ding verbroken is, om»
dat Jan interlocaal moet
spreken

wacht geduldig tot Jan
hem opbelt, maar be»
sluit tien minuten later
zelf nog maar eens op
'te bellen

slaagt hierin, maar ver*
neemt van Jan, dat
mevrouw Kommer met
hoofdpijn naar bod is
gegaan

verliest den moed en
besluit, om maar wat

patience t'c gaan spelen

(Nadruk verboden.)

(Van oneen Correspondent)

De vacantiemaanden. Waar gaat ds Berlijne;-
heen. Propaganda voor enze Nedevlandsche bad
plaatsen noodzakelijk. Wat moeten wij Duitschen
gasten bieden?

De Duitsc.be vacanties beginnen den
eersten Juli. En daarom zijn in deze
dagon de treinen naar de badplaatsen
natuurlijk overvol. De kooplieden heb»
ben tot zes en meer extra»treincn per
dag. Veertien dagen geleden was op
de meeste verbindingen ook die
van Berlijn naar Nederland gicen
plaatsje in de slaapwagens .meer tc
krijgen! Dit alles wijst er op, dat de
gegoede Duótsdher, die altijd ccn, ge»
passioneend reiziger gewccsrt is. de
mioe.ilijke jaren overwonnen heeft en
met verdubbelden ijver zijn treklust
bot viert.

Vraagt men, waar de Bcrlijmcr in
zijn vacant,ie heengaat, dan i« hat
antwoord niet Gemakkelijk to geven
Hij'giaat eiigenlijk naar allo richfcimgen,
cn net als de Node-rlander me,t een
behoorlijk gevulde Ibeurs heeft hij
de neigónig, huitenlandso'he badplaat»
sen liever te bevoeiken 'dan die in» heit
eigen land. Dat is een soort snobisme,
waar we. .elk van eigen nationaal
standpunt, over foeteren kunnen.
Maar do ervaring heeft al gelieerd, dat
d.:it bitter weinig helpt. Er zijn nu
eenmaal in elk land tienduizenden
rijke mensohen, die geleerd hebben,
dat het tot den .goeden toon'* bc»
hoort beroemde buitcnlarxlscbe bad»
plaatsen te bezoeken en d:c de na»
tionale gelegenheden tot ontspanning

indonwaardig vinden.

Vóór den wereldoorlog waren dc
rijke Duitschers in de vacantictijden
in heel Europa te vinden. De kringen,
die zioh toen dure reizen konden ver*
oorloven, stonden over het alge»
meen wat ontwikkeling bet.cft op
een hooger peril dan die. welke na de
revolutie hun heil buiten de gren-ren
zoeken. Ook ons Nederland weet daar
over uit ervaring mee te praten.. Bad»
plaatsen als Scheven,ingen. Zandvoort
cn vooral Noordwifk zagen vroeger
Duitsche stamgasten vaak uit de
hoogste aristocratie. Ze zullen de
laatste jaren wel gemerkt hebben, dat
die voor ..nieuwe rijken" of gogo ede
kooplieden plaats gemaakt heeft.

De Duitsche vacarafie*rclrigcr heeft
steeds het nadeel ondervonden van
een zeer matige talenkennis. Het is
merkwaardig, dat zelfs dit nijvere volk
de noodzakelijkheid van heit leeren
van eenige moderne talen nooit vol*
doende'ingezien heeft. Toen Duitsoh»
land nog oen groote mogendheid van
wcTeldbeteekeiiis was, trokken de
Duitschers zich van dit gebrek aan
taalkennis even weinig aan als tegen*
wooriüg nog de Engelsohcn en de
Amerikanen. Zij waren te zeer over*
tuigd van hun eigen belangrijke per»
soon en stelden eenvoudig aks cisoh.

dat dc vrc©mdcl.ng hun eigen taal be»
heerscht. Na den oorlog zijn ze, al»
thans ivoorloopig, ook in dit opzicht
bescheidener geworden. Ze leeren au
ook een woordje Engelsoh of
Spaansdh, al naar gelang ze ccn van
beide talen in de handelspractijk
noodig hebben, Maar taalbolleboozcn
zijn ze met dat al nog niet geworden.

Velen, die bij het reizen alleen,
Duitschland, Oostenrijk en Zwitser*
land bezoeken, hebben dat ook niet
noodig. En zelfs in Italië komen ze,
altihans in de grootere hotels, met
Duitsoh ook vrijwel overal terecht.

Een, deel van bet reizende Duitsdh*
land woont in bergachtige streken,
een ander deel in dc groote steden,
het overige ideel op het vlakke platte
land of in de havenplaatsen,. Wan»
neer deze groepen in» de vacanhie on*
derliinig va>n standplaats verwisselen,
dan ware daarmee t©n deele reeds
aan de behoefte van verandering van
lucht en omgeving voldaan! Met uit»
zondering natuurlijk van de groote
steden, die in warme zomermaanden
stellig voor geen erJkele categorie een
centrum met aantrekk.ngkraoht zul*
len- betcekenen!

De Duelscher heeft zeebadplaatsen
te kust en te keur. De prachtige Oost*
Friesche eilanden als Borkum. Juist
Nordemev en vele andere, waar het
ons zoo bekende NoordzeedkF/maat tc
genieten is; maar voor menschen, die
de Noordzee niet verdragen kunnen,
ook een imiMer zeeklimaat aan de
Oostzee, waar badplaatsen als Swirve*
munde. Zoppot. e.a. naast tallooze
kleinere voor alle beurzen openstaan.

Wee aan zee >in de steden of op het
lage platteland van Prurscn en Pom*
meren woont, vlucht naar het geberg*
te. dat eveneens in alle variaties bin»
nen de grenzen ligt: naar Thüringcn
of het Rijnland, naar het Zwarte
Woud of het Bciërsohe Hoogland.

Men zou zoo oppervlakkig zeggen:
de Duitscber heeft het iheuisch niet
buiten eigen, land te zoeken.

Maar het is in de practij'k nu een*
maal anders. Ze ihcbbgji Ihc't verlangen
naar vreemde omgeving, andere taal.
andere zeden en gebruiken. En ze stu*
ren hun „Ansichtskarten" liever uit
den vreemde, met een bui'tenlaradsche
postzegel.

Nu is het ongetwijfeld een groot
Nederlandscih belang, te trachten een
deed van deze Duitsdhe reizigers voor
ons te winnen. Ze zijn vóór don oor*
log gekomen en waren toen gaarne
geziene gasten en ee<n dankbare bron
van inkomsten.

De tegenwoordig® Duifscbo reizi»
gers zijn naet meer dezelfden als
vroeger. Ze kennen Nederland niet,
en ons land maakt hier in Duit-sch*

land nog altijld onvoldoende recla»
me. Hot is mij bekend, dat bijvoor*
beeld onze» Neder la nd-sohe Noord*
zeebadplaatsen al sinds jaren het
zwaartepunt van hun reclame naar
Amerika verlegd hebben. Dat scheen
mij van het eerste oogenblik af ver»
keerd gezien. Skagit men er al in, do
Yankees over te halen tot een bezoek
aan Nederland, dan weet men bij
voorbaat, da-t zij doortrekkende rei*
zigexs zullen zijn, d.c met een snel»
treiruvaartje door ons land rennen,
Marken en Volcndam bekijken. Am*
sterdam en Den, Haag in race „doen",
misschien nog even in Zandvoort of
Scheveningerv opduiken om dan ons
land na hoogstens drie dagen vaar»
wel -te zeggen en nooit terug te
komen.

Wij moeten het in Nederland en
vooral aan de Noordzee va-n Duit»
sobers. Oostenrijkers ca Zwitsers
hebben. En die zullen graag komen,
een maand cn langer blijven» en aan
de Noordzee veel geld achterlaten.

Om ze te trekken zijin, middelen
genioeig voorhanden.

Om ze te houden en te doen terug*
koeren moeten onze hoteliers wat
meer men,schenkcnn.is gaan toonen.
nen.

De Duitscheir, die nnar Nederland
komt en, d'.e het tihuis goed gewend
is, wil bij ons iets anders vinden dan
in eigen land. In Nederland1 impo»
neort hem dc groote zindelijkheid,
maar hij is bevreesd voor al tc hooge
prijzen. Men zette hem niet af!

Hij wens ebt ook de.eobt»Hol>
landsahe keuken! De ervaring van de
laatste jaren .hoeft mij gc^rd. dat "de
groote hotels aan onze Noordzeekust
daar geen rekening mee houden. 7c
zetten den Dui»tsoher do F.-ansche of
Duitsche keuken voor. het liefst do
Duïtsohe. en dan niet zoo goed als
in Duitschland zelf De Duitsche bad»
gast wil dat niet. Hij krijgt tihuis veel
vleesch. weinig visoh en zoo goed
als gee,n groente. Men geve hem hier
wat hij tihuis niet of weinig krijgt.

En men zonge, vooral in kleinere
badplaatsen, ook wat beter voor voor»
lichting. Het is niet voldoende, dat
de beschaafde Nederlander wet, hoe
hij zijn tennisbanen, zijn zonnebad,
enz. vindt: imcn zorgc ook voor in*
lichtingen, in goed Duitsch of Framsch
of Engelsoh gedrukt, voor den vreem*
deling.

En wc zijn ook'.al te puriteins eb!

De Duitsche badgast begrijpt er
niets van, dat hij in het democratische
Nederland "nog meer ./verbodien"
vindt dian vóór den oorlog in Prui»
sen Duitschland dat toch op dit
gebied een wcroldreputatie genoot.
Hij lacht, en terecht, om al die bcpa»
lingen, die ons verbieden, kleine kin*
deren op heete dagen op het strand
in badpakjes te laten rondLoone-n en
die het den badgast onmogelijk mï=
ken, van hotel of huis uit in badpak
met mantel naar het strand te wan»
delen.

Men moge met deze opmerkingen
zijn voordeel doen. voor het tc
laat is.

H. v. B.

DE ROMAN VAN EEN CIRCUS»
MEJSJE

Uit het Engelsch van
RUBY M. AYRES.

Vertaald door J. van der Sluys.
(Nadruk verboden).

51)

Roderick hoorde de woorden nauwe
lijks. Hoe is het? Is het aohter den
rug? Och, zeg het maarik kan alles
hooren....

Het is achter den rug en het is uit
stekend afgeloopen, kerel. Ze heeft alleen
veel pijn en ze Is doodzwak. Ze verlangt
Je te zien, Roric, maar niet meer dan
één minuut, hoor.

Maar Roric had zich al losgemaakt
uit den torughoudenden greep van den
dokter en rende als een bezetene over
den weg: Scott. de herdershond die met
hem meegeloopen was, vroolijk-keffend
achter hem aan.

HOOFDSTUK XXVI.

Een koesterende Aprilzon scheen vroo-
lUk op het oude landhuis op den mor
gen dat Roderick Briton en zijn jonge
vrouw weer thuis kwamen.

Over de boomen lag het teere waas
van het eerste jonge groen; een zach
te aroma trilde door de lucht; rijen
blauwe en witte hyacinthen stonden
langs de breede oprijlaan als een feeste
lijke versiering.

Scott lag op de mat in de open deur:
de staljongen had hem voor de gelegen
heid 'n extra waschbeurt gegeven en zijn
ruige, grltze haren glommen in de zon.
Blunt luid zich in zijn galallvrei gesto
ken en was juist teruggekeerd van een
pleehtstatigen inspectietocht door de ka
mers; hij posteerde zich in de hall.
Blunt was een ongenaakbaar en ge
streng meester geweest in deze dagen,
maar onder zUn fraaie jas klopte zijn
hart sneller terwUl hU luisterde of hl]
den hoorn nog niet hoorde van de nieu
we auto, die hij naar 't station had ge
stuurd om den sneltrein uit Londen af
te wachten.

Op een tafeltje Sn de hal lag een och
tendblad. HU nam het op en keek cr
vluchtig in. Een bekende naam trok rijn
attentie:

„Binnenkort zal het huwelUk voltrok
ken worden van miss Lilian Fane, doch
ter van wijlen Generaal en mrs. Fane en
Lord Charles Lewis van Tranter Hall".

Blunt kende Lord Charles. HU herin
nerde zich hem als een jongen deugniet
uit de dagen dat Roric's moeder op Four
Winds dolle fesMjnen had aangericht
die de heele buurt in opsohudding had
den gebracht. HU moest nu een oude
kerel zUn, een oud wrak en geen duit
rUk, als de praatjes Juist waren. Nu
zU zelf geld had, scheen de schoone Li
lian geen offer te schuwen om „Myla-
dy" te zUn.

Blunt stopte het blad zorgvuldig en
ongezien in zUn binnenzak, met het
voornemen om het zoo snel mogelUk in
het keukenfornuis te doen verdwijnen.
Toen hU aan Lilians mooi gezicht dacht
was l\y niet zoo heelemaal zekervan
zUn job-gen meester.

Dit zou hU zeker wel geweest zUn als
hU hem op datzelfde oogenblik had
kunnen zien toen hU met zUn Jonge
vrouw aan het station in de auto stapte.
Blunt had gezorgd dat het heele dorp
wist dat de jonge landheer zou aanko
men en een menigte menschen had zich
aan het station verzameld om hem en
zUn lieve kleine vrouw te verwelkomen
en geluk te wenschen.

Dr. Myers was er ook en menigeen
verwonderde zich dat hU. na den jongen
Briton hartelUk de hand te hebben ge
drukt, zUn hoed afnam en, zich over-
buigend, de jonge gelukkig-glimlachen
de mevrouw Rosalie een kus gaf, voor
dat de groote wagen weg reed in den
heldere zonneschUn van den zoeten
Aprilmorgen.

Onder de plaid, die over hun knieën
gespreid was, hield Roric de hand van
zUn vrouw vast; hU zag er kranig uit,
mannelük-forsch en zongebruind. Het
vriendelUke gezichtje van de Jonge
vrouw straalde van gezondheid.

Ben je blU nu thuis te zUn? vroeg
hU toen de auto statig de groote poort
indraaide.

Haar glimlach zei genoeg. En JU?

ZUn antwoord was een stevige hand
druk. De auto stopte en Blunt maakte
boven aan de stoep een eerbiedige bui
gingScott sprong vroolUk blaffend
tegen zUn baas op.

Vind je het niet heerlUk om thuis
te zün? vroeg Roric een poosje later,
toen h(1 den arm om zUn vrouw heer.
geslapen, met haar stond uit te kijken 1

over den tuin. Boven een groep boomen
uit stak de slanke torenspits van een

naburig dorpde toren van de kerk

waar ze op een wlnderigen herfstdag ge
trouwd waren, mi acht maanden gele
den.

Ze knikte zwijgend; stil geluk scheen
in haar lieve oogen.

Roric's gedachten werden onweerstaan
baar getrokken naar hun eerste ontmoe
ting op de drassige wei met de wappe
rende tent en de gele kermiswagens. Het
leek een droom, maar het leek ook een
droom dat hU ooit berouw had gehad
van zijn huwelUk met haar, dat hij zich
ooit voor dit lieve, reine menschenkind,
dat het beste in zUn persoonlUkheid ge
wekt had had geschaamd.

HU liep de kamer in en sloot een la
de open, nam er iets uit en ging daar
mee weer naar haar toe.

KU'k eens, Rosalie. Ze keek naar
het kleine verfrommelde voorwerp dat
hU in de hand hield.

O, Roriceen van mUn papieren
rozen. Ze wilde haar uit zUn hand ne
men. Laten we haar maar weg
gooien.

Weggooien? Ik zou haar niet wil
len ruilen voor alle rozen van de we
reld.

Hy boog zich naar haar over met on

zegbare teederheid en kuste haar.

JU, Rosalie, bent het, die een
mensch van me gemaakt hebt. Hoe kan
ik je ooit genoeg danken en ooit lief
genoeg voor je zUn?

Blunt, die toezicht hield op het afla
den van de bagage buiten in de zon
nige oprUlaan, bleef plotseling steken in
een op gestrengen en deftigen toon ge
geven order aan het overige huisperso
neel en bleef stil staan. Hij keek naar
boven, naar de opengeslagen deuren,
waar de lentezon op de stralende gezich
ten van den Jongen landheer en zUn lie
ve, kleine vrouw scheen en hU wist op
dat oogenblik dat hU zich niet bezorgd
behoefde te maken over mr. Roric's hu
welUkcn dat het niet noodig was
het ochtendblad, dat nog steeds in zUn
zak zat, alsnog in het keukenfornuis te
deponeeren. Er was Iets als een sluier
voor zijn vriendelUke oude oogen toen
hU zich omdraaide en den staljongen
een draai om zUn zeer groote ooren gaf,
omdat hU een koffer te hard neerzette.