BUITENLANDSCH OVERZICHT
BRIEVEN UIT BERLIJN.
NA DEN FATALEN DAG TE WEENEN
SIGAREN
CIGARETTEN
HAARLEM'S DAGBLAD DINSDAG 26 JULI 1927
Het eeuwige Ghineesche raadsel.
Versplintering van krachten. De
democraten tegen onafhankelijkheid
van de Philipptjnen. De Fransche
communist Sémard, deelgenoot van
DaudeF s avontuur, weer opgepakt.
T BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Nog steeds kan geen sterveling een
touw aan den Chineeschcn toestand
vastknoopen. Men kan slechts gissingen
maken en veronderstellingen die
meestal glad verkeerd blijken. Men kan
slechts zeer globale bespiegelingen ma
ken, met de niet geringe risico dat ook
die kant noch wal raken.
Tsjang Kal Sjek en Tsjang Tso Lln
waren sedert maanden de markante,
en de twee deelen van China vertegen
woordigende figuren. De strl'd be
perkte zich dit is zeker eenlge
maanden geleden nog. tussclien deze
belde generaals. in zooverre schijnt
daarin nu verandering gekomen te zijn
dat de zuidelijke TsJajig Kal Sjek gaan
de weg een groot deel van zijn macht
is gaan verliezen. Het merkwaardige is
dat het aantal generaals* dat in den
burgeroorlog een leidende positie in
schijnt te nemen, enorm Is toegenomen.
Oók In het kamp van het Noorden.
Tsjang #Tso Lin's kwartier. Hieruit kan
men veilig de gevolgtrekking maken,
dat algemeene versplintering, machts
verbrokkeling en onmacht van de belde
leiders vooraf ls gegaan. De reden van
deze verregaande onderlinge verscheu
ring en verspilling van kracht ls
hoogstwaarschijnlijk geldgebrek.
't Is duidelijk dat de duizenden die
oorspronkelijk door Noord en Zuid be
taald werden in honderdtallen zijn on
derverdeeld en uiteengevallen.
Elk der schrandere of brutale leger-
heeren heeft zich langzamerhand een
leger gevormd. HU die het meest kon
betalen heeft de moeste macht. ZUn
nr.am duikt voor eenlge weken op aan
het zwiiarbowolkte Chineesche firma
ment. Om door andere gevolgd te wor
den.
In deze omstandigheid ligt natuurlUk
•ok de reden opgesloten van den langen
duur van den Chineeschcn oorlog, waar
van het einde niet in zicht ls. Door
dit systeem van roof-oorlog voeren zUn
de krachten der groote en principieel
strijdenden ten zeerste ondermijnd. En
dit is waarschUnlUk wel hét kenteeken
van de laatste phase in dezen vreeselU-
ken toestand.
F. A.
Communist Sémard
weer gearresteerd.
BlUkens bericht in het ParUsche blad
Excelsior werd de communist Sémard.
secretaris-generaal van de communis
tische partU en leider van de „Huma-
nité wederom gearresteerd. Men her
innert zich ongetwijfeld dat dit heer
schap mede geprofiteerd heeft van de
truc der „Camelots du Roy" die Léon
Daudet in vrijheid wisten te stellen,
Sémard werd natuurlijk door de
royalisten dermate begunstigd om den
gevangenis-directeur zoo weinig moge
lijk reden tot argwaan te geven! De
arrestatie van Sémard die met het oog
op den Franschen Nationalen feestdag
(14 Juli de herdenking van de be
storming der Bastille) en met het oog
op eenlge regelingen in het communis
tisch partijbestuur, nog eenlge dagen
was uitgesteld, vond zonder inciden
ten plaats. Trouwens. Shémard heeft
nooit pogingen gedaan om zich ver
borgen te houden.
Oberprasident Hörsing
van Saksen neemt
ontslag.
Op het rUkscongres van den bond
„Relchsbanner Schwarz-Rot-Gold" te
Maagdenburg heeft Hörsing. voorzitter
van den bond en ..Oberprasident" van
Saksen medegedeeld, dat hU. in ver
band» met de aanvallen op zUn per
soon, welke van zoodanigen aard zUn
dat zU de republikeinsche regeering ln
Pruisen ln verlegenheid zouden kunnen
brengen, de regeering verzocht heeft,
hem van zUn functie als „Oberprilsl-
dent" te ontheffen. Verder zegt de Tel.:
Deze verklaring veroorzaakte groote
beweging onder de vergaderden. Ver
tegenwoordigers uit het rijk en
Pruisen, zoowel als van sociaal-demo
craten, democraten en Centrum gaven
hun leedwezen over dit besluit te ken
nen.
Hörsing gaf onomwonden toe, dat ln
den oproep met betrekking tot de ge
beurtenissen te j^eenen verschillende
punten anders Yigokleed hadden kun
nen worden en dat zoodoende gerecht
vaardigde aanstoot vermeden had kun
nen worden. Het zou hem leed doen,
wanneer sommigen ln de democratische
en Centrum-partUen zich door den op
roep gekwetst zouden gevoelen; elke op
zet in die richting was hem vreemd ge
weest. Wat de zaak zelf betrof, had hU
echter geen woord terug te nemen.
Hörsing betoogde vervolgens, dat hU,
als politiek vrU man. zoolang hU het
vertrouwen van de „Relchsbanner"
heeft, aan het hoofd van den bond zal
blUven staan. Thans, zoo zeide hU,
zal ik tegen de vUanden der republiek
nog veel scherper, zij het ook op ge
paste wfjze, strijd kunnen voeren.
Naar verluidt komt voor den vac an
ten post van „Oberprasident" in Sak
sen de voormalige Pruisische minister
van Binnenlandsche Zaken Severing in
aanmerking.
Over de onafhankelijk
heid der Philippijnen.
Het tUdschrlft Review of Reviews
heeft een serie artikelen gepubli
ceerd, aldus de Tel., van de
hand van vooraanstaande democraten,
met betrekking tot den toekomstigen
status der PhilippUnen, waarbU slechts
weinig verschil tusschen de houding der
republikeinen en die der democraten
aan den dag treedt. Het orgaan zegt:
„De kwestie der PhilippUnen wordt in
derdaad een aangelegenheid, die niet
langer slechts een partükwestie is.
Het historische democratische stand
punt is aan het afbrokkelen". Met name
de democratische leiders zUn gekant
tegen tegen het verleenen van onmid-
dellUke onafhankelUkheid.
De Amerikaansche oud-minister van
Buitenlandsche Zaken Lansing is van
oqrdeel, dat een volkomen onafhanke
lUkheid de PhilippUnen in de macht
der olichargie van de Phlllppino's zou
brengen. Derhalve, zoo zegt hU, ben ik
tegen onafhankelUkheid, totdat blijkt,
dat de bevolking der eilandengroep in
staat is haar vrUheid op verstandige
wUze te gebruiken.
De Amerikaansche oud-minister van
oorlog Lindley Garrison geeft in over
weging, dat de Vereenigde Staten zul
len voortgaan „de PhilippUnen voor
zelfbestuur voor te bereiden en ze tot
dien tUd te beschermen",
De voormalige attorney-general
Thomas Gregory betoogt: De economi
sche toestand, de aardrijkskundige lig
ging, de onvolkomen ontwikkeling der
bevolking en de internationale situatie
der PhilippUnen vereischen, dat Ame
rika gedurende de eerstkomende jaren
het oppertoezicht zal behouden.
De oud-minister van Marine Jose-
phus Daniels daarentegen beveelt de
onmiddellUke verleening van onafhan
kelUkheid aan, met een soort overgangs
toestand, gelUkend op het statuut voor
Cuba.
De serie bevat nog een groot aantal
andere artikelen van de hand van min
der bekende democratische leiders, die
eveneens tegen volledige onmiddellUke
onafhankelijkheid zUn gekant.
KORT EN BONDIG.
Dezer dagen werden bU een auto
mobiel-ongeluk in Italië de zoon van
wUlen generaal Sandolfo, chef der na
tionale militie, en de vrouw van Mus
solini's particulieren secretaris, mevr.
Chiavolini, gewond. De Automobiel-Club
loofde toen een premie van 3000 lire uit
voor de ontdekking van den schuldige.
De „Osservatore Romano", het orgaan
van het Vaticaan, heeft hierover een
artikel gebracht, waarin gezegd wordt,
dat als er geen radicale maatregelen
tegen de wegmisbruikers worden ge
nomen, het aantal slachtoffers van dol
zinnig rUden steeds sneller zal toene
men.
Een speciale ïtaliaansche rechtbank
heeft 19 communisten uit Imola. die
beschuldigd waren, de staatsconstitutle
en den rggeeringsvorm te hebben aan
gevallen. tot straffen veroordeeld va-
rieerend van 4 tot 12 jaar gevangenis.
Draadloos wordt gemeld, dat onder
de Amerikaansche troepen in Noord-
China epidemieën zUn uitgebroken. Om
die reden overweegt het Amerikaansche
commando de algeheele ontruiming van
China.
In de rafflnaderU van de Anglo Per
stan Oil te Abbadan is cholera uitge
broken. Het verkeer met Basra ls voor
onbepaalden tUd stopgezet en zal eerst
worden hervat, indien de toestand weer
geheel normaal is. Te Basra zUn vUf
doodelijke gevallen van cholera voor
gekomen.
Na een maand van fraai weer heeft
gisteren boven LombardUe en de pro
vincie Venetië een hevige storm ge
woed, die soms de kracht van een
cycloon had. De aangerichte schade
ls zeer groot en vele menschen zijn
gewond, vooral te Cremona, Verona en
Venetië.
VOOR 55000 GESNEU-
VELDEN.
Het grootste oorlogs
monument.
TREFFENDE NAGEDACH
TENIS DER DOODEN.
In tegenwoordigheid van koning
Albert van België, talrUke hooggeplaat
ste Engelsche en Belgische autoritei
ten en van een Immense menigte Is
door lord Plumer den triomfboog aan
den straatweg ^laar Meenen onthuld.
Het is het grootste oorlogsgedenk-
teeken, dat werd opgericht en wèl past
het voor deze plek, de poort, waar
doorheen millioenen Engelschen gedu
rende de vier wreede oorlogsjaren ge
trokken zyn om dit laatste stukje Bel
gischen grond te verdedigen, het laat
ste stukje België, dat een moordend
moeras werd en vanwaar een half mil-
lioen Engelschen niet meer zouden
terugkeeren.
Er zUn honderdvUftig Engelsohe kerk
hoven rond Yperen, de zwaar geteister
de stad. Maar in de loopgraafmoerassen
van Yperen, aldus de Tel., zUn 55.000
Engelschen begraven, men weet niet
waar. Voor hen is dit gedenkteeken
opgericht en hun namen staan ge
beiteld ln den muur van deze grootsche
poort, de plek, waarheen hun bloedver
wanten en vrienden hun gedachten
kunnen richten en waar zU hun dooden
kunnen herdenken.
Duizenden Engelsche moeders, vaders,
vrouwen en vrienden naar schatting
zeker dertienduizend waren heden ln
Yperen waar zU dit diepe verlangen
konden stillen tot 't herdenken dier
genen. van wie Lord Plumer zoo tref
fend in zUn eenvoudige woorden zeide:
„ZU worden niet vermist, zU zUn
hier".
Van het stadhuis van het herbouwde
Yperen begaf de offlcleele stoet, gevolgd
door de burgemeesters van alle ge
meenten uit dezen sector, de Broque-
ville en sir Worthlngton Evans, de
Belgische en Engelsche ministers van
Oorlog, alsmede door de generaals Lip
pens en Boye, zich te voet naar het ge
denkteeken. voorafgegaan door koning
Albert, voortschrUdend tusschen den
Engelschen gezant te Brussel en lord
Plumer.
Het muziekcorps van de brandweer
van Yperen speelde de Brabangonne,
toen de stoet tusschen de aan weers
zijden geschaarde .Diables noirs", de
Belgische militaire wielrUders. door de
poort trok, aan de voorzUde waarvan
de namen zUn gegrift van de gesneu
velde helden.
Vóór de dienst een aanvang nam.
werden twee Engelsche vrouwen als
vertegenwoordigsters van de nagelaten
betrekkingen der gevallenen aan den
koning voorgesteld.
De plechtigheid werd ingezet met het
zingen van de Engelsche psalm „O God,
our help in ages past" waarna bisschop
Gwynne. de hoofdaalmoezenier van de
Engelsche troepen in Vlaanderen gebe
den las, die door den aartsbisschop van
Canterbury voor deze herdenking spe
ciaal waren opgesteld.
Onder het uitspreken van zUn slot
woorden „Tot de glorie van God, ter
nagedachtenis van hen wier namen hier
zUn vastgelegd, onthul lk in naam van
den Vader, den Zoon en den Heiligen
Geest dit gedenkteeken" drukte lord
Plumer op een knop, waarna de drie
vlaggen, de Belgische, de Engelsche en
de Fransche vlag, die de Inscripties be
dekten, wegvielen.
Na generaal Plumer werd nog het
woord gevoerd door Koning Albert, die
warme hulde bracht aan de verdedi
ging van Yperen, welke stad, naar hij
betoogde, voor het Engelsche leger tot
hetzelfde symbool was geworden als
Verdun voor FrankrUks leger.
Nog enkele gebeden werden gezegd
en enkele psalmen gezongen met als
laatste „Now thank we all our God",
waarna bisschop Gwynne den zegen
gaf.
Nu volgden gebeden ln het bUzonder
voor de Roomsch-Katholieken. waarna
de „Last PosfcL! van de Engelsche hoorn
blazers besloten werd met de ontroe
rende klacht van de Schotsche pU-
pers.
Toen kwam ër een als t ware tast
bare, een tot bUkans ondragelijke
spanning groeiende stilte van een mi
nuut, als een- woordeloos geped van
deze duizenden tot weer de reveille
aan deze spanning een einde maakte.
Maar na de Braban$onne wordt de
menigte nog eenmaal herinnerd aan de
verschrikkingen van den oorlog door een
aanhoudend tromgeroffel, waarna allen
het „God save the King" aanheffen.
Vervolgens treedt, als eerste, koning
Albert naar voren, die een krans neer
legt, dan volgen de andere autoriteiten
eri verder defileerden den geheelen dag
de duizenden toeschouwers met hun
geurige bloemoffers, die ten leste den
geheelen voet van het monument be
dolven.
Komkommertijd. Duitschland en de Weensche
crisis. Partijdige rechtspraak. Max Liebermann.
(Van onzen correspondent)
Berlijn. 22 JuÜ.
De krmkommertUd is er!
Niet de „oer-oude, alleen-echte" van
vroeger, toen de journalisten -der tra
ditie getrouw over de zeeslang en der
gelijke klassieke, eeuwig-wederkeerende
verschUnselen schreven.
Zulk een komkommerprlode kennen
we sinds 1914 in Duitschland niet meer.
Maar wU hebben nu een zettere zomer
rust, waarin groote en kleine politiek
met vacantie, de 22 of nog meer Duit-
sche parlementen en parlementjes ge
sloten zUn en de „Mannen en Vrouwen
van Beteekenis" in Italië, in het hoog
gebergte of aan de zeekusten trachten
op hun verhaal te komen.
Intusschen is er altUd nog wel iets
..los". Groote verkeersongelukken, bran
den, storm, regen, overstroomingen
Troost u zich in Nederland, waar ten
minste in de afgeloopen weken zoo nu
en dan de zon geschenen heeft, met de
gedachte, dat bijna geheel Duitschland
en Berlijn in de eerste plaats, allermise-
rabelst weer gehad heeft!
En het ziet er nog niet naar uit, dat
het beter wordt.
Ook hier denken de geleerden zich
suf over de oorzaken van de volkomen
mislukte en verregende zomers der laat
ste Jaren en vooraf van 1927. Het praat-
Je van den nadeeligen invloed der
radiozenders heeft ook hier de ronde
gedaan. En natuurlijk hebben honder
den redacties hun jongsten verslaggever
naar de geleerde weerprofeten gestuurd
om te vragen, of daar werkelijk iets van
aan is. De antwoorden hoe kon men
het ook ln ernst anders verwachten?
tuiden ontekennend. De stroomsterkte
van alle draadlooze zenders ter wereld
is, vergeleken met die van de in de
lucht steeds aanwezige electriclteit zóó
belachelijk gering (aldus zeggen de
Duitsche geleerden), dat men op deze
al te gemakkelijke en snel populair ge
worden schuldoorzaak niet nader behoeft
in te gaan. Dus houden we het hier
in Berlijn maar weer bU de zonne
vlekken, den veranderden golfstroom,
de naar het Zuiden verzakte Usbergen,
de geleidelijke afkoeling der aarde, den
periodieken terugkeer van koele-
periodes en meer van die verklaringen,
die waarschUnlijk alleen bedacht zUn
om ongeduldige vragers tevreden te
stellen.
Ernstige menschen hebben zich meer
met de gebeurtenissen ln Weenen dan
met het slechte weer bezig gehouden.
De plotselinge crisis ln Weenen heeft
Intuschen 't hoogtepunt alweer over
schreden. De ruim honderd slachtof
fers zUn plechtig begraven en de hee-
ren politici kunnen zich met het schep
pen van betere verhoudingen en het
verzoenen der elkaar meer dan vUan-
dig ln de oogen ziende groepen der
bevolking gaan bezig houden.
Van groote beteekenis bhjven de on
rustbarende gebeurtenissen in de kleine
aostenrijksche Republiek voor de groo
te Duitsche buurvrouw.* Want men be
hoeft heusch geen ingewUde te zUn om
op te merken, dat hier parallellen zicht
baar zUn.
Oostenrijk heeft zijn revolutie gehad
evenals Duitschland. Het gaat gebukt
onder het vredesverdrag van St. Ger
main, gelUk Duitschland lijdt onder
dat van Versailles. In beide republieken
zUn de sociale en politieke tegenstellin
gen sinds de omwentelingen niet min
der maar scherper geworden. En
eveneens in beide landen heeft de
reactie, eerst schuw en bevreesd in
een veilig hoekje weggedoken, het
hoofd opgestoken en den strUd met de
mocraten en sociaal-democraten aan-
gebooden ter bereiking van een oli-
De begrafenis van de slachtoffers.
(Van onzen Weensehen correspondent).
Weenen, 21 Juli.
Na het roode bloedbad, dat voor en
kele dagen in de straten van Weenen
werd aangericht, is de stad in rouw.
Zwarte vlaggen waaien van het stadhuis
en van tal van officieele gebouwen en
allerwegen ziet men in. hoe droevig de
voorvallen van de laatste dagen zUn ge
weest. Tot dusverre hebben de onlusten
negenennegentig dooden gekost, en dit
aantal zal nog grooter worden, daar de
doktoren bU verschillende zwaargewon
den alle hoop hebben opgegeven. Een
indrukwekkende lUkdienst vond op het
„Zentralfriedhofplaats. ZevenenvUftig
slachtoffers werden te® grave gedragen.
De lichamen der andere gevallenen be
vinden zich nog in het anatomische in
stituut, opdat de juiste doodsoorzaak hier
Dit U de eenige gerei van het Paleis van Justitie te Weenen, die overeind bleef
Deze foto werd na den brand genomen. Aan dit deel van het overschot van het
fraaie gebouw zou men niet roggen dat de verwoesting van het er achter liggende
$ompIex zoo algeheel is.
kan worden vastgesteld. Zevenenvyftig
doodkisten stonden in een lange rU op
een katafalk, die meer dan honderd me
ter lang was en die met zwarte doeken
was bespannen. Zevenenvijftig doodkis
ten zagen er precies eender uit: zilver-
gelakte kisten met vergulde ornamenten,
waarover kanten kleeden waren gelegd,
die uit papier waren vervaardigd. Tal-
looze kransen bedekten de kisten, meest
uit roode en witte bloemen bestaande.
Op iedere kist bevindt zich een nummer.
Nummers zyn de gestorvenen geworden,
die elkander tijdens hun leven wellicht
nooit gekend hebben en die nu in een
gemeenschappelük graf worden bijgezet.
Hartroerende scènes speelden zich hier
af. Scènes, die-niet te beschrijven zUn!
Op lange rijen stoelen zaten de verwan
ten der gestorvenen. ZU weenden en wee
klaagden en niemand, die hen kon troos
ten. De moeder van een Jong meisje,
dat onschuldig door een kogel werd ge
troffen. werpt zich over de kist van haar
kind. ZU kan haar smart niet meester
worden en tevergeefs trachten haar man
en kinderen haar tot bedaren te brengen.
,Adi", gilt zU. „Adi, mUn kind. Adi. lieve
Adii!Willoos en geheel gebroken
van smart moet men haar wegbrengen.
BU een andere kist houden zes knapen
van een vereeniging de wacht. Zes ka
meraadjes van den jongen, -die op den
steiger |in een gebouw werd doodge
schoten, waar hy met zUn makkertjes
speelde. Zy staan stram overeind, maar
het gelukt hun niet de tranen ln be
dwang te houden.
Drie kisten verder: hier ligt een Jonge
mnn half over de doodkist, waarin men
zUn zuster heeft gelegd. ZU werd door
den doodenden kogel getroffen, terwUl rij
een gewonde wilde helpen. Ook hU jam
mert en snikt. Zeventien personen vie
len bewusteloos en ongeveer honderd lie
den. wier zenuwen totaal gebroken wa
ren. moesten door den eerste-hulpdienst
worden weggevoerd.
Redevoeringen werden gehouden uit
naam van de gemeente Weenen en van
de sociaal-democratische partU- Ook de
bekende Friedrich Adler voerde het
woord. Dan werden 37 gestorvenen ter
aarde besteld fen 20 slachtoffers naar het
crematorium, dat zich tegenover het
kerkhof bevindt, gedragen. De urnen met
hun asch worden in het gemeenschap-
pelUke graf bijgezet.
Op het kerkhof, zoowel als In de om
geving ervan waren tUdens de hartver
scheurende plechtigheid geen politie
agenten te zien. De autoriteiten hadden
het beter gevonden, dat de politie zich
op een afstand hield en zich maar niet
vertoonde. Men wilde geen bitterheid ln
de harten der rouwdragenden te voor-
schUn roepen en men wilde elke aanlei
ding tot het ontstaan van nieuwe on
lusten voorkomen. De leden van den
door den Weensehen burgemeester opge-
richten socialistischen Schutzbund zorg
den voor het bewaren der orde. Later
marcheerden zy in gesloten gelederen en
in vier colonnes door de straten der stad.
Militaire troepen en afdeelingen gewa
pende agenten, zoowel te voet als te
paard, doorkruisen nog steeds de binnen
stad. Rondom het uitgebrande paleis van
Justitie zUn de straten afgezet, daar men
vreest, dat de muren kunnen instorten.
Wanneer er een sterke wind waait, vlie
gen de half verbrande acten der proces
sen als wilde vogels door elkaar. Tal van
nieuwsgierigen staan op een afstand het
vernielde gebouw te bekijken. Van het
machtige gebouw ls niet meer dan een
ruine overgebleven.
De vier tot dusverre gestorven leden
van het politiecorps werden eveneens in
een gemeenschappelijk graf bUgezet. De
president van politie, de gewezen bonds
kanselier dr. Schober, hield een rede bU
de begrafenisplechtigheid. 58 andere
agenten zUn ernstig gewond. 202 agenten
minder ernstig gewond en 163 licht ge
deerd.
Groote opwinding veroorzaakte het ln
de stad, toen Juist tUdens de plechtig
heid op het kerkhof en de demonstratie
staking. die gedurende een kwartier in
de heele stad was geproclameerd, een
brand op den Graben. een van Weenens
voornaamste straten, was uitgebroken.
Zwarte rookwolken stegen ten hemel en
een doordringende brandlucht trok door
de drukke Kaerntnerstrasse. Iedereen
dacht, dat men hier opnieuw met een
opzettelUke brandstichting te doen had
en een hevige onrust maakte zich van
alle menschen meester. Het gerucht ging.
dat de Hofburg. het voormalige keizer -
lUke palels. of het parlement in brand
stond. Gelukkig bleek dit niet het geval
te zyn en had men slechts met een toe
vallig ontstane dakbrand te doen, die
echter genoeg schade heeft aangericht.
Ongeveer honderd polltle-agenten waren
ter plaatse aanwezig en hadden rich op
den hoek van een zUstraat opgesteld.
De toestand ls nu vrU rustig en kalm.
Alleen heerscht een gespannen verhou
ding tussclien de Oostenrijksclie regee
ring, die burgerlijk ls, en het socialisti
sche gemeentebestuur. In rechts-ge-
oriënteerde kringen is men er heelemaal
niet mee ingenomen, dat de gemeente op
eigen houtje een civiel politiecorps heeft
opgericht en er geen stemmen op, die de
onmiddellUke ontbinding van dit corps
verlangen.
Het feit, dat er zoovele dooden en
gewonden gevallen zUn, heeft een gewel
digen indruk op heel de bevolking ge
maakt en daarom schrikken zelfs de re-
volutionnairste elementen ervan terug
opnieuw den strijd te beginnen.
Uit het buitenland komen tal van te
legrammen om Informaties betreffende
de veiligheid voor vreemdelingen. Men
geeft ten antwoord dat er geen gevaar
voor de buitenlanders bestaat en dat de
orde ln de stad is hersteld. Daarom heeft
ook de vertegenwoordiger der OostenrUk-
sche spoorwegen in Nederland telegra
fisch medegedeeld, dat" de extra-trein,
die as. Vrydag vierhonderd Nederlanders
naar Weenen zal brengen, volgens af
spraak aan het Westbahn-station zal ar-
riveeren.
W. M. BEK A AR.
garchie van recht, die naar uit den
aard der zaak nog verkieslUker voor
komt dan een herstel van de monarchie.
Het is niet minder opvallend, dat in
beide landen deze reactie uit vrijwel
dezelfde elementen samengesteld is: ge-
pensionneerde officieren en beambten,
adel, hofkringen, en justitie.
De heeren rechts speelden en spelen
zoowel in Oostenryk als in Duitschland
het gevaarlUkste speL ZU ziin voor
75 reactionnair gebleven en hebben
daarby helaas vergeten, dat hun hei
ligste plicht is. te zorgen, dat Vrouwe
Justitia uitsluitend geblinddoekt haar
werk verricht. Dat in Duitschland na
1918 de rechterlijke macht alle ver
trouwen van groote kringen der be
volking totaal verloren heeft, mag als
algemeen bekend verondersteld worden.
Zelfs de tegenwoordige RUkskanselier
dr. Marx, die vroeger zelf een hoog
geplaatst rechter was, heeft in een
vroegere kanseliersperiode, toen hU aan
het hoofd van een linksch kabinet
stond, in het openbaar verklaard, dat
hij het opgegeven had aanklachten we
gens beleediging in te dienen, omdat da
practijk hem geleerd had, dat links
georiënteerde staatsburgers bU de.
Duitsche justitie toch geen recht kun
nen vinden!
Een lange reeks van partUdige von
nissen heeft de Duitsche rechterlyke
macht gehaat gemaakt. Dat het met
de Oostenryksche niet beter gesteld is,
hebben de jongste gevaarlyke onlus
ten bewezen. Zoodra deze in Berlyn be
kend waren, heeft men hier de hoof
den bijeen gestoken. En de gematigde
elementen zyn tot een dubbele conclu
sie gekomen: dat n.l. uit het straatop-
roer een voerdeel en een nadeel te
trekken is.
Gunstig kunnen deze gebeurtenissen
werken op de duitsches justitie. Het is
mogelyk, dat den Duitsche rechters de
schrik een oogenblik om het hart ge
slagen is en dat zy gemerkt hebben, tot
welke vreeselyke excessen een justi
tieel schrikbewind ten slotte voeren
kan.
Op kunstgebied is de 80ste verjaardag
van den beroemden schilder Max Lieber
mann de voornaamste gebeurtenis der
afgeloopen dagen geweest.
Officieel moet men van prof. dr. L. O.
Max Liebermann, President van de Prui
sische Academie der Schoone Kunsten,
spreken.
Wie den 80-jarige kent, pleegt geen
titels te gebruiken.
Liebermann is een origineel Type ge
bleven, een echte BerlUner, die nog altUd
BerlUnsch-plat spreekt en vol moppen
zit. Het aantal anecdoten over hem ls
dan ook legio. HU deelt die reputatie
met den Berlijnschen cellist prof.
Heinrich Grtinfeld, eveneens een
Joodsch kunstenaar, en met den ban
kier Fürstenberg.
Over deze drie mannen kan men in
de linksche BerlUnsche pers wekelUks
moppen lezen, die zelfs een vaste ru
briek vormen. HoogstwaarschUnUJk zUn
de meeste grappen en bon-mots niet eens
van hen (wie is op dit gebied eeuwig-
productief en origineel?) maar zoo ty
pisch, dat zebest van een der drie
konden zUn. En de beroemde drie denken
er niet aan, tegen te spreken. Hun po
pulariteit kan door dezen moppentrom
mel immers slechts toenemen!
Max Liebermann is weer eens bijzon
der geëerd.
HU is eere-burger van Berlijn gewor
den, ondanks de tegenwerking van de
anti-semietlsche Duitschnaüonalen, die
politiek hooger stellen dan bewondering
voor een groot talent.
RUkspresldent Hindenburg heeft den
schilder, dien wU in Nederland uit ztln
NoordwUksche periode zoo goed kennen,
de hoogste onderscheiding vereerd, die
de Republiek (welke geen ridderordes
meer heeft uit te deelen) kent: de ade
laars-plaquette, om op den schrijftafel
te zetten, die o.a. ook Gerhart Haupt-
mann ter gelegenheid van zajn jubileum
verworven heeft.
De 80-jarige Liebermann ls nog frisch
en strijdlustig.
Sommigen noemen heb geniaal, an
deren een groot talent, de ultra-rechtscbd
critici een prul en een plagiator!
HU heeft veel vrienden en veel vijan
den.
Dus te hU in elk geval een persoon
lijkheid! i
H. DE B.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent* per regel.
SUPERIEUR FABRTKAATt
TOT MATIGS PRIJZEN,
fa «Öd «eotfiMBHfe caaftttiaast'
In Amerika werden proeven genomen met een reusachtigen bommenwerper. aan
boord waarvan rich 6 machinegeweren bevinden. De vleugel* zijn 90 voet lang. De
motov een 600 P.K. Curtis*. Amerika is nog steeds geen lid van den Volkenbond.
Bevordert het op deze wijze den vréde.
