BUITENLANDSCH OVERZICHT
RECHTSZAKEN.
EEN AVONTUURUJKE GESCHIEDENIS.
Sproeten
SPRUTOL
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 29 JULI 1927
De 3-mogendhedenconferentie.
Engelsche voorstellen die den midden
weg zoeken. Zij geven een goede
kans op verdere gunstige besprekin
gen. De moed om met een vérgaand
grootsch plan voor den dag te komen...
De toestand in het Gele Rijk.
T BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Inmiddels is het spel ln Genève weer
begonnen! De onderscheidene delegaties
hebben weer onderling besprekingen ge
houden. Maandag wordt de plénaire
Kitting verwacht. Een Engelsch com
muniqué vermeldde de nieuwe Engelsche
voorstellen. De lezers vinden ze hier
onder. Over het algemeen zijn zij zeer
tegemoetkomend aan de Amerikaan
se he elschen. En men acht ze zeer wel
vatbaar voor verdere discussies.
Van een merkwaardig verschijnsel
trillen wU hier melding maken. Op deze
pagina komt een bericht voor onder
het hoofd „De vreeselljkste oorlog", 't Is
een waarschuwing van den deken van
St. Paul's Cathedral, rev. Inge voor den
komenden oorlog, 't Is ons ln dit over
zichtje minder te doen om de vreese-
UJke voorspelling van den geestelijke,
dan wel om één enkele passage in zijn
betoog: „Vrees ls de feitelijke oorzaak
van den oorlog". Deze uitspraak komt
zeer wel overeen met de meening van
het Lagerhuislid Trevelyan, die aan
Chamberlain tijdens diens laatste uit
eenzettingen over Groot-Brittannië's
positie vroeg, of 't geheim van de zaak
hier niet in schuilde, dat geen enkele
natie den moed had, een grootsch uit
dagend voorstel Inzake ontwapenhlg te
doen!
Hier wringt toch klaarblijkelijk de
schoen! Geen der groote mogendheden
durft met een grootsch idealistisch plan
voor den dag te komen. Die vrees is
natuurlijk geenszins ongemotiveerd, 't Is
echter de vraag of de krenterige vast
houdendheid die thans in Genève aan
den dag wordt gelegd, méér gemotiveerd
Is. Chamberlain gaf genoemden Tre-
velyon ten antwoord, dat zijns Inziens
elke dramatische geste in dezen tijd
geen resultaat zou hebben. Op t oogen-
blik kan men slechts zéér langzaam,
beetje bU beetje, vorderen.
't Is mogelijk, en 't zal wel waar zijn.
Maar de „beetjes" zijn wel héél klein,
en het tempo is wel zéér langzaam.
P. A.
De gedetailleerde Eng.
voorstellen.
De Britsche delegatie "heeft een com
muniqué uitgegeven waarin de voor
stellen worden uiteen gezet, door Brid-
geman gedaan, welke met eenige wij
zigingen de lijnen volgen van die, welke
voor het vertrek der Engelsche dele
gatie in bespreking waren.
De Engelsche voorstellen met betrek
king tot kruisers, torpedojagers en duik-
booten, neer te leggen in een verdrag,
dat tot 1936 van kracht zou moeten
blijven, stelt de totale gecombineerde
tonnenmaat voor de genoemde soorten
schepen vast op 590.000 ton voor Enge
land en de Vercenigde Staten en op
385.000 ton voor Japan waarnevens 25
procent van deze totale tonnage ge
handhaafd mag blUven in verouderde
schepen. De leeftijdsgrens, die bereikt
moet worden, voordat schepen vervan
gen mogen worden door nieuwe is op
achttien Jaar gesteld voor kruisers van
10.000 ton op zestien jaar voor andere
kruisers en torpedojagers en op dertien
Jaar voor duikbooten.
De kruisers worden onderverdeeld
ln twee klassen, namelijk in kruisers
van tienduizend ton, bewapend met
20 c.M. kanonnen, waarvan Engeland
en de Ver. Staten twaalf en Japan acht
mogen bezitten en in kruisers van
maximaal zesduizend ton bewapend met
kanonnen van ten hoogste 15 c.M.
Daarna wordt echter voorgesteld om
een aantal kruisers te handhaven tus-
schen de klasse van zesduizend ton en
die van tientuizend ton, namelijk voor
Engeland: vier van de Hawkinsklasse
met kanonnen van ca. 19 c.M.. de York
met kanonnen van 20 C.M.. vier van de
Emcraldklasse met kanonnen van 15
c.M. Voor de Vereenigde Staten: tien
kruisers van de Omaha-klascse met ka
nonnen van 15 c.M. Voor Japan vier
kruisers van de Foeroetaka-klasse met
kanonnen van 20 c.M.
Daar dit voorstel aan Amerika geen
kruisers in deze klasse met kanonnen
van 8 inch zou overlaten, is de Engel-
scho delegatie bereid toe te stemmen
in de constructie door de Vereenigde
Staten van schepen, welke naar de
mee&ing van de marine- deskundigen
van de drie delegaties de sterkte van
Engeland en Amerika in deze klasse
gelijk zou maken.
Betreffende de torpedobooten wordt
voorgesteld een standaard maximum
tonnage van 1850 ton voor flottillelei-
ders en van 1500 ton voor torpedojagers,
beide te bewapenen met kanonnen van
hoogstens 5 inch kaliber. De maximale
totale tonnage in deze klasse zal mogen
worden aangewend voor schepen van
1500 ton of daar beneden, doch niet
meer dan 16 pet. er van mag worden
aangewend voor flottlllelelders.
De maximale totale tonnage voor
duikbooten wordt vastgesteld op 90.000
ton voor Engeland en de Vereenigde
Staten en 60.000 ton voor Japan, waar
van ten hoogste twee derde zal kun
nen worden aangewend voor duikbooten
van 1000 tot 1800 ton en de rest voor
duikbooten van 600 ton, beide te bewa
penen met kanonnen van ten hoogste
5 inch kaliber.
De Amerlkaansche delegatie heeft la
ter een gelijkluidend communiqué uitge,
vaardigd. De voorstellen zijn in hoofd
zaak een herhaling van het Engelsch-
Japansche compromis, dat vóór het ver
trek der Engelsche delegatie bereikt
werd.
Een plenaire zitting zal. zooals ge
mold, Maandag worden gehouden, ten
einde den verschillenden delegaties ge
legenheid te geven zich met haar regee
ringen in verbinding te stellen. Het
communiqué wordt in het algemeen
weinig hoopgevend geacht, doch de op
vatting, dat het moet worden be
schouwd als het begin van de misluk
king der conferentie, dient met eenige
reserve aanvaard te worden.
Naar den Jangtse.
De „Times" verneemt uit Peking dat
de Sjantoengtroepen thans definitief
Hsoetsjaufoe hebben bezet en dat zij
over grooten afstand verder naar het
zuiden zijn getrokken. Te oordeelen
naar de jongste berichten schijnt de
weg naar den Jangtse vrijwel voor de
noordelijken open te staan.
De mogelijkheid, dat Peng Joe-sjiang
naar Hsoetsjaufoe zal oprukken, langs
den Loenghaispoorweg schijnt uitgeslo
ten te kunnen worden, daar de Sjan
toengtroepen zich met gepantserde trei
nen krachtig kunnen verdedigen. De
troepen hebben beschikking over zeven
treinen, die met groote kanonnen be
wapend zijn, welke door Russen worden
bediend.
KORT EN BONDIG.
In een tunnel onder de East River
in New-York is een bom ontdekt, die
naar het oordeel der deskundigen vol
doende capaciteit bezat om den ge-
heelen doorgang te vernielen. Het heeft
de aandacht getrokken dat deze helsche
machine gevonden werd kort na den
tijdelijken „wapenstilstand" tusschen
het, treinpersoneel en de leden der be
trokken vakvereenigingen, die gedreigd
hadden met stopzetting van het onder -
grondsche treinverkeer.
Naar uit Moskou wordt gemeld heeft
de Sovjet-rechtbank te Tiflis (Kauka-
sus) vijf politieke Sovjetcommissaris
sen en afdeelingleiders ter dood veroor
deeld. Zij zijn reeds geëxecuteerd.
De Russische adviseur der Hankau-
regeering, Borodin is via Mongolië met
bestemming naar Rusland vertrokken.
Uit Hankau wordt gemeld, dat al
daar een ontploffing heeft plaats gehad
in een munitie opslagplaats Er ont
stond brand. Er werden 32 soldaten en
40 burgers gedood.
In een Engelsch blad heeft een ad
vertentie gestaan, waarin een vlieg
tuigbestuurder werd gevraagd „een man
van hoogstaand karakter, met ervaring,
en in staat een zakenman op leeftijd
dagelijks per vliegtuig van Belfordshire
naar Weyborne te brengen en in zijn
vrijen tijd tulnarbeid te verrichten. HU
moet zuiver en glad kunnen opstijgen
en landen
In de Duitsche hoofdstad rijden thans
een zestigduizend auto's. Er zUn ook
nog wat „aapjes", maar dit vervoermid
del sterft allengs uit. Er rijden er nog
293.
EEN REUZENVLIEGTUIG
VOOR 100 PASSAGIERS.
Het persbureau Vaz DIas meldt ons
uit Berlijn:
Naar uit New York gemeld wordt,
heeft Derc. de Amerikaansche ver
tegenwoordiger van de Duitsche Dor-
nier Waal-Flugzeugfabriek verklaard,
dat te Friedrichhafen een vliegtuig
gebouwd wordt, dat 100 passagiers kan
bevatten. Het volgend voorjaar zullen
de eerste proefvluchten plaatshebben
voor een Oceaanvlucht.
GEWETENSBEZWAREN
TEGEN HET STEMMEN.
GELDIGE REDEN VAN
VERHINDERING.
Te Utrecht is een belangrijke beslis
sing gevallen.
De Kantonrechter aldaar heeft uit
spraak gedaan in de zaak tegen de
veertig vrouwen uit Zeist, die bU de ver
kiezingen voor de Prov. Staten niet ter
stembus waren gegaan en tegen wie de
ambtenaar f 1 boete had geëischt. De
vrouwen, die zich op de zitting uitvoe
rig lieten verdedigen, werden allen
schuldig verklaard en veroordeeld, ech
ter zonder toepassing van straf.
De kantonrechter overwoog bU dit
vonnis volgens het „U. D." onder meer:
dat verdachte zich er op heeft be
roepen een geldige reden van verhin
dering te hebben gehad, hierin be
staande, dat volgens hare opvatting
Gods woord, zooals zij dit in haar bUbel
vindt, haar verbiedt te stemmen en ook
om naar het stembureau te gaan;
dat verdachte, hoewel het staatsgezag
erkennende, en zich verplicht achtend
de wetten te gehoorzamen, in dit geval
zich aan deze wet niet wenscht te on
derwerpen, omdat zU Gods wet daarme
de in strUd acht;
dat in dit geval door de mededeelin-
gen van verdachte voor ons vaststaat
dat verdachte zich niet kon aanmelden
zonder ernstig in strUd te komen met
hetgeen haar opvatting omtrent den
godsdienst haar leert., en wij dit een
geldige reden van verhindering achten;
dat art. 72 lid 2 der Kieswet de ver
plichting tot aanmelding oplegt, behal
ve o.a. in het geval dat een geldige re
den van verhindering bestaat,, terwUl
art. 130 3e lid bepaalt, dat geen straf
wordt opgelegd, wanneer de kiezer ten
genoege van den kantonrechter aan
toont een geldige reden van verhinde
ring te hebben gehad;
dat wij nu eenmaal, blUkens het
aanbrengen van deze zaak door den
bevoegden ambtenaar van het Open
baar ministerie is aangenomen dat in
dezen een overtreding van de bepalin
gen der Kieswet heeft plaats gevonden,
er de voorkeur aan geven het 3e lid van
artikel 150 toe te passen;
rechtdoende in naam der Koningin,
verklaren de verdachte schuldig aan
het ten laste gelegde feit en leggen geen
straf op, aangezien zü ons heeft aan
getoond een geldige reden van verhin
dering te hebben gehad.
HALT, RIJKS
AMBTENAREN!
Het H.bld. schrijft:
De politierechter te Arnhem, mr. A.
D. H. Fockema Andreae heeft een von
nis gewezen dat principieele beteekenis
heeft.
De hoofdingenieur-directeur van den
RUkswaterstaat, was toen hU met zUn
auto op een avond den Apeldoornschen
weg passeerde door belanstingkommie-
zen aangeroepen met: Halt, rUksambte-
naren voor wegenbelastingcontrole. De
hoofdambtenaar was doorgereden, om
dat het z.i. niet aangaat dat een auto
mobilist moet stoppen voor iedereen die
zich als rUksambtenaar aandient en
niet door bepaalde distinctieven als zoo
danig kenbaar is. Vooral op een eenza
men weg als den Apeldoornschen weg
brengt dit gevaren mede voor den auto
mobilist.
De politierechter heeft nadat de
rijksadvocaat mr C. de Kempenaar Sr.
f50 boete subs. 20 dagen hechtenis had
gevorderd en het O. M. toewijzing van
dien eisch had gevraagd, dadelUk mon
deling vonnis gewezen en den verdach
te van alle rechtsvervolging ontslagen
op grond van de volgende overwegingen:
dat art. 23 der Wegenbelastingwet
zegt. wie bevoegd zyn krachtens art.
15 dier wet automobilisten te doen stil
houden ter controleering van de nako
ming dier wet;
dat dus alle andere personen niet
daartoe bevoegd zijn;
dat, waar alzoo auto's uitsluitend
voor de in dat artikel genoemde perso
nen tot staan behoeven te worden ge
bracht deze bij de uitoefening van dat
recht voor den automobilist kenbaar
moeten zijn, daar het de bedoeling van
den wetgever niet kan zUn geweest om
de automobilisten te dwingen voor
ieder, die daartoe den wensch te ken
nen geeft, stil te houden, waarna de
automobilist zou kunnen nagaan, of
inderdaad degeen, die hem aanhield,
wel daartoe bevoegd was, waardoor im
mers de veiligheid van den automobi
list totaal verdwenen zoude zUn;
dat nu in de dagvaarding niet is ver
meld, dat de kommiezen als zoodanig
kenbaar waren;
dat toch het opsteken van de hand
en het roepen „Halt, rijksambtenaren!"
allerminst als zoodanig kan gelden en
de automobilist moeilijk kan waarne
men, dat de kommiezen een aanstelling
in den zak hebben;
dat alzoo naar ons oordeel, het feit,
zooals het bU de dagvaarding is ten
laste gelegd, niet strafbaar is.
BINDENDVERKLARING
COLLECTIEVE ARBEIDS
OVEREENKOMST.
BEZWAREN VAN HET
LANDBOUWCOMITé.
Het Kon. Ned. Landbouwcomité heeft
in een adres aan den minister van Ar
beid medegedeeld, dat het van oordeel
is dat het ten zeerste in het nadeel van
den Nederlandschen landbouw zou zijn
Indien het voorontwerp van wet tot wet
zoude worden verheven.
In het adres wordt aangevoerd, dat
de collectieve arbeidsovereenkomsten in
het landbouwbedrijf, behalve in enkele
deelen des lands, nog weinig ingang
hebben gevonden. De natuurlijke ont
wikkeling van het bedrijf heeft nog
weinig aanleiding gegeven tot het tot
stand brengen van zoodanige regelin
gen.
Door Overheidsmaatregelen in dezen
toestand in te grijpen lukt het comité
ongewenscht. Dat de C. A. O., waarbU
de overgroote meerderheid der organi
saties van patroons en arbeiders zUn
aangesloten, de duurte in de hand werkt,
daarvan heeft men, gaat het adres voort
een voorbeeld in het drukkersbedrUf.
De prUzen van het drukwerk zijn schrik
barend gestegen. Een en ander had tot
gevolg, dat vele afnemers op hun post
drukwerken gingen bezuinigen en dus
veel minder drukwerk boekten.
Een noodzakelijk gevolg daarvan is
werkloosheid van vele drukkersgezellen.
Het is zelfs zoover gekomen, dat om
het aanbod van geschoolde werklieden te
drukken, de opleiding der leerlingen
geheel werd stopgezet of beperkt en dat
z.g. gesloten bedrijven zUn ontstaan.
De arbeiders in de onbeschutte voor
de wereldmarkt werkende bedrijven,
waartoe ook het landbouwbedrijf be
hoort, worden als concurrenten de dupe
van het egoisme hunner collega's in de
beschutte bedrUven.
Het is niet in de eerste plaats de bin
dendverklaring der Collectieve Arbeids
overeenkomst zelf. welke voor het land-,
bouwbedrijf schadelijk is. Hierbij toch
zal aan de eischen der arbeiders spoe
dig een grens worden gesteld door den
prijs van de landbouwproducten op de
wereldmarkt. Tegen de bindendverkla
ring der Collectieve Arbeidsovereen
komst in andere, met name de beschut
te bedrijven, waarvan het gevolg zal zijn
dat de in den landbouw werkzame per
sonen als consumenten hun benoodigd-
heden duurder zullen moeten betalen en
de reeds bestaande ongelijkheid nog
scherper zal worden geaccentueerd,
wenschen wij met kracht onze stem te
verheffen.
Tenslotte wordt bij den Minister er
met kracht op aangedrongen de bin
dendverklaring der Collectieve Arbeids
overeenkomst'niet wettelijk te regelen.
UITGAAN.
De Tante nit ïndië.
Maandag 2 Augustus gaat in den
Schouwburg Jansweg de première van
het nieuwe blUspel van Henri van Wer-
meskerken „De Tante uit Indië", dat in
Amsterdam sinds 1 Juli volle zalen trekt
en Dinsdag JX in een feestelUke voor
stelling de 25ste vierde.
Na de bekende stukken „Tropenadel"
en „Suikerfreule" van den zelfden
schrijver is het thans in „De Tante uit
Indië". dat de eeuwig jonge actrice, me
vrouw de Boer van Rijk, die Vrijdag a.s.
op het toonecl In het Centraal Theater
te Amsterdam haar 74sten verjaardag
viert, haar nieuwste triomfen als juf
frouw Dribbel oogst, en nog even vlot
de charleston dans als ware zy een jong
meisje.
Het was de bedoeling van den acteur
het pubhek met dit stuk een avond van
gezonden vroolyken lach te geven en het
enorme succes te Amsterdam bewijst, dat
dit doel ten volle is bereikt.
De hoofdrollen zUn in handen van de
dames Esther de Boer—van Rijk, Mer-
tensde Jaeger. Kitty Posthumus, Mien
Gotschalk en S. de Vries—De Boer en
de heeren Schilthuizen, van Dommelen,
Eringa. Faassen en Teulings.
De Tel. schreef o.m. over de voorstel
ling te Amsterdam.
Een zeer geslaagd blijspel. Mevr. de
Boer een prachttype van de Amsterdam-
schc hospita. Haar te zien, lustig charles-
tennend. is alleen al een gang naar het
Centraal Theater waard. Kostelyk is de
spiritistische séance.
Het Hbld.: Toen Juffrouw Dribbel in
de eerste acte de motten in haar woon
kamer najoeg daverde het Centraal
Theater; toen zij in het tweede bedrijf
in avondtoilet charlestonde steeg de
vroolUkheid ten top.
Valsche beschuldigingen.
SCHADEVERGOEDING.
van onzen ParUschen correspondent).
Het was een kort courantenbericht
Dc rechtbank deed uitspraak in het pro
ces van den heer Van E. tegen den heer
J. wegens beleedlging en valsche be
schuldiging en veroordeelde den laatste
tot schadevergoeding.
De Fransche couranten staan vol van
zulke berichtjes maar ditmaal waren we
toch eenigszins geïntrigeerd omdat dat
„Van E." nog al Hollandsch klinkt. En
zeker betreuren we niet den tijd dien
we er aan hebben besteed om eens iets
meer te weten te komen van dit geschie-
denisje, dat elgenlUk meer op een roman
Ujkt dan op een echte geschiedenis, een
drama dat zich hier afspeelde met een
Nederlander. Natuurlijk moeten we be-
scheidenheidshalve de namen verkorten.
Er woonde hier dan sedert eenigen
tUd een Nederlander, Van E.,' die verte
genwoordiger was van een van de groot
ste fabrieken in Nederland, die hier
enorm veel zaken doet. HU geniet, en
terecht, het volste vertrouwen van zUn
directie. Nu werd onze landgenoot eeni
gen tUd geleden opgebeld door een Fran-
schen zakenman die hem verzocht om
den volgenden ochtend ten zUnent
komen om een groote bestelling op te
nemen. Op het afgesproken uur was de
heer Van E. aanwezig en werd dadelyk
toegelaten tot het privé-bureau van den
directeur, die zich trouwens zeer char
mant toonde. TerwUl de heeren zaten te
praten over de zaken ging de deur open
en de vrouw van den Franschen direc
teur kwam binnen. De Hollander werd
aan haar voorgesteld en madame depo
neerde op het bureau van haar man twee
kostbare ringen met diamanten.
Ik leg hier even mUn ringen neer,
zei ze tegen haar man, want ik ga mUn
handen wasschen.
Daarop ging ze weg en de heeren zet
ten het zakengesprek voort. Uit een van
de vertrekken daarnaast werd de direc
teur opgebeld. Maar hU verstond blyk-
baar niet goed wat men zeide en daarom
verontschuldigde hU zich een oogenblik
om zelf naar de afdeeling te gaan van
waar men hem had gevraagd. De Neder
lander bleef dus een oogenblik alleen.
Even later kwam de directeur terug
maar men kon het op het oogenblik
over de prUzen niet eens worden; de Ne
derlander zeide eerst telegrafisch zijn
fabriek om instructies te moeten vragen
alvorens voor dien prUs een contract af
te sluiten. Men kwam overeen dat de
vertegenwoordiger den volgenden och
tend om elf uur precies zou terugkomen
om het antwoord te geven.
De jonge man heeft veel vrienden,
vérdien t veel en het ging naar Mont-
martre. Van een eetgelegenheid naar een
muslchall, steeds meer vrienden
vriendinnen kwamen zich bU het gezel
schap aansluiten en hy boemelde den
heelen nacht door en sliep toen een
groot stuk van den volgenden dag door.
En toen hU zijn oogen eindelyk open
deed zag hU tot zUn schrik dat het al
over twaalven was en dat hU totaal zyn
afspraak had vergeten met zUn cliënt.
Goede raad was duur. Maar hU besloot
om na het koffiedrinken toch zijn klant
op te zoeken en hem desnoods wat op
de mouw te spelden, want hU kon toch
moeilyk vertellen dat het met boemelen
zoo laat was geworden.
Tegen twee uur liet hjj zich andermaal
aandienen. De zelfde directeur die hem
den vorigen dag zoo vriendelUk had ont
vangen toonde zich nu zeer vertooTnd.
Wat was dat voor zaken doen, men was
toch overeen gekomen dat hU zich om
elf uur zou melden....
Het spUt me ontzettend, maar
ben per auto naar Sant Hilaire geweest
cn onderweg en panne gebleven, zoo
zocht hU een uitvlucht.
Maar de ander was zoo nUdlg dat hy
maar Ineens zeide dat hU van een be
stelling nu afzag.
Er bleef niet veel anders over dan zich
terug te trekken. Maar daar begon de
ander:
En dan nog lets.... U herinnert
zich wel dat myn vrouw gisteren tydens
ons onderhoud is binnengekomen en dat
zU twee ringen hier op myn bureau heeft
gelegd.
Precies.
En dat ik toen aan de telefoon ben
geroepen, dat ik u een oogenblik alleen
heb gelaten. Het spUt me het u te moe
ten zeggen, maar we hebben overal ge
zocht en hebben die ringen nergens kun
nen terugvinden.
Ik meen er uit op te moeten ma
ken dat u mU dus verdenkt die ringen
te hebben gestolen, vroeg de ander ver
bouwereerd.
Inderdaad, ik kan me de zaak niet
anders verklaren, want behalve u is nie
mand hier in het vertrek geweest. Ik heb
de zaak dan ook in handen van de poli
tie gegeven en wanneer u me niet dade-
lijk de ringen teruggeeft of mU de schade
die ik op vyfhonderd duizend francs
schat teruggeeft, dan laat ik u hier ar
resteeren.
Maar ik heb de ringen nooit gehad,
verzekerde de ongelukkige.
Om kort te gaan, het gevolg was dat
de agenten kwamen en Van E. meena-
De beroemde Spaansche den»ere5 La Argentina verblijft sinds enkele dagen te
Scheveningen. Een snapshot ter Piere. Links de impressario der danseres, rechts
flo pianiste Carmcncita Peren.
Harry Oomela, alias „da prins van Prulssen",
bekend door de moderne KOpenickiade, wordt
thans., filmster. De nieuwbakken „acteur" voof
iwtei» van Wiijiejin i u Berlijn.
men naar het bureau waar de commis
saris hem ondervroeg. En nu was er een
leeiijk ding. Tegen den directeur had hU
verteld dat hij naar Saint Hilaire was
geweest en thans moest hij aan den com
missaris een heel andere lezing geven
van de wyze waaaop hU zUn nacht had
doorgebracht. ZUn zaak werd er niet be
ter op.
Van E. werd naar het arrestanten-hok
gebracht, zyn zaak was te verdacht. Het
eenige wat men hem wel wilde toestaan
was om een landgenoot die hier eveneens
woonde op de hoogte te brengen van zUn
situatie.
Kerel, kerel, wat een lam geval
Maar beken hetzeg me waar Je die
ringen hebt verkocht.we hebben alle
maal wel eens iets gedaan wat niet in
orde was ik zal ze dan terugkoopen
en je betaalt me dat later wel terug
kom, biecht op
Maar ik heb geen ringen en heb
ze ook nooit gehad.
Teleurgesteld, mistroostig trok de an
der weg.
Ven E. schreef een briefje aan den
grooten advocaat Paul Boncour om zUn
geval te willen behandelen. Boncour
kwam en het eerste resultaat was dat
Van E. voorloopig op vrUe voeten zou
worden gesteld wanneer hU een borgsom
van een half millioen, de waarde van
de ringen, stortte. Nu had Van E. een
prachtige relatie. HU is een neef van een
van de rUkste Nederlanders en een van
de rykste mannen ook van de wereld.
En den volgenden dag reeds snorde een
vliegmachine van Londen naar ParUs
en de oom had het reusachtige bedrag
bij zich.
Beken, en ik zal Je alles vergeven,
drong de oude heer aan.
Maar ik kan niet bekennen want
ik ben net zoo onschuldig als U riep de
jonge man in wanhoop uit.
Enfin, de oom betaalde de borgsom en
Van E. stond voorloopig tenminste op
vrye voeten.
Toen kwam de ontknooping. De „be
stolene" vond in een klapper de twee
ringen. Het bleek dat zUn vrouw de rin
gen had gelegd op een vloeiblok en dat ze
waren gegleden in den klapper.
Het spijt me wel. mompelde de di
recteur toen allen, de valsch beschuldig
de, diens advocaat, de commissaris zich
andermaal op het bureau bevonden.
Van E. was te dankbaar dat de zaak
zoo in het reine was gekomen en dat zUn
absolute onschuld was bewezen, om iets
te zeggen.
Pardon, één moment, kwam de ad
vocaat tusschenbeide, zoo komt u er niet
af. Namens mijn cliënt eisch ik 500.000
francs schadevergoeding.
De ander werd bleek. Men moest toch
begrijpen, het was een vergissing, alles
was tegen Van E. etc. etc. Maar de ad
vocaat hield voet by stuk.
De geschiedenis eindigde met de ver
oordeeling van dén directeur om het vol
le bedrag als schadevergoeding uit te be
talen en de kosten van het geding te
dragen.
Van E., genereus, heeft de helft van
het bedrag gestort in t ondersteunings
fonds van de weduwen van Fransche
commissarissen van Politie.
Parijs, Juli.
HENRY A. TH. LESTURGEQN,
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regeL
komen vroeg in 't voorjaar
koop tijdig een pot
Bij Alle Drogisten e
DE VREESELIJKSTE
OORLOG.
Een waarschuwing.
VAN DEN DEKEN VAN
ST. PAUL'S.
De bekende Rev. Inge, deken van de
St. Paul's, heeft in de „Evening Stan
dard" een beschouwing geschreven over
den „oorlog zonder handschoenen",
d.w.z. over den gruwelUken, weerloos-
wreeden oorlog die ons te wachten
staat, wanneer-men er niet in slaagt de
oorzaken van oorlogen uit den weg te
ruimen, aldus het Hbld. Hy schrUft
deze naar aanleiding van de luchtma-
noeuvres boven Londen, die hebben
aangetoond dat de hoofdstad niet met
succes tegen lucht aanvallen kan wor
den verdedigd. Binnen twee cf drie uren
na de oorlogsverklaring als zelfs die
formaliteit nog in acht wordt geno
men! zal de vernieling der stad en
de moord op haar inwoners beginnen.
De geestelUke bespreekt de vele oor
zaken van den oorlog economische
expansie, afleiding om revolutie in
eigen land te voorkomen en zegt dat
vrees de feitelUke oorzaak is. HU heeft
niet veel hoop dat de toekomst ons te
dien opzichte veel goeds bregen zal. In
tegendeel. hy vraagt of het niet zeker
is dat de volgende oorlog een verwarden
moord op non-combattanten, mannen
vrouwen en kinderen, te aanschouwen
geven zal. Toch is dit niet noodig. want
de non-combattanten hebben door de
geheele historie heen altUd de voort
zetting van den oorlog mogelyk ge
maakt door het werk te doen dat de
mannen deden, die onder de wapenen
waren geroepen. ZU hebben steeds den
stryders aan voedsel, kleeren en muni
tie geholpen en de gewonden ver
pleegd. Thans wordt beweerd dat de
moderne oorlog tusschen naties en niet
tusschen legers wordt gestreden en dat
het onderscheid tusschen combattanten
en non-combattanten opgehouden heeft
te bestaan.
Er moet dus volgens Dean Inge iets
niet in orde zUn met een beschaving,
die vrijwillig tot de ergste tradities van
barbaarschheid terugkeert. En hU is ver
wonderd over de berusting der gecivili
seerde wereld bU deze verschrikkelijke
en zelfmoordende instertinp
