BUITENLANDSCH OVERZICHT
GEMENGD NIEUWS
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 10 SEPT. 1927
De spanning in Genève. Nog moet
het ideaal van de kleine Staten wijken
voor het belang der groote mogendhe
den. Een handige geste van Henry de
Jouvenel. Propaganda voor het
vredeswerk. De rede van Strese-
mann. Ook een aanhanger van Lo
carno.
T BELANGRIJKSTE NIEUWS.
veeleer op den Bond en zijn ideeën zijn
gebaseerd. Spreker sloot zich aan by
Chamberlain en Briand. dat door de
Locaraoverdragen de veiligheid zoowel
naar het westen als naar het Oosten is
verzekerd. Niet de artikelen alleen
scheppen den vrede, doch de geest der
volken en die hunner verantwoorde
lijke staatsheden. Wij mogen ook niet
zeggen: ontwapening hangt van veilig
heid af, want veiligheid hangt van recht
af en recht van moraal.
Voor de vele onzuivere stemmen, die
den laatsten tijd zijn gehoord, zou het
van groote beteekenis zyn, indien de
verantwoordelijke staatslieden zouden
kunnen besluiten te verklaren, dat zü
den wil tot het handhaven van den we
reldvrede in zich voelen en dat zij in
plechtigen en bindenden vorm nog een
maal hun scherpe afkeuring tot uiting
brengt jegens diengene, die overgaat tot
aanval en geweld. Ik weet niet, of onze
besprekingen met het afleggen van
een verklaring zullen eindigen, die deze
gedachte tot uiting brengt.
Vervolgens verklaarde spreker het te
betreuren, dat tot dusver zoo weinig
staten de facultatieve clausule van het
Internationaal Hof in Den Haag aan
vaard hebben. Duitschlands politiek zal
worden voortgezet in de door den Vol
kenbond nagestreefde richting. Wij
hebben dat sinds jaren tot uiting ge
bracht door het sluiten van een groot
aantal arbitrageverdragen.
Ik zal dienovereenkomstig ook rriijn
handteekening nog tijdens deze zitting
van den Volkenbond namens de Duit-
sche regeering onder de facultatieve
clausule van het Internationaal Hof
plaatsen.
Voortgaande zeide Sttresemann: Inde
debatten, die in den loop der laatste
dagen hier gevoerd zijn, komen drie
hoofdpunten tot uiting, die doel en
richting van den Bond aantoonen. On
der deze hoofdpunten versta ik het
initiatief, dat de Bond aan den dag
heeft gelegd in de kwestie der inter
nationale economische conferentie en
voorts de beide groote kwesties, die de
Bondspolitiek beheerschen en de
openbare meening der geheele wereld
ten sterkste bezighouden: de kwestie
der veiligheid en die der ontwapening.
Een breuk met
Moskou. -'tEng.
vakvereenigings-
geering en het oorlogsgevaar nader zal
brengen.
Op de uitdrijving van de interne min
derheidsbeweging der Engelsche vakver-
eenigingen is dus ook het verbreken van
het contact met Moskou gevolgd, om
dat, zooals Citrine, die het rapport van
den algemeenen raad indiende, zeide,
de Russen een principieel andere opvat
ting hebben van de functie der arbei
dersbeweging dan de Engelschen. Wij
meenden, aldus Citrine, dat die ver
schillen door het contact in de commis
sie opgeheven zouden kunnen worden,
doch wij hebben ervaren, dat zij te diep
zijn.
De Russen meenen, dat de vakbewe
ging revolutionnair moet zijn, dat Mos
kou het tooneel is waarop het drama
van de vakbeweging moet worden afge
speeld en dat alle andere arbeidsorga
nisaties slechts toeschouwsters zijn. Zij
willen ons dwingen hun methodes en
principes over te nemen en spreken over
ieder den ban uit, die met hen van mee
ning durft te verschillen. Het gaat om
veel meer dan om de waardigheid van
de Engelsche arbeidersleiders, die te
genover de voortdurend tegen hen ge-
ridhte aanvallen een voorbeeldige ver
draagzaamheid aan den dag hebben ge
legd.
Een tweede diepgaand verschil van
meening ligt in de opvatting van de
taak van het Engelsch-Russisch comité.
De Engelschen wenschten door dit co
mité een band te leggen tusschen Am
sterdam en Moskou, terwijl de Russen
er de kern van een nieuwe internatio
nale van wilden maken.
Een derde kwestie is de houding, door
de Russen tegenover de Engelsche vak-
vereenigingsleiders aangenomen. Laatst
genoemden hebben zich steeds onthou
den van alles wat als een aanval op de
Russische vakbeweging zou kunnen
worden uitgelegd.
De betrekkingen zijn dus verbroken,
doch Citrine legt er den nadruk op, dat
de weg naar nieuwe samenwerking niet
is afgesloten. Indien de Russen him po
litiek willen wijzigen, staat deze weg
open, doch de eerste stap moet door de
Russische vakvereenïging worden ge
daan. Uit het besluit blijkt ten duide
lijkste, dat de Engelsche vakbeweging
zich niet wil laten terroriseeren door de
Russische leiders, doch zij wenscht niet
voor goed de banden met de Riis-'sc^»
vakbonden te verbreken.
In de Telegraaf is gisterenavond ver
schenen een open brief van Henry de
Jouvenel aan Lord Cecil of Chelwood.
De heer de Jouvenel heeft met het schrij
ven van een open brief alweer een zeer
handigen zet gedaan. Reclame moet toch
ook voor den Volkenbond een parool
zijn. In den brief worden alle motieven
die Cecil en de Jouvenel tot het ne
men van ontslag dreven nog eens her
haald. En alle principes die door beide
gevierde staatslieden worden gehuldigd
kan men er ln terugvinden, de Jouve-
nel's mededeelingen onderstrepen nog
eens dik, die prachtige geste van beide
Idealisten die de openbare meening
heeft wakker geschud.
Men kan het slechts goedkeuren dat
de Jouvenel thans politieke munt is
gaan slaan uit twee daden die zuiver
waren het stellen van het eigen ideëele
principe boven het materialistische
eigen belang.
En juist in dezen tijd kan er niet ge
noeg propaganda gemaakt worden! Nu
immers is aan de orde de strijd tus
schen vele kleine staten die 't koste W3t
het wilde, het Nederlandsche voorstel
tot heropvatting van de bestudeering
der principes van het protocol van Ge
nève, steunden, en de groote moeend-
heden. Nu is er het voorstel van Polen,
dat op een formeele onwettig verklaring
van den oorlog aandrong.
Inmiddels echter kunnen wij uit de
laatste berichten leeren dat Polen onder
den druk van de groote Mogendheden
reeds weder concessies gedaan heeft aan
zijn voorstel. De Poolsche delegatie heeft
een resolutie ingediend, die opgemaakt
werd door de juristen van de drie Lo
carno mogendheden! Deze resolutie is
niets meer dan een formeele. een sim
pele geste, vergeleken bij de orgineele
copie die veel verstrekkender was van
beteekenis. Waarschijnlijk is het Pool
sche standpunt geweest: .Beter deze re
solutie aangenomen, dan de oorspron
kelijke verworpen".
int één en ander blijkt echter dat ook
het Nederlandsche voorstel geen kans
zal hebben! Alle goede bedoelingen moe
ten stranden op het Bolwerk der groote
Mogendheden en de Locarno-pólitiek
waarvan Chamberlain in de eerste olaats
en als volgelingen. Briand en Strese -
mann, de verdedigers zijn.
Des te schemer komt de dubbelzin-
-niee toestand thans uit (de kleine Sta
ten en de gedachte van 't Protocol, en
de groote Mogendheden in den geest van
Locarno) door de wisseling van gedach
ten tusschen de Jouvenel en Cecil.
Al zal deze slag nog door de kle'n*
staten verloren wordener zijn
symotomen die op een andere toekomst
duiden.
F. A.
Vandervelde steunt
't Ned. voorstel.
De Belgische minister van Buiten-
landsche Zaken, Vandervelde, heeft in
de zitting der Assemblee een belangrijke
rede gehouden, welke geheel met het
door Jhr. Beelaerts van Blokland in
genomen standpunt in overeenstemming
was, en waarin hij de hoop uitsprak, dat
de Assemblée de groote problemen niet
uit den weg zou gaan door er zich van
af te maken met een luidruchtige re
solutie zonder vooruitzichten.
Vandervelde aldus de Tel. deed een
dringend beroep op de vergadering om
het Nederlandsche voorstel met andere
die zullen volgen, aan ernstige studie te
onderwerpen in de commissies. Spr. ci
teerde in dit verband de lijfspreuk van
Willem den Zwijger: „Het is niet noo-
dig te hopen om te ondernemen, noch
te slagen om te volharden".
De rede van Vandervelde was zeer
vriendelijk voor Nederland.
Hij wees er nog op dat de bewapenings
wedloop in den loop der jaren tot ern
stige benadeeling, ja tot den ondergang
der volken zou moeten leiden.
Inplaats van het Nederlandsche voor
stel af te wijzen zullen de 49 hier ver
tegenwoordigende staten er goed a .1
doen, in een officieele verklaring den
aanvalsoorlog een misdaad tegen de
menschheid te noemen. De problemen
der veiligheid en ontwapening kunnen
nu niet meer terzijde worden gescho
ven. Formeele besluiten geven niets
meer. Men moet thans het besluit ne
men de ontwapening door te voeren,
daar er slechts sprake kan zijn van ont
wapening, of toename der bewapening.
Toename der bewapning voert onverbid
delijk tot oorlog. De tegenwoordige ver
gadering van den Volkenbond leent zich
beter tot oplossing van het probleem
der veiligheid en ontwapening, dan de
vergadering van 1924. daar Duitschland
toentertijd nog geen lid van den Volken
bond was.
In de middagzitting zal minister Stre-
semann een rede houden.
De Italiaansche gedelegeerde Ca val-
gone wees in zijn verklaring op de groo
te beteekenis van sociale maatregelen.
Voorts moet volgens hem front worden
gemaakt tegen zekere tendenzen, die
staat en gezin vernietigen. De Italiaan
sche regeering, zoo deelde hij onder ap
plaus mede, heeft een doelbewuste cam
pagne ingezet tegen het smokkelen van
cocaïne en opium.
Rede wn Strese-
mann. - fok in Lo-
carno-stijl.
Minister Stresemann betooede. dat de
verdragen van Locarno geenszins buiten
den Volkenbond staan, doch dat zij
congres.
Het Engelsche vakvereenigingscongres
heeft, zooals reeds in het kort gemeld,
met 2.551.000 tegen 620.000 stemmen de
resolutie van den algemeenen raad aan
genomen om de betrekkingen met de
Russische vakvereenigingen te verbre
ken. De Tel. meldt daaromtrent het vol
gende:
Het Engelsch-Russische comité, dat
twee jaar geleden werd ingesteld om te
trachten een band te leggen tusschen
de Amsterdamsche internationale en de
Russische vakbonden, is heden opgehe
ven en wel op voorstel van vrijwel de
zelfde leiders, die het Initiatief tot de
oprichting namen. De mijnwerkers heb
ben ten gevolge van scherpe verdeeld
heid in hun eigen delegatie geeA deel
genomen aan de stemming. De spoor
wegarbeiders hebben tegen gestemd, niet
omdat zij de houding van Tomski c.s.
goedkeuren maar omdat zij vreezen, dat
het verb* eken van de betrekkingen met
de Russische vakvereenigingen zal wor
den uitgelegd als een goedkeuring van
de Russische politiek der Engelsche re
KORT EN BONDIG.
De Canadeesche premier heeft te ken
nen geveven. dat in de volgende parle-
mentszitting waarschijnlijk een wetsvoor
stel zal worden ingediend, waarbij trans
atlantische vlieetochten van Canada uit
verboden worden.
De kans bestaat, dat de spoorwegsta
king in Queensland zal mislukken we
gens de oneenigheid onder de stakers.
Het is mogelijk, dat verscheidene cate
gorieën heden den arbeid zullen her
vatten.
De Matin" maakt melding van een
bericht uit Londen, volgens hetwelk het
mogelijk is, dat Chamberlain, wanneer
hij Genève verlaat om op de Middel-
landsche Zee eenige boottochten te ma
ken, te Genua een ontmoeting met Mus
solini zal hebben
DE JONGEN
naar het Russisch van
MAXIM GORKI
Het is moeilijk, deze kleine geschie
denis te vertellen, hoe simpel zij ook is.
Toen ik nog een jongmensch was, riep
ik des Zondags in het voorjaar en in
den zomer de kinderen uit onze steeg bij
elkaar en bracht ze des ochtends naar
het vrije veld en naar het bosch; ik
hield er van. in vriendschap te leven
met de kinderen, die opgewekt waren
gelijk de vogels. De moeders rustten
hen voor den ganschen dag met brood
uit. ik kocht er nog iets goeds bij, goot
een groote flesch vol kwast en als een
herder achter zorgelooze lammeren trok
ik de stad door, de velden en het bosch
in. die zoo vriendelijk zijn in hun lente
tooL Mijn ziel, stoffig door de kennis
van de slechte zijden van het leven,
baadde zich dan helder en laafde zich
aan de klare wijsheid van de kinderlijke
gedachten en gevoelens.
Toen ik weer eens met de schare kin
deren door de velden wandelde, ont
moetten wij een ombekenden Jodenjon
gen. Hij was mager, op bloote voeten,
zijn hemd was gescheurd en met zijn
zwarte, borstelige wenkbrauwen zag hij
er uit als een kleine hamel. Hij was erg
opgewonden en het scheen, dat hij kort
r den geschreid had, want de leden
van zijn dofzwarte oogen waren rood en
gezwollen en vormden een scherp con
tract met het bleeke. bijna blauwachtige
hongerige gezicht. Hy bleef midden op
den weg voor de groep kinderen staan,
hij wielde verlegen met de voeten in het
zand, zijn lippen waren half open, naar
het scheen van angst, het volgende
oogenblik was hij met een lenige sprong
weg. „Houdt hem", riepen de kinderen
vroolyk en vriendelijk, „houdt den Jo
denjongen".
Ik verwachtte, dat hij weg zou loopen,
op zijn mager gelaat met de groote
oogen was angst te lezen, zijn lippen
beefden, hij stond midden in het rumoer
van de lachende kinderen het was,
alsof hij groeide hij drukte de schou
ders tegen de heg van het voortuintje
en verborg de handen op den rug. Plot
seling zeide hij echter heel kalm, duide
lijk en correct: „Wanneer jullie wilt, zal
ik kunsttjes voor Jullie makeal"
Ik beschouwde dit voorstel als een
soort zelfverdediging, maar de kinde
ren gingen onmiddellijk achteruit; al
leen de grooten zagen den kleinen Jood
ongeloovig en vol verachting aan; onze
steeg leefde in vijandschap met de kin
deren uit de andere stegen; onze kinde
ren waren er stellig van overtuigd, dat
zij betere eigenschappen hadden dan de
kinderen uit andere stegen, zij hielden cr
niet van en zij waren ook niet bij mach
te, betere eigenschappen en superioriteit
van andere kinderen te erkennen. De
kleinen stonden eenvoudiger tegenover
het voorstel: „Ja, Ja, laat ze ons zien",
riepen zij uit.
De tengere jongen ging wat vooruit,
boog zyn magere lichaam achterovér,
tot hij de aarde aanraakte en nadat hij
de voeten snel voorwaarts had bewogen
stond hij plotseling op de handen en
riep daarbij: „Hop!" En hij maakte
lenige bewegingen met zijn lichaam. Hij
werkte zich in het zweet, zijn hemd was
op den rug nat; hij keek, wanneer een
oefening was afgeloopen, de kinderen
met een gedwongen lachje aan, de mat
te oogen wijd opengesperd, zij keken
verschrikt en getuigden van on-kinder-
lijke inspanning.
De kinderen riepen luide toejuichingen,
velen trachtten het hem na te <!oen ai
vielen om, zij schreeuwden van teleur
stelling, wanneer het niet lukte en zij
schreeuwden van trots over succes, van
ergernis r nijd wanneer zij faalden.
Maar de olijke oogenblikken waf in
voorbij toen de jongen aan het einde
van zijn repertoire, de kinderen met
den vriendelïjken glimlach van ecn er
varen artist aanzag, en, terwijl hij de
hand uitstrekte, zeide: „Toe, geef m\j
nu iets!" Allen werden stil. Een vroeg:
„Geld?" „Ja", antwoordde de jongen.
Ach, zoo'n.Voor geld hadden
wij het ook gedaan!". Het verzoek
verwekte bij het kleine publick een
stemming van minachting en wrevel
jegens den artist, de kinderen gingen
schimpend en lachend verder. Zij hadden
geen geld en ik maar zeven kopeken. Ik
legde de twee geldstukken in de stoffige
hand, de jongen keerde ze om en zeide,
goedhartig glimlachend: „Dank je
Hij ging verder en ik zag, dat het
hemd op zijn rug heel donkere vlekken
had en op de schouderbladen kleefde.
„Wachte wat is dat?" Hij bleef staan,
draaide zich om, keek mij oplettend aan
en met denzelfden goedigen glimlach
zeide hij duidelijk: „Dat - op mijn rug?
Met Paschen zijn wij in de circustent
van het trapezium gevallen: mijn vader
ligt nog, maar ik ben alweer genezen."
Ik tilde het hemd op; van den linker
schouder tot de heup was ecn brecrie,
donkere schram zichtbaar, die met een
dikke roof was bedekt, maar door de
kunstjes was die op verschelden plaat
sen gebarsten en uit de scheuren
vloeide donker bloed.
„Nu doet het niet meer pijn",
zeide hij, „het jeukt alleen rog rr.aar".
En mannelijk, gelijk het een held past,
zag hy my in de oogen en op den
toon van een volwassen mensch ging hy
verder: „U dacht, dat ik zooeven voor
myzelf had gewerkt? Op myn woord van
eer: neen! Mijn vader wy hebben geen
brood. En vader heeft zich zoo bezeerd.
Ziet u, dan moet ik toch werken? En
dan, wij zyn Joden, velen lachen ons
uit
Hy sprak glimlachend, dapper, vroolijk,
boog zijn kroeskop en ging snel verder..
Het ls simpel en onbeduidend, niet
waar? Maar dikwijls in myn leven heb
ik in moeiiyke dagen met dankbaar
heid aan dien heldhaftigen jongen ge
dacht. In hem is voor my de dapperheid
van den mensch belichaamd, niet het
buigende dulden van den slaaf, die van
vage hoop leeft, maar de heldhaftigheid
van den sterke, die overtuigd is van de
overwinning.
ARME KLEINE.
Het 1^-Jarig jongetje van KI. aan den
Molenstraat te Hengelo (O.) heeft een
pot kokende koffie op het lichaam ge
kregen. Het is aan de gevolgen overle
den.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
BIJ MA AGs EN DARMKWALEN,
tegenzin in eten, tragen stoelgapg, ,opge»
blazenheid, maagbranden, oprispen, be
nauwdheid, pijn in 't voorhoofd, neiging
tot braken, bewerken 12 glazen natuur
lijk „Franz-Joscf"-bitterwater grondige
reiniging van het spijsverteringskanaal.
Attesten van ziekenhuizen verklaren, dat
het .Frans-JoseP'-water zelfs door bed*
legcrige patiënten gaarne wordt ingeno*
men en hun zeer goed bekomt.
De onschuld van
Maria Stuart.
Driehonderdrijftig laar geleden onge-
veer werd koningin Maria Stuart ter
dood veroordeeld en geëxecuteerd en
sedert driehonderdvyftig jaar is men
het er in Engeland niet over eens, of
zij deze straf verdiende of niet. Onlangs
echter is er een min of meer officieele
bekendmaking verschenen, die eens en
voor al de onschuld van deze oude
koningin moet vaststellen. In de Engel
sche staatsarchieven is steeds de oude
kist bewaard gebleven, waarin de docu
menten geborgen waren, die, indien
ze werkelijk door Maria Stuart waren
geschreven, haar verraad jegens konin
gin Elisabeth bepaalden. De bekende
deskundige in handschriften Ainsworth
Mitchell werd eenigen tijd geleden met
het onderzoek van deze documenten
belast en na langdurigen moeilijken
arbeid is hij tot de conclusie gekomen,
dat deze documenten vervalscht moe
ten zijn en dat het handschrift niet is
van Maria Stuart, doch van haar secre
taris den befaamden William Mait-
land.
Een wonderbaarlijke
ontsnapping.
Men heeft wel eens beweerd, dat er
een speciale voorzienigheid bestaat voor
kleine kinderen en geliefden. Het laat
ste wordt bevestigd door het verhaal van
de wonderbaarlijke ontsnapping van
een verloofd paartje in Italië.
Zij waren samen in een auto uit en
of zij teveel in elkander verdiept waren,
dan wel dat de jonge man eens van
zijn bravoure in het autobes turen wilde
doen blijken, een feit is dat zij plot
seling voor een onbewaakten overweg
kwamen op het moment dat er een
trein langs kwam. Er volgde een vreese-
lyke schok. De trein greep de auto en
slingerde deze in de lucht. Het voer
tuig kwam 50 meter verder in het land
neer. De machinist bracht zoo spoedig
mogelijk den trein tot stilstand en
het treinpersoneel haastte zich naar de
plek, waar men de auto wist en twee
ïyken vermoedde te vinden. Maar toen
men by het wrak van de auto aan
kwam, vond men de jongelieden ge
heel ongedeerd en in dankbare omhel
zing voor zulk een ontsnapping.
Houdt u van boa-
constrictor?
De ontdekkingsreiziger Frank Turzon,
dezer dagen te Londen overleden heeft
waarschijnlijk wel van alle menschen
ter wereld de volledigste collectie van
zonderlinge spijzen genuttigd. Hy wist
te vertellen over den smaak van het
vleesch van hippopotami, van rhlnoce-
rossen en bekende dat het niets bijzon
ders was. Voor rattenvleesch liet hy ook
weinig andere dingen staan. Maar het
vleesch van den reuzen slang boa-con-
strictor achtte hy een van de grootste
delicatessen, die de mensch kan genie
ten. Goed gebraden, flink gebeukt om
het malscher te maken, heeft het, naar
het schijnt, de attractie van het vleesch
der fynste vischsoorten, vereenigd met
het pikante van edel wild.
Jammer dat het zoo moeiiyk te krij
gen is.
De Amerikaansche
uittocht.
(Van onzen Londenschen
correspondent).
De Amerikanen, die dit jaar weer in
veel grootere getallen dan verleden jaar
Europa hebben „gedaan", keeren
nu weer naar hun penaten terug.
ZU verlaten de Engelsche kusten met
duizenden tegelijk. Alle hutten en bed
den der groote trans-atlantische stoom
schepen zijn al voor de naaste toe
komst, een paar maanden, gereserveerd.
Voor een enkele hut, die nog op een
der booten beschikbaar was deze week,
waren niet minder dan vijfhonderd ge
gadigden. In vele gevallen hebben
stuurlieden en machinisten hun kwar
tieren op de booten beschikbaar ge
steld voor de passagiers. De Majestic
verliet dezer dagen deze kusten met
2618 reizigers. Een stoomvaartmaat
schappij alleen heeft in anderhalve
week ongeveer 9000 Amerikanen naar
„The Land of the Free and the Brave"
teruggebracht. De grootste aantallen
worden geleverd door de toeristen, die
de derdeklas-hutten nemen. Hun aantal
is dit Jaar veel grooter geweest dan
verleden jaar, zoodat de maatschappyen
zich verplicht hebben gezien deze by-
zondere reisgelegenheid beschikbaar te
stellen op schepen, die er niet voor wa
ren ingericht.
Drie weken lang heeft de Cunard-lijn
b.v. elke week 5000 passagiers naar de
Vereenigde Staten vervoerd. De terug
tocht gaat op deze wijze door gedurende
September en een goed deel van Octo
ber. En de Amerikanen keeren terug
met drie of vier maal zooveel bagage
als waarmede zy van huis vertrokken.
Een parlementslid als
actrice.
(Van onzen Londenschen
correspondent).
Mrs. Hilton Philipson. lid van het
Lagerhuis, was voor zy in de politiek
ging. een populair actrice en als Mabel
Russell geliefd by het „musical comedy"
publiek. Zy heeft in haar parlementaire
jaren niets van haar bekoorlijkheid
ingeboet. En het openbaar schouw-
tooneel der landsvergadering heeft haar
klaarblijkelijk het echte tooneel niet
doen vergeten. Het is haar blijven
roepen, zoo lang tot zy er geen weer
stand meer aan kon bieden en de par
lementaire vacantie aangreep om op
nieuw voor het voetlicht te verschy-
nen. In een operette, ontleend aan het
bekende verhaal van W. J. Locke,
„The Beloved Vagabond", treedt zy
thans in een bij-rol op. Haar eerste
verschijning werd met uitbundig ge
juich begroet. Haar zingen en dansen
veroverde de harten van het auditorium
als van ouds. Een geval als dit, waar
bij een vrouw, die het gewichtig ambt
van Kamerlid bekleedt, op de planken
verschijnt met al die ondeugende dar
telheid, die de operette gewoonlijk
vraagt, schijnt alleen ln Engeland mo
gelijk te zyn.
't Beste gebouw van 't
Britsche rijk.
(Van onzen Londenschen
correspondent).
Het is de ambitie van de architecten
voor de nieuwe Bank van Engeland
dat ze het beste gebouw van het Brit
sche Ryk zal worden. Te oordeelen naar
den tyd, dien men voor den bouw
neemt, is de zorg er aan besteed inder
daad buitengewoon. Men is al langer
dan twee jaar .bezig binnen de blinde
muren van het oude bankgebouw; en
nog ziet men boven die muren niets
nieuws verrijzen. Dat zal mede ook
moeten worden toegeschreven aan het
feit dat de bouw een twintig meter on
der den beganen grond is begonnen.
Daar heeft men de veiligste kluizen
van de wereld gebouwd. Teneinde te
bevorderen dat de nieuwe Bank van
Engeland het hoogste kwaliteitswerk
zal vertegenwoordigen is er een con
structie-commissie ingesteld, bestaande
ui1, de gouverneurs van de bank, archi-
teoten, vertegenwoordigers van de aan
nemers en andere deskundigen. Die
commissie komt eiken Maandag byeen
en bespreekt dan het werk dat in den
loop van een week moet worden ge
daan. Die commissie gaat zoo grondig
over elk detail van den bouw dat men
aanneemt dat het werk tien jaar zal
duren.
De commissie heeft juist uitge
maakt dat de dagverlichting zal ge
schieden door dakramen, voorzien van
het nieuwe vita-glas, dat de zegen
rijke ultraviolette stralen van de zon
door laat.
De kosten van den bouw van de
nieuwe bank worden geraamd op vyf-
millioen pond sterling en het heet dat
het gebouw duizend jaar goed zal blij
ven.
Het parkeervraagstuk
in Londen.
(Van onzen Londenschen
correspondent)
Tot 1925 toe heerschte er in Londen
een soort anarchie voor wat betreft het
parkeeren van particuliere automobielen
Wie met zijn auto boodschappen deed
in de stad. liet den wagen op straat
voor den winkel of voor het kantoor
gebouw staan. Of hy zocht een stil
plein in de buurt op, waar hij de auto
zoo lang neerzette. Met de snelle toe
name van het aantal auto's werd deze
vrijheid ontoelaatbaar. De bewoners
der stille pleinen begonnen te klagen
over den last, dien zy van de auto's
ondervonden.
Het ministerie voor Transport maak
te daarop bepalingen voor het parkeeren
van particuliere autory tuigen. Een vry
aanzienlijk aantal ruimten in de stad
werd tot parkeerplaatsen verheven, of
zoo men wil, gedegradeerd. De parkeer
plaatsen werden zoo oordeelkundig
mogelijk gekozen, zoodat zy den gang
van het normale verkeer niet belemmer
den. Aangezien echter de parkeerge
legenheid, vergeleken by het groote
aantal auto's dat dagelijks in de stad
komt, bij lange na niet toereikend was
mochten de auto's, teneinde iedereen
zooveel mogelijk een beurt te geven,
slechts een, in eenige gevallen Avee
uur op het parkeerterrein blijven staan.
De parkeerplaatsen hadden elk een
controleur, onbezoldigd, die een recu
gaven aan hen, die er een wagen neer
zetten. Het parkeeren was kosteloos
en het ministerie bepaalde uitdrukke-
lyk dat de controleur geen recht had op
belooning. Fooien kreeg hy niettemin
toch; en deze regeling kon leiden en
leidde inderdaad zoo nu en dan tot
willekeur en partijdigheid. De regeling
moest onbevredigend worden geacht,
ook omdat zelfs al mochten de wa
gens slechts een of twee uur staan
de parkeerruimte ernstig te kort schoot.
Het betrokken ministerie heeft thans
nieuwe parkeerbepalingen gemaakt, die
de wyze, waarop het probleem is aan
gepakt, onveranderd laten maar die in
zooverre een verbetering beteekenen dat
het aantal parkeerplaatsen is uitge
breid.
De theorie is dat parkeerplaatsen niet
in de eerste plaats bestemd zyn voor
het gerief van automobilisten maar voor
bevordering van de vrye beweging van
het algemeen verkeer, dat belemmering
zou ondervinden indien wagens stil
stonden in de drukke verkeersstraten.
Parkeerplaatsen dienen een secundair
doel. Zij zijn niet ingesteld voor het
gemak van automobilisten, die bood
schappen doen in de stad, maar voor
handhaving van een vlot verkeer. Wie
er gebruik van maakt, geniet van
een concessie, niet van een recht.
Het spreekt vanzelf dat automo
bilisten geneigd zyn zich te verzetten
tegen dit officieele inzicht en er op
wijzen dat de auto als maatschappelyk
hulpmiddel zulk een hooge waarde
heeft dat parkeeren ln de stad als een
recht dient te worden verleend.
Het is intusschen niet te voorzien dat
de autoriteiten dit standpunt ooit tot
het hunne zullen maken, zy hebben
rekening te houden met het publiek in
het algemeen, met de bewoners der
stille straten en pleinen, die de invasies
van auto's in hun rust allesbehalve wel
kom heeten. Men wil het er hier op
aan sturen dat den automobilisten het
verblijf in de stadscentra vrijwel on
mogelijk wordt, zoodat zij hun wagens
er niet meer brengen indien zy van
andere vervoermiddelen, trams, treinen
en bussen, gebruik kunnen maken. Men
wenscht vast te houden aan het begin
sel dat het bezit van een auto iemand
niet het recht geeft een paar vier
kante meters Londenschen grond op
te elschen. En men wil niet het begin
sel gevestigd zien dat automobilisten
verlof hebben hun wagens op den open
baren weg, en kosteloos, neer te zet
ten.
Russische vlucht.
Een Russisch metalen vliegtuig, in
Rusland gebouwd en van een Russi-
scben motor voorzien, is in eenen door
van Moskou naar Koningsbergen gevlo
gen, waar de bestuurder, Usjebanof,
Woensdagavond door den burgemees
ter en eenige andere officieele personen
is begroet. Gisteren zou hy over Praag
naar Weenen vliegen en vandaar over
Parys naar Beriyn.
Wist u dit
Ons land heeft het laagste sterfte-
cyfer (9.8 per 1000) van geheel Europa
Daarna volgt Noorwegen, dan Engeland
Frankryk heeft het hoogste cyfer na
melijk 17.5 per 1000.
Tydens opgravingen in Oostenryk is
men tot de conclusie gekomen dat er
25000 Jaar geleden reeds door vrouwen
gebruik werd gemaakt van wenkbrauw-
stiften, rouge en andere soorten cos
metiek.
Het is een eigenaardig feit, dat on-
derzeesch plantenleven niet dieper wordt
gevonden dan op 200 meter onder het
wateroppervlak, terwijl er nog dieren
leven op 6500 meter diepte.
In Noord-China is het niet ongewoon
dat kinderen geboren worden met groene
oogen en haar van een lichtrood»
tint.
Het ls moeiiyk te zeggen, welk volk
het mooiste har heeft, maar het beste
haar voor pruiken komt uit Italië,
Noorwegen, Zweden en Tsjecho Slo-
wakye.
De vrouwen van Albanië droegen
2000 jaar geleden reeds het haar kort
geknipt.
