WEENSCHE BRiEF.
STADSNIEUWS.
FLITSEN
A$3ȣrlai-
FEUILLETON
Het Huis met de Pijl
HAAPTM'S DAGBLAD DINSDAG 20 SEPT. 1927
De kleinzoon van Marie Louise gestorven. De
man, die zelden g-Iimlachte. Montenuovo en Gustav
Mahler.
(Van onzen correspondent.)
Eén van de voornaamste persoonlijk
beden van het voormalige keizerlijk-
koninklijke hof te Weenen, vorst Al
fred Montenuovo, is dezer dagen in zijn
kleine empire-paieis. vlak achter het
Weensche Burgtheater gestorven. De
grijze vorst, die het 73ste levensjaar be
reikte. was eerste hofmeester bij keizer
Frans Jozef en later bij cnens opvolger,
den ongelukkigen keizer Karl. Doch zijn
positie was niet het éénige, dat hem met
het keizershuis verbond, neen, hy zelf
was met de Habsbursers verwant, daar
zijn grootvader met Marie Louise, de
dochter van keizer Frans I. was ge
huwd. Nadat Marie Louise haar echtge
noot, keizer Napoleon, had verlaten en
zij geruimen tijd weer te Weenen woon
de, ging zij een morganatisch huwelyk
aan met zekeren gTaaf Neiperg, die uit
een oorspronkelijk Joodsche familie
stamde. Neiperg beteekende eigenlijk
Neuberg en zoodoende is het te verkla
ren. waarom de Nelpergs, waarschijnlijk
omdat dit beter klonk, him naam later
in het Italiaansch vertaalden en zich
Montenuovo noemden. De vader van den
thans gestorven vorst Alfred Monte
nuovo voerde in den beginne alleen den
titel van graaf. Hij was veldmaarschalk
luitenant Wilhelm Albrecht Montenuovo
en hij kreeg in 1864 het recht zich
„vorst" te noemen. Zijn stiefbroeder was
de jonge hertog van Reichstadt, die de
zoon van keizer Napoleon was en die
ln zijn eerste levensjaren den titel van
koning van Rome had gevoerd. Marie
Louise was een tante van keizer Frans
Jozef, die reeds in 1830 het eerste levens
licht aanschouwde. De vader van den
thans gestorven vorst Alfred Montenuo
vo was dus een rechte neef van Frans
Jozef.
Alfred Montenuovo was een man, dien
bijna niemand ooit heeft zien glim
lachen. Hij was de verpersoonlijkte vor
melijkheid en stijfheid en hij voelde zich
door zijn verwantschap met de Habsbur-
gers hoog boven alle andere O os ten-
rij ksche aristocraten verheven. Hij en de
vroegere Hongaarsche minister graal
Andrassy waren de twee éénige niet-
Habsburgers. die niet in rok en witte
das voor des keizers oog op audiëntie
mochten verschijnen. Een eenvoudig ja-
quet was voldoende! Dat getuigt van een
heel bijzondere onderscheiding, want de
etiquette aan het Weensche hof was zeer
streng. Wee hem, die het waagde haar
▼oorschriften ie overtreden. Hij viel niet
alleen in ongenade bij den ouden kei
zer, doch kreeg het ook met Monte
nuovo te doen. Het gold bij hem als
een verschrikkelijke misdaad zich niet
aan de strenge regels der etiquette te
houden. Toen een der leden van de
hofhouding het eens by de ontvangst
van den Engelschen gezant Bunsen ge
waagd had geen uniform aan te trek
ken, was Montenuovo van oordeel, dat
deze man feitelijk verdiende opgehan
gen te worden. Misschien is deze anec
dote overdreven, doch in elk geval ge
tuigt zij van Montenuovo's strenge op
vattingen.
Hy was een doodsvijand van kroon
prins Frans Ferdinand, dien hij nooit
heeft kunnen vergeven, dat hij een
morganatisch huwelyk had gesloten.
Steeds waren hij en de kroonprins ijzig
koud tegen elkander. Ook haatte hij de
tooneelspeclster Katharina Schratt, die
een der intiemste vriendinnen van den
keizer was. Hij vond het waarschijnlijk
niet gepast, dat de keizer zoo vriend
schappelijk met een vrouw omging, die
oorspronkelijk niet tor de aristocratie
had behoord, ook al huwde zij later een
baron Kisch. Katharina Schratt is
thans een oude dame, die nog steeds
te Weenen is en die zeer populair is
bij het volk.
In zijn hoedanigheid als eerste hof
meester stond Montenuovo ook aan het
hoofd van de beide keizerlijke theaters,
de groote Weensche opera en het Burg
theater. Zijn wil was hier wet en hij
heeft het herhaaldelijk aan den stok
gehad met Gustav Mahler, toen deze
directeur en hij dirigent in de opera
was. Zoo weigerde Mahler eens de opera
van een Hongaarschen aristocraat op te
voeren, daar hij deze voor een minder
waardig werk hield. ..De opera behoort
den keizer" antwoordde Montenuovo,
„en Zyne Majesteit wenscht dit werk
opgevoerd te zien!"
„Goed" zeide Mahler, „maar dan
komt ook met dikke letters op het pro
gramma te staan: Op bevel des keizers!"
Toen schatte Montenuovo Mahler zeer
hoog en heeft hij hem menige moeilijk
heid uit den weg geruimd.
Tot 1917 bleef Montenuovo eerste
hofmeester, doch later oefende hy nog
een grooten invloed uit en zelfs onder öe
republiek wist hij het nog tot het voor
jaar 1926 te verhinderen, dat Edmond
Rostands J'Aiglon" in het Burgtheater
werd opgevoerd. De vorst zag in dit stuk
namelijk een schennis van de eer zijner
familie. In de laatste Jaren leefde de
vorst betrekkelijk teruggetrokken, alleen
in den aristocratischen Jockeyclub ver
scheen „Monte" zooals hij daar ge
noemd werd af en toe. Hij vertoefde
dezen zomer te Marienbad in Tschechc-
slowakye en bracht ook eenigen tijd op
zijn kasteel Margareten aan de Moos
door. Hij kwam naar Weenen om te
zien, hoe ver het stond met de restau
ratie van zijn kleine paleis hier en den
zelfden avond nog blies hij den laatsten
adem uit. Een beroerte was oorzaak van
zijn dood. Met hem gaat een der voor
naamste figuren uit de monarchie heen.
Zijn stoffelijk overschot wordt te Ne-
met-Eoly ir. Hongarije in den familie
grafkelder bijgezet, Montenuovos groot
moeder Marie Louise rust aan de zijde
van haar keizerlijken vader en in de on
middellijke nabijheid van haar zoon, den
hertog van Reichstadt, in den graf
kelder der Habsburgers onder de Kapu-
zinerkirche te Weenen.
Het vroegere paleis der Montenuovos
in de Strauchgasse diende langen tijd
als gebouw der thans liquideerende
Anglo-Austria Bank. In enkele zalen
van dit gebouw zijn thans de papieren
van groote waarde van het op den 15en
Juli 1.1. afgebrande paleis van justitie
ondergebracht.
W. M. BEKAAR.
VERDACHT VAN VEEL
FIETSDIEFSTALLEN.
Het persbureau Vaz Dias meldt ons
uit Utrecht
Door de politie alhier is een 24-jarige
landbouwer uit Zeist aangehouden. Zijn
opsporing werd verzocht door den burge
meester van Driebergen en Breukelen,
voorts door de commissarissen van poli
tie te Zwolle, Zutphen. Deift, Alkmaar,
Deventer. Haarlem en Den Haag, terwijl
ook zijn aanhouding was verzocht door
den burgemeester van Laren.
De aangehoudene wordt verdacht van
diefstal van een groot aantal rijwielen,
rijwielbelast ingmerken en portemon-
naies.
N. B, A. S.
De Ned. bond van abstinent studee
renden hield Zaterdag haar zeer goed
bezochte halfjaarlijksche vergadering.
De verslagen werden goedgekeurd, te
vens werd het win terprogram besproken
waarop excursies naar hoogovens, Cre
matorium, sluisbouw enz. voorkomen.
Op 15 October komt de heer Arje»
Willemse. uit Den Haag, een lezing hou
den over ..Jeugdbeweging en N. B. A. S."
in de aula van het Kennemer Lyceum.
Deze lezing is bestemd voor leerlingen
van scholen voor M. O. en Kweekscholen.
PERSONALIA.
Bij het examen vanwege den A3g. Ned.
Politiebond verwierf het diploma met
aanteekening F. A. Visser te Haarlem.
HAARLEMSCHE
HANDELS VEREEMGING.
Voor de leden van bovengenoemde
vereeniging zal de heer W. C. Posthumus
Meijjes a_s. hoofddirecteur van de Neder-
landsche Middenstandsbank, op Maan
dagavond 3 October, in De Kroon een
voordracht houden over: „Het Midden-
st andsbankwezen".
Daar het bestuur van bovenstaande
vereeniging meenöt. dat bij den Mid
denstand in het algemeen belangstel
ling voor het te behandelen onderwerp
zal bestaan, heeft het behalve bestu
ren en leden van de Middenstands
centrale voor Haarlem en omliggende
gemeenten en van de zusterverenigin
gen ook de bestuurderen en leden van
de haar bekende vakorganisaties uitge-
noodigd deze bijeenkomst te willen bij
wonen.
Het bestuur deelt mede. dat mochten
er onverhoopt vereenigingen niet uit-
genoodigd zijn, die genoemde voordracht
zouden willen bijwonen, zy het bestuur
genoegen zullen doen daarvan kennis
te geven aan het Bureau, Nassauplein,
DE BESTRIJDING VAN
DEN WOEKER.
VOOR DE HULP AAN
PARTICULIEREN.
In ons vorig nummer deelden wij reeds
mede, dat B. en W. voorstellen om een
overeenkomst te sluiten met de Haar-
lemsche Hulpbank. opdat gemeente-
personeel dat buiten schuld in finan-
cieele moeilijkheden Is gekomen, een
voorschot zal kunnen bekomen.
De heer W. Ch. van Daalen, bestuurs
lid van de Vereeniging ter bestrijding
van den woeker, verklaarde ons. dat hij
door dit voorstel onaangenaam verrast
was. Ongeveer een jaar geleden heeft
het bestuur besprekingen gevoerd met
Mr. M. Slingenberg, wethouder van
financiën, om de mogelijkheid te over
wegen een gemeentelijke bank tegen
den woeker in het leven te roepen.
Steeds heeft vooropgestaan, dat het
niet veel geld zou behoeven te koster-
Eerst werd er over gedacht om een
overeenkomst te sluiten met een be
staande bankinstelling hier ter stede,
die genegen was voor het verstrekken
van eredieten samen te werken met de
gemeente. Het zou hierop neergekomen
zijn, dat de Boazbank in de Zijlstraat
een lokaal voor die bank tegen den woe
ker beschikbaar had gesteld en dat de
directeur de heer P. A. van 't Wout
zich tevens belast had met de leiding
De gemeente had dan het bedrijfs
kapitaal van de bank (die een afzonder
lijke instelling zou zijn geworden) be
schikbaar moeten stellen. Tegen de ont
worpen regeling bestond bij het gemeen
tebestuur evenwel bezwaar, omdat men
het ongewenscht achtte, dat daarvoor
met een bepaalde bank zou worden
samengewerkt. Om dat bezwaar te on
dervangen heeft het bestuur van de
vereeniging tot bestrijding van den woe
ker zich bereid verklaard zelf de ad
ministratie voor zijn Tekening te nemen.
De gemeente zou dan voor het kapitaal
moeten zorgen. Bij aanneming van dat
voorstel zouden alle burgers die bulten
schuld in financieele moeilijkheden ko
men door de vereeniging geholpen wor
den, om hen daardoor uit de handen
van woekeraars te houden. Natuurlijk
zouden voor die hulp alleen menschen
in aanmerking komen die in staat zijn
het geld terug te betalen. Zonder waar
borgen of borgen zou natuurlijk geen
geld gegeven worden. Maar ook de
woekeraars nemen die voorzorgen,
meestal doordat de geldleeners cessie
op hun loon moeten geven.
Alles was vrijwel geregeld zoo
zei de heer van Daalen maar toen
hoorden wij niets meer van de zaak.
Totdat wy nu door het voorstel van
B. en W. verrast werden. Dit voorstel
valt ons tegen, omdat wij grond had
den om te verwachten, dat B. en W.
met de vroeger ontworpen regeling
accoord zouden gegaan zijn. Het fonds
van onze vereeniging hielp tot heden
ook verschillende ambtenaren en werk
lieden der gemeente. Dat waren de
beste klanten uit financieel oogpunt,
omdat er zoo goed als geen risico bij
was. Als die ons nu evenwel afgenomen
worden en het fonds onzer vereeniging
alleen bestemd moet zijn voor de ove
rige inwoners der stad, dan komt het
er slecht voor te staan. Het risico zal
dan veel en veel grooter worden. Tot
-heden werd ons risico gesteld op 10%
Dit wil zeggen: wij gingen verplichtin
gen aan tot tienmaal het bedrag van
dit fondskapitaal. Bij het wegvallen
van het gemeenfcepersoneel zal 10% ri
sico zeker te laag worden. Als de raad
het voorstel van B. en W. aanneemt,
zal ons bestuur zeker overwegen of het
nu niet geraden is de geheele credlet-
verstrekking ter bestrijding van den
woeker te staken.
Maar zoo besloot de heer van
Daalen misschien wordt in den raad
nog wel een andere stem gehoord, want
het is een groot belang, dat er een mid
del wordt gevonden om de praktijken
der woekeraars te bestrijden en de in
gezetenen er voor te behoeden, dat zij in
him klauwen vallen.
AANKOOP PERCEELEN DE HAAS
STRAAT.
B. en W. deelen den Raad mede. dat
W. Bosch, eigenaar der perceelen de
Haasstraat nrs. 9 en 11 die perceelen
aan de gemeente te koop aangeboden
heeft voor 1030. Daar aankoop dezer
perceelen in het belang der gemeente
wordt geacht, stellen zij den raad voor
hen te machtigen de perceelen voor de
gemeente aan te koopen.
OPENING „BREDERODtrDüIN".
De Commissaris der Koningin Jhr. Mr.
Dr. A. Röell, zal op Vrijdag 23 Septem
ber om 3 uur de nieuwe lighallen der
Vereeniging tot bestrijding der tubercu
lose, „Brederodeduin", plechtig openen.
Op den openingsdag is er gelegenheid
tot het plaatsen van auto's bij het hotel
Velserend.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1004
DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
Wanneer je uit een winkel komt en den sterken
arm by je wagen ziet staan. Hoe kun je weten,
dat de agent alleen maar tracht uit te maken of
het een model van dit of het vorig jaar is.
Nadruk verboden.)
VOOR DEN POLITIE
RECHTER.
Onschuldig katje.
.Behandel de dieren met zachtheid!'
Zóó wordt op de scholen geleerd. Maar.
in de verwildering van den tijd, worden
óók de dieren veelal niet zacht bejegend.
Integendeel! Menigmaal scheppen opge
schoten jongelui er een behagen in die
ren te plagen of met steenen te werpen.
Vanochtend diende weder een dergelijke
zaak voor den Politierechter.
Een onschuldig katje zat zich lekker
in de zon te koesteren toen eenige op
geschoten jongens er aan kwamen. „We
zullen die kat eens dood trappen", zeide
een van hen. Doodgetrapt werd de kat
wel niet. Maar toch, het dier kreeg een
klap, die aankwam. Jankend, kermend
vloog het beest in huis. Zijn eigenares
ging er mede naar den dierenarts.
Van ochtend voor den Politierechter
verdachte was niet verschenen ver
klaarde de dierenarts Dr. Kok, als ge
tuige gehoord, dat het katje, een bloed
uitstorting in de hersenen had gekregen
en dat hij bij het dier een verlamming
van de lendenwervels had geconstateerd.
De klap die het dier is toegebracht
moet dus wel heel hardhandig zijn ge
weest, concludeerde get.
Het O. M. vond dat hier wreed ge
weld was gepleegd. Daarom is een flin
ke straf op haar plaats.. Tegen verdach
te werd gevorderd 8 dagen gevangenis
straf.
Verdachte werd volgens den eisch ver
oordeeld.
Geen zachtmoedige.
Zachtmoedig is de wed. S. V.—S. al
lerminst!
Ze had een woning op het Nieuwe
Kerksplein gehuurd en die voor haar
rekening laten witten, zóó dat alles er
keurig netjes uitzag. De huisbaas had
dat witten geweigerd. De wed. had daar
om maar de kosten op zich genomen.
Echterde weduwe kreeg een
quaestie met den huiseigenaar, waarvan
het einde was dat ze uit de woning zou
worden gezet. Teen zon de weduwe op
wraak. Eindelijk had ze iets gevonden
om den huiseigenaar „eens te kunnen
nemen".
Ze nam aarde uit den tuin en be
smeurde daarmede overal de pas ge
witte muren, zoodat in een ommezien
er alles vies en vuil uit zag. Maar, dat
had weder gevolgen voor de weduwe.
Het maakte dat ze voor den Politierech
ter wegesn zaakbeschadiging zich had te
verantwoorden.
De huiseigenaar die alles weder in
orde had moeten laten maken had daar
door 20 kosten gehad. Hij stelde zich
nu daarvoor civiele partij.
Verdachte stemde toe dat ze uit wraak
had gehandeld. „Moest ik dan voor een
ander gaan witten?" vroeg ze den Po
litierechter.
„Neen", antwoordde de Politierechter.
„Maar u behoefde het voor een ander
ook niet vuil te gaan maken. Dat is liet
gemeene van uw handelwijze".
Het O. M. vroeg tegen verdachte, die
al 68 jaar is, f 20 of 10 dagen. De Poli
tierechter veroordeelde haar tot 10 of
2 dagen met toewijzing van den civielen
eisch van den huiseigenaar.
Verduistering.
De heer J. P. Koppen had in het mid
den van het jaar aan het Leger des
Heils gevraagd of het niet iemand had
om voor hem adresboeken weg te bren
gen. Het „Leger des Heils" had wel een
mannetje. Het stuurde den heer Koppen
een zekeren G. F. U. waarmede de heer
Koppen echter bedrogen is uit geko
men.
U. had opdracht adresboeken te be
zorgen bij opgegeven adressen van per
sonen aan wie ze op zicht werden ge
zonden en daarna, na eenigen tijd ant
woord te komen halen. Diegenen die
het adresboek niet wilden hebben, ga
ven het dan terug. De een had er de
kaft dan nog om laten zitten, de ander
niet. De adresboeken werden op een kar
gelegd en naar den heer Koppen terug
gebracht.
Alle echter niet! Dat bleek den heer
Koppen later toen hem werd medege
deeld dat iemand een adresboek had ge
kocht tegen een veel goedkooperen prijs
dan 6. Aan den dag kwam daar, nadat
U. zich had schuldig gemaakt aan ver
duistering ln dienst betrekking.
Verdachte zeide heden dat hij den
koopman J. L. P. had ontmoet en dat
hij dezen drie adresboeken voor 1.50
had verkocht. *Het O. M. vorderde tegen
verdachte wegens verduistering in dienst
betrekking 1 maand. De Politierechter
veroordeelde verdachte tot 10 dagen ge
vangenisstraf.
Daarna had J. L. P. zich wegens he
ling te verantwoorden. Deze verdachte
beweerde dat hU van U. vier adresboe
ken had gekocht voor 4 en dat ver
dachte U. naar hem was toegekomen om
te vragen of hij adresboeken wilde koo
pen.
„Ze lagen op een kar en zagen er vies
Uit. Het was midden in het jaar, dus de
adresboeken hadden niet zooveel waarde
meer. Ik besloot er eenige te koopen.
denkende, dat ze werden opgeruimd".
Zóó de redeneering van verdachte.
U„ nu als getuige gehoord, verklaarde
in tegenspraak met verdachte, dat P.
naar hem toe was gekomen. Het O. M.
oordeelde dat. al moge hier dan geen
sprake zijn van opzet er toch schuld-
heling was. Tegen verdachte werd ge
vorderd 14 dagen gevangenisstraf.
De Politierechter, die de aandacht er
op vestigde, dat de verklaringen van U.
en van P. tegenstrijdig waren, had niet
het wettig en overtuigend bewijs gekre
gen dat verdachte P. zich had schuldig
gemaakt aan 't hem tenslaste gelegde en
sprak daarom verdachte P. vrij.
EEN NIEUW KERKJE.
Op den hoek van de Madoerastraat
en de Atjehstraat in Haarlem-Noord
wordt een Apostolische kerk gebouwd. De
muren zijn reeds gedeeltelijk opgetrok
ken.
HAARLEMSCHE CHRISTELIJKE
JONGEMANNEN VEREENIGING
De drie Jongemannen vereenigingen te
Haarlem die by het Nederlandsch Jon
gelingsverbond aangesloten zijn, hebben
een federatief verbond gesloten. Iedere
afdeeling behoudt haar eigen zelfstan
digheid en zal op eigen wijze het werk
blijven verrichten, maar men stelt zich
voor daarnaast veel gemeenschappelijk
te werken.
De drie vereenigingen hebben daartoe
een algemeen bestuur gekozen, dat in
deze samenwerking leidend zal optreden.
Het stelt zich voor een uitgebreide win
ter- en zomercampagne te organiseeren,
waarin cursussen, lezingen, week-ends
etc. opgenomen worden. Als eerste uiting
der samenwerking verschijnt binnenkort
een gemeenschappelijk maandblad.
Hierdoor hoopt men velen in het werk
te betrekken. Ook heeft men plannen
pogingen tot het oprichten van meer
afdeelingen in de stad aan te wenden.
D. J. D. HOVENIER t
In den ouderdom van 65 jaar is over*
leden de heer D. J. D. Hovenier. De
overledene is eenige jarn lid van het
bestuur tdcr afdeeling Haarlem van
Patrimonium, geweest en heeft ook
zitting gehad in het bestuur van „Pa*
trimoniums Woningstichting". Gerui*
men rijd was hij al lijdende. Toen hij
dit jaar moest aftreden lals bcstuurs*
lid van Patrimonium wenachte hij om
gezondheidsredenen voor een Jicrbc»
noeming niet meer in aanmerking to
komen- De ter aardebestelling heeft
plaats hedenmiddag op dc Algemeen?
Begraafplaats aan de Klevcrlaan.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 69 Cents per regel.
«9
Middernacht!
De uren waarin men pijnen het
ergste voelt. Daarom zorge men
steeds een kokertje
Tabletten
in huis-te hebben. Zij verzachten
onmiddellijk hoofd-, oor-en kies
pijnen.
Men eische echter steeds de origineels
„Sayefc "-verpakking, ken
baar aan den oranje band
en het Bayerkruis.
Naar het Engelsch van
A. E. W. MASON.
8)
Jim Frobisher werd vuurrood. Dat was
het nu uist wat hy had opgemerkt,
en hij was er zoo trotsch op. Waar er
een hoofdletter D in een zin moest staan
stonden twee nullen met een schuine
iijn er tusschen, zóó 0/0 het teeken
voor per cent: en iets verder, waar een
hoofdletter S moest staan, stond de
hoofdletter S met twee streepjes er
door, het teeken voor „dollar". Jim ken
de de Corona-machine zelf goed, en hij
herinnerde zich, dat men die twee fou
ten maakte als men de toets voor cijfers
gebruikte in plaats van die voor hoofd
letters. Toen hij Hanand's ondeugende
gezicht voor zich zag begreep hij dat
men dit zeker bij de Süreté ook wel ge
merkt zou hebben. Al was het in Dyon
over het hoofd gezien en even later be
gon hij er zelf ook om is lachen.
„Dat was niet erg slim van mij. hè?"
zei hy. terwijl hij den brief terug gaf.
„Mij dunkt, dat het nog zoo dom niet
van mij was, toen ik zcoevea zeide dat
ik hoopte met u samen te kunnen wer
ken.
De ondeugende uitdrukking verdween
weer van Hanand's gezicht.
„Stel u niet te veel van my voor, want
dan zou ik u wel eens tegen kunnen
vallen", zei hij op ernstigen toon. „Ten
slotte hebben wij aliemaal veel aan het
toeval te danken. En als wij onze kans
krijgen moeten wij er zoo snel mogelijk
gebruik van maken.
Hij legde de twee anonieme brieven
weer in den groenen map en de map
in de Iade van zijn bureau. Toen nam
hij de twee brieven die Boris Waberski
geschreven had en gaf ze aan Jim terug.
„Deze zult u in Dyon nog wel noodig
hebben. Gaat u er vandaag nog heen?"
„Vanmiddag".
.Mooi!" zei Hanand. „Ik neem van
avond- den sneltrein".
„Daar kan ik ook wel op wachten", zei
Jim. Maar Hanand schudde het hoofd.
„Het is beter dat wij niet samen rei
zen en ook niet in hetzelfde hotel gaan
logeeren. -Het zal gauw genoeg in D)'on
bekend worden dat u de Engelsche ad
vocaat is van juffrouw Tarlowe en op
uw gezelschap zal dus ook gelet,wor
den. Tusschen twee haakjes, hoe heeft
u gehoord dat ik de zaak in handen had
gekregen?"
..Wij hebben een elegTam gekregen",
antwoordde Jim.
„O ja? En van wie? Daar ben ik erg
nieuwsgierig naar!"
„Van juffrouw Harlowe".
Voor de tweede maal gedurende dit
gesprek was Hanand een oogenblik van
zijn stuk gebracht. Daaraan twijfelde
Jim geen oogenblik. Hij bleef wel een
minuut lang doodstil zitten, met zijn si
garet in zijn hand. als versteend. Toen
lachte hij bitter en keek Jim scherp aan.
„Weet u wat ik doe, meneer FrobiSher?"
vroeg hij. „Ik geef mfj zelf een raadsel
op. Als u kunt moet u het eens oplos
sen! Wat is de sterkste hartstocht ter
wereld? Gierigheid? Liefde? Haat? Niets
van dat alles. Het Is het verlangen van
den ambtenaar om een grooten stok te
nemen en er zijn collega een slag mee
op het achterhoofd te geven. wy spre
ken af dat ik in het geheim naar Dyon
zal gaan om mij de meeste kans op
succes te geven. Mooi! 'sZaterdags wordt
dit afgesproken en Maandags hebben
mijn collega's het nieuws al zóó verspreid
dat juffrouw Harlowe het u Dinsdags-
ochtends kan telegrafeeren.Bui ten gewoon
vriendelijk vind u niet? Mag ik het te
legram als 't u blief eens zien?"
Frobisher nam het uit ae lange enve
loppe en gaf het aan Hanand die het
gretig aannam en het voor zich op tafel
openvouwde. Hij las het heel langzaam
dcor zoo langzaam, dat Jim ztch af
vroeg of iiij ook door de rsgels van dat
telegram heen als door een telefoon, de
kieet om hulp hoorde, die hij zelf ook
had gehoord. Even later keek Hanand op
en de bittere trek was van zijn gelaat
verdwenen.
,Dat arme meisje dus ze is nu wel
bang hè? Ze -kan nu niet meer zeggen
dat ze er zich niets van aantrekt! Nu,
wij zullen het in een paar dagen wel
voor haar in orde maken.
„Ja", zei Jim.
„Er. intusschen zal ik dit maar ver
scheuren vind u niet?" en Hanand nam
het telegram op. „Mijn naam staat er in.
Het is by u ongetwijfeld veilig, maar het
dient nergens toe. Alles wat hier ver
scheurd wordt, wordt 's avonds verbrand.
U mag het beslissen", en hij zwaaide het
telegram voor Jim Frobisher's oogen
heen en weer.
„Gaat uw gang", zei Jim en Hanand
scheurde het telegram door midden.
Toen legde hij de twee stukken op el
kaar en scheurde ze nog eens door en
gooide ze toen in den prullenmand.
„Ziezoo, dat is afgeloopen!" zei hij.
„En vertelt u mij nu eens. er is immers
nog eenan der Engelsch meisje in Mai-
son Grer.elle?"
„Ar.n Upcoti". knikte Jim.
„Vertel u mij eens iets over haar".
Jim gaf Hanand hetzelfde antwoord
dat hij aan Haslitt gegeven had.
„Ik heb haar nooit van mijn leven ge
zien. Tot gisteren had ik zelfs nooit van
haar gehoord".
Maar terwyi Haslitt zeer verbaasd was
geweest over dit antwoord, nam Hanand
het voor kennisgeving aan.
„Dan zullen wy dus allebei in Dyon
met die jongedame kennis maken", zei
hy glimlachend en stond op uit zyn
stoel.
Jim Frobisher had een gevoel alsof het
gesprek dat slecht begonnen was en toen
veel vriendeiyker was voortgezet, nu
weer minder vriendschappelijk eindigde.
Hij voelde dat er iets in Hanand's op
treden veranderd was, maar wat het pre
cies was, kon Jim niet zeggen. Hij greep
zyn hoed en zijn stok. Hanand was al
bij de deur met zyn hand aan de knop.
„Adieu, meneer Frobisher, ik dank u
zeer voor uw bezoek".
„Ik zie u dus wel in Dyon", zei Jim.
„Ongetwyfeld", stemde Hanand glim
lachend toe. „Wij zullen elkaar daar
verscheidene malen zien. Misschien bij
den rechter van instructie. En zeker in
Marson Grenelle".
Maar Jim was niet voldaan. Een
paar minuten geleden scheen Hanand
de samenwerking met hem niet alleen
te accepteeren, maar hij scheen er zelfs
op gesteld te zijn. En nu was het net
of hij er zich aan wilde onttrek
ken.
„Maar als wij dan samen willen wer
ken?" opperde Jim.
„Het zou kunnen" zyn dat u my vlug
moet bereiken", vervolgde Hanand. „En
het zou ook kunnen zyn dat ik u in het
geheim iets mee te deelen heb". Ja.
Hy dacht even na. „U logeert zeker in
Maison Grenelle?"
„Neen", zei Jim en hy genoot heel
even van Hanand's gebaar van teleur
stelling. „Dat zal niet noodig zyn", leg
de hy uit. „Boris Waberski kan nu
niets meer beginnen. Die twee meisjes
zijn daar veilig genoeg".
„Dat is waar", stemde Hanand toe.
„Dan gaat u dus logeeren in het groote
hotel op de Place Darcy. En ik zal
logeeren in een bescheiden hotelletje
en niet onder myn eigen naam. Voor
zoover dat nog mogelijk is, zal ik myn
komst geheim houden".
Hij noemde den naam niet van het
bescheiden hotelletje en zeide ook niet
hoe hy zich noemen zou, en Jim vroeg
er met opzet niet naar. Hanand stond
met zijn hand aan de knop ven de
deur en keek peinzend naar Frobisher.
„Ik zal u eens een geheimpje ver
tellen", zei hij, en er kwam een glim
lach op zijn gezicht,
(Wordt veivolg<L£
