FLITSEN
BIOSCOOP
FEUILLETON
Het Huis met den Pij!
BINNENLAND
Wilhelmina Anthraciet
llir"
vV>rKiliHU
HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 3 OCT. 1927
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1015
DE VOO~TiEURSLEUTEL
Vader gaat opgeruimd i
onderweg naar de kegel
club
moeder roept hem ach
terna of hij de huissleu
tel achtergelaten heeft,
voorgeval er nog iemand
anders uitgaat
vader loopt terug en legt I
den sleutel op de gebrui- I
kelyke plaats onder de
deurmat
komt weer terug om de
anderen eraan te herin
neren dat zij den sleutel
na gebruik weer onder
de mat moeten leggen
gaat weer op weg, maar
beseft dat de mat toch
geen veilige plaats is
keert dus weer terug en
zoekt naar een betere
bergplaats
meldt aan de familie,
dat hy 'm nu op het
eetkamerkozijn heeft ge
legd
gaat definitief op weg.
niet wetende dat de an
deren later zullen verge
ten de voordeur te slui
ten.
(Nadruk verboden).
Rembrandt Theater.
..De Smarten van Satan", naar het
bekende boek van de nu overleden En-
gelsche schreister Marie Corelli tot film
verwerkt. Daar het een der bekendste
boeken der veelgelezen schrijfster is, zal
de inhoud aan zeer velen bekend zijn.
We zien Geoffrey Tempest, den iongen.
armen, succesloozen schrijver op zijn zol
derkamertje zitten schrijven. Mavis
Clare, die in hetzelfde huls een kamertje
bewoont, tracht ook met schrijven een
schamel stukje brood te verdienen. Een
heel enkelen keer wordt haar copie niet
teruggestuurd. De twee jongelui vinden
elkaar en de voorbereidingen voor net
huwelijk worden getroffen. Geoffrey wü
ter bestrijding der onkosten van het
huwelijk geld gaan halen bij den uit
gever voor zijn laatste artikelen. Ze
worden hem ongeplaatst teruggegeven
en de firma stelt in den vervolge geen
prijs meer op zijn bijdragen. Thuisgeko
men komt hij in opstand tegen het lot.
Niets, niets heeft waarde, alleen geld
beteekent iets. Plots breek: er een he
vig onweer los en als Geoffrey opkijkt,
staat er een onbekende in zijn kamer.
De vreemde is Prins Lucio, die G. de
blijde boodschap brengt, dat hij door
den dood van een hem onbekenden oom
eigenaar is geworden van een onmete
lijk fortuin. Prins Lucio is niemand an
ders dan Lucifer, de verbannen aarts
engel Zijn straf is, de menschen tot het
slechte te brengen, terwijl elke ziel, die
hem weerstaat, hein één uur van geiuk
zal brengen, daar hij dan een uur aan
de poorten van het Paradijs mag door
brengen. Geoffrey heeft een harde les
te leeren; hij wordt pas weer gelukkig
wanneer hij tot Mavis, die ziek is ge
worden van verdriet, is teruggekeerd.
Satan heeft dan geen invloed meer op
hem, de reine, mooie liefde van Mavis
redt èn Geoffrey èn geeft Satan een
uur geiuk.
„De Smarten van Satan" Is zeer ze
ker een film die boeit.
Onder no. 3 van het programma staat
„Op het Tooneel: Professor Arpa Duo.
Fhenomenaal Music Act. Les Soeurs Is-
saess, Russische Nationale Dansen.
Het muzikale duo mocht een groot
welverdiend applaus in ontvangst ne
men. Hoe ongewoon de instrumenten
ook zijn, die ze bespelen, het publiek ge
noot bijzonder, hetgeen het dan ook on
omwonden toonde.
De „zusters" in haar Russische dansen
werden ook hartelijk toegejuicht, men
moet de lenigheid en soepelheid en
vlugheid \an beiden bewonderen.
Luxor-Theatcr.
Een programma van groote verschei
denheid wordt deze week in bovenge
noemd theater afgedraaid. In het eerste
hoofdnummer „Als iemand verre reizen
doet" kan men weder genieten van de
malligheden van Harold Lloyd. Wie van
de bioscoopbezoekers kent hem niet?
Den man met den uilenbril, die alle
malle dingen uithaalt. We zien hem hier
als den zoon van Baron van Droogzand
tot Kaalhuizen, wien het ouderlijk huls
ontzegd wordt, omdat hij op straat pin
da's loopt te eten. Wat hij op zijn' rei
zen voor avonturen beleeft wordt u op
het witte doek duidelijk gemaakt. Ach
tereenvolgens zien we Harold Lloyd in
Mexico, in het hooge Noorden en ook als
dokter; daarin was hij o.i. het best. Het
was een echte Lloyd-film, dat wil zeggen
dat er braaf gelachen wordt.
In het actueele en interessante Luxor-
Nieuws zien we allereerst de kracht
van het water als het stormt, voorts een
bezoek aan de Rotterdamsche havens, de
ontvangst van de A. J. C. door den
Burgemeester van Utrecht, zeilen op de
Maas, Luitenant Koppen en zijn reisge-
nooten die den derden Holland-Indië-
vliegtocht gaan maken. Amusant was de
oud-Drentsche boerenbruiloft. Ook za
gen we de Amerikaansche légionaires bij
hun bezoek aan Volendam en Marken.
En tot slot voor onze dames: Femina.
Het was weer schitterend.
Als tweede hoofdnummer draalt „De
Apache", een dramatische schets uit het
Parijsche leven in 6 acten, met in de
hoofdrol de eertijds bij de Hollandia-
fabrieken spelende Adelqui Millar. Deze
film verplaatst ons achtereenvolgens
in de misdadigers wijken van Parijs en
in de Society-kringen. Adelqui Millar
vervult hier de rol van „De Panter", de
Apache. Het is een woest mensch maar
is altijd de zwakken behulpzaam, zooals
in dit filmwerk eenige malen blijkt. Als
het hem gelukt is in Amerika een for
tuin te verzamelen, komt hij in Parijs
terug als Ramon Vargas en huwt met
Armande Alberts, dezelfde jonge dame
waarop hij gezworen heeft zich te zullen
wreken. Als het later tusschen hen tot
een ontknoopïr.g komt, blijkt het dat ze
elkaar zóó liefhebben dat het verleden
vergeten is.
De muziek gaf een uitstekende muzi
kale illustratie.
Het geheel is een programma, dat we
gaarne aanbevelen. Men kan lachen en
genieten van goed spel.
Naar het Engelscb van
A. E. W. MASON.
19)
,Xaafc u hem in dit huis komen?"
„Ik verwacht hem ieder oogenblik".
„Dat is prachtig", riep Jim uit. „Dan
zal ik hem dus ook ontmoeten! De
schurk! Het zou mij niets verwonderen
ais ik hem een flink pak slaag gaf" en
hij balde bij voorbaat al zijn vuist.
„Ik vrees dat dat niet zooveel zou hel
pen als u wel denkt. Neen. ik wilde u
vragen of u vanochtend alles aan mij
over wilt laten monsieur Frobisher",
viel Hanand hem nuchter in de rede.
„Als u Waberski dadelijk die twee brie
ven cndeT zijn neus duwt, valt zijn hee-
le beschuldiging in duigen en zal hij 2e
intrekken. Hij zal zijn excuses maken
en uitbarsten in een heele serie klach
ten en verwijten. En dan krijg ik niets
meer van hem los. Dat wil ik niet".
.Maar wat denkt u dan uit hem te
lc *n?" vroeg Jim ongeduldig.
Ti:sclren -:?ts, misschien niets", ant
woordde de detective schouderophalend.
Cinema Palace.
Een luchtige, en amusante film, het
hoofdnummer: „Aan den schoonen
blauwen Donau".
Deze rolprent had dan ook Vrijdag
avond bij een talrijk publiek een uit
bundig succes.
Lya Mara is er één en al bekoring
en frischheid in als de jonge Weensche
uit eenvoudigen stand, die van geen
„poppenkasterü" wil weten. Haar gees
tig spel boeit van begin tot eind in deze
aaneénschakeüng van aardige, vroo-
lyke tafereelen.
Terecht mag bij deze groote jubileums
film der „Ufa" van een feestvoorstelling
gesproken worden, want het is inder
daad een feest, deze vertooning bij te
wonen. Wat er ook zoo by bekoort is
de eenvoud die het geheel kenmerkt.
Het spel van Harry Liedtke en Hans
Junkermann sluit zich uitmuntend by
dat van Lya Mara aan.
Ieder Haarlemmer moet deze buiten
gewoon mooie film, waarin nu letterlijk
niets stuitends voorkomt en die van een
pessimist een optimist zou maken, gaan
zien. Wü geven er gaarne 1000 ineen
stortende filmhuizen of geweldige
filmbranden-met-veel-vlammen en rook
voor!
Er is ook nog een klucht: „Bedeesde
Jim". Deze staat, noch wat spel noch
wat inhoud betreft, op de hoogte van
„Aan den schoonen blauwen Donau",
maar is toch zeer genietbaar en doet de
zaal soms schudden van het lachen.
Het Wereldnieuws geeft velé, uiter
aard vluchtige maar belangwekkende
kijkjes van overal. Er zijn zelfs zeer im
posante foto's bij.
Nog een speciaal woord van waardee
ring zij gewijd aan de aardige, luchtige
muziek vooral aan de deinende wals-
wijzen bij het hoofdnummer.
Scala.
Vroeger bestond in het Scala Theater
het programma voor het grootste gedeel
te uit bioscoopnummers, afgewisseld met
een kleine variété-voorstelling. Tegen
woordig is het juist andersom. De meeste
tijd wordt nu in beslag genomen door
het revue-gezelschap van Mie en Ko.
Maar hoe het zij, de bezoekers amusee
ren zich den ganschen avond, vooral tij
dens het optreden van genoemd gezel
schap, dat bijna anderhalf uur in beslag
nam. De bezoekers leven geheel met Mie
en Ko mee; daar kunnen we hun de ver
zekering van geven. Zij hebben een rui
me plaats in hun hart ingenomen. Het
programma van dit gezelschap gaf dan
ook aan „elck wat wils". Grappig waren
de lotgevallen van een chocoladejongen,
evenals het nummer „Aan de vischmarkt
te Amsterdam"; bijzonder mooi en pak
kend was „de Opera op straat", waarbij
door het duo beschaafd gezongen werd.
Onbedaarlijk werd gelachen bij „De Ar-
tis-dag van Mie en Ko"; ontroerend wa- j
ren de stukjes „Grootvaders Klok" en
„Terwijl moeder danst". „De groote
vlucht over den Oceaan" en „Oome Ko
heeft een radio" deden de lachspieren
weer werken.
Het was afwisselend een lach en een
traan.
Men verzuime niet, dit veelzijdig pro
gramma te gaan zien.
Op het filmdoek kwam eerst een serie
Parijsche revue-attracties, waarna we
vergast werden op een aardige klucht
„Romeo en Julia".
Ongeveer kwart voor elf begon het.
hoofdnummer te draaien, getiteld:
„Bloedhonden", een sensatiedrama in zes
acten, waarin de speurder Rin-Tin-Tin
de hoofdrol vervult. De muzikale il
lustratie was den geheelen avond uit
stekend.
LEGER DES HEILS.
DE VIERING VAN HET
JUBILEUM.
Zaterdag 1 October werd de viering
van het veertigjarig bestaan van het
korps Haarlem van 't Leger des Heils
ingezet.
In den loop van den middag verza
melden de korps-soldaten zich op het
Prinsen Bolwerk, waarbij zich behalve
vele belangstellenden voegden de mu
zikanten van het muziekkorps „Den
Haag I", die onder leiding van den ka
pelmeester J. A. R. Wasserval het jubi
leum met muziek zullen opluisteren.
Te kwart over vier ging het in op
tocht van het Prinsen Bolwerk, dwars
door de stad.
Voorop de vlag van het Leger, dan het
Haagsche muziekkorps gevolgd door een
praalwagen, waarop gezeten was de Ne-
derlandsche Maagd en een aantal kinde
ren, die de wapens droegen van Haar
lem en het Leger des Heils en de zinne
beelden van geloof, hoop en liefde.
Daarachter volgden padvindsters, het
Haarlemsche muziekkorps, de jongeiie-
denwerkers en tot slot een wagen met
een molen, een symbolische voorstelling
van de circulatie van komenden en
.Jk heb u al in Parys verteld dat ik
nog met een ander doel naar Dyon ben
gegaan".
„Die anonieme brieven?"
„Ja. U was er gisteren bij toen made
moiselle Harlowe mij vertelde hoe ze er
achter gekomen was d2t men mij voor
deze kwestie uit Parijs liet komen. Het
bericht is dus tenslotte niet door een
van mijn collega's verspreid. Zelfs nu
weet nog niemand dat ik hier ben. Neen,
het was de schrijver van die brieven.
En bij zco'n moeilijke kwestie mag ik
geen enkele kleinigheid verwaarloozen.
Wist Waberski dat er om mij gestuurd
was? Heeft hy dat op het politiebureau
gehoord toen hij Zaterdags zijn aan
klacht indiende, of van den rechter van
instructie? En als hij het toen gehoord
heeft, met wien heeft hij er over ge
sproken, tusschen het oogenblik van zijn
onderhoud met den rechter van instruc
tie en den tijd, waarop een brief gepost
moet zijn om Zondagsmorgens bezorgd
te worden? Dat zyn vragen waarop ik
het antwoord moet weten en als wij hem
dadelijk onschadelijk maken met uw
brieven, gelukt mij dat niet. Ik moet
het door vriendelijkheid van hem zien
los te krijgen. Dat begrijpt u wel".
Jim gaf toe met tegenzin. Hij had
zoo graag gezien hoe Hanand op zijn
meest uitbundige wijze Waberski on
derhanden zou nemen. Hanand had het
gaanden In de tehuizen en werkinrich
tingen aan het Spaarne.
De stoet werd ontbonden aan het eind
van de Dreef, waar in de stadstent een
muziekuitvoering gegeven werd, die zeer
veel belangstelling trok.
Het weer hield zich goed.
Muzikale bijeenkomt'.
Voor Zaterdagavond stond op het pro
gramma een groote jaarfeestsamen
komst, die onder zeer groote belang
stelling in de Gemeentelijke Concert
zaal gehouden werd.
De samenkomst werd geopend door
stafkapitein Balterman. De aanwezigen
zongen, begeleid door het I-Iaagsche en
het Haarlemsche muziekkorps een der
strijdliederen: „Voorwaarts soldaten".
Adjudant Heerman, de leider van de
tehuizen aan het Spaarne sprak het
dankgebed uit.
Daarna was het woord aan comman
deur Vos, oud-officier van het jubilee-
rende korps, die voorging in gebed, en
een strijdlied deed zingen.
Stafkapitein Buiterman wekte op om
het Leger op zijn verjaardag een verja
ringsgift te schenken by de nu volgende
collecte.
E^pitein Buiterman heette den spre
ker van den avond, luit.-kolonel Joh.
Feenstra, welkom en gaf hem. het woord.
De vereenigde muziekkorpsen speel
den hierop de Marsch „Integrity", die
stafkapitein Buiterman verdoopte in
„Jubileumsmarsch". Het massale geluid
klonk prachtig in de groote concertzaal.
Onder leiding van Br. Schaap en op
de piano begeleid door kapelmeester
Wasserval uit Den Haag zong de Haar
lemsche zangbrigade een „Feestlied".
Kapitein Buiterman stelde na 't ein
digen van de muziek de nieuwe korps
commandanten, de ensigns Van Buite
nen, voor.
campagne tot een goed einde weten te
brengen. Zy hebben het werk van de
adjudanten Verkaaik op waardige wijze
voortgezet, zeide spr.. De ensign hield
daarop een toespraak.
Prachtig klonk de selectie „Rocklng-
haru",die „Den Haag I" uitvoerde, voor
al wat de pistons in de hooge tonen be
treft.
Luid applaus klonk op, na elk num
mer van het korps.
De kapelmeester Wasserval, voerde
hiema uit een „Handbel-solo". Zyn in
strument bestaat uit een groot aamtal
afgestemde klokken, die de kapelmees
ter met groote vaardigheid deed rinke
len. Een zeer eigenaardig gehoor, waar
van zeer zeker bekoring uitgaat.
Kapelmeester Wasserval speelde voor
een aandachtig gehoor „Uren, dagen
maanden, jaren" en nog eenige andere
liederen, in glashelder tremolo. Ook
tweestemmig speelde hy. Het had een
enorm succes. Ook muziek van de korp
sen begeleidde de kapelmeester met zijn
hand-carrillon.
„Den Haag I" deed zyn machtige ge
luid dat soms afdaalde tot zachte en
teere zang nog hooren in „Liederen van
den Hemel".
Luid applaus ontving adjudant Ver
kaaik, de grondlegger van de jubileums-
actie, die uit Groningen overgekomen
was, om zyn vroegere korps te felici-
teeren.
Met muziek en gebed werd de samen
komst besloten.
Huldigingssamenkomst.
Zondagmiddag had in de groote Ge
meentelijke Concertzaal een huldigings
samenkomst plaats, die zeer druk be
zocht was. De zaal was geheel gevuld..
De burgemeester van Haarlem, de
heer C. Maarschalk had bericht door
hem eigenlijk al beloofd. Maar hy bleek
nu zeer kalm en bezadigd te willen op
treden eif interesseerde zich op dit
oogenblik meer voor de anonieme brie
ven dan voor Betty Harlowe. Jim had
een gevoel of hy bedot werd.
.Maar u heeft mij gezegd, dat ik dier.
man zou ontmoeten dat moet u niet
vergeten".
„Dat zal ik ook niet vergeten", ver
zekerde Hanand hem. Hij liep met hem
naar de deur die vlak bij het erkerraam
was. en deed die open.
„Kijkt u eens als u .hier nu wilt
wachten" en toen de teleurstelling
nog duidelijker zichtbaar werd op Jim's
gezicht, voegde hij er bij: „O, ik verlang
niet van u dat u de deur dicht zult
doen. Neen. Zet u er maar een stoel bij.
En laat de aeur op een kier staan
zoo! Dan kunt u hooren en zien, zon
der gezien te worden. Is u nu tevreden?
Nog niet erg? U zou aldoor op het too
neel willen zijn als acteur! Ja. dat wil
len we allemaal wel. Maar u weigert
tenminste niet om uw rol verder te spe
len!" en met een vriendelijken grijns
liep hij weer naar de schrijftafel.
Op de binnenplaats hoorden ze iemand
loopen met een eigenaardigen sleepen
den tred. B
„Het was hoog tijd voor onze afspraak"
r:-i Hanand fluisterend ..want hier
komt onze held van de steppen!"
ultstedigheid verhinderd te zyn, de sa
menkomst by te wcr.cn.
De samenkomst werd t '*eid door com
mandant W. H. Howard, leider van het
Leger des Ileils in Nederland die, nadat
de zangbrigade een openingslied had
gezongen en een gebed was uitgespro
ken dcor een der officieren, 'n inleidend
woord sprak waarin hy allen welkom
heette en dank bracht aan den Commis
saris der Koningin Jhr. Mr. Dr. A. Röell
voor zyn tegenwoordigheid en zijn be
langstelling in het werk van het Leger
en ook de beide predikanten Ds. Drijver
en Ds. Blauw, dankte voor hun tegen
woordigheid en hun bereidheid op deze
bijeenkomst het woord te voeren.
Jhr. Mr. Dr. A. Röell, die hierna het
woord verkreeg, dankte den comman
dant en het bestuur van het corps te
Haarlem voor de hem gezonden uitnoó-
diging voor deze bijeenkomst. Het corps
te Haarlem is het eerste geweest dat
in Nederland den arbeid voor het Leger
begon. Spr. wenschte het Leger geluk
dat na veel strijd, moeite en verdruk
king de plaats fcc reikt heeft, waarop het
nu staat. Zijn arbeid strekt tot heil van
misdeelden, tot zegen van gevallenen.
Spr. eindigde met den wensch dat het
Leger nog lang zal arbeiden tot heil
van Haarlem.
Ds. D. Drijver, predikant bij de Evang.
Luth. Kerk te Haarlem, zeide dat er
een groot verschil is tusschen de werk-
wUze van het Leger das Heils en van
de predikanten, maar toch begrijpen en
waardeeren de predikanten het Leger,
overtuigd als zy zijn, dat vele wegen
72
Jim stak zijn hoofd om een hoek van
de deur.
.Monsieur Hanand!" fluisterde hy op
gewonden. .Monsieur Hanand! Het ïykt
mij niet verstandig om de ramen naar
de binnenplaats open te laten. Want als
wij een voetstap zóó duideiyk in deze
kamer kunnen hooren, kan alles, wat
hier gezegd wordt toch op de binnen1-
plaats verstaan worden?"
„Natuurlijk, dat is waar ook!" riep
Hanand uit en sloeg zich vol verwijt
op zijn voorhoofd. ,Maar wat moeten
we daaraan doen? Het is zco warm. Het
zou onverdragelijk nat worden in deze
kamer. De dames en Waberski zouden
flauw vallen. Bovendien heb ik een poli-
tie-agent om te zorgen dat er niemand
komt die hier niets te maken heeft. We
zullen het er maar op wagen".
Jim trok zijn hoofd terug.
„D5e man neemt niet graag een goe
den raad aan", zei hij verontwaardigd,
maar hy zei het niet hardop en op het
zelfde oogenblik werd er gebeld. Een
paar seconden later verscheen Gaston.
Monsieur Boris", zei hy.
..Ja", knikte Hanand. „En wil je aan
de dames zeggen dat we klaar zyn?"
Boris Waberski. een lange man met
ronde schouders, kromme knieën en
wonderlijke voeten, in het zwart ge
kleed en met een zwart vilten hoed in
zyn hand, kwam vlug de kamer binnen
kunnen leiden naar hetzelfde doel. De
sympathie voor het Leger gaat in de
eerste plaats uit naar den grooten
stichter, William Booth, een der grootste
godsdienstige figuren die met zeer ge
brekkige middelen een eigen, geweldi
ge organisatie geschapen heeft. Gene
raal Booth was het symbool van gees
telijke heerschersmacht en zelfbeheer -
sching en hij paarde aan practdschen
zin het geduld en de blijmoedigheid van
den Christen.
Vervolgens hield ds. M. G. Blauw,
predikant bij de Ned. Herv. Gemeente
alhier, een toespraak.
Ds. Blauw zeide verheugd en dank
baar te zijn omdat hij op deze samen
komst het woord mocht voeren en ook
omdat twee predikanten van verschil
lende richtingen waren uitgenoodigd:
een vrijzinnig en een orthodox predi
kant.
Spr. vestigde er voorts de aandacht
op, hoe de tyden zyn veranderd in de
afgeloopen 40 jaar en hoe er groote
verandering is gekomen in de houding
van het publiek en van de kerk tegen
over het Leger des Heils. Het speet
spr. dat niet meer predikanten aan
wezig waren; spr. had er van elke
kerk tenminste één verwacht.
Met dank van Commandant Howard
(die in het Engelsch sprak; zijn toe
spraken werden vertolkt door adj.
Cohen) aan de sprekers, werd de bijeen
komst die nog door verschillende zang
en muzieknummer s werd opgeluisterd,
met gebed gesloten.
ONTZETTENDE DOOD.
Noodlottige brand te
Amsterdam
DIENSTBODE DOOR ROOK
GESTIKT.
Het persbureau Vaz Dias meldt ons uit
Amsterdam:
In den vroegen Zondagmorgen, het
liep tegen vijven, ontdekte de nachtwa
ker dat uit de zolderverdieping van het
perceel Emmastraat 1, hoek Willempark
weg rook kwam.
Hij schelde aan en na eenigen tijd
verscheen een ongeveer 50-jarige Duit-
sche dienstbode. Hy maakte haar op den
rook opmerkzaam en sprak het vermoe
den uit, dat er brand was en dat zij de
familie moest wekken en het huis ver
laten. Ze keerde terug om zich wat te
kleeden.
Intusschen was de rook onrustbarend
toegenomen en was de brandweer ge
waarschuwd. De dienstbode noch een be
woner lieten zich zien. Toen de brand
weer na enkele minuten arriveerde
strompelen en bleef plotseling staan
toen hij Hanand zag. Hanand boog en
Waberski boog eveneens; en toen ston
den de twee mannen elkaar aan te ky-
ken. Hanand een en al glimlach en
vriendelijkheid, en Waberski een min of
meer belachelijk figuur zooals die gril
lige caricaturen die in de middeleeuwen
op de pilaren van de kerken te Dyon
zyn gebeeldhouwd. Hy staarde den de
tective verbaasd aan en draaide met
zijn lange, bruine vingers aan zijn grij
zen snor. i
„Wilt u gaan zitten?" zei Hanand be
leefd. „Ik denk dat de dames ons wel
niet lang zullen laten wachten."
Hij wees op een stoel voor de schrijf
tafel, links van hemzelf en tegenover
de deur.
„Ik begrijp het niet", zei Waberski
aarzelend, „Men stuurde my een bood
schap waaruit ik opmaakte dat de rech
ter van instructie om mij gestuurd had.
„Ik ben zijn afgevaardigde", zei Ha
nand. „Tk benEn hij zweeg. „Ja?"
Boris Waberski keek verwonderd.
,.Tk zei niets".
„Neem mij niet kwalijk. Ik ben
Hanand".
Hy sprak den naam razend vlug uit,
maar Waberski schrok niet en gaf ook
geen teeken van herkenning.
„Hanand?" Waberski schudde het
hoofd. ,,Dat moest ongetwijfeld voldoen-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
Zeer weinig asch
Enorme hitte
Zuinig in gebruik 10
Hoenderdos, Leidsche Plein, Tel. 10773
stond de geheele zolderverdieping in
brand. Een paar brandwachts drongen
het bovenhuis binnen, maar konden
helaas de dienstbode niet meer redden.
Zij vonden haar dood op haar kamertje.
Toen de brandweer nog in volle actie
was kwam de bewoonster van het bo
venhuis, mevr. Schram thuis.
Zij vertelde dat zij tegen middernacht
was uitgegaan en met de Duitsche
dienstbode mej. Schilfer alleen het vrye
bovenhuis bewoonde. Dit bovenhuis be
stond uit een bovenverdieping en een
zolderverdieping. Op deze laatste waren
de slaapvertrekken. De zolderverdieping
brandde uit. Hoe de brand ontstaan is,
is onbekend.
Het benedenhuis, waarin een wijn
handel was gevestigd, is leeg.
Tot zoover de mededeelingen van het
persbureau Vaz Dias.
In de Courant lezen wU nog, dat de
omgekomen dienstbode die naar schat
ting 50 jaar oud was, op haar kamertje
op den grond werd aangetroffen. On
middellijk werd de zuurstofkoffer naar
boven gebracht en met behulp hiervan
werd getracht de levensgeesten op te
wekken. De pogingen werden een uur
lang voortgezet, toen bleek, dat de le
vensgeesten van de arme vrouw gewe
ken waren. De mededeeling, dat ook een
man zich in het huis moest bevinden,
bleek op een vergissing te berusten.
Het lyk van de ongelukkige werd per
auto-brancard van den Geneeskundigen
Dienst naar het Wilhelminagasthuis
gebracht. De kamer, waarin het lijk was
aangetroffen, was nog niet door het
vuur aangetast, doch stond vol rook,
zoodafc aangenomen mag worden, dat
Marianne Schafer den dood door ver
stikking heeft gevonden. De terugweg
moet haar door de vlammen afgesneden
zijn.
EEN SCHOOLBIOSCOOP.
HAARLEM VOOR.
B. en W. van Baam stellen den Raad
voor over te gaan tot voorloopige in
voering van de schoolbioscoop voor het
openbaar en bijzonder lager onderwys.
Gaat de Raad daarmede accoord. dan
zal deze kleine gemeente het Groot-
Haarlem weder vóór zyn. Wanneer komt
in Haarlem toch iets van een schoolbios
coop? Zullen wij bij de indiening der
Gemeentebegrooting er iets meer van
vernemen?
de voor my zijn", zei hy glimlachend
„maar ik moet eerlijk zeggen dat het
dit niet is".
„Hanand van de Sureté te Parijs".
En op Waberski s gezicht kwam lang
zaam een doodelyk verschrikte uitdruk
king.
„Oh!" zei hij en nog eens. „Oh!"
en hij keek naar de deur of hij van plan
was er van door te gaan. Hanand wees
nog eens op den stoel en Waberski mom
pelde: „Ja ja zeker" liep er op
een drafje heen en ging zitten.
Jim Frobisher keek naar hen van uit
zijn schuilplaats en was volkomen over
tuigd dat Boris Waberski geen anonie
me brieven aan Betty had gestuurd en
ook niets over Hanand's komst aan den
onbekenden schrijver had medegedeeld.
Hij had wel kunnen veinzen dat hy niet
wist hoe Hanand heette tot op het
oogenblik waarop Hanand uitlegde wie
Hanand was. Maar langer niet- Zijn
schrik daarna was te echt.
„U begrijpt natuurlijk wel dat een be
schuldiging zoo ernstig als die u tegen
mademoiselle Harlowe heeft geuit, zeer
nauwkeurig onderzocht moet worden",
zei Hanand zonder een zweem van ironie
in zijn stem „en d rechter van in
structie heeft ons in Parys de eer aan
gedaan cm cr.ze hulp te vragen".
Wordt vervolgd.),
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CENTS PER REGEL.
U kunt Uzelf veel werk en tijd
besparen door een pak Rinso te koopen
en het Rinso waschvoorschrift te vol
gen..Dit moderne zeeppoeder bespaart
U het zwaarste werk van den waschdag.
Snel gereed, een keurig hel
dere wasch en veel minder moeite, dit
is wat Rinso voor U doet.
EEN PRODUCT DER £UKLIOHT ZEEP FABRIEKEN
