BEURSKRONIEK
BERLIJNSCHE BRIEVEN
FLITSEN
FEUILLETON
Het Huis met den Pijl
V RLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 8 OCT. 1927
(Van onzen eigen correspondent).
De Duitschers van nu. Het contrast tusschen
„Rechts" en de republikeinen. Hindenburg1» eerste
leven. Zijn tweede, tls redder van Duitschland.
En 't derde: President. Hoe „rechts" 't bedierf.
Hindenburg's trouw.
Oef! We hebben de Hindenburg-feesten
weer achter ons. Ja eer; verzuchting!
Want voor den neutralen buiten
staander waren ook deze dagen weer
geen onvermengd genoegen. Gelijk het
in het algemeen de laatste jaren geen
bijzondere verkwikking is, over Duitsch
land en over onze Duitsche buien te
moeten schrijven!
En nu mag ik alweer niet generali
seeren. .Duitschland" is een vaag be
grip. Al te vaak schrijf ik „Duitsch
land" en bedoel eigenlijk Pruisen of
Berlijn. Er zijn in het Duitsche rijk
centra's, die op ons Nederlanders een
beslist-sympaiihieken indruk maken. Ik
wil niet eens beweren, dat we zulke
aangename en ons zeer verwante milieux
als case's in de woestijn moeten be
schouwen. Daar zijn ze gelukkig te
talrijk voor". Men mag bij de becor-
deeling van dit land cok nimmer ver
geten, wat Duitschland doorgemaakt
heeft en dat in deze nog 'altijd abnor
male tijden de menschen zich zeiven
niet kunnen zijn en men al te licht
geneigd is, ze verkeerd te zien.
Maar 3 i e n moeten we ze toch; co
der welke omstandigheden dan ook.
En dan merken we, vooral in Noord-
Duitschiand op, dat ze ons vaak alles
behalve reden tot bewondering geven.
Waarij ik dan hun partij-indeeling niet
buiten beschouwing laat, maar er slechts
op wil wyzen, dat men goed doet, elk
verschijnsel op zichzelf te beschouwen.
Waarbij men dan al spoedig tot de
ontdekking zal komen, dat de eene
partij niet beter of slechter is dan de
andere.
Het is geen partijdigheid, wanneer de
Nederlandsche toeschouwer tn Duitsch
land in vele gevallen aan de zijde der
Duitsche republikeinsche partijen staat.
Onder die menschen worden bijna uit
sluitend de gematigde wereldburgers
gevonden, die uit den vreeselijken oor
log geleerd hebben, die niet meer mee-
nen, dat de wereld om Duitschland
draait („aai deutschen Wesen wird die
Welt genes en") en die ingezien hebben,
dat slechts door vrede en samenwerking
op internationaal gebied, zonder het ge-
wenscht-nationale te verwaarlooeen, de
menschheï-d eenige stappen voorwaarts
gebracht wordt.
Aan den rechtschen kant staan de
„onderdanen", de menschen met de
eeuwig-gebogen ruggen, die met titels
en lintjes voor het leven gélukkig te
maken zijn en die me: sadistische
gelukzaligheid naar de zweep van den
machtige verlangen. Waarmee alweer
niet gezegd zij, dat alle rechtsche man
nen en vrouwen in Duitschland tot
zulke onderdanige zielen gerekend mo
gen worden!
Gisteren hebben we in Berlyn de
groots parade dezer onderdanen bijge
woond.
Ter eere van den tachtigsten verjaar
dag van den heer Yen Hindenburg.
Het zij mij vergund, in dit blad den
jarige nog na aQoop eenige vriendelijke
woorden ie wijden. Het kan onzen
lezers, die in Duitschland belang stellen
niet onverschillig zijn, iets- meer te
weten over de persoonlijkheid, die nu al
ruim 21/2 jaar aan het hoofd van de
republiek onzer Oostelijke buren staat.
Paul von Beneckenderff und Von
Hindenburg <de dubbele naam is een
voudig mt de verbinding dcor huwelijk
van twee oud-sdeiijke geslachten ont
staan) spruit uit een Pruisische officiers
familie. Betrekkelijk arme menschen
waren zijn officieren-voorouders. Maar
menschen van een goed en eerlijk slag.
Paul werd officier. Maakte '64 en "70
mee, klom op naar hoogere rangen,
werd stafofficier, ten slotte generaal
en ging op 64-jarigen leeftijd met pen
sioen zonder de hoogste sporten be
klommen te hebben. De keizer mocht
hem niet lijden, misschien uit kleinzie
ligheid, omdat Zijne Majesteit het bij
manoeuvres eens tegen Hindenburg af
gelegd had.
In 1914 begon Hindenburg's tweede
leven. Het commando in het Oosten
had pech gehad. Er waren nieuwe
chefs noodig. De jonge generaal Luden-
dorff was de beste man, maaroer-lastig
Men moest een „ou-pa" hebben om op
hem te passen. Greep in de bus en trok
Hindenburg. Toen beide heeren
in Oost-Pruisen aankwamen, vonden zij
een gemaal plan voor het omsingelen
van generaal Hoffmann klaarliggen.
Ze keurden het goed en bevalen de uit
voering er van. Met één toevoeging:
Ludendorff veranderde de bevelen en
dreigde alles xe doen mislukken. Hoff
mann was ongehoorzaam en won den
slag bij Tannenberg. Dat staat alles
historisch al vast!
Sindsdien was Hindenburg officieel
volksheld.
Wat kun je daartegen doen?
De oer-eerlijke Hindenburg maakte
gebruik van zijn populariteit om het
vertrouwen van volk en leger te win
nen. Hij bleek een zeer bruikbaar ,,Cen-
traal-Punfe"een van alle zijden zicht
baar vaandel. De Keizer moest hem
wel tot Opperbevelhebber maken. Des
ondanks verloor Duitschland den oorlog
ofschcen onze lieve vrienden van
rechts nog heden schreeuwden, dat ze
hem „eigenlijk" gewonnen hebbent!)
en slechts een dolkstoot in den rug, door
eigen socialisten toegebracht, het Duit
sche front tot wijken bracht.
Alles wat beenen had in Duitschland
rende weg.
Hindenburg bleef. En redde het land
door het leger in goede orde naar huis
te brengen.
Om dit feit had hem gisteren gaarne
90 fo van het Duitsche volk gehul
digd.
In 1925 begon Hindenburg's derde
leven.
De rechtsche partijen zagen, dat ze
met burgemeester Jarres geen over
winning in den strijd om het rijks
presidentschap zouden behalen. Ze
reisden naar Hannover en haalden den
ouden veldmaarschalk uit zijn schuil-
Groote consternatie in binnen- en
buitenland.
Hindenburg was nimmer een bijzon
der strateeg geweest, maar op politiek
gebied was hij een absolute leek. Zou
dat wel goed gaan?
Het sentimenteele Duitschland koos
den nationalen held. Dat was van te
voren te voorzien.
Sindsdien is Hindenburg rijkspresi
dent.
Rechts hoopte men allen en alles. Is
te begrijpen! In de gelate democratische
republiek wordt een aristocratisch mo
narchist en generaal president! Welis
waar legt hij deze eed af op de nieuwe
Grondwet en de nieuwe kleuren. Maar
dat is immers een kwestie van uiter-
lijken vorm!
Nu zal alles worden als voorheen!
Mispoes! Men kent den eerlijken
ouden soldaat niet. Boven de partijen
zegt Hindenburg, staat het gemeen
schappelijke vaderland, staat hst volk.
■Wil de meerderheid van dat volk de
republiek en zweer ik die republiek
trouw, dan meen ik het even oprecht
als vroeger/ toen ik mijn 'keizer trouw
zwoer. En Hindenburg is een trouw
Vader van de Republiek (maar daarom
nog geen republikeingeworden.
Om dit feit had hem gisteren even
eens 90 fc van het Duitsche volk gaarne
gehuldigd!
Maar gelijk de Duitseher geestig
pleegt te zeggen:
Erstens: kommt es immer anders,
Zweitens: als man denkt!
Rechts zag meer kansen. De verkie
zingen voor den Rijksdag staan voor de
deur. Tot nu toe is Hindenburg eigen
lijk een teleurstelling voor ons geweest.
Nu, ter gelegenheid van zijn 80sten
verjaardag, zullen we hem voor onzen
partij-wagen spannen!
En nu zette een propaganda - actie in,
die zonder voorbeeld is.
Alles, wat nog knikkende knieën en
bierbuiken heeft, werd uit de motten-
kist gehaald, afgestoft en opgelapt Al
die oude generaals en veteranen in eere.
Ze hebben hun plicht gedaan en hun
medaille's en kruisen meer of minder
eerlijk verdiend. Maar ze zijn, in hum
maskerade-achtig aandoend ccstuum, in
het moderne Duitschland te zamen een
politieke vertocnlng!
Met zulke „onderdanen-type's" wertsch-
ten de Duitsche republikeinen niet in
één gelid te staan, zelfs niet ter eere
van een president der republiek! Ze
bleven thuis. En Hindenburg werd uit
sluitend dcor het froegere Duitschland
tcegejubeld.
Dat zal hij wel degelijk gemerkt heb
ben.
De bewonderenswaardige oude heer
heeft nog altijd een scherp verstand.
En toen hij gisteren den socialistisch en
president van den Rijksdag dankte voor
diens gelukwenschen, heeft hij er nog
eens op gewezen, dat hij zich bewust is,
door het volk gekezen te zijn. En
den Rijkskanselier heeft hij geant
woord, da: Duitochkv d eerst weer om
hoog kan komen als men ophoudt met
droomen van het verleden, maar den
blik voorwaarts gericht houdt en eer
bied toont voor nieuwe ideeën.
Dat kenden de heeren van rechts
met hun oorlogszuchtig gedoe en hun
overtalrijke „blikjes" in den zak ste
ken!
Hindenburg heeft getoond, ver boven
al dit ijdele, kleine onderdanige gedoe te
staan. Maar wat helpt hot? Hij kan er
de „kleine zielen", die op Duitschen
bodem helaas zoo talrijk gedijen, niet
mee uitroeien.
En daarom was zijn 80s:e verjaardag
slechts een feest voor de onaerdanigen
en helaas niet voor het Duitsche
Volk als geheel.
H. v. B.
BREDERODEDUIN.
Men schrijft ons:
Zoo heet het nieuwe Lighaïterrein
van de Vereeniging tot Bestrijding der
Tuberculose :e Haarlem, welke inrich
ting op 23 Sept. IJ. plechtig en feeste
lijk is geopend dcor den Commissaris
der Koningin van onze Provincie; ieder
een, die toen aanwezig was en allen,
die van de op de beide volgende da
gen geboden gelegenheid gebruik heb
ben gemaakt om gebouwen en terrein
te bezichtigen, hebben zich kunnen
overtuigen van de waarde, welke dit
kostbare geschenk van de familie van
der Vliet en mejuffrouw Wickevoort
Crommelin toch- de tuberculose-lijders
te Haarlem en omgeving zal hebben.
Te Haarlem werd gespreken ran een
groot tekort in de kas der Vereeni
ging en van misrekeningen bij den op
zet der begrooting en van tegenval
lers bij de uitvoering van het werk
en de inrichting van liet hoofdgebouw
maar van dit alles blijft alleen dit
feit bestaan, dat de inrichting van het
terrein meer heeft gekost dan. oor
spronkelijk was geraamd en ieder, die
ondervinding heeft op dit gebied, zal
moeten toegeven dat het uiterst moei
lijk is voor den aanleg van een duin-
terrein een geheel juiste begrooting te
maken; factoren als het tegengaan van
verstuiving en de aanvoer van het
daarvoor benoodigde materiaal op een
geaccidenteerd terrein zijn de oorzaak
hiervan.
Wanneer men komt gewandeld langs
den Bergweg en men gaat door het
breede hek en over den oprijweg naar
het hoofdgebouw en aan zijn linkerhand
ziet men de lighallen aan den overkant
van de beek, waarover een rustieke
brug is geslagen dan maakt het ge
heel een royalen indruk, maar na af
loop van het bezoek zal men moeten
toegeven, dat bij bouw en inrichting de
grootste eenvoud is betracht Zeker,
weelde heerscht er in deze inrichting,
maar alleen de weelde van de natuur,
waar zij met kwistige hand haar gaven
over deze duinen heeft gestrooid en
luxe is er van zon en lucht.
Daar naar het Noorden een dicht
begroeide duinrug het gebouw beschut,
waar boven op den hoogsten top een
prachtig, uitzicht ..naar alle windstreken -
het oog bekoort, waar de duindoorn
groeit, waar de Aristolochia Ciemati-
tis de pas aangelegde paden over woe
kert, waar de duinroos voortkruipt over
de nu niet meer verpielde duinen, waar
50.000 dennenstammetjes over eenige
jaren een bosch zullen gevormd hebben
ter voorkoming van verstuiving, daar
heerscht weelde, daar aanschouwt men
de onbeperkte luxe der natuur. Op dit
plekje mag geen schuld meer drukken.
De sympathieke leider van den Princesse-
schouwburg in den Haag, de impressario
van de Russen, die ons hun kunst met
volmaakte uitvoering elk jaar laat ge
nieten, de man van de „Lustige Wïtwe",
de man die de „Habina" tot ons zal
brengen, de bekende heer Helm zal
Brederodeduin helpen. „Der Blaue
Vogel" met zijn tot in de puntjes ver
zorgde artistieke voorstellingen komt
Maandag 10 October hief in Haarlem.
Wié herinnert zich ook niet van de
vorige jaren de geestige Jushny als
conferencier, als clown, als leider, als
auteur van dit volmaakte gezelschap.
Zij allen hebben veel in het leven ge
leden, hoe gaarne helpen zij nu anderen
die lijden.
Komt allen 10 October naar den
Schouwburg, want de Tuberculose Ver
eeniging krijgt een deel van den op
brengst. Er za! geen collecte gehouden
worden, noch bloemen of chocolade ver
kocht worden, maar zijn er onder u die
nog eenige gaven aan „Brederode-duin"
willen offeren, dan zal daar aan den
uitgang gelegenheid voor zijn.
VAN HAARLEM S DAGBLAD No. 1020
TP.AMLECTUU
als iederen l
ochtendblad
Jan Kommer vraagt of I
je vanavond op de ke- 3
gelclub komt en je ver- I
klaart uitvoerig, waarom
je niet kunt
waarna je opnieuw aan
hetzelfde bericht begint
om gestoord te worden
door mevrouw Jansen,
die juist is ingestapt en
informeert naar de ver
koudheid van je vrouw
je begint weer te lezen, i nauwelijks heb je het
maar wordt onmiddellijk j bericht teruggevonden of I
weer gestoord voor het van Stuiteren vraagt of j
pertoonen van je abon- f hij even de sportpagina
nement
mag leenen
als van Stuiteren uitge-
praat is, is het niet de
moete meer waard nog
te beginnen
en je blijft het laatste
eindje maar uit 't raam
kijken.
(Nadruk verboden).
Onze economische toestand. Licht- en schaduw
plekken. De Duitsche disconto-verhooging. Kapi
taalmarkt. De Beurs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct». per regeL
Amsterdam, 6 October.
Wij wezen een vorig keer al op den toe-
nemenden bloei in de schoenenindustrie
dezelfde industrie, die voor luttele
jaren steen en been klaagde en om pro
tectie vroeg thans blijkt, dat in de
heele branche van schoenen en leder een
toenemende vooruitgang geconstateerd
kan worden. Verschillende fabrieken
moeten tijdens den zomer voortdurend
flink werk hebben gehad; maar ook in
de zoollederfabrieken en de fabrieken
van overleder en drijfriemen gaat het
beter. En dit zou kunnen duiden op een
verhoogde bedrijvigheid, ook in andere
takken van nijverheid. Terwijl het ge-
hëefeèn aanwijzing voor een gunstige
ontwikkeling van ons economisch leven
kan genoemd worden.
Aan den anderen kant kan natuurlijk
niet ontkend worden, dat het in be
paalde industrieën, voornamelijk de ex
portindustrieën. nog niet botertje tot
den bodem is. Zoo was het onlangs ge
houden congres (2e jaarvergadering)
van het Verbond van Nederlandsche
werkgevers in mineur gestemd en dr.
Waller, de voorzitter hield een rede,
waarin hij opmerkte, dat Nederland om
geven is. door landen waarin de produc-
tievoorwaarden gunstiger zijn, en dat
Nederland een duurte-eiland was, te
midden van landen met veel lager pro
ductiekosten. Inderdaad kan ook niet
ontkend worden, dat het loon-gemid-
delde in ons land hoog is. En waar het
arbeidsloon een zeer belangrijke factor
in de productiekosten vormt, staat onze
industrie in dat opzicht in een onge
lijke verhouding tot de concurreerende
industrieën in het buitenland. Een en
ander wijst in de richting van de wen-
schelijkheid van aanmerkelijke verla
ging der belastingen. En in dit opzicht
moet nog zeer veel gedaan worden, voor
dat gezegd kan worden, dat de balas-
tingdruk in ons land normaal is. In dit
opzicht is Nederland alweer het zwaarst
belaste land in Europa. Onze staatsbe-
grooting is drie keer zoo hoog als in
1914, onze gewone uitgaven zijn twee
keer zoo hoog als die. van Eel-
gië. Geen wonder, dat nog steeds bezui
niging zoo dringend geboden is.
Ons regeeringsinstrument en het heele
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CENTS PER RE GEE.
ADftJ9K2STRATiES EN BELAST9NGZAXEN
INRICHTEN, EIJIIOUDEN EN CONTRÖLEEREN VANAF 16,- PER MAAND
K. J. Th. SCHMIDT - LEERAAR M.O. BOEKH. - WIL HELM IN ALAAM 4 - DEN HOUT
administratieve en gouvernementeele or
ganisme is een veel te duur paard cp
stal.
De verhooging van het disconto der
Duitsche Rijksbank van 6 op 7 pet. heeft
in Duitschland veel beroering gewekt.
De beleeningsrente werd van 7 pet op
8 pet. gebracht. Een en ander werd ge
motiveerd door het feit, dat de biljet-
tencirculatie het nog niet behaalde cijfer
van 6.15 milliard bereikte, de dekking
door goud tot 44.3 pet. en door goud en
deviezen tot 48 pet. is gedaald. In ver
band met de geldschaarschte is deze
gestie dus begrijpelijk en eenvoudig. De
betrokken handelskringen, die direct
door deze disconto-verhooging geaffec
teerd worden, achten de maatregel na
tuurlijk overijld en onnoodig omdat de
geldschaarschte niet van langen duur zal
zijn. De nijverheid is heclcmaal niet te
spreken, omdat tegen het winterseizoen
juist elke belemmering van het pro
ductieproces vermeden moest worden.
Intusschen is het juist, wat de Prf. Ztg.
(de eenige krant, die de verhooging toe
juicht) opmerkt, dat bezwaren, dat de
kosten van het bedrijfsleven verhoogd
worden, niet mogen gelden. Men onder
schat anders de kracht van de opgaande
beweging van de conjunctuur.
De reeds eerder opgemerkte vermoeid
heid van de emissiemarkt en de tendenz
naar eenigszins hooger rendementsper
centage, kwam nog weer tot uitdruk
king in het resultaat van de 5 pefc. lee
ning Deensch Rijkswoningfonds. Er werd
voor f 10.000.000 weliswaar ingeschre
ven. Doch het gewenschte bedrag werd
niet bereikt en de inschrijvingen worden
ten volle toegewezen.
Te Amsterdam zal een tranche van de
emissie van 2.100.000 R.M. aandeelen
Glanzstoff worden uitgegeven. De koers
zal ca. 550 pet. bedragen. Te Amsterdam
werd opgericht (door Amsterdamsche
bank en Nederl. Bank v. Buitenlandsche
handel) het Transatlantische Grondcre-
diet met een kapitaal van f 10.000.000, en
de N.V. Potash (kali) Export Mij. met
een kapitaal van f 1 millioen.
Over het geheel genomen kunnen we
terugzien op een zeer bevredigende over
zichtsperiode. De beurs zette aanvanke
lijk de stygende beweging voort, bij een
zeer vaste tendenz, Later werd de stem
ming kalmer, doch de winstnemingen
bleven beperkt en het aanbod gering. De
grondtoon bleef vast. Zoo traden ban
ken weer met een koers verheffing van
enkele punten uit het strijdperk.
In de industrieele afdeeling gingen de
koersen vrij algemeen omhoog, vooral
voor Philips (tot over de 540!) Jurgens,
Int. Beton, Kunstzijdewaardcn, cuz. Deze
laafcsten hadden de laatste dagen iets
van aanbod to lijden, in verband met de
disconto-verhooging der Duitsche Rijks
bank, die DuitscZe speculanten tot ver
koop aanzette, alsook op de afbreking
van ds onder handelingen tusschen het
kunstzijdekartel en de Pransehe belan
gen Van de Amerikaansche waarden
waren U. S. Leather gevraagd.
Oiiewaarden geven blijk van een
eenigszins verbeterde tendenz. Konink
lijke monteerde enkele punten en de
stemming is prijshoudend. Ds verlen
ging van de productie-beperking op het
Seminolaveld, alsook de beweerde af
sluiting van een contract door de Ko
ninklijke met een groot afnemer van de
Standard Oil, was hier niet vreemd aan.
Rubbers aanvankelijk aangeboden,
konden de laatste dagen weer wat inha
len, zoodat de koersen per saldo op on
geveer het vorige niveau afkwamen. Hier
en daar zelfs enkele punten hooger, o.a.
Sumatra Rubber.
Scheepvaarten legden een vaste hou
ding aan den dag en konden over vrij
wel de geheele linie eenige punten ver
beteren.
Suikers waren vast en wülig en wer
den goed gekocht, by oploopende no
teeringen. De koersen verhieven zich
hier 10 en meer punten per saldo Een
en ander werd bevorderd door het
overigens nog weinig zeggende bericht,
dat op Cuba het wetsontwerp werd aan
genomen, krachtens hetwelk een com
missie van 5 adviseurs wordt benoemd,
die advies zal geven in zake de produc
tie-beperking.
Tabakken in den beginne met vrij veel
affaire, bij vasten toon. Later minderde
de belangstelling wat, hoewel de grond
toon gunstig bleef. Het schijnt, dat de
belangstelling afkomstig is van bepaal
de groepen, die reeds eenigen tijd op
onze beurs opereeren. De koersen mon
teerden per saldo 15 tot 20 punten.
BEURSMAN.
Naar het Engelsch van
A. E. W. MASON.
24)
Hij trok het boek weer naar zich toe
en sloeg nog een paar bladzijden om.
De glimlach was hcelemaal van zijn ge
richt verdwenen. Hij zocht nog een
derde plaat op en deze toonde een ver
zameling primitief vervaardigde puntige
pijlen.
Hanand keek even achterom naar
Jim.
„Begrijpt u nu het belang van dit
boek, m'mitur Frobisher?" vroeg hij.
./Teen? De zaden van deze plant leve
ren het beroemde pijler-vergif uit Afri
ka, Het is het doodelijkste vergif dat er
beste at, want er is geen tegengif voor."
Zijn stem v. -rd somber. „En het vree-
selljfcste vergif ook, want het laat geen
sporen achter".
Jim Frobisher schrok. „Is dat heusch
waar?" riep jbij uit.
„Ja", z ei Hanand, en Betty boog zich
plotseling voorover en wees op den on
derkant van de bladzijde.
..Er staat een teeken bij die pijl", zei
ze vol belangstelling. ,.En een acnteeke-
ning, met inkt er bij geschreven".
Heel even kreeg Jim Frobisher de ge
waarwording of hij een visioen zag. Het
kwam ongetwijfeld omdat hij overspan
nen was door zijn zorgen. Het was alsof
er in zijn hersens een gordijn was weg
geschoven. Hij zag niets meer dan wat
er hier voor hem stond de aardige
groep voor de schrijftafel in het gou
den licht van dezen Meimorgen
maar het was nu allemaal akelig en af
schuwelijk en het gouden licht was grijs
geworden en kil als het graf. Daar
stonden de twee meisjes in a! hun jeugd
en schoonheid, goed verzorgd, mooi ge
kleed cn ze bogen hun glanzende krul
len over de plaat van de vergiftige pijl
als leerlingen bij een lezing. En de mar.
die de lezing hield, die zoo dicht bij
hem zat, en zoo vriendelijk sprak, was
er op uit om een moord op te helde
ren en beschouwde misschien zelfs op
dit ocgenbiifc een der beide meisjes als
zijn prooi; misschien was hij al wel van
pion om een van haar in de bank der
beschuldigden te zetten en haar later,
gillend en snikkend van angst, weg te
laten dragen. Jim zag de vriendelijke
Hanand als in een tooverspiegeï, ver
anderd in een afschrikwekkende figuur.
Hoe kon bij zoo dicht bij hen aan tafel
zitten en hen die platen wijzen, hij was
toch een mensen en hij wist-, wat zijn
doel was! Jim onderbrak zijn „lezing"
met een kreet vol wanhoop.
„Maar dit is toch geen vergif! Dit ls
een boek over vergif! Het boek kan niet
dooden!"
En onmiddellijk antwoordde Hanand
hem: „O neen? Luistert u dan maar
eens naar wat mademoiselle zooeven
zeide. Onder de pijl gemerkt figuur F
heeft de professor enkele woorden ge
schreven".
De schacht van deze veer verschilde
een klein beetje van de anderen. Vlak
onder de driehoekige ijzeren punt werd
de schacht breeder. Het was net alsof
de punt vastgemaakt v.as in een bol
letje: men ziet ook wel eens houten
penhouders, die heel dun zijn en vlak
bij de pen plotseling dik werden.
„Zie pagina 37" zei Hanand. oplezen
de wat de professorr er by had gezet,
en hij sloeg de bladzijden om.
„Pagina 37. Hier is het!"
Hanand ging met zijn vinger langs
ae regels en hield halverwege op.
„Figuur F", zei hij.
Hanand trok zijn stoel wat dichter
naar de tafel toe. Ann Upcott kwam ook
aan zijn kant st2an om beter te kun
nen zien; zelfs Jim Frobisher boog zich
meer over Hanand heen. Ze voelden al
lemaal de spanning; ze waren net ont
dekkingsreizigers die op het prat staan
een zeer belangrijke vondst te doen.
Terwijl Hanand hardop las, scheen hét
wel of ze allen hun adem inhielden en
hij las het volgende:
..Figuur F is de afbeelding van een
vergiftige pijl die mij galeend werd door
Simon Harlowe uit Norfolk en uit Mai-
son Grenelle Dyon. Hij werd hem ge
geven door een zekeren John Carlisle,
een koopman te Kombé bij de Hiré-
rivier, en het is het mooiste exemplaar
van een vergiftige pijl dat ik ooit ge
zien heb. Het Strophanthus zaad ia in
water fijn gestampt en vermengd met
de roode klei die de inboorlingen van
Kombé gebruiken, en dat mengsel is
Oik over de punt van den pill gesmeerd
behalve over het uiterste puntje en de
randen. De pijl is geheel nieuw en het
mengsel versch".
Hanand leunde achterover in zijn
stoel toen hij uitgelezen was.
„En z:ehier dus. meneer Frobisher. de
vraag die we moeten beantwoorden.
Waar is op 't oogenbük de pijl van
Simcn Harlowe?"
Betty keek Hanand aan.
„Air, het ding ergens in dit huis is.
monsieur, zal het ongetwijfeld in de
gesloten kast in mijn zitkamer lig
gen".
„In uw zitkamer?" riep Hanand uit.
„Ja. Dat is wat wij noemen; de
schatkamer hr.lf museum, half woon
kamer. Mijn oom Simon gebruikte hem
en madame cok. Het was hun gehei
de vertrek. vol met eigenaardige,
zeldzame dingen. Maar toen -Simon Har-
lcwe gestorven was wilde madame er
niet meer komen. Ze deed de deur naar
haar kleedkamer op clot zcodat ze er
nooit in een onbewaakt oogenblik zou
kunnen binnen gaan. De kamer heeft
ook een deur naar de hal. En ze gaf
die kamer aan mij".
De rimpels verdwenen van Hanand's
voorhoofd.
,Jk begrijp het wel", zei hij. „En die
kamer is verzegeld".
„Ja".
„Heeft u den pijl ooit gezien, made
moiselle?"
„Voor zoover ik mij herinneren kan
niet. Ik heb maar ééns in de kast ge
keken. Er zitten afgrijselijke dingen in
en Betty rilde en maakte een beweging
alsof ze de herinnering van zich wilde
afschudden.
„Er is alle kans op dat de pijl heele-
maal niet hier in huis is. dat hij nooit
meer hier terug is gekomen", beweerde
Frobisher. „Waarschijnlijk heeft ds pro
fessor hem gehouden".
„Als hy dat kon doen" antwoord
de Hanand. „Maar het is zeur onwaar-
schynlijk dat iemand, die zelf een ver
woed verzamelaar was, hem zooiets zou
laten behouden. Neen!" en hy bleef
eenige ©ogenblikken in gepe\is verzon
ken zitten. „V/eet u wat ik mij af
vraag?" zei hij tenslotte en beantwoord
de toen zijn eigen vraag. ..Ik vraag mij
af of Boris Waberski toch soms wél in
de Gambettastraat is geweest op den
zevenden Mei, en dicht, heel dicht bij
Jen winkel van Jean Cladel!"
„Boris! Boris Wabcrski", riep Jim
uit. Was hij in Hanand's oogen de mis
dadiger? En waarom tenslotte niet
Als er een misdaad gepleegd was kor
het even goed door den man gedaai
zijn, die dacht dat hij door inadami
Harlowe tot erfgenaam gemaakt was.
„Ik vraag me af of hy niet datgem
deed waarvan hij u beschuldigde, ma
demoiselle Betty", vervolgde Hanand.
„Betalen?" riep Eetty uit.
„Betalen of uitvluchten zoeken on
niet te betalen, wat waarschijnlijker i
of, wat nog waarschijnlijker is, hi
ging den pijl halen, die nu van het ver
gif was ontclaan".
Eindelijk had Hanand zijn geheimzin
nïge manier ven doen dus laten varen
Het was duidelijk in welke richting ziji
vermoedens gingen. Jim haalde dïej
adem als een man die wakker word
na een nachtmerrie, en bij het heek
gezelschap werd merkbaar de spanning
minder. Ann Upcott leunde niet meei
op de tafel; Betty zei zachtjes, als tol
zichzelf: „Monsieur Boris! Monsieiu
Boris! Dat is nooit bij me opgekomen!'
en Jim hoorde vol bewondering dat ei
eenige teleurstelling klonk in haar stem
Hanand scheen dit ook te merken
want hij antwoordde glimlachend:
„Dan moet u zich maar dwingen ei
aan te denken, mademoiselle. Hij was
nu niet bepaald vriendelijk tegen u, dus
u behoeft tegenover hem ook niet zoc
fijngevoelig te zijn".
(Wordt vervolgd^
