£w5SSSg|
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 19 OCT. 1927
LETTEREN EN KUNST.
HET TOONEEL.
TE AMSTERDAM
DE BLAUWE VOGEL VAN HET
GELUK.
Laat men mij toch niet komen ver
tellen. dat er in den tegenwoordigen
tijd geen interesse meer zou zijn voor
het goede tooneel! Heeft het overwel
digend succes, dat St. Joanne ook in
ons land mocht behalen, niet het te
gendeel bewezen? Is het niet een ver
blijdend teeken. dat de Stadsschouw
burg te Amsterdam bij de voorstellingen
▼an Maeterlinck's „De Blauwe Vogel
▼an het Geluk" iederen avond stamp
vol is? En is het ook niet bemoedigend
voor een kunstenaar als Verkade, dat
juist zijn groote voorstellingen zich mo
gen verheugen in een ongemeene be
langstelling van het publiek?
En laten wij hier dadelijk mogen
zeggen. dat dit buitengewoon succes
van de opvoeringen van „De Blauwe
Vogel van het Geluk" volkomen ver
diend is. Ik heb genoten, volop genoten
van de poëtische opvoering van dit
dichterlijk sprookjesspel. „Naief" heb
ik Maeterlinck's werk hooren noemen.
O zeker, maar dat naieve heeft voor
mi] Juist zijn bekoring in dezen kinder
droom voor groote menschen. Maeter-
Unck stond, toen hi] L'Oiseau Bleu
schiep, voor een hee! andere taak dan
bijvoorbeeld Strindberg in zijn „Droom
spel" Hij wilde iets zeggen over de
diepere dingen van het leven en van
den dood en hij koos daarvoor tot rijn
intermédiairs*. twee ónderen,
dwong zichzelf daardoor dus tot een
eenvoudige uitdrukkingswijze, tot het
kinderlijke, het naieve. Het is alleen
maar een dichter, die zoo iets kan vol-
MK nog dan door den Inhoud worden
--boeid of liever getroffen
I^STSëtische van dit sprookje. Het
is bewonderenswaardig, hoe Maat"
linck den naleven toon steeds weet
te houden, hoe zuiver en mooi hu de
kinderen Tylrtl en Mr-ïl laat reaE«-
STop aili. rt ondervinden op
hun zwerftochten door het land^der
fantasie. En het is de wondere beko
ring van de opvoering ooor het Ver
e-rizd Tooneel. dat deze kindertoon
even zuiver en mooi. even dichterlijk tot
ons komt door het gebenedijde tatont
van Elsa Mauhs. waarlijk, voor het bezit
var. ten actrice a's Elsa Mauhs kumx»
wii in Holland niet dankbaar genoeg ztin.
Tvityi. het jongetje in „L'Oiseau
B^U- gSt zij oi weer een bewijs van
haar in ons land ongeëvenaarde, zee.
aparte artisticiteit.
m l-.eb oprechte bewondering voor wat
Vetkade als regisseur met de hulp van
Frans van der Kooy er. Rie Cramer'
de decors er. de costuums hebben ont
worpen heeft bereikt. De opvoering van
Dellauwe vogel is een dkad. Doch hoe
voortreffelijk zy ook is geslaagd, de op
voering van dezen kinderdroom zou mij
wSdjnlijk - OP een heel enkel mo
ment na - innerlijk niet hebben ont
roerd. wanneer in dat spel niet voortdu
rend Elsa Mauhs als Tyltyl had gestaam
Want m hoofdzaak blijft de vertomrng
van Maeterlinck's werk een knkspd van
ongetwijfeld - groote bekoring, die
evenmin als de mooiste film - mun
ziel nauwelijks zou hebben
Ik niet voortdurend daarin Trlty
Elsa Mauhs had geiten a">^ht»rf. Dat
was van spel en ze?:en zdo .eer. zoo
poëtisch, zoo kinderlijk en geheel m de
Xkst van deze dichterlijke fantasie, dat
het mij een diepere emotie schonk. Tyl-
tyl's gezichtje was soms éen vraag. H
«onze'te stond in dat spel als het ssrn-
tool van der. vragenden, niet
den mensch En hoe ontroerend klonk
telkens in die groote zaal dat kinderlijke,
reine stommetje, altijd even zuiver in zijn
ntóve verwondering, zijn ontgoocheling
of Zijr. kinderlijke smart!
Het was de blijdschap van een kind
die Elsa Mauhs gaf. toen
land van herinnering - een talereeh
waarin de regie zeer veel stemming tod
gebracht - zón grootouders en zijn ge
storven broertjes en zusjes tónt!
w,ac pon zebroken kinderhartje, dat aoor
klonk Lu het stemmetje van J?'11''
de blauwe vogel uit het land der droo^
men gestorven was. Je h°orde dd
zin, wonderen eenvoud, zonder
eenige opzettelijkheid werden gezegd^
Welk eer. treffend diep accent gal^rijcok
aan de woorden: Er zijn geen doodzzn
was weggevlogen - aan de
^e^waT^ijfS^ dat ailc m^e-
^^tot^td^—met
warme geestdrHt huIde
„^LHsT^ voor Eduard
Verkade. die op den avond d«J-^
Üw wThibeï'wrkade dankbaar te
j Hïi ri:t werk van Maeterlinck,
het to Parts Moskou. Londen en
£Sn ook eindelijfc te
E^nSgtoer^cf^ê
linck's werk heeft gelezen of in de voor
JÏÏ? r ^sr.%rLiid
kdfn tochhntï m« o^.S^dTn
dtopeten zin vaïT t wSk. Verkade heeft
ons De Blauwe Vogel gegeven in een
"ÏÏJwSS»»—
fereel van het ..la„d der herinnermg"
D1. was ook als geheel door de
cor, verlichting, regie en het spel van
alle medewerkenden - hoe «in
bijvoorbeeld de grootmoeder en de lgroot-
vade- van Marie Faassen en La Chapeile
ontroerend! Ook in het tafereel „van
den nacht", dat van decor bijzonder sug
gestief was, werd veel bereikt, In het
„woud" troffen ons aardige details
kostelijk bijvoorbeeld de opkomst der
trommelende haasjes op karakteristieke
muziek en Van Dalsum gaf in dictie
als de „oude eik" veel te genieten, maar
het geheel deed hier nu en dan rom
melig aan. Zeer goed en indrukwekkend
echter was de kerkhofscène met den
mooi gespeelden angst der twee kinde
ren. Het tafereel der toekomst was ver
rassend. maar het slot hiervan het
vertrek van de boot met de jong geboren
zielen stelde te leur, was te reëel en
deed te veel aan. ja aan een Verkade-
plaatje denken. Doch heel mooi van
stemmig was weer de laatste acte in de
hut bij vader en moeder Tyl met het
ontroerende slot.
Bijna heel het gezelschap van het Ver-
eenigd Tooneel werkte aan deze zeer be
langrijke opvoering mee. Mijn verslag zou
te uitgebreid worden, als ik hier alle
medespelenden zou gaan bespreken Laat
lk daarom alleen noemen Nel Stants,
heel geestig en raak van plastiek als de
kat. Polly Obdam, lief en kinderlijk als
Mytyl, het zusje van Tyltyl al bleef
ze dan ook een heel stuk bij haar broer
tje ten achter het Brood en de Sui
ker, vermakelijk belichaamd door Hans
van Meerten en Willem Hunsche en de
„hond" van Kommer Kleyn wat te
druk en opzettelijk en niet zoo „in stijl"
als zijn vijandin de kat.
De muziek van Alex de Jong leidde de
verschillende tafereelen zeer gelukkig in
en ondersteunde nu en dan het spel. De
balletten onder leiding van Mary
Smithuyzen hoewel wat conventioneel,
bekoorden toch het oog. Zoo werd een
geheel verkregen, dat het zeer talrijk pu
bliek in hooge mate boeide en aan het
slot tot een enthousiaste ovatie voerde.
Zou het mogelijk zijn ,X>e Blauwe Vogel
van het Geluk" ook in Haarlem te krij
gen? Ik weet, dat ik namens zeer vele
Haarlemsche tooneelliefhebbers spreek,
wanneer ik op een opvoering van Mae
terlinck's werk bij den heer Van Hees
aandring. Van een uitverkocht huis
niet één avond maar op meerdere avon
den kan hij zeker zijn.
J. B. SCHUIL.
HAARLEM'S KENNEMER
TOONEEL.
„De Vrijbuiter".
Haarlem's Kennemer Tooneel bestaat
nog niet heel lang en als wij ons niet
vergissen heeft deze tooneelvereeniging
al in enkele minder geslaagde voorstel
lingen ondervonden, dat ook het pad
van den dilettant op tooneclgebied niet
altijd op rozen gaat.
Des te meer genoegen doet het ons
nu in deze voorstelling van Hans Mar
tin's ,De Vrijbuiter" veel goeds te kun
nen waardeer en.
Blijkbaar heeft de werkende kring
onder leiding van den regisseur An
ton De Groot hard gewerkt en het re
sultaat is nu geworden een draaglijke
opvoering van Hans Martin's praat
stuk. (Waarom vallen dilettanten toch
zoo dikwijls op dergelijke stukken aan?
Waarom geen stukken gekozen met
„gang" en handeling?).
Enfin: deze Vrijbuiter had nu een
maal niet alleen het hart van de tem
peramentvolle Loekie maar ook blijk
baar de harten van hen die bij H K. T.
over de keuze van stukken beslissen,
gewonnen en zoo werd ons dus „De
Vrijbuiter" voorgezet
„Een prettig stuk!" hoorden wij in de
pauze opmerken. „Je hebt er niet veel
décor voor noodig. Alleen een paar
goeie spelers!"
Inderdaad: een paar goede spelers,
tenminste zeer zeker één goede spieler,
zijn voor dit stuk noodig. Het staat of
valt met de figuur van Rudolf en wij
kunnen constateeren dat de heer W.
Nottelman, die deze waarlijk niet ge
makkelijke rol .op zich had genomen,
het er heusch niet kwaad heeft afge
bracht. Hij was rolvast, bracht nu en
dan een beetje spheer mee (al was het
nog lang niet genoeg) en bewoog zich
vrij los over het tooneel.
Zijn samenspel met Loekie (mej. Rie
Swaanswijk) gaf soms heel aardige mo
menten, vooral ook omdat Loekie zorg
de voor temperamentvol, vrij natuurlijk
en geschakeerd tegenspel. Tegenspel
kreeg de Vrijbuiter van Annie weinig
of niet: de dame aan wie deze rol was
toevertrouwd moet eerst nog leeren wat
„gaan en staan" op het tooneel ls. Van
zich geven aan de rol was bij deze di
lettante al zeer weinig sprake. Het
zelfde kan gezegd worden van Jan; al
was hij iets beter, ook hem ontbrak
ongedwongenheid.
Het samenspel tusschen den ouden
Kees en de souffleuse liet niets te wen-
schen over: zij bleef hem steeds „een
paar maten voor". Het spel van dezen
Kees was nog zoo slecht niet maar
wat zijn rolvastheid betrof had hij er,
net als zijn naamgenoot uit een be
roemd liedje. water by gedaan.
De rollen van Bram Verburg, den do-
miné en Mina werden op bevredigende
wyze vervuld.
Deze opvoering geeft hoop voor de
toekomst. Goed blyven werken onder
uw goede leiding, dames en heeren van
H. K. T.En vooral ook: de uitspraak
nog veel meer verzorgen. Haarlem is
een mooie stad maar haar taal klinkt
leeiyk, vooral op het tooneel. De Vry-
buiter zelf zondigde nog al eens tegen
de zuivere uitspraak van het Neder-
landsch.
Loekie kreeg bloemen.
De schouwburg was flink bezet.
Aan het begin van den avond had
de voorzitter, de heer P. Schipper, een
beroep gedaan op de aanwezigen, om
het hunne er toe bij te dragen dat het
aantal donateurs zou worden uitgebreid.
Wy twyfelen niet of dit beroep zal
niet te vergeefsch zijn geweest. H. K. T.
zal weldra een grooten kring van be
langstellenden om zich weten te ver
zamelen als het voortgaat op den thans
ingeslagen weg.
EMMA EN IRMA
GR AM AT IC A.
GASTVOORSTELLING TE
HAARLEM.
Donderdag a.s. geven Emma en Irma
Gramatica met een Italiaansch gezel
schap een voorstelling in den Stads
schouwburg. Opgevoerd worden „Sogno
d'un Mattino di Primavera" (Lentemor
gendroom) van Gabriele d'Annuncio en
„Le Medaglie della vecchia Signora"
(„The Old Lady shows her Medals")
naar het Engelsch van Sir James
Matthew Barrie.
Van deze stukken, die in het Ita
liaansch worden gespeeld, laten wy hier
een korte samenvatting volgen:
Sogno d'un Mattino di
Primavera.
Isabella werd door twee broers, Giu-
lano en Virginio bemind. Giuliano is in
haar armen vermoord; zU hield den
doode een geheelen nacht omklemd,
drenkte haar lichaam in zijn bloed en
is daarna krankzinnig geworden.
Op een lentemorgen deelt de kamenier
Simonett, den tuinman Panfinlo mede
(le tafereel), dat de broer van den ver
moorde, Virginio, aangekomen is. De
dokter en de oude verpleegster van de
patiente (2e tafereel) verwachten dat
de ontmoeting tusschen Virgino en Isa
bella een gunstigen invloed zal oefenen
op de geestesgesteldheid van de krank
zinnige. Virginio's vurige liefde, zyn
levenskracht en zyn opgaan in de na
tuur schynen die meening te wettigen.
Isabella la Demente verschynt
in een groen gewaad (3e tafereel). Zij
wil één zyn met het groen der natuur,
om "haar menschhéiö af te kunnen leg-"
gen. ZU heeft de aankomst van den
vreemdeling vernomen, doch houdt hem
voor den bruidegom van haar zuster.
Het gelukkige gevoel, dat haar dien len
temorgen doorstroomt, wordt geschokt
door de felle flitsen van herinnering
aan den onizettenden nacht, toen zy
zich in het bloed van den geliefde baad
de. De dokter zendt haar het bosch in.
Beatrice, de zuster van Virgino, welke
laatste door den lenteroes en zyn liefde
voor Isabella alle droefheid meester ge
worden is, verlangen de krankzinnige
■eer te zien (4e tafereel).
Als een vormloos wezen, het gezicht
bedekt met een masker van bladeren,
het lichaam omwonden met planten,
keert Isabella uit het bosch terug (5e
tafereel), zich zqlig voelend uit haar
menschelyk bestaan te zyn verlost.
In haar zuster en Virginio meent zy
een bruidspaar te zien en zy verheugt
zich over die gelukkige Oplossing. Üan
wekt Beatrice bij de droomster de herin
nering op aan den vermoorde, en aan
de aanwezigheid van diens broeder Vir
ginio, haar daarmee voor de nuchtere
werkelykheid plaatsend. De waanzin
breekt daardoor opnieuw uit; de droom
van een lentemorgen is voor by.
Le Medaglie della vecchia
Signora.
Er heerscht oorlog en alle moeders
zyn er nog trotsch op, dat hun zonen
aan het front vechten. Briefkaarten van
het oorlogsveld worden hoog gewaar
deerd, maar als de moeders tc zamer.
zyn wordt de generale staf scherp ge-
critiseerd.
nder de vrouwen is een oude schoon
maakster, die ook gaarne een zoon aan
het front zou willen hebben. Zy heeft
de dagbladen over een soldaat gelezen
die zich herhaaldelijk heeft onderschei
den en daar deze soldaat toevallig haar
naam draagt, vertelt zij rond. dat haar
eenige zoon zich in de loopgraven be
vindt. Op haar hart draagt zy de brie- 1
▼en van het oorlogsveld, die de Jongen
haar zondmaar in werkelykheid be
vat dit bundeltje niets dan leege blaadjes
papier.
Zy stuurt hem in naam van zyn ver
loofde, wier naam ook in de kranten ver
meld stond, levensmiddelen en versnape
ringen met de kleuren van zyn Schotsch
regiment. Dan komt de soldaat met
kort verlof naar zyn geboortestad. Daar
leert hy zyn pseudo-moeder kennen en
het oudje is zoo goed voor hem, dat hy,
diep geroerd, ten slotte toestemt in het
bedrog en haar vraagt hem als haar
werkelyken zoon aan te nemen.
De oude vrouw zwelgt in haar moe-
dergeluk, doch het duurt niet lang.
Kort na zyn vertrek naar het front be
reikt haar het bericht, dat hy gesneu
veld is. Nu biyft zy achter met de arm
zalige erfenis van haar „zoon", zyn
kleeren en de medailles, die hy in den
stryd verwierf.
In de slotscène uit het oudje geen
woord meer. Schreiend bergt zy de sou
venirs in den grooten zak van haar rok
De medailles spelt zy echter op haar
borst; zy bedwingt haar ontroering,
neemt bezem en emmer en gaat weer
aan het werk.
Emma Gramatica is in ons land niet
bekend. In de N. Rott. Crt. wordt zij
beschreven als een knappe en begaafde
actrice, die door een simpel gebaar, een
onderdrukte zucht, spheer weet te schep
pen, de beklemming van een luguber
moment over 'de toeschouwers weet te
brengen. De criticus in 't Rotterdamsche
blad vergelykt haar met onze mevr.
De Boer—van Ryk.
MUZIEK.
R.K. MANDOLINECLUB
„SANTA LUCIA".
Deze vereeniglng gaf in het gemeen-
telyk concertgebouw haar eerste concert
in dit seizoen met medewerking van
mej. Louise Wijngaarden, viool, den
heer Jan Nibbering piano en een klein
gemengd koor, samengesteld uit leden
van het dameskoor „St. Caecilia" en
het mannenkoor „Philip Loots".
„Santa Lucia" toonde zich hedenavond
een eerste-rangs tokkel-ensemble In-
plaats van het gewoonlijk enkel klin
kende getokkel is hier een meer
ruischenden toon verkregen met groote
zeggingskracht en warmer kleur. Zeer
mooie nuanceering viel o.a. op in
„Serenata" van Joseph Rico, terwyl de
metrisch accurate directie van den heer
A. J. P. Hakkenberg van Gaasbeek een
goed samenspel waarborgt. De combi
natie met het gemengd koor was min
der gelukkig. In ..Chanson Monténé-
grine" b.v. zakte het koor enkele malen
pl.m. een heelen toon. Ook aan de ove
rigens verdienstelijke uitvoering van
,La Pesta Del Grano" van Mario
Maciocchi deed dit afbreuk. De uit
spraak liet te wenschen over. Naar myn
meening had hier niet de orkest- maar
de koordirigent de leiding moeten heb
ben. Mej. Wy'ngaarden speelde het
Concert in d mineur van G. Tartini,
alsmede een Nocturne van Lili Boulanger
en werkjes van Josef Suk. 'de bekende
vroegere 2e violist van het Boheemsch
sfcrykquartet (schoonzoon van Dvorak!)
n.l. „Quasi Ballata" en het moeilijke
„Appasslonata". Haar groote vaardig
heid gaat gepaard met een zeer expres
sieve voordracht en toon. zy vond in den
heer ^an Nibbering een volgzaam bege
leider. Het laatste nummer van het
programma „An Der Schönen Blauen
Donau" van Joh. Strauss, viel zeer in
den smaak van het publiek, dat talryk
opgekomen was.
PIET MÖHRINGER.
„Ik zou voor je door het vuur willen
gaan" is een veel gebezigd woord, dat
echter maar weinig in practyk gebracht
wordt. Hier gaan een paar ruiters van
het Amcrikaansche leger door het vuur,
op een weldadigheidsfeest.
STADSNIEUWS.
UITGAAN.
Schouwburg Jansweg.
In den schouwburg aan den Jansweg
komt Vrijdag a.s. „Het Vereenigd Too
neel" (Dir. Verkade en Verbeek) het
biyspel „Hallo 2-8888" opvoeren, dat in
denzelfden schouwburg Zondag jl. ook
met veel succes Is gegaan.
Het stuk had een goede pers in de
hoofdstad; inzonderheid het spel van
Vera Bondam wordt zeer geroemd.
Het Hbld. schreef o.m.: „Het is een
knap stukje dat Vera Bondam ons in
deze hoofdrol laat zien. Dat zU in ko
mische rollen uitmuntend kan zyn, wis
ten wy. Maar van deze teleloonjuf-
frouw maakt zy een prachtige karika
tuur, zoowel in grime als in spel. die
uitnemend volgehouden is en tot in de
klienste byzonderlieden met groote nauw
gezetheid wordt uitgewerkt. Een verma
kelijke charge".
De Amsterdammer zeide: „Vera Bon
dam, in de ongewone hoofdrol, heeft zich
hierby van een geheel nieuwe en heug-
lyke zyde doen kennen: een uitnemend
geestige typeering. juist voldoende aan
gezet om in haar fictie gaaf te zyn en
met een paar prachtige, felle, tragische
slot-accoordenIn Cees Laseur
vond zy een partner, die voor deze rol
geknipt was".
JEUGD AFDEELING I. G. T.
Men schryft ons:
Eenige maanden geleden maakten wy
melding van de oprichting eener Jeugd'
afdeeling der International Order of
Good Templars. Dat hiervoor animo ls
moge blijken uit het feit, dat de plaats
van samenkomst spoedig te klein bleek
te zyn (de Jeugdafdeeling telt thans on
geveer 50 kinderen). Er moest uitgezien
worden naar een betere gelegenheid om
met de kinderen samen te komen.
Hierin is het bestuur geslaagd, dank
zy de welwillende medewerking der
Doopsgezinde Gemeente, die de beschik
king gaf over eenige lokalen aan de
Doopsgezinde School aan de Ripperda-
straat.
Hedenavond komen de kinderen hier
voor het eerst by elkaar, waarvan een
gezellige avond gemaakt zal worden.
Zy, die het nuttig vinden hun kinde
ren reeds vroeg met de geheelonthou
ding bekend te maken laten hun kinde
ren lid worden. Het secretariaat is ge
vestigd Klêverlaan 88.
GEVONDEN DIEREN EN
VOORWERPEN
Terug te bekomen zij: H. W. Rem,
Tetterodestraat 21. bankbiljet; Buhning,
Wilhelminapark 24, kinder-directoire;
Oostermeijer, Lombokstraat 6, horloge;
Kennel Fauna, Parklaan, gebracht door:
Doing, Mr. Cornelisstraat 3, herders
hond; Kollaart, Oranjestraat 102, her
dershond; gele hond; Liedmeier, 1ste
Zuidpolderstraat 19, grijze kat; Swaa-
ningen, Z.B. Spaarne 120, witte kat; K.
Koster, Oranjeboomstr. 86, beige kin
derkousen; Legrand, Lange Heerenstr.
41, kerkboekje; Offerman, Ridderstraat
4, jongensjasje; Bureau van politie
Smedestraat, muilkorf en r:n potlood;
Hentenaar, Harmenjansstraat 30. muts;
Niek- '-. Oranjeboomstr. 163, studen
tenmuts; Spiers, Kinderhuissingel 68 A,
pet; J. van Leeuwarden. Harmenjans-
weg 115 rood, rywielbel.merk; v. d. Meu-
len Iepenstraat 26, rijwielbelasting-
merk; v. Kersen, Kleverparkweg 150,
rijwielbelastingmerk; Florie, Ged. Vol-
dersgracht 21, rozenkrans in étui; A.
Jansen, Voorzorgstraat 24, gereedschap-
tasch.
SPREEKUUR WETHOUDER
REINALDA.
De wethouder voor Openbare Werken,
de heer M. A. Reinnalda, is verhinderd
Donderdag 20 October zyn gewone
spreekuur te houden.
BLOEMEND AAL.
VERGADERING TUINBOUW.
Dinsdagavond hield de afdeeling
Bloemend aal van de Kon, Ned. My voor
Tuinbouw en Plantkunde, haax eerste
vergadering na de zomervacantie in
Vreeburg onder leiding van den heer
E. W. A. v. Nederhasselt.
Tot afgevaardigde ter algemeene ver
gadering werd benoemd mr, D. v. d,
Plaats en tot plaatsvervanger de heer
P. L. v. Bueren.
De jury bestaande uit de heeren Boeg-
schaten, Dykman en v. d. Hul kende
de volgende punten toe.
Collectie Cyclamen 9 p. Spaargaren.
Ciprepodium 10 p., van Oruyningen.
Na behandeling van den beschryvings-
brief kwam de opheffing van den pro-
pagandatuin ter sprake. Na ampele be
sprekingen werd besloten, om den tuin
op te heffen, omdat hy op het oogen-
blik niet aan zyn doel beantwoordt en 't
in orde brengen te groote financieeie
offers vergt.
Chaliapin, de vermaardste zanger van dit cndermaansche, komt naar Nederland.
Hier laten wij van hem een zeldzaam portret zien: naast de danseres Anna Pawlowa,
die ook eerlang weer in ons land zal komen dansen.
Reetoraats-overdracht in Berlijn oiedt een heel
wat schilderachtiger schouwspel dan ten onzent.
Een aantal Duitsehe studenten op weg naar de
plechtigheid.
VELSEN
Geboorten: C. E. AlesLangendyk d.
J. BoerRas d. R. OpdorpAerts z. E.
G. SchaapBos d. H. v. d. Sluis
Broekhuizen d. P. M. BurgersJaspers
d. C. v. d. Zwan—Verhey z. A. Lang
broekKramer d. C. M. Vastenhouw—
Warnaar z. J. de Vries—de Vries z.
Overleden: Josef Bandsma, 11 weken,
zoon van Th. R. Bandsma.
HAARLEMMERMEER
Bevallen: G. EikelenboomHodde, z.
T. A. van Buijten—van Rijswijk, zoon;
C. J. P. Homande Hey. zoon: M. van
VeenReijnders, zoon; M. Geers—Smit,
dochter; M. KolfVerkuUl, levenl. zoon.
Overleden: Maria Cornelia Beemster-
boer, 45 J„ ongeh. dochter van Jb.
Beemsterboer; Janna Markus. 43 j ge
huwd met W. de Jager; Klazina van de
Wetering. 26 j„ ongeh. dochter van A.
v. d. Wetering.
BENNEBROEK
Bevallen: A. Smit—Out, zoon.
EMMA GRAMATICA,
„de opvolgster van Duse", die, met haar
zuster Irma en haar Italiaansch gezel
schap Donderdag in den Stadsschouw
burg o.a. d'Annunzio's „Lentemorgen
droom" zal spelen.
OPERETTE EN KINDERKOOR
„EXCELSIOR"
Zaterdag 22 October geeft bovenge
noemde vereeniglng een Cabaretavond in
gebouw „Bloemhof". Door het kinder
koor worden opgevoerd „De Ganzehoed-
ster" en „Radea" en door het Operette
koor ..De Negertenor". Een bal met me
dewerking van de jazzband „Chrima-
pijo" besluit de uitvoering.
Rubriek voor Vragen
(Zie ook 3de pagina van het 2de blad)
DIVERSEN
VRAAGKunt u my ook zeggen waar
en wanneer Professor Lands te spreken
is, in welk gasthuis en weet u ook hoe
veel de kosten bedragen?
ANTWOORD: Vermoedeiyk meent ge
Prof. Dr. Otto Lanz. Deze houdt kliniek
in het Binnengasthuis te Amsterdam. De
uren zyn ons niet bekend. Schrijft u
eens daarheen om inlichtingen.
VRAAG: Hoe groot zyn de minimum
maten van een tennisbaan met de uit-
loopen medegerekend? Hoe lang, breed
en hoog moet het hekwerk zijn?
ANTWOORD: De lengte van de baan
is 78 voet; de breedte 27. De service-line
is 26 voet van het net verwyderd, 5 voet
hoog aan de einden en 3 1/4 voet in het
midden.
VRAAG: Waar is het secretariaat van
de Nederlandsche Vereeniging voor Ge
meentebelangen?
ANTWOORD: Laan Copes van Cat-
tenburch 23, 's- Gravenhage.
VRAAG: Hebben de leeraren bij het
M. O. te Haarlem behalve een eigen sa
larisregeling ook premlevry pensioen?
ANTWOORD: Ja.
VRAAG: Op alle stafkaarten komt
voor het woord Mooie Nel, ook op de
Polderkaart van Rynland, die naar myne
meening wel het meest ter zake kundig
zal zijn. In Uw blad wordt steeds ge
sproken van Mooie Hel. Wat^ls de Juiste
schryfwyze?
ANTWOORD: Volgens de Geschiede
nis en beschryving van Haarlem, door
F. Allan, heet het water Mooie Hel of
El, doch het wordt in de wandeling ook
Mooie Nel genoemd.
VRAAG: Is op een salariskaart een
zegel noodig?
ANTWOORD: Als het uit te betalen
bedrag grooter ls dan 10 wel.
BURGERLIJKE STAND
HEEMSTEDE
Getrouwd: C. Vollenga en M. W. Fran
sen; P. J. Nachtegeller en H. J. van
Loevesijn.
Geboren: H. van Bakelv. Dansik, z.
S. B. M. SpaanVergnes, d. B. J.
BertWeber, d. S. J. M. v. d. Heuvel
van Blokland, z. M. P. Oorthui:Bak-
kum, d. E. J. C. Withlau—Bok, d.
