WEENSCHE BRIEF
STADSNIEUWS.
"I
CORRUPTIE IN DE GAS-INDUSTRIE.
FEUILLETON
Het Huis met den Pijl
HAARI-EM'S DAGBLAD DONDERDAG 20 OCT. 1327
Philip Lasiio. Een schilder van keizers en ko
ningen. De houten pop met de uniform van Frans-
Jozef. De schilder van den Paus en van Mussolini.
Zijn Londensche avonturen.
Weenen October.
De beroemde Hongaarsche schilder
Philip Laszlo. die zich meestal buiten
de gren~en van zyn vaderland ophoudt
vertoeft op het oogenblik te Boeda
pest. Hij is de schilder van keizers en
koningen, van staatslieden en diplo
maten en thans heeft hy ook de ge
laatstrekken van verscheidene voor
name Hongaarsche persoonlijkheden op
het doek gebracht. De Hongaarsche re
geering bad hem uitgenoodigd om een
portret van den rijksbestuurder Horthy
te schilderen. Laszlo hield zich een week
op het het kasteel Gödöllö op. ééns
het iierelingsverblijf der ongelukkige
keizerin Elisabeth, en hier schilderde
hij Horthy in aömiraaisuniform. Gak
Hörthy's echtger.oote werd door hem
geschilderd en te Boedapest maakte hij
portretten van graaf Bethlen en van
diens vrouw. Verschillende banketten
werden Laszlo aangeboden. o.a. door
den premier Eethlen. door den minister
van onderwijs en door den Engelschen
graant. Sir Calville Barclay.
Laszlo heeft jaren en jaren geleden
ook keizer Frans Jozef geschilderd. De
keizer droeg een generaals-uniform en
cm zijn hals hing de Orde van het
Gulden Vlies. Opdat nu Laszlo ook door
kon schilderen wanneer de keizer zelf
niet aanwezig was. had men een hou
ten pop in de kamer gezet, die met
dezelfde uniform bekleed was. Ook het
Gulden Vlies was niet vergeten. Des
voormiddags werkte Laszlo aan zijn
keizersportret en des namiddags schil
derde hij. in dezelfde kamer van den
Weeaschen Hafburg de jonge aartsher
togin Elisabeth die met prins Liechten
stein verloofd was. Op zekeren namid
dag was de jonge dame zser onrustig,
zy kon haar blikken maar niet op een
bepaald punt concentreeren. Laszlo
stond op. nam het Gulden Vlies van
de pop en bevestigde dit eereteeken op
een gordijn. Hij verzacht de prinses
voortdurend haar blikken cp dit glin
sterende voorwerp gericht te houden
en zij werd inderdaad rustiger. By het
weggaan vergat de schilder het Gulden
Vlies weer cp zjjn oude plaats terug te
brengen. Den volgenden morgen komt de
keizer. Hij ziet het vlies aan het gor
dijn hangen, zet zijn bril op en vraagt
ironisch glimlachend, of Laszlo altijd
het Gulden Vlies als doelpunt- voor de
oogen zijner modellen gebruikt.
De keizer sprak altijd Hongaarsch met
Laszlo. Hij sprak deze taal even vloeiend
als een geboren Hongaar. Laszlo ver
telde den keizer eens een en ander over
paus Leo xrrr. dien hij ook had geschil
derd. Hij kon echter niet zoo gauw het
Hongaarsche woord voor ..pelgrim" vin
den. De keizer zag den schilder glim
lachend aan en zei ..Zarandofc" (pel
grim) beste meneer Laszlo. Het. is maar
goed. dat er hier geen Hongaar aan
wezig is!"
In. hei voorjaar van 1900. het jubel
jaar der Katholieke kerk. schilderde
Laszlo paus Leo XT TI. Hij reed met
een Hongaarschen prelaat naar het Va-
tiaaan. Een pauselijke kamerheer in een
historisch ccstumn ontving den schil
der en bracht hem in een Z2ai, waar de
paus in een wit kleed en een purperen
mantel op een rooden troon zat. Nooit,
zoo zegt Laszlo, heeft hij een man ge
zien. wiens uiterlijk zóó vergeestelijkt
was. In de pri -é-vertrekken van dan
paus schilderde Laszlo. De eerste maal
verliet de paus de kamer zonder een
blik op Laszlo's werk te werpen. Doch
de tweede keer. toen de kop bijna klaar
was, bleef hij staan en boog hij zich
over het doek heen „Mijn lieve zoon",
zei. hij, moet ik dat verbeelden?"
„Ik hoop het, Heilige Vader", ant
woordde Laszlo.
De paus bekeek het portret nog eens
en zei toen, dat bij het hoofd liever en
face geschilderd zou zien. „Dit profiel"
zoo meende hij, „herinnert te zeer aan
Voltaires kop en dat wil ik niat!"
Laszlo begon nu met een ander por
tret. Het profielstuk bevindt zich nog
steeds in zijn bezit. Slechts eenmaal
terwijl" hij voor Easzio poseerde, ontving
de Paus iemand, namelijk kardinaal
Rampokla. Hij veranderde echter niets
aan z\jn houding en bleef onbeweeglijk
zitten.
Jaren later, in 192S. was Laszlo weder-
om te Rorr.e. waar hij Mussolini schil
derde. Laszlo werkte in een kamer in
het paleis Chigi, vlak naast het studeer-
vertrek van den Duce. Vaak trok Mus
solini zich tijdens de schildoruren in
dit vertrek terug om. bezoekers te
ontvangen. Eens werd hij, ongeduldig,
toen hij te lang mcdel moest staan. „U
houdt me hier gevangen als een leeuw
in een kooi!" riep hü uit.
Ook kening Alphons van Spanje en
de koninklijke familie te Madrid wer
den door Laszlo vereeuwigd en in 1907
schilderde hy de Engeische prinses
Victoria. Koning Edward liet zich den
kunstenaar bij de opening van een
exposi'.ie van Laszlo's werken te Londen
voorstellen. Hij was met koningin
Alexandra verschenen en daar er zeer
veel menschen in de zaal waren, merkte
Edward glimlachend tegen den schilder
op: ..Ik hoop, dat u mee uw succes te
vreden bent; er heerscht zulk een ge
drang, dat de koning van Engeland
zich nauwelijks kan bewegen". Koningin
Alexandra schepte veel behagen in een
portret van gravin Lariscli, die met het
Oosienrïjksche keizershuis verwant was.
Zy drukte den wensch uit ook een der
gelijke schilderij van prinses Victoria
te laten maken. Laszlo dacht natuurlijk
dat dit een opdracht was, die eerst later
zou dienen te worden uitgevoerd, maar
den zelfden namiddag om twee uur
reeds kwam een bode met een brief
uit Buckingham Palace, waarin men
Laszlo verzocht om drie uur met het
portret te beginnen. De schilder was
oorspronkelijk van plan geweest slechts
enkele dagen in Londen te biyven en
hij had deshalve maar heel weinig ge
reedschap bij zich. Snel kocht hij nog
een en ander en met een paar oude
kartons, tusschen welke hij teekeningen
bewaarde, toog hij tegen drie uur naar
het paleis.
Terwijl Laszlo voorbereidingen trof
om met zijn portret te beginnen, kwam
ie koning het vertrek binnen. „Ik
schrijf juist aan myn neef. den groot
hertog van Hessen, die mij om mijn
oordeel omtrent een uwer schilderijen
vraagt. Kunt u me niet zeggen, wat ik
zal antwoorden!"'
„Men k2n zijn eigen werk moeilijk be-
oordeelen. Majesteit", gaf Laszlo ten
antwoord, „en daarom moet Uwe Maje
steit maar uw oprechte meening neer
schrijven!"
Dan zag koning E-dward opeens het
oude carton dat Laszlo in de hand had.
„Hé", zei hij, „daar is al een portret
op. en wanneer ik me niet vergis, een
konterfeitsel van graaf Albert Mens-
öorff".
Inderdaad zag Laszlo. dat hij een ont
werp tot een portret van graaf Mens-
dorff bij zich had, dat hij dertien jaar
tevoren had vervaardigd.
VEREENIGING „DOOR r I |TQrM
VERMAAK TOT NUT". I LI 1
UIT HET EOUW BEDRIJF.
In het gebouw De Centrale werd Dins
dag avond een ledenvergadering ge
houden door de afdeel in g Haarlem van
den Al gem. Ned. Bouwarbeiaersbond
ter bespreking van de komende con
tractactie.
Door de patroonsorganisaties Is nL
het loopende contract opgezegd en k
van werknemerszijdfi heeft men diverse
wenschen ten opzichte van een
evencuesie nieuwe arbeidsovereenkomst,
waaronder zeer sterk de vacantie-eisch
naar veren komt.
Duidelijk kwam tot uiting dat men
niet genegen zou zyn eeihge verslechte
ringen der arbeidsvoorwaarden te aan
vaarden. Het Bondsbestuur zal met de
meening der afdeeling in kennis worden
gesteld.
Ter kennis van de vergadering werd
gebracht dat het ledental sterk vooruit
gaande is.
UITREIKING KORTHALS-
PRIJZEN.
In school No. 9 aan de Tempeliers
straat had Woensdagmiddag weer de
jaarlijfcsche uitreiking van de Korthals-
prijzen plaats aan kinderen, die op de
openbare lagere scholen extra hun best
gedaan hadden.
De voorzitter, de heer Vincent Loos-
jes, herinnerde aan de totstandkoming
van het fonds, waardoor bovengenoemde
vereeniging in de gelegenheid is gesteld,
aan de kinderen, die by het verlaten
der school daarvoor in aanmerking ko
men. een prys te schenken.
„Dat is voor jelui een mooie onder
scheiding". zei spreker. „Het is voor ons
een bewijs, dat je op school goed je best
hebt gedaan. Het is een voornaam ding
in de wereld, dat je altijd iets meer dan
je best doet; dat veert tot succes. Zoo
is het ook gegaan met Carnegie, den
schenker van het Vredespaleis; cok deze
heeft na veel moeite m Amerika zijn
weg gevonden en sucoes bereikt. Je moet
trachten, het werk van hooger-geplaat-
sten te begrijpen en als het noodig is,
bijvoorbeeld in vacantietyd of by ziekte,
ook te volbrengen. Ik verzeker je, dat
dan je weg gebaand is en dat je voor
uit komt in de wereld!"
De heer Loosjes richtte zich ook tot
de ouders der leerlingen. „Helpt uw kin
deren", zei hij, „dat zij dit succes zullen
bereiken door uw voorbeeld. Dat zal hen
helpen voor hun volgend leven. Maakt
van uw kinderen plichtmenschen, want
behalve rechten zijn er ook plichten.
Aan het behartigen der plichten ont
breekt tegenwoordig nogal wat. Zorgt er
dus voor. dat uw kinderen nuttige men
schen in de maatschappij worden".
De heer Loosjes ging hierna over tot
het uitreiken der prijzen. Elk kind sprak
hy vriendelijk toe en informeerde be
langstellend naar hun toekomstplan
nen.
Voor een prijs kwamen in aanmerking
van school 5: Frederika H. W. J. Wijs
man: van school 6: Hendrikus W. van
der G lessen; van school 7: Johanna H.
Beilschnridtvan school 8: Johannes
Nachiegeller; van school 9: Johan P.
Moen; van school 10: Cor van Viersen;
van school 11: G. Mienis en J. J. Jan
sen; V2n school 12: Ludwig K. Pape; van
schcol 13: Clasina var. Gelder en Petro-
r.elia Meerman: van school 14: Anton
van de Wetering en Gerrit Keetlaer;
van school 15: Wilhelmina M. Vreene-
goor; van school 16: Tennis van Veen en
Jan Chr. van And el; van school 25:
Johannes Misset; van school 26: Jo
hanna E. Lieverst, van school 27: Gerrit
Kos Pz., Johannes G. Goes en Pieter J.
W. Rieu.
Na het uitreiken der prijzen dankte de
heer Loosjes den heer J. J. Thör.e, den
vertegenwoordiger van het fonds, voor
zijn tegenwoordigheid, en de hoofden
der scholen voor hun goede hulp. waar
op hij ook in den vervolge hoopte te
mogen rekenen.
De heer J. W. Sasburg, hoofd van
school 27, maakte zich tot tolk van de
leerlingen en hun ouders, door voor
deze prijzen te bedanken. „Beloonen en
vermaak zijn twee machtige' factoren *by
ons werk", zei hij. „Het is voor de kin
deren een fcelooning voor het oogenbük,
maar het beteeken t ook een belofte voor
hun toekomst". Ook de heer Sasburg
meende, dat de kinderen in de toekomst,
als ze iets meer dan hun best doen, be
loond zullen worden.
VOORDRACHT-AVOND.
Vcor het Verbond van vakorganisaties
van hoofdarbeiders zal de bekende de
clamator Henri Dekking op Maandag
14 November een voordrachtavond
geven
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1030
LUISTEREN NAAR EEN STANDJE
Jantje staat plichtsge
trouw te luisteren, ter
wijl vader hem be
zweert, dat hy zoo nooit
een flinke groote kerel
zal worden
zyn aandacht begint te
dwalen en hij vraagt
zich af, hoe vader zoo
veel haar van zijn hoofd
heeft verloren
gaat met zichzelf een I verliest bijna zijn even-
weddcnschap aan, dat wicht en beseft dat het
hij verder, zoolang va- verstandiger is, nog een
der praat, op een voet g oogenblik te luisteren
kan blijven staan
gluurt tersluiks naar de
klok en hoopt, dat de
vriendjes nog even op
hem willen wachten
onderzoekt zijn bezittin
gen in zyn broekzak en
vraagt zich af. waar zijn
zakmes kan zyn
beseft plotseling dat va
der hem iets gevraagd
heeft en zegt: ja, vader.
Ontdekt opgelucht dat
hij goed heeft geraden
vraagt of hy mag gaan
en verdwijnt. Vader zegt
tegen moeder dat dit
standje toch biykbaar
wel Indruk op hem heeft
gemaakt.
(Nadruk verboden)
Directeuren die kortingen ontvingen.
GEHEIM „KORTING BOEK" IN BESLAG GENOMEN.
WAT BEOOGT DE VEREENIGING VAN GASFABRIKANTEN?
VROUWENDAG.
Door het bestuur der afdeeling Haar
lem van de Sec.-Dem. Vrouwenclub, is
besloten om op den Vrouwendag, die
over het geheele land op 31 October zal
plaats vinden, een groote vergadering te
deen houden als afsluiting der vrouwen-
maand. Op deze vergadering die zal
plaats vinden m het gebouw De Cen
trale, zal als spreekster optreden me
vrouw M. StraalmanKremer. terwijl
mevr. P. F. Sanders—Herzberger zal
declameeren.
FMERKTNOFM UIT DE
BURGERIJ
DE FRIESCHE VARKENSMARKT.
Een bewoner van den Kloppersingel
klaagt er over, dat hoewel Haarlem
vele goede wegen heeft gekregen, de
Friesche Varkensmarkt nog allertreu
rigst bestraat is. Vele Haarlemmers, die
dagelijks de Friesche Varkensmarkt
moeten passeeren, vooral de wielryders
hebben last van de oneffenheid van den
weg. De inzender heeft geconstateerd,
dat tusschen twaalf en één uur op een
dag in October 457 fietsers en 1234 voet
gangers de Friesche Varkensmarkt pas
seerden. 17C0 menschen, die vier maal
per dag dezen weg gebruiken, en er
terecht over mopperen. Hier en daar
steken rails, die over den weg luopen
we! 3 cM. boven het wegdek uit. Vooral
voor de werkplaatsen van de firma's
Gcnnerman en de opslagplaatsen van
Bremer's houthandel zit de bestrating
vol kuilen. Inzender spreekt de hoop uit
dat Openbare Werken spoedig voor een
betere bestrating zal zorgen.
In verband met de mededeelingen
van den heer Van der Stel over beweer
de corruptie in de gas industrie en van
wat daarvan de gevolgen zyn geweest,
bevat De Telegraaf een uitvoerig arti
kel. i
Het blad herinnert eerst aan de be
kende byzonderheden, die de aanlei
ding waren dat de heer Van der Stel
zijn mededeelingen deed. Voorts memo
reert het dat de heer Van der Stel op
30 Mei IJ. de Vereeniging van gasfa-
brikanten deed dagvaarden om zyn
royement als lid dei' vereeniging onge
daan te maken en hem de gelsden en
nog te lijden schade te vergoeden. De
ze civiele procedure lcopt thans voor
de rechtbank te Den Haag.
Vervolgens geeft het blad verslag van
een onderhoud, dat het had met Mr.
B. J. Nöthorn te Zutfen, den raadsman
van dsn heer Van der Stel. Deeze ves-
iigde allereerst de aandacht op den
eigenaardigen tosstand, dat ook de
leveranciers toegang hebben tot de ver
eeniging van gasfabrikanten en ver
haalde wat o.a. de heer Van der Stel
hem verteld had van feestjes in „Tria
non", na een vergadering, welk: door
een paar leveranciers betaald zouden
zijn, en andere voorvallen uit de prac-
tijk, die illustreeren, dat op dit terrein
wederom zacht en voorzichtig uit
gedrukt ongewenschte verhoudingen
bestaan.
Wij vroegen verder gaat het
blad voort naar de straf
actie, welke eenigen tijd geleden tegen
den heer Van der Stel was ingesteld.
.Mijn cliënt had, zeide mr. N„ on-
eenigheid met den gasdirecteur te Was
senaar, welke zoo hoog liep, dat laatst
genoemde toen Van der Stel hem bezoe
ken wilde, hem de deur toot den neus
dichtwierp. Hierdoor schoot het den
heer Van der Stel in het verkeerde
keelgat en in een schryven aan B. en
W. van Wassenaar beschuldigde hij den
directeur „retourcommissies" te hebben
aangenomen. Directeur Mamhave, ter
verantwoording geroepen, ontkende dit
en werd daarop door den burgemees
ter uitgsnocdigd, een klacht wegens
laster tegen Van der Stel in te dienen."
„Uiteraard moest hy dit wel doen,
doch de zaak liep spoedig in het zand,
want bij de instructie verklaarde de
Haagsche gasmeterleverancier Wilson,
ik meen een der eerste getuigen
dat hij persoonlijk den heer Manhave
een korting ter hand had gesteld.
Hiermede was de zaak voor Van der
Stel afgeloopen, doch genoemde direc
teur bevindt ztóh wegens overwerktheid
in het ziekenhuis te Leiden en men zegt
dat hij om ..gezondheidsredenen" pen
sioen zal aanvragen."
„Kortingboefeen" in beslag geno-
„In verband met dsze geschiedenis,
vervolgde mr. Nöthorn. is huiszoeking
gedaan by de Gautzsch' Industrie
Mpij. voor Electriciteit en Gas, te Am
sterdam en bij de Gasmeterfabriek Wil
son te 's-Gravenhage; en, naar Van der
Stel, die hier by tegenwoordig was, mij
later vertelde, is by beide firma's een
zoogenaamd geheim kortingboek in be
slag genomen, waarin zeker henderd
namen van directeuren voorkwamen,
ieder aangeduid door een paar letters
en verder puntjes, sommigen alleen
door een nummer".
„Bij nader onderzoek, dat vanwege de
justitie bevolen is, is Utrecht als cen
traal punt genomen. Van der Stel heeft
nog geadviseerd om zooveel mogelyk
op één dag by alle daarvoor in aanmer
king komende leveranciers de boeken
in beslag te nemen en vooral filialen
van buitenlandschc fabrieken voorloo-
pig er buiten te laten. Daar zou men
immers toch niets vinden de gegevens
bevinden zich steeds op het hoofd
kantoor en zoodoende zou er gelegen
heid zyn, te waarschuwen dat de jus
titie' tegen de fabriek in kwestie een ver
moeden heeft. Jammer genoeg heeft
men dezen raad In den wind geslagen en
ook een inval gedaan by de firma
Payens te Zeist. vertegenwoordigster
voor Nederland van Bamag."
Wat beoogt de Vereeniging?
„Het standpunt der Vereeniging van
Gasfabrikanten, aldus mr. Nöthorn,
schynt te zijn, niets meer las te laten
en Van der Stel door civiele procedures
uit te putten, dootr, wanneer hy een gas
directeur met naam en toenaam be
schuldigt, een aotie te laten instellen
wegens beleediging en laster,- tot her
stel van eer en goeden naam en tot
schadevergoeding. Men hoopt natuurlijk
hierdoor het bewijs moeilijker te maken
dan bij een strafzaak op aanklacht we
gens laster. Op het oogenblik loopen
er twee civiele procedures ingesteld
door de heeren Van Goor te Zaandam
en Van Hoeve te Oastricum. Van der
Stel beeft hun verzocht, een aanklacht
wegens laster in te dienen, doch dit heb
ben zij geweigerd. Verder wfl directeur
De Groot, te Beverwijk, byv. wèl een
civiele actie, doch geert strafproces; of
hij bang geworden is door het Wasse-
naarsche voorbeeld?"
„Doch Maandag is de heer De Groot
by deurwaardersexiïlo.t gesommeerd,
(wij meldden dat reeds. Red. H. D.)
een aanklacht in te dienen. Doet hy dit
niet dan begint Van der Stel een civiele
actie wegens beleediging en laster tot
betering van eer en goeden naam en tot
schadevergoeding en vosgt daarbij een
aanklacht wegens laster, omdat hy
blijkens zyn schryven aan het gemeen
tebestuur van Vaals, „niet bereid is,
door middel van een strafproces de
chantagebeweging ran een oplichter en
chantoneur te steunen."
Dc lijst...
„Tot neg toe heeft Van der Stel elf
namen van gaedirccteuren genoemd,
wier corruptheid hij bereid is te bewy-
zen, nl. van die te Waalwijk, Vughit,
Sohagen, Oostzaan, Lemmer, Jeure,
Drachten, Bedum, Zalt-Bommel, Win
schoten en Axel. Zyn bedoeling is, voor
iedere civiele actie, welke hem wordt
aangedaan, aan dit lystje drie namen
toe te voegen. Een soort premiestelsel
dus: Voor de procedures-Van Gcor en
Van Hoeve kunt u. naar de lieer Van
der Stel m;j machtigde. noteeren:
Kampen, Groenlo. Warmcnhuizen, Hulst
Roosendaal en Oisterwijk".
„Dit wil ik hieraan ter verduidelyking
wel bijvoegen, verklaarde mr. Nöthorn,
thans gaat het zeker niet om personen,
maar om de zaak."
.Te Maastricht..
Onder de Ingekomen stukken in den
gemeenteraad van Maastricht was een
verzoek van de vereeniging van gasfa-
'-Tikariït-n om subsidie.
In verband .ne' de onthullingen, zoo
meldt de Maasbode, volgde een dis
cussie waarin van verscheidene zijden
werd aangedrongen op een onderzoek,
och te Maastricht en een commissie te
benoemen bestaande uit een lid van
Iedere fractie. De voorzitter deelde mede
dat de dircteur der gasfabriek tegen
een dergelijk onderzoek geen bezwaar
heeft en spreker niet tegen een dergely-
ke commissie. Spreker wil het stuk voor
kennisgeving aannemen en omtrent
onderzoek advies vragen van de com
missie van de bedryven.
Daartoe wordt besloten.
PERSONALIA-
Beroepen is als predikant by de Ge
reformeerde Kerk in Hersteld Verband
te Den Haag Ds. H. Hasper, rustend
predikant te Heemstede.
Bedankt voor het beroep als pre
dikant bij de Ncd. Herv. Kerk te Sche-
veneingen door Ds. J. H. Grolle te Hil-
legom.
Naar het Engelscb van
A. E. W- MASON.
34)
,Nu beschouw dan het verhaal van
Ann Upco'.t eens op dezelfde manier",
vervolgde Hanand. „Veronderstel dat zij
gedurende den loop van dien dag de
tusschendeur van hei slct had gedaan!
Niets gemakkelijker dan dat. Madame
Karïowe was overdag op en haar kamer
was leeg. Bovendien kwam dis tusschen
deur niet uit in madame's slaapkamer,
waar misschien gemerkt zou zijn of hy
cp slot was of niet, maar in een kleed
kamer.
„Ja", stemde Jim toe.
„Welnu dan! Ann Upcott blijft alleen
nadat mademoiselle Harlowe naar het
bal van monsieur de Pouillac vertrokken
is. Ze stuurt Gaston naar bed. Het is
overai donker in huis iedereen slaapt
Veronderstel dan eens dat er zich iemand
bij haar voegt iemand met het pij-
lenvergif in een injectiespuitje. Dat ze
de schatkamer binnen gingen, precies
zooais Ann Upcott het beschreven heeft.
Dat ze één seconde het licht opdraait
terwijl een zeker iemand de schat
kamer dror'.copt en de deur open maakt.
Veronderstel dat de stem, die fluisterde:
„Nu is liet genoeg", de stem van Ann
Upcott zelf was en dat ze het fluisterde
over het lichaam van madame Har
lowe heen tegen een derde persoon, in
die kamer!"
..Een zeker iemand!" riep Jim uit.
Maar wie dan? Wie?"
Hanand ®aalde de schouders op.
„Waarom Waoerski niet?"
„Waberski?" riep Jim opgewonden uit.
..U vroeg mij welk voordeel Ann Up
cott bij dién moord kon behalen en u
heeft uw eigen vraag beantwoord zen
der het te beseffen. Waberski verwacht
te in ieder geval een flink legaat.
En als hij nu eens in ruil voor hulp
aangeboden heeft om dat geld te deelen
met mademoiselle Ann? Heeft ze dan
nog geen reden? Wat weten we ten
slotte van haar behalve dat ze de be
taalde juffrouw van gezelschap is en
dus wel arm zal zijn? Mademoiselle Ann!
Waar komt ze eigenlyk vandaan? Hce
is ze daar in huis gekomen?' Was ze mis
schien bevriend met Waberski?" en
door een kreet van Jim werd Hanand
tot zwijgen gebracht.
Jim had wel aan de mogelijkheid ge
dacht dat Waberski de moordenaar zou
kunnen zijn. als er een moord gepleegd
was een moordenaar die. toen het
bleek dat hij door zijn misdaad niet.
zooals hij gehoopt bad. in het bezit van
een fortuin kwam, nog verder ging en
probeerde chantage te plegen en een
valsche aanklacht indiende. Maar hij
had tot op dit oogenblik niet aan Ar.n
Upcott gedacht in verband met hem.
Maar nu kwamen er allerlei herinnerin
gen by hem op. Die brief aan hem, bij
voorbeeld. Zi had geschreven dat Wa
berski haar om steun had gevraagd er.
ze dreef den spot met dat verzoek. Zou
die brief niet een listige poging zijn ge
weest om hen op eer. dwaalspoor te
brengen? En plotseling dacht hij ook
weer aan een heel ander tooneeltje
verlichte zalen en een menigte men
sehen om een lange gr c ene tafel heen
een slank blond meisje dat aan de
tafel zat en dat steeds maar weer ver
loor, totdat het kleine stapeltje bankpa
pier heelemaal door den croupier was
weggeharkt dat toen opstond, kaars
recht. maar met trillende lippen.
„Aha!" zei Hanand nieuwsgierig. „Dus
u weet wel iets van Ann Upcott af, beste
vriend! En wat weet u dan?"
Jim aarzelde. Een oogenblik leek het
hem niet eerlyk tegenover haar als hij
het vertelde. Als zij het allemaal uitlegde
zou het misschien een heel anderen in
druk maken. Het was misschien beter
om het haar zelf te laten vertellen. Er,
dan moest hij ook aan Betty denker.
ja, vooral aan Eetty, want hij v.as in
Dyon gekomen om haar te helpen.
„Ik zal het u vertellen', zei hij tegen
Hanand. Toen ik u in Parys opzocht,
vertelde ik u dat ik Ann Upcot', nog
nooit van mijjp. leven gezien had. En
dat geloofde ik ook. Pas toen ze gister
ochtend de bibliotheek biimen kwam
loopen besefte ik. dat ik een onwaar
heid had verteld. In Januari van dit
jaar heb ik Ann Upcott aan de speel
tafel in Monte Carlo gezien. Ik zat
naast haar. Ze was alleen, en ze ver
leer. Alles liep haar tegen. Ze hield zich
gesd. Ik kqn alleen merken, dat ze in
moeilijkheden zat aan de manier waarop
ze haar vingers klemde om haar tasch-
je en de blik, die ze op de andere spelers
wierp, toen ze na haar laatste poging
opstond, alsof ze hen tartte om mede
lijden met haar te hebben. Ik had daar
entegen gewonnen en ik liet een briefje
van duizend francs vallen en zette er
stevig myn voet op, zooals u begrijpt.
En toen het meisje weg wilde gaan hield
ik haar tegen. Ik zei in het Engelsch:
„Dit is van u, U heeft het op den grond
laten vallen". Ze glimlachte en schudde
even het hoofd. Ik kreeg den indruk als
of ze op dat oogenblik niet in staat was
om iets te zeggen en even later was ze
tusschen de andere bezoekers verdwe
nen. Ik speelde nog een poosje door.
Tosn stond ik ook op en toen ik mUn jas
ging halen, stond het meisje op van een
van de vele kleine tafeltjes en sprak my
aan. Ze noemde mij bij mijn naam. Ze
bedankte mij heel hartelijk en zei, dat
ze dien avond wel verloren had maar
dat ze toch niet echt in moeilykheden
zat. Ik twijfelde aan de waarheid van
haar woorden. Want ze had geen enke-
len ring aan. geen ketting om haar hals.
geen enkele versiering op haar Japon of
in haar kapsel. Ze liep dadelyk weer van
mij weg en ging aan het kleine tafeltje
zitten, in gezelschap van een man. Het
meisje was natuurlyk Ann Upcott, de
man Waberski. Ongetwyfeld had ze van
hem gehoord hoe ik heette",
„En vond <dit plaats vóór Ann Upcott
in maison Grenelle haar intrek nam?'
vroeg Hanand.
„Ja", antwoordde Jim. „Ik geloof dat
ze in Monte Carlo by mevrouw Harlowe
en Betty is gekomen en toen met her,
terug is gegaan naar Dyon".
„Ja, ja", zei Hanand. Een poosje
bleef hij zwygen. Toen zei hy zachtjes:
„Dat ziet er niet erg mooi uit voor made
moiselle Ann".
Dat moest Jim ook toegeven.
„Maar monsieur Hanand". vervolgde
hy, „als Ann Upcott, wat ik niet kan
gelooven, werkelyk by deze zaak is be
trokken waarom zou ze dan uit vry'en
wil dit verhaal doen over wat ze op den
avond van den zeven-en-twintigsten
had gehoord en fantaseeren over een ge
zicht dat in het donker over haar heen
boog?"
„Daar heb ik wel een theorie over",
antwoordde Hanand „Wanneer heeft ze
ons dit heele verhaal gedaan? Nadat ik
gezegd had dat we de zegels moesten
laten verwijderen en de kamers moesten
onderzoeken. Het is mogelük dat wy iets
in die kaniers zullen vinden, wat het
wenschelijk maakt dat zij de aandacht
afleidt naar een andere vrouw uit mai
son Grenelle. Byvoorbeeld Jeanne Bau-
din of misschien zelfs de kamenier van
mademoiselle Hariowe, Francine Rol-
Iard".
„Maar toch n'et. mademoiselle Betty",
zei Jim vlug.
„Neen, neen!" antwoordde Hanand.
„Dat heeft de klok op de kast afdoende
bewezen. Mademoiselle Betty was er niet
by betrokken. Nu, wy zullen vanmiddag
eens zien. Zorgt u nu maar dat u niet
te laat voor de lunch komt".
Eanand stond op van de bank en na
nog een laatsten blik op den machtigen
berg geworpen te hebben, keken ze weer
naar de stad.
Jim Frobisher keek neer op kleine
pleintjes en de steile daken van ouder-
wetsche huizen. Op de talrijke kerken
stonden ragfyne torentjes. Een beetje
naar 't zuiden en op ongeveer een halve
kilometer afstand zag hij het dak van
een groot huis en de rook die uit een
paar schoorsteenen kwam, en daarach
ter de toppen van hooge boomen die
door de zon beschenen werden.
Maison Grenelle", zei hij.
Hanand zei niets ca bleef onbewege-
lyk staan.
,Niet waar?" vroeg hU, en keerde zich
om.
(Wordt vervolgd.)
