BEÜRSKRONIEK
FLITSEN
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 22 OCT. 1927 f STADSNIEUWS
Aanzienlijke toeneming van onzen export en verbete
ring van de handelsbalans. Internationale samenwer
king. Duitschs fondsen. De emissiemarkt. De
Amsterdamsche Beurs.
Amsterdam, 20 October.
De jongste cijfers betreffende onzen
buiceniandsccen handel geven een op
merkelijke verbetering van den export
en daarmede van de handelsbalans te
zien. In September jl bleef de invoer
met 218 miilioen gelijk aan die van
Augustus (v.j. Sept. 208), doch de export
steeg van 164 millioen in Augustus tot
184 in September tv.j. 178), aoodac liet
invoersaldo in September slechts 33.7
millioen bedroeg, terwijl het in de voor
gaande maanden van die jaar steeds
ongeveer 50 tot 55 millioen beiiep. Zoo
daalde het totale invoersaldo van 1927
tde eerste 9 maanden) tot 472 millioen,
tegen v.j. 560 millioen. Het najaars-
•eizoen heeft dus blijkbaar voor den
handel gunstig ingezet.
Een bemoedigend verschijnsel op eco
nomisch gebied, is de steeds verder
voortschrijdende samenwerking, inter
nationaal, van producenten van ver
schillende grondstoffen en fabrika
ten. Het ligt voor de hand dat dit kan
leiden tot r&tionaliseeriag der (en dus
goedkoopere) productie, terwijl de daar
uit voortvloeiende opheffing van groote
prijsschonxnelingen, medewerkt tot rust
.n de industrie, omdat onregelmatigheid
in den afzet, arbeidsonrust enz. daar
door zeer beperkt worden. Aan alle kan
ten wordt dus verlies en verspilling
took door concurrentiestrijd) uit den
weg geruimd en dit wys; van zelf in de
nchsng van goedkoopsr fabricage. Nog
afgezien van het groote voordeel, dat
door dese samenweving van internatio
nale belangen, het behoud van den vre
de in het algemeen ten zeerste gediend
wordt. Als gunstige symptomen in dit
opzicht kan gewezen worden op het feit.
dat bijv. de Engelsche, Amerika ansche
en Nederlandsche belanghebbenden bij
de tznproducrie plannen hebben opge
steld ter controle van den tinprijs.
Daar deze producenten vrijwel de ge-
heele tinproductie in handen hebben,
kan de door hen te stichten vereeniging
den tinprijs voor een jaar vaststellen.
cMen gelooft op 300 pat.). Het doel is
den werekiprys op een redelijk peil te
stabiliseeren, zoodat de verbruiker nauw
keurig kan berekenen wat het metaal
hem kost en speculanten worden afge
schrikt.
Zoo is ook tusschen de beide groote
automcbielconcerns Ford en General
Motors een overeenkomst afgesloten,
die de concurrentie tusschen hen beide
zal uitschakelen.
Bij de Amsterdamsche Vereeniging
voor den Effectenhandel bestaai thans
geen bezwaar meer tegen de opneming
van leeningen van Duitsche publiek
rechtelijke lichamen in de officieele no-
teering. Dit vindt zijn oorzaak in de
omstandigheid, dat op den oproep van
het bestuur der vereeniging aan Neder-
Iandsche crediteuren van verschillende
Duitsche publiekrechtelijke lichamen,
waarvan nieuwe leeningen voor opne
ming in de prijscourant zijn aange
vraagd, slechts een uiterst gering be
drag aan fondsen is aangemeld van
houders, die door de valorisatie ge
schaad zouden zijn. Daaruit trok het
bestuur de conclusie, dat de overgroore
meerderheid der ccrediteuren zich by
de valorisatie heeft neergelegd en dus
een schikking is tot stand gekomen
Philips kondigde een nieuwe emissie
aan van gewone en pref. aandeeien.
Gem. Bezit in vrhouding van 1 nieuw
op 4 oude aandeeien, tegen 200 pet. voer
de gew. en 120 pet. voor de cum. pref.
aandeeien. Waarschijnlijk za! het divi
dend over 1527 21 pet. (v.j. 16 pet.)
op de gew. en 9 pet. (8 pet.) op de
prefs, beloopen. Aangekondigd werden
verder nog de uitgiften: 4.000.000 dollar
7 pet. stabüisatieleening Polen tegen
92 pet., 750.000 pst. 6 12 pet. obl. Ver.
Staten van Brazilië a 91 1 2 pet. 8
millioen 6 1,2 pet. Ie hyp. obl. Gew.
Victor Stickztoffwerke a 96 pet. Dan
werd f 60 millioen schatkistpapier aan
geboden, dat nu 5 pet in plaats van 4
pet. rente geeft, in verband met de dis-
conto-verhcoging van de Neder la ndsche
Bank 1 pet., cm onze kapitaalmarkt
te versterken en de al groote stroom
buitealandsche emissies wat te tempe
ren).
De beurs heeft in de afgeloopen over
zichtsperiode een onregelmatig voor
komen gehad. Over het geheel genomen
was de stemming echter lusteloos en
hadden winstnemingen de overhand. De
handel weid ook al niet bijzonder ge
stimuleerd door het feit, dat geld duur
der werd en voor prolongatie een koers
van 5 pcc werd genoteerd, iets wat in
geruimen tijd niet is voorgekomen.
Zoo stelden bankaandeelen, in over
eenstemming met de algemeene markt-
tendenz, zich meestal eenige punten la
ger.
De industrieele afdeelin® vertoonde
weinig fut. Kunstzijde waarden op de
min gunstige stemming in het buiten
land..
Philips op de niet meevallende nieuwe
emrssievoorwaarden, waardoor de koers
der gew. aandeeien even terugliep van
550 tot 515. Jurgens wist zich nog aardig
te handhaven en kwam slechts enkele
punten lager af. Machinefabriek Stork
keert 6 pet. (onv.) dividend uit. Aandee
ien Steywal Motorenfabriék krijgen
geen enkele liquidatieuitkeering, daar er
niet eens genoeg is, om alle crediteuren
ten volle te voldoen.
Oliewaarden aanvankelijk tamelijk
vast, kregen later ook een lusteloos aan
zien. Koninklijke wist nog een enkel
punt te verbeteren per saldo.
In rubbers ging wel weinig om. maar
ten slotte maakte deze afdoe ling nog
het slechtste figuur niet. De markt voor
het artikel was de laatste dagen beter,
op gunstiger restrictieberidhten, aoodat
de stemming hier vrij goed was. Zoo
doende boekten de meeste fondsen in
deze afdeeling per saldo een koers
winst van 5 tot 10 punten.
Scheepvaarten met weinig handel en
eerder iets in reactie, zoodat de koer
sen een paar punten beneden het vorig
peil afkwamen.
Suikerwaarden aanvankelijk stijgend,
kregen het de laatste dagen ook al met
de lusteloosheid te kwaad, waarbij de
lagere New-Yorksche suikerprijzen
een handje hielpen. Zoo kwamen de
koersen hier eenige punten lager af.
Tabakken maakten geen uitzondering
op de algemeene tendenz. De handel
was gering en de stemming flauw, zoo
dat ook hier over vrijwel de geheele li
nie een afbrokkeling van enkele punten
plaats had. z
BEURSMAN.
DE BIOGRAPHÏE VAN
STRAVINSKY.
OPGETEEKEND OP
MUZIEKROLLEN.
Bewonderaars van den componist en
pianist Igor Stravinsky zullen, aldus de
Tel., binnenkort in de gelegenheid zijn
zijn levensgeschiedenis te lezen, terwijl
zy op hun electrïsche piano's de stukken
laten afrollen, welke coor den meester
:ecomponeerd en zelf gespeeld zijn.
Hij is sinds eenigen tijd reeds druk
>ezig in een kamer op de vierde ver
dieping van een gebouw in Bond-Street
te Londen een aantal rollen te spe
len en zijn levensgeschiedenis te schrij
ven.
Op elke rol rallen de omstandigheden
vermeld worden waaronder hy het stuk
gecomponeerd heeft en zijn levensbe
schrijving tot op den tijd waarvan de
compositie dateert.
,jk ben hier gekomen voor dit werk
en voor dit werk alléén", zeide hij te
gen een verslaggever. „Neen, ik heb
geen concerten gegeven, daar had ik
geen tijd voor".
Verder sprak hij over het vele werk,
dat hem wachtte: „U kunt u niet inden
ken hoe inspannend het leven van een
kunstenaar is! Het ls erger dan dat van
een Amerikaanschen millionnair", voeg
de hij er aan toe.
.Ik heb mijn levensgeschiedenis in
het Fransch geschreven en heb tevens
de aesthetische en technische basis aan
gegeven waarop mijn composities ge
bouwd zijn".
JUBILEUM IN DE
GROOTE HOUTSTRAAAT.
Een van de bekendste zaken in de
Groote Houtstraat viert Dinsdag 25 Oc
tober een jubileum. Dan is het namelijk
25 jaar geleden, dat de heer F. W. Mar
tin zijn zaak in toiletartikelen begon in
het perceel Groote Houtstraat 109.
De heer Martin, die om gezondheids
redenen op 1 Januari van dit jaar öe
zaak aan den heer M. Aukema heeft
overgedaan, maar er nog steeds aanwe
zig is. deelde ons mede. dat hy 25 jaar
geleden in dat perceel maar met een
heel klein winkeltje begonnen is. De
zaak had toen natuurlijk een heel an
der aanzien dan tegenwoordig. En de
omstandigheden waren ook heel anders.
In 1902 liad hij in deze straat geen col
lega's en er werd ook veel minder ver
kocht. Bij tegenwoordig vergeleken was
de omzet zelfs heel miniem; wat nu bij
voorbeeld in een maand wordt omge
zet. werd vroeger in een heel jaar ver
kocht. Ook het prijsverschil is belang
rijk. Een flcsch echte Keulsche eau-de-
cologne 4711. die nu 4 kost, ging toen
weg voor 1.50. Natuurlijk heeft ook
hier de oorlog in de prijzen een omwen
teling veroorzaakt. In de jaren van 1914
tot 1918 heeft de heer Martin trouwens
ook nog met andere moeilijkheden te
kampen gehad. „Als ik artikelen in
Duitschland wilde bestellen, kreeg ik ze
niet", zei de heer Martin, „omdat men
daar dacht dat lk een Franschman was.
En wendde ik me tot Frankrijk dan had
ik evenmin succes. Men sprak daar myn
naam uit als „Martien" en dacht met
een Duitscher te doen te hebben! Ik
kreeg uit die twee landen niets!"
Hij heeft zich evenwel uitstekend door
die misère heen geslagen.
In 1919 was hij wegens den groei van
zijn zaak genoodzaakt, naar een grooter
perceel uit te zien. Gelukkig voor hem
behoefde hij de Groote Houtstraat niet
te verlaten, want juist kwam daar het
perceel 105 leeg, waar hij nu gevestigd
is. Waren het vroeger bijna uitsluitend
toiletartikelen, die verkocht werden,
thans ls er een uitgebreide handel in
byouterlecn en lederwerk bijgekomen.
Tegelijk met dit jubileum hoopt ook
de loopknecht J. van Dijk den dag te
herdenken, dat hij 25 jaar bij den heel
Martin in dienst is. Hij heeft dus mee
gemaakt hoe het kleine winkeltje van
een kwart eeuw geleden gegroeid is tot
de groote en smaakvolle zaak, die in
ieder opzicht een waar sieraad voor de
Groote Houtstraat is.
De heer Martin, die vóór hij met deze
zaak begon nog 23 jaar lang in den
boekhandel is werkzaam geweest en die
nu weldra wegens zijn gezondheidstoe
stand heengaat, hoopt dat deze zaak tot
in lengte van jaren mag blijven bloeien
WINST UIT OVERHEIDS
BEDRIJVEN.
In een bijeenkomst van het departe
ment Rotterdam van de Ned. Maat
schappij voor Nijverheid en Handel die
werd bijgewoond door verschillende
vertegenwoordigers van middenstands
organisaties, heeft Jhr. J. C. Mollsrus,
stcretaris van de Haarlemsche Kamer
van Koophandel en Fabrieken gespro
ken over: „Winst uit Overheidsbedrij
ven".
Toen de heer Mollerus elders deze
rede hield, gaven wij daar reeds ver
slag van.
Verschillende vragen werden den heer
Mollerus gedaan. De heer Mollerus deed
in zijn antwoord opmerken dat aan het
vraagstuk nog tal van neven problemen
vast zitten, zoo o.a. de kwestie van de
tariefspolitiek. Er is maar één openbaar
electriciteitsbedrijf in ons land, dat
zuivere openbare tarieven heeft, n.L
het provinciaal electriciteitsbedrijf in
Noord-Holland. Spreker weet, dat de
groote industrie prijs stelt op geheime
tarieven, maar die geheime diplomatie
acht spreker buitengewoon funest.
Om daarin verandering te brengen
zou men de Vereeniging van directeuren
van electriciteitsbedrijven moeten aan
pakken. Van den toestand in Noord-
Holland gaf spreker een overzicht, deze
is een gevolg van een ontbreken van de
kolenclausule in de contracten van de
P.E.N. (de oude Kennemer Electrici-
teits Maatschappij).
Dit alles ter illustratie, dat verschil
lende bedrijven werkten met tarieven
voor sommigen te hoog, voor anderen
te laag.
Een ander merkwaardig voorbeeld
van den chaos in tarievenpolitiek lever-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1032
BABY HUILT
Baby begint te huilen zonder spe- I
ciale reden, dan om zich ermee I
te amuseeren
begrijpt niet waarom vader en
moeder niet komen aansnellen om
te vragen wat er is
vraagt zich af, of er wel genoegen
aan huilen is, als niemand er zich
om bekommert
moeder wil wel naar hem toe
komen. maar vader vindt dat het
beter is hem te laten huilen
alsof vader er eenig begrip
heeft wat een baby toekomt
misschien verandert vader nog
van gedachte als hij alle krachten
inspant
harder kan hy niet en zy heb
ben toch gedaan, of ze doof zijn
vraagt zich snikkende af, of het
de moeite waard ls, nogeens te
beginnen.
ziet in dat het nutteloos is
gaat met zyn teen spelen.
«Nadruk verboden).
den de ijsfabrieken in Haarlem, IJmul-
den en Amsterdam, betoogde spr.
Naar aanleiding van andere hem ge
stelde vragen, zeide spr. nog. volgens
het verslag der NJR.Ct., dat hij een
tegenstander is onder alle omstandig
heden van een gemeentelijk winkelbe
drijf, wel is hij voorstander van een ge
meentelijke toonzaal. Deze laatste moet
een showroom, geen verkoopinrichting
zijn.
Spr. heeft bezwaren tegen uitbreiding
van de overheidsbedrijven. Het ls de
vraag z.i. zelfs of door het particuliere
bedrijf handel en nijverheid niet beter
met electrischen stroom bediend kunnen
worden dan door overheidsbedrijven.
Men zie naar Twente en naar de Zaan
streek.
GEDRANG OM IN DEN
TREIN TE KOMEN.
MAATREGELEN TER VER
BETERING GEVRAAGD.
De heer Schaper, lid van de Tweede
Kamer, heeft aan den minister van
Waterstaat de volgende vragen gesteld-
1. Is de minister bereid, op korten
termijn een onderzoek in te stellen
naar de bezetting der treinen, rijdende
tusschen 'sGTavenhage en Leiden, ln
het bijzonder naar die van trein 10.88,
vertrekkende van den Haag om 17.27,
waar telkens, volgens betrouwbare oog
getuigen, ten aanzien van de derde
klasse een onbehoorlijk gedrang ont
staat om in den trein te komen, terwijl
bij vertrek de derde klassewagens op
ergerlijke wijze zijn overvuld, zoodat
tientallen van reizigers op elkander ge
drongen moeten staan?
2. Wil de minister, indien deze toe
stand als bovenomschreven wordt be
vonden, ten spoedigste maatregelen uit
lokken om aan dien misstand een eir.de
te maken?
DOOR EEN LIER
GEGREPEN.
SLACHTOFFER DADELIJK
DOOD.
De correspondent van ce Tel. te Har-
lingen schrijft:
Bij het binnenkomen van het Duit
sche stoomschip „Margot" is de 50-
jarige ongehuwde matroos J. Sieb uit
Steinkirchen, met> zijn hoofd door den
winch gegrepen. De ongelukkige werd
vreeselijk verminkt en was onmiddellijk
dood.
INGEZONDEN MEDEDEELtHC-EN k 60 CENTS PER REGEL.
ADMINISTRATIES EN BELASTINGZAKEN gg££
INRICHTEN'. BI'HOUDEN EN CONTRÖLEEREN VANAF <0,- PER MAAND ilü*'
N. J. Th. SCHMIDT - LEERAAR M.O. BOEKH. - WILHELM IN AL AAN 4 - DENHOUf
LANGS DE STRAAT
Een gemeente-aap
als deserteur.
De gemeente Velsen is een ingewikkeld
grootbedrijf. Zy exploiteert een gasbe
drijf, een waterleiding, groote bouw
terreinen, alsmede een prachtig wandel
park „Yelserbeek" genaamd, mitsgaders
het daarbij behoorende gevogelte en ge
dierte, bestaande uit een gros duiven,
vier kalkoenen, drie pauwen, verder di
verse soorten hoenders, zwanen, gan
zen, eenden, alsmede een aantal reeën
en. drie apen. Deze apen wonen in
het apenhok, waarvoor zich op alle tijd
stippen van den dag. behalve als het re
gent, talrijke kijklustigen verdringen,
grooten en kleinen. De grooten staan
meestal vóóraan en voeden de vlugge,
schrandere dieren met allerlei lekkers,
als sausjes, stukjes drop, eikels, stukjes
glas en af en toe, voor afwisseling, met
inktpotlood. Een der milde gevers, die
z'n cadeau zeker graag nog eens terug
wilde zien, maakte gebruik van een
vischhoek Welk aanbod echter niet werd
geaccepteerd.
Kees is de baas van de drie. Als de op
passer in de kooi komt springt Kees
hem op het lijf en graait met z'n lange
handen de maïskorrels uit 's mans zak
ken. Kees doet dit met schele oogen; z'n
linkeroog bestuurt den graaienden poot,
z'n rechter tuurt naar de deur, met de
klaarblijkelijke bedoeling om te probee-
ren, aan den anderen kant daarvan te
komen, aan den kant, waar de hooge
boomen zijn en de vrijheid lokt.
De oppasser kent de vrijheidsliefde van
Kees en sluit de deur steeds zorgvul
dig toe.
Maar eens op een dag. niet zoo heel
lang geleden, was Kees vlugger dan men
zelfs van een aap kan verwachten. Kees,
ons aller Kees, de trots van z'n 35000
meesters en meesteressen ziet zijn lang
gekoesterden wensch in vervulling gaan
Kees nam de beenen, achtervolgd door
den wanhopigen oppasser, die het na
tuurlijk tegen het vlugge dier moet af
leggen. In een ommezien zit „onze"
aap boven in een boom. Lustig springt
hy van tak op tak. Van uit de hoogte
blikt hij medelijdend neer op de menigte
onder hem. Af en toe voert hy een
schitterenden tango uit; het ls, alsof
door den aether de geluidgolven van
Nico Treep's orkest tot hem doordrin
gen.
Aan den voet van den boom wordt
krijgsraad gehouden. Want vriendelijke
woorden noch dreigementen kunnen
Kees doen besluiten, om op z'n schre
den terug te keeren Er is maar één
middel: hem halen. Maar dit is gemak
kelijker gezegd dan gedaan. Want Kees
zit hoog en een mecsch is nu eenmaal
geen aap.
Tenslotte besluit één der mannen,
het stoute stuk te wagen. Hij klimt met
de vlugheid van een aap en dpn moed
der wanhoop naar boven. Een sappige
peer, afkomstig uit den gemeentelijken
bongerd gaat mee als lokmiddel. Met een
flinken hap in de heerlijke vrucht de
monstreert de man, die ongetwijfeld
zeirs Michiel de Ruyter een lesje in het
klimmen had kunnen geven, met smak
kende lippen dat het voorwerp in z'n
hand eetbaar en lekker is. En Kees, de
schrandere Kees. het sieraad van de
apenkooi loopt er waarachtig in. Hij laa*
zich vangen.
Dan moet nog het waagstuk worden
opgelost, hoe men een aap, die niet
van plan is zich gedwee te laten ver
voeren, naar beneden moet krijgen. De
man ln den boom heeft ondanks zijn
klimtalenten, z'n beide handen noodig
om zich aan de takken vast te houden.
Maar dit moeilijke vraagstuk wordt op
waarlijk meesterlijke wijze opgelost.
Een lange stok met een zak eraan
wordt omhoog gestoken; ondanks al z'n
protesten gaat de aap den zak in en
komt op deze wijze behouden omlaag.
Ook de dappere klimmer, die naar wU
vernemen zal worden aangesteld tot ge
meentelijken apenvanger, bereikt zonder
ongevallen den beganen grond.
En nu zit Kees weer achter het kip
pengaas en eet weer sausjes enz. En
staart met droeve oogen naar buiten,
naa? de hooge boomen in het land der
vrijheid. Als hij een gonjezak ziet wipt
hij met één sprong in z'n nachtver
blijf.
S. B.
DE HÏLVERSUMSCHE
RAADHUISPLANNEN,
TEGEN BOUWEN IN EIGEN
BEHEER.
De Ned. Aannemersbond en de Ned.
R.-K. Bond van Bouwpatroons hebben
aan B. en W. van Hilversum een adres
gezonden inzake het bouwen van een
nieuw Raadhuis.
Voor adressanten was het voorstel een
teleurstelling dat het bouwen in eigen
beheer zou worden uitgevoerd. Gegron
de redenen daarvoor kunnen adressan
ten niet zien. De motiveering tot dat
voorstel althans komt hun onjuist voor.
Er wordt toch gezegd dat: de ervaring,
de laatste jaren bij de uitvoering van
belangrijke werken opgedaan, geleerd
heeft, de voorkeur te moeten geven aan
het uitvoeren in eigen beheer.
Adressanten zouden willen vragen:
Waar Is die ervaring opgedaan? Hun is
het tegendeel bekend. Het eigen-beheer
systeem komt nog slechts sporadisch
voor. en is in de laatste Jaren juist
hoe langer hoe meer verlaten, zoodat
het feitelijk als afgedaan kan worden
beschouwd. Adressanten geven hiervan
enkele voorbeelden.
Naar meening der adressanten heeft
de ervaring uitgewezen dat aanbesteding
steeds de voordeeligste weg is, integen-
stelling met de meermalen mislukte uit
voeringen in eigen beheer.
FEUILLETON
Het Huis met den Pij!
Naar het Engelsch van
A. E. W. MASON.
35)
De commissaris, monsieur Girardot
was een dikke, kale man van middel
baren leeftijd met een lorgnet op zijn
groote neus; zijn secretaris Maurice
Thevenet was een knappe beginneling
bij de administratie van de politie, een
beetje overdreven mooi aangekleed en
blijkbaar naar zijn eigen idee nogal on
weerstaanbaar voor het schoone ge
slacht.
„Ik heb monsieur Bex, mademoiselle,
notaris in Dyon gewaagd of hij ook te
genwoordig wilde zijn", zei Jim.
„Prachtig", antwoordde de commissa
ris. en op dat oogenbük werd monsieur
Bex aangekondigd. Hy kwam precies om
drie uur. De klok sloeg teen hij buigen
de binnen kwam. Alles was dus in orde.
Monsieur Bex was erg in zijn schik.
„Als meneer de commissaris het goed
vindt", zei hij glimlachend, „kunnen wij
dadelijk beginnen met het slot van deze
zaak."
Wij wachten op monsieur Hanand",
jei de commissaris.
„Hanand?"
„Kanand van de Süreté te Parijs, die
door den rechter van instructie, verzocht
is om de leiding van dit onderzoek op
zich te nemen", legde de commissaris
uit.
„Onderzoek?" riep monsieur Bex ver
wonderd uit. „Maar er is toch geen
sprake meer van esn onderzoek?" en
Betty Harlowe nam hem even ter zijde.
Terwijl zij den notaris snel op de
hoogte bracht van wat er dien ochtend
gebeurd was ging Jim de kamer uit en
de gang in om naar Hanand te zoeken.
Hij zag hem dadelijk; maar tot zijn
groote verbazing kwam Hanand achter
uit de gang, alsof hij het huis uit den
tuin was binnen gekomen.
,Jk zocht u in de eetkamer", zei hij,
en wees op de deur van die kamer, die
achter in het huis was naast de biblio
theek. met den ingang achter de trap.
Wij zullen maar naar de anderen toe
gaan".
Hanand werd aan monsieur Bex voor
gesteld.
„En deze heer?" vroeg Hanand, ter
wijl hij even voor Thevenet boog.
.Mijn secretaris, Maurice Thevenet", zei
de commissaris, en veegde er half luid
bij: „een alleraardigste jongen, met een
bijzonder scherp verstand. Hij zal het
nog ver brengen".
Hanand keek Thevenet vriendelijk be
langstellend aan. Ds beginneling keek
met schitterende oogen naar den groo
ten man.
„Als ik niet van deze gelegenheid weet
te profiteeren, monsieur Hanand, bewijs
ik daarmee dat ik heelemaal geen ver
stand heb", zei hij met een bescheiden
heid waarmee hij het hart stal van
monsieur Bex.
„Dat is keurig gezegd", zei hij.
.Hanand was nooit afkeerig van
vleierij. Hij knipoogde even tegen Jim
Frobisher en drukte den secretaris warm
de hand.
„Aarzel dan niet met mij alles te
vragen, beste jongen", antwoordde hij.
„Ik ben nu Hanand, ja! Maar ik was
eens een jonge Maurice Thevenet, helaas
zonder zijn knappe gezicht".
Maurice Thevenet bloosde verlegen.
„Dat is heel aardig gezegd", zei mon
sieur Bex.
„Het begint warempel op een gezel
lige familiebijeenkomst te lijken", dacht
Jim Frobisher en hij vond het bepaald
een opluchting toen de commissaris op
gewichtigen toon begon te kuchen.
Hij liep naar het midden der kamer
toe.
„Wij. Girardot, commissaris van politie
zullen nu de zegels verwijderen", zei hij.
Hij ging hen voor door de bibliotheek,
de hal door en de gang in tot aan de
breede deur van mevrouw Harlowe's
slaapkamer. Hij verbrak de zegels en
nam een sleutel over van zijn secretaris.
Hij maakte de deur open en het gezel
schap drong onmiddellijk naar voren.
Hanand hield hen tegen met uitgestrek
te armen.
„Een oogenbük, als 't u blieft!" com
mandeerde hü en over zyn schouder
heen keek Jim Frobisher even de ka
mer in en rilde.
Dien ochtend in den tuin had hij er
naar verlangd dat Hanand toch vooral
zou doorgaan met het onderzoek, dat
de eene ontdekking na de andere zou
volgen totdat de misdadiger tenslotte
gevonden was. Maar nadat ze samen op
het hooge terras hadden gezeten stond
elke gedachte aan de jacht op den da
der hem tegen en hij wachtte angstig
de verdere gebeurtenissen af. In zijn ver
beelding was deze slaapkamer, verlicht
door een paar smalle strepen daglicht
die door de reten van de luiken kwamen,
koud en stil en geheimzinnig bevolkt
met spookgestalten, waarvan niemand
de gezichten kon zien. die in het duister
met elkaar worstelden. Toen liepen Ha
nand en de commissaris raar de ramen
tegenover hen, schoven ze open en maak
ten de luiken los. Het heldere daglicht
scheen naar binnen, en Jim Frobisher
voelde zich opgelucht. De kamer was
schoen, de stoelen stonden netjes tegen
den muur, het bed was l-edekt met een
geborduurde sprei; alles was keurig in
orde; het zag er precies uit als een leege
slaapkamer in een hotel.
Hanand keek om zich heen.
„Ja", zei hy. „Deze kamer is na ma-
dame's begrafenis nog een week open
geweest. Het zou wel een wonder zijn als
wU nog iets hadden ontdekt dat ons hel
pen kon".
Hij liep naar het bed, dat met het
hoofdeinde tegen den muur stond, hal
verwege de deur en de ramen. Een klein
plat belletje met een geëmailleerd knop
je stond op het ronde tafeltje naast het
bed het snoer liep langs de tafelpoot
naar beneden en verdween onder het
vloerkleed.
„Deze bel gaat zeker naar de kamer
van de verpleegster", zei hij tegen Betty.
„Ja".
Hanand bukte zich en bekeek het
nauwkeurig. Maar er was niets aan
te zien wat er op wees dat er mee ge
knoeid was. Hij stond weer op.
„Mademoiselle, wilt u met monsieur
Girardot naar de slaapkamer van Jean
ne Baudin gaan, en de deur sluiten. Ik
zal op deze bel drukken en u zult hoo-
ren of ze afgaat, terwijl wij hier er ons
van kunnen overtuigen of geluiden die
in de eene kamer gemaakt worden, ln
de andere kamer gehoord kunnen wor
den".
„Zeker".
Betty iam den commissaris van po
litie mee* en een paar seconden later
hoorden degenen die in de slaapkamer
van mevr. Harlowe waren 'n deur dicht
gaan.
„Wilt u de deur nu als 't u blieft dicht
doen?" verzocht Hanand.
Bex, de notaris, sloot de deur.
„En nu stil zijn".
Hanand drukte op het knopje van de
bel, maar men hoorde niets. Hij drukte
er nog eens op, met hetzelfde resultaat.
Dc commissaris kwam weer terug.
„En?" vroeg Hanand.
„U heeft twee maal gebeld", zei de
commissaris.
Hanand haalde lachend zijn schouders
op.
„En een electrische bel geeft toch een
hoog, doordringend geluid", riep hij uit.
„Wat maakten ze de huizen toch so
lide, in den tijd dat maison Grenelle
gebouwd werd! Zyn de kasten en la
den open?"
Hij probeerde er een, maar die was
op slot. Monsieur Eex kwam naar hem
toe.
„Alle laden zijn afgesloten op den
ochtend dat madame Harlowe dood ge
vonden werd. Mademoiselle Harlowe zelf
heeft ze in mijn tegenwoordigheid op
slot gedaan en mij de sleutels overhan
digd, omdat ik een inventaris zou op
maken. Dat was heel juist gezien van
mademoiselle. Want pas na de begra
fenis werd het testament openge
maakt".
(Wordt vervolgd*
