HAARLEM'S DAGBLAD
LETTEREN EN KUNST.
DE MODERNE DANS
ARR'S OUTBROOÖ
Hoofdpijn, Kiespijn
SPORT EN SPEL,
WOENSDAG 2 NOV. 1927
DERDE BLAD
door SANTOS CASANI.
m.
DE WALS HERLEEFT
De Wals Is geen nieuwe favoriet in
de danszaal geen dans, die vandaag
komt om morgen weer te verdwijnen,
geen modedans. De Wals lieeft het
gedurende een eeuw uitgehouden tegen
alle nieuwelingen, en haar schwung en
rhythme zijn in den grond nog dezelfde
gebleven, al verschilt de moderne Wals
in vele opzichten van die, welke onze
grootvaders en grootmoeders in de vo
rige eeuw dansten.
Lang voordat de jazz in eenigerlei
vorm haar intrede had gedaan, heersch-
te de Wals oppermachtig, en goed kun
nen walsen was het criterium, waar
naar dansers werden beoordeeld in
1827, zoo goed als dat in 19?" het geval
is. En ik durf beweren, dat in 2027, wan
neer vele van onze moderne dansen
stellig allang in het vergeetboek geraakt
zullen zijn, de Wals nog steeds even po
pulair zal zijn; misschien niet in haar
huidigen vorm, maar in iéder geval
toch een Wals, welker tempo en rhyth
me niet zooveel zullen verschillen van
die van een 100 of 200 jaar vroeger.
In haar tegenwoordigen stijl, waar
bij de bal van den voet steeds op den
grond is, wat de beenspieren soepel en
los doet zijn, is de Wals zulk een vol
maakte dans, dat ik mij niet kan voor
stellen, welke verbeteringen zij nog zou
kunnen ondergaan. Vergelijken we nu
hierbij eens de Wals van vroeger, toen
alle passen gemaakt werden op de pun
ten der teenen, en in wedstrijden de
prijs niet werd toegekend aan hem of
haar, die de fraaiste danshouding of
de meeste gratie toonde, maar aan de
gene, die het beste de hielen van den
vloer kon houden. Soms werd zelfs aan
de hakken der mededingers een halve
eierschaal bevestigd, zoodat de dansers
al den tijd hun beenspieren angstvallig
gespannen hielden, uit vrees de eier
schaal maar even te kneuzen, wat hen
direct gedisqualificeerd zou hebben.
Het genoegen van dergelijke prijsdansen
komt mü zeer twijfelachtig voor!
De perfecte Wals van vroeger bestond
uit een eindelooze serie draaien; aan
de prettige kalme passen van tegen
woordig dacht men nog niet. De „Vrij
heid van bewegen" was nog niet ont
dekt, en de gracieuse golving, die de te
genwoordige figuren kenmerkt, wachtte
nog op een volgende generatie van
Maar gelukkig staan er een paar on
veranderlijke, rotsvaste factoren in de
wisselvallige wereld der dansen: het
rhythme en de hoofdfiguren. Draaien
naar rechts en naar links zijn de fun-
damenteele passen, zoo goed van de
ouderwetsche als de moderne Wals. Het
grootste verschil tusschen deze beiden,
ik zei het reeds, ligt in de houding van
den voet en het gebruik, dat van 'de
draaien gemaakt wordt.
Dit jaar telt de Wals twee of drie
aardige variaties, die de walsliefhebber
en welk goed danser is dat niet?
zeker op prys zal stellen. Deze variaties
zijn alle gebaseerd op de „hesitation"
en zullen er door hun charme wel toe
bijdragen, dat te bevorderen, wat wel
eens de vuurproef van het dansen ge
noemd is: het goed kunnenn walsen.
De oude-stijldanser bergijpt vaak den
modernen vorm van de Wals niet of
verkeerd. De treurige reden daarvan is,
dat de moderne Wals vaak zoo slecht
geïnterpreteerd wordt. Werkelijk, om
het te kunnen winnen van de ouder
wetsche, moet de moderne Wals perfect
gedanst worden. Indien goed uitgevoerd,
heeft zij echter al de bekoring van haar
voorgangster, en ik daag lederen danser
van de oudere generatie uit, het tegen
deel waar te maken. Ik ben ervan over
tuigd, dat de groote bedrevenheid, die
zij verkregen hebben in de oude Wals,
hun van geen nut zal zijn, bij hun po
gingen, de moderne goed uit te voeren.
Het is meer dan jammer, dat zoovele
goede dansers van den ouden stijl, die
zich zonder veel moeite den nieuwen
zouden kunnen eigen maken, dit ver
zuimen, en daarmee haar schwung,
haar fascineerende, zoet vloeiende me
lodieën, en het perfecte tempo, die
evenzeer de kenmerken zijn van de
Wals der twintigste eeuw, als zij het
een honderd jaar geleden waren.
Tenslotte geloof ik stellig, dat de
bands, die zich op het spelen van Wal
sen toeleggen, steeds meer de voorkeur
van het publiek zullen genieten, en vol
gens mijn meening hebben de bands
het zelfs in hun hand, de Wals even
populair te doen worden, als Fox-Trot,
Charleston, of misschien daar ben ik
weer op mijn stokpaardje, zoo popu
lair als de Yale spoedig zal blijken te
zijn.
HET TOONEEL'.
HET SCHOUWTOONEEL.
HET GEHEIM.
Waardeert ons publiek wel volkomen
het groote talent van Ko van Dijk? Wat
heeft deze temperamentvolle ras-acteur
alleen reeds bij Het Schouwtooneel
ons in de laatste jaren niet tal van
creaties geschonken! Kain in de Para
dijsvloek, de Ingebeelde Zieke, Fichtner
in De eenzame Weg, de vader in
Levensstroomingen ik noem hier
slechts enkele rollen waaraan wij al
tijd met dankbaarheid en bewondering
zullen blijven denken. En nu heeft hij
hieraan Dr. Plessiers in „Het Geheim"
toegevoegd, een rol, welke hij zoo innig
en warm menschelijk speelt, dat hij het
publiek niet alleen geheel in zijn macht
had maar ook*"herhaaldelijk wist
ontroeren. Het groote succes, dat Het
Schouwtooneel met de opvoering van
Het Geheim hier gisteren mocht boe
ken. heeft het voornamelijk aan Van
Dljk's waarlijk superieure creatie van
Dr. Plessiers te danken.
Hoe komt het zoo heb ik mij bij
de voorstelling van „Het Geheim" af
gevraagd dat dit stuk van Guiraud
door de Fransche pers uitbundig ge
prezen en door de Hollandsche kritiek
zoo onwelwillend ontvangen is? Ik meen
dat „Le Bonheur du Jour" zooals het
stuk in het oorspronkelijke heet
noch dien overdreven lof. noch die af-
bdekende kritiek verdient. Guiraud
moge in het begin even irriteeren door
opzettelijkheid en zijn wat al te gemak
kelijke aan minderwaardige lectuur
herinnerende trucs om het „geheim"
aan het licht te brengen, hij heeft bij
de verdere ontwikkeling van het con
flict zeer veel moois gegeven en als ge
heel een stuk geschreven, dat na de
eerste niet erg geslaagde acte, boeit
en soms zelfs ontroert. En het is bijna
steeds voortreffelijk „tooneel". Deugden
alle, die mén toch werkelijk niet bij
alle schrijvers vindt.
Jean Plessiers de Chavignac, die
in den oorlog als vlieger-officier met
roem is overladen, kan na zijn terugkeer
thuis aan de burgerlijkheid van zijn1
nobelen, maar niet bepaald aristocrati-
schen vader onmogelijk meer wennen.
Al zijn liefde gaat uit naar zijn moeder
die haar voorvaderen tot den tijd van
Charlemagne kan tellen. Zijn vader,
die zijn groote fortuin^van een eenvou-
digen postmeester uit de vorige eeuw te
danken heeft, is in zijn oogen slechts
een „bourgeois". Jean toont dien weerzin
tegen de burgerlijkheid van zijn vader
wel op een zeer antipathieke om niet
te zeggen vlegelachtige manier, totdat
hij aan het slot van het eerste bedrijf in
een oude „bonheur du Jour" op zolder
brieven vindt van zijn moeder, waaruit
hem op overtuigende wijze blijkt, dat
niet Dr. Plessiers, maar een sinds lang
gesneuveld officier zijn vader was. De
wijze, waarop de schrijver Jean tot deze
ontdekking laat komen, is artistiek
moeilijk te aanvaarden. Hij liet er heel
een familie opzettelijk voor op een zol
der bij elkaar komen en wonderijk
genoegen er te „teaen", hij liet er de
meest comprormtteerende brieven in een-
open bonheur du jour voor liggen en
schreef voor, dat Jean van deze gewich
tige epistels opzettelijk nog eenige voor
het souffleurshokje moest laten vallen,
op dat Dr. Plessiers ze kon vinden. Dit
alles was voor een schrijver van zooveel
routine verwonderlijk onhandig en ook
wel erg goedkoop.
Maar met de tweede acte, wanneer wij
van den zolder met zijn tooneelbalken
weg zijn, beginnen de personen uit Het
Geheim voor ons te leven. Dan gaan zij
ons boeien en worden wij getroffen door
de werkelijk knappe en sobere manier,
waarop Guiraud zijn niet gewoon
conflict tot oplossing brengt. In een
zeer goed geschreven en door Ko van
Dijk met roeredde innigheid gespeeld
tooneel tusschen Jean en Dr. Plessiers
erkent de laatste, dat hij het „geheim"
weet. Al 34 jaar lang! Maar hij heeft
Jean's moeder geheel vergeven, omdat
zij voor hem in al die jaren een voor
beeldige vronw, voor Jean een voortref
felijke moeder is geweest. En in zijn
hefde voor zijn vrouw en haar zoon
gaat hij zelfs zoover tegenover Jean den
vader te idealiseeren en zelf een deel
der schuld van de misstap zijner vrouw
op zich te nemen. Maar aan Jean is met
de ontdekking van het geheim alles ont
vallen, Tot de erkenning der grootheid
van zijn „burgerlijke" vader is hij niet
in staat.
Hy voelt, dat hij niet langer in het
ouderlijk huis kan blijven en hij ver
trekt naar China om daar als vlieger
officier dienst te doen. Maar op het
oogenblik van het afscheid vindt Jean
eindelijk het woord, waarop Dr. Ples
siers met zulk een groot verlangen heeft
gewacht. Hjj noemt hem voor het eerst
weer vader en hij gaat niet heen om
daar ginds den dood te zoeken maar om
er een nieuw leven met zijn bruid voor
te bereiden.
Dit is in het kort de inhoud van „Het
Geheim". Er is in de ontwikkeling van
het conflict een logische gang en aan
het slot treft de schrijver ons door de
zuivere menschelyke en sobere wijze,
waarop hij deze menschen tegenover
elkander plaatst en het conflict oplost.
Dat Guiraud het noodig vond in zijn
stuk ook nog een nieuwen factor
nameüjk de ontreddering van het door
den oorlog uit het evenwicht geraakte
jonge geslacht te brengen leek ons
geheel overbodig.
Dit gedeelte was allerminst over
tuigend en stond ook buiten het eigen
lijke conflict. Opmerkelijk was het, dat
onze aandacht die in de laatste 3 ac.
tes voortdurend gespannen was ge
heel verflauwde, toen Guiraud zich op
dit zijpad van de na-oorlogsche psychose
begaf.
Het besliste succes, dat de eerste op
voering van Het Geheim te Haarlem
had, was voor een deel zeker aan het
stuk, maar nog meer aan van Dyk's spel
te danken. Hij was heel den avond van
een zoo geconcentreerde kracht en in
nigheid, dat zooals ik reeds schreef
hij niet alleen voortdurend boeide,
maar ook herhaaldelijk ontroerde. De
wijze, waarop hij het lange verhaal van
zijn moeder's „afdwaling" aan Jean deed
was niet alleen een voorbeeld van voor
treffelijke dictie, maar ook van ingeto
gen, superieur spel. Dat was heel, heel
mooi! Om Ko van Dijk moet men Het
Gehqjm gaan zien.
Wanneer heel de bezetting van het
zelfde gehalte ware geweest, dan zou
het stuk van Guiraud misschien, in ons
land denzelfden bijval als te Parijs heb
ben gevonden. Wat wij in de opvoering
misten was de tegenstelling der levens
kringen van de Plessiers en de Cha-
vlgnacs. Jean vond niet de minste re
den om zijn vader zijn burgerlijkheid
te verwijten Het te kort aan uiterlijke
voornaamheid was bij allen, behalve bij
mevrouw Van de Poll—Hamakers. De
fout der regie was, dat zij het begin door
mej. Jeanne Van Ryn in een veel te
hooge diapason het inzetten, zoodat
daar op den zolder van het kasteel een
alles behalve aristocratischen toon
heerschte. Van de Poll bleek ook niet
in staat de rol van den door het nood
lot getroffen aristocratischen vlieger-of
ficier te dragen. Eerst in het laatste be
drijf vond ook de omgeving van Dr.
Plessiers den juisten toon. Het afscheid
werd door allen vooral ook door Van
de Poll en Jaenne van Rijn mooi ge
speeld.
J. B. SCHUIL.
MUZIEK.
NEDERLANDSCHE OPERA
„CARMEN".
Carmen (Eerste bedrijf)
Weer een uitverkocht huis! De directie
der Ned. Opera heeft een goede keuze
gedaan: eerst Faust, nu Carmen, de
lievelings opera's van het publiek en
steeds de grootste trekpleisters.
Bizefs meesterwerk, dat van 't begin
tot het einde tintelt van geest en treft
door melodischen rijkdom en scherpe
karakteristiek vond gisteravond een ver
tolking, die nog niet geheel af was, maar
waarin weer vele goede en zelfs schitte
rende momenten waren te prijzen. Het
minste lukte het eerste bedrijf; hier was
nog al eens wat oneenigheid tusschen
de koren en het orkest, doordat de eer
ste te vooruitstrevend waren. Heel aar
dig kweet echter 't koortje van „Spaan-
sebe straatjongens" zich van zijn taak.
In het tweede bedrijf, waarin de aar
dige décors en de kleurige levendigheid
der costumes en groepen het oog boei
den stond de uitvoering terstond op een
hooger plan. De dramatische actie werd
hier door superieuren zang ondersteund;
het zeer moeilijke kwintet werd met vir
tuositeit en in zeer goede samenwerking
met het begeleidende orkest vertolkt.
Ook het optreden van EscamiHo had de
noodige verve. Van de derde acte noem
ik in 't bijzonder de beroemde kaartleg-
scène en Micaëla's optreden; het décor
kon mij hier niet zoo bevredigen, doch
we moeten natuurlijk rekening houden
met de kleine tooneelruimte van den
Jansweg-schouwburg, die een bergland
schap. zooals de Italianen verleden jaar
meebrachten, niet bevatten kan. En In
de vierde acte zagen we hetzelfde on-
Spaansche geveltje als in de eerste. In
dit bedrijf was een groote coupure ge
maakt, waardoor het levendige straat-
tooneel met zijn geestige muzikale il
lustratie kwam te vervallen; al was dit
op zichzelf genomen jammer, er werd
tijd mee gewonnen, en de voorstelling
was toch al eerst om kwart voor twaalf
afgeloopen. Die lange duur is nu bij pre
mières niet ongewoon; meestal kunnen
bij herhalingen de tooneelwisselingen
wat sneller geschieden en daaTdoor de
pauzen wat bekort worden.
Van de hoofdrollen noem ik allereerst
de „Carmen" van Mevr. San tl) agens:
zeer goed dramatisch gespeeld („Car
men" is bij de zware vocale opgave een
eerste rangs speel rol), los, vol tempera
ment, en daarbij uitmuntend gezongen:
een praestatie van beteeken is. Jules
Moes deed als „Don José" goede dingen
doch declameert te sterk en kan deze rol
niet jeugdig genoeg geven. „Micaela"
vond in mevr. Truus de Bruin een vocaal
goede vertolkster; te spelen geeft deze
rol haast niet. „Escamillo" noemde ik
reeds; Ant Dirckx legde met deze rol eer
in. „Zergina" maakt steeds een min of
meer sukkelachtigen indruk, wie hem
ook speelt; Henri Bloemgarter had dus
geen bepaald dankbare rol. De „Mora
les" van J. Jansen kon wat Spaanscher
uitzien. In het kwintet werkten met me
vrouw Santhagens de dames Romijn en
Hofman en de heeren Monasch en van
Reen, resp. als „Frasquita", „Mercedes",
„Remendado" en „Dancaire" mede; wat
ieder van dezen afzonderlijk praesteerde
was even lofwaardig als him samenzang.
Carmen (Derde bedrijf)
Door een samenloop van omstandig
heden had het orkest een repetitie moe
ten missen. De ongelukjes die ditmaal
voorkwamen zijn wel aan die te korte
voorbereiding te wijten en zullen bij een
herhaling ongetwijfeld niet meer voor
komen, zoodat de totaalindruk zeer ze
ker nog gaver zal zijn.
KAREL DE JONG,
CABARET MOÓERN.
Tom v. d. Spek is na zijn uitstapje
naar het Utrechtsch Modem in Haar
lem teruggekeerd met een veel verbe-
te-de uitgave van zijn band. Het ensem
ble vertoont thans die buitengewone
qualiteiben, die men maar al te weinig
bij de Hollandsche Jazzbands aantreft.
Het programma onderscheidt zich dit
maal ook in veie opzichten. Borgia is
een Fransohman. En het is nu eenmaal
een feit dat de Fransehman de geboren
conferencier-chansonnier is. Borgia
munt uit als komisch zanger en heeft in
het fragment uit Manon bewezen, dat
hij een uitstekend acteur is. Dus ein
delijk weer eens een echte „cabaretier"
op het podium!
De zusjes Katja en Mela zijn fantasie
danseressen die uit hoofde van haar
charme alléén al, het pleit gewonnen
hebben. Bovendien blijkt uit hun onge
compliceerde maar geestige dansen dat
zij hard gewerkt hebben en inderdaad
iets kunnen.
Ook een zeldzaam verschijnsel in de
zen tijd!
De Beiersch-Tyroolsche musici, die
viool, cither, mandoline, guitaar, harmo
nica en banjo bespelen en bovendien
het lied van him land vertolken, zor
gen voor een alleraapgenaamste afwis
seling naast de saxophone. Bovendien
geven de heeren een interessant folklo
ristisch nummer op het tooneeL De Ty-
roolsche dansen zijn in hooge mate
amusant en boeiend.
Meyer Hamel, geannonceerd als be
roemd conferencier, is reeds vele malen
in deze rubriek besproken en geprezen,
zoodat wy nu kort kunnen zyn en een
voudig kunnen bevestigen dat zijn goede
faam verdiend is.
HET WERKLOOSHEIDS
CONGRES.
NOODIG WETTELIJKE
REGELING WERKLOOSHEIDS.
VERZEKERING.
Te Amsterdam is Dinsdag gehouden
het aangekondigde congres van het N.
V. V. De voorzitter de heer R. Stenhuis
zeide in zyn openingswoord, dat het
congres ten doel heeft nadrukkeiyk uit
te spreken dat een wettelijke regeling
der werkloosheidsverzekering met mee
betaling der werkgevers niet langer
wachten mag. Wij willen verder ver
klaarde spr. door dit congres druk oefe
nen opdat op het gebied der werkver
ruiming meer geschiedt.
De heer E. Kupers verdedigde een wet-
teiyke regeling van de werkloosheidsver
zekering berustende op den grondslag
van de' vrijwillige verzekering, waarby
echter de mogelijkheid moet worden
opengelaten om by K. B. voor de meest
daarvoor geëigende bedrijven de ver
plichte verzekering in te voeren met me
dewerking van de in die bedryven be
staande vrywillige werkloosheidskassen.
Alle gemeenten moeten verplicht wor
den tot deze regeling toe te treden. De
overheid moet verstrekken op de bydra-
gen der verzekerden en der werkgevers
een toeslag van minimum 100 pet.
Met de stellingen van den heer Ku
pers waarvan wy de voornaamste ver
melden vereenigde het congres zich.
De heer F. van de Walle hield een in
leiding over werkverruiming als middel
tot bestryöing der werkloosheid.
Naast de steunregelingen, die ten be
hoeve der door werkloosheid getroffenen
behooren te blyven bestaan, of, voor
zoover opgeheven, weer dienen te wor-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a SO CENTS PER REGEE
VOOR UW KINDEREN is het beste noR nauwelijks goed genoeg. - GEEFT HUN
geleide werkverruiming de abnormaal
groote werkloosheid te bestrijden, terwijl
het haar taak geacht moet worden, het
economisch leven tot grooter bloei te
brengen en het verruimen der productie
mogelijkheden te bevorderen.
Daartoe is noodig de uitvoering van
groote openbare werken, welke de in
dustrie kunnen versterken, als b.v. het
graven van het Rijn-Twente-kanaal, het
Merwedekanaal. de spoedige verbetering
van ons wegenstelsel,bevordering van den
arbeiderswoningbouw, voorts ontwate-
rings- en indUkingswerken, ontginning
en verdere cultiveering van woeste gron
den en dergelyke, ter bevordering van
den landbouw en de werkgelegenheid
ten plattelande.
Krachtige ontwikkeling der industrie
door haar te steunen in haar afzetmo-
gelykheden door propaganda en welover
wogen voorkeursbepalingen voor Rijks-,
Provincie-, Gemeente- en overige over-
heids- of semi-overheidsorganen, ook in
gevallen, waarin de binnenlandsche pro
ductie iets duurder zou zijn.
Door ih besteksvoorwaarden zoodanige
clausules op te nemen, dat by overigens
gelijke voorwaarden ten aanzien der
qualiteiten, de in heemsche industrie
voorkeur geniet, en dat steeds by het
geven van opdrachten binnenlandsch
fabrikaat, zoo dit in kwaliteit en prijs
overeenstemt met aanbiedingen van bui
ten, aangewend moet worden.
Na eenige gedachtenwisseling werden
de stellingen van den heer v. d. Walle
aangenomen, waarna het congres werd
gesloten.
ERNSTIGE VECHTPARTIJ
TE GRONINGEN.
EEN ZWAAR GEWONDE.
In een café te Groningen is ee
ernstige vechtparty ontstaan. Daarbij
•werden J. Posthumus door zekeren Van
K., een man van 33 jaar, een viertal
steken met een zakmes toegebracht.
Posthumus werd getroffen aan den slaap
en boven aan den schedel, waardoor
hy hevig bloedend verwond werd en
waarby, naar aan de Tel wordt ge
meld, de hersens bloot kwamen te lig
gen. De getroffene zeeg ineen en werd
in bewusteloozen toestand naar het
Academisch Ziekenhuis vervoerd, waar
hy ter verpleging werd opgenomen. De
toestand van den man is hoogst ernstig.
De verdachte, Van K. is reeds aange
houden.
VERDUISTERING VAN
EEN VERMOGEN.
VONNIS EEN JAAR EN ZES
MAANDEN.
De vierde Kamer der rechtbank te
Amsterdam heeft den uitgever J. M. K.
te Hilversum wegens verduistering ver
oordeeld tot een gevangenisstraf van
een jaax en zes maanden. Zooals men
zich herinnert, schryft de Tel., had
verdachte een echtpaar en een zuster
van dit echtpaar weten te bewegen hun
vermogen in effecten aan hem afte
staan. Het geld heeft verdachte gebruikt
in de uitgevers maatschappij „Be
Blauwvoet" te Hilversum.
Mijnhardt's Hoofdpijntabletten60 en 3Oct
Mijnhardt's Kiespijntabletten, 60 en 30 cL
Bij Apotli. en Drogisten
VOETBAL.
ROODE DUIVELS—LONDENSCHE
AMATEURS (3—3).
Te Brussel hebben Dinsdagmiddag de
Roode Duivels een voetbalwedstrijd tegen
elf Londensche amateurs gespeeld. Met
rust was de stand 11. Het einde kwam
met 3—3 gelijk spel.
GOLF.
ONGELUK BIJ HET GOLFSPEL.
In Los Angeles heeft zich (volgens
een bericht in de Tel.) een drama af
gespeeld op de links van de Forchills
Country Club.
De accountant Wesley was bezig zyn
twaalfjarigen zoon Donald het golf-
spel te leeren. Hij nam daartoe de club,
deed hem eenige malen voor op welke
wijzen geslagen moest worden en over
handigde daarna de club aan zyn zoon.
Deze wilde dadelijk zeer yverig de hem
voorgedane oefening nabootsen; hij
miste-niet alleen den bal, doch raakte
tevens zyn vader tegen den slaap, waar
door de getroffene onmiddellijk dood
Ineenzakte.
SCHERMEN.
HOLLANDSCHE DAMES
WINNEN IN LONDEN.
Uit Londen wordt aan het Hbld. ge
meld: In den schermwedstryd om de
Hutton Cup hebben Dinsdag twee Ne-
öerlandsche deelneemsters reeds aardi
ge successen geboekt.
Mej. den Hollander (van de zaal
Giandomenicl) sloeg achtereenvolgens
miss Brompton met 41 touchés; miss
Goddon met 43, miss Pearce met
4—2.
Onze stadgenoote mevr. Admiraal—
Meyerink (zaal Aerts) sloeg miss God
don met 42; mrs. Klint met 43;
miss Mac Donald met «40; miss«Braine
den ingevoerd, is, betoogde spr„ de Re- met 4—2: miss Glayds Davis met 4—3;
geering verplicht door een planmatig mrs Edwards met 42
DE OLYMPIADE.
VERGOEDING WEGENS
LOONDÈRVING.
GEEN HOCKEY-TEAM NAAR
AMSTERDAM.
Volgens een bericht uit Londen aan
de TeL is Engeland niet weinig ontstemd
over het besluit van de executieve van
het I- O. C. te Lausanne genomen om
de beslissing welke te Parijs werd be
reikt en waarby vergoeding wegens loon
derving aan de Olympische voetballers
te Amsterdam wordt toegestaan, te be
krachtigen.
Het is duideiyk, dat geheel Engeland
zich tegen vergoeding wegens loonder
ving verzet en steeds luider (aldus het
blad) klinkt de vraag: „Kan Engeland
onder deze omstandigheden het volgend
jaar naar Amsterdam komen?" Waar
een antwoord gegeven wordt, blijkt dit
steeds ontkennend te luiden. Hoewel er
op gewezen wordt, dat de loondervings
kwestie alleen de voetballers aangaat,
beweert men dat het principe ook door
andere Engelsche sportbonden niet aan
vaard kan worden.
Een bewys hiervan is, dat de Engel
sche hockeybond besloten heeft het vol
gend jaar geen team naar Amsterdam
te zenden; daar de hockeybond den
amateurstatus van de Britsche hockey
spelers wenscht te behouden.
Het uitvoerend comité van het L O.
C. heeft in verband met het bekende
protest van het Britsch Olympisch Co
mité een resolutie aangenomen, waaraan
het volgende is ontleend:
„De executieve protesteert tegen de
geuite beschuldiging, dat zij buiten haar
bevoegdheid is gegaan, door zich ten
gunste van betaling van een beperkte
schadevergoeding voor loonderving uit te
spreken en door de beslissing van het
Olympisch congres, te Praag te niet te
doen. De executieve heeft het recht om
in een noodgeval beslissingen te nemen.
De statuten van het I. O. C. eischen niet
een schriftelijke raadpleging tusschen de
leden van het congres gedurende den
tijd die tusschen twee vergaderingen van
het congres verloopt. De executieve is
alleen competent om een beslissing van
de F. I. F. A. op het congres te Rome in
1926 genomen ten aanzien van betaling
van een beperkte vergoeding voor loon
derving te beoordeelen".
WIELRIJDEN.
MOESKOPS TE PARIJS GESLAGEN.
TJit Parys wordt aan de Tel. gemeld:
Dinsdag had alhier de wedstrijd plaats
om den Grand Prix de la Toussaint. In
de „poule des Frangais" werden vier
wedstrijden trois gereden met den uit
slag: 1. Michard, 2. Schilles, 3. Fau-
cheux, 4. Pevrode.
De „poule des Etrangers" had tot re
sultaat, le race: 1. Kaufmanr.. 2. Dernp-
sey, 3 Martinetti; 2e race 1 Martinetti,
2. Dempsey, 3. Moeskops, 3e race LKauf-
mann, 2. Dempsey, 3. Moeskops. 4e race: 1.
Martinetti, 2 Kaufmaxm, 3 Moeskops,
Totaal-klassement: 1. Kaufmann, 2.
Martinetti, 3. Dempsey, 4. Moeskops.
Finale der eersten: 1. Michard, 2.
Kaufmann.
Finale der tweeden: 1. Schilles, 2.
Martinetti.
Finale der derden: 1. Faucheux, 2.
Dempsey.
Finale der vierden: 1. Peyrode, 2.
Moeskops.
ZESDAAGSCHE TE BRUSSEL.
Uit Brussel wordt aan de Tel. ge
meld, dat het Nederlandsche koppel
RanschaertVan den Bogaerd in den
zesdaagschen' wielerwedstrijd te Brussel
op het oogenblik de tiende plaats be-
SCHAKEN.
CAPABLANCA—ALJECHIN.
De 23e party tusschen Capablanca en
Aljechin is na 40 zetten afgebroken.
KEGELEN.
HAARL. KEGELBOND.
De uitslag van het kegelconcours van
den Haarl. Kegelbond luidt als volgt:
Persoonlijk kampioenschap.
Kampioen: L. Boerlagen met 302 hou
ten. Ie prys Z. J. Leen met 302, 2e pr.
H. A. Schouten met 300, 3e pr. L. van
Berkel 300, 4e pr. N. P. Visser 295, 5e
pr. J. C. W. v. d. Veer 294, 6e pr. mdvr.
Schouten, 7e pr. H. Lomans, Se pr. F.
Zandvoort, 9e pr. J. van MaaswmkeL
10e pr. J. Stammeer, lie pr. G. Schou
ten. 12e pr. J.,H. Heyman, 13e pr. W.
F. de Dood, 14e pr. S. de Jong, 15e pr.
J. de Paus, 16e pr. A. de Jong, 17e pr.
L. Vissers, 18e pr. J. A. W. van Daalen,
19. W. v. d. Berg, 20e pr. H. Denkers.
Consolatieprijs: J. Paulen.
Extraprijs P. N. Tummers,
Vrije baan, baan F. le prys H. Den
kers, 42, 2e pr. mevr. De Bruin, 40, 3e
pr. G. Rotteveel 39, 4e pr. W. F. de Dood
5e pr. J. W. Michielse, 6e pr. P. Beccari,
7e pr. J. Wyma, 8e pr. H. von Félde.
Vrije baan, Baan G. le pr. H. Smole-
naars 41, 2e pr. H. Denkers. 40. 3e pr.
W. Kuyk, 40, 4e pr. J. Baggermarf, 5e
pr. H. Frantzen, 6e pr. J. de Paus, 7e
pr. P. mits, 8e pr. H. Lomans.
Vrye baan, baan H. le pr. C. van Vree
den, 2e pr. N. P. Visser, 3e pr. P. Bec
cari, 4e pr. mevr. De Bruin, 5e pr. E.
Stoeken, 6e pr. F. Zandvoort, 7e pr. H.
Denkers, 8e pr. F. v. Hout.
Vrye baan, dames baan I: le pr. me
vrouw Schouten 41, 2e pr. mevr. Heiden-
daal, 39, 3e pr. mevr. Denkers 37, 4e pr.
mevr. de Bruin 35, 5e pr. mevr. Sliggers
32 houtexv
Parenbaan, baan I: le pr. mej. Verdel
en de heer H. Lomans 45, 2e pr. mevr.
Schouten en de heer G. Schouten 44.
3e pr. mevr. de Bruin en de heer D.
Bremer 43, 4e pr. mej. Groenewegen en
de heer H, A. Schouten 43,
