HAARLEM'S DAGBLAD
EEN BEGRAFENIS AAN DE KAAG.
BERLIJNSCHE BRIEVEN
STADSNIEUWS.
DINSDAG 8 NOV. 1927
DERDE BLAD
Oyde Jan Akerboom's Uitvaart.
De schouw onderweg op de Plassen
Een wonderlijk dorpje, de Kaag. Het
Kgt grootendeels op een eiland in die
vermaarde Plassen, die het Dorado van
de gansche Nederlandsche -watersport
zijn, dewelke er jaarlijks haar Kaagweek
houdt en er tallooze roei-, zeil- en motor
boot-tochten naar onderneemt. Terwijl
heel wat adepten van deze sport 's zo
mers een heerlijke vacantie op de Plas
sen doorbrengensommigen in hun
zeiljacht, anderen In houseboats of hou
ten zomerhuisjes, weer anderen als pen
siongasten van bewoners van het Kaag
dorp.
Eindeloos is de bekoring van de Plas
sen voor den waren watersportminnaar.
Niet alleen om de schoonheid van haar
prachtige wijde vergezichten, die zelfs
den onverschilligste treft, of om de
charme van haar vele inhammen en zij-
meertjes, haar eilandjes en de romance
die door het wuivende riet fluistert
maar ook om haar gevaren. Want de
Kaag is verraderlijk. Plotseling steekt er
de wind op tot een storm, en de golven
rollen zwaar aan met hooge schuimkop
pen, en je bent ver van 't „oppertje" en
wordt naar lager wal gejaagd.... Heel
wat zeilers, en ook heel wat roeiers in
lichte, laag-gebouwde wherries en zelfs in
gidsen hebben him uiterste behendigheid
moeten toonen om spannende situaties
op de Plassen veilig te boven te komen
In Rijpwetering. mooi en karakteristiek
oud dorp met al zijn bruggetjes en smalle
Die meester De Groot moet een goed
en wijs man zijn geweest. HU heeft den
grondslag gelegd voor een gelukkige klei
ne dorpsgemeenschap, waarin geen haat.
nijd en achterklap maar onderlinge goe
de wil en prettige gemoedelijkheid heer-
sohen.
Een klein stukje Kaagdorp ligt aan
den Ringdijk, naast het stoomgemaal de
Leeghwater. Wij kwamen daar Zaterdag
morgen om halfacht aan, omdat we iets
wilden zien van een typische dorpsplech
tigheid die voltrokken zou wordende be
grafenis van den ouden Jan Akerboom,
den scheepsbouwer, van de werf van
Akerboom Van Lent.
De oude Jan Akerboom was achten
zeventig geworden en hij moet een brave
kerel geweest zUn, die veel voor anderen
over had. De menschen aan de Kaag hel
pen elkiar vaak als zich moeilijkheden
voordoen, en je kunt van die staaltjes
hooren die tegelijk komisch en roerend
van menscheüjkheid zijn. Een oud-Kager
heeft mij verteld van Jaap den dagloo-
ner die, toen Maartje-z'n-vrouw gestor
ven' was. maar een kist van tien gulden
kon laten makenen wat is nou een
kist van tien gulden! Dat is toch al niet
veel, en ze hadden medelijden met
hem. Toen zei de ouwe Akerboom: „Nou,
Maartje-van-Jaap was een best mensch
en ze heeft zoo vaak met de kinders ge
varen om ze een plezier te doen. Ik wil
Voor de kerk van Oudaerde
paden "en In-t-groen-verborgen huiskes,
en in het Kaagdorp wonen de echte in
boorlingen van deze streek.
Een prettig, vriendelUk soort van men
schen. Eenvoudigen, plattelanders als u
wilt, maar niet zonder wereldsche erva
ring door hun voortdurend contact met
de watersportsmen uit de groote steden.
Daardoor misschien komt het dat zij niet
bekrompen zijn en duf. zooals de bewo
ners van een of ander ver, vergeten boe
rendorp. Zij zijn vriendelUk en hartelük,
en verdraagzaam ook onder elkaar. Ik
heb lieele verhalen gehoord van wijlen
den ouden schoolmeester De Groot in
het Kaagdorp, op wiens openbare school
alle kinderen gingen, de Roomsche zoo
wel als de Protestantsche. en die de ar
biter van de heele bevolking was. De
dorps-Salomo. Hadden er een paar kwes
tie, dan stapten ze naar den meester en
hU loste 't geschil op. Ook was hij gastvrij
voor ieder, speelde een leidende rol bij
de dorpsfeestjes en moedigde de onder
linge vriendschap aan.
De Kagers zijn gezond en worden over
X algemeen heel oud. Zij zUn geduchte
eters en bekwame zeilers. AltUd zitten
ze op 't water. Een schuitt zU een
schouw of 'n visschersboot of een luxe-
racejachtis hun lust en leven. En
Ais de lange wintermaanden komen spe
len zy kaart, pandoeren en kruisjassen
In t eindeloozeEr zijn trouwens
ook enthousiaste schakers en dammers
bij. En t spreekt vanzelf dat zij hun
zangvereenlging hebben, die geregeld
haar uitvoeringen geeft.
d*r geen geld voor hebben". Maar dat
was Jaap z'n eer te na en hij lei de tien
gulden op tafel toen-ie de kist meenam,
maar 's avonds liet Jan het briefje in
een envelop weer bU hem thuis bren
genZiet u, zoo zijn ze aan de Kaag
Die oude kon hard werken, en hij ver
wachtte 't ook van anderen. „Ken jU 't
soms niet vinden?" vroeg-ie dan, als er
een stond te lanterfanten. En je kon op
'm aan als een huis. Dat wisten de in
genieurs van den Haarlemmermeerpol
der ook wel, die hem altUd maar weer
orders gaven. HU kende trouwens zUn
vak tot in de puntjes. HU wist wat een
schuit was. Wel ouderwetsch in z'n
ideeën, ziet u. Vroeger, vóór al die luxe
bouwerij begon, bewerkte je zoo'n nieuwe
boot op de werf met teer en mos om
waterdicht te garandeeren. Met die luxe
booten werd dat anders, en ouwe Jan
placht te zeggen: „Droog op 't land, nat
in 't water". Ja, hy was wel ouderwetsch
met zulke dingen. Maar als-ie positief
zei dat 't niks was kreeg-ie gelyk,
Ik heb 'm toch z'n hoofd zien schudden
over een schuit die klaar was,
en hooren zeggen dat dat pruts
werk was en dat 't „nat in
't water" zou wezen, en ze geloofden hem
nietMaar wat ik u zeg, meneer, die
schuit Is nooit goed geworden. Die heeft
altyd gelekt".
Met al z'n werken is de oude steeds ge
zond gebleven. En plezier in z'n leven!
Hy had nog geen haast om heen te gaan.
en hU zal er wel een hekel aan gehad
hebben.... Toen oome Jacob, die ouwe
Een groep op het kerhhof
vader van de Kaag. van 't zomer stierf
zeit-ie nog tegen me: .,Ik geloof dat ze
mij vergeten". Maar hU heeft 't maar
een paar maanden langer gehouden..
Het was dan halfacht 's morgens toen
wy ons over de Ringvaart naar het dorp-
op-'t-edland lieten varen, 't Was mooi
zonnig weer en er blies een aardige bries
over de Kaag, die de golven deed krul
len, Er zaten prachtige luchten boven het
water, in 't wyde verschiet, en de kerk
torentjes en bosschages deden er prachtig
onder, ragfUn van silhouet en wonder
mooi van kleur.
Juist toen we bU t witte boerderijtje
tegenover de werf kwamende voor
gevel van het oude huis hangt heele -
maal scheef vooroverwerd oude Jan
Akerboom uitgedragen. Daar waren acht
dragers, allemaal in 't zwart met hooge
hoeden, die niet pasten bU hun bonkig
heid en hun bruine, gezonde gezichten.
Maar ze droegen de kist voorzichtig en
eerbiedig over 't pad tusschen de boo-
men, waaronder de huisjes en winkeltjes
zoo schilderachtig verspreid en verscho
len liggen. Zy droegen de kist de werf
over. Alles lag er nu stil. Er stond een
stalen veerpont op stapel en nog een
schuit, en de heele loods lag vol luxe-
zeilbooten, en er was een motorboot ook
onder handen geweest. maar geen ha
merslag klonk nu. Alles zweeg. De ge
reedschappen lagen verspreid op de
werf, net zooals ze 't laatst gebruikt wa
ren, 'en de Kagers stonden op de drem
pels van hun woningen en zagen toe hoe
oude Jan naar zUn laatste rustplaats ging.
Aan de werf lag een ver
weerde schouw gemeerd, met de
zwaarden er nog aan en zoo'n
lange roerpen - hoog-uitstekend bo
ven 't lage kajuitje. Maar er was geen
mast en tuigage meer op; ze hadden er
een motor in gezet. Op twee lange ban
ken langs de boorden waren zeilen ge
legd, en daarop namen alle familieleden
en de dragers plaats nadat de kist voor
in de schouw was gezet. Het ging alles
heel vlug en stil. Het was toch wel in
drukwekkend, al leek het een heel won
derlijk geval voor ons stadsmenschen,
toen de motor begon te roffelen en de
schuit weg voer. Boven de boorden zag
je alleen die dubbele rij hooge hoeden,
en achterop de roerganger, ver boven
alles uit en ook plechtig aangedaan in
't zwart.
Oude Jan Akerboom was Roomsch, en
er'is geen Roomsche kerk in het Kaag
dorp. Alleen een klein Protestantscli
kerkgebouwtje. Daarom trekken de Room
sche begrafenissen altijd over 't water,
naar Oudaerde toe, bij Rijpwetering.
Daar gaan de Roomsche Kagers trou
wens ook eiken Zondag ter kerke. En
vaak zijn er wel tochten geweest, ook bij
begrafenissen, waarby 't zwaar spookte
op De Kaag en de golven over boord
sloegen, en het een gevaarlijke reis werd.
Wij hebben dezen vaart niet aan boord
meegemaakt; we hielden ons als buiten
staanders liever afzUdig. Maar wel is ons
later verteld hoe. net als 't altyd bU zul
ke gelegenheden geweest is, de mannen
petten in hun jaszakken bij zich hadden,
en als ze ver van 't land waren, zetten
ze die haastig opmaar als 'ze dan
dichterbU kwamen, en er liepen men
schen aan den kant, verdwenen de pet
ten en werden de hooge hoeden weer in
eere hersteld.
Het is minstens een half uur varen met
de motor-schouw naar Oudaerde. Wy
reden ér per airto heèn in 'n minuiit of
twintig, door dat prachtige oude dorp
RUpwetering. Oudaerde is een gehucht
van een dozijn boerderijen, met het nette
kerkje in 't midden, een ophaalbrug,
mooie antieke watermolen en een indruk-
wekkenden modernen politieman, ln on
berispelijke uniform met glimmende lee-
ren beenkappen. HU hoort niet bij de
omgeving: er zou zoo'n echte antieke
dorpsveldwachter moeten wezen.
De schouw werd gemeerd vlak voor
't kerkje en de kist daarin gedragen,
gevolgd door den stoet familieleden en
vrienden van den overledene en door vele
belangstellenden. Er waren wel een
honderdvijftig menschen die den dienst
bijwoonden, waaronder alle Oudaerders,
denk ik, en een heeleboel kinderen. De
klompjes klosten 'luid over de blauwe
leisteenen, maar toen werd het heel stil...
En de eenvoudige plechtigheid op het
kleine kerkhofje, met den ouden pastoor
die gebeden prevelde aan het graf en de
wonderlijke groep van het koor, heel
oude en heel jonge mannen door elkaar,
die daar in hun eigenaardige bedrem
melde, linksche houding stonden te zin
gen, was wel aangTUpend. De kerkklok
galmde traag, eentonig, en de menschen
stonden daar tusschen de zerken in stille
verspreide groepjes, het hoofd gebogen,
vele vrouwen met de typische boeren-
kappen op en de rozenkransen glijdend
door de vingers, en ook de kinderen in
rust en aandachtDat was wel heel
indrukwekkend, een schildery van dorp-
schen eenvoud en ongekunsteldheid, in
een sfeer van eerbied jegens het myste
rie van den Dood.
Zoo werd oude Jan Akerboom begra
ven.
En na de begrafenis was er natuurlyk
een koffiemaaltijd van al de familie
leden en vrienden, ln de herberg van
Oudaerde, en daarna voeren ze in de
schouw terug naar het sterfhuis in het
Kaagdorp.
Bakker Reilink en zyn knecht hadden
dien dag druk werk gehad, want er
moesten honderden krentenbroodjes wor
den gebakken. Daar bleef dan wel hel
wat van over. maar dat ging allemaal
naar de armen.
En de dragers, werd mU verteld, kre
gen volgens oude dorpsgewoonte elk een
rijksdaalder voor him werk, maar de
meesten wilden 't geld niet hebben en
sommigen, aan wie 't toch gestuurd
wordt, zenden het weer terug.
Dit alles zag en hoorde Ik van een
begrafenis aan de Kaag. Voor ons stede
lingen is het vreemd en ongewoon. Maar
het minder plechtig, minder eerlyk,
minder eerbiedig dan het bij ons toe
gaat? Neen ik geloof eerder het te
gendeel.
R. P.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents pe» regel.
„WHAT IS IN A NAME.
vraao Hrr
„CADENA"-
ROOKERS
De Duitsche financiëele politiek.
HOE ER GELD UITGEGEVEN WORDT.
(Van onzen eigen briefschrijver).
BERLIJN, 30 October.
Binnen- en buitenland hebben zich
de laatste dagen meer dan anders met
de Duitsche financiën bezig gehouden.
Men is er nu al weer eenige jaren aan
gewoon, vol vertrouwen Duitschland's
toekomst, ook uit financieel oogpunt,
tegemoet te zien. OngetwUfeld is daar
in vele opzichten ook reden toe. Op
politiek gebied mag men het woord
consolidatie gebruiken. Het ziet er in
derdaad naar uit, dat binnenlandsche
onlusten, pogingen om den staatsvorm
door machtsmiddelen te veranderen,
uitgesloten zUn. Er bestaat in de Duit
sche republiek slechts één werkelijk ge
wapende macht, de Ryksweer (aange
vuld door de rijkspolitie) tezamen een
leger van ongeveer 250.000 man. Slechts
de Ryksweer echter is voldoende be
wapend om binnenlandsche onlusten
onmiddellUk den kop in te drukken.
Zy staat volkomen aan de zijde der wet
tige regeering. Vooral sinds die regee
ring niet meer uitsluitend door demo
craten. centrum of sociaal-democraten
gevormd wordt, doch daarin ook recht-
sche ministers hun invloed kunnen
doen gelden, is de afkeer van een deel
der rUksweerofficieren tegen de repu
bliek zoozeer afgenomen, dat men de
gewapende macht als een werkelijke
steun van de republikeinschen staat
beschouwen mag. Dat beteekent voor
Duitschland zekerheid, dat de periode
van omwentelingspogingen tot het ver
leden behoort. En natuurlijk is dat
factor, die ook het economisch en
financieel crediet uiterst gunstig be-
invloedt.
Maar met politieke consoldatie alleen
is Duitschland er natuurlyk nog niet.
Het is voor een gezin niet voldoende,
dat man, vrouw en kinderen in vol
maakte harmonie leven, er moet ook
geld in 't laadje komen en de baas van
de familie moet in staat zijn om zijn ver
plichtingen wat huishuur en belasting,
leveranciers en andere schuldeisehers
betreft, nauwkeurig na te komen. Want
schulden en alles wat daarmee samen
hangt, jagen de harmonie de huisdeur
uit.
Duitschland zit dikker ln de schulden
dan welk land ter wereld. Het staat nog
pas aan het begin van een reeks van
ongelooflUk hooge betalingen, die het
in der, bekende Dawes-overeenkomst
op zich genomen heeft. Reeds ln 1928
zal het jaarlijks niet minder dan twee
en een half milliard gouden marken
aan de vroegere vy'anden moeten op
brengen. van welk bedrag Frankrijk
alleen ruim de helft toebedeeld krUgt.
Ik weet niet, of de lezer zich een
bedrag van 21/2 milliard eenigszins
kan voorstellen? In vroeger tyden was
zulk een som ondenkbaar geweest. Sinds
dien zyn we iets minder bescheiden ge
worden. Er leven in de Vereenïgde Sta
ten zelfs particulieren, die meer dan eer
milliard dollars aan vermogen bezitten
en die dus in staat zouden zijn, een
jaar de oorlogsschatting van Duitsch
land te betalen en nog genoeg over
houden om tot de rijkste menschen in
Europa te behooren. Maar Duitschland
moet dit bedrag vele. vele jaren beta
len. Het einde is nauwelijks te overzien.
Men zou zoo oppervlakkig denken, dat
een rijk, dat zulke verplichtingen op
zich genomen heeft, nu ook uiterst zui
nig zou gaan huishouden.
Maar kijk. daar ontbreekt nog al
het een en ander aan.
Ik heb my in de laatste vyf, zes jaren
voortdurend verwonderd over het fi
nancieel beheer van het Duitsche volk
in vrUwel al zUn lagen. Ik verwonder
me in 1927 nog veel meer dan vroeger.
De Duitschers zUn energieke menschen
die de behoefte gevoeld hebben zoo spoe
dig mogelijk de neerdrukkende na-
oorlogstemming van zich af te schud
den, Komt u thans naar Duitschland
ik heb er al herhaaldelUk in ande
ren vorm op gewezen dan gelooft u
eenvoudig uw oogen niet. Stellig is het
te bewonderen, dat de menschen hier de
energie bewezen hebben, die vereischt
wordt om zoo snel een verwaarloosd
land opnieuw op te bouwen. Maar de
liefde voor eigen land en de bewonde
ring voor eigen prestatie's hebben het
Duitsche volk toch leelijke parten ge
speeld.
Wat is geschied?
Naar buiten toe heeft men geklaagd
en gejammerd, dat men zoo arm als
Job is, en onmogelijk de vereischtè en
toegezegde oorlogsschatting kan op
brengen, terwUl men intusschen in het
binnenland schatten bleek over te heb
ben voor de kostbaarste nieuwe ge
bouwen, fabrieken, havens, schepen,
enz. Men toonde zich zelfs niet weinig
trotsch op dien vooruitgang en haalde
er de buiten!andsche Journalisten bU in
de oop, dat deze er het noodige over
berichten zouden.
Op zichzelf hebben we die bewonde
ring ook naar alle kanten verder ge
geven. En daarvan wordt thans heusch
geen woord teruggenomen. Het is en
blijft geweldig, wat men in enkele jaren
bereikt heeft. De steden zien er weer
goed en zindelijk uit. Het verdeer wordt
steeds meer naar AmerikaaMfh voor-
fbeeld geregeld en men spiart geen
kosten als er storende huizenblokken op
geruimd en ondergrondsche spoorwegen
aangelegd moeten worden.
Op elk gebied wil men minstens bU-
blijven en liefst nog het buitenland
overtreffen. Tentoonstellingen worden
georganiseerd, die aankondigen, dat „de
wereld zooiets nog niet gezien heeft".
Men legt autorenbanen aan (ik herin
ner aan de prachtige renstraat naby
Adenau in de RUnprovincie), men laat
in weinige weken tUds zalencomplexen
ontstaan, die geweldiger zijn dan eenige
andere in Europa (de Westfalenhalle in
Dortmund), men ontwerpt, en voert te
deele reeds uit, een ontzaglijk dorp van
jaarmarkthallen (het Berlijnsche „Mes-
segelande"), de spoorwegen zorgen voor
nieuwe koloniale bruggen, stations, tun
nels, enz.; voor bevordering van het
vreemdelingenverkeer worden enorme
sommen uitgegeven. Maar voor één ding
zorgt men niet: voor bruikbare, gced-
koope woningen voor de bevolking, die
ln krotten byeenhuist, vaak met zes tot
tien bewoners van beiderlei kunne in
één gemeenschappelijke woon-keuken-
slaapkamer, met alle verderfelijke ge
volgen van dien!
Men klaagt en jammert over hooge
belastingen, ofschoon die althans wal
de personeele- en inkomstenbelasting
betreft over het algemeen niet zoo
hoog zUn als byv, in Nederland; maar
overal ziet men in zekere kringen een
luxe, die in andere landen vergeefs
gezocht zal worden. Wie thans naar
Berlijn komt. zal kunnen opmerken, dat
de middenstand millioenen uitgeeft om
nieuwe winkels te bouwen, in de duur
ste deelen van de stad, de City en het
westen, en dat daarby een weelde aan
inrichting ten toon gespreid wordt, die
het stadsbeeld stellig zeer verfraait
maar straks stellig op de koopers ver
haald zal moeten wórden-
Handel en beurs kringen hebben zich
auto's aangeschaft, die tot de mooiste
en weelderigste in beide moderne we-
relddeelen behooren- De koffiehuizen
en de dure restaurants zitten eiken dag
propvol. De schouwburgen verlangen
ongehoorde prUzen van tien en meer
guldens per gemiddelde plaats en zUn
desondanks vaak uitverkocht.
Is het wonder dat de arbeiders, die
voor een deel nog tegen te lage loonen
werken en zwoegen moeten, en al die
weelde moeten aanzien, ontevreden
worden zijn? Is dat het Duitschland dat
negen jaar geleden een revolutie door
gemaakt heeft?
En nu is de rechtsche regeering, die
alleen mogelijk was door den steun der
Katholieken, tot voorstellen overgegaan-
die straks zeker evenveel meer geld zul
len kosten als de enorme bedragen,
waarop de vroegere Entente en in de
eerste plaats FrankrUk, recht heeft. ZU
is er toe overgegaan voor te stellen den
Ryks-, staats- en gemeentelijke be
ambten en ambtenaren tot 33 pet. trak-
tements- en salarisverhooging te geven-
Het antwoord is geweest een geweldige
loonstrijd van de arbeiders waar we
nu al midden in zitten, en die zich uit
in een eindelooze reeks van groote en
kleine stakingen. Stakingen, die veel
geld kosten, die de industrie en den han
del onnoemelUk veel schade berokke
nen, en die weliswaar meestal met een
kleine loonsverhoging eindigen, maar
tenslotte weer een algemeene duurte
tengevolge hebben, die de verhooging
van inkomsten al spoedig ollusoir ma
ken.
Maar nu komt de regeering nog met
het ongelukkige wetsontwerp tot gelyk-
stelling van het byzondere (lees ker-
kelyke) met het openbare onderwys.
welk ontwerp, eenmaal wet geworden
(en daar ziet het naar uit» omdat een
meerderheid waarschijnlijk gevonden
zal worden) wederom bedragen zal kos
ten.... waarvan op dit oogenblik vast
staat, dat noch 't RUk, noch de landen,
noch de gemeente ze voor him rekening
willen nemen en dus de industrie wel
aan de beurs getrokken zal moeten
worden!.... die met die van de salaris
verhooging der ambtenaren een bedrag
zullen opslokken, dat ongeveer gelyk
staat aan de twee en een half milliard,
die aan de Entente zullen af te dragen
zijn.
Dat beteekent dus in ruwe cijfers een
meerdere betaling van liefst vyf mil-,
liard gouden marken in den loop van
1928!!
En die vyf milliard meer zal dan
toch wel in hoofdzaak ui# de zakken van
den belastingbetaler moeten komen? Ja,
is men dan in Duitschland van alle
goede geesten verlaten? Vreest men dan
niet, dat de arbeiders en de andere
werknemers, die weer de voornaam
ste lasten te dragen zullen hebben, om
dat hun inkomsten nauwkeurig te contro
leeren zUn en bU hen van belastingont
duiking geen sprake is, zich tegen deze
geweldige lasten door nieuwe stakingen
en nieuwen loonstrijd verzetten zullen,
en daardoor de winter 1927/28 tot een
nieuwe beproeving voor den Staat zal
worden? Vreest men dan niet, dat onder
zulke omstandigheden het crediet van
den Staat wel weer ernstig gevaar zou
kunnen loopen? Of rekent men met
het gewone Duitsche optimisme er op,
dat de Vereenïgde Staten, die gedwongen
zyn een deel van hun te veel aan kapi
taal o.a. ook in Duitsche leeningen en
ondernemingen te beleggen, er te groot
belang by hebben, dat Duitschland's
crediet ongeschokt blyft en daardoor tot
een reductie van de oorlogslasten, dus
een herziening van de Dawesregeling
te vinden zullen zyn?
Ik vern\ag dat optimisme voorloopig
niet volkomen te deelen en zou het
waardiger gevonden hebben, indien de
Duitsche regeering in het tegenwoor
dig stadium alle overbodige uitgaven
vermeden had, en met alle kracht en
door een zeer zuinig beheer, gepaard
aan een sterken druk op de bevolking en
op de gemeentes om alle luxe tegen te
gaan, het buitenland zou overtuigd
hebben, dat zU in de eerste plaats haar
Dawesverplichtingen wil nakomen.
Men heeft in verstandige Duitsche
organen den laatsten tyd weer het
woord „Va-Banque-Politiek" kunnen
lezen. Misschien is het nog niet zoover.
Maar dat het er naar uitziet, kunnen
ernstige waarnemers van de Duitsche
toestanden nauwelijks ontkennen!
H. v. B.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
Zooals de magneet
het ijzer aantrekt,
zoo gretig nemen de zieke weefsels in het
menschelijk lichaam het genezende aspim»
op. De opgeloste Aspirln-tabletfen komen,
op een wijze die voor de spijsverterings
organen geheel onschadelijk is, door den
bloedsomloop in die lichaamsdeelen, die
wegens hoofd-, kies- of rheumatische pijn,
neuralgie of jicht hun heilzame werking
noodig hebben.
De echte Aspirfn-tabletien
krijgt men slechts in de ori-
gineele verpakking "RayA"
met den oranje band en het
Bayerkruls.
Prijs 75 ets.
WEIGER NAMAAK
OF LOSSE TABLETTEN 41
DE 170 WONINGEN IN
HAARLEM-NOORD
Het bouwen der 170 arbeiderswonin
gen op het opgespoten terrein tusschen
de Indischestraat en den Spaaradam-
merweg in Haarlem-Noord, vordert
langzaam. Een aantai dezer woon- en
winkelhuizen zal weldra voor ingebruik
neming gereed zijn. Er schijnt veel
animo te zijn om deze huizen te betrek
ken. Wij vernemen, dat reeds vele ge
gadigden zich ats huurders aanmeldden.
De huur is niet hoog en de huizen zijn
zeer geriefelijk ingericht.
Een mooi complex huizen wanneer zij
gereed zijn.
WAAROP WORDT GEWACHT?
Enkele maanden reeds liggen de Mid
denweg en de Van Nesstraat langs het
Haarlemsche speelveld als een chaos.
Deze straten zijn opnieuw geprojec
teerd, belangrijk verbreed en van rio-
leering voorzien, maar zelfs de grond
is nog niet geëgaliseerd. Waarop is nu
het wachten verder? De nieuwe straten
moeten langs de kanten met zand
worden aangevuld waarna het bestra
ten zou kunnen worden begonnen. Het
is soms een modderbad, deze toegang
naar het R. C. H.-terrein.
JUBILEUM N. P. KNAPE.
De heer N. P. Knape vierde Maandag
zyn veertig jarig jubileum by de firma
Joh. Enschedé en Zonen. Als kleine
jongen kwam hy daar en hy wist het
te brengen tot de afdeeling chemigrafie.
waar hy fotograaf werd. Hij verving al
daar den onderchef bij diens afwezig
heid. Thans is hU als etser werkzaam op
de afdeeling diepdruk-
Op zUn jubileumsdag haalde een com
missie, bestaande uit de heeren Monnik
en Schmink hem van zyn woning en
bracht hem per auto naar de ateliers.
De heer Munnik huldigde den heer
Knape als collega, sprekende namens
de afdeeling chemigrafie. Het geschenk
bestond uit een zilveren chronometer.
De onderchefs der afdeelingen schonken
een portefeuille. Mr. H. J. D. D. En
schedé huldigde den jubilaris namens de
directie schonk hem een enveloppe en
een mand met bloemen.
Thuis bracht de jubilaris den verde
ren dag door.
ARBEIDERS JEUGDCENTRALE.
Men schrijft ons:
Zondag hield de A. J. C. afdeeling
Haarlem, in haar gebouw aan de Bake-
nessergracht een functionarissenbyeen-
komst. Deze werd bezocht door een zes
tigtal leden, die allen een werkzaam
aandeel hebben in het organisatieleven
der A. J. C.
Te negen uur opende de heer L. Bui-
sink de vergadering, waarna door eenige
bestuurders achtereenvolgens bespro
ken werd: „De taak van den secretaris,
den penningmeester en den leider der
Verkoopcentrale".
De inleidingen werden afgewisseld
door het maken van eenig practïsch
werk. Na gemeenschappelijk het mid
dagmaal te hebben genuttigd, kreeg den
heer Toornstra het woord, die een in
leiding hield over: „De taak der or
ganisatie".. Daarna behandelde de heer
Buisink de resultaten van het practi-
sche werk.
Te half zes ward deze goed geslaagde
bijeenkomst, na het zingen van een
jeugdbed door den voorzitter geslo
ten.
PROF. DR. J. DE LOUTER U door de
KeoUchc Universiteit tot doctor honoris
eau»a benoemd.
