RERLIJNSCHE BRIEVEN
FLITSEN
FEUILLETON
I!et Huis met den Pijl
HAART FM'S DAGBLAD ZATERDAG 3 DEC. 1927
De machtige Dawes.
EN DE MAN DIE VEEL VIJANDEN HEEFT: SCHACHT.
(Van onzen correspondent.)
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1068
HELPEN AFDROGEN
Vader biedt moeder aan,
om haar met afdrogen te
helpen
neemt een vork ln de
hand en vraagt waar de
droogdoek is
neemt er een van het rek
af en komt tot de conclu
sie dat die te vochtig is
I vindt, na een langdurig
onderzoek in de verkeer
de la een nieuwen doek
I op de plaats, door moe-
I der aangeduid
vraagt of moeder soms
gezien heeft, waar hij
die vork heeft neergelegd.
onderbreekt zijn zoeken
om na te gaan hoe het
komt dat dc gasoven niet
stevig staat
vindt de vork en droogt
clie grondig, terwijl moe
der intusschen de rest
heeft afgedroogd
hangt don doek op met
de opmerking, dat drogen
ongetwijfeld sneller gaat
als je het met z'n tweeën
doet.
(Nadruk verboden).
Berlijn, 28 November.
De Duitsche steden staan op het
oogenbük in het middelpunt van de
Duicsche en niet alleen van de Duit
sche belangstelling. Waar dat aan
te wijten is? Omdat ze in alle betee-
keniscen van het woord aan den weg
timmeren.
Dat is eigenlijk een hoogst belang
rijk probleem!
Duitschland, daar vertelde ik al vaker
van. zit diep in de oorlogsschuld en
heelt in het vredesveidrag van Versail
les en in de zoogenaamde Dawesovereen-
komst de noodige meer dan zware ver
plichtingen op zich genomen. Zij, die zich
in Duitschland voor deze dingen inte
resseeren wonderlijk genoeg zijn dat
niet de meeste Duitschcrs, die vrijwel
onverschillig voor alle politiek zijn, of
schoon het in dit geval toch onmiddel
lijk om hun geldbuidel gaat kunnen
in twee groote groepen verdeeld wor
den. De eerste, de grootste, doet aan
„Erfüllungspolitik". Dat wil zeggen, zij
gaat van de grondstelling van den eer
lijken koopman uit, dat iemand, die
verplichtingen op zich genomen heeft,
nu eenmaal trachten moet, die ook na
te komen. Weliswaar zeggen zij steeds
weer dat deze verplichtingen onder
sterken dwang tot stand gekomen zijn,
en c1 is wat Versailles betreft, ook
stellig ..iet tegen te spreken, maar nu
eenmaal een gevolg van 't verliezen van
een oorlog, maar zi) erkennen de
deugdelijkheid der verdragen, waar he
laas de naam van Duitschland's offl-
cieele vertegenwoordigers onder staat,
en gaan nu van het denkbeeld uit, dat
bij een eerlijk streven naar het nakomen
dier plichten op een zeker oogenblik .vel
blijken zal, dat de overwinnaars den
fccog te strak gespannen hebben.
De andere groep, en de lezer van
Duitsche berichten weet al dadelijk, dat
hiermede in de eerste plaats de in den
loop der jaren weer zeer sterk geworden
Dui'schnationalen met hun niet-geor-
ganiseerden aanhang bedoeld worden
heeft „lak" aan het standpunt van den
eerlijken koopman, is hoogstens (om
zeer egoïstische redenen^ bereid ge
weest te erkennen, dat Duitschland nu
eenmaal voor voldongen feiten staat,
maar tracht de afbetalingen aan de
Entente op alle mogelijke manieren te
saboteèren. Het is duidelijk, dat daartoe
verschillende voor de hand liggende mo
gelijkheden bestaan. De Dawesovereen-
komst geeft het materiaal voor ontdui
king van deze oorlogsbelasting aan de
hand.
Daarin wordt namelijk Ietwat vaag om
schreven, dat niet meer uit Duitsch
land geperst mag worden dan dit land
werkelijk lean opbrengen, nadat alles
afbetaald is, wat voor zijn welzijn en
v .u-opbouw strikt noodzakelijk ls.
Een en ander schreeuwde om con
trole. Aan die omstandigheid heeft de
Jeugdige Amerlkaansche financier Par
ker Gilbert zijn geweldige machtspo
sitie in Berlijn te danltcn.
Hot lag voor de hand. dat de rijksmi
nister van Financiën In een rechtsch
kabinet zou gaan meedoen aan de lang
zamerhand tot methode geworden po
gingen om de schuldeischers van
Duitschland op vriendelijke wijze om den
tuin te leiden. De betrokken minister
was zelfs zoo onverstandig, daarbij geen
waarde te hechten aan een meer of
minder intieme verhouding tot. dezen
machtigen Yankee; een fout. die zijn
democratische voorganger niet begaan
had. en waarin ook niet de vroeger de
mocratische President van de Duitsche
Rijksbank dr. Schacht vervallen was.
Een en ander was dan ook duidelijk te
merken in den beroemden brandbrief,
dien Gilbert eenige weken geleden aan
de Duitsche regeering gezonden heeft.
Men leeft snel in den tegenwoordigen
tijd. De algemeene ontroering en beroe
ring over dezen dreigenden brief, die
Duitschland plotseling weer eens duide
lijk gemaakt heeft, dat het duchtig on
der controle staat en niet zonder ge
vaar onverstandige uitgaven kan doen,
ls alweer half vergeten. Het publiek en
zelfs de beurs praat er liefst niet meer
over. Met de bekende neiging van vele
menschen om onaangename zaken maar
liever van zich af te schuiven. Maar de
rijksregeering zal zich met dit docu
ment nog lang genoeg moeten bezig
houden. Want op het Parijsche Plein
aan de Brandenburger Poort te Berlijn
Naar het Engclsch van
A. E. W MASON.
72)
„Maar naturuiijk", stemde Jeanne
Leclerc toe. „Dat is allemaal afge
sproken. D? chauffeur heeft zijn bc-
v;"-n ontvangen. Drink Je nu even Je
k rif ie op?"
Maar Ann wilde niet.
,,Ik heb cr geen trek in", hield ze
vol. „Het Ls tijd voor mij om te gaan".
Ze zag dat Jeanne Leclerc on Espi-
r. -h een eigenaardigen blik wisselden,
m. re was niet in een stemming cm
verklaring voor te zoeken. On
getwijfeld had Espinosa, teen hiJ de kof
fie V - Ket buffet haalde on op bet
lr'.rne tafeltje voor haar neer zette,
r- on slaapmiddel Ln gedaan: ze zou
f - ?lf versuft rijn geraakt en dus
'cr te ban toeren zijn ge-
w Maar ze was niet te bewegen iets
te rinken en ze stond op.
„li ga mUn mantel halen", zei ze,
en ze haalde hem en liet de twee ande
ren somen zitten. Ze kwam niet meer
bij hen terug.
woont de heer Gilbert nog, en In de
avondstilte ln zijn werkkamer contro
leert hy lustig verder, sterk in de we
tenschap, dat de halve wereld en de
machtigste legers achter hem staan.
Maar er is nog iemand anders, die
er voor zorgt, dat de brief van Gilber.
niet geheel in het vergeetboek geraakt.
Dat is de met vale vijanden gezegende
bankpresident Dr. Schacht.
Schacht is een merkwaardig ver
schijnsel in het republikeinsche
Duitschland. Door den een wordt hy
voor een financieel genie, door den an
der voor een halven leek en eigenhjk
niet veel meer dan een dilettant ge
houden, die nu eenmaal dank zy de
revolutie en de inflatie een enorme car
rière heeft gemaakt De waarheid zal
ook hier wel ongeveer in het midden
liggen. Schacht zelf, en zijn vrienden
beweren nog steeds, dat de stabilisatie
van het Duitsche geld aan hem alleen
te danken is. De reohtsche partyen
biyven volhouden, dat het Duitsche
volk dit reddende wonder uitsluitend
aan wyien Helfferich te danken heeft,
weer anderen, die het erg goed meenen
te weten, noemen dr. Luther, die toen
Ryksminister van Financiën was, en la
ter Rijkskanselier werd. om over een
vlaggenverordening te struikelen.
Hoofdzaak is, dat Schacht een lastig
geval is voor de groote banken, voor de
links en rechts leenende gemeenten en
voor in het algemeen ieder lichaam en
leder persoon in Duitschland, die met de
geldmarkt meer of minder te maken
heeft.
moet zich, om de dingen duideiyk
voor oogen te hebben, het geval denken,
dat u zelf van een winkelier een
groote som gelds terug moet krijgen. De
man komt naar u toe, toont u zUn meer
of minder eeriyke boeken, en rekent u
voor. d3t hy per maand een slechts zoo
geringe winst kan maken, dat heb twin
tig Jaar zal duren alvorens hy u het
geld geheel terug betaald heeft. Maar
hy verklaart, dat als u hem nog twee
maal zooveel er by leent als hy u reeds
schuldig ls, zyn zaak cp geheel andere
schaal kan ingericht worden, hy van
alle kanten klanten zal krygen, en zyn
winst zoo groot zal worden, dat zelfs
het driedubbele in tien jaar met winst in
uw zakken terecht zal komen.
De Duitsche regeering van tegenwoor
dig, de Duitsche gemeenten en de in
dustrie en voor een deel ook de groote
banken, staan op het standpunt van
dien winkelier en vragen om meer
schuld, maar zeggen dan ook snellere
afbetaling toe. Schacht en met hem
andere groote kringen in het Duitsche
Ryk willen het andere stelsel: zuinig
heid raar alle kanten, en dan desnoods
wat langer op afbetaling laten wachten
Maar eeriyke gegarandee'de terugbeta
ling zoover dat practisch mogelijk blijkt.
Ja. dat is makkelijk zoo even in het
kort heer te sclirUven. Maar voor men
er een eigen oordeel over kan uitspreken
ls toch heel wat overdenken noodig. MIJ
dunkt, dat een en ander den Nederland-
schen lezer toch n!:t geheel onverschil
lig kan zyn. Ik zou niet gaarne gaan
uitrekenen, hoeveel raÜltoenen aan Ne-
de.landsch geld de laatste jaren alweer
ln Duitsche gemeenteleeninger. zU het
direct, zy het over den omweg van on-
derdeelen van Amerikaansche leeningen
belegd is. En men wil, dunkt my. toch
op de hoogte biyven var. de crediet-
waardigheid van het lichaam, waaraan
men zijn goede geld geleend heeft.
Daarom is nu een stryd ontbrand tus.
schen den president van de Ryksbank,
die ten slotte hier toch heel wat in de
melk te brokkelen heert, en de rremeen-
ten (gesteund door de lnndeiyke re
geeringen en door het tegenwoordige
rykskabinet). een strijd die ook over hei
lot van de Hollandsche dubbeltjes ten
3lotte beslissen zal. Vcorlooplg ls het
resultaat van de actie van Giluert en
Schacht, dat Amerika niet al t.o grif
meer Ls met het vastleggen van nieuwe
millloenen in landeiyke en stedelijke
leeningen in Duitschland. zoodat we
deze ook op de Nederlandsche markt tot
nader order niet meer opnieuw zullen
aantreffen. Maar de principleele tegen
stelling is nog lang niet uit den weg ge
ruimd!
De Duitsche gemeenten hebben het
voorbeeld gegeven van toepassing van
het stelsel van den in schuld zlttenden
winkelier, die nog meer schuld opneemt
Aan den anderen kant van de groote
hal was een lange gang. Aan het begin
er van stond Michel le Vay. Hy gaf haar
een teeken en toen ze zich bU hem
voegde, zei hy zachtjes:
.Rechts afslaan naar den zijvleugel.
De kleine bibliotheek ligt dan vlak
voor u".
Ann liep langs hem. Ze kwam nu in
een vleugel van het huls die volkomen
stil en verlaten was. Aan het einde
zag ze een gesloten deur. die ze heel
voorzichtig open deed. Het was donker
in de bibliotheek. Maar door het licht
uit de gang zag ze de boekenkasten
tegen de muren, de stoelen en aan het
einde donkere, zware gordyncn. zy was
dus de eerste. Ze deed de deur achter
zich dicht en liep langzaam en voor
zichtig met uitgestrekte handen, tot
dat ze by de gordynen kwam. Ze glipte
er tusschendoor en kwam nu in een
erker te staan, die openslaande deuren
naar het park had; en een vreemd kra
kend geluid deed haar hart plotseling
stil staan.
Er was dus al iemand in de kamer.
Iemand had haar gade geslagen, terwijl
zy uit de lichte gang binnen kwam.
Ket geluid werd sterker. Ann keek tus-
schen de gordynen door. die ze met
bevende handen een klein eindje uit
elkaar hield; door dien spleet scheen een
vaag schemerlicht in de kamer. In den
versten hoek, vlak bij de deur, hoven-
om dan later grooter winsten te kun
nen maken. Zy hebben, volgens Schacht
onveraniwoordeiyk veel, volgens hun
vertegenwoordiger, den President van
den Duitschen Stedendag (de Bond van
Duitsche stadsbesturen) voistrekt niet
overdreven veel, millloenen opgenomen
en zyn daarmee als razenden aan het
bouwen gegaan. Overal in het Duitsche
Ryk kan men thans groote, vaak zelfs
geweldige gebouwen aantreffen, het eene
stadium is nog weelderiger dan het an
dere, nieuwe kerkhoven, zwembassins,
gemeentelijke slachthuizen, restaurants
en volkshuizen, worden met trots en
voldoening den vreemdeling getoond. De
gemeenten hebben op het gebied van
gas, waterleiding en electriciteit geen
geld gespaard, hebben hun trams ver
nieuwd, planetaria en jaarmarktpiei-
.ien neergezet. Wie nu naar Duitsch-
and komt, zal zyn oogen niet geiooven.
Ja, zeggen de gemeenten, dat moest nu
-enmaai zoo zyn. Willen we weer een
sterk en gezond Duitscn geslacht kwee-
_en, dat in staat is om hard te werken,
.oók voor den vroegeren vyand, dan
aioeten we er geld ln steken en vooral
voor de hygiënische verbeteringen zor
gen. Daar mag de Entente geen bezwaa:
^egen maken, want het geschiedt in haar
..igen belang. En als we dan zooveel aan
.ente betalen moeien, dat op een ge
geven oogenblik de Dawesovereenkcmst,
niet meer kan worden nagekomen, dan
-3 dat toch, volgens de bepalingen van
diezelfde overeenkomst, puik in orde.
Neen, zeggen Gilbert en Schacht, we
.inden dat geen noodzakeiyke uhgaven,
maar verkwistlnL Het Duitsche volk
.tan ook werken en gezond biyven als
die stadiums en zwembassins, die voet-
oalvelden en Jaarmarktpaleizen wat,
minder rijk aangelegd worden, en de
gemeenten door minder schuldenlast in
staat zyn minder uit de Rijksmiddelen
te verlangen. Hoofdzaak zijn onze ver
plichtingen naar buiten, eerst dan ko
men gelden voor eigen land en volk vry.
Wie het winnen zal? En wie gelyk
heeft?
WAAR WONEN DE
HUTJONGENS.
De NJLCt. schrUft:
Men kan vele reizen met de Neder
landsche mailschepen op Indië in beide
richtingen gemaakt hebben en onkun
dig zyn omtrent het oord waar de han
dige en geruischlooze Madoereesche be
dienden (die door baren meestal voor
„Javaantjes" worden gehouden) thuis
hooren. Om Madoerees te zUn, behoeft
men niet van Madoera te komen. Uit
het feit, dat de bedienden te Soera-
baja, het eindpunt der reis, het schip
voor een kort verlof verlaten, wordt
meestal opgemaakt dat ze daar en in
den omtrek der Krokodiüenstad hun do
micilie hebben.
Biykens een correspondentie uit deze
stad van het Ssmarangsche Handelsblad
is dit echter niet zoo. Amat en Sidin
en DJin en al de anderen zyn voor een
groot deel afkomstig uit Kamal, het
plaatsje schuin tegenover Soerabaja ge:
legen en beginpunt van de Madoera
Stoomtram. Kamal biedt weinig aan
trekkelijks,; vandaar dat vry wel de mees
te Soerabajanen nooit een roet aan den
Madoerawal zetten. Toch heeft de cor
respondent het gewaagd de zeestraat
van 4 K.M. over te steken en eens
rond te neuzen in het brave binnen
plaatsje Kamal.
Ruim. achthonderd hutjongens van
mailbooten hebben in Kamal hun
huisje.
Mst verlangen wordt na elke reis het
moment tegemoet gezien, waarep ze een
weekje vrijaf hebben. Dan gaat het
naar Madoera. Niet per stoomer van de
Madoera-stoomtram, doch met een
prauwtje. Zelfs op dagen, dat in verband
mat den snellen stroom en d: hooge
golven de Straat van Madoera levens
gevaarlijk is om met een Inlandscb
scheepje over te steken, weigeren de hut-
Jongens van een barkas gebruik te ma
ken. Ze hebben een zeereis van een
dikke drie maanden aan boord van een
groot mailschip achter den rug. nu wil
len re het laatste eindje naar huis
echt varen, zooals 't den zonen van een
bekend zeevaardersvolk betaamt.
Bepakt en bezakt huren ze een prauw
tje en dan steken ze over, al duurt het
uren lang, voor het vaartuig den stryd
tegen stroom en golven overwon-
nen heeft. De familie weet dan reeds,
dat ze in asm tocht zijn en aan het
strand wordc-n ze hartelijk verwel
komd door familie en kinderen. En dan
gaan ze uitpakken! In Holland en de
havenplaatsen zyn cadeautjes gekocht
voor vrouw en kinderen. En dat moet
ge zien!
In de kampongs der hutjongens ziet
op een hooge boekenkast, hing iets
er klom iets naar beneden. Iemand had
zich verstopt achter den gebeeldhouw-
den bovenrand van de zware mahonie
houten boekenkast, klom nu naar be
neden, en gebruikte de planken als de
sporten van een ladder.
Ann was doodelijk geschrokken Ze
snikte en rende naar de deu:\ Maar
ze was al te laat. Een zwarte gedaante
sprong van de boekenkast af naar
beneden en toen Ann haar handen naar
de deur uitstak werd er een doek om
haar mond geslagen, zoodat haar kreten
gesmoord werden. Ze werd verder de
kamer ingetrokken, maar haar vingers
hadden het knopje van het electrisch
licht aangeraakt en terwyi ze struikel
de en viel, ging het licht aan. Haar
aanvaller viel bovenop haar, zoodat ze
haar adem kwyt raakte en knoopte den
doek stevig vast achter aan haar
hoofd. Ann probeerde zich op te richten
en zag toen tot haar groote verbazing
dat het Franoine Rollard was die haar
op den grond hield door het gewicht van
haar lichaam en den druk van haar
knieën.
Hear schrik veranderde in woede er
een gevoel van vernedering. Ze vocht
met al de kracht, die ze brrat. Maar
de lap csn haar mond verstikte haar
half en ze merkte dat ze niet opgewas
sen was tegen het stevige boerenmeis
je. ZU was de langste van de twee, maar
men de vreemdste kleederdrachten.
Naakte peuters hebben ijsmutsen op
zóó van de Nieuwedljk meisjes dra
gen wollen slobkousen, andere jekken
tjes. Ge ziet Noorsche gewaden en Al
gerijnse he hoeden, stroohoeden uit
Marseille, karwatsen uit Port Said, mun
ten uit Colombo en vlechtwerk uit Sin
gapore. Nergens is de bevolking zoo bizar
en cosmopolitisch uitgedost als In Ka
mal. omdat alles wat op reis door het
Inlandsche personeel gekocht en ver
zameld wordt in Kamal aan land komt.
Er zyn daar heele families, die van
vader op zoon het beroep van hut
jongen uitoefenen. Want niet iedere in
lander wordt bereid bevonden zijn land
te verlaten en maanden op zee te gaan.
Alleen bij het pittige Madoereesche volk
gelden die bezwaren niet. cok al zullen
de jongens als ze ln den winter In
Holland zyn, wel eens verlangen naar
Kamal, het rustige kustplaatsje aan de
Straat van Madoera.
DE KINDERBEWAARPLAATS IN DE
ASTERSTRAAT.
Een St. Nllcolaasfeest.
Zoqals bekend staat er ln de Aster
straat een kinderbewaarplaats ook
wel crèche genaamd die in onze stad
een zeer goeden naam heeft. Ongeveer
80 kinderen, soms wel meer, per dig,
wier ouders over dag om de een of an
dere reden, niet voor hun kinderen kun
nen zorgen, vinden in die bewaarplaats
een onderkomen en een goede verzor
ging. De moeders zyn dan ook zeer met
de inrichting ingenomen.
Verleden jaar werd het bestuur door
eenige giften in staat gesteld den kin
deren een St. Nikolnasfeestje aan te
bicden en het zou dit heel graag ook
dit jaar weer doen. Maar de middelen
er voor ontbreken helaas.
Gaarne doen wü daarom een beroep
op stadgenooten, die de inrichting goed
gezind zyn. om als zy iets (geld, of
..lekkers" of oud speelgoed) willen of
kunnen missen, dat dsn naar de Kin-
derbewaarplaats te sturen Het zal daar
zeker met groote dankbaarheid aan
vaard worden en de kleinen zullen er
een prettigen middag door hebben!
VOOR DANSLUSTTGEN.
1-Iet dansinstituut Ra omsingel 30,
heeft een nieuwe directie gekregen en is
geheel gereorganiseerd. Er zal Zon
dagsmiddags Ché-dansant zyn, terwijl
's avonds gelegenheid tot dansen wordt
gegeven, met afwisseling van cabaret.
De directie heeft zich de medewerking
verzekerd van ar Lis ten van naam, en
tevens een nieuwe jazz-band geënga
geerd, .Meyer's Jazz Band".
ze had niets aan haar lengte, ze was
net een kind dat vocht tegen een wilds
kat. Francine's vingers waren van staal.
Ze trok Ann's armen op haar rug. en
bond haar polsen by elkaar, terwyl zy
voorover op den grond lag. hygend naar
adem. met een gevoel of haar hart bar
sten zou. Toen Ann tenslotte den stryd
opgaf draaide FTancine haar om en
bond haar enkels vast.
Onmiddellijk stond Francine op. Ze
rende naar de deur. die ze een klein
eindje open deed, en wenkte. Toen
sleepte ze haar gevangene bovenop een
rustbank en Jeanne Leclerc en Espi-
nosa kwamen binnen.
„Is het gebeurd?" vroeg Espinosa.
Franoine lachte.
„Nou, maar ze heeft flink geivochten,
dat kleintje! U had haar de koffie moe
ten geven. Dan zou ze met ons mee
geloop en zijn en nu moeten we haar
dragen. Ze is niet voor de poes".
Jeanne Leclerc sloeg Ann een kanten
sjaal om, om de prop in haar mond te
verbergen en terwyi Francine haar vast
hield, sloeg ze Ann's avondmantel om en
deed die van voren dicht. Toen draaide
Espinosa het licht uit en trok de gordy
nen open.
De kamer v.-as achterin het huis.
Door de ramen kwam men In het uit
gestrekte park. Maar het was een park
zcoals men die by Fransche kasteel en
meer vindt» waar het vee graast tot
PERSONALIA.
ZD.H. de Bisschop van Haarlem
heeft benoemd tot Kerkmeester te
Haarlem (H. Bavo, Kathedraal) den
heer W. H. M. Heslenfeld, in plaats van
wijlen den heer F. Steenhardt Carré.
Bedankt voor het beroep als predi
kant by de Ned. Herv. Kerk te Schie
dam door Ds. J. H. Grolle te Hülegom.
OUDERAVOND AAN SCHOOL 4.
Men schrijft ons:
Donderdagavond werd een goed ge
slaagde ouderavond gehouden van de
Ouders van school 4 in het gymnastiek
lokaal dier school. Wegens ongesteld
heid van den heer Radersma, werd de
vergadering geleid door den heer de Wit
waarnemend hoofd.
Na lezing der notulen en enkele mede-
deelingen, werd het woord gegeven aan
den heer de Boer, onderwyzer aan
school 4. Op onderhoudene en pakkende
wijze betoogde spr., hoe verkeerd in de
meeste gevallen, het me&egsven en
maken van huiswerk naai' zyn meening
is. Speciaal voor de lagere school.
De meeste oudere waren het mét
spreker eens en vonden huiswerk een
straf voor de kinderen en voor de ouders
Bij mor.ds van den voorzitter werd spre
ker dan ■oc-k dank van de vergadering
gebracht. Evenals vroeger werden ook
nu weer de ouders ln de gelegenheid ge
steld, het werk hunner kinderen in de
klas oy de r.onderwyzer in te zien. Te
ruim 10 uur, werd dc gezellige vergade
ring, die door ruim 40 oude.re was be
zocht, gesleten.
GEVONDEN VOORWERPEN
EN DIEREN.
Terug te bekomen bij: W. Zoete*
tneijer, Stuverstraat 5. abonnement
AmstcrdarmZandvoort, enz., ten na*
me van Du Morilin; J, Thijssen, Ken*
nemerstraat 29 rood, vergulde broche
Weeshuis Hagestraat 10. Engclsche
sleutel; B. van Kampen. Emauslaan,
motorhandschoen; C. Parthesius. Ged
Schalkburgergracht 88, zwart hondje
met halsband; Mculenbcrg, Alb.
Thijmstraat 18, halsketting; T. v. d.
Pol, Voortingstraat 2, zilveren arm=
bandhorlogc; T. Lasschuit, Ged. Ou*
degracht 132. wollen dameshand*
schoen; G. v. d. Deijl, Baljuwslaan
19, heerenhamdschoen; Berkhuijzen,
Lindenstraat 30, kinderhandschocn; J.
Michel, Z.B. Spaarne 20, 2 lepels en
2 vorken; Mevr- Willenhof, Kocdiefs*
laan 57. Heemstede, blauw kinder*
pantoffeltje; J. G. Porre, Doelstraat
42. gummi*pop; J. Drogtrop, Nic.
Bectsstraat 18, rywiolbe-lastingmerk;
J. J. Boufort. Hagestraat 27, schroe*
vendraaier; J. H. Bongers. N. Kerks*
plein 20 A rd-. grijs schoentje; C.
Jonkert, Van Zompelstr. 1 rood, grij*
ze schoen. I
vlak bij het huis en alleen een strook
by het terras aan den voorkant bestemd
is voor bloementuin en mooie gras
velden. Espinosa keek naar de weilan
den, die vol boomen stonden en waar
de koeien ln dezen schemer!gen zomer
nacht als spoken rond liepen. Hy maak
te het raam open en vaag hoorden ze
de muziek uit de balzaal.
„wy moeten cms haasten", zei Espi
nosa.
Hy lichtte het hulpelooze meisje op in
zijn armen en liep naar het park. Ze
lieten het raam achter hen open en
droegen samen het meisje over het gras.
Zooveel mogelijk bleven ze in de scha
duw van de boomen en ze liepen regel
recht naar een punt van de oprijlaan,
awar een auto halverwege het huls
en het hek stond te wachten. Voor het
huis scheen nog flauw het licht vanuit
de kamers, maar hier was alles donker
Een paar maal stonden ze stil en zetten
Ann op haar voeten neer, terwyl zy
even uitrustten.
..Nog een paar meter", fluisterde Es
pinosa en plotseling stond hij wee-
stil. Ze bevonden zich nu vlak by de
oprijlaan en vlak voor hem zag hU eer
witte japen schemeren en da3r v'-'
naas: het gloeiende puntje van een siga
ret.. Snel zette hy Ann weer neer. tegen
een boom aangeleund Jeanne Leclerc
stond voor haar en toen de anderen
dichterbij kwamen begon ze tegen Ann i
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 CenU per regel.
VEREENIGING VOOR VAKONDER
WIJS IN DE TYPOGRAFIE.
Deze Haarlemsche vereeniging hield
dezer dagen haai' jaarvergadering. Van
de bestuursleden waren de heeren B. F.
Enschedé en P. W. Peereboom aan. beurt
van af treden.Beiden werden bij acclama
tie herkozen. Door het bedanken wegens
drukke werkzaamheden van den secre
taris, den heer D. L. Roosekrans, was
een vacature ln het bestuur ontstaan.
In zyn plaats werd de heer C. Verdoorn
tot bestuurslid benoemd en later door
het bestuur als secretaris aangewezen.
De heer Roosekrans werd verrast met
een stoffeiyk blijk van waardeering
hem door het bestuur aangeboden in
dank voor het vele en belangrijke
werk door hem in de drie eerste Jaren
van haar bestaan voor de vereeniging
verricht. Het geschenk bestond uit een
fraai plaatwerk betreffende de provin
cie Noord-Holland en was voorzien van
een door alle leden van het bestuur on
derteekend e opdracht.
Aan het Jaarverslag van den secre
taris ontleenen wij het volgende:
Het ledental der vereeniging steeg
van 46 tot 55. Leeraren aan den avond
cursus waren de heeren Joh. Vissers en
A. Valbraoht voor de drukkers en de
heeren Jos. G. v. d- Berg en D. L. Roo
sekrans voor de zetters, terwijl het
onderwys Ln de Nederlandsche taal
werd gegeven door den heer A. H. F.
Saeys. Het aantal leerlingen bedroeg
3ö. Verzuimen kwamen slechts spora
disch voor. Met succes werd gepoogd de
leermiddelen uit te breiden, verscheide
ne drukkeryen stonden materialen af,
aan de Ambachtschool werd een moder
ne zetbok met kasten vervaardigd. Voor
deze welwillende hulp wordt den gevers
dank gebracht.
Aan het slot van het verslag wordt
dank gebracht aan de onderwijzers, die
kleine groep van werknemers, die zich
nu reeds zooveel jaren heeft beschik
baar gesteld om den jongens het ABC
van hun vak te leeren.
te praten en knikte met het hoofd, als
iemand die in een opgewonden verhaal
verdiept is. Esoinosa's hart stond stil.
teen hoerde hy den man zsggen:
„Hé! daar zyn nog een paar ande
ren. Dat is eigenaardig. Zullen we naar
hen toe gaan?"
Maar toen hU de laan ever wilde ste
ken greep het meisje in de witte japon
hem by zyn arm.
..Dat zou niet erg tactisch zijn", zei
ze lachend. „Wat gU niet wü dat u
geschiedt en het paar slenterde
verder.
Espinosa wachtte tot ze verdwenen
waren. „Vlug 'aten we gaan!" fluis
terde hy met trillende stem.
Een paar meter verder stond Espino-
sa's gesloten atuo verborgen in een klein
laantje, dat op den grooten weg uit
kwam. Ze zetten Ann in de auto. Jeanne
Leclerc ging naast haar zitten en Es
pinosa chauffeerde. Teen ze den weg
ins'oegen naar de Terzor.-vallel sloeg
da klok elf uur. In de auto nerr. Jnnne
Leclerc den nroo uit Ann U-cri's momi.
trok den rok over hr",ri «n
die on''er ha"r vce*en vast. V.' s "t-
*!tvt van den w- we-h'V» er fov —-'.or
iels met eer zUspsnwagen op hen.
<Wordt vervolgd x
INGEZONDEN MEDEPEFUNGEN 60 CENTS PER REGEL.
ADMINISTRATIES EN BELASTINGZAKEN jjjgï
- "TtT? INRICHTEN. B! HOUDEN EN CONTRÖLEEREN VANAF I 6, PER MAAND
N. J. Th. SCHMIDT - LEERAAR M.O. BOEKH. - WH HELMIN ALAAM 4 - DEN HOU f
