HAARLEM'S DAGBLAD
jjiirc$al°p
ZATERDAG 24 DEC. 1927
VIERDE BLAD
LETTEREN EN KUNST.
MUZIEK.
ITALIAANSCHE OPERA:
RIGOLETTO.
Van de heerlijke zangkunst, de sdhit-
Oerende stemmen der Italianen hebber,
wc gisteravond weer ten volle kunnen
genieten. Maar de schouwburg was niet
half gevuld. Men zou haast gaan den
ken dat de belangstelling der Haar
lemmers in 't algemeen omgekeerd
evenredig met het peil eener voorstel
ling iseen d üsttan ter. toone el u i tvo e -
ring heeft tweemaal een uitverkocht
huis. een operette minstens éénmaal,
een goede opera kan 't nauwelijks tot
een halfvolle zaal brengen en bij kunst
uitingen van den allerhoogsten rang,
als het Moskouer theater zijn slechts
enkele stoelen bezet. De onlangs aan
gekondigde Figaro-opvoering der Co-
Opera-tie is wegens gebrek aan belang
stelling niet doorgegaan. En dan kla
gen we nog. dat we hier zoo zeiden
goede opera's krijgen, dan zijn we ver
baasd en verontwaardigd, als vreemde
gezelschappen er gaandeweg den brui
van geven om onze stad te bezoeken
en hier 't eene deficit voor, het andere
na te boeken! Maar de dilettanten kun
nen in hun vuistje lachen: hoe minder
goede kiunst hier komt en tot verge
lijking noopt, des te minder kans loopt
hun artistieke kaars cm in het
zonlicht van anderen schaduw te gaan
afwerpen. Het zou mij ndet verwonde
ren indien binnenkort de directie der
Italiaansche Opera ook besloot om
maar geen voorstellingen meer in
Haarlem te geven en ons daardoor in
het vervolg een bron van genot zou
onthouden. Om billijk te zijn moet ik
erkennen dat wellicht de keuze van de
stukken die zij voor ons bestemde ndet
steeds de beste is. Wo hebben in de
laatste drie jaren tweemaal „La Tra-
viata", en nu voor de tweede maal
„Rigoletto" gehad; misschien ware met
„II Barb'lere de Sc-vlgiia". „La Nozze
de Figaro'" of „Don Giovanni" meer be
langstelling gewekt. Rigoletto bevat
eenige mooie melodieën en eenige dra
matische tooneelen. maar het gegeven
is vrij drakerig en de eeuwige oem-
pla-pla's van het orkest, zelfs in de
meest tragische situaties, willen er toch
op den duur niet meer in, zoodat onze
ir.fcresse voor handeling en muziek ver
flauwt en we alleen de schitterende vo
cale eigenschappen der hoofdvertolkers
bewonderen. Nu zal deze of gene uit
het in den aanvang gezegde concludee-
rende, misschien opmerken: een beter
stuk zou nog slechter recette geven,
doch hiertegen zou ik moeten aanvoe
ren dat er toch, getuige het drukker
bezoek der Bachconcerten. een aantal
serieuze muziekliefhebbers is, meer dan
voldoende om den Stadsschouwburg te
vullen, maar deze krijgt men nauwelijks
één, en zeker niet twee malen naar een
opera als „Rigoletto" toe; zij zijn aan
degelijker muzikale kost gewend.
Wat nu dc uitvoering zelve betreft
moeten we als eerste bijzonderheid het
werkelijk uitstekende mannenkoor in
de eerste en derde acte memoreeren.
De bezetting der hoofdrollen is bij de
Italianen steeds goed, toch was nog de
machtige stem van P. Bïasini. den ver
tolker der titelrol een verrassing. Zijn
postuur heeft deze rijzig gebouwde zan
ger voor de rol van den mismaakten
hofnar niet in zijn vcordeeel: geen won-
dor dat zijn bewegingen gedwongen
schenen. Daarentegen was Giuseppina
Lucchese een allerliefste Gilda, be
koorlijker dan Maria Gentile, die wij de
vorige maal in deze rol zagen, en daar
bij een coloratuursopraan van den eer
sten rang, wier stem het fluweelige
timbre in alle liggingen behoudt en
nimmer scherp wordt. P. QuadreOi is
een prachtige lyrische tenor, maar veel
actie was in zijn Duce di Man tore niet
waar te nemen. L. Balzan als Sparafu-
cile, V. Baldo als Monterone gaven
naast een goede uitbeelding vocaal ge
not door hun mooie basstemmen en
L. Squarzina (Madelena) bleek een
heerlijk krachtig, warm getint altge
luid te bezitten, dat aan de stem van
Maria Valverde herinnert. en den
wensen deed opkomen, haar eens in een
grootere party te hooren. De overige
kleine partijen behoef ik niet afzonder
lijk te bespreken. Maar wél vermelden
wil ik de mooie costumes, die het
hoffeest in het eerste bedrijf tot een
schitterend geheel hielpen maken, ter
wijl ook m de andere bedrijven voor
aardig decor gezorgd was Alleen was
het jammer dat de scheidingsmuur
in II en IV niet wat verder naar
het voetlicht doorgetrokken kon worden;
men kon er nu zóó gemakkelijk vóór
langs, dat de poort er in overbodig
scheen. En dan moet er in 't vierde
bedrijf gebliksemd worden vóór men
den donder in 't orkest hoort en niet
nadat 't orkest al ultgedonderd is. In
't eerste bedrijf kregen we een ballet
te zien, dat ons alweer de meerdere
sierlijkheid der oude dansen, vergeleken
met de moderne overtuigend demon
streerde. Het orkest kon de niet zeer
zware partituur zender moeite bevredi
gend vertolken en de kapelmeester Nino
Giacopetti ontving zyn aandeel in de
bijvalsbetuiging zeer verdiend, want
alles liep als op rolletjes.
KAREL DE JONG.
EEN UITVOERING VAN DE
„MESSIAS" TE LONDEN.
Eenige weken geleder. heeft Evert
Cornelis met het Toonkunstkoor
te Utrecht de Messias gegeven, welke
uitvoering vooral belangrijk was, omdat
het werk voor het- eerst in Nederland in
zijn oorpronkelijken vorm, dus op
den Engelschen tekst werd ge
zongen. Toen wy de vorige week te
Londen waren en wij „The Messiah"
in den bekenden „Albert Hall" zagen
aangekondigd, was ons besluit onmid
dellijk genomen. Vooral voor twee mij
ner reisgenooten beiden zangeressen
die de Utrecntsche opvoering onder
Cornelis hadden bijgewoond, was het
een bijzondere vreugde Handel s (1
werk nu ook eens in Londen onder
directie van niemand minder dan den
in Engeland zeer bekenden Sir Thomas
Beecham en met solisten als Flo
rence Austral, Muriel Brunskill. Parry
Jones en Kenth Falkner te kunnen
hooren. En ik die doormijn werkzaam
heden als tooneelcriticus bijna nooit in
de gelegenheid ben concerten te bezoe
ken, sloot mij gretig hierbij aan.
Reeds het bezoek aan den Albert
Hall was voor ons interessant. Een reus
achtig groot gebouw, dat in zijn ronden
vorm met zijn drie rijen balcons en z:.ïn
loges meer aan een arena voor stieren
gevechten in Spanje dan aan een con
certzaal doet denken. Zóó groot is deze
zaal die meer dan 10.000 toehoorders
kan bevatten dat de gezichten der
uitvoerenden van het balcon af door ons
niet meer te onderscheiden waren. Al-
(1) De Engelschen schrijven Handel
en niet zooals de Duitschers en wij --
Handel.
les is in den Albert Hall ingericht op het
massale, b pompeu.'- Van eer. podium
kar. men er eigenlijk niet spreken. Dc
uitvoerenden, koor en o -fcest bij deze
„performance" ongeveer 730 te zajnen
boze:ten onder een orgel van ontzag
lijke afmetingen een vak een ..seg
ment" zou men kunnen zeggen van
de cirkelvormige ruimte.
BU het binnenkomer, trof bet ons dat
de dames allen in tegenstelling met
in Nederland, waar bU de Messias-op
voeringen doorgaans zwart v.ordt gedra
gen in het wit waren gekleed.. Dit
l\jkt mij ook juister, omdat in de Messias
dc geboorte er. niet zooals in Bach's
Passionen het lijden V3n Christus
v.ordt bezongen. Ook onthoudt men
zich in Engeland niet bij een Messiah-
opvoerir.g -.an teekenen van bijval. In
tegendeel en dat is wel heel hinder
lijk wordt de opvoering er telkens
door applaus onderbroken, niet alleen
na he: einde van elk onderdeel, maar
ook na elke solo en elk belangrijk koor.
Dit barbaarsch lawaai doet aan de ge
wijde stemming wel zeer sterk afbreuk
en wij waardeerden het daar in Londen
te meer. dat bij de Ma.tt.haus en Johan
nes Passion in Nederland elk teeken
van bijval onmiddellijk wordt onder
drukt.
En nu dc eigenlijke uitvoering! Zij
stond muzikaal ongetwijfeld op zeer
groote hoogte. Sir Thomas Beecham.
die Handei's werk geheel uit het hoofd
dirigeerde is wel volkomen een lei
der voor een massakoöv. Zijn directie is
zeer suggestief, wij zouden hier zelfs van
„geweldig" kunnen spreken. Hij gaf al
les me; veel forscher en breeder gebaren
aan dan onze dirigenten, die met min-
der groote massa's moeten werken, ge
woon zijn. Toch was zijn directie vol
strekt niet alleen op het pompeuse in
gesteld. Hij bereikte zelfs het meest in
de teere gedeelten zooals in het koor
„For unto us a child is born" „Uns ist
zum Hell ein Kind geboren" dat heel
licht en fijn genuanceerd werd gezongen.
En waarlijk respect voor den Engelschen
koorzang kregen wij by het gedeelte:
„And with His stripes we are healed"
„Durch seine Wunde sind wir geheilet"
dat het ontzaglijk groote koor a ca-
pella en wel voortreffelijk! zong.
Maar vreemd was het, dat, waar van
een zoo'n massaal koor uitbundige im-
poneerer.de kracht werd verlangd
zooals bij het beroemde ..Hallelujah"
de uitvoering teleurstelde. Het orgel do
mineerde daar het koor geheel en al cn
de climax, waarop wij gewacht hadden,
bleef weg. Opmerkelijk was het. dat de
indruk van het „Hallelujah" te Utrecht
veel grooter was en dat door Evert Cor
nelis met. zUn toch aanmerkelijk klei
ne:- koor en orkest oneindig veel meer
werd bereikt.
Trouwens ook als geheel stond de op
voering te Utrecht althans volgens
mijn twee reisgenooten op een hoo-
ger peil. Voor een deel kwam dit zeer
zeker door de te groote ruimte van den
Albert Hall. waarin de solo-stemmen
niet tot hun recht konden komen cn
vooral in verhouding van het koor en
het orkest te ijl en te klein klonken.
Alleen de sopraan bleek in staat de ko
lossale ruimte voldoende te kunnen vul
len. Van de bas-soli echter gingen
heele gedeelten ahsoluut verloren en
ook bij de soli van den tenor., cn.de alt,
voelde men telkens 'n tekort, dat aller
minst aan de zeer muzikale voordracht
en de heel mooie stemmen geweten kon
worden.
Ik geef hier natuurlijk enkel eenige
indrukken. Het merkwaardigst van deze
Messiah-opvoering was wel het slot. De
Engelschen sluiten Handel s werk niet
af met het eigenlijke slotkoor, doch met
het „Hallelujah", dat zij op het laatste
koor laten volgen. Zoodra het koor het
„Hallelujah" inzet, staat niet alleen het
orkest maar ook heel het publiek op en
in staande houding wordt het slot door
allen uitgevoerd en aangehoord. Op ons
maakte di'. de meer dan tienduizend
menschen. die daar staande het Hp.lle-
Iujah aanhoorden op dat oogenbllk J
r.og meer indruk dar. de muziek ren j
Hör.dei. waarvan de climax. die wij I
hadden mogen verwachten, met kwam.
En met oen :rotsch gevoel hebben «u j
den Albert Hal! verlaten, omdat .leze
uitvoering ondanks haar voortreft '.ijkc
hoedanigheden on? van de superlorhe'.t
van onzen eigen koorzang, aooa.s wy
dien onder een Mengelberg, een Ever:
Corr.c-iis en ik mag hier 2 Is schoon
zoon zyn naam zeker in dit verband ook
wel noemen een Richard Hol hebber,
gehoord, had overtuigd.
J. B SCHUIL.
WLAD. BILLKINE.
Tentoonstelling in 't Waag
gebouw.
Onze vroegere teekenaar en oud-stad
genoot Wladimir Bielkine. die thans in
Eindhoven werkzaam is. zal van 8—21
Januari in het Waaggebouw ren 'en-
toonstelling houden. Velen zullen zich
de eerste interessante expositie van
dezen Rus herinneren).
Op den 7den Januari wordt de ten
toonstelling voor genocdigden geopend.
In het Waaggebouw zullen bij Bielkine's
expositie ^•"■ndien eenige tcekenlngen
van den heer L. C. Kalff tentoonge
steld worden 'de bekende reclameteekc-
naar), esthetisch leider der Philipsfa-
brieken. Bielkine zal voor den dag ko
men onder anderen met een serie: „De
Russische provincie" (in kleuren).
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent* per regel.
BoWeersver-
anderinqen
treden,
rneumatiscne
pijnen
ver^oogete rrjQtS Op
Dit voorkomt men het best door
bijher gsnnjjste teeken
vl
hei tndnnijenJe inwryfini
te oaat te nemen.
—81/ apothekers en drogisten
a i iti ycni 't/o- cr
BIOSCOOP
Rembrandt-Theater.
Sunrise. Eén dier voorbeelden van
wereldberoemde films die gebouwd op
een. hier en daar vrij drakerige intri
gue. van technische en artistieke uitwer
king voortreffelijk zijn. Ja waarlijk voor
treffelijk. Waaraan men riet dat de
Amerikaansche filmtechnicus als hij aan
dc hand gaat van een kunstenaar, die
de intrigue schept en een kunstenaar die
de regie voert, de vervaardiger zou zijn
van de volmaakte film.
De regisseur was er. Murrtau. De
Duitscher. De kunstenaar. De schrijver
van 'n goed scenario was er niet.Als deze
film „Sunrise" geindigd was na de ver
zoening tusschen man en de vrouw zou
zij een standaardwerk geweest zijn. In
alle opzichten.
Omdat dit een der eerste pogingen is
'om Duitsche artistieke cultuur te enten
op financleele almacht en Amerikaan-
schen fllmsmaak, mag de criticus niet
verooröeelen om één fout; de intrigue.
Integendeel. Het is zaak om toe te Jui
chen. dankbaar te rijn voor deze hoogst
vruchtbare coöperatie van Duttsch- en
Amerikaansch talent. Want zeker, ook
de Amerikaan heeft talent, al is hij
bizar. Hij heeft inricht. Hij ziet de
psyché van de groote stad in finesses on
in monstrueuse excessen. Met een Duit
sche ren: op zijn Amerikaanschen sin
voor banaliteit, kan de Amerikaansche
filmproductie het nog ver brengen.
De Duitscher Mumau heeft als regis
seur ran „Sunrise" natuurlijk nog nie'
het evenwicht kunnen vindon dadelijk
bij Cf felste pcgiugcn. L.i bleek by-
Maar hoe onvergetelijk is niet het
middendeel vooral ren dc film. De tocht
door de stad der le:dc mer.5.-hunkinde
ren van liet platteland- De outockkings-
re.s cezc; eenvoudiger: door het ïoolhof.
de zinnen verbijsterende van de Metro
polis.. Hoe vonden zij eikaar niet te
rug deze ongecompliceerde naturen op
dien vreemden tocht door d-A groote
stad.
Koe Jammer dat dc f:im daarmee niet
eindigen kan-
Doel) des ondanks willen wij de tegen
standers van Sunrise toeroepen Matig
uw oordeel, dit is liet groote belangrijke
bec.n van het allerbeste!
Het bij program ma is goed. De accor-
dcon-vlrtuoozen op het toonec! „The
Heath's" (waarom een Engelsehe naam
voor zulke ras-VOIendammers?) oogstten
uitbundig applaus.
Scala-Tli ca ter.
De bioscopen komen nu met hun
Kers', programma's voor den dag. In
Scala is het al zeer verzorgd, en doet het
eenigszins Tuschinski-achtig aar..
De directie heeft alles in 't werk ge
steld om den menschen iets moois te
bieden, cn Ls er goed ir. geslaagd. Kerst
avond" is een mooie film, met een lich
telijk sentimenteels» inhoud, die in dc
Kerst-sfeer wel past. Het is 't verhaal
van een ine--ie. dat door een ideallsti-
schen tooneclschrijver opgeheven wordt
uit haar armoede, maar hém als echt-
genoote ontrouw wordt- De ontgooche
ling eerst voert haar tct hem terug
Door zenuwaandoeningen heeft hij zijn
geheugen verloren en hij wordt pas dan
tot de werkelijkheid teruggeroepen, als
hij haar weer In armoedige kleeren
vindt bij den Kerstboom, dien hij tol -
kenjare voor arme kinderen bereidt, en
waarbij zij het eerst tot hem kwam. Een
aardige rol speelt in de film een hondje
dat heel gc?d kan acteeren. Gelijk bij
Tuschinski de Kerstfilm, werd ook der?
film door een koor begeleid. Dat klonk
heel aardig. De meisjes zongen kerst
liederen. begeleid door het orkest en
klokkenspel. Af cn toe ging het doek-
omhoog en trad met het mooi belichte
koor een danseresje op.
Een duo zong bovendien de „Cantique
de Noel" van Adam en andere kerstlie
deren. Een cn ander kreeg een welver
diend applaus.
Veel succes had bovendien het duo
?£orel!i Corvia. met liederen In verschil
lende (alen. en de heer Max Saphier
met partnerin. die oen pierrotte- en
pierroi -vertooning gaven, welke goed
slaagde.
Minder in bet kader var. een kern
programma paste de film ..Hou 'm vast
of de jacht naar Sensatie". Het was
daarom goed gezien deze het eerst te
draaien. De liefhebbers van films met
veel handeling konden hun hart op
halen aan vijf act-en.
Luxor-Thcater.
Een prachtig en In dc eerste plaats
zeer komisch programma wordt deze
week in bovengenoemd theater afge
draaid. De directie adverteert niet voor
niets dat de bezoekers tranen zullen zul
len lachen on: Harry Langdon. Nu. er
wordt niet gelachen, er wordt gebruld,
geschaterd, gejoeld. Wat is dat een
malle. Dat is weer eens echt een pro
gramma om voor je plcirier heen te
gaar.. Zooals de tit?! a' zegt is het eer
ste hoofdnummer: „Als de Alarmklok
roept", een brand weer film. maar de vele
onwaarschijnlijke si'.u 'ies ziin niet te
vertellen. Het is oer-komisch. Vooral
willen we memoreeren de scène dat
Langdon voor een winkel staat en daar
rijn denkbeeldigen zoon in een wieg ziet
ritten. Dat. was echt om te schateren.
„De Doordrijver" is een geheel ander
nummer, daar zit meer geschiedenis tn.
We worden \r- raar het ..Verre
Westen, war. r „Dan. de Z-.vers-er" niet
zyn eaClt'e door rf? woestenij ckt. (>*n
het reizen gemakkelijke: maken be
sluit Dar. Harry Carey) met den tr a
te reizen; als z? door he personeel or.*-
dekt worden, worden ze ui' A*r. trr n
geworpen. Dan komt neg al goed te
recht. maar hij denkt dar O «el *r
erger aan te? is. Hij neemt afscheid <n
hei bccs: en komt terecht in een ..Sa
loon" waar hij met een gevonden geld
stuk een fortuin wint. De eigenaar van
dat café wordt doodgeschoten en d<*
zwerver wordt van ci:o daad verdacht.
Hij weet echter te ontkomen en kom-
terecht bi) een ouden goudzoeker, c" e
goud ontdekt heeft op cn plaats. d.«
door den voorman van die ranch ver
kocht wordt om de winst ter. eigen bat"
aan te wenden.
Na eenige avonturen biykt dat de
zwerver van d.e moordgeschiedenis vrij
uit gaat en zijn beiooning is; de ranch
met het goud en op den koop toe de
erfgename.
Het was een goede Wild-Westfllm.
Zooals gebruikelijk opent het program
ma met een Pathé-revue waarvan we
memoreeren de mooie natuurgeztehten
uit SoLague: de prachtige herL-mode
voor de ötunes: de bereiding van cider
vanaf vrucht tot drank; vleeschelende
planten.
Het Luxor-Nieuws bevat veel sneeuw
en ijsgezlchten. beelden van vreugd en
Jolijt en aan den anderen kant van de
diepste armoede, getuige het land van
Mass en Waal. zoodat het Us bracht
voor den een pret en voor den ander
ellende; voorts zagen we de 50 molens
in den Schenner polder: Hindoe's ter
bedevaart naar dc heilige rivier de Gan
ges: en vele luchthe'.den.
Een programma om van te genieten
cn dat we gaarne aanbevelen.
Cinema Palace.
Een zeer gcnoegelijk programma in
de Cinema en bovendien gaat leder naar
huis met een aardige filmkaler.der (ver
lucht met liet portret van een rier aan
het cinematografisch firmament i gr.i-
tielijk door de Directie aangebodrn.
Nog iets extra's valt te vermelden
n.l. twee niooie orgelnummers door den
organist van de Cinema, den heer Jean
Seurer.. uitgevoerd. Ons compliment
Vooral de Kerstfantasie ontlokte luid
applaus.
En verder, zooals gezegd, een waar
lijk uitstekend programma!
Wereldnieuws uit alle hoeken van de
wereld. Een buitengewoon vermakelijke
trucfilm met Fchx de Kat in de hoofd
rol.Felix en de banjo-epidemie".
Charley Chaplin laat de mensehen
weer bijna omroEer. van het lachen
in „Een dagje plezier". Der? figuur
van den pater familias die eens een
dagje met zUn gerin uitgaat is weer
ècht-Charlcy, meesterlijk van komische
kracht.
Alleramusantst en vol afwisseling U
het hoofdnummer: „Circus Tromboll".
Bettv Balforer is het guitige, maar
edelaardige circusmeLsJe. dat oorspron
kelijk in den circus vruchten verkoopt,
daarna als acrobate en meisjesclown
optreedt en tenslotte onder de tonen
van den Hochzeltemorsch met eer. graaf
trouwt. Laat het uitbeelden van zoon
succes vollen levensloop maar gerust aan
de lieve, bekoorlijke Bettv over'
Geheele circusvoorstellingen wonen
we in deze film bij. Ook beleven we
een angstig oogenblikje, als de leeuwen
door een jaloersche paardrijd* ter.
wraak wil nemen, uit hun kooien gela
ten worden. Maar vrees niet: alles ioop
goed af!
Er werd gecollecteerd voor de Blo-
Vaoauticstichting en een aardige Poly
goon-film toonde hoe honderden stads
kinderen door die stichting naar bu m
worden gezonden om daar gezondheid
en frissche kracht op te doen
Haarlemmer Haüetjes.
EEN ZATERDAGAVONDPFtAATJE
Ieder jaar. zoo tegen Kerstmis, komt
er een brief uit den Haag. geadresseerd
aan mijn vrouw, een helgele enveloppe
met paarse inkt. Soms haalt zij hem uit
de bus. een anderen keer doe ik dat,
maar onverschillig wie van ons het doet,
steevast zegt een van ons; ,.hij is er
weer" en dan kijken wij elkaar aan en
dan zegt er weer een. soms zij en soms
ik: ,,mcet het maar weer gebeuren?" en
dan knikt de ander. Want wy hoeven
den brief niet te lezen om te weten wat
er :n staat. Het gele papier en de paarse
inkt zeggen ons genoeg. Wij hebben het
kloeke schrift niet eens te bekijken, al
is het een wonder, dat zulk een slappe
persoonlijkheid zoo'n energieke hand
schrijft. Want het is de enveloppe van
onzen neef Sebastiaan Nietsdoener en
de inkt van Sebastiaan en zij verbergen
he: verzoek van Sebastiaan. of het goed
is. dat hij de Kerstdagen bij ons mag ko
men logeer en en dan blijven tot den 2en
Januari.
Het Is natuurlijk een mal verzoek,
want. welke man gaat er nu voor acht
of negen dagen uit logeereu. Zooiets
wagen alleen vrouwelijke logées. Sebas
tiaan weet dat natuurlijk cok wel en
oir. zich te excusecren geeft hij
ieder jaar een r?öen op om die lange
logeerdenj te verklaren. Twee jaar ge
leden had de dame. by wie hij kamers
heeft, een ontsteking in haar duim. die
volgens den dokter juist in een dag of
tien genezen zou zijn; het vorige jaar
was het d.i'.rtmeisje riek naar huis ge
gaan en zou over tien dagen beter zyn.
ze: alweer de dokter. Wij waren dus
nieuwsgierig, wat het dezen keer zou zijn
er. raadden er naar, terwijl de gele brief
met de paarse inkt cp tafel tusschen ons
ir. lag .Misschien moet de hond voor
tien dagen wegens herstel ren gezond
heid naar het hondenhospitaal", raadde
ik, maar daar wou mijn vrouw niet van
hooren „IS denk veel eerder dat hij zelf
een poosje extra rust noodig heeft", zei
zc sentimenteel, want Sebastiaan toont
veor haar allerlei attenties en daarom
heeft zc een zwak voor hem.
,.Rr.ri?n?" vroeg ik een beetje iro-
n'-oh. ..Extra rusten? Van het gewone
ru n ör.n toch zeker!" Want er zijn
whvg men when, di- het heele Jaar zoo
grond g rusten nis Sebastiaan zelfs
in da: groote rustoord den Haag.
Toen we nog een poosje heen en weer
gepraat hadden wat het dezen keer zijn
zou. vaste mijn vrouw de koe by de ho
rens. juister gezegd de enveloppe bij een
vur.de gele punten, maakte die met
haar borduurschaartjc open en las.
waarna zy triomfantelijk riep: „wat heb
ik gezegd! Sebastiaan heeft een schok
gehad en moet op raad van zijn dokter
minstens tien dagen in een andere om
geving op zijn verhaal komen. Arme
ïongen!"
„Wat voor schok?" vroeg ik onge
voelig. „Je hebt in de wereld schokken
in soorten. Heeft hij een quitantie niet
kunnen betalen? Is hij tegen een dron
ken kerel aangeloopen. die sterker was
dan hij?"
..Foei", zei mijn vrouw. „Onze neef!"
Alsof hij boven dergelijke gewone ge
beurtenissen verheven zou zyn. Maar
daar de brief geen nadere bijzonderhe
den gaf (de schelm wist wel wat hij deed
met zoo geheimzinnig te wezen!) bleven
wU over de oorzaak verder in 't duister
en schreef myn vrouw Sebastiaan een
brief met een warme uitnoodiging om
toch vooral met Kerstmis te komen en
zoolang te blijven als hij verkoos. Dat
had de schok gedaan. In mijn oog was
de brief rijkelijk verrukt. zooJat Ik het
noodig vond den geestdrift wat te dem
pen.
„Het zou", zei ik. „toch wel noodig zyn
geweest om te weten wat voor schok het
eigenlijk is. Ik heb iemand gekend, die
door een zenuwschok kinkhoest kreeg,
ja ja. kinkhoest op zijn veertigste jaar
en hce oud is Sebastiaan? Drie en
veertig. De muren scheurden van zijn
gehoest en ons huis is ook al niet te
sterk gebouwd. Een ander van mijn
vrinden kreeg een schok van oen hand
wagen. toen hü op züiï fiets zat en nog
wel zes weken naderhand moest zijn
vrouw hem masseeren. Het zal mij be
nieuwen, wat Sebastiaan voor akelig
heden meebrengt. Voor mijn part bleef
hij met schok er. al dezen keer liever
in Der. Haag. Maar als jij hem met alle
geweld hier hebben wilt
„Als de arme jongen verpleging noo
dig heeft, zal ik voor hem zorgen", zei
mijn vrouw. En daarmee was het uit.
Toen Sebastiaan kwam aangestapt,
gluurde mijn vrouw om linker en ik
door 't rechter gordijntje. Aan zijn bee-
nen was niets beschadigd, want hü stap
te nog altoos of hij een millioen te ver
teren had en de armen waren olijkbaar
ook nog heel. Maar toen hij dichterbij
lcwam, rel mijn vrouw: „zijn neus!" en
ging meteen van 't raam weg. opdat hij
niet zien zou dat zij naar hem keek.
.Neus? vroeg ik, maar zij wenkte dat
ik zwijgen zou en ging zelf opendoen,
want hij belde &1. Twee minuten later
stond hU al in de kamer en toen zag
ik wat de schok beteekende. Zijn neus
scheen gekwetst te zijn geweest. Het
bovengec' '*o was opgezwollen en nog
met een pleister bedekt.
„O Sebastiaan", zei mijn vrouw met
een wereld van medeaoogen in haar
stem. „En het was 7x>o'n prachtige neus".
Myn vrouw had gelijk, maar waarvoor
diende het om dat te zeggen. Neef Se
bastiaan was toch altyd al zoo mateloos
trotsch op dat lichaamsdeel geweest.
Het was een ideale neus geweest. Een
zacht gebogen ueus, niet zooiets als dc
nijdige bek van een havik, een dunne
neus. maar ook weer niet al to dun.
zooals die van een ontevreden mensch
of van een gierigaard, niet te breed, niet
te lang. kortom een pracht van een neus.
Sebastiaan was zich ervan bewust. Hij
werkte met dien neus, hij poseerde er
mee. Menschen met leelyke neuzen hou
der. het hoofd meestal een beetje ge
bogen. Sebastiaan stak hem trotsch
vooruit als hij een kamer binnen
kwam zag iedereen allereerst rijn neus
en dan voorloopig niemendal. Hy stuur
de dien neus om zoo te zeggen vooruit
om indruk te maken. Eerst daarna ver
scheen hy zelf. Die neus bracht soms
myn bloed aan 't koken en mijn han
den aan 't trillen. Soms. wanneer het al
te erg werd. zou ik graag een klap op
dien neus gegeven hebben. Biykbaar
had een ander die taak op zich genomen.
„O Seb3sti3an". zei mijn vrouw voor
de tweede maak
„Ja nicht", zei Sebastiaan en begon
alweer met zijn neus te coquetteercn.
„Ik schreef u over een schok". HU keek
in 't voorbijgaan In den spiegel van
pure IJdelheid over den neus. die er
toch met zoo'n verdikking er op onder
een stukje kleefplelster. alles behalve
mooi uitzag.
..Aan 't bakkeleien geweest?" vroeg
ik luchtig.
.Maar neef
„Foei toch", zei mijn vrouw cn ik
moet toegeven, dat de vraag geen reden
van heslaan had. Sebastiaan zou liever
een heele stad zijn omgelooper.. dan zich
blootstellen aan een vechtpartij, om
welke nobele reden die ook noodig zou
kunnen zijn.
,Jk zal u er alles van vertellen",
zei hij met al de gewichtigheid van een
man, die in zijn onbewogen leven ein
delijk eens een nieuwtje kan aan
brengen. .Maar het is een lang ver-
haai".
Hij wou blijkbaar zeggen: „zouden
wc niet ccrs; koffiedrinken?' want is
daar juist tijd voor. Mijn vrouw ging daar
grif op in. Die was bij het zien van
den ontsierden voorgevel al door mede
lijden bevangen. Daar heb je het ver
schil tusschen een vrouw cn een man
in een notedop. Een man lacht om een
beschadigden neus. een vrouw heeft er
medelijden mee. We dronken dus eerst
koffie cn mijn vrouw stopte hem dc
lekkerste hapjes toe. alsof het kwaad in
rijn mond, zijn keel of zün slokdarm
zat, in plaats van in zijn neus. Maar
eindelijk was ziin eetlust., die blijkbaar
hcelemaal niet geschokt was, bevredigd
cn nadat hij heel zorgvuldig een sigaar
ge.kozen had (uit myn kistje natuur
lijk! ging hij in mijn gemakkelijks ten
stoel ziften, keek in den spiegel nog
eens naar zün gehavenden neus en be
gon zijn verhaal.
„Heb ik u al geschreven, dat ik Inde
laatste drie maanden niet slapen kon?
Niet? Het was toch zoo. Als ik 's avonds
om elf uur naar bed ging. was ik te
drie uur alweer wakker en dan deed tk
geen oog meer dicht".
„Gebrek aan vermoeidheid misschien",
zei ik.
„Stil toch", zei mijn vrouw.
„Vrienden en kennissen kwamen met
allerlei middelen aan. Tellen tot hon
derd. 's avonds een voetbad van koud
of van heet wate, 's avonds muziek
hooren. heelemaal geen afleiding. Der
tig middelen heb ik geprobeerd, 't Gaf
allemaal niets".
's Avonds een glas koud water drin
ken vóór het nnar bed gaan", raadde
mijn vrouw.
.."k Zal het vanavond dadelijk pro-
beeren, zei Sebasttaan dankbaar. .Nadat
het lang geduurd had en er maar geen
beterschap kwam. stond ik 's morgens
te half zeven op en ging dan een groo
te wandeling doen, In de hoop dat ik
den volgenden nacht van vermoeidheid
zou.kunnen slapen, Zoo kwam ik op een
morgen op het Malieveld, u weet wel
dat groote cxercltteterrein".
„Je wou toch geen dienst nemen als
vrijwilliger?" vroeg Ik.
„Maar neef, op mijn leeftijd cn met
mijn teer gestel".
„Best middel tegen slapeloosheid. Ik
heb nog nooit van een soldaat gehoord,
die niet sliep als een roos."
Sebastiaan antwoordde niet. ik geloof
dat hij een beetje beleedigd was.
„Anders is er 's morgens zoo vroeg in
den winter op he: Malieveld nog weinig
te doen Maar op een morgen was het er
druk. Er was een heele groep dames en
heeren, ridders, edel vrouwen, pages; ik
wreef mijn oogen uit. Droomde ik. of
was ik opeens vier eeuwen achteruit
gezet? Verschillende deelnemers draaf
den op mooie paarden bet veld rond.
Eindelijk verdeelden zij rich in twee
groepen. BU iedere groep kwam een
zwaar geharnaste ridder met een geslo
ten vizier naar voren, ieder kreeg oen
lans van een page. er werd een sein ge
geven en dc ridders stormden op elkaar
in.".
„Maar wat was dat dan allemaal?"
vroeg mijn vrouw verwonderd.
..Bioscoop natuurlijk", zei ik.
„Bioscoop", gaf neef Sebastiaan toe.
maar hij keek nijdig omda- ik het effect
van zijn verhaal bedierf. „Ik bleef een
uurtje staan kijken en maakte toen ken
nis met den regisseur, een alleraardig-
sten man die vertelde dat hij bezig was
een film te maken: „Uit den tijd van
de graven van Holland". Als ik lust had.
moest ik over twee dagen komen kUken
naar de volgende tafreelen."
„Kon je er geen rol in krijgen?" vroeg
ik. Maar Sebastiaan deed alsof hU niets
hoorde cn ging voort met zijn verhaal.
waarbU hU zich voornamelijk tot mijn
vrouw wendde.
„De volgende week heb ik telkens al
lerlei opnemingen bijgewoond, in en
buitenshuis. Dc regisseur vertelde veel
van dc plannen, die hU had. Eers:
moesten ze nu veertien dagen naar de
hei bit Nonspect, dan zouden ze terug
komen cn een groote film in den Haag
maken over moderne gevaren in een
groote stad- „Als we terug zijn", zei hi:,
„zal ik u waarschuwen. Ilct wordt een
heel Interessante film: inbraak komt er
in voor. poging tot moord, een vlucht
over een gracht, kortom hce! span
nend."
Wy namen afscheid en het filmgezcl-
schap ging naar Nuns peet. Ik had den
smaak gekregen in bioscoop cn ging er
lederen avond heen. telkens naar een
andere, zoodat ik soms niet meer wist
wat bioscoop en wat het werkelijke le
ven was. Je raakt daar gemakkelijk mee
ir. de war. 's Middags, by de koffie, le
ken de drie plakjes boterhamraenworst
heel veel op een bioscoop-dejeuner en
als ik een Amerikaansche klucht zag.
dacht ik onwillekeurig aan de moeilijk
heden die soms afgespeeld werden in dc
keuken van het pension. Het meisje
gaf. als ze standjes kreeg, vaak ant
woorden die wel heel brutaal, maar ook
grappig waren. En zoo kom ik tot dc
gebeurtenis, drie weken later, waarvan
ik den schok kreeg in mijn zenuwgestel
Ik heb er u over geschreven."
„Dus geen schok op je neus?" vroeg ik.
„Natuurlijk niet," zei mijn vrouw on
geduldig. „Ga verder So-bastiaan." '/.e
vond blijkbaar een schok op iemands
neus minderwaardig.
„Op een morgen (het was nog maar
pas dag) ga ik op mijn wandeling
door een nauw straatje. Op eens kom'
er om den hoek iemand gekleed n',
politieagent, die naar boven kijkt en ge
baren maakt tegen iemand in dezelfde
uniform, die boven op een dak staat.
..Ha," zeg ik tot mijzelf, „daar heb je
miin vrienden van de bioscoop. N:f
aardig dat ze geer. bericht gestuurd heb
ben." Natuurlijk let ik op. wat cr verder
gaat gebeuren. Een kerel komt met zijn
hoofd uit een dakraampje en verdwijnt,
weer zoo gauw als hij de twee politie
mannen ziet. „Dat is dc boef," denk ik.
„uit dc nieuwe film: de gevaren van een
moderne siadDo twee politiemannen
fluiten om hulp. er komen meer agen
ten aan icopen De boef komt uit liet
zolderraam en gaat over de daken vluch
ten. ..Bravo, bravo!" roep ik cn klap in
mün handen. Zooals die kerel klauteren
kon! Eindelijk grijpt hU een waterlei
dingbuis. glijdt pardoes naar beneden
en zet het op een loopen. De politieman
nen hen: achterna. Ik raak er net u-,>-
schen cn reep maar aldoor: „vcorult,
vooruit, ze zijn Je op de hielen!" Daar
krijg ik opeens een klap op myn neus
met de gummistok en val bloedfr.d
neer."
,.En dat. tan je vrienden van d? bios
coop!" zegf, niUn vrouw verwonderd.
„Dezen keer was 't natuurlijk g:c-.i
bioscoop." rand ik. ,.'t Was echt. Dc
Haagsche politie zat een hcuschen in
breker achterna."
Zoo was het natuurlijk D!e domm"-'
Sebastiaan heeft alle moeite gehad,
om te bewijzen dat hij geen makker
van den inbreker was. Ten stori.c waren
het dus ziin zenuwen en zijn neus. die
samen geschokt waren. Met zyn zenu
wen zal 't wel schikken, maar wat ik
nog over dien neus zal moeten hooren"
En dat tien dagen lang. Het mooiste i*.
dat mijn vrouw het or.goperm.'.:oerd
vindt, een schandaalvan de
Haagsche politie!
Ik denk daar anders over. ik vind i
Sebastiaan zUn moolen neus niet overal
in moet steken. Maar daarover zwijg
ik. om den lieven vrede..
FIDELIO.
