OM ONS HEEN
Onwcliriokwde adem
:r^r„Soup!ex"™
tÖ ^°PPe-
VOLDOENING.
PUNCH
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 24 DEC. 1927
No. 3718
BRIEF UIT HEEMSTEDE.
DE DOOD VAN HENDRIK VAN HEEMSTEDE EN WAAR HIJ AAN
GESTORVEN IS - IJS EN CENTRALE VERWARMING GEBRUIKT
VOOR EEN GRAPJE MOE HENDRIK OVERLEED.
Het Is eenige heeren gebeurd, dat
■trouwe lezers van dit blad een briefje
Jareven of telefoneerden of mij op
vtraat aanspraken me' de vraag: „hoe
het toch met Hendrik van Heem-
"ede? wü lezen niet meer van hem".
Daar was maar ren antwoord op
mogelijk en dat moest luiden: „helaas.
B sndrik Is ziek".
„Toch riet gevaarlijk?" vroegen de
menschen dan.
-Niet bepaald doodelijk, maar toch
wel ernstig: Hendrik lijdt aan Pare»;ia
Gigantea Linn".
„Wat is dat voor rare ziekte?" zei
den de menschen verwonderd, „daar
hebben we nog noo.t van geboord. Is
het in dc iongen of In de ingewanden
of In 't hoofd of ir. de fcccnen?"
W« verklaarden dan. dat het een
algemeens aandoening was over het
heele lichaam en hebben ons ver
maakt mei één lezer, die al dadelijk
toen wy den geleerden Lattfnschon
naam genoemd hadden, een gezicht
trok alsof hy er alles van begreep. Dat
is dezelfde man, dis op schllderUcn-
tentoonstellingen voor het ééne stuk
meewarig met zUn hoofd staat te
schudden en voor het andere deftig en
goedkeurend knikt; hij is het ooi:, die
op concerten de partituur meebrengt en
lukraak de bladzijden omslaat, daar hy
geen noot kan lezen. Hij is het ten
slotte, die in openbare leeszalen, zóó
dat iedereen het ziet. zit te lezen in
dikke, deftige tijdschriften, waar een
ander geen oog in slaat. Kortom, hy
is de man die doet alsof. Som
mige menschen hebben bet daar ver
mee gebracht, zün er vaak lid van dch
Baad mee geworden, soms wel Kamerlid
ca booze tongen beweren, dat zelfs
onder Ministersmaar hier meet ik
mijzelf het stilzwijgen opleggen. Want
waar moet het heen met een Natie,
die niet in haar Ministers gelooft!
Keeren wü terig tot Hendrik van
Heemstede en zün geheimzinnige ziekte
Paressia Gigantea Linn.
Zoo aanstonds zal ik u aantonen
dat dit er weliswaar verschrikkelijker
uitziet, dan het werkelijk Is. Net als
sommige doktersrecepten.
Intusschen heb ik gelegenheid, even
te doen opmerken hoe grondig het me
teorologisch instituut (in dc wandeling
het weerkantoor genaamd) zich gebla
meerd heeft. Dinsdag hadden or.zc offi-
cleele voorspellers clcn mond nog vol
van vorst, gepaard met een weinig
meeuw en daar kwam Woensdag een
Jiagelbui, die in een paar uur verander
de in een regenbui en begon er meteen
een dool. zoo fel als ik nog nooit van
myn leven heb bijgewoond. In een dag
was alle sneeuw grondig opgeruimd en
toen de zuidwesters! r.rm ook een handje
helpen kwam, smolt het ijs mot vaart
uit de vaart.
Voor de jeugd en andere liefhebbers
van schaatsenrijden is dit wel een
groote teleurstelling geweest. Het ging
juist zoo mooi met de ysbaan en ter
waren zulke aardige plannen in de
maak. Het eenige is. om nu maar
weer te hopen op dc toekomst, die in
Januari en Februari waarschijnlijk wei
weer ijs zal brengen en or.i eens te let
ten op de velen, die met het verdwij
nen van sneeuw en ys gediend zijn.
Dat zyn voornamelijk allen die betrok
ken zijn by het vervoer. Het is geen
kleinigheid om als voerman op een wa
gen te zitten en den hcelen dag rond
te rijden in felle kou. evenmin een pret
je achter een handwagen te loopen
over een korst van glibberige sneeuw.
Kn wanneer je aan de bemanning van
vrachtbooten vraagt, weet ik al by voor
baat, dat ZÜ het epen water verre ver
kiezer. boven het ijs. waardoor de boot
•/.Ich met donderend lawaai een weg
moet banen. En bij de vele werkloo-
zen. die meer geld dan ooit aan brandstof
moeten besteden, behoeven we geen
oogenbiik te informeeren.
Sneeuw en ys brengen dus hun ge
noegens mee, maar ook hun grooie be
zwaren. Bovendien zijn er heel wat dok
ters. die verzekeren dat een Nederlan
der het best en het gezondst leeft bU
regen en wind. De meeste menschen
gelooven dat niet. „Ik voel me veel pret
tiger bij frissche vrieskou", zeggen ze
en dat zal wel wizen omdat dit' ge-
wooniyk heldere lucht en zonneschijn
meebrengt, maar als die wat lang duren
meteen aandoeningen van keel en ion
gen.
In huls leven wy gemakkelijker bij
een zachter temperatuur, zoolang de
verwarming van or.ze woning nog zoo
ebrekkig biyft, als tilc tcger.v. cordlg
ls. Een gedeelte .s bU felle
vorst maar te gebruiken, name
lijk dat waar g iookt wordt, de
rest ls onbruikbaar. Ziedaar een pro
bleem. dat maar eens zoo vlug moge
lijk door de ingenieurs moet worden
opgelost. H?t kon toch niet noodzakeiyk
wezen, dat de metsten van ons gestraft
moeten worden wanneer zij (in een
slaapkamer als een Ijskelder) naar bed
gaan en 's morgens opnieuw, wonneer
het uur van opstaan komt. Centrale
verwarming van onze huizen is het
ideaal, maar tot nu toe werd dat niet
bereikt, al wordt er op het vraagstuk
ijverig gestudeerd. Tc Groningen is een
villakwartier centraal verwarmd In een
combinatie met een overdekt zwembad,
te ütrecht wordt een complex van groo-
tc gebouwen centraal verwarmd, In Pa
rijs bestaan zelfs plannen voor centrale
verwarming met eleclriciteit, al is die
mar.ier van verwarmen tot nu toe de
duurste die wy kennen. Maar Heemste
de is Parijs niet en kon zich zelfs met
Groningen en Utrecht niet meten. Toen
de firma Heringa cn WÜthrich te
Haarlem aan het gemeentebestuur van
Heemstede een concessie voor centrale
verwarming vroeg, is dat ver
zoek afgewezen omdat onze ge
meente daarvoor ongeschikt is door
haar ligging in de lengte. Een
uitgebreid buizenstelsel is kostbaar en
drukt zwaar op de exploitatie, vooral
wanneer de warmtebron (warm water)
weinig waarde heeft. Bij gas en electri-
teit is dat natuurlijk heel andere. Voor-
loopig is er dus geen kans, dat mid
denstandshuizen en arbeiderswoningen
in Heemstede centraal worden ver
warmd, al is dat zeker dc toekomst. Mis
schien komen nieuwe systemen de op
lossing brengen.
Intusschen zyn wy me' dat alles nog
niet verder gekomen met de ziekte van
Hendrik van Heemstede. Het word:
dus tyd. «ma die te verklaren en ik zal
maar beginnen met liet laatste, om
dat de oude Romeinen plachten te zeg
gen in cauda venenum, in den
staart zit het vergif, waarbij ze waar
schijnlijk dachten aan de redenaars,
die wat zy de menschen wilden toe
dienen bewaarden tot het slot. denken--
de: „als ik ze eerst met een vloed
van woorden overstelpt heb, letten ze
daar niet meer zoo op". Maar in dit
geval is die staart eerlijk gezegd maar
een grapje van mij. In de planten
wereld vindt men dikwyis deze vier let
ters achter namen van planten, die de
gr co te Linnaeus gedetermineerd of (voor
het eerst) beschreven heeft (1). Pa
ressia is een vrije vertaling van lui
heid en gigantea bet-eekent reus
achtig. zoodat Hendrik van Heemstede
ïydenöe was aan reusachtige lui
heid.
Dit is een ziekte, waar op don duur
de dood op volgt. Werken houdt de
menschen wakker en levendig, luiheid
eindigt met den dood Weliswaar heeft
niemand van de begrafenis gehoord of
gelezen. Maar hce zou je een pseudo
niem of aangenomen naam (want an
ders was Hendrik van Heemstede niet)
in een kist kunnen leggen! Hendrik
is dus gestorven op de manier, zcoals
een zeepbel sterft, je blaast even pfft
en ze is verdwenen, opgelost in het
yie.
Maar op het redactiebureau zaten
v;e er mee, want nu moest een ander
toch voortaan onze Heemsteedsche
Brieven schrijven. Dc hoofdredacteur
keck in onze laatste bUeenhomst mijn
kant al uit. maar ik deed alsof ik het
niet zag omdat Ik a! zooveel te deen
heb Ja. paressia is ccn veelverbreide
ziekte, al is ze ook niet altijd gigancea.
Du? keek ik een verlate bromvlieg
achterna, die door de kamer snorde en
deed alsof ik mij verdiepte iu de vraag,
waarom die niet met zwaluwen, colevaars
en andere trekvogels naar het zuiden
vertrokken was. Maar de hoofdredac
teur liet niet les ,.wy moeten", zoo zei
hy. ..een opvolger voor Hendrik van
Heemstede hebben. die in de eerste
plaats te Heemstede woont....
..Hm zei ik.
„In de tweede plaats belangstelling
voor die gemeente voelt...."
„Hm, hmzei ik en draalde op
myn stoel
„In de derde plaat* aan die ge
meente een goede toekomst gunt en
daartoe wil meewerken...."
Toen ken ik het niet langer uithou
der. en zei; ..schel maar nit. ik doe het
al".
Daarop hebben wij alles wat van
Hendrik van Heemstede is overgebleven,
namelijk het cliché van zyn hondteeke-
rir.r. bij wijze van afscheid nog eens
af—drukt.
1) Linnaeus is bij ons nog oen beetje
in de familie, wan: hij heeft lang te
Bennebroek gewcond.
Voortaan schrijf ik dus de Heem
steedsche Brieve. cnd:r mijn rubriek
„Om ons Heer.". .V°. iemand Jn be
lang van Heemstcd: wat te vragen of
te zeggen heeft of iets besproken
wenscht te zien. dan weet hU waar hy
terecht kan.
J. C. P.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
CENTS PER REGEL.
is wocrzhi wok kond.
Tanden met leelyke
kleur ontsieren hm
gelaat. Deze schoon-
hcidMrebrekan wor-
HCaLFJjSESSJSS IXSCBHESCBBEMBBBBBmBBBi
don spoedig verholpen door het poetsen met de heerlyk verfrisaehemTe ('lilororiont
1i::itl|)nsin. D; tanden krygen een schitterenden. Ivoorkleurig glans, ook aan
ds kanten, b v rclyktvdig gebruik van den speciaal voor dit doel «schikten
liloroiloui HVnilonboratel» waarop ds baren in den vorm van oo tanden
r>: z\.*> mulo «pysresten. welke onvermydelyk tu««ebfo tanden
aehnrt'lyven en - o beug t aangename lucht voroosskeu, worden gritoel vor-
w ni' (J rem een kleine tube v.ut 25 cent in verpakking niet
«.Irani--»tr r'-je kuióo. Ghlormlont TniideuborMcï voor kinderen
t., o- i»!. v >r o." v tuitddeliiiird haar) 75 cent, voor heeren (bard liaar) 76 cent,
lu de bekende u.mw-groene l'bJorodoiit-doos. Alom verkrygbaar.
110 mm
Der kinderen Kerstvreugde.
(Een Kerstverhaal'
door
CONST. DE RAYMOND.
Het vroor niet en er lag geen sneeuw,
maar toch was het gevoelig koud. Een
grimmige wind zwiepte cie kille re
gendroppels in het gelaat en deed ieder
huiveren. Het asphalt, glad en glibbe
rig. maakte het gaan daarover voor de
voetgangers moeiiyk en voor fietsers
gevaarlijk. Wie niet noodzakelijk buiten
moest zijn. bleef in huis. het weer ani
meerde niet tot op straat zyn.
Zoo dacht ook de heer Witteberger er
over. toen hy. na in de stad gedineerd
te hebben, op zUn kamer was gekomen.
Na het electrisch licht te hebben aan
geknipt, zette hij de kachel, die op
„koud" stond, dadclUk warmer en ra
kelde de asch van het rooster.
Die Kerstdagen, mompeldo hij. waren
vervelende dagen, voor iemand zonder
huisgezin. In het restaurant zag je geen
kennissen, en de sociëteitsleden bleven
vrijwel algemeen thuis, 't Was met recht
een dooie boel voor de lui. die op ka
mers wonen, vooral wanneer ze geen fa
milie gaan bezoeken en col: zelf nie
mand over krygen.
Er werd aan de deur geklopt.
Ja, binnen! riep de heer Witteber
ger.
De hospita kwam fn de kamer en zette
de thee gereed. Op haar vriendelijke
vraag of münheer nog wat wenschte.
iets extra soms voor de feestdagen,
wenkte de heer Witteberger afwerend,
onder aanhoudend schudden met het
hoofd.
Dank u! zei hij kort en bijtend, ik
heb niets noodig!
De juffrouw verdween, zonder verder
nog iets te zeggen, zy had haar best
gedaan. Hier en daar een takje mistletoe
opgehangen, een dikke bos hulst in een
vaas op tafel geplaatst en een vuur-rood
lint. waarop met gouden letters: „GE
LUKKIG KERSTFEEST", door de tak
ken geslingerd. Maar ze wist het wel
mijnheer wilde van feestdagen niet
weten.
Zoo was het! Hij gevoelde er niets
voor. En wel in hoofdzaak, omdat die
feesten gewooniyk gepaard gingen met.
het geven van geschenken. Daarom had
l>y er nooit iets mee op gehad. Allemaal
verkwisting, beweerde hy. Die feesten,
verjaar- en andere herinneringsdagen
allemaal zijn ze gebaseerd op geven, ge
ven en nog eens geven! Niet dat hij zelf
afkecrig was. om een cadeautje te ont
vangen bij die of die gelegenheid, dat
nu wel niet. maar hy was er toch maar
mat'g mee ingenomen. Zoo'n attentie
legde immers dc verplichting op by ge
legenheid eveneens een cadeau te moe
ten of'recren. cn dar. was het de kwes
tie. of hy in dat geval niet onvoordce-
llger uit zou zijn
De heer Witteberger stond daarom be
kend by zün konnissen als vasthoudend,
en bU de familie als krenterig, terwijl de
naaste omgeving, menschen. die dade
lijks met hem omgingen hem zonder uit-
zonderirg als een schraper en -.-rek be
titelden. *t Was waar! Hij kon moei
lijk afstand dom. niettegenstaande hy
steeds een behoorlijke positie en een
daaraan geëvenredigd inkomen genoten
had. Nooit had hU gebrek gekend. Maar
het moet hem tot zijn eer worden aan
gerekend. dat het hem aan IJver en
werklust voor zUn zaken, ook nimmer
had ontbroken. Hij had altijd zijn best
gedaan voor zyn huishouden on steeds
was hy vaardig, om voor de zijnen een
boterham te verdienen. Zijn echt was
gelukkig geweest, en zün vrouw, eenige
Jaren geleden g;jsiovv:;\ hM een vol
maakt tevreden leven met haar echt
genoot geleid. Dank zij de goede zorgen
voor het gezin, groeiden de kinderen op
tot bruikbare leden ln de maatschappij:
twse dochters waren goed getrouwd, de
jongste was nog ongehuwd cn in het
bu tenland werkza r ni
Doch zjn huwelijk, alsmede de op
voeding der kinderen, had hij steeds als
zuiver zakelijk beschouwd. Nimmer had
hij aandacht gehad voor een vriend
schappelijke.-. omgang, een hartelijke
verstandhouding onderling, buiten den
practischen kant om. Poëzie, volgens De
Gënestet. overal te vinden, was een
woord, dat in de vocabulaire van Witte
berger niet voorkwam. Kleine attenties
op verjaardagen feestjes, die zooveel
liefs kunnen brengen, die het verblijf in
het ouderlijk huis veraangenamen en
zoo aantrekkelijk maken, de gezelligheid
verhoog en, werden zelden bewezen en
nooit aangemoedigd In het gezin.
Met do jaren was een algeheele ver
koeling ontstaan bij de kinderen onder
ling en ten opzichte van vader. Ze
hadden voor elkander niets over. maar
hoe kon het ook anders. Ze waren im
mers zoo groot gebracht.
De heer Witteberger legde zyn lec
tuur weer op tafel. Het beviel hem niet.
Alle bladen en tydschriften stonden vol
met Kerstverhalen en beschouwingen
over hot feest. Alles herinnerde hem aan
die dagen, die niets opleverden, louter
verveling brachten.
Hij porde de kachel nog eens op. het
bleek nog kil in dc kamer, draaide zijn
stoel naar het vuur. stak een sigaar aan
en ging toen in gemakkeiyke houding
zitten, met de bcenen naar de kachel
uitgestrekt.
Plet zoo alleen zijn in deze dagen van
stilte, leidde tot de overtuiging van es»
hopeloos bestaan. In de eenzaamheid
werd het hem meer en meer duidelijk,
hoe weinig vreugdevol zoo n leven eigen-
hjk was. Wat bood zUn positie, zijn
royaal inkomen hem, nu hij alles over
dacht? Niets! Al kon hij datgene kry
gen. wat hij redelykenvijs begeerde, zyn
leven was eenzaam en verlaten. Zijn pad
mocht dan steeds glad en effen en ge
makkeluk begaanbaar zijn geweest, maar
het bleef zonder afwisseling en kaal en
dor. als de weg in een zandwoestijn,
zonder eenige bekoring, met niet één
enkel bloempje ter verkwikking.
Hij deed de asch van zyn sigaar en
bleef in gedachten voor zich uit staren.
Het drong steeds meer tot hem door. dat
niemand belang in hem stelde, om zijn
persoon, om hem zelf. Maar wat had hy
gedurende zUn geheele leven gedaan,
om eenige vreugde te brengen in de
harten van anderen?.... Weinig!.
Bitter weinig! Van de familie, van de
kennissen, zelfs van zijn kinderen, had
hy nimmer hartelijkheid ondervonden,
maar hy had ze ook nooit gegeven.
Dat olies kwam hem nn duidelijk voor
oogen. Het werd hem ir. de2e stille uren
klaar, dat hy in zijn leven, buiten het
zakelijke, heel anders had moeten zyn.
om recht tc hebben op geluk en vrede
met zichzelf. Hij had zooveel goed kun
nen doen. zooveel leed kunnen verzach
ten met iets, dat voor hem een kleinig
heid zou zyn geweest
Zou het dar. toch waar zijn, dat
het geven zaliger was dan to ontvangen?
VreemdDat hij ln de eenzaam
heid van deze stille dagen, over dlc
dingen zit te piekeren
Hij gooide het restant van zyn sigaar
weg, kreeg plotseling een idee. Een voor
hèm weliswaar zeer byzonder idee. Hy
moest er dan ook aanvankelijk om la
chen. Maar wat kon het hem kosten?..
En wat dan nog?Een paar honderd
gulden zouden hem heuse h niet armer
makenWaarom was hy toch zoo
vrceselljk zuinig op zyn geld?Op ai
die vragen wist hU geen redelyk ant
woord te vindenMaar het idee liet
hem niet losIntegendeel! Het lokte
hem meer en meer aanHet zou een
kcsteiyk tydverdryf zUnEn het was
immers nooit te laat om goede daden te
doen.
Met lichter gemoed stond de heer
Witteberger overeind stak een nieuwe
sigaar aan. knipte het licht uit. na:
heed en Jas en was weldra op straat.
H'J liep winkel In. winkel uit. bestelde
hier ö:t en daar dat; allereerst geschen
ken voor zUn kinderen en kleinkinde
ren, maar ook voor anderen, die hy ken
de. voor zijn personeel, van den oudsten
boekhouder '.et den jorgricn bed'er
■voor dezen Iets nuttigs, voor genen tets
aangenaam?, doch voor allen wat. En
hij keek niet op geld. Hoe meer hij be
steedde. hoe prettiger bU z'cli gevoelde,
wanneer hij dacht aan de verbaasde ge
zichten van hen. die het zouden ent
ingen. Ook dc Juffrouw, op wier ka
mers hy woonde, werd niet vergeten en
evenmin haar dochtertje, de kleine Pau
lina.
De ijzige koude op straat hinderde
hem met. hij voelde 7.e niet meer. En
toen hy thuis kwam. doortintelde hem
een weldadige warmte; hij was vroolijk
en opgewekt cn beter gestemd dan hij
in jaren was geweest.
De Kerstdagen werden voor den heer
Witteberger. ondanks den mist cn killen
regen, dagcu van zon en gloedvolle
warmte, en niettegenstaande den don-
:eren, somberen tyd. dagen van schitte
rend licht. Het was of alles juichte otn
hem been. 't leve nzooveel blyder scheen
geworden. Doc-h van niemand ontring
hij eenigca dank.
De meesten hadden de gave geaccep
teerd. zonder zich om den schenker te
bekommeren. Anderen die beslist wilden
weten wie de gever was. hadden onge-
loovig geglimlacht, toen zU den naam
hoorcen noemen. Zij lachten, want een
beter pseudoniem kon niet worden uit
gedacht. om den naam van den schen
ker te camcufleeren.
Maar één was er. die bij het verne
men van dien naam niet had getwijfeld,
dat was Paul.cr.ije van de juffrouw be
neden. Mijnheer had het zeker geweten,
dat zij graag een pop wilde hebben. Mijn
heer had baar gegeven. Er. den volgen
den dag klom Paulientje dc trap op.
klopte bescheiden aan en morrelde met
haar zwakke vinzetjes aan den knop
van dc deur. Toen de heer Witteberger
die opende, was hy zeer verbaasd een
klein meisje tc zien en nog verbaasder,
toen ze haar dank stamelde. Zij was zoo
bly met haar pop en zoo dankbaar, het
lieve kind. dat de heer Witteberger er
verlegen mee werd. Hy had die kleine
wel in zyn armen willen nemen en aan
het hart drukken.
Een gewaarwording, welke hij nim
mer gekend had, doortrilde hem. Thans
besefte hy. dat hartelykneid en kleine
attenties grooie voldoening geven, dat
weldoen het hoogste geluk schenkt.
En al zou niemand der anderen hem
dank betuigen, dat zou hem niet de
rende voldoening van thans was
grooter dan hij gedurende zijn geheele
leven had genoten.
Hij. die zijn naasten mint, en iief<ie hun
betoont.
Wie anderen bedeelt van wat hem is
gegeven.
Wordt voor zijn liefdewerk en weldoen
steeds beloond,
Die oogst, ook zonder dank. voldoening
in het leven.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent* per regel.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent# per regel-
DE KERSTMIS-TENTOON
STELLING TE HAARLEM.
BLOEIENDE BOL- EN KNOL
GEWASSEN.
De heer T. M. C. Koog. voorzitter der
afdeeüng Haarlem van de Alg Vereen;
ging voor Bloembollencultuur, sprak
Vrijdagmiddag twee uur bü de officieele
opening der Kerstmis-tentoonstelling
van bloeiende bol- en knolgewassen in
het gebouw der Coöp. Haari. Groenten-
en Bloembolleuveiling aan den KI. Hout
weg te Haarlem een welkomstrede uit,
die wij reeds in ns vorig nummer heb
ben gepubliceerd.
Daarna verzocht spreker den heer
Krelage, voorzitter der Algemecne Ver-
eeniging voor Bloembollencultuur, een
openingswoord voor deze tentoonstelling
te willen sprekeu.
De heer Krelage herinnerde cr
aan. dat reeds heel vroeg pogingen
werden aangewend om er voor te zor
gen, met Kerstmis bloeiende hyacinthen
te hebben. In een boekje van Voorhelm
had hy gelezen, dat de bloeitijd van
hyacinthen was van Januari tot Mei. De
eerste waren dus blijkbaar een heel
vroege en die van Mei een hee! late
soort. Vooral in Duitschland werd in de
18de eeuw algemeen het Kerstfeest ge
vierd en toen bestond er reeds behoefte
aan bloeiende bloemen in de winter
maand. In een Duitsch boekje werd
meegedeeld, dat wie by voorbeeld op 23
December bloeiende blauwe hyacinthen
wilde hebben, op 13 November met de
daarvoor noodige werkzaamheden moest
beginnen, en voor witte hyacinthen op
28 November. (Gelach). Thans is dit
werk heel wat gecompliceerder gewor
den. Voor vakgen«joten vooral achtte de
heer Krelage het heel goed. dat af cn
toe zulk een tentoonstelling gehouden
wordt. ZU kunnen dan met vele nieuwig
heden kennis maken. Hy bracht daarom
hulde ean de organiseerende afdeelin-
gen. maar meende dat het meer op den
weg der Alg. Vereenlging ligt, om deze
tentoonstelling periodiek te organisee-
ren. want het is niet meer mogelijk, tel
kens om de vijf jaar een groote Voor
jaarstentoonstelling, zooals die in 1925
te Heemstede, te houden. Daarvoor is
een grootore tusschenruimte noodig.
Menscheiykerwijs gesproker, zal dan ook
eerst in 1935 zuik een tentoonstelling
weer gehouden kunnen worden. Het is
dus beter dat voortaan de Alg. Vereeni-
ging zulke tentoonstellingen organiseert,
waarbij hy zei overtuigd te zyn. dat alle
afdeelingen dan zullen meewerken.
Da heer Krelage bracht hulde aan de
commissie en haar emlnenten voorzit
ter. den heer J. M. C. Hoog. en verklaar
de deze Kerstmis-tentoonstelling voor
geopend.
De aanwezigen werden daarop ver
zocht. dc verschillende inzendingen te
berichten. Aanwezig waren oa. Jhr.
SOUPLEX
veiligheid#-
scheerme*je#
orima Zweedsch
Staal, worden door
luizende heeren
;t hunne tevre-
lenheid gebruikt.
S&U 'Nog steeds komen
NrN^ ,'V .lieuwe verbruikers
daarbij, hetgeen
U7.e stijgende vcr-
<cop bewijst.
PRIJS PER PAKJE 25
ven 5 stuks t 0.75
10 stuksf 1.50
Veil r gb.-ar Lij ieJeien islideo winkelier
(ClrroenQum. AroK.
Het ren ouöf ,W.entfr Merk.
Mr. D. E. van Lenncp. lid van Ged.
Staten van Noord-Holland: de heer C.
Maarschalk, burgemeester van Haarlem;
de wethouders Mr. J. N. J. E. Heerkens
Thijssen en Mr. A. Bruch; verder vele
leden van het hoofdbestuur.
De bekroningen.
De jury ter beoordeeling van de ver
schillende inzendingen bestond uit de
heeren A. Verduyn Jr., W, Jonkheer. P.
Bakker Mzn., C. Vianen en J. F. Ch.
Dix.
De volgende prijzen werden toegekend:
Gouden medailles.
N.V. Gebrs. N. J. Roozen, Heem
stede. voor groep Tulpen en Hyacinthen.
N.V. Gebrs. Nijssen. Santpoort, voor
groep Tulpen en Hyacinthen.
C. G. van Tubergen Jr.. Haarlem, voor
groep bolgewassen en Spiraea's.
A. Koper. Bennebroek, voor groep
Poinsettia.
Mej. Henny Müller. Bloemendaal, voor
groeo Bloemwerk en speciale prijs van
50.
Zilveren medailles.
B. P. Heemskerk, Bennebroek voor
gresp Tulpen.
P. Bijvoet Co.. Overveen voor groep
Eyacinthen Jan Bos.
W. J. Eldering Zoon. Overveen voor
mand Narcissus Christmas Glory.
A. Vis. Heemstede, voor kistje Narcis
sus Gelden Spur.
Bronzen lyedailles.
W. van Lierop Zoon. Bennebroek.
voor groep Hyacinthen.
N.V. J. Pyr.acker «Sc Zonen. Lissc, voor
mand Tulpen Due van Th oil geel maxi-
mus.
Erven H. de Graaff, Villa Gerharda,
Lissc voor groep nieuwe Tulpen.
Th. van der Vlugt, Lisse voor groep
Tulpen.
H. Siegtkamp Zoon. Lisse voor kist
je Tulpen Due van Tholl Primrose
DE GRAMOPHOONPLAAT
Een interessante wedstrijd.
Men schrijft ons:
De Naamlooze Vennootschap Neder-
landsche Ultraphcon Maatschappij or
ganiseerde een interessante prijsvraag
om licht te brengen :.n een vraag, cie
juist omdat zy nog nooit was gesteld,
ook geen beantwoording kon krijgen
ZU riep he: oordeel en de kritiek van
het publiek te hulp. ten einde te weten
te komen, welke muzieksoorten op gra-
mephoonplaten naar het algemeen oor
dcel, technisch en acccustisch het best
opgenomen zyn. Eca druk bezoek in
haar filialen en bij haar vertegenwoor
digers voor de to geven demonstraties
was daarvan het gevolg.
Het publiek sprak zUn oordeel als
volgt uit: no. 1. violoncel; no. 2 zang;
no. 3. orgel.
OngeiwUfeld zullen de platenfabri-
kanten met deze uitkomst rekening
houden, die een dubbels maatstaf geeft
namelijk zoowel voor den smaak van
het publiek, als voor de technische voor
treffelijkheid van de geciteerde pla
ten.
De prijzen aan dezen wedstryd ver
bonden worden vandaag aan de ver
schillende prijswinnaars uitgereikt.
lste prUs. K. Odinga, Nauw 16.
Leeuwarden.
2de prijs: A. J. van EUnatte. Spoor
straat 36 A. Breda.
3de prUs: M. W. Okker, K. Schei-
dingsweg 19 Dordrecht.
Do Haarlsmsche pryswinnaars zUn:
Mej. J. Verselewel, de "Witfc Hamer. L.
Heerenstraoit 6 rood; B. Moolhuijzen,
Sehoterveenstraat 41; J. A. P. Meeuw:".
Klein Heiligland 56 rood.
