H, D. VERTELLINGEN
SPORT EN SPEL
HET OLYMPISCH
STADION
DE WERELDKAMPIOENSCHAPPEN TE DAVOS.
KELLER&MACD0NALD
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 8 FEBR. 1928
DERDE BLAD
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Het Geheim van Pierrot
door
H. v. d. LAAN.
'ittit-r* i - v>
Een gezicht naar een der bochten van het Olympisch Stadion.
IJSSPORT.
(Van een bljzor.öeren correspondent).
Deze laatste dag van het UsfestUn
heeft een onvergetciyken Indruk ach
tergelaten. Een overvloed van zon. een
schitterende ijsbaan door een geweldige
menschenmassa omhaagd. vroolijkheid
en uitbundig enthousiasme en tenslotte
het voornaamste: prachtige prestaties
der onzen en het fabelachtig rijden der
Noren en Finnen, dit alles zal nog Ja
ren en jaren in duidelijke herinnering
blijven van ieder, die tegenwoordig was.
Ieder leefde mee in de vele momenten
van spanning, van uitbundigheid. Voor
m(j als sportman was het groote vreug
de ie zien. de zuivere sportiviteit van
dit heterogene uit ontelbare nationali
teiten bestaande publiek, dat Juichte
voor den besten rijder, onverschillig van
welke nationaliteit, en zeer dikwijls aan
moedigde Juist diengene die achter
raakte. Waarlijk, hier heb ik gezien, hoe
sport veredelt, hoe sport de volken tot
elkaar brengt en de onpartijdige mensch
naar voren treedt.
Deze bar.d kwam ook hog duidelijk uit
in .het geestige, kostelijke moment toen
de. ik meen al bijna 60-jarige. Engelsch-
man Edgington. veteraan, wiens zoon
thans meereed, op zijn .doorloopers" de
renbaan over wou steken om aan de an
dere zijde de jury, pers en genoodigden
te bereiken, plotseling werd aangemoe
digd als was hij een der hardrijders, die
juist gestart had. Edgington ging er da
delijk op in en vervolgde toen in rcnhou-
ding de baan. onder de door de gehee'.e
menigte overgenomen aanmoedigings-'
kreten: nauwelijks was hij de finish ge
passeerd. of de muziek rótte de fanfare
in als na elke beëindigde race; een alge
meen gejuich en gelach. Edgington
Da vos. 5 Febr. *28. dankte door het afnemen van z'n muts
en reed toen op de jury toe die echter
zijn rol meespeelde en hem als overwin
naar ontving.
Zoo was deze dag vol wisselende mo
menten.
Daartoe behoort ook het begin van
den dag. Reeds om 9 uur vanmorgen
werd met de 1500 M. begonnen. Dat is
voor Davos uitermate vroeg, daar de
zon eerst om half elf voldoende boven de
Jacobshom uit is gekomen om de ijs
baan met hare warmtestralen te berei
ken. Het vroor dan ook om 9 uur nog
dat het kraakte, in verband waarmee
het volgende episodetje valt te vermel
den. Voor de toss. wie het eerst de bin
nen of buitenbaan zou te rijden hebben,
werd een 2 francstuk opgegooid, doch
toen men dat van het Ijs wilde oprapen,
was het reeds zoo vastgevroren, dat het
geldstuk uit het ijs gehakt moest worden
De 1500 M. is nU. altijd het span
nendste nummer. En zoo was het ook
dit keer. Reeds het 2e startnummer
bracht 'n spannende gelijk-op-race tot
het laatste moment toe. tusschen den
Noor MJelde en den Fin Bachman en
slechts met een fractie van 2 10 sec. wist
Bachman deze te winnen. Bij de vol
gende race tusschen den Fin Thunberg
cn den Noor Evenson. was de eerste van
het begin af iets achter, nam echter
zijn voorlaatste bocht op schitterende
wijze, waardoor hy inliep cn wist met
een geweldige eindspurt Evenson te
passeeren en met bijna 2 sec. verschil te
winnen en den ollerkortsten tijd te ma
ken <2.18,8) al bleef het nog boven het
wereldrecord van Matïvisen (2,17,4) in
1914 te Davos).
Ook tusschen den Hongaar Eötvös
en den Oostenrijker Folacsck ging het
weer de ander: ten slotte wist Eötvös
met 2,10 sec verschil de zegen te beha
len.
In dezen wedstrijd wisten de Holland-
sche Jongens niet zulke snelle tijden te
maken.
Den snels ten tijd maakte Pronk
(2.32.6) Jongbloed reed dit keer nogal
goed cn Heiden was wat beier In de
bochten, maar als buitengewoon merk
waardig viel op. dat Heiden dezen kor
ten afstand reed met zijn handen op
der. riïg, en dat ook den Oostenrijker
Ried!, waartegen hij reed. hetzelfde
deed. Dit zullen weinigen hen nadoen.
De 10.000 M. welke daarna verreden
werd (om half 12 werd begonnen, zonder
rustpauze tijdens lunchtUd) bracht
nieuwe sensaties, die de telegrammen ai
hebben bekend gemaakt. Nadat (even
als by de 500 M.) eerst de oude wereld
recordtijd werd gemaakt, thans door
Ballangrud (Noor) werd ccnlgen tyd la
ter het wereldrecord geslagen door
Carlsen (Noor). Carlscn reed de ronden
voor de 10.000 M. met gelijkmatige
^HJpotc snelheid en was Thunberg iets
voor. Weldra kwam groote spanning on
der het publiek dat groote gebeurtenis
sen voorzag. Toen Carlsen tenslotte de
finish met een flinken voorsprong op
Thuntjprg passeerde, was direct bekend,
dat hU het wereldrecord had verbeterd.
Het enthousiasme kende geen grenzen,
nog vermeerderd, toen bleek dat Thun
berg niettemin een dusdanlgen tijd ge
reden had. da! hij voleen.s ii<-r -
ment en puntenstclsel den titel van
wereldkampioen had veroverd. In een
ogwenk waren zeer vele toeschouwers
op de baan en werden Carlsen en Thun
berg op dc schouders rondgedragen.
Toen kwam echt-r vooral voor ons
Hollanders weder een belangrijk mo
ment, Heiden wist n.l. den Mn Backman
te slaan, maakte eon tyd van 18.03.4 en
kwam op de 13e plaats van de deelne
mers. zyn tyd had korter en z'n plaats
spannend toe; dan was de één voor. dan de elfde kunnen zijn, Indien hy niet t
vermoedelijk door zenuwen, tengevolge
van dc geweldige aanmoedigtngs- en
Juichkreten (hy was Backman al ge
passeerd) in de voorlaatste bocht kwam
te vallen. Te bewonderen vieL dat hU
weer vlug op de been kwam. met volle
kracht verder reed en zelfs nog een
eindspurt wist te maken.
Dat Helden een tyd van 18 03 4 wist te
maken ondanks zUn tekortkomingen '.o
styi cn stag, bewijst zooveel te meer. hoe
een goede <Noorsrhe) trainer (en train-
gelegenheid) aan hem besteed zou r.yu
cn dan de ik een toekomstig kampioen
in hem. Ik schreef het verleden Jaar
reeds, dat de heer van Laer niets lie\cr
zou wenscbcn en dan ook hoopte, dal er
sportieve Hollanders genoeg waren, die
bereid zouden zyn. voor dat doel finan
ciered steun toe te zeggen.
Ook Pronk maakte geen slecht figuur:
zyn tUd was 18 39.5. De tyd van K> s was
langer (18 57.—) maar zyn styi viel dit.
maal te waardeeren. Hoottman reed niet
mee. Reeds ln tr.yn vorig artikel schreef
ik. dat hU me tegen viel: hy maakte een
vermoeiden Indruk. Het bleek, dat ik he
laas Juist gezien had. daar de dokter
hem. wegens te hoogc polsslag, thans
verbood, de 10.000 M. ir.ee te ryden Jong
bloed die tegen hem zou ryden trok zich
nu Tick terug, daar hy anders een-walk
over had moc'.cn ryden cn. toch a! geen
rijder voor de lange baan. dan zeker nog
minder goed figuur geslagen zou hebben.
Na afloop werd direct de rangorde vol
gen» het klassement bekend gemaakt,
welke luidt: Thunberg wereldkampioen,
Ballongrud 2. Evenson 3. Larsen 4. Stak-
rud 5. MJelde 6 Even was er een reer
plechtig moment toen by het uitroepen
van Thunberg tot wereldkampioen de
muziek het Flnsche volkslied speelde.
Thunberg voor de tribune op de Ijsbaan
verscheen en allen opstonden en het
hoofd ontblootten.
Een zeldzaam (Jsfeeat; en een zeld
zame ysbaan heeft Davos, want, dat na
de wedstrijden te Oslo dezelfde Noren
en Finnen hier zulke rccordtyden widen
te maken, pleit *oor deze grootste Us
ui ter -wereld!
Eigenlijk was hy bedoeld als bon-
bonniére. Maar omdat het zoo'n fyn
poppetje was van porcelein. een klem.
kostoaar kunstwerk, stond hy op Joan's
boekenkastje.
Paul was aan dien Pierrot gewaad,
omdat hy altijd, als hy in Joan s bou
doirtje was. zoo kwam te zitten, dat
bet bleeke, fyne gelaat, dat vol verbor
gen droefgeestigheid leek, hem aankeek.
Eens wilde hy het poppetje opnemen,
maar Joan zei:
Pas op, je zult hem laten vallen
en ik ben er zoo aan gehecht.
Ik ben heelemaal niet van plan
hem te laten vallen, zei hy wat ge-
ergerd, maar hy zette den Pierrot weer
neer
Waarom deed Joan altijd alsof hij
een beer was. die niets kostbaars kon
aanraken met zyn grove handen zon
der het te beschadigen? Hy moest
daaraan altyd denken als hy naar den
Pierrot zat te kyken. Dat was trouwens
niet zoo heel dikwijls. Joan had hem
eens niet onduidelijk te verstaan gege
ven, dat ze in haar boudoir ging zit
ten „als ze graag wat alleen wilde zijn".
In den loop van hun eerste huwelijks
jaar zat ze er buitengewoon vééL Dan
bleef hy, als hy van z'n werk thuis
kwam, alleen in zyn werkkamer. En
hy voelde zich verder af van zyn vrouw
dan hy ooit geweest was in de dagen,
toen hy haar het hof maakte.
..Het hof maken" was eigenlyk de
term niet. Hy was nu eenmaal geen
man om welke vrouw dan ook, in opti
ma forma „het hof te maken", hij had
eenvoudig getoond, dat hy haar liefhad
en niets liever wenschte, dan haar te
trouwen. Zy had hem koel op een ai-
stand gehouden en hèm' getoond dat
liaar knappe neef George veel meer
kansen had. En toch.... toch had ze
toegestemd.
Ja, ze had toegestemd. Kort na de
verloving was haar vader hem zijn nood
komen klagen over finaucieelc moeilyk-
heden Hy had hem geholpen en verder
niets daarby gedacht. Nu, in de wek»
en maanden van zyn eerste huwelijks
jaar, dacht hij meer dan hem lief was,
aan dit feit. Nooit had hy Joan, die
zoo openhartig en spontaan was. ver
dacht van berekening toen zU hem
trouwde. Ze kwam uit een huis waar
luxueus geleefd werd, en hij had lang
in den waan verkeerd dat zy niets ge
weten had van haar vader's moeilijk
heden. Nu twijfelde hy vaak. Want dat
zy hem niet lief had. was hem wel dui
delijk geworden. En in weerwil van zijn
kantig en sterk karakter en gesloten
aard voelde hy dikwijls een stille ver
wantschap met den melancliolieken
Pierrot. Onder zyn altijd wat strak en
ondoorgrondelyk gezicht leefde eenzelf
de geheim van hopeloos verlangen als
sprak uit dat smalle, bleeke gelaat. En
hy glimlachte wat triestig als hij be
dacht, hoe verbaasd Joan zou wezen als
ze wist waaraan hy dacht als hy naar
•dat poppetje Keek. Zy hield hem voor
koel. onvatbaar voor teere sentimenten
en verlangens.
George kwam zelden bij hen. Maar
die enkele keeren kon hy naar Joan
kyken met een blik die verried dat zijn
oude verlangen niet gestorven was.
Het tweede jaar van zyn huwelijk
bracht meer warmte, meer zon en
vreugde in Paul's huwelijksleven. Hij
merkte op. dat Joan vrooiijker werd en
liever. Ze sloot zich minder op in haar
kamer, was attent en hartelijk. En zijn
hart ontdooide onder de zon van haar
8(riendelijkheid. Er waren momenten,
dat hy haar bUna durfde vragen: „Ben
je gelukkig?" maar de vraag kwam
toch nooit recht over zUn lippen. Hij
deed wat hy kon, om haar het leven
gemakkeiyk te maken. Geen dag kon
zoo vermoeiend zijn geweest, dat hy des
avonds niet onmiddellijk toestemde uit
te gaan, wanneer zy daarin lust bleek
te hebben. Op zyn onhandige manier
trachtte hy attenties te verzinnen,
bracht bloemen en geschenken mee,
drong haar zonder hem uit of op reis
te gaan wanneer hem zyn drukke
werkzaamheden geen tyd lieten. En
voor dat alles wenschte hy geen andere
belooning dan haar gezichtje te zien
opklaren, haar oogen biy te zien stralen
haar een glimlach, een uitroep van
vreugde te ontlokken.
Het was op een killen najaarsdag, dat
hU klopte aan de deur van* haar bou
doir. zy zat verzonken in een leunstoel,
te lezen en keek glimlachend op toen
hy binnenkwam, Deze glimlach deed
zyn genomen besluit wankelen. Zeker,
het zou beter zyn geweest als hy de
reis naar Indië zelf ondernam. En zyn
ideaal zou geweest zyn, als ze hem haa
willen vergezellen, maar dat durfde hy
niet vragen; ze had hier haar ver
trouwd milieu, haar kennissen Boven
dien was ze van plan geweest met een
bevriende familie een reis mee te ma
ken door Italië, iets waarop zij zich
kinderiyk had verheugd. De reis naar
Indlë was zonder twyfel interessant,
maar zou ze het klimaat ve>dragen?
En hy zou zeer in beslag worden ge
nomen door de zaken waarvoor hy
ging, zy zou alleen en vreemd zUn in
dat vreemde land, zou veel moeten niss
en waaraan zy gewend was; neen.
méégaan, dat durfde hy niet voorstel
len Maar toen zy zoo glimlachend op
keek by zUn binnenkomen vroeger
kon ze hem aanzien als een indringer,
als iemand die altyd stoort dacht
hy plotseling: als hy toch zyn mededi
recteur eens gaan liet? Het zou niet zoo
goed zyn, zakeiyk gezien. Er was
meer doorzicht en energie noodlg voor
deze zaak dan de man had. die naast
hem altüd bUna een bescheiden onder
geschikte was geweest. Onder alle groo
te zaken had hy altyd zyn breede schou
ders gezet en het leek zoo vanzelfspre
kend dat hU gaan zou. dat dc ander
noch hi( aan een andere mogelijkheid
gedacht hadden. Maar nu overlegde hy
snel: Waarom niet? Zelfs als de zaak
dan mislukt? is ditIs Joan niet
meer? Is het niet dwaas, weg te gaan,
nu ik eindelijk, eindeiyk een klein
plaatsje in haar hart begin te verove
ren? .Heb je 't druk gehad vandaag?
Ik zal even theezetten.... je zult wel
trek hebben".
Hoe anders was haar toon. dan een
Jaar geleden. Hoe veranderd was se, in
het laatste half jaar. Haar oogen schit
terden, een vrooiyk lachje speelde om
haar mond. Ze had buien van kinder-
iyke uilgelatenheid en kon soms ook
zoo stü-tevreden zitten droomen, dat
zijn hart wild klopte van vreugde en
hoop. Ja zU begon zich gelukkig te
voelen met hem.
Ze schikte de kopjes op de theetafel,
belde om kokend water, babbelde ter-
wUl ze theezette. Maar hy verstond
haar niet, hy was tezeer vervuld van
zijn plannen en zyn weifelingen. Niet
gaanhoe verleidelyk werd het, nu
hem een sfeer van tecderheiO en warm
te omhulde in haar bUzyn.
,.Zoo. nu moet ze even trekken en
dan kryg je een lekker kopje. Ik kom
dadelijk terug, even een paar orders ge
ven voor het diner".
Ze gleed langs hem op haar vlugge,
gracieuse manier en in het voorbUgaan
streelde ze over zijn haar. Hy zat heel
stil toen de deur achter haar dicht
ging. En liy dacht ik ga niet. Hy was
vastbesloten <*i hij glimlachte, een bee
tje verlegen met zichzelf. Zou iemand
het zich van hem kunnen voorstellen
dat hy een belangryke zaak waaraan
een fortuin kon worden verdiend, kalm
opgaf omdat zyn vrouw, zyn eigen
vrouw hem over het hoofd streelde in
het voorbijgaan?
Wat een kindereA zün wy mannen
toch eigenlyk, dacht hy en stond op.
behagel ijk z'n breede •lichaam rekkende-.
Gezellig was 't nu hier. met dat zacht-
zingende water en het warme licht van
die schemerlamp. Hy hield van deze
kamer, ze was doordrenkt met Joan's
wezen. Hy hield van haar luxueuzen
eenvoud, van de bloemen die er altijd
stonden, van de boeken, die zy liefhad.
Langzaam ging hy naar het sierlijke
boekenkastje en keek de bandjes langs
Dan, glimlachend, nam hy den Pierrot
op. Die bleeke jongeling met z'n droef
geestig gezicht, leek hem nu niet meer
aan zichzelf verwant. Ik zal 'm toch
weer eens vullen met bonbons, dacht
hy en glimlachte in zichzelf. Stilletjes
vullen en dan zeggerjg hé, weet je dat
er wat ih zit? Glimlachend nam hij
het bovenstuk er af om te zien, hoeveel
er eigenlijk in kon.
Het holle lichaam van den Pierrot
was echter reeds gevuld. Verwonderd,
zonder eigenlyk nog iets te denken,
nam hy een van de. beschreven papie
ren die er in zaten en las, lukraak:
„Lieveling, het is je heele leven dat
opgeofferd werd aan je vader's geld
nood. Is dat niet ontzettend. Hoe geluk
kig konden wij zyn
Hij ontvouwde den brief verder open
en keel: naar de onderteekening: „in
weerwil van alles voor eeuwig Je trouwe
George".
Joan's lichte' tred was vlak bU de
deur. Toen zy binnenkwam zat haar
man weer in «jn fauteuil, starend, naar
den Pierrot, zooals ze hem zoo vaak
had zien zitten. En terwijl ze hem zyn
thee schonk, zèi hy plotseling, midden
in haar vrooüjfe gebabbel: Ik vertrek
volgende week naar Indië voor een be
langryke zaak".
„Naar Indië?"
Hy keek haar niet aan. Waarom de
verlichting ln haar oogen, die ze niet
zou kunnen beheerschen, te zien? Dat.
dat was dan haar geheim? Daarom
haar veranderde wezen. Een jaar lang
had ze gestreden tegen haar liefde en
gekwynd nu
Hy stond op, zei kortaf iets over werk,
dat hy nog had te doen en verliet de
kamer.
In de dagen die volgden leek het, oi
een onzichtbare scheidsmuur tusschen
hen gerezen was. Hy leek geheel ver
vuld \an zijn plannen, zy was stil en
terneergeslagen.
BU het afscheid viel, één moment,
zyn masker van koelheid en zei f be heer-
sching Ik zal haar nooit teiugkrygen.
dacht hy. Van verre wilde hy alles
schikken voor de scheiding. Het zou
alles zoo goed mogelijk voor haar in
orde worden gemaakt?... en het zou
minder pijnlijk zijn tydens zUn afwezig
heid. Nooit, nooit meer zou hy in haar
boudoir zitten, nooit meer haar gezicht
tusschen zyn handen nemen en haar
kussen, nooit meerzy voelde, als
een fluïdum dat stroomde van zyn
handen, die haar gezicht omvatten,
zyn ontroering en plotseling klemde zy
zich aan hem vast.
„Paul neem mij mee.... kan dat niet?
Neem my mee!"
Een moment kreeg hij een schok van
vreugde. Dan dacht hy droevig: Neen,
geen aalmoezen, meer. En ik wil niet dat
ze haar leven opoffert aan wat ze mis
schien voor haar plicht houdt.
.Neendat gaat niet', zei hU kort
en trok zich los.
Maar haar kreet klonk na in zUn
ooren dc heele reis naar Genua door.
Haar'kreet klonk door het ratelen van
dc wielen, het snerpen van een locomo
tief-fluit: .Neem my mee!" En hy
dacht: Had ik mogen weigeren? Joan
was geen vrouw voor oneeriyke. unfaire
dingen ZU leed. zU trachtte er aan te
ontkomen. Mocht hU weigeren? Mocht
hy haar een kans onthouden?
De twUfel vervolgde hem en liet hem
geen rust. En toen hij aankwam was
zijn besluit genomen: hy zou terugkee-
ren met haar spreken en haar zelf la
ten kiezen.
HU ging naar het kantoor van de
ScheepvaartmaatschappU. maakte dc
zaak in orde zoodat hU met de vol
gende boot kon gaan en keerde terug.
Met zUn huissleutel opende hy dc
deur en ging eerst naar de voorkamer,
waar zy soms zat. Neen, er was nie
mand.
Onder de deur van haar boudoir
kwam licht- Maar het geluld van stem
men deed hem stilstaan. Wat dat niet
de stem van George? Er. nu sprak zy.
heftig en opgewonden. Hij kon enkele
woorden verstaan: „Je schynt het nio*.
te willen begrypenHy aarzelde;
binnen sprak George weer. maar nu ge
dempter. Er was plotseling een kreet
<jie Paul deed opschrikken, een geluid
als van een worsteling, dan een ge
rinkel Hy rukte öe deur open. Het
schouwspel dat de kamer bood deed
hem een moment verbluft op den drem
pel blijven staan,
George lag languit op den grond.
tusschen scherven, zijn hoofd tegen den
kant Van de boekenkast. Joon stond bij
het venster, half weggedoken tusschen
de gordijnen. Het haar hing verward
om haar gezicht, za had groote ver
schrikte oogen. maar een uitdrukking
var. verzet en energie lag op haar bleek
gezicht. Zy staardfc Paul een oogenbhk
aan. niet begrUpend. Dan. met een ge-
smoorden kreet, snelde ze naar hem toe
en sloeg haar armen om zijn hals „Paul
Je bent niet wegje bent er nog!
O. lieveling!"
Er was ditmaal geen twyfel voor hem
mogeiyk. Dit was een uitbarsting van
teedere vreugde zooals een vrouw alleen
kan hebben tegenover den man, dien
ze liefheeft.
Het duurde minuten voordat hy dacht
aan George en opheldering vroeg.
Zij keek angstig naar de gedaante
op den grond.
,Jkik gooide hem in mUn woe
de den Pierrot naar het hoofdhoe
kon dat zoo erg aankomen? HUhy
wilde me kussen met geweld., hy wJ-
de niet gelooven. dat ik niets om hem
geef. dat ik alleen van jou houd
Het was niet de Pierrot geweest,
maar de scherpe kant van co boeken
kast- waartegen George met zijn slaap
gevallen was. Hy kwam spoedig weer
by en verdween.
Paul zelf raapte de scherven van
den Pierrot by een en nam de papieren
op, die er tusschen lagen.
.Net is beter ehdat het dienst
meisje dat niet ziet", zei hU.
Joan nam de papleren aan met on
miskenbare verbazing op haar gezicht
Dan werd ze vurrood.
„Odat was ik heelcmaM verge
ten!"
„Vergeten?"
Zy vleide zich tegen hem aan.
„Wees niet boos. schat Vroeger
voordat lk Je trouwde, verbeeldde ik me
van George te houden. Ik kon er niet
toe konen, na mijn huwelijk zyn brie
ven te verbranden en deed ze in den
Marathontribune in het
Pierrot. En ik vergat ze volkomen
,Nn lk heb willen weggaan zonder
jou", zei hü cn drukte haar in zyn
armen. „Maar ik kwam terugom Je
te halen".
Zy verbrandden samen de Oude brie
ven en lieten de scherven van den ar
men Pierrot wegbrengen.
„Morgen zal lk eer. anderen zien te
krijgen voor je", zei hy.
Joaner is nog iets, dat ik je
vragen wou".
..Ja? Wat dan?"
Hy aarzelde even. nam haar gezicht
tusschen zvjn handen en keek in haar
oogen. De uitdrukking gaf hem moed.
„Ben Je nugelukkig?" vroeg hy.
ERNSTIGE BRAND TE
AMSTERDAM.
TWEE PERCEELEN AAN
GETAST.
Door tot nu toe onbekende oorzaak
ontstond gisteravond brand ln een der
magazijnen van de firma Duvcen aan
de Geldersche Kade. no. 103 te Amster
dam, waar een groot aantal lampc-
kappen en electrtsche ornamenten was
opgeslagen, evenals ln het pand no. 101.
In het kantoor waren omstreeks half
zeven de chef. en twee andere personen
aanwezig, toen twee knechts kwamen
waarschuwen, dat zy vanaf de Nleuw-
markt hadden gezien, dat uit de vyfde
verdieping van no. 103 vlammen sloe
gen. Men rende ngar boven en. ontdekte,
dat de vyfde verdieping en ook de
zesde geheel door het vuur waren aan
getast.
Toen de brandweer gealameerd'
Aanvankelijk gaf de hoofdbrand
meester Brunot de Rochebrune. die veel
materiaal had laten aanrukken de
Stadion is nu vrijwel gereed.
wy zyn gisteren nog eens gaan kijken
naar de vorderingen in den bouw van
het Olympisch Stadion c a Men is in
derdaad weder flink opgeschoten en. nu
de staking weer tot het verleden be
hoort, mogen wij gerust aannemen, da:
het Stadion met zijn bijgebouwen good
op tijd klaar zal zyn. ook al lUkt ons dc
mededeeling van ..over een maand r.yn
we klaar" wel wat al te optimistisch. Van
de krachtsport- en schermgcbouwen star?»
de Ure ren geraamten reeds geheel over
eind. de Marathontribune is. zooals een
der afbeeldingen toont, vrywel geheel
klaar, maar aan de eerctribune is nog
wel het een en ander te doen, Hét l*
eigenaardig dat. het Stadion, wanneer
men op het middenterrein gaat staan,
geen bijzonder machtigen indruk maakt,
maar wanneer men door de breede gan
gen onder de tribunes loopt, een wande
ling. die men. onder de staantribunes van
de bochten door geheel kan voortzetten
tot de andere zyde van het stadion, krygt
melding .jniddclbrand", maar spoedig
bleek het toch erger te zUn dan het
zich eerst liet aanzien, dc brandbare
groote voorraad lampekappcn en in
stroo verpakte ornament^ deed den
brand fel uitslaan.
De ..groote stukken" van de brand
weer waren voor een belangryk deel
present, de Jan van der Heyden nam
haar deel van het blusschlngswerk. en
kranig manoeuvreerden de brandwachts
op de hoog opgedraaide ladders om van
hunne verheven standplaatsen den roo-
den haan aan te tasten.
Er was .zeer veel belangstelling, aan
de overzyde van dc kade zog het zwart
van de ir.enschen.
De noordenwind wakkerde het vuur
flink aan. en niet lang duurde het. of
de bovenste verdieping van perceel 101
stond ook ln lichtelaaie.
Dc brandweerlieden bestreden het
vuur met niet minder dan zeventien
stralen. In de dakgoten van dichtby
gelegen hulzen, van pcrceelen grenzende
aan een karrenbergplaats aan de Recht-
boomsloot, achter de brandende hulzen,
werden hoeveelheden water ln No. 103
geworpen; want d&Ar brandde het erg.
Het vuur breidde zich telkens uit, ln
103 brandden de 5 bovenste verdiepin
gen al. Toen werd de kade geheel ont
ruimd en om 8 u. 10 viel het bovenste
gedeelte van de gevel van pand 103 met
donderend lawaai op straat. De nog
orandende houtbrokken verspreidden
vele vonken en de brandwachts. voor
hunne slangen beducht haastten zich
om die te dooven.
Inmiddels gelukte het eenlgen brand-
"Mussetters. door verbryzcldc ramen d
tweede verdieping, dat gedeelte van het
huls No. 103 binnen te dringen. Daar
toch bleek het vuur nog van groote
kracht en geprobeerd moest worden het
nog zooveel mogeiyk te stuiten.
men een beter besef var. de grootsdta
afmetingen van du moderne sportpark.
In deze gangen bevinden zich de tairyke
ruime kleedkamers, de restaurants, nd-
nilnlslratleka roers. telefoonboxen voor de
pers. een ruim telegraafkantoor en der-
gelUke.
Toen wy weer buiten de machtige muur
van het centrale terrein op het voorplein
stonden en de feite wind ons het fyne
rand by golven ln het gezicht Joeg. drong
zich als vanzelf de vraag op. wanneer
me: de bestrating van dit groote ter
rein begonnen zal worden. De volgende
week luidde het antwoord, wy keken
eeys naar den warwinkel van hout. User-
dcelen en sternen, die daar nog verspreid
liggen, om maar te zwijgen van de fan
tastische ongclykheld van dit stuk grond
die nog verholpen zal moeten worden.
\oor de eerste steen kan worden gelegd
en dachten: architecten zyn optimisten.
Hetgeen in tusschen maar goed is ook.
INGEZONDEN MF.DF.DEF.LINGEN
a 60 Cent» per regel.
Haarlem
N. S. F. Radio-Specialiteiten.
Dat ls volgens het Hbld. ten slotte te
gen een uur of tien vrywel gelukt, maar
nog lang bleef de brandweer ln actie.
Van het perceel No. 103 zyn dc vier
bovenste verdiepingen geheel, ls de
tweede, waar de monsterkamers waren
gevestigd, ten dcele uitgebrand. Dc rest
van hel gebouw leed enorm veel wa
terschade.
Van het aangrenzende huls brandde
dc vllerlngverdleplng uit en werden
dak cn hyschblok geslachtofferd.
De schade wordt door verzekering ge
dekt.
De heer Duveen heeft aan de potitfs
verzekerd, dat in zync zaak een zeer
streng rookverbod bestond met op elke
overtreding de straf van onmiddcllyk
ontslag.
PROF. EINSTEIN VOOR
GOED NAAR PALESTINA.
EERST LEZINGEN IN ONS
LAND.
Prof. Einstein ral binnenkort te Am
sterdam. Utrecht en Groningen 1 n-
gen houden, evenals in.ecn aantal an
dere universiteiten van Europa. Daarna
gaat hU volgen» dc N R c. zich voor
goed ln Palestina vestigen, om daar
werkzaam te zijn aan de Hctorceuwsche
universiteit.
