THERMOGENE
HAARLEM'S DAGBLAD
HET HUIS OM DEN
HOEK
FLITSEN
RHEUMATIEK
MAANDAG 20 FEBR. 1928TWEEDE BLAD
LETTEREN EN KUNST.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1134
DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
Wanneer er luidruchtige gasten binnen
komen op het oogenblik dat je net na
veel moeite baby in slaap hebt gekregen.
(Nadruk verboden).
HET TOONEEL
De drie Wijsheden van den
Ouden Wang, Chlneesch spe!
in 4 bedrijven van Henri
Ghéon door de R.-K. Stu-
denten-vereeniging „Sanc-
tus Thomas Aquinas".
De R.-K. Studenten-vereeniging ..Sanc-
tus Thomas Aquinas" uit Amsterdam
gaf gisteravond ten bate van het Missie
huis St. Bonifacius te Hoorn en der
Fathers der St. Joseph-Cor.gregatie te
Mill Hill in onzen Stadsschouwburg eer.
voorstelling van „De drie Wijsheden var.
den Ouden Wang" van Henri Ghéon
Men had moeilijk een voor dat doel be
ter geschikt stuk kunnen kiezen dan dit
Chineesche spel, want de bekende Ka
tholieke schrijver Ghéon verheer.ijkt in
De drie Wijsheden van den ouden Wang
niet alleen als in zijn andere too-
neelwerken de daden der Christen
martelaren, hU geeft er tegelijk ook eer.
beeld in van het verhevene var. het
Missiewerk. zoodat de avond behalve
materieele ook geestelijke winst biedt.
Tot nu toe zocht Ghéon de stof voor
zijn stukken bijna altijd in den tijd var.
de eerste Christenen of in de Middel
eeuwen; voor De drie Wijsheden van
den ouden Wang vond hij zijn gegeven
in den tegenwoordigen tijd bij de Chi
neesche Christen-martelaren in een
boekje van den bekenden Apostel van
China, pater Vincent Lebbe.
De oude Wang stamvader van eer.
talrijk geslacht Christenen, wordt door
zijn liefsten leerling Tchang-Fu-Tang
bedrogen, daar deze zich hiertoe aan
gezet door den duivel aan het hoofd
van een troep Boksers stelt en tijdens
de afwezigheid van den ouden vader,
heel het geslacht Wang uitmoordt.
De Chineesche Wet zou hiervoor bloe
dige wraak eischen, maar Wang is
Christen en als Christen wil hij. hoe
zwaar het hem ook valt. zijn vijanden
vergeven. En hij vergeeft den man. die
zijn kinderen heeft vermoord. Deze
grootmoedige Chris ten-daad van Wang
redt de ziel van Tchang Fu Tang. De
moordenaar bekeert zich tot het Chris
tendom en in ootmoed knielt hij voor
den ouden Wang neer en smeekt hij
hem zijn peter te willen zijn. De oude
Chinees weet zijn liefde op te voeren
tot het bovenmenschelUke cn heroïsch
aanvaardt hij het peterscl.ap over den
moordenaar van zijn geslacht, voor wier.
hij in Christus een vader wil zijn.
Ghéon behandelt dit gegeven in allen
eenvoud. Hij houdt zijn stuk streng
geestelijk, dwaalt niet af cn belicht en
kel de kem. de hoogere wijsheid van den
Christen Wang en de bekeering van
Tchang-Fu-Tang. Een aardige vondst i>
om als middelaars tusschen de speler-
en het publiek twee Chineesche gelet
terden te doen optreden, die de geschie
denis van den ouden Wang voor het na
geslacht op schrift stellen en in het stuk
zoo ongeveer de functie vervullen van 't
oude koor. Toch r.adert Ghéon o'ok Ln
dit werk meer de Mlddeleeuwsche schrij
ven dan de Chineesche. De duivel a!
is het hier dan een Chineesche speel:
in zijn stuk een voorname rol. En te
genover de ..booze" staat de Missionaris
als de vertegenwoordiger van het „goede".
Men wordt als in de meeste stukken
van Ghéon getroffen door een geest
van waarlijk Christelijke goedheid cn
zachtheid. Ghéon toont ons steeds weer
het Christendom in zijn meest verheven
vorm. Maar het is niet te ontkennen,
dat dit stuk in zijn ietwat simplistische
uitwerking min of meer naief aandoet.
Eigenlijk geeft Ghéon enkel het aan
doenlijke verhaal van pater Vincent
Lebbe en niets meer dan dit verhaal.
Het geheel is ondanks de grootheid
van Wang's daad wat klein van pro
portie; zelfs de duivel imponeert slechts
weinig, omdat wij dezen hellegeest in
een wat naieve gedaante zien. Drama
tisch staat dat stuk van Ghéon dan ook
beneden zijn andere werken. Maar voor
een opvoering ter versterking van he:
Missiewerk heeft het eigenschappen,
welke door spelers en publiek niet ge
noeg gewaardeerd kunnen worden. Er.
onder de bekwame regie van Paul Huf
hebben de R.-K. studenten er een op
voering van gegeven welke artistieke
voldoening schonk.
In de decors was meer dan in hc'.
spei de Chineesche sfeer. Wat de ont
werper de heer Tom Nix hier had
bereikt, was vooral ln het tweede be
drijf werkelijk verrassend. Er was naar
stileering gestreefd, zooals wU anders bij
dilettanten-opvoeringen niet gewoon
zijn. En hoe gelukkig was het zoo moei
lijk probleem der plaatsing van het koor
hier opgelost. Deze twee mandarijnen
deden prachtig tegen het roode fond on
der het schijnsel van de Chineesche
lamp; zij stonden geheel buiten de eigen-
FEUILLETON
Uil het Eneelsch van
LOUIS TRACY.
Vertaald door N. U.v. >Y. P.
Nadruk verboden.
12)
Teen de gong voor het ontbijt r -
en hU de eetkamer binnentrad, schrok
hij even. Hij had zijn ongenoode gas:
verwacht m mannenkleeren. zooais hij
haar den vorlgen avond gezien had. Nu
werd hij begroet door een glimlachend
en alleraantrekkelijkst Jong meisje da-
een mousselinen japon scheen genomen te
hebben uit den voorraad in de kleer
kast. en wier lief gezichtje omlijst was
door een weelde van bruine lokken, die
haar buitengewone schoonheid nog ver
hoogden. Vijftien jaren van harden arb d
in het Oosten had Armathwaite maai
weln:g ge!egenh" d gegeven, zich voor
vrouwen 'e ir.'cre^en Hij had :n d -r
HJd maar weinig vrouwen uit *Ua e gen
land gerien en hij p?r<--r."Jk zou eer
vrouw bepaald als een bei-mmering voor
rijn werk hebben beschouwd. Daarom wï
't we! heel vreemd, dat zijn eerst" ge
dachte -A-as. dat een zekere Percy Whtt-
taker. dien hij waarschijnlijk noo.t in
*ön leven ontmoeten zou, een benijdens-
lijke handeling en waren toch één me:
het geheel. En het decor van het Chinee
sche dorp was van een eenvoud en tevens
van een zoo origineele vinding, dat men
naar een samenwerking van dezen artis-
tieken ontwerper met een onzer beroeps
gezelschappen 'zou gaan verlangen.
Ook als acteur toonde de heer Tom
Nix zich verreweg den besten leerling
van Paul Huf. Wat hij in de gedaante
van den Chineeschen duivel gaf. blonk
ver boven al het andere uit door krach
tige plastiek en voortreffelijke, scherpe
mooi ook in toonhoogte gevarieerd;
dictie. Zeer knap was telkens de op
komst van dezen duivel in zyn fraai,
fantastisch rood kleed en zijn prachtig,
als gebeeldhouwd masker. Ja. dat masker
vooral was een vondst. Op het eerste
oogenblik dacht ik, dat het werkelijk een
masker van papier was Het was hoogst
suggestief, van waarlijk duivelsche uit
drukking. En ook in zijn spel wist Tom
Nix dat duivelsche aldoor te suggereeren.
Wat Paul Huf met dezen leerling bereikte
was werkelijk belangrijk.
Zeer mooi van tegenstelling was de
waardige Missonaris van Jan de Ruiter,
van een roerende zachtheid en goedheid.
Deze twee als de uitergte polen
stonden in het spel bovenaan.
Lao Wang had een uiterst moeilijke
taak. Dat het hem gelukte den. inner-
UJken strijd van den ouden Wang ons
ook plastisch te laten zien, zou ik niet
durven beweren. Hans Radier speelde me:
een voor een dilettant te waardeeren na-
tuulijkheid, maar hij wist met de Chi
neesche sfeer om zich heen te tooveren.
Hij had eerder een boertje van de Veluwe
dan een Chineesche bokser kunnen zyr.
Aan het slot wist Hans Radier dieper te
gaan. In zijn houding en toon was toen
waarlijk iets van opperste goedheid. Louis
Lutz gaf vooral plastisch als Tchang-
Fu-Tang iets, dat respect afdwong, al
bleek ook voor hem deze rol als geheel
wat te zwaar.
Met groote aandacht werd de voorstel
ling van De drie Wijsheden van den
Ouden Wane door de goed gevulde zaal
gevolgd en aan het slot uitte zich de
dankbaarheid van het publiek in een zeer
warm applaus. De regisseur. de heer
Paul Hu:, werd terecht door de spelers
ten tooneele geleid. Zonder hem en
den heer Tom Nix was zeer zeker nook
een zoo artistiek resultaat bereikt.
Na het tweede bedrijf wekte de Pater-
Missionaris Lefebre het publiek in een
gemoedelijke, vriendelijke toespraak op
om het Missiewerk te steunen door een
bijdrage te storten voor de Missiehuizen,
waarvoor de voorstelling door Sanctus
Thomas Aquine werd gegeven. Het is wel
zeker dat aan deze opwekking door velen
met milde hand is voldaan.
J. B. SCHUIL,
Liefdadigheidsvoorstelling voor
het Dorus Rijkersfonds.
DoverCalais door het Rotter-
damsch Hofstad Toon cel.
Eindelijk eindelijk heeft men dan
toch eens gebroken met de funeste ge
woonte liefdadigheidsvoorstellingen al
tijd weer door dilettanten te laten ge
ven. Want waarlijk, wat op zulke avon
den geboden werd. eischte dikwijls meer
van den liefdadigheicszin van het pu
bliek dan de pauze met haar buffetten,
verlotingen en andere aanvallen op
onze beurzen. Nu was het eens geen
dubbel offer om naar een liefdadig
heidsvoorstelling te gaan. Thans schonk
het louter vreugde, heel een avond Cor
van der Lugt Melsert en Annie van Ees
in hun vroolijke verwikkelingen op het
stoomjacht „De Ulyssus" te zien en
daarbij te denken, dat men met dat
alleraangenaamste amusement nog wel
dadig bovendien was.
Er is nog een andere reden, waarom
ik de geste van het comité om Het
Rotterdamsch Hofstad Tooneel voor een
)orus Rijkersavond uit te noodigen van
ganscher harte toejuich. Het tooneel be
leeft zulke moeilijke tijden, dat de dilet
tanten de artisten waarlijk niet in de
wielen behoeven terijden. De acteurs en
actrices hebben veel meer steun noodlg
dan de dames en heeren. die enkel en
alleen voor hun pleizier en niet zel
den voor het verdriet van de toeschou
wers spelen. Het was de oud-acteur
Van Hees! die sprak, toen hij aan hot
comité voor den Dorus Rijkersavond
den raad gaf het ditmaal eens met een
goed gezelschap en een aardig stuk te
probeeren. Het groote succes van dezen
avond zoowel artistiek als financieel
moge voor andere comités een vin
gerwijzing zijn. In deze richting kan te
Haarlem nog veel gedaan worden tot
rteun ook van hei tooneel. Hulp aan
utgelingen, kraamvrouwen, oude zeelie
den goed. mooi, prachtig zelfs.
waardige kerel was, Bij fronts:* de wenk
brauwen over ongerijmdheid van de/c
gedachte en 't meisje, dat hem de hand
toestak, zag deze gezicht uitdrukking.
Vindt u het niet prettig om me te
zien? riep ze uit. Ik dacht, dat u mei
smart op me zat te wachten. Betty
vertelde me. dat u a! op was. voordat zU
kwam. en ik heb een onmenschel:jken
•iid nood:? gehad, cm me te kleeden. U
zult wel gepcoeld hebben van verlangen
naar het ontbijt-
Ik grijp deze gelegenheid graav
aan. cm u te vertellen, dat ik blij her.
u te zien.
Maar is 't geen verschrikkelijke
ontdekking, dat er zoo maar een meisje
bij u is komen binnen vallen? Arme
man. u huurt een bu.G ergens binten
om naar harfluat te kunnen visschen, en
noodlot dwingt u. cm voor gastheer
te spelen.
Houdt u van koffie of van thee?
Van allebei.
Door elkaar? Vrouw Jackson kende
uw sm."ak niet. daarom ze! Ik haar da'
-e m.-a- eens vezkwi-tend zijn.
Pt. zal Ik de koffie probeeren. al.'
u blieft
't Was een or"*eV«**de «ensa'ie voo
v°m zulk opgewekt cn bekoorlijk ge-
-elschap aan tafel.
Marguerite Garth had klaarblijkelijk
haar nachtelijke ervaringen verbannen
r.aar de eeuwige vergetelheid. Ze lachte
zoo vroclijk. en scheen zoo op haar ge
mak. alsof ze bij een ouden vriend te
maar niet ten koste van artisten. die
ook recht hebben op hun plaats onder
de zon.
De Dorus Rtjkersavond had niet op
een beteren datum kunnen vallen dan
op denzelfden dag. waarop "s morgens
ln de vroegte de wakkere ..Jutters" uit
Nieuwediep zoo dicht bij Haarlem hun
heldhaftige redding hadden verricht. De j
aansporing van dokter TJebbo Franken:
„Een nu de kabels van de Ulyssus en de
koorden van uw beurzen los!" was dezen
avond nauwelijks noodig. Het was een
vreugde om te geven, nu wij de be
manning van de Shonga in veiligheid
wisten, dank zy de helden der zee, die
hun naam aan Dorus Rijken» haddes.
verbonden. Er heerschte reeds bij voor
baat een blijde, vroolijke tot geven be
reide stemming ln de zaal. En toen het
doek opging en wij dat ruime, frlssche
dek van Mr. Sanderfons jacht zagen,
voelden wij ons dadelijk midden op zee
en stoomden wij full speed de haven
der liefdadigheid tegemoet.
Het was een fleurige *vond, een avond
van pittig, geestig en amusant spel in
een prettig als voor het doel ge
schreven stuk! Wy hebben Indertijd
reeds ons oordeel over „Dov er-dal als"
gegeven en kunnen dus nu volstaan
met enkel het constateeren van het
groote succes, dat in de eerste plaats
aan Annie van Ees en Cor van der
Lugt Melsert te danken was. al zou het
onbillijk zijn het aandeel, dat Roemer.
Jan van Ees en Piet Bron in dezen bij
val hadden, te verzwijgen. Er is onbe-
daardelijk gelachen en aan het slot van
de reis werd zoo hard en zoo lang ge
klapt. dat het doek telkens en telkens
weer omhoog moest.
Daarna voerde dokter Tjebbo Fran
ken voor het gordijn op zijn eentje het
nastukje: „Het Perzisch Tapijt" of ,JDe
Jacht naar 165 gulden!" op. Heel de
zaal speelde al heel spoedig mee en het
succes was volkomen! De helden van de
zee zullen er wel bij varen.
J. B. SCHUIL.
MUZIEK.
SOlRéE IN HET KENNEMER
LYCEUM
Wederom waren wij genoodigd naai
de gastvrije ruimten van het Kennemer
Lyceum, evenals twee dagen te voren,
wederom was de muziek geen hoofddoel
der bijeenkomst, die ditmaal propagan
da voor de Montessori-school in de Van
der Vinnestraat gold. Zoo was er van
alles: inleiding. lichtbeelden, vocale en
instrumentale muziek, dans, beweging-
spel, declamatie. Doch de muziek nam
onder dat al geen onbelangrijke plaats
in, stond zelfs wat het gehalte der uit
voering betrof bovenaan, en deze om
standigheid rechtvaardigt eene bespre
king. Het programma was een der merk
waardigste die ik ook mocht ontvangen
het geleek een verzameling kruiswoord-
puzzles. De heeren J. en L. Nolthenius
zouden als cellist, mijn collega Jos. de
Klerk als pianist optreden; zij zouden
een Sonate van Willem de Fesch (gest.
1760) spelen die de vreemdste onderdee-
len: Siatia, Anemando, Ariata bevatte»
en eene van Beethoven, waarin niet
minder dan twee privaat-Allegro's
(„Allegro prlvata") voorkwamen. Aan
de overige indeeling vermoedde ik dat
de Sonate in C. op 102 no. 1 bedoeld
was, en toen vóór den aanvang van het
werk van de Fesch de Beethovenkop
van den violist Jos. de Clerck boven den
vleugel zichtbaal werd, was ik gerust
gesteld wat dit betrof: 't was Beethoven
wel niet, maar toch iemand dien ik als
bekwaam cn beslagen pianist heb leoren
kennen. Een toen ik zag dat achter de
cello de leeraar in de oude talen Hugo
Nolthenius Jr.. vroeger cellist in het
concertegbouworkest, zat, was ik te
dien aanzien ook gerustgesteld. Het sa
menspel van de beide heeren marcheer
de dan ook uitstekend: ln het eerste
werk had ik van den cellist gaarne wat
wanner toon gehoord, maar de voor
dracht van Beethoven's moeilijke werk
was zeer respectabel, al was een zekere
gereserveerdheid in de tempo's merk
baar. al was de vertolking meer uiterlijk
correct dan wel den dieperen geest van
het werk openbarend. Trouwens het
komt me voor dat dit werk uit Beetho
ven's laatste periode, een poging tot ver
smelting van de duo-sonate met de fan
tasie-sonate, aan het eind van een zoo
vcelslachtig en ongelijkwaardig pro
gramma, waar het pas om elf uur
avon aan de beurt kwam. In 't geheel
niet op zijn plaats was. De meer dank
bare sonate op. 69 had da.i wellicht nog
de voorkeur verdiend. Het was met dat
gast was.
Betty cn ik hebben samen over u
gepraat, vertelde ze. Wij waren 't er
over eens. dat u niet half zoo streng
bent, als u er uit ziet Maar ik kan
niet zoo goed 'raden als u; wilt u me
daarom eens vertellen, hoe ik u moet
noemen?
Bob.
Mijnheer Bob?
Neen. Zooals u weet ls B"b een
verkleinwoord van Robert.
Maar Robert wat?
Alleen maar Bob
Maar u hebt toch zeker wel een
achternaam?
Dc nanm. die ln 't register var
mijnheer Walker staat, ts zoo'n mond
vol Armathwaite. als u 't per sé wil:
weten.
Wat een zonderlinge manier, om da:
te vertellen. In 't register van mijnheer
Walker! Is "t dan uw werkeltjken naam
niet?
Daar! Ik was er van overtuigd, da*
u dat zou zeggen.
Waarom niet tevree met kort en bon
dig „Bob?"
Zullen we er zoo*r. soort neef- er.
n!cht«chao van maken? U bent Bob er.
k ber. Meg.
Dat zou een prachtig begin zU~
Meg
"r Is een echt avontuur, lachte z*
enthousiast, 't Lijkt wel een hoofdstuk
uit een spannender: roman. Ik hoop niet.
dat Je me onbeleefd vond met dien ar-
al het belangrijkste muzikale nummer
van het programma en noopte mi),
tot het eind te blyven; de zang van mej.
Annie Lambrechts deed goed alt-mate
riaal en muzikale begraafdheld nevens
nog niet ten volle ontwikkelde techniek
kennen. De aria uit Handels Xerxes
ïcbben wij imposanter gehoord. Haaf
partner, de heer M. Bruyel. begeleidde
',ianr verdienstelijk; in „die Forelle" van
3chuberi werd het ..klares B&chlein"
even door een „unklares Basslein" ver
troebeld. De Nederlandsche vertaling
van de aria „Sebben Crudele" was weer
een der programma-puzzles. die op
losbaar bleek door de regels van onder
naar boven te lezen. De heer Bruyel
vervulde ook de pianopartij bij den dans
van mej. Wijnstroom, en had daarbij
ln het halfduister geen lichte taak;
toch had zij het beste deel van deze
nummers, want het werk van mej. W.
leent zich nog niet voor serieuze bespre
king. Bij de bewegingsspelen van eenige
leerlingen van mevr. Toby was het
rhythme meer in 't oog vallend dan de
bpvalllgheid: het vaste en duidelijke
klavierspel van mej. Betsy Nederkoorn
gaf er een betrouwbare basis aan.
De declamatie- en Amerikaansche-
verkoop-numme'rs vallen buiten het ge
bied van mijn beoordeeling; de verkoop
bracht intusschen aardig wat op.
Een vrij talrijk publiek woonde dezen
avond bij.
K. DE J.
GEMEENTELIJK ORGELCONCERT
Of het aan de keuze van de solisten
of aan een verandering ln de gezindheid
van het publick ligt weet ik niet. maar
con feit het da*, de gemeentelijke or
gelconcerten dit seizoen telkenmale een
aantal hoorders trekken, zoo groot als
nimmer te voren. Ook den laatsten keer
was de zaal weer zoo goed als uitver
kocht en Mevrouw Rosa Spier, de emi
nente harp-virtuose boekte evenals ver
leden Jaar een succes hors ltgne. dat haar
tot niet minder dan twee toegiften be
woog Inderdaad is haar spel op haar
koninklijk instrument van bijzonderen
aard. Mag de glijding der armer, en han
den Ln sierlijke beweging langs dc sna
ren van het prachtige speeltuig reeds
oen bekoring voor het oog heelen, de
klanken dtc de kunstenares uit die sna
ren weet te tooveren zijn in hun hnast
ongeloofelijke verscheidenheid en onein
dige nuanceering een streeling voor het
oor. De beide ..Danses" van Debussy,
eigenlijk voor harp met begeleiding van
strijkorkest, dat hier door orgel vervan
gen was. speelde zJJ mei volkomen be-
heersching van techniek, coloriet en ka
rakter. de „Danse sacrée" plechtig, vol
fijne wonderbare klankeffecten, de ..Dan
se profane" brillant en vol rhythmische
levendigheid. Wat zij hierin bereikte kon
!n haar latere groote solo. een arrange
ment van Smet-ana's symphonisch ge-
dcren. dien langer, naam van Je Bob!
Zie Je. ik behoorde Meg Garth te zijn.
maar ik heet nu Meg Ogilvey. Ik ben
er nog bijna niet aan gewend, aan den
naam Ogilvey. maar ik vind hem toch
niet leelljk. J!J wel?
t Gezicht van Armathwaite betrok,
en hU slikte een stukje spek in zonder
er zelfs maar één van de 29 keer op te
kauwen, zooals de voedingsleer dat aan
beveelt.
We'.. Je gezicht betrekt heelemaa!
riep ze u:t 't Is de eenvoudigste zaak
ter wereld. Mijn familie kreeg. toen
we uit E'.mdale gingen, een erfenis, en
de naam ..Ogilvey" was een deel van 't
legaat We kregen het van moederszijde
cn de verandering was gemakkelijk ge
noeg voor vader, omdat hy altijd al
schreef onder den naam: Stephen
Ogilvey.
Stephen Ogilvey de man. die zoo
bekend was op 't gebied van Folklore1
De echte verrassing van zijn stem.
deed z!Jn toehoordster plezier.
Ja. Wat leuk. da: Je hem ker.:
Maar Je gezicht betrok, toen ik er var.
vertelde.
Ik dacht, dat Je getrouwd was. ze:
hij. Inwendig geschrokken van zijn eigen
vermetelheid.
Ze fronste het voorhoofd Ir. een be
koorlijke poging, om er ernstig uit te
z:en. Ik begrijp niet heelemaal ty-
gon ze. Toen fc.-3d ze plotseling op.
Je dacht, dat, wanneer -t getrouao
was. Ik niet meer zoo's robbedoes zou
dicht „die Moldau" niet overtroffen, zelfs
niet geëvenaard worden, me*, hoe groote
kunstvaardigheid *U dat ook vertolkte.
Het 15 *n een transscriptie, door
Prager harpprofessor en componist Hans
Trnecek van Smetana's orkestwerk ge
mankt. doch het gemis van het orkest
blUft er zeer voelbaar in. Toch was het
succes der harpiste ook na dit werk vol
komen verdiend om de praestatie op
zich zelve.
Dc werken waarmede George Robert
de harpsoli omlijstte waren van zeer he
terogenen aard. Vooreerst een drietal
nummers van J. Ph. Rameau: een „Pré-
iudé en een „Air majestueux" vol breed
heid en statigheid, in volheid van or
gelklank imponeerend. en tusschen die
beide in een geestige .Musette" (doe
delzak) in rondovorm in pikante afwis
seling van registreering voorgedragen.
No. 3: „Plèce sur des airs populaires
flamandes" trof alleen aan het slot even
den populalren toon: de rest ging ten
onder in experimenteerer.de klankcom
binaties. die ik ter analyse aanbevelen
kan bi) de eerstvolgende examens voor
het onderzoek van ..goed muzikaal ge
hoor". Den candidate die zulke mengsels
uiteen haalt, mengsels die het orgel doen
klinken als een geslagen ijzeren plaat
of tnm-tam. kan pcrust een ..voldoende
voor gehoor worden toegekend en zou
het recht hebben de examencommissies
te vragen of hU ze nu wederkecrig eens
daarop toetsen mag maar tk zou zeer,
zeer bevreesd zijn voor den uitslag. Zoo-
dnt ik maar zeggen wil dat dat stuk van
Nadia Boulangrr grootcndeels erg zon
derling klonk. De ..Fantalsle" op. 73 van
Samuel Rousseau (1853—1904) eens leer
ling van het ParOsche Conservatorium
en wel van César Franck voor orgel en
van Bazin voor compositie, en daarna
drager van den Prix de Rome. deed den
componist kennen als overtuigd volge
ling van César Franck en van Richard
Wagner (voorspel Tristan), doch bleek
verder niet overmatig belangrijk, in elk
geval minder interessant dan de eerste
der Bach-Fugen en van Robert Schu
mann. die een knap doorgewerkte en te
gen het einde een mooien climax ver-
toonende compositie ls, en waarmee de
organist het concert besloot,
KAREL DE JONG.
HANDELS-EXAMENS.
Voor de examens vanwege de vereen. Het
Nederlandsche HandeLsinsUtuut slaag
den uit Haarlem de volgende candldaten
a. Boekhouden: L. J. Heems; J. J. de
ZaaUor Jr.. mej. E. Meyers. I. J. Boersma
Th. F. Thomas. C. J. Cornet, J. C. Bles
heuvel. Hoofddorp: Ch. van Blunter.
Hoofddorp.
b EngelschL. t. d. Wekken. Vijf
huizen.
c. H. de Zwart. A. F. Haocou. mej. A.
Prins.
d. Leem ar Dultsche Handelscorrespon
dentie: J. B. Opdam. Bloemendaal.
e. Leeraar Eng else he Handelscorrespon
dentle: J. Lohmann. Haarlem.
SEMEENTERAAD.
Vergader.r.g van den Raad der ge
meente Haarlem op Woensdag 22 Febr.
1928. des namiddags ten 1.30 ure. zoo
nood:s voert te zetten des avonds ten
8 ure in de Statenzaal (Prinsenhof).
Aan de orde zal worden gesteld:
1. Mededeehngen en Ingekomen stuk
ken.
Verzoekschrift Mej M. Carpreau om
eervol ontslag als onderwijzeres.
2. Kohier schoolgeld Middelbaar- en
Voorbereidend Hooger onderwijs 1927— 28
3. Verkoop grond:
a. van Oosten de Bruynstraat. (Gebr.
v. BQnflk):
b. TwUnderslsan <A. Ph. RomeUn.)
4. Geneeskundigen- en Schoolartsen-
dienst Haarlem-Noord.
Verhooging voorschot P.EGE.M.
6. Voorsiel-Gerrttsx e.a. Instelling gem-
hypotheekbank.
7, Voorstel-Loosjes e.a. inzake Instel
ling schoonheidscommissie.
8 Rappor: C >;nml*sie met schrUTen B.
en W. Inzake huurkoop.
9 Regeling tegemoetkoming vervoerkos
ten leer! buitengew. scholen en*.
10 Ingebrutkgeving voorn*. Zwemin
richting Mooien Hel.
11. Bouw Schakelhuisje.
12. Benaming openbare wegen.
13. Rooilijn westzijde Koningstraat.
14. Ver/o v. hrlft G. J. A. van Asch
e.a. inzake waterlevering perceelen Ramp-
laan cn omgeving.
15. Id. Haarl. ver van Leeraren bö
het handelsavondonderU* inzake sala-
ricering.
16. Benoeming:
a. leden plaatselijke commissie van
toezicht M. o
b. leeraar llch.-oefening gemeentelijk
Lyceum.
c. ttJdJeeraar scheikunde H.B.6. A met
5-Jarlgen cursus.
<1 leeraar plant- en dierkunde HBS.
A met 5-jarigen cursus.
BURGERLIJKE STAND
HILLEG&f
Ondertrouwd: J. J. W. van Dril en B.
C. M. Hclnink.
Getrouwd J Seysenar en A M.
Koekelkorrn c: M J de Mooi) en A M
Schmttt. C. Th van Roode en J E. van
der Tonnekreck J. B, Koop cn E M
Bcrblers. J O Verkaart en C. M van
der Lam. S. J Warmerdam en J. van
der Burg.
Bevallen: R M P Gerritsen—Litjenz
d A C. Telkamp—Schllpzand 5 F de
Jong—Seis. d o. Ultee- Ouyt. d O H
van Delft—Brussee. z P. de Wagtd«
Rooy. d J M. Plron—Rietveld, zJ. P
Vaas—Pardoen, z
Overleden: H Broekes. 4 J. m. A. Ca-
booter wed. Th. van Mleghem. 68 J.. vr-
D de Jong, 83 J.. m W Vreeken. 87 J„
m., E. Albers wed. D. van Beek. 51 J. rr.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN m 64 CENTS PER REGEL
D007EN VAN 75 EN 45 CENT
EUcbt HOLLANDSCHE V*rp«kk.nf
zyn? zet ze toen.
Neen. Je hebt *t zóó ver mis. wat
mijn gedachten betreft, dat lk Je nauwe
lijks durf te vertellen, wat er in mij
omging.
O. als Je bHcft. vertel 't. Ik heb er
een hekel aan, mcnschen verkeerd te
begrijpen
Wel. ik zal probeeren. *t Je uit te
leggen. Ik kan me een enge', niet als
getrouwd voorstellen. JU wel?
Goede hemel! Moet lk dan mijn
heele leven ongetrouwd blijven?
Wie ben lk. dat ik zou kiezer,
tusschen een enge! cn Meg Ogilvey?
Dc wou Je keuze niet zoo beper
ken. ze! ze. terwijl ze zijn opmerking
trachtte te ontwijken, - Bovend.cn ver
wacht lk leder oogenblik te hooren. dat
er een mevrouw Armathwaite la.
Die bestaat niet.
Dat ls Jammer. Ik wou. dat ze
er was. Want als ze lief was. en al:
re dat niet was zou JU niet met haar
getrouwd zUn had ze me misschien ge
vraagd hier een paar dagen te blijven
Dar. zou :k gezegd hebben: Heel graas*
als 't u blief: Maar zooals dc zaken r.
staan, moet lk mUn spullen inpakken
en terug gaan naar Cheshire.
Ja. zet hU langzaam, dat staat ras:
Je kunt hier niet blijven.
Wel Je hoeft 't niet met zoo groote
duidelijkheid te kennen te g«Ten. dat Je
blij zuil zUn. als Je van me af bent
WU je r.og koffie?
Er klonk een zware stap buiten op1
't pad. 't Meisje dat met den rug naar 't
raam zat. draalde zich om, en keek
naar buiten.
Daar heb Je Tom Bland, de vracht
rijder uit Nuttonby, riep ze opgewonden.
terwU'. ze lachte en :<mand. die alleen
voor h-vr zlrhtbaar waa toeknikte.
Goeie, ouwe Tom! Wat zal hU verraat
zUr.. ais hU mU ziet.
Armathwaite werd plotseling weer ln
de werkelijkheid terug verplaatst.
Je bedoelt toch niet. dat iemand hier
uit de buurt Je' herkend heeft? bromde
hU: en de klank van ergernis in zUn stem
deed haae verwonderd opkijken.
We keken elkaar recht in het ge
zicht. zei ze -- Als Je ln het oog houdt,
dat Tom mij even goed kent als ik hem,
zou 't onzinnig zijn te doen. alsof één
van ons ó'ti andere r.t kent. 't Zou
nu'tcloos zijn, waar 't Tom betreft, ln
ieder geval HU grUnsde over zijn heelc
gezicht, dus kan ik evengoed naar de deur
gaan. om hem goedendag te zeggen.
Daar komt niets van in. zei
A-mathwalte. terwijl hU opsprong in
zijn haas* ">n bord onder*:*beven gooiend
Al» Tom Bland zegt. dat hU v>u
hier heeft gezien, zal tk hem veriellen
dat hU 't leelij* m'.i heeft Op dit oog-n-
bltk b- :aat Marguerite Oarth eenvoudig
niet. Ze is een legende. D* Jonge dame
ln deze kamer Is Meg Ogilvey. waar
Tom BUM nog nooit van gehoord heeft.
Lvc.-a.cdjr bcwcft— Ot ;eer r.aar
raam tc kijken.
(Wordt vervolgd)
