OM ONS
HEEN
Dam j atEythiel
FEUILLETON
DE LOTGEVALLEN
VAN ESMÉE
FLITSEN
HAARLEM'S DAGBLAD DINSDAG 8 MEI 1928
No. 3761
NAAR DE BLOEIENDE BETUWE.
GROOTESTADSaVERKEER HET SCHANDAAL IN HET GOOI
UTRECHTSCH EN GELDERSCH NATUURSCHOON EEN GEMEENTE
DIE DE HAND OPHOUDT DE BETUWE IN BLOEI NEDERLAND
MAAKT TOILET WAAR NOG RUIMTE IS.
I VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1199
BUURTGEBEURTENIS
Toen er een oude krant gewaaid was
op het grasveldje dat Jan Kommer
met eindelooze zorg zelf gezaaid had
en dat net aan het opkomen was.
(Nadruk verboden).
HAARLEMMERLIEDE
GEMEENTERAAD.
Er wordt een openbare vergadering
van den Raad der gemeente Haarlem-
merliede en Spaarnwoude gehouden op
Vrijdag 11 Mei 1928, 's avonds 7 1/2 u.
De agenda luidt:
1. Ingekomen stukken.
2. Herstemming voorstel inzake ver
bod voorbijrijden stilstaande trams.
3. Wijziging Algemeene Politieverorde
ning.
4. Voorstel omtrent het verzoek om
een steunregeling voor werkloozen.
5. Wijziging verordening heffing veer
gelden.
i. Opnieuw vaststelling verordening
heffing retributiegeld.
7. Voorstel tot invoering van een be
lasting op vermakelijkheden.
8. Vaststelling vermenigvuldigingscij-
fer 1928-1929.
9. Overeenkomst met het Centraal Bu
reau over controle gemeente-financiën.
10. Vaststelling verweerschrift inzake
de gevraagde schadeloosstelling.
11. Voorstel tot verbouwing en verhu
ring van de voormalige Christelijke
school.
12. Verkoop van twee woningen aan
de Minister Cort van der i-.—...
13. Wijziging begrootmg 1927.
14. Suppletoir kohier lasting
1928.
ZANDVOORT.
CENTRALISATIE VAN HET ARM
WEZEN.
Naar wij vernemen heeft een confe
rentie plaats gehad tusschen de ver
schillende armbesturen in de gemeente
Zandvoort om tot centralisatie van het
armwezen te geraken. Unaniem werd
besloten een bureau op te richten waar
bij zij by hun werk voeling met elkaar
kunnen houden.
Ook zal een centraal inlichtingenbu
reau gevormd worden.
Een commissie, bestaande uit de hes-
ren Padt, J. Koning en de Braai, zal
het reglement opmaken.
Een en ander is tot stand gekomen,
naar aanleiding van een lezing, twee
weken geleden ten raadhuize door den
heer Roekei gehouden, over Centralisa
tie van het Armwezen.
HILLEGOM.
HET GEMEENTEHUIS.
De inwendige restauratie van het Ge
meentehuis is al langen tijd in de pen
geweest. Het oude heerenhuis paste niet
gemakkelijk aan bij de eischen van een
gemeentehuis. Het is vroeger al meer
verbouwd. Nu zal er weer gebroken en
gebouwd worden om verbeteringen te
verkrijgen.
De aanbesteding onder ingezetenen zal
plaats hebben op 15 Mei a.s.
CONCERT.
Het Hillegomsche Dameskoor geeft
Vrijdag de tweede uitvoering in dit sei
zoen. Bijzondere belangstelling gaat uit
naar dit concert, omdat mej. Tiny de
Wreede, de bekende pianiste, op dien
avond de soliste zal zijn. Zij speelt wer
ken van Chopin en Liszt.
Het programma vermeldt verder koor-
nummers van Cath. van Hennes, Haupt-
man, Roger, Grieg, Delibes en de Rei
van Clarissen uit Vondels Gijsbrecht van
Amstel; benevens vier liederen van
Grefcschaninow, te zingen door mej, Rie
Tuyl Schuitemaker.
HALFWEG.
OVERTREDING MAXIMUM-SNEL
HEID.
Door de politie alhier zijn 7 processen-
verbaal opgemaakt wegens overtreding
van de maximum-snelheid in de kom
van Halfweg.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Een zijde sjaal, terug te gekomen bij
X. Jonker, Ter Haarstraat 7 Haarlem,
een pakje, inhoudende staten en een
kleedje, terug te bekomen bij J. v. d.
Voort, Kanaalweg Halfweg.
RADIO AAN ZIEKEN.
Het bestuur van de alhier opgerichte
Chr. Vereeniging tot verstrekking van
radio aan zieken Is thans samengesteld
als volgt: P. de Zeeuw, voorzitter, H. M.
Vlasveld, secretaris en J. van der Fange.
van der Vegt, beheerder der goederen;
Zuster Netelenbos, penningmeesteres, L.
BEVERWIJK.
R.-K. COÖPERATIEVE LAND- EN
TUINBOUW» ANK.
Op de elfde algemeene jaarlijksche
vergadering van de R.-K. Coöperatieve
Land- en Tuinbouwbank werd door den
kassier, den heer Meermans een finan
cieel overzicht gegeven, waaruit, bleek,
dat de bond in 1927 wederom gunstig
heeft gewerkt. In alle afdeelingen was
vooruitgang te constateeren, vooral dde
der Spaarkas, welke met ruim 100.000
was toegenomen. Alle rente der uitstaan
de credieten werd op tijd voldaan,1 ook
de verschillende aflossingen. Er traden
9 nieuwe leden toe. terwijl 57 nieuwe
spaarboekjes werden uitgegeven.
Besloten werd, de gemaakte winst af
te schrijven op meubilair.
De aftredende bestuursleden, de hee-
ren J. Hofland en L. Aardenburg wer
den herkozen. Eveneens werden herko
zen de aftredende leden van den Raad
van Toezicht, de heeren J. Slotemaker
en N. Commandeur.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
BENNEBROEK.
OPROEPING AAN DE
BENNERROEKSCHE
VROUWEN.
DE HULDIGING VAN DE
KONINGIN-MOEDER.
Het plaatselijk comité voor de aan
staande huldiging van de Koningin-
Moeder verzoekt ons plaatsing van de
volgende oproeping:
Ook te Bennebroek heeft zich ee t
plaatselijk comité gevormd, uitgaand a
van het Nationaal Vrouwencomité tot
'huldiging vanH.M. de Koningin-Moede
bij de 50-jarige herdenking van Hare Ne
éerlandsche nationaliteit in de maand
Januari as.
Het plaatselijk comité alhier, be
staande uit de dames baronesse van
Handenbroek-Dedei, mej. A. L. Willink
van Bennebroek, mevrouw de wed. J.
HeemskerkHulsebosch, mevrouw J. G.
Lekkerkenk er—Schenkeveldmevrouw
J. F. van Lierop—Nelis en mevrouw W.
F. van Waveren— Sikkel, roept nu aan
den vooravond van den dag van morgen,
alle Bennebroeksohe vrouwen op, om op
Woensdag 9 Mei a.s. hunne gaven te
brengen, doch vooral om hunne hand-
teekening op do intcekenlijst te kernen
zetten. Het gaat hier niet om het be
drag aan geld, maar om het aantal na
men dat Hare Majesteit de grootste vol
doening zal geven. Zoo als men weet s
het de uitdrukkelijke wensch van
H.M. dat voor deze huldiging niet zal
worden gebedeld.
Het plaatselijk comité twijfelt dan ook
niet of ook de vrouwen van Bermebroek
zullen niet achterwege blijven om aan
de Koningin-Moeder die steeds in alle
opzichten een voorbeeld is geweest voor
de Nederlandsche vrouw en die zooveel
vcor ons volk deed, bij Haar jubileum
dit blijk van aanhankelijkheid te schen
ken. De gelegenheid hiervoor zal worden
gegeven op het Raadhuis en in den R.K.
Volksbond des v.m. van 1012 uur en
des mm. van 2 tot 4 uur.
Dus, vrouwen van Bennebroek, komt
allen op.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CENTS PER REGEL
,r^ GR:HOUTSTR ;lOI -IO;5 IJERZISCME
De auto draait door de straten van
het Amsterdamsche kwartier heen en
de Amsterdamsche vaart op; dan be
gint hij als een poes te snorren van
plezier over de gladde aaphaltbaan.
Met een vaartje schuift hij langs de te
genkomen» heen en op Halfweg af. Daar
is 't gauw uit met de weelde. De wagen
aanst weer over de klinkers, heel dien
tramweg langs tot aan de de Ruijter-
weg maar dien slaan wij niet in.
Naar de oude Haarlemmérpoort rijden
we door en vandaar na een bochtje op
de Nassaukade, weer zoo'n kolfBaantje
van een asphaltweg. Dan de Stadhou
derskade. Amsterdam in zijn volle
lengte dwars door, het Rijksmuseum
langs, hetVondelpark voorbij, altijd maar
recht uit, totdat de Amstei opdaagt en
de wagen gehoorz: i op klimt tegen
de hooge brug en aan den overkant
langs de Weesperzijde voorzichtig zijn
weg zoekt in de groots'adsche drukte
Hoeveel verkeersagenten zijn wij wei
op Nassau- en Stadhouderskade gepas
seerd? Er stond er een bij iedere brug,
bij elke dwar .straat en hanteerde zijn
r --bord, dat ons soms gunstig was,
t_. anderen keer als bareche barrière
den doortocht verbood. Een voortrefle-
UJke regeling, waar zelfs de doorgewin
terde komenijsjongen eerbiedig voor
6tilstaat. Het is of de agenten met de
lakensche pakken en de mouw-distinc
tieven mannetje aan mannetje hebben
gestaan. Prachtig is deze doortocht in
Amsterdam. Maar de toegangswegen
van den zuidkant! Misschien vinden de
Olympiade-vreemdelingen d -• Diemer- en
de Muiderfcrekvaart interessant en de
steegjes door Muiden en Naarden
quaint, wat een Engelsche uitdrukking
is zoo tusschen raar en aantrekkelijk
in. Misschien slikken ze zelfs de ophaal
burg. Bij wijze van spreken. Maar dat
ze ons zullen verachten om de Gooi-
sche stoomtram, dat is wel zeker.
Het land van Volendam en Marken
mag zich wat veroorloven. Maar de
stoomtram gaat alle grenzen te buiten.
Dit ratelend, smookend, stinkend ge
vaarte, dat in de gangetjes die te Mui
den en Naarden straten heeten, voor
een onnoozcl muschje nog geen plaats
overlaat; dat afschuwelijk monster uit
den tijd van onze overoudtante be
hoorde althans in de eerstvolgende drie
maanden in haar hok te worden ge
jaagd.
Voor mcoi Laren is ze een doodeiyke
beleediging. Gelukkig raak je haar
kwijt vóór de breede wegen van Soest.
Socstdfjk en Baarn. De auto heeft zijn
nijdig gehobbel van zooeven weer door
tevreden gesnor vervangen, wanneer hi)
in de weelderige Meizon de prachtige
lanen passeert. Velclgrijs stoffeert nu het
landschap, otflcieren van de infanterie
bovenop paarden, die ze in den oorlog
nooit zullen berijden. Dit is een onfeil
baar teeken, dat we Amersfoort nade
ren Militairen op fietsen, militairen
in den tuin van 't restaurant, waar ze
een kopje koffe drinken, hoofsche bui
gingen maken tegen dames-kennissen
en heci gewone burger-opmerkingen:
..Schitterend weer. vindt u niet?" doen
hooren op een toone waarmee ze
voorwaarrrts! marrrsch, attakeeren!
zouden doen hoocn wanneer er wat
te attakeeren yiél-
Na een uurtje gaan we verder, op Arn
hem aan. Onderweg bedenken we ons
even. bij 't zien van een handwijzer naar
den Wageningschea berg. Even van het
uitzicht profitecron. Rustig ligt de Rijn
in hot zonlicht en laat, als goedige reus,
toe dat een klein sloepje langzaam toef-
fetoeftoeft op zijn natten, rug. Waar heb
ben we toch gelezen, dat je er een prach
tig schouwspel hebt op de bloeiende Be
tuwe? Nu dan. dóAr is niemendal van
aan. Geen appelbloesem te zien. Noch
een kersenboom.
Maar de thee was goed. En dus zoeken
we tevreden den wagen weer op en snor
ren over den stillen straatweg door Oos
terbeek naar Onderlangs en begroeten
den Rijn weer, den „grootvorst van
Europa's stroomen," zei Borger.
Ik hou van Arnhem. Ik hou van Haar
lem meer. Maar wij hebben Ln Kenne-
merland de wijdheid van het groene
landschap veloren aan de hardheid
van den roeden steerTen het groen van 't
geverfde hout. Om Arnhem heen raak
je ten minste nog eens los van de kwellen
de voorspelling, dat onze kindskinderen,
als 't Nederlandsche volk zóó blijft door
groeien. een klein millioen meer in de
tien jaar, mannetje naast vrouwtje zal
moeten gaan staan, omdat er geen ruim
(Naar het Engelsch. van
O N. en A M. WILLIAMSON.)
31)
Esmée stond toe te kijken en zag, hoe
sterk en handig hoor Graaf Ricardo
was. Giuseppe diced eigenlijk niets an
ders dan dc groote piano in de juiste
richting houden, terwijl ze door een deur
schoof.
In de muziekkamer, nu zwak verlicht
door een lamp, welke Giuseppe had bin
nengebracht, had het meisje gaarne
Power over de portretten willen spre
ken. maa- ze durfde niet. Dien dag^ had
hij haar reeds eenmaal op haar plaats
gezet op een zachte, vriendelijke wijze,
teen zij een persoonlijk onderwerp aan
roerde. waarover hij niet was begon
nen. Ik zie niet ln waarvoor het zou
dienen van dc kogelgaten te spreken",
dacht zij; .tenminste niet, eer ik heel
wat meer heb ontdekt. Zij zei de
echter, dat Trcdwell naar een harp en
een paar andere muziekinstrumenten had
gevraagd, welke altijd in de muzidkka-
te meer zal zijn tot zitten. Hier is nog
armslag in de bosschen en plaats tot klau
teren op de heuvels.
Maar dezen keer is het toch om 't lage
land van de Bat-ouwe, de vruchtbare
Betuwe te doen. Ze lokt van den over
kant, waar de bloeiende vruchtboomen
staan te wachten op het Jaar Lij ksch be
zoek van Nederland. Natuurlijk is de
schipbrug open. Een echte schipbrug is
altijd open. Al was het maar om den heer
met de pet gelegenheid te geven ons afin
visitekaartje aan te bieden, bruin van
kleur met het cijfer 40 vet gedrukt. Vin
je 't veel? Acht stuivers, om op eigen
kracht naar den overkant te tuffen? Och,
de gemeente Arnhem heeft geld noodig
en hoe ls het gemakkelijker te innen, dan
van auto's, die toch niet (of nog niet)
naar den overkant kunnen zwemmen.
Gastvrijer zijn de overburen die vrieude-
lijk den weg wijzen naar al die Betuw-
sche dorpjes: Elden, Hemmen, Dode-
vaard en hoe ze meer mogen heelen,
met hun weelde van appelen en peren
en kersen.
Wel heb je een krantenuitknipsel noo
dig om den goeden weg te vinden en niet
al te veel rond te dwalen langs de smalle
dijken, die zooveel overeenkomst met
elkaar vertoonen, als gezellige twee-^n-
drlelingen.
Veel doet de reclame. Maar de prenten
in de photapagiixa's van Haarlem's Dag
blad hebben niet gejokt, als ze afbeel
dingen geven van rijken bloesem in de
vruchtboomen. Alleen maar: we moeten
niet vergeten, dat de natuur minder
haast heeft dan de mensoh en hem
haar pracht achtereenvolgens toebe
deelt. Zouden wij klagen, wf), die bij er
varing weten dat de narcis is uitge
bloeid wanneer de hyacint optreedt en
dat de hyacint bijna vertrokken is, zoo-
dTa de tulp verschijnt? Hier in de Be
tuwe'is de perebcom uitgebloeid, als de
kers haar sierlijkheid komt aanbieden
en de appelbloesem om het hoekje van
de zwaarbeladen takken kijkt, Onder difcv
voorbehoud is de Betuwe inderdaad één
groot bruidsbouquet. Dijk op, dijk af. gaat
het, langs aardige kerkjes en kneuterige
Raadhuisjes, soms voorbij een simpel
woninkje dat onder den zegen staat van
vollen kersenbloesem, als een Asschepoes
met haar gouden muiltje. Wij zeggen tot
elkaar: „hoe druk zal het hier Zondag
wezen als het weer goed blijft?" en voe
len dankbaarheid omdat wij dan niet
zullen moeten staan in de file van
auto's voor onverschillige ponten en
schipbruggen, noch rondtoeren in an
dermans stofwolken want zoo is de
mensoh, zelfzuchtig en op zijn gemak
gesteld.
Maar de route op ons krantenpapiertje
is goed in elkaar gezet. Een „ommetje",
zooals we thuis zeggen," van vijftig kilo
meter, dat de wagen gemakkelijk in
andeihalf uur verslindt. De Eusebius-
toren van Arnhem kijkt alweer om den
horizon heen.
Over een kwartiertje staat onze wa
gen opnieuw voor de schipbrug (zei ik
u niet clat die altyd open is?) en ont
vangt een andere heer met pet zyn
acht stuivers voor de arme gemeente
Arnhem. Op dezen mooien lentedag zyn
ze haar gegund. Mogen ze er toe bedra
gen den wolf van de deur te houden en
nadcelige saldi op een afstand!
Maar wij in Haarlem zijn toch nog
niet zoo diep gezonken, dat wy van onze
bezoekers naar de bollenvelden tol hef
fen al zouden wij by onze Amster-
daansche Poort heel wel een slagboom
kunnen plaatsen en een heer met een
pet en welkomstgroeten A acht stuivers
per stuk. Neen, zoover zyn wy neg niet.
Schoon de schatkist weet, dat wij den
opbrengst best zouden kunnen gebrui
ken.
Als de auto over 't Velperplein schuift,
zien wij dat Musis ook al bezig is toilet
te maken voor de gasten ter Olympiade.
Ze is de eenige nlot. Hoeveel opgebro
ken straten hebben wy niet moeten
omryden en balanceeren op half ont-
ramponeerde wegen! Nederland wil er
netjes uitzien, frisch van kleur en goed
in de verf, als een jonge schoone, die
haar aanbidders verwacht, We zouden
als het moest vanavond ook nog wel
kunnen thuiskomen waarom moeten
wü ons overeten aan kilometers, als dat
niet onafwijsbaar noodig is? Liever gaan
wy dus hier logeeren en komen naar
Velp. „Op. de doffe stad ontgaan, alles
trekt ons bulten aan".
Jawel. Er is een tijd geweest, dat er
boomen en open plekken lagen tus
schen Arnhem cn Velp. De boomen zyn
gebleven. grootendeels. Maar de open
plekken opgevuld .Langs ons hotel knarst
de electrische tram evengoed als in eb
stad. Nog harder, zou ik haast zeggen.
De eetzaal is versierd met moderne de
coratie. die pas goed schijnt te kunnen
wezen, wanneer ze ergens op ïykt, let
ters en figuren, die ze toch niet Is. M:
is het wel. Je denkt maar: het zal een
overgang wezen en berust er ln. Je kunt
altyd berusten wanneer het woord
overgang op de proppen komt. Al weet
je gewoonlijk heelemaal niet waarheen
die overgang je brengen zal. Dat zal de
toekomst leeren. Misschien naar een
anderen overgang.
Een hotel is evenwel geen kunstbe
schouwing. Je kunt er alleen van ver
gen, dat het je een goed maal geeft en
een goed bed en dat deed het. Terwyi
de tram voorby knarsetandde ben ik
ingeslapen en toen zij in den morgen
haar eersten grauw slaakte, werd ik
wakker om weer de lieve Meimaand te
loven, die ons zulk overheeriyk weer
schonk.
Het brood aan de ontbijttafel was
stevig oudbakken. Gezond maar onlek
ker. Waarom wy daarmee gestraft moe
ten worden, terwyi de afschaffing van
des bakkers nachtarbeid langs lijnen van
geleidelijkheid toch weer aangeschaft
is. begryp ik niet. Misschien om de
hygiëne, ook al een wetenschap die ons
op den kop zit. Persoonlijk bederf ik
mijn maag liever met versch brood, dan
dat ik mUn tong vergriezel met oud.
Edoch de hedendaagsche Staatsburger
mag maar niet eten en drinken wat hij
lekker vindt!
J. C. P.
TOONEELVER. „VOORUITGANG".
Feestavond in Bloemhof.
Zaterdagavond organiseerde de Haar-
lemsche arbeiderstooneel-vereenlging
„Vooruitgang" een feestavond in ge
bouw „Bloemhof" de laatste avond
van het seizoen die door vélen be-
zooht werd. Het bestuur van „Vooruit
gang" had voor 'n uitstekend program
ma gezorgd.
Dc openingsrede werd uitgesproken
door den voorzitter, den heer G. Mol.
Hy heette de vertegenwoordigers van
den H. B. B. en der Party welkom en
memoreerde vervolgens wat „Vooruit
gang" in het afgeloopen seizoen bereikt
heeft en wekte de leden met grooten
aandrang op, niet te bedanken, nu het
zomerseizoen aanbreekt, en aldus de
plannen van Vooi-uitgang voor het vol
gend seizoen onmogeiyk te maken. Bo
vendien, de arbeiders tooneelvereeniging
staat dicht voor de viering van 't 25-ja-
rlg bestaan. Dat zal op gepaste wijze
herdacht worden. En daarvoor is geld
noodig. Om het reservefonds te helpen
vormen is daarom een zoogenaamde se
conde, verloting georganiseerd, waarvoor
iedereen zich tegen een uiterst kleine
vergoeding een lot „een seconde" kan
koopen. Ook dezen avond zouden derge
lijke loten in de zaal worden verkocht.
Bovendien was voor een kleine attractie
gezorgd in den vorm van een soort van
loterij zonder nieten.
Verder deelde de heer Mol mee, dat
de bariton die op het programma aange
kondigd was, niet zou optreden. Daar
voor in de plaats zou een fragment uit
de .^Gijsbrecht" worden gedeclameerd.
Het programma werd daarna onder
groote stilte afgewerkt. Buitengewoon
veel succes hadden de musici van 't or
kest der Haarl. Zeilvereeniging en
uitnemend slaagde de opvoering van
„de Brand in de Jonge Jan" waarvoor
den heer C. Bakker, den regisseur van
Vooruitgang alle lof toekomt.
Nadat het kunstzinnige deel van het
programma was afgewerkt begon het bal
onder de tjpproefde leiding van den heer
van Dokkum. Men vermaakte zich uit
stekend.
NOORD-HOLLAND SCHE
EXPLOITATIE MAATSCHAPPIJ.
In de Maandagmiddag gehouden al
gemeene vergadering van aandeelhouders
der N.V. Noord-Holla ndsohe Exploi
tatie My, gevestigd te Heemstede wer
den de balans en verlies- en, winstreke
ning met algemeene stemmen goedge
keurd. Het dividend werd vastgesteld
voor de gewone aandeelen op 6% en voor
de cumulatief preferent winstdeelende
aandeelen op een zelfde percentage. De
periodiek aftredende commissaris, de
heer J. de Heer Kloots werd met alge
meene stemmen herkozen.
IN BRAND GESTOKEN?
Iemand heeft, weer de heldhaftigheid
gehad om een zonnescherm ln brand te
steken, waarschijnlijk met een eindje
sigaret. Hoe zou het anders komen, dat
het zonnescherm van den winkel der fir
ma A. M. Groote Houtstraat 16, terwijl
het. opgetrokken was, Maandagmiddag
in 'brand stond, cn een agent het naar
beneden moest trekken om het vuurtje
met een paar emmers water te blus-
isohen?
luiden tos hier kondian doordringen".
Richard Power scheen er ndet op te
latten. „Zing iets anders voor mU", zeide
hy.
„Maar u hoort booh wel begon
=Ü-
„Misschien is het LuJsa", lachte hy.
„Uw keukenmeid?"
.Hen Italiaansahe. De meeste Italianen
kunnen zingen en een of ander instru
ment bespelen. Geen van aTQen kan ech
ter koken, helaas!"
Eamée's vingers gleden wesr over die
plano, maar haar gedachten dwaalden
rond- Had Luisa verlof gekregen de ver-
miste harp te annexeeren en al die an
dere dingen uit de muziekkamer? Wat
een vreemde huishouding was dit! En
het meisje dacht aan de verre tonen, wel
ke ze gisteren (het scheen wel een eeuw
geleden!) had opgevangen, toen zij zat
te wachten om naar de bibliotheek te
worden gebracht, zy had toen gedacht
dat ex misohien ergens een aeolusharp
was, wier snaren door den wind werden
bewogen, Maar nu geloofde ze niet meer
in het bestaan van dde harp.
Power keok teleurgesteld teen even nn
vyf uur Miss Al .on vroeg, of ze r,-aar
huls mocht gaan. „Zeker", zeide hij
„ik heb u gisteravond te lang opge
houden. Ik moet niet al te zelfzuchtig
zyn.
Dat gaf het meisje een steek in hot
hart. Ze hunkerde er naar te zeggen:
„Ik zou. liever hier blijven, dan ergen6
anders in de giansOhe wereld; doch ik
ben in dit huls gekomen om u te helpen,
en ik magmijn kans niet laten voor
bijgaan, of te laat komen". Maar zU
kon hem die verklaring niet geven. Zij
meest hem laten denken, dat zy ver
langend was weg te komen van haar be
taald werk naar het een of ander
pretje.
Zy liep even by Mrs. Neale aan, om
haar te zoggen, dat zy omstreeks zes uur
zou terugkomen om haar onderzoek in
Koning Kareis kamer te beginnen. Toen
snelde zy naar a's naaste winkelstraat.
Daar was een boekwinkel en een tame
lijk groote drogistery. waar benoodigd-
heden voor a-mateur-photogra.fen te koop
waren. Zy was zoo verlangend spoedig
klaar ia zyn met haar inkoopen, dat zy
een teleurstelling vreeseiijk zou hebben
gewenden, zy was bang, d'at de winkels
misschien dezen dag vroeg gesloten zou
den zijn, of dat de dingen, die zij noodig
had, uitverkocht waren. Het zou te laat
zijn dezen awerd nog een anderen winkel
te gaan zoeken, en „Koning KareDs
kamer" moest werden geopend voor
Richard Power's bedtijd. De winkels
waren gelukkig open en de dingen waren
niet uitverkocht. By den boekverkooper
kocht zU een dozijn „zachte" potloodon
By den drogist wat magnesium en een
toestel voor momentopnamen. Hoe dank
baar was zy nu, dat zy toen de nood
het hoogst was, haar vaders laatste
verjaarscadeau, een kodak, niet had ver
kocht! De verleiding was groot geweest,
want zy wist er een goeden prys voor te
zullen krijgen en zoo Mrs. Mitoham een
deel van haar rekening te kunnen be-
Cal«en. Maar de kleine camera was een
barer dierbaarste bezittingen. Haar vader
had ze baar loeren gebruiken; on ac
had haar vergezeld op haar Italiaaceche
reis. Ze te verkoopen zou gelijk hebben
gestaan met de liefde van haar bes'on
vriend te verkoopen. En nu werd ze be
loond; want haar tegenwoordige finan-
cieele omstandigheden zouden haar
niet veroorloofd hebben een nieuwe ko
dak, hoe klein dan ook, te koopen. ZU
haastte zich naar huis om ze té haaien
en eenige toebereidselen te maken voor
het groote „onderzoek", dat ze in die
week bfj Charles Rogers had leeren in
stellen.
Mrs. Jennings deed aelf de deur open,
daar de nieuwe pensiongast nog geen
sleutel van de huisdeur had gekregen.
„Er is een heer geweest, om u te be
zoeken. miss", begroette zy haar. ..Het
speet hem u rviet te vinden, want hij
scheen te denken, dat u zeker om half
zes thuis zou komen. Het is neg geen
tien minuten geleden, dat hy het opgaf
en wegging, zou ik denken".
(Wordt vervolgd*
iner werden bewaard. Zij maakte ter
loops die opmerking, maar tot haar
verwondering scheen die Pcnver te hin
deren. HU gaf geen verklaring van hun
verdwijnen, maar heb meisje bemerkte
dat hfj de zwarte wenkbrauwen fronste
en het bloed in zyn gelaat steeg, terwijl
hy zich omkeerde.
„Heb ük hem reden tot ergennis gege
ven?" vroeg zU zich af.
Maar dese vraag werd spoedig be
antwoord door zyn ongeduldig verlangen,
haar te hooren spellen en zingen, toen
de piano in de bibliotheek was geplaatst
„Iets, dat u ln Venetië zong", zeide
hy.
„O, maar er is zeker een overvloed van
mooie muziek in de naaste kamer", pro
testeerde zy, „duizend-maal beter dan
myn arme improvisaties of de liedjes,
die ik op het gehoor speel. Laat my maar
eens gaan kijken".
„U zou daar niets vinden, dat de
moeite waard is", zeide hij afwerend.
Daar is geen goede muziek".
Bamée zweeg een oogenbllk. Vreemd
dat. er geen „goede muziek" zou zyn in
z*'lk een mooie muziekkamer, met zulk
een plano en de harp, en cel en gitaar
cn citer, die daar vroeger geweest waren!
Het was geen tijd om meer vragen te
doen; doch daar, waar de verdwenen
muziekinstrumenten nu waren, daar was
de muziek zeker ook.
Nu begon zij een paar eenvoudige
oude Napolibaansche liedjes te zingen,
welke Caruso beroemd had gemaakt. Zy
had ze slechts door een gramophoon
en nooit <foor een werkelijke stem hooren
zingen. Maar zy had ze in Italië ge
hoord; zy had ze in Venetië voor Graaf
Ricardo gezongencn sedert hadden ze
in haar hart geleefd.
Na „Mamma tnia" waarin de harts
tochtelijke Itahaausche jongeling zyn
moeder zegt, wat hil onder liefde heef'
leeren verstaan, hield het meisje op. Het
was zoo hearlijk, weer voor dien man te
zingen en te weten, dat hy haar „stem
in de schemering" gaarne hoorde, dat.
haar ha.rt snel klopte. ZU haalde diep
adem, en haar ganssdhe ziel was vol
muziek, leefde van muziek, zoodat zy
een oogemblik meende, dat. wat zy
hoorde of meende be hooren, het rfhyth-
mische kloppen van haar eigen bloed
was. H-et was als de echo van het lied
dat zy juist had gezongen: zachte, verre
tonen als van een harp een stem.
En boen onbwaakte zy uit haar droom
van Vervatië en begon in ernst be luiste
ren. ZIJ hoorde werkelijk Iets. Het was
-een echo. Het was niet het rhyöhmlsche
kloppen van haar bloed. Het was werke
lijk muziek. Iemand zong. iemand speel
de op een harp het liled, dat zy had
gezongen: .Mamma Mia".
„Hoe vreemd!" riep zU uit. „Ik zou
niet gedacht hebben, dat er een ander
huis zoo dicht by dit stond, dut ge
