HAARLEM'S DAGBLAD
H. D. VERTELLINGEN
FLITSEN
66)
IK DWEEP MET
ZEFA ZEEP,
WOENSDAG 20 JUNI 1928
TWEEDE BLAD
(Nadmk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Ontknooping.
Zou hy komen
Bets ter Aare kletste een klonter groe
ne zeep in het lauwe afwaschwater en
klopte dit met twee vorken tot schuim.
Daarna ritste ze de borden by elkaar
en viel driftig uit toen er binnen werd
gebeld om het dessert Ze droogde hare
handen af, bracht het dessert binnen,
nam de dienbat mee en liet er mijn
heer en mevrouw zich over verwonderen
dat ze. ofschoon ze niet eens gedaan
hadden met eten, voor een kale tafel
zaten.
Zou hy komen?
Bets plonste in het water,, Het de bor
den rommelen tegen den wand van de
emaffle teil en zong. terwijl ze aan het
afdrogen ging. Maar haar zang was
niet vrooiyk en zeer nerveus. Want
nevroze was het wat in hare toppen
tintelde, wat haar gloeien deed en dan
weer vertollen, wat haar benauwde en
dan plots bijna tot scha/teren dreef.
Zou hy komen?
Beloofd had hy eigenlijk niets. Zelfs
had hij wat vreemd gedaan, toen zij
hem vroeg eenvoudig-weg aan haar huis
te komenHaar huis! Ja. ze wist ze
ker dat hy nog steeds dacht, al bijna
een maand niet anders dacht dan dat
zij hier woonde in plaats van er dienst
bode te zijnEn hy had haar ge
vraagd of haar vader en haar moeder
het wel goed zouden vinden dat hij zoo
maar kwam.... ze had ja gezegd, omdat
ze er naar snakte dat hij eindelijk maar
de waarheid kennen zou die zy, angstig
voor de gevolgen eener bekentenis, hem
niet ontsluieren durfde....
Zou hy komen?
Nou! eigenlijk dacht ze van wel. maar
te gelijkertijd verontrustte liet haar
zee: hos hy het zou opnemen: dat zy
de dienstbode wasZe werd nerveu
zer en voelde zich bang, banger steeds
omdat zy langzaam-aan haar vertrou
wen in hem en zyn liefde verloor
Hy was een jongen van zoo een goede
afkomst en had zoo een mooie betrek
kingEn ten slotte hoefde hij het
ook hcelemaal niet te accepteeren dat
zij hem zoo een beetje voor den gek had
gehouden.... Want ze had wel niet
gezegd dat ze hier woonde en rijk was.
maar ze had hem toch niet tegenge
sproken ook, toen hij duidelijk genoeg
liet blyken dat hy het dacht....
Zou hy komen?
Om acht uur had ze afgesproken en
het was nu al kwart-over-zeven. O! wat
voelde ze zich ellendig! Wat zou ze dol,
dol biy zyn als dat weer achter den rug
was enenenals ze alles
geweten had, dan was ze er nooit
aan begonnen
Met hare borden was ze klaar mi.
Alleen de desserts boel was nog binnen.
Nou. hoor! ze zou maar doen alsof en
vragen gaan of ze goed had gehoord dat
mijnheer belde. Ze ging en ze mocht
afnemen. Nog even spatterde het sop
in de teil. Daarna kon Bets naar haar
kamer rennen en zich verkleeden. Om
vijf-minuten-vóór-acht was ze klaar.
Zou hy komen?
Ze verwachtte hem. maar nu ze zoo
stil zat en denken kon, denken moest.
nu hoopte ze byna dat hy niet durven
zou en weg biyven en voorloopig nog
maar niet ontdekken wie en wat ze
wasMaar, dacht ze dan weer, hy
zal wel komen.... en aanbellenen
my begroeteneneneen
beetje nieuwsgierig naar de deur der
huiskamer kyken enO!dan
schrikkenJa! schrikken zal hy. als
ik hemmeeneemnaarde...
keuken.
En hare tranen vloeiden terwijl zy,
in haar geest, hem nijdig worden zag,
hem iets hoorde mompelen, misschien
wel ruw uitvallenen danheen
gaan!Heen gaan met een feilen smak
ran de deurvoor goed
De electrische bel rinkelde....
Bevende smeerde Bets hare tranen
aan den handdoek, wrong haar gezicht
in een lach en ging met een pynlijken
zucht naar de deur.zy opende lang
zaam.
Er was een kleine jongen die decla
meerde
,De complimenten van mynheer Van"
Drunen. Voor juffrouw Ter Aare. Ik
moet op antwoord wachten!"
Nerveus rukte zy den brief dien haar
de jongen bood, open en las met jach
tenden adem dat hij haar om vergeving
vroeg, dat hy niet komen durfde, dat
hy arm was, dat zijn heele mooie be
trekking op zyn hoogst in de toekomst
lag endat hij haar antwoord wacht
te op den hoek der straat....
Maar de Jeugdige postillon d'amour
kreeg een goede fooi.
JOH. VAN DEN HOEK.
HET TOONEEL.
HENRI BRONDGEEST. t
Henri Brondgeest, wiens plotseling
Overlijden te Batavia ons gisteren werd
geseind, behoorde voor het Neder-
landsch tooneel eigenhjk reeds tot de
geschiedenis, zyn naam doet aan een
voorbye periode denken. Maar in zyn
glorietyd was Brondgeest ontegenzeg-
geiyk een merkwaardige en ook be-
langryke figuur.
Zyn komst by het tooneel was min of
meer sensationeel. Doordat Brondgeest
als cavalerie-officier zonder Koninklijke
toestemming in Engeland met mevrouw
Theo Bouwmeester in het huwelijk was
getreden welke toestemming 40 jaar
geleden voor officieren nog was voor
geschreven was hy verplicht de mili
taire carrière vaarwel te zeggen. Dit ge
dwongen afscheid van het leger voerde
Brondgeest naar het tooneel, waarvoor
feïïjken Jongen prins ïn „Oud Heidel
berg" met Marie van Eysdeu
KÊlhe herinneren, een rol, die hy in
24 uur leerde. En een heel anderen VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1229
zeker niet minder belangryken kant
van zyn talent liet hy zien in zyn op-
merkelyk knap gespeelden Dr. Bank in
Ibsen's Nora.
Brondgeest had een zwerversnatuur.
Weinige acteurs wat en zoo rusteloos en
ongedurig als hy. In dit opzicht geleek
hy veel op Willem Rooyaards, die ook
de planken betrad na eerst voor de
militaire carrière bestemd te zyn ge
weest. Langer dan twee seizoenen hield
hy het doorgaans niet by een gezel
schap uit en wy zien hem dan ook in de
eerste periode van zyn tooneelspelers-
loopbaan afwisselend in Amsterdam en
in Rotterdam aan verschillende!) ge
zelschappen verbonden, zyn mooiste
tyd is wel geweest, toen hy zelf zich
aan het hoofd van een groep jonge ar-
tisten stelde en hy het Brondgeest-en-
semble stichtte.Want Brondgeest bleek
ook de eigenschappen van regisseur te
bezitten. Uit die jonge krachten wist
hy alles te halen en hy heeft er veel
mee bereikt. Ik herinner my nog, dat ik
25 jaar geleden, toen ik pas uit Indië
kwam, van zyn ensemble als eerste
voorstelling in Holland Rosenmontag
zag en er enthousiast over was. In zoo'n
militair drama was Brondgeest èn als
acteur en als regisseur in zyn volle
kracht. Maar ook de eerste opvoerin
gen van Oscar Wilde's Salome in ons
land onder zyn regie, waren In die da
gen een evennement
MOEILIJK BESLUIT
Als je de kameraadjes buiten tegen elkaar hoort
roepen dat ze gaan zwemmen en je hebt jezelf
juist gezworen dat je niet om vergiffenis zult
vragen al moetje den heelen dag in den hoek staan
QVadruk verboden).
Een oud portret van Brondgeest.
FEUILLETON
DE LOTGEVALLEN
VAN ESMÉE
(Naar het Engelsch. van
O. N. en A. M, WILLIAMSON.)
Esméé was heel bedroefd, toen zy dit
verhaal van Rogers hoorde. Hy vond.
dat zij moest teruggaan maar Esmee
was standvastig. Misschien hield Riear-
do, zcoals Rogers beweerde. h3ar afwe
zigheid voor een schuldbekentenis. Niet
temin was zij zeker dat zyn liefde dood
was. Wel. dat hy haar bruidskleed in de
portierswoning liet was een teeken van
zyn koelheid! Als hy haar nog liefhad,
dan zou hi; wensch:-:: aan haar te wor
den herinnerd'door het gewaad, dat zy
op zijn verzoek had gekocht; hy zou
Mrs Neale vragen hebben gedaan, hy
zou getracht hebben haar weer te vin
den. In plaats daarvan was hy stil terug
gekeerd naar huls. En indien hy riek
was. kwam dat niet omdat UI naar haar
verlangde, maar alleen van hartzeer en
Rogers was de volgende twee dagen in
stilte" druk bezig. Esmée wist dat hy,
gesteund door Scotland Yard, voor haar
pas zorgde; en zy vermoedde, dat hy
hij alle eigenschappen medebracht.
Want Brondgeest was in zeer veel op-
Zichten een begaafd man. Ik herinner
my, dat in mijn cadettentyd zyn naam
op de Militaire Academie nog herhaal-
deiyk werd genoemd ofschoon hy
reeds meer dan 4 jaar Breda had ver
laten als één der cadets, die op de
academie door verschillende eigen
schappen het meest op den voorgrond
was getreden. Niet alleen voortreffelyk
ruiter, gymnast en schenner, was hy
ook door zyn artistieke begaafdheid op
de militaire academie een persoonlijk
heid geweest. Lichamelijk had de knap
pe en gedistingeerde Brondgeest voor
tooneelspeler alles mee en hij maakte
dan ook in het begin van zijn loopbaan
die hy zonder eenige vakopleiding
begon onmiddellyk „furore".
Brondgeest was in zijn jongen tyd,
vooral door zijn uiterlyke distinctie, een
by het publiek zeer geliefd acteur. Wei
nige tooneelspelers hebben in ons land
zoo spoedig opgang gemaakt als Brond
geest. Daarby nog kwam, dat hij een
phenomenaal geheugen bezat. Hierdoor
kende hij zyn rollen steeds „als zijn
naam", wat hem in staat stelde in een
zeer vlug tempo te spelen. Hy was dus
als vanzelf aangewezen voor de jeune
premier-rollen in het Fransche blyspel,
dat vooral in Brondgeest's jongen tijd
sterk in de mode was. Brondgeest was
30 jaar geleden meer dan één ander too
neelspeler uit die dagen „heer" op het
tooneel. En hy was daarby een der heel
weinige acteurs, die in staat was niet
alleen een uniform te dragen, maar ook
om een militair op de planken te zyn
Zoo werd hy al gauw op het tooneel, wat
hy in het leger was geweest, de
„schneidige" officier.
Het Pleit wel voor Brondgeest's ga
ven als acteur, dat zyn collega's in hem
van zijn eerste optreden af den geboren
tooneelspeler hebben erkend. In Brond
geest heeft men nooit den dilettant ge
zien, hy heeft onmiddellyk zyn plaats
op het tooneel veroverd. En hy heeft in
die eerste jaren vooral by het Rot-
terdamsch Tooneelgezelschap in samen
werking met de Tartauds en mevrouw
Van Eysden-Vink zeer knappe dingen
gedaan. Velen zullen nog zijn voortref-
D. E. Brondgeest als Dr. Rank
in Nora
zyn zwervers natuur bracht hem al
spoedig er toe met een tooneelgezel
schap naar zijn geboortegrond Java
te trekken en het is Brondgeest's
verdienste geweest, dat hy de eerste was.
die in Indië groot-bezette stukken liet
opvoeren. Rusteloos als geen ander I
maakte hy voortdurend nieuwe plan- j
nen, ja, hij heeft zelfs ernstige pogin-
gen gedaan om in Indië ook als „vlie
ger" te debuteeren. Maar zyn vliegtuig
is nooit opgegaan en al heel spoedig
keerde hij naar zijn geliefd plankenland j
terug en begonnen Brondgeest's rond-!
zwervingen opnieuw, totdat de groote j
oorlog uitbrak en den oud-officier on-'
verwachts weer in het leger terugvoer-!
de. Want Brondgeest, die zich in het
begin van de mobilisatie vrywillig aan
meldde. kreeg in 1914 weer de attila der
roode huzaren en de sterren terug, die
hy door zijn huwelijk in 1890 vrijwillig
had geofferd. Zijn organisatietalent kon
hy ook in die dagen ontwikkelen, toen
hij bij het Belgisch interneeringskainp
te Harderwijk werd geplaatst en de
acteur-regisseur vond er volop gelegen
heid voor vruchtbaren arbeid. Maar
ook deze periode duurde niet lang en
al spoedig zagen wy Brondgeest weer
op het tooneel en nu in een milieu dat-
hem geheel waardig was. namelyk by
Willem Royaards. Uit de samenwerking
met Royaards dagteekent het groote
succes van Dolle Kans, een succes, dat
Brondgeest in veel opzichten noodlottig
is geweest. Want de rol van den Sinjo-
luitenant Dolle Hans liet hem niet meer
los en het scheen wel. of zyn enorme
werkkracht en zyn bewonderenswaardige
vitaliteit na deze groote succes-rol wa
ren uitgeput. Telkens en telkens weer
keert hy tot Fabricius' stuk terug en
men begon reeds te vreezen, dat
Brondgeest's rol in de tooneelwereld
was uitgespeeld, tot de tooneelstaking
uitbrak, welke Van der Lugt Melsert er
toe bracht Brondgeest by het Hofstad
Tooneel te engageeren. Plotseling leeft
Brondgeest weer op en hy verrast alle
tooneelliefhebbers met zyn van vitaliteit
overvloeiend spel in de rol van overste
De Nancy in Emant's Geuren. Het
wordt pen voor den altyd nog knappen
tooneelspeler zeer vruchtbaar jaar,
maar dan wordt het zwerversbloed hem
weer te machtig. Hy trekt weer weg en
keert tot Dolle Hans terug. Nog één
maal doet hy in Nederland van zich
spreken als leider van de openlucht spe
len in het Stadion te Amsterdam en
dan verliezen wy hem voor goed uit het
oog. Zyn naam is reeds in Holland ge
schiedenis geworden, tot wy plotseling
weer aan hem herinnerd worden door1
het bericht van zyn dood daar ginds ln
het land, waar zyn zwerversnatuur hem
herhaaldeiyk terugvoerde. Deze altyd
rustelooze heeftt nu eindeiyk de rust ge
vonden. wy zullen hem vooral herinne
ren als den knappen acteur uit de jaren,
toen hy met liefde zyn eigen ensemble
leidde en Nederland veel mooie dingen
heeft gebracht.
J. B. SCHUIL.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent# per regel.
6 Keiler Macdonald
N.S.F. RADIO-SERVICE
Bel 11828 op (ook 's avonds)
PROV. STATEN VAN
NOORD-HOLLAND.
(Vervolg).
De Lighal te Bloe-
m en daal.
Dinsdagmiddag twee uur werd de
Zomerzitting der Provinciale Staten van
Noord-Holland voortgezet.
Aan de orde komt het voorstel tot het
garant stellen van de provincie voor de
naleving van een overeenkomst van
geldleening. aan te gaan door de Ver-
eeniging tot bestryding der tuberculose
te Haarlem ten behoeve van haar lighal
te Bloemend aal. Op nader te regelen
voorwaarden zal aan deze vereen iging
ten behoeve ran haar lighal a pari ter
leen worden gegeven een bedrag van
ten hoogste 17000 boven het reeds eer
der voor dit doel geleende bedrag ran
37.160, af te lossen in twintig jaariyk-
sefhe termynen, tegen een nader over
een te komen rente.
Mevrouw Van Ku y khof-K oedy k
■vindt het toezicht niet voldoende. Er
zyn maar twee verpleegsters en een
hoofdverpleegster, welke laatste boven
dien niet jong meer is. Spreekster pryst
den yver en de toewijding van deze
verpleegsters, maar meent dat haar
werktijd veel te lang is.
De heer Abrahams zegt, dat deze
lighal geworden is een sanatorium, tot
stand gekomen met gebrekkige midde
len, en dat niet aan de gestelde eischen
voor gecombineerd nacht- en dagver
blijf voldoet. Hy waarschuwt, in het
vervolg op deze wijze niet voort te gaan.
Nu de provincie echter a gezegd heeft,
moet zy ook niet tegen b opzien. Er
moet nu van gemaakt worden, wat mo
gelijk is.
De heer Kooiman (Ged. Staten)
merkt op. dat het bestuur der vereen i-
ging voldaan heeft aan de gestelde
voorwaarden. Hy deelde mede. dat het
bestuur eerst méér dan 17000 had
gevraagd, maar het was aan Ged. Sta
ten gelukt, het gevraagde bedrag tot
17.000 terug te brengen.
De voordracht wordt goedgekeurd.
„Zonnestraal".
Aan de orde komt het voorstel, om de
provincie borg te stellen voor de richtige
naleving van de overeenkomst van geld
leening. welke de vereeniging „Zonne
straal" (Ned. Vereeniging tot het op
richten van arbeidskolonles voor tu-
berculoselyders in Nederland) zal aan
gaan met een nader aan te wijzen geld
schieter en krachtens welke overeen
komst genoemde vereeniging op nader
te regelen en door Ged. Staten goed te
keuren voorwaarden ter leen zal ont
vangen een bedrag van ten hoogste
135.000, boven het reeds geleende be
drag van 300.000. ten behoeve van de
stichting van een arbeidskolonie voor
tuberculoeeiyders op het landgoed Zon
nestraal" nabij Hilversum.
De heer De Hartogh zegt. dat er
een voortdurend contact moet bestaan
tusschen de Staten en het bestuur der
vereeniging. wier werk hy overigens ten
zeerste waardeert.
De heer De Jongh Schouwen
burg betreurt het ook. dat door Ged.
Staten niet voldoende controle op het
werken en beheer is uitgeoefend, Hy
vraagt of er soms nog meer tegenvallers
te verwachten zyn.
Een Incident.
De heer Van Zutphen verdedigt
uitvoerig de voordracht van Ged. Staten
en merkt op, dat het bestuur met foroe
majeure te kampen heeft gehad. Er is
wegens tegenvallers belangrijke vertra
ging by den bouw gekomen. Aan het
eind van zyn rede windt spreker, die pas
van een ernstige ziekte hersteld ls, zich
op naar aanleiding van interrupties van
Dr. De Hartogh.
De heer Ketelaar tracht den heer
Van Zutphen tot bedaren te brengen.
(Geroep: „Het is een schandaal!")
De heer Ketelaar staat van zijn
zitplaats op en gaat vlak voor den heer
De Hatrogh staan, die nhy toevoegt: „u
moest zich schamen!"
De heer De Hartogh: „Moet Ik my
schamen?"
De heer Ketelaar: Ja zeker, als
medicus moet u zich schamen!"
De heer De Hartogh: .Moet ik
dan rekening met sentimentaliteit hou
den?"
De heer Van de Vall: „U moest
zich schamen!"
De heer Van Zutphen spreekt niet
meer verder.
Het incident is hiermee gesloten.
De heer Ko im an (Ged. Staten) be
antwoordt dan uitvoerig de verschillen
de sprekers. Tot den heer De Vries zegt
hy. dat het bestuur van ..Zonnestraal'
niet in handen van sociaal-democraten
is en dat daar ieders geloofsovertuiging
gerespecteerd wordt. Met den heer Van
Zutphen Ls spreker het eens, dat hier
7oen subsidie gevraagd wordt, maar eer.
borgtocht, al is dit ook een belangrijk
ding.
De voordracht van Ged. Staten word*,
zender hoofdelijke stemming goedge
keurd.
Aangenomen wordt ook het voorstel
tot het verleenen van een renteloos
voorschot aan de Vereeniging tot behoud
ran natuurmonumenten in Nederland
voor den aankoop van de HeJooër boo-
schen.
l)e Voorritter gehuldigd.
De heer Van de Vall betuigt, aan
het college van Ged. Staten, maar voor-
al aan den Voorzitter zyn warmen donk
voor het zeer vele. dat deze gedaan heeft
om tot dezen aankoop te komen. Spre
ker is overtuigd, dat hy alle natuur
vrienden aan rJjn zy heeft als htj hier
voor den heer Röoll oprechte hulde
brengt. (Luid applaus).
De heer Van do Vall trekt in xtfix
voorstel inzake het benoemen van een
commissie tot het instellen van een on
derzoek naar de mogelijkheid om den
land- en tuinbouw biyvend loonend to
maken omdat er ln deze een landelijke
beweging gaande is.
De zitting wordt daarna verdaagd tol
Woensdagmorgen.
PERSONALIA.
De heer Mr. L. J. Venhuizen weid
door de Haarlemsche Rechtbank lx>-
eedigd als advocaat en procureur.
INGEZONDEN MEDEDEELINGElf
i 60 cent» per regel.
geschikt
voor alle doeleinden
zoowel voor de wasch
als voor het Toilet
30 cent per doos van
drie groote stukken.
Zie onze etalage m de zaak van
P. J. VAN GULIK - Zijlstraat 84
het net over Rudolf Silvers en Violetta
Diaz vaster dichttrok, misschien ook
wel om Lyons. Maar hy was niet hi een
mededeelzame stemming, en het meisje
kende hem be goed om zonder aanmoe
diging vragen te doen.
Toen kwam de dag. dat de pas ln orde
was en alle formaliteiten vervuld wa
ren. Er was geen reden meer die Esmée
konden verhinderen haar wensch uit te
voeren behalve dat Richard Power
nog steeds ontoegankelijk was voor Ro
gers. En waarom zou dat een verschil
maken? tenzij het haar aanspoorde,
nog meer haast te maken met het zoe
ken van Florio.
.Nu. verlangt ge morgen te vertrek
ken?" \Toeg Rogers opgewekt.
„Ja", zeide Esmée.
„Volg dan myn raad en kijk morgen
vroeg eerst naar de „verrassing".
„Dat zal ik doen", beloofde het meisje.
Weer bracht zij een slapeloozen nacht
door. Toen de klok twaalf sloeg, kon zij
r.iet langer stil blyven liggen. „Het is
morgen; ik mag nu naar de „verrassing"
kijken", zeide zy by zich zelve.
De kamer was slechts flauw verlicht
door het stervend haardvuur. Zy stond
op. trok haar kimono aan en draaide het
electrische licht aan. Over een stoel
dicht by het bed hing de hermelijnen
kraag met de afhangende staartjes.
Vreem, hoe het gezicht daarvan haar
het haast bovenaardsch schoor» gelaat
ran de geefster voor den geest riepl
Esmée meende de slanke gedaante in
het zwarte gewaad, met de fyne, als
in ivoor gesneden gelaatstrekken en de
diepe, donkere droevige oogen voor zich
te zien. De woorden: „Is u hier?" la
gen het meisje op de lippen. Maar zy
sprak ze niet uit. Evenmin trachtte zy
dien indruk af te schudden of zich zelve
voor te houden dat zy bygeloovig was.
Het zou ruw en wreed zijn geweest, als
of ze een gordyn dichttrok om het hel
dere maanlicht buiten be sluiten.
Voorzichtig tornde zij de voering van
de hermelynen kraag een eindje los.
Nauwelyks had zy een dozyn steken
losgeknipt, toen er iets zonderlings ge
beurde. De kraag hing nog over de leu
ning van den stoel en -een snoer groote
paarlen begon door de opening te gly-
den als een glinsterende slang. Er wa
ren zooveel paarlen en zy waren zoo
zwaar, dat rij losbraken by de eerste
kans op bevrijding en boen door hun
eigen gewicht en de wetten der zwaarte
kracht op den vloer gleden. Zou er nooit
een eind aan komen? dacht Esmée. O.
dit was niet een snoer, dit was een lan
ge ketting. Toen zy het opraapte, won
den de paarden zich om haar hand. De
kleinste waren zoo groot als de nagel
van haar pink; de grootste als die van
haar duim. En ze waren doorschynend.
melkwit en schitterenden in het elec-
trisch licht met alle tinten van rose,
blauw en lila.
Js het mogelijk, dat rij echt zyn?"
dacht zy twijfelend. En toen kwam de
gedachte aan het gestolen parelsnoer by
haar op en drukte als lood op haar
borst. Ja dit moest het koninklijk pa
relsnoer zyn, waarvan men Graaf Ri-
cardo beschuldigde, het te hebben ge
stolen en te hebben gegeven aan „zyn
mooie Oostenrijksche spion!"
Esmée kende de geschiedenis maar
oppervlakkig. Charles Rogers had ze
haar verteld eerst slechts in eenige
woorden, en later by het bezoek, dat
zy in Rose Lea aflegde na de ontvangst
van zyn brief wat uitvoeriger. Zy was
zoo overtuigd geweest, dat Richard
Power niets had be maken met dat pa
relsnoer en het geheele geval was haar
zoo fantastisch voorgekomen, dat zij
daaraan minder had gedacht dan aar.
de andere hem ten laste gelegde din
gen. Zoover zy zich kon herinneren,
had Koningin Margherita. de moeder
ran den Koning -.-an Italië, een prach
tig parelsnoer bezeten welks glans be
gon te verminderen of te .sterven", wat
(volgens den detective) te technische
woord was. dat door kenners wordt ge
bruikt. De eenige hoop. dat de paarler.
haar vrocgeren glans zouden herkrijgen,
zoo had hU gezegd, was, dat zy Jaren
lang ln zeewater moesten liggen. Ko
ningin Margherita had haar parelsnoer
toevertrouwd aan de zorg van deskundi
gen. Een sterk yzeren kistje van tralie
werk was er voor gemaakt. Dit kistje
met zijn kostbaren Inhoud was aan een
ketting bevestigd in de zee neergelaten
en geklonken aan een rots op do kust
naby Sorreno. Het was een steile over
hangende rots, zooals er vele waren op
het landgoed aan de zee, dat aan Ko
ningin Margherita's bevoorrechte hof
dame behoorde. Deze laatste, en een
vertrouwd hofjuwelier heetten alleen in
het geheim te zyn. Moer dan dertien
jaar lag hot kistje verborgen en men
dacht, dat na vijftien Jaar de parels
hersteld zouden zijn en zy haar vorlgen
glans zouden hebben herkregen. Doch
de oorlog barstte uit. e.. Italië voegde
zich by de Geallieerden. Er liepen ver
halen over onderzeesche booten, die
dicht by de IbaMaansche kust kwamen,
en de Koningin besloot, na haar ver
trouwelinge te hebben geraadpleegd, de
paarlen be laten wegnemen. Het kistje
wend boven water gebracht en bleek
stevig gesloten, maar de paar'.en waren
weg. De hofdame zwoer, dat zy het ge
heim aan niemand had medegedeeld.
Maar men herinnerde zich. dat haar
neef tegenwoordig was geweest, toen de
plaats werd gekozen waar men de paar
len zou laten zinken, en dat hy inder
daad de rotsige schuilplaats had voor
gesteld waar het kistje werd bevestigd.
De hofdame was een zekere Marchesa
d'Arurie wier echtgenoot kapitein was
van een groote Itallnanschc Dread
nought en haar neef was Graaf Ricar-
do. Het gesprek tusschen de Koningin-
weduwe en de Marches» d'Arurie ttas.
afgeluisterd en spoedig llopen er -dlcrksi
geruchten. De verdwyning van liet pa
relsnoer was het praatje ran dc:i dag
in Rome en Koningin Margherita's
wensch om de zaak te laten rusten was
verijdeld. De geheime politic van Italic
stelde rich in verbinding met Scotland
Yard. Er werd gezegd dat Graaf Ri-
cardo het parelsnoer had gestolen voor
een mooie Oostenrijksche spion, die
vroeger een beroemde zangeres was ge
weest.
Hier waren nu de Koninklijke paarlen.
Daaraan bestond geen twijfel by Esmée,
ofschoon zij er haar leven neen meer
can dat, haar riel voor zou hebben
verwed, dat zy. voor zoover het R'.cardo
betrof, nog we! onder de zee konden lig
gen. Doch de vrouw, die hy gered had.
had ze in haar bezit gehad. Hoe rij ae
had gekregen? Indien Esmée de waar
heid kon vernemen en Rlcardo recht
vaardiger. dan zou zy don overigen tijd
ran haar leven gelukkig zijn - bijna
gelukkig ze".: zender zijn !i:fcle.
Toen schoot haar te binnen, dat haar
nog een „verrassing" wachtte, waarvan
de geheimzinnige vrouw had gesproken.
Het parelsnoer was natuurlijk wat rij
-riet mooiste op de were'-d dc heer
lijke verrassing" had genoemd. fa ar er
was nog een Iets. dat hcc meisje eca
tUdlang droevig zou stemmen....
(Wordt vervoledJi
