HAARLEM'S DAGBLAD
BERLIJNSCHE BRIEVEN
BIOSCOOP
Roll-Film/
UIT DE PERS.
FEUILLETON
De Dubbelganger
ZATERDAG 14 JULI 1928
VIERDE BLAD
(Van onzen correspondent).
Berlijn, 11 Juli.
Het zal nog heel lang duren, voordat
we als buitenstaanders ons zullen kun
nen verheugen over eensgezindheid en
nationale aaneensluiting bij onze ver
dienstelijke Duitsche buren Over zulke
dingen kunnen we schrijven zonder
eenig voorbehoud, omdat de Duitscher
zelf de eerste is om toe te geven en zelfs
zeer scherp te critiseeren, dat het nog
altijd niet goed -wil in Duitschland, thans
niet, een honderd en meer jaren geleden
ook niet.
De nieuwe Grondwet van Weimar, die
onder den indruk van de slappe revo
lutie van 1918 tot stand kwam. stelt al
dadelijk '.ast. dat het ..Duitsche Volk,
eensgezind in zijn stammen, zichzelf
deze Grondwet gegeven heeft". Dat is
een mooie haast dichterlijke tekst. En
bij feestelijke gelegenheden, bijvoorbeeld
op den Dag der Grondwet in de groote
zittingszaal van den Rijksdag, als de
Rijkspresident in de vroeger keizerlijke
Loge zit (waarin Wilhelm II. die het
parlement geen al te goed hart toedroeg,
nimmer plaats genomen heeft!), dan
pleegt men deze beginwoorden vaak met
reuzenletters boven de stoelen van het
presidium aan te brengen.
Maar een waarheid verkondigen ze
helaas niet,
Het Duitsche Volk is nimmer i.einig
in seinen Stammen" geweest (oogen-
blikkelyke massa-opwinding bij het uit
breken van een oorlog mag men niet
als normaal voorbeeld aanhalen) en er
zyn hier heel wat pessimisten, die bewe
ren. dat het dat ook nimmer worden zal.
In elk geval is het in deze tijden min
der eensgezind dan ooit te voren. En
men brengt dat ook ondubbelzinnig tot
uiting!
Een theoretisch praatje, dat- ik u hier
wil voorzetten? Neen, het alleractueelste
wat er op het oogenblik uit Berlijn te
melden valt, en bovendien in hooge
mate belangwekkend als algemeen ver
schijnsel van deze dagen. En wanneer ik
hier op deze dingen nader inga, dan
wil ik al dadelijk verklaren, dat ik er
niet aan denk eenige parallel te trek
ken met het eigen vaderland, waar een
vorstelijk gezin sinds eeuwen met het
lot van het geheele volk verbonden is
en orpechte vereering en dankbaarheid
een zeer bijzondere verhouding gescha
pen hebben.
Hier in Duitschland is de toestand
eenigszins anders. Hier is niet één volk,
maar een soort Bond van volksstammen,
die onderling vaak meer verschillen dan
de Duitscher van den Nederlander. En
die elkaar in bepaalde gevallen het licht
in de oogen niet gunnen. Dat Bismarck
er indertijd desondanks in slaagde, een
soort eenheid tot stand te brengen, die
ook na de ineenstorting der talrijke er
felijke monarchieën ongeschokt gebleven
is. bewijst zijn genialen aanleg. Al is
men het er over eens. dat ook Bis
marck's Grondwet slechts menschen-
werk geweest is.
Men stelt nu vast. dat plotseling in
het Duitsche Rijk de vraag van monar
chie of republiek, en de kwestie van
eenheid of verdeeldheid weer actueel
geworden is. Dat is des te vewonrder-
lijker, omdat eigenlijk de monarchisti
sche gedachte de laatste jaren in Duitsch
land zoo zware klappen gekregen heeft,
dat het er voor de aanhangers van een
monarchie nimmer zoo slecht voorge
staan heeft als nu. en dus begrijpelijker
zou zijn als men er maar liever het
zwijgen toe deed.
Het verwonderlijke is nu. dat in de
rijen van hen, die als monarchisten te
boek staan, dit vraagstuk te berde ge
bracht is en wel op een wijze, die ge
werkt heeft als de knuppel in het hoen
derhok.
De Duitsch nationale Volksparty, die
onlangs op den 20sten Mei, toen de
nieuwe Rijksdag gekozen werd, zoo ge
weldige verliezen te boeken had. is toch
nog op een na de sterkste party in
Duitschland gebleven Maar zij maakt
een ernstige crisis door. In haar gelede
ren staan aristocraten naast burgermen-
schen, arbeiders naast werkgevers, rij
ken naast armen, gelijk dat bijvoorbeeld
ook in het katholieke Centrum het ge
val is. Maar onder deze menschen be
vindt zich een zeker percentage, dat
over de dingen van heden anders denkt
dan de ouderen van dagen. En wel in
de eerste plaats de jeugd» De jonge
„conservatieven" verlangen niet meer
naar een Keizer, naar Koningen, herto
gen en prinsen. En een der bekendste
afgevaardigden van de Duitsch nationale
Partij in den Rijksdag, de heer Lam
bach, die bovendien voorzitter van den
Bond van Kantoorbedienden in het ka
der der partij is, heeft dat in een tijd
schrift dezer dagen eens duidelijk neer
geschreven. Deze jonge menschen, die
slechts oorlog en ellende hebben mee
gemaakt. en die hun keizer en alle an
dere Duitsche gekroonde hoofden slechts
uit de boeken kennen, zijn modem van
opvatting en vinden monarchen, bij alle
respect voor wat de kranige vertegen
woordigers van deze kaste, dan toch wel
een beetje een overleefde geschiedenis,
en in sommige opzichten ook wel lach
wekkend. Dat schreef tenminste de heer
Lambach. en vond koningen en keizers,
ziende door de oogen der rechtstaande
jeugd, eigenlijk alleen nog maar goed
voor operettes en films.
Nu is de heer Lambach zelf overtuigd
monarchist, en men vraagt zich af. waar
om hij dan zulke harde dingen geschre
ven heeft? Omdat hij het met zijn partij
goed meent! Hij wil de jonge menschen
niet van het geheel vervreemden. De
schrik is hem den 20sten Mei om het
hart geslagen, toen hij moest constatee-
ren. dat het jonge Duitschland niet meer
voor zijn partij te vinden is zoolang
deze krampachtig vasthoudt aan naar
de meening der jongeren afgeleefde be
grippen en instituten.
Het is van groot belang om deze din
gen op te merken. Ze zijn van meer dan
Duitsche beteekenis!
Al spoedig bleek, dat een groote min
derheid van de groote monarchistische
partij er net zoo over denkt als de heer
Lambach. Maar de meerderheid won
het toch, althans voorloopig, en een
rechtsradicale groep, onder leiding van
den kranten- en industriekoning Hugen-
berg, eischbe een paar dagen geleden
zelfs, dat Lambach oogenblikkelijk uit
de party zou uitgesloten worden. En
dreigde, een eigen partij te zullen vor
men als dat niet geschiedde. Maar dan
zou ook de Lambachgroep wel eens zich
zelfstandig kunnen gaan maken, en daar
mee zou dan het lot der trotsche maar
gehavenden Duitschnationale Volkspar
tij bezegeld zijn, en dc monarchistische
afdseling op den duur denzelfden invloed
krygen als de machtelooze royalisten in
Frankrijk.
Men heeft de laatste dagen by de hee.
ren van rechts een soort paleisrevolutie
kunnen beleven, en op sommige oogen-
blikken zag het er werkelijk naar uit,
alsof van hun partij niet al te veel meer
zou overblijven. Maar ze hebben ten
slotte alles voorloopig in de beroemde
doofpot gedaan, ofschoon ze zelf wel
weten, dat er te veel vuur is om nog
aan werkelijk dooven te denken. Tegen
het najaar zal de stryd opnieuw ont
branden. En het zal er tenslotte wel van
komen, dat de ouderen, die liet keizer
rijk nog in volle heerlijkheid meege
maakt hebben en zich niets voortreffe-
lijkers ook voor de toekomst kunnen
voorstellen, hopeloos geïsoleerd zullen
kernen te staan. Wat- ze dan aan de diep
in alle lagen van het Duitsche volk dcor
gedrongen impopulariteit vooral van het
Huis Hohenzoilern te danken zullen
hebben.
Zeer verwant aan deze dingen en even
actueel is de strijd om den ..nationalen
feestdag".
Helaas zijn de revolutionnalren van
1918 zoo dom geweest, toen ze hun nieu
we Grondwet maakten, de bestaande en
over geheel de wereld bekende zwart'
wit-roode vlag door de veel minder
fraaie en slechts in woelige dagen van
de negentiende eeuw tijdelijk opgedoken
zwart-rood-gouden vaan te vervangen.
Waarom, begrijpt heden eigenlijk nog
niemand. Het was eigenlijk een besluit
van negatief karakter. De burgerlijke
groepen, die na de revolutie bereid wa
ren met de socialisten een meerderheid
te vormen, wilden verhinderen, dat bo
ven het officieele Duitschland de roode
vlag der Marxisten zou wapperen. En
ze voerden de nieuwe in, die door de
sociaal-democraten hoewel met tegenzin
werd overgenomen. Ook deze betrekke
lijke futiliteit is een bron van eeuwige
twisten geworden.
Handig was het van rykspresident
Ebert, om tenminste het oude volkslied
„Deutschland über Alles" als nationale
hymne voor alle stammen en kringen te
herstellen. Maar een nationale feestdag
ontbreekt tot heden. De socialisten had
den natuurlijk het liefste den eersten
Mei gezien, wat echter onmogelijk is
omdat deze dag slechts (en dan nog in
ternationale) paTtijbeteekenis heeft. De
rechtsche kringen voelen het meest vcor
den achttiende Januari, den dag van de
grondwet van Bismarck, die de eenheid
van het Rijk symboliseert. Maar hier
willen de socialisten weer niet mee. om
dat dit een feest ter herdenking van de
monarchie zou be".5kenen. De stryd is
dus dezer dagen gegaan om den elfden
Augustus, den dag. waarop in 1919 in
de Nationale Vergadering in Weimar hel
volk zich voor het eerst een eigen Grond
wet gaf. En daartegen opponeeren nu
weer de conservatieven, die r.og aityd
volhouden, dat deze nieuwe Grondwet
een einde aan de grootheid van Duitsch
land gemaakt heeft.
Men viert hier den elfden Augustus
nu al sinds jaren. Maar hoe! Op com
mando. En ofschoon de belangstelling
der massa's grooter wordt, kan men
toch r.og niet bij benadering van een
werkeHjken volksfeestdag spreken, geiyk
het bijvoorbeeld 's Keizers verjaardag
geweest Is.
Van een wettelijk vastleggen zal het
ditmaal neg wel niet komen, wil men
de zoo juist gevormde regeering niet da
delijk weer in gevaar brengen.
Maar ook hier zien we weer. hoe „eir.ig
in seinen Stammen" het Duitsche volk
is. Zuid-Slavië is er nog heilig by!
H. v. B.
Lon Chaney in Rembrandt.
In „Eerst de Jantjes!" hebben we ge
legenheid Lon Chaney als groot karak
terspeler te bewonderen in de rol van
O'Hara.den schijnbaar ruwen, veeleischen
den drii-sergeant van 't corps mariniers
in San Diego in Californië. Lon Chaney
slaagt er altyd in door zijn min of meer
afstuitend uiterlijk heen, de hoofdtrek
van zyn karakter op zijn gezicht tot uit
drukking te brengen. Zoo ook in deze
film, de zoo ruw lijkende sergeant, is in
werkelijkheid een kerel met een hart
van goud, die zich weet op te offeren en
weg te cijferen voor het meisje, dat hij
lief heeft. Wanneer hy met het meisje
praat, verandert de uitdrukking van zijn
gezicht geheel en lezen we in zyn hart.
Belialve om Lon Chaney en de andere
medespelenden is deze film ook belang
rijk om de opnemingen in de kazernes,
op de exercitie-terreinen en aan boord
van de oorlogsschepen, waartoe de re
geering der Vereemgde Staten haar toe
stemming gaf. Bovendien liet zij het
corps mariniers en de Amerikaansche
vloot voor deze film medewerken. Van
het byprogramma is het Rembrandt-
nieuws verreweg het interessantste. Dit
is al een genot op zichzelf en doet je
den heerlijken zomeravond buiten ver
geten.
Het Engelsche danspaar Joe en Fallou
zyn in hun genre zeer kndig en vol
maatgevoel.
Luxor-Theater.
Om, zooals het behoort, met het be
gin te beginnen, willen wij allereerst iets
zeggen over het weekjournaal ran de
Polygoon in het byprogramma.
Filmoperateurs en persfotografen zijn
zou half en half collega's van ons jour
nalisten. Bij alle mogelijke gebeurtenis
sen werken we samen op 't zelfde ter
rein,-zy richten hun lenzen, wy spitsen
de ooren en snuffelen, maar by beiden
gaat het er om. zoo spoedig mogelijk den
volke kond te doen van wat er gebeurd
is. En dus kan men het niet andere dan
apprecieeren dat Polygoon in haar week-
journal een aantal keurige opnemingen
heeft van den brand bij Kaub: enkele
beelden, zcoals de dikke rookwolken en
lekkende vlammen met daarvóór het sil
houet van een brandweerman zijn heel
goed.
En nu de hoofdfilms.
Daar is dan allereerst ,.De tragedie;
van een Prinsenleven". Een historische
film over de eerste jaren van de vorige
eeuw toen Napoleon zyn kracht wat al
te sterk in Europa deed voelen. Geen
sterke film is dit. de geschiedenis is zon
der heftige momenten, vól is de film
van generaals en officieren die als
maar antichambreeren, druk de politiek
bespreken; een enkele scène is echter
wel goed, zooals die by het schimmen
spel. En de humor wordt geleverd door
journalisten die met copie smyten, niets
dosn en met hun veeren pennen spelen.
De tweede film „De danseres van Bar
celona" is stukken beter, goed van tech
niek en met fyne regie vondsten. Lily
Damita speelde de hoofdrol, maar daar
naast moet. Warwick Ward bekend
als ..de derde" tut variété - - zeker ge
noemd worden.
Het is de al oude historie van een ar
tiste. die tracht de wereld van schijn
werpers, impressarii en klatergoud te
ontvluchten, maar die toch op een ge
geven oogenblik weer naar de schmlnk-
doos grypt en gelukkig ls als ze weer op
de planken staat.
Spanning zit er zeker in deze film. het
spel. ook van de personen in byroiien.
is goed en de opnemingen zijn heel vaak
zeer goed.
Cinema Palace.
De ..Wolga Bootman" is ook in ons
land bekend geworden door opvoeringen
van een Russisch cabaretgezelschap en
het lied van den Wolga-bootsman. dat
hy zingt om de pijn te vergeten, die de
over de borst getrokken riem hem ver
oorzaakt, hooren wy thans weer zingen
i in de Cinema door het Rostoff kwartet.
dat daarmede zeer veel succes heeft
De „bekeering" van een prinses tot
de ..rcocer. wordt er in geteekend:
Prinses Vera keert zich tenslotte af van
haar aristocrat ischen verloofde die het
oude Rusland vertegenwoordigt en zich
trouwens niet van zijn mooiste zijde laat
kennen en door met den volksman.
Feodor. de toekomst in te gaan. ver
een igt zy de ziel van het oude Rusland
met de ziel van het nieuwe en toont zij
de overtuiging te zijn toegedaan, die
doorklinkt is het lied van den Wolga-
bootman. „Onder de zon zijn allen ge-
üjk".
Vol dramatische momenten is deze
film (jammer dat h.y VrUdagavond eeni
ge malen op de meest ongeschikte oogen
blikken afgebroken werd. bijvoorbeeld bij
het afgaan van een kanonschot, het
geen wel een humoristischen indruk
maakte maar toch ook stoorde) en Wil
liam Boyd en Elinore Fair maken daar
van een dankbaar en artistiek gebruik.
Ock Julia Faye als de waarzegster Ma-
ruschka is uitstekend.
En de regie lïeeft veel indrukwekkends
en moois weten te bereiken: in het No
madenkamp byvoorbeeld en in den aan
val van het roode leger op het kasteel.
De speciale illustratie van deze film.
uitgevoerd door het orkest en het con
certorgel van de Cinema, doet het goed.
De rest van het programma is naar
verhouding: al staat het natuurlijk niet
op de hoogte van het hoofdnummer,
toch is bijvoorbeeld de truc-teekenfilm
die wij te zien krygen een meesterstukje
in zijn genre
HOLLANDERS OP
SPITSBERGEN.
HET GRAF VAN HEN, DIE
STIERVEN IN DEN
POOLNACHT.
Nu iederen dag verscheidene berich
ten in de bladen komen over dc reeds
ten deele geslaagde pogingen om de
poolvaarders van de vergane Italia tc
redden, concentreert aller belangstel
ling zich op Spitsbergen.
Bijna drie-honderd jaren is het ge
leden dat ook velen over Spitsbergen
praatten en dachten, dat. was toen Hol-
landsche schepen telkenjare ter waï-
vischvaart gingen op Amsterdam-eiland
en Denen-eiland de nederzettingen der
vaderiandsche visschers waren. Wcin;
gen weten dat Virgo-baai. thans in tai-
looze telegrammen genoemd, de tegen
woordige naam is van de nederzetting
der Kariingers, meer bekend is de naam
Smeerenburg, waar groote traankoke-
ryen waren, in naam heugenis dragend
aan het feit dat het werk niet erg
frisch was, evenals Doodeneiland en
Treurenbmg-baai dit, deen
Daar, aan de Ncord-West-kust van
Spitsbergen trachtten enkele Hollanders
te overwinteren, in den winter van' 1632
op 1633 en in dien van 1633 op 1634.
Vooral de laatste verliep zoo slecht, dat
men er verder van afgezien heeft.
11 September vertrokken de schepen
en zeven vry willigere bleven achter
tot in Mei 1634 de Hollanders weer
terug kwamen. Zij holden naar de hut
waar zy drie doodkisten vonden en vier
lijken van mar.nen die plat in hun
kooien l9gen. Dit het tot 26 Februari
bijgehouden dagboek blsek dat allen
last van scheurbuik hadden en doo.r
de duisternis van den maanden langen
poolnacht, geen stuk wild konden schie
ten om van hun kwaal af te komen.
De lyken zyn toen begraven in den
harden grond.
In de tachtiger Jaren van de vorige
eeuw is de „Willem Barendtsz" naar
Spitsbergen geweest, een eenvoudige
steen werd op een der graven gelegd,
die men verder aan hun lot overliet.
Toeristen die met Duitsche schepen
naar Spitsbergen kwamen, deinsden er
niet van terug de graven te schenden om
maar aan souvenirs te komen. D:t ten
leste moede stuurde de Neaerlandsche
regeering H.M. pantserdekschip .Fries
land". dat toen dienst deed aLs oefen
schip voor adelborsten, den twaalfden
Juli 1906 van Nieuwediep naar het
Noorden. Op dit schip was ook de heer
Hulsman, een Haarlemmer, die ons over
de reis een en ander vertelde en ons eer.
foto ter reproductie afstond.
Welnu, de Frieslsnd kwam order ge
leide van een Ncorschen loods, die In
Tromsö aan boord gekomen was, voor
Spitsbergen aan. met eenige moeite gc-
lukte het op de rotsachtige kust lan
den en daar werden al spoedig de gra
ven gevonden. Enkele verspreide graven
werden geopend en de bijna geheel ver
gane kisten overgebracht naar het zoo
genaamde Hollandsche kerkhof dat eer.
kwartier loopen benoorden Smeeren
burg lag. Met de affuiten van landings-
kanonnen, met takels en hefboomen
werden rotsblokken bUeen gehaald, de
grond was te hard cm een gewoon
graf te maken. De ten deele gaaf ge
bleven lijken welke nog bedek: waren
met de typische ouderwetsche kleertr.
slobkousen, korte broeken, buizen: de
enkele kisten en nog eenige voorwer
pen uit de graver, werden by elkaar ge
legd en daarna bedekt door de stcenen
Eer. plaat welke de ..Barents?.' op een
der graven had geplaatst werd tusschcn
de steenen gemetseld en een and:re
plaat, door de „Friesland" medegebracht
eveneens.
De opschriften lulden:
IN MEMORIAM.
Spitsbergen of Nieuwland
Ontdekt door de Hollanders op 79 graden
Noorder Ereedte en 30 Minuten Ooster
lengte
Hier overwinterden van 1632 tot 1633
Andriesz Jansz van Middelburg en zes
anderen: van 1633—*34 Jacob Seegerez
van Middelburg en zes anderen.
Hare Majestelts „Friesland" h:rst:lde
de graven in 1906 op last van de
Koningin der Nederlanden.
Op 23 Juli was het werk klaar, kolo
nel Sne'.hlage van de „Friesland" ver-
eenigde de schepelingen rondom het
graf en sprak enkele korte, kernachtige
woorden
Daarna wendde de .Friesland" den
steven naar het Zuiden,
KRIJGT ONZE EMAILLE-
INDUSTRIE EEN
KNAUW?
GEEN PROTECTIE
TEGENOVER ENGELAND.
Op de vragen van het Kamerlid Kor-
tenhorst betreffende de bescherming
van dc Nederlandsche emaille-industne.
..ntwoordt thans de minister van Arbeid
dat hU kennis genomen heeft van het
bericht, dat hot Engelsche Parlement
heeft besloten, hot invoerrecht op ge
ëmailleerde ijzeren artikelen voor huis
houdelijk gebruik met ingang van 13
Juni met een invoerrecht van 25 pet. der
waarde te belasten.
De minister is van oordeel, dat.al moge
wellicht eenige invoer naar Engeland
mogelijk biyven, deze markt voor de Ne-
üerlandsche emaillefabrieken. voor zoo
ver zU geslagen tmalllevaren voor huis
houdelijk gebruik exporteeren. waar-
schynlljk tengevolge van dit invoerrecht
grocter.ricels verloren zal gaan.
Hy is van oordeel dat vcor inkrimping
ran werkgelegenheid gevreesd kan wor
den. doch zelfs het geheele verlies van
één enkele markt behoeft, naar zyn
meening nog niet lot maatregelen van
bescherming te noodzaken, omdat dik
werf gebleken is. dat de nadeelige ge
volgen uit eigen kracht kunnen worden
afgewend. Hij ls van oordcel dat voor
een geval als het onderhavige het niet
noodzakelijk is. dat de Regsorim over
de bevoegdheid te beschikken, om door
bescherming van eigen mark' 't ever—
Uieele verlies eener markt re i mren-
seeren.
EEN HOLLANDER ALS
ZEEAAP.
25 JAAR GEKETEND AAN EEN
STEEN.
Te Djokja bezocht kort geleden de on
dersecretaris van Koloniën van Groot-
Brittannlë. onder geleide van t en heer
Westra. Kotta Godeh Oude stad. ten
Z. O van Djokja. Vooral de bekende
steen van Senahpatlh interesseerde het
buitenlandsche gezelschap. Zooals men
weet. aldus het blad Mataram, ls uit
combinaties van op den steen aanwezige
inscripties en inlar.ösche bronnen ge
bleken. dat lang. vóór de komst van de
Hollanders op Java. een. tengevolge van
schipbreuk op de Zuidkust aangespoel-
de. Hollander gedurende ongeveer 25
jaar aan dezen steen vastgeketend heeft
gelegen, aangezien de toenmalige Java
nen dachten, dat hij de witte ztcaap
van Njai Loro Kidoci dc godin van
den Grooten Oceaan ten Z. van Java
was. Sir Ormsby Gore ontdekte ech
ter iets. wat nog nimmer een ander Ls
opgevallen, nameiyk, dat de steen een
dateering bevatte en wel het Jaartal
1567. Daardoor is de mogelijkheid niet
buitengesloten, df.t nagegaan kar wor
den. welk Portugeesch schip - want oen
schip van ccn andere natie kan in dien
tijd hier moeilijk schipbreuk hebben ge
leden omstreeks dezen tyd spoorloos
verdwenen is. en zou acifs. indien de
monsterrol var. dit schip ware op te
sporen, in de Portugeesche archieven
kunnen worden nagegaan, wie de onge
lukkige Hollander is geweest, die in don
Kraton Senahpatih gedurende vyf cn
twintig jaren dc rol van witte zeeaap
heeft vervuld. Dc oudheidkundige dienst
zal trachten hier in Europa nadere ge
gevens op te sporen.
INGEZONDEN MEDEDEF.LINCEN
60 Cent» per regel
'n Artikel met Reputatie
Jneïafs het Heft
IMPOPTtua fflffMfflJP
fl.V.POTOHANPELv. 1.8 UJWIfi.IJT
CElD.KADEÖÖ AMSTERDAM C.
LIEBERMANN.
Een!gen tijd geleden heeft het Vader
land een art.kel gewijd aan het feit dat
de heer Lisbzrmann door ccn bepaalde
autoriteit (i.e. dc Haagsche hoofdcom
missaris van politie de heer Van 't Sant)
over de grens gezet zou worden, doch
dat dit door een hooger autoriteit (door
den minister van Justitie nameiUk) ver
hinderd werd.
Nu. na de publicatie van het bekende
interview met Mr. Mar chant over Lle-
bermann in de N. R. CL, schrijft het
Vad.:
„Wy moeten thans natuurlijk aanne
men. dat de minister het gevoelen van
mr. Marchant deelde, doch het feit blijft
er niet minder merkwaardig om. dat de
zelfde politic, die van de hccgste politie
autoriteit een bepaald prrsoon niet over
de grens mag zetten, eenigen tijd later
overal biljetten moet laten aanplakken,
waarin cm zijn opsporing wordt ge
vraagd. Hier rammelt iets.
Intusschen is. op d'.t pun'de loon van
z3ken opgehelderd: de minister is blijk
baar van oordcel geweest, dat het heb
ben van een zekere reputatie den uitzet-
tin jsmaatresel niet wettigde".
En verder schryft genoemd blad:
Liebermann had bijzondere passen,
had paspoort voor rechten, die hem het
in- en uitgaan zeer gemakkelijk maak
ten. Hoe kwam hij daaraan? Had hy ze
van de Nederland se he a tu or 1 tel ten ont
vangen? Waren het voorrechten van
diplomat;eken aard. waaraan ni?t te
tornen viel? Dc heer Marchant hoeft In
het onderhoud dit punt niet aangeroerd
en toch is het wensclieiyk. dat ook
hieromtrent klaarheid kome.
War.t tenslotte U het verteeren van
bijzondere voorrechten aan lemardie
den toch bovenaan op cic nominatie
stond cm ov:r dc grens te word- :i gcrït,
wei opmerkelijk".
KWAKZALVERIJ.
In de Hygiënische Kroniek van het
Volk schryft L. H.teyermans. arts) over
een kwakzalverei ristltuut, „dat met
schaamtelooze advertenties, met portret
ten van ..eenezen patiënten", natuurlijk
dcor de doktoren opgegeven, genezmg
voor aile mogelykc ziekten belcoft: Wel
ke methoden men daar volgt, biyict uit
het volgend relaas:
„Na 55 a 60 treden geklommen te zyn,
werd men toegelaten tot den dokter
cn deze verlangde, alvorens advies te ge
ven 5. Het zieke been werd nagekeken:
ontstoken spataderen, duur der behan
deling 6 niai;reien, kosten por maand
55. Men wordt zoogenaamd in een
aparte kamer behandeld, waar dan ook.
bulten die 55. huur voor moet worden
betaald. Alles wordt contractueel vastge
legd op een daarvoor speciaal gedrukt
contract, Dc artikelen lulden ongeveer
als volgt:
Is men op eer. vastgesteld uur niet
aanwezig dan vervalt de kamer waarin de
behandeling plaats zou hebben, maar...
betaalt haar toch. Wil men nu toch be
handeld worden, dan betaalt men twee
kamers- Stelt men geen prys op verdere
behandeling en dc door den dokter vast-
g os telden tijd is niet verstreken, dan ls
betaling voor de geheele behandeling
verplicht. Contractverbreking kan gc-
rechteiyk vervolgd worden".
Aldus onze berichtgever, die mede
deelde. dat patiënte gelukkig niet
teekende en voor 1.25 per week goede
specialistische hulp vond. door dc bemid
deling van het ziekenfonds.
Dit Ls wel een sterk staaltje van de
brutale wijze waarop deze heeren. ai of
niet gedekt door een of anderen misluk
ten arts. durven optreden".
üit het Engelsch van
ALICE EN CLAUDE ASKEW.
20)
HU hield even op en trommelde met
zijn vingers in gedachten op het blad
van zyn schryftafel.
En wat had Ruthven met de zaak te
maken? vroeg Philip.
Hij wendde eerst voor dat het
een zuiver vriendschappelyk bezoek
was antwoordde John Arkwright. Hij
zei dat we elkaar in zoolang niet gezien
hadden, en dat, wat hem betrof, het
verleden vergeten was. Dat durfde hy te
zeggen, ofschoon hy de oorzaak was
dat mijn beste vriend de gevangenis is
ingegaan! Ik vertrouw Ruthven nu even
min als ik hem tien jaar geleden ver
trouwde en ik begreep heel goed dat er
wel iets meer achter zou steken. En al
spoedig kwam de aap dan uit de mouw.
Hij kwam in het belang van Paiüon. dio
een vriend van hem scheen te zijn en i:i
Parys ook voor hem zaken scheen te
doen. Om kort te gaan. toen ik geen
definitief besluit nam ten opzichte van
wat ik doen zou. tartte Ruthven mij
eenvoudig om mijn agent te durven ver
volgen! Hij waarschuwde mij zoo ik het
deed de firma Arkwright en Zoon ge
ruineerd zou worden .Hen speelde op een
krasse manier tegen me op. Mijn ant
woord was dat ik hem de deur wees en
onmiddellijk daarop deed ik aangifte bij
de politie. Zoo staan de zaken, en ik
ben overtuigd dat wy tegen een gevaar
lijken tegenstander zullen te vechten
hebben.
Philip zweeg een poosje en overdacht
de zaak.
Maar wat heeft Pierce Ruthven ar
mee te maken, riep hy tenslotte uit.
En waarom bemoeit hy zich met oi.ze
zaken?
Ja. dat is meer dan ik zelf weet.
jongen, antwoordde zyn vader. maar
Ik heb zoo'r. idee dat Ruthven bang is,
dat wanneer Paillon gearresteerd wordt,
hij dingen zal verklappen die vcor hem
Ruthven bedoel ik gevaarlyk kun
nen zyn. We moeten den loop dc din
gen maar afwachten, maar het is onze
plicht in deze zaak geen steen op de
anderen te laten om de waarheid aan
het licht te brengen!
Dat ben ik volkomen met u eens.
vader, stemde Philip toe. We zullen
tot het bittere einde doorgaan, wat er
ook van komen raag. En we zullen ho
pen dat Pierce Ruthven en niet wy, het
looaje er bij zal leggen.
XXIV.
Den volgenden morgen ontvingen
Philip en Harry een uitnoodiging van
Lady Kenard om dien avond by haar
in Grosvenor Square te komen dinee-
ren. Lady Kenard schreef een allerliefst
briefje dat ze van Dora gehoord had.
dat haar broer en haar verloofde terug
gekeerd waren en dat Dora den vol
genden dag naar Wimbledon zou terug
gaan. zou zij het byzonder op prys
stellen, als Mr. Rricwright en Mr. She-
rard haar het genoegen zouden doen,
aan te zitten aan een dinertje, dat ze
voor dien avond had gearrangeerd. Phi
lip accepteerde de uitnoodiging graag
cn reisde in den loop van den morgen
naar de stad. om Harry op te zoeken,
die den vorigen avond zijn eigen kamers
in Jermvn Street weer had betrokken.
Harry was ook zeer ingenomen met de
uitnoodiging en zoo gebeurde het da:
dien avond om acht uur de beide vrien
den elkaar weer entrr. etten, in de hall
van het groote huis op Grosvenor
Square.
Luister eens. fluisterde Harry, toen
zU door een gepoederde lakei de brrede
trap opgeleid werden. Er is vanavond
een vriend van Je hier, weet je wie Ik
bedoel?
Ik heb er geen flauw idee van.
fluisterde Philip terug, wie is het?
zyn auto stopte juist voor myn
taxi. Het is Pierce Ruthven!
Philip fronste de werkbrauwen Die
verit schUnt overal te komen, antwoord
de hij. maar ik wist dat hy een vriend
van de Kenards was. want hy was ook
op het bal uitgenoodigd. Toen is hy er
niet geweest, dus daarom is hy van
avond zeker gevraagd. Philip en Harry
waren precies op tyd gekomen. De gas
ten waren nog niet allen aanwezig, maar
er waren er toch reeds acht byeen in den
salon, toen Philip en Harry aangediend
werden.
Ik ben erg blij dat u allebei in de ge
legenheid was over te komen. Lady
Kenard ontving de belde vrienden met
een harteiyke aant-rekkeiyke glimlach.
Ze was een jonge vrouw, met een
fyn gracieus figuurtje, een prachtige
rose en blanke teint en lichtblond haar.
Maar haar ferme kin en rechten mond
drukten wilskracht uit en er was een
schittering in haar heldere oogen die
een sterk ontwikkeld gevoel voor humor
verried.
Toen Lady Kenard zich verwijderde
om een nieuwen gast te begroeten, liep
Dora op hen toe.
Wat een schatten zyn jullie toch.
riep zy uit. wat is liet ontzettend
leuk van jullie om zoo gauw weer naar
Londen te komen, zy keek als of zU
beiden wel een zoen had willen geien,
maar ztj hield zich in en stelde ach
tevreden met een stevigen handdruk.
Dora Arkwright was ongeveer twintig
jaar. Een fijngebouwd meisje, wier oogen
evenwel tintelden van levenslust. Ze
was haar lieele leven ge.woon geweest
om verwend te worden. Haar vader was
eenvoudig haar slaaf en haar broer
eveneens. Er was een zeker iets aan
hr.ar, dat haar in de oogen van
ieder buitengewoon aanlrekkeiijl:
maakte.
Er ging iets ongelooflijks vriendelijks
van haar persoonlijkheid uit. ze was met
iedereen dadelijk op haar gemak. wis',
tegenover menschen van den meest uit-
eenioopenden stand en geaardheid on
middellijk den Juistcn toon te treffen
de glimlach in haar oogcn-vol-
uitdrukklng won terstond alle harten
voor liaar. Ze was middelmatig groot,
maar buitengewoon sierlijk in haar be
wegingen cn over haar hoogblond haar
lag een koperrooden gloed. Het was dan
ook geen wonder dat ze tfjdens haar ver-
biyf op Grosvenor Square aller aan
dacht had getrokken, maar Harry had
aanleiding r.och neiging tot jaloezie.
Je hebt natuurlijk weer schandelijk
geflirt! zei Harry glimlachend. Ik
geloof dat het hoog tyd werd. dat wc
terug kwamen om op jouw te passen!
Ik zorgde er vcor dat zij allemaal
wisten, dat ik verloofd was antwoord
de Dora naief. Dt dacht dat hen dat
op een afstand aou houden, maar het
middel hielp niet byzonder.
Is dat een ran je bewonderaars?
Harry trok hot meisje terzijde daar
Phliiip nu in beslag genomen was door
zijn gastvrouw, om voorgesteld te wor
den aan zijn tafeldame. Harry maakte
met zijn hoofd een beweging naar de
richting van Mr. Staunton Heath.
Ja, antwoordde Dora. dat is de
meest vasthoudende van allemaal, maar
hy is werkelijk heel aardig. HU heeft
me ten huwelijk gevraagd, maar dat was
voordat hij wist dat ik verloofd ben. Hij
logeert hier ook en ernat morgen weg. HU
heeft allerlei moeilijkheden en daar
heeft hy me een hc-oleboel van verteld.
Je moot al die Jongelingen niet
zooveel over zichzelf laten vertellen,
protesteerde Harry glimlachend. Het is
gevaarlijk, weet Je. maar het doet er
niet toe. nu Je weer onder myn hoede
bent. Ik heb je een massa tc vertellen.
Laten we hier of daar een zitje zo'ken.
Ik veronderstel, dat ik de eer zal heb
ben je tafelheer te zyn.
Ja. zei het meisje en na afloop
word: er gebridged.
O. Harry je weet niet hoe nerveus en
verlogen ik was toen ik hier pas kwam,
ma-ar iedereen Is zoo vriendelijk tegen
mil geweeet d.*t hot mij nu niets meer
kan scholen.
(Wordt rervolgdj
