Vlammende Katchen
H. D. VERTELLINGEN
FLITSEN
FEUILLETON.
BINNENLAND
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 29 AUG. 192S
(Nadralc vat-boden; *uleornrecbt Toorbabotjclon.)
De echtgenoot
door DICKY WAFELBAKKER
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1282 RIJVAARDIGHEID
waarts rijden uit de garage. Zij logeert
nu eenige dagen bij haar moeder.
„Ik dénk c: r.lct over," zei Nikl op den
toon van iemand, die niettegenstaande
een vast besluit, er toch diep in haar
hart van overtuigd is te zullen doen wat
een ander vraagt. „Ik weiger beslist,
Kay, als je dat maar goed begrijpt."
„Maar mijn besto kind," protesteerde
Kay op haar innemendste manier, ter
wijl ze haar vuurrood hoedje dieper over
het rechteroog trok, „Je méént het toch
niet?"
„Als jU den terugkeer van je man, na
dat hy vier lange jaren in de wildernis
heeft doorgebracht, niet belangrijk ge
noeg vindt om in de stad te blijven, zie
ik waarlijk niet in. waarom je een der
gelijk iets van m i) zou moeten ver
wachten."
„Lieve, beste Niki," ging haar vrien
din voort, „je weet zelf maar al te goed,
dat ik dit feit als buitengewoon belang
rijk beschouw en juist daarom heb ik
het gewaagd je te vragen me dezen
dienst te bewijzen. Ik heb echter beloofd
die kwestie in het Noorden persoonlijk
te zullen oplossen en ik kan een firma,
ciie zoo goed voor met ls geweest, on
mogelijk teleurstellen. Dat moet Je toch
zelf ook begrijpen."
zy gunde zich niet eens den tUd om
do uitwerking van haar laatste woorden
af te wachten, want ze wist zeker^ dat
Niki haar in dit geval niet in den steek
zou laten. Ze keek naar buiten en zag
dat de taxi al voor de deur stond. Zij
nam haastig haar reisdeken en koffertje
op en wierp haar vriendin een smeeken
den blik toe.
„Ik heb nog juist den tijd Ken's trein
af te wachten en hem te zeggen, dat jij
hem gezelschap zult houden totdat ik
terug ben. Wees alsjeblieft heel lief voor
hem, Niki en ik beloof je dat ik zou
gauw mogelijk terug zal zijn."
Daarna ging ze haastig de trappen
af. Niki, die zich thans alleen in de ka
nier met de zachtrose gordijnen en een
dito-kleurig tapijt bevond, liet een zacht
gekreun hooren.
Ze keek naar de pop met het gepoe
derde pruikje, die op Kay's bed en er
lag zulk een woedende uitdrukking in
haar oogen dat het er heel veel op leek
alsof ze dit stukje luxe-speelgoed de
schuld van alles gaf.
„Ik kén die mannen uit Britsch-Ca-
nada," mompelde ze. „Ik heb er vroeger
al meerdere ontmoet. Hun verblijf in de
wildernis wordt altijd op de meest aan
trekkelijke manier in boeken en couran
ten beschreven, maar in werkelijkheid
zijn ze te dom en te onbeschaafd om er
een woord mee te kunnen praten."
Ze zag nu wit van woede, terwijl ze
op een boekenkast toeliep en er een
spoorboekje uithaalde.
„Als Kay zoogenaamd voor zaken naar
Schotland ls geroepen, dan zal ik mezelf
voor pleizier uitnoodigen naar het vaste
land te gaan," zei ze op uitdagenden
toon, terwijl ze het spoorboekje door
bladerde.
Op dat oogenblik kreeg ze evenwel
overweldigenden trek, waardoor ze er in
verhinderd werd al dadelijk het hotel
te verlaten.
De eetzaal was vry Vol en zij was heel
blU nog het laatste leege tafeitje in een
der uiterste hoeken te kunnen bemach
tigen.
Zij was juist aan haar visch begonnen,
toen de deur geopend werd en de groot
ste. breedste man, die Niki nog ooit in
haar leven gezien had, binnentrad.
Zun huid was roodbruin gebrand door
de zon en den wind; hU had een kort
geknipt snorretje en de „wildernis" was
als het ware met dikke letters over zijn
geheele verschijning geschreven. Niki's
geweten begon haar te kwellen. De man
keek natuuriyk naar haar uit en ze
hoefde heusch niet te wagen of hij
Kay's echtgenoot was.
Hij nam tegenover haar aan de tafel
plaats, na een verontschuldiging ge
mompeld te hebben. Hij bestelde kalm
een diner. Zü begreep hieruit dat hij
den ober haar naam niet had opgege
ven, anders zou deze haar natuuriyk
onmiadeliyk hebben uitgeduid. I-Iij moest
vaag begrepen hebben, dat zijn vrouw
haar vriendin een minder prettige op
dracht had gegeven, waarvoor ze bitter
weinig voelde en daarom was hy zon
der twijfel besloten in het geheel geen
gebruik te maken van haar eventueele
diensten. Nu, des te beter, oordeelde
Niki.
Het Jonge meisje kon echter niet
nalaten hem vanonder haar lange oog
haren eens op te nemen.
„Hy is een echt Duitsch type," zêl ze
grimmig tot zichzelf, doch juist op dat
oogenblik verzocht hy haar hem even
het zoutvaatje te willen aanreiken, het
geen met zulk een innemenden glim
lach geschiedde, dat ze plotseling glim-
Roman door
PAUL OSKAR HÖCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
9)
Dit geheimzinnige trok haar aan en ze
ging heelemaal in haar experimenten
op. Met haar collega's in lver sprak ze
over haar resultaten niet, omdat ze
vroesde dat men toch maar de spot met
haar drijven zou.
..Hoe gaat het ln de heksenkeuken.
Miss Lutz?" vroeg Mr. Gabb af en toe
lachend, de pijp tusschen de tanden ge
kiemd. Don lachte ze maar terug, maar
inlichtingen kreeg hy niet. Overigens
verwachtte hy die ook niet. Ook in zyn
tweede jaar op de kweckerU had hy van
de „hoogere tuinbouwkunde" nog niet
veel gesnapt.
„Ik ben te veel in de lengte gegroeid.
Miss Lutz". zei hy op een keer toen hij
op de avonduren vergeefsche pogingen
had gedaan om een natuurkundig pro
bleem te begrijpen.
„Tegen dat het in mijn. hersens arrl-
\cc:\. is het al een oudbakken wysheid!"
„U hebt geen bijzonder hcoge dunk
idee veranderde en redeneerde dat hij
een echte Angelsaks was.
Daarna begonnen ze op een beleefde,
doch eenigszins stijve manier met elkan
der tc praten wie had dien glim
lach kunnen weerstaan, oordeelde Niki.
„Ik zal hem niet zeggen wie ik ben,"
besloot ze, „maar in ieder geval moet ik
hem heel vriendelijk behandelen en
misschien zal Kay Merritt nu in de toe
komst niet meer zooveel verantwoording
op de schoudc-rs van anderen schuiven."
De rest was heel eenvoudig.
Tweemaal volgde oen bezoek aan een
schouwburg, en drie autotochten. Zoo-
aLs ze wel voorzier. had. kon Ken Mer
ritt (niet praten, maar wél heerlijk luis
teren naar hetgeen ze zei. HU kon zelfs
niet dansen, Het was evenwel verruke-
3 Uk om hem een paar passen te leeren.
Zij begon geleidelijk minder notitie
te nemen van haar glanzende shingle,
van haar japonnen, die van boven te
laag en van onderen te kort waren, en
zij werd een natuurlijker schepseltje dan
zy de laatste jaren geweest was.
Kay had geen enkelen keer geschre
ven en er waren oogenblikken, waarop
Niki zich onbeschryfelijk angstig voelde.
Ze had hem tot op heden nog niet ver
teld, dat ze de vriendin van zijn vrouw
was en hij had het ook niet noodig ge
oordeeld haar zyn naam bekend te ma
ken. Het was romantiek; dat viel niet
te ontkennen Ze waren slechts
twee eenzame r.vmschen die elkander
door eikaars gezc-;.-,i ha.p gelukkig maak
ten. Namen waren r.iet noodig
Hy besohouwde haar van zyn kant
natuuriyk niet anders dan als een ze
kere afleiding, vermoedde ze, maar zy.
oh, ze betrapte er zichzelf dien avond
voor de eerste maal op, dat ze als die
dagen voorbij waren hem missen
zou. Het was afschuwelijk, doch het viel
niet te ontkennen. Waarom kon ze zich
niet voortdurend voor oogen houden,
dat hij Kay's echtgenoot was?
21e nam eensklaps een vast besluit
hem dien avond alles op te biechten. Ze
zouden naar een gemaskerd bal gaan:
Ken had evenwel geweigerd zich als een
clown toe te takelen, dus zou hij in een
gewoon zwart pak verschijnen. Niki ging
eerst op het laatste oogenblik in een
koffer rommelen, waaruit zy een snoe
zige crinoline jurk voor den dag haalde,
met witte kousen, zwarte lakschoentjes
met platte hakken en strikken over de
enkels. Het mooie, zwarte liaar dat ze
had laten afknippen, spelde ze op haar
achterhoofdje en trok het diep over
haar ooren, waardoor ze er eensklaps
heel anders uitzag dan tienduizend an
dere jonge meisjes in Londen. Zelden
was zij mooier en vrouwelyker geweest
dan dien avond. Toen hü haar in dat
toilet zag, glimlachte hij niet zooals ge
woonlijk, doch er verscheen een ernstige
blik in zyn oogen. Er lag een uitdruk
king in, die haar tegeiyic gelukkig en
angstig maakte. Hy sprak heel weinig;
ze stond er evenwel op dat hy eiken
dans met haar deed
Toen ze het hotel bereikt had
den, nam hy niet zooals gewoonlyk af
scheid van haar in de hall, maar hy
vroeg haar haar tot haar kamer te mo
gen begeleiden.
„Nu weet hy meteen alles," ging door
Niki's gedachten, „en hoef ik per slot
van rekening niet eens een bekentenis
te doen."
Ze hief haar hoofdje op om de uit
drukking van zijn gezicht te zien en ze
deed haar uiterste best te lachten, doch
het lukte haar nietHet volgende
oogenblik had hy haar in zijn armen
genomen en dicht tegen zich aange
drukt.
,Myn eigen, kleine liefste." fluisterde
hy. terwijl hij zyn gezicht in haar gol
vend haar verborg. Een onbeschryfelijk
gevoel van schrik maakte zich van Niki
meester, want ze had een dergeiyk ein
de niet verwacht Ze had Kay niet
willen bedriegen: oh, het was afschuwe-
ïyk. wat moest ze wel niet van haar
denken! De gedachte gaf haar kracht.
Hoe durfde hU het te wagen haar op
een dergelijke manier te behandelen.
Hoe waagde hy het En dit in het
bijzonder nu hy geraden moest hebben
wie ze was.
Ze deed haar uiterste best zich uit
zyn armen los te maken, hetgeen haar
ten slotte ook gelukte. Zonder eenige
notitie te nemen van de verbaasde, ver
drietige uitdrukking ln zijn oogen liep
ze op de deur van haar kamer toe
Tol haar verbazing zag ze licht branden
door een kier Op haar divan zat
Kay en een jonge man met lichtblond
haar heel dicht naast elkaar. Kay
keek op en lachte vriendelijk tegen haar:
„Hallo, Niki. Dit is KenHet
spreekt vanzelf, döt ik je had moeten
van u zelf. Mr. Gabb".
Hy stak zijn pijp aan en strekte zijn
beenen behaagiyk uit tegen den haard
in de algemeene huiskamer van het
pension. „Wat zou ik met een goed stel
hersens moeten beginnen. Miss Lutz?
Als ik in Leicester zit als opvolger van
mijn oom Daar doen ze alles nog pre
cies als vijftig jaar geleden. Wie daar
wat wil veranderen, bederft de boel
maar".
„Wanneer gaat it naar Leicester?"
„Misschien morgen, misschien over
tien jaar. Ik moet nog een beetje wach
ten".
„Wachten waarop?"
„Tot het mijn geliefde Oom Tom be
haagt het tydelljke met het eeuwige te
verwisselen. Maar tegen dien tyd kan ik
oud en beschimmeld zijn, want de man
heeft een ideale gezondheid, geloof ik".
„Kunt u zich tijdens zijn loven dan
niet nuttig maken in Leioester?"
..Neen, Miss Lutz. Oom Tom zou de
gedachte niet kunnen verdragen, dat ik
met mijn afgrijselijk gebrek aan talent
en wetenschappelijke aanleg zyn opvol
ger moet wordenen dan zou hij my
zeker onterven. Als ik in lver zit als zyn
lachende erfgenaam ergert hem dat veel
minder".
„Zyn lachende erfgenaam?" Katarina
herhaalde geamuseerd zUn woorden,
want Mr. Gabb zette er een vreeselyk
I ongelukkig gezicht bij. „Dus u denkt als
1 te'.egrafeeren. dat hü met me mee naar
Schotland ging."
Daarna richtte ze zich tot den man,
die by de deur was blijven staan:
„Hallo. Graig. oude Jongen. Ik dacht
dat je ons verleid had totaal geen ken
nissen in Londen te hebben
Zonder een woord te zeggen, verliet
Niki het vertrek cn sloot de deur ach
ter zich dicht. Het kwam er totaal niet
op aan, want de Merritts waren blyk-
baar haar geheele bestaan al vergeten.
Zij nam Craing's groote, brecde han
den in de hare en legde ze op haar
schouder. Er lag een zachtrose kleur op
haar wangen en haar mondje trilde.
„Dus dus je was niet beleedigd?"
fluisterde hy vol verrukking.
„Nee, nee, Ik dacht Zy hoefde
echter niet uit te leggen. Wat zy ge
dacht had, begreep hy.
COMMENTAREN.
Er zijn menschen, wier naïviteit alle
grenzen overschrijdt, van die menschen,
van wie je niét begrüpt. dat ze in een
wereld. d:e nu niet uitsluitend door
steunpilaren der deugd wordt bevolkt,
nog altijd min of meer vast op hun bee
nen blijven staan. Zooals in het vol
gend geval, dat door een Amerikaan-
sche krant wordt verteld.
Een boer van Italiaansche origine,
Pasquale Inquinto gcheoten, was voor
zaken naar het stad je Pottsville gegaan.
Daar ontmoette "hij twee vreemdelingen,
die hem vertelden, dat zij door aankoop
eigenaren waren geworden van den
Atiantischon Oodaan en dat zy tegen
een redelijken prys wel weer van hun
bezit af wilden.
Door dit ee..iigKsins ongewone aanbod
verlokt, dk>ch overigens niet verbaasd,
diepte In quinto in zyn zak, vond 38 dol
lar en slaa©d'e er in, zidh voor d:i't be
drag het eigendom van een wereldzee
te verwerven. De vreemdelingen advi
seerden hem, naar.de badplaats Wil'd-
wood te gaan, waar (hij liet recht zou
hebben een. hailvein dollar te eisohen
van alle badgasten, voor het gebruik van
zyn oceaan en waar de visch, die hem
nu uitsluitend toebehoorde, gemakkelijk
te vangen was.
Onze Italiaan ging naar Wildwood en
begon zyn inzameling van badlbelasting,
doch toen hij enkele dollars byeen had,
verscheen een politie-agent ten tooneele
en arresteerde hem. Inquinto vertelde
dezen van zijn transactie, met het ge
volg dat hij door den medeiydenden
politieman niet alleen werd vrijgelaten,
maar dat tevens een collecte onder de
badgasten werd gehouden, waardoor hij
voldoende geld verkreeg om naar zijn
dorp terug te kunnen reizen
Er zijn menschen, wier naïviteit
maar laten we elkaar goed begrijpen,
ik denk in d?t verband niet. zooals de
Amerikaansche krant, aan den Italiaan
Pasquale Inquinto, die meende, dat hy
den Aüantisohen Oceaan had gekocht.
Be denk aan de grenzenlooze naïviteit
van een Amerikaanschen politie-agent,
die zich door zulk een doorzichtig ver
haal van een bedelaar om dien tuin
laat leiden en, instede van hem in te
rekenen, nog een collecte voor hem op
touw zet.
Be heb gehoord van een aanstaand
jong moedertje, dat zich ernstige zorgen
maakt over den naam, dien. haar eerste
ling moet dragen. Zij heeft keuze ge
noeg. Alle in d.e TTederlandsche en des
noods nog in andere falen voorkomen
de eigennamen staan voor haar opén.
Haar greote moeilykheid is echter, da:
zy geen enkele mooi genoeg vindt vcor
het teere wezentje, dat straks haar le
vensgeluk zal komen voltooien. Zij kan
er eenvoudig niet aan denken, dat haar'
zoon iiuchterweg Jan of Piet of Klaas
zou heeten, haar dochter Anna of Marie
of Cornelia. Ze wil een heel byzonderen.
teederen. lieven naam kiezen, die haar
kind. het liefste van allemaal, nietwaar,
waardig is. En da: is niet gemakkelijk.
Arm kind. Het loopt ernstig gevaar
een naam te krijgen, die voor een zui
geling in de luren even passend als lief
maar die eon volwassen man of vrouw
slechte belachelijk kan maken. Het is
mogelijk, dat het jonge vrouwtje nog
tydig van de dwalingen haars -weegs te
rugkomt. In Nederland wordt niet vaak
in dit opzicht gezondigd, gelukkig. Want
waarlijk, niet minder dan zondig was
het van de Engelsche en Pransche
ouders, die tydens en vlak na den oor
log hun jonggeborenen opscheepten
nueft voornamen als Joffre of Haig, de-
menceau of Poch. Hoedt u voor excen
trieke voornamen. Het kind zal er nooit
eenig voordeel van hebben, integendeel,
zijn kaars van slagen in de wereld wordt
er niet door vergroot, het zal er zeker
minder gelukkig door zyn. Het lieve
naamipje cn de excentrieke naam, die
op het tijdstip der geboorte misschien
hun sen timen tee ie attractie hebben,
worden den dragers en draagsters In het
later leven tot een ergernis. Als het on
mogelijk is, een kind het recht te geren,
zijn eigen voornaam te kiezen, blyf dan
althans by uw keuze aan den veillgen
kant en bedenk, dat het grootste deel
volontair by de firma A. F. Dutton te
blyven tot u oud en beschimmeld bent,
En ziet u daar niet vreeset ijk tegen op?"
„Wat moet ik dan doen? Als kweeke-
rijchef of zelfs opzichter wil niemand me
hebben. Daar ben ik te dom voor. Ik
meen he: heusch, Miss Lutz. Weet u
misschien hoe ik op andere manier den
tyd doorkom?"
„Gaat u naar Duitschland".
„Kan ik bij u in betrekking komen.
Miss Lutz?"
Ze lachte. Ik zal mijn eigen opzichter
zijn, Be ben zoo arm als een kerkrat".
„Wie moet by u dan mest kruien? De
plantjes in andere potten zetten? Karren
aaide rijden? Hè".
,Jk neem een jongen uit de buurt, die
ik het langzamerhand leer".
„Neemt u my. Ik ben volleerd".
„Maar u gehoorzaamt my niet".
„Neen".
„Nu dan".
Hy vatte vuur. „Maar waarom moet er
dan ook altyd baas en knecht wezen?
Waarom geen eeriyke arbeidsverdeling?
Als twee menschen er plezier in heb
ben om een jonge onderneming er bo
ven op te helpen, dan is het niet noo
dig oni te bevelen en te gehoorzamen.
Dan hoeft men elkaar alleen nuiar te
begrijpen. Zegt u dat ik komen kan.
Miss Lutz. Dan kom ik".
„Meent u het werkelijk? Hoe bent u op
dat idee gekomen?"
van net succes in die wereld behoort aan
de dragers van de meest voorkomende
namen, aan de Jannen, de Pieten en die
Klaasen, de Anna's, Maries en Corne
lia's c.s.
in Frankrijk is een toestel uitgevon
den, dat voortbewogen wordt door pe
dalen en een zeiltje, een soort van zeil-
fiets. Zoo heet het ech'.er niet. De naam
is: Arnemelederoculpedalicouprentom-
brosoparacloucycle
Voor degenen, dieniet zoo thuis zijn
in de Fransohe taai voeg ik er aan toe,
dat de uitspraak van dit woord is:
Arnemelederoculpedalicouprentomhroso-
pairacloucyele.
HET JEUGDCONGRES
VOOR DEN VREDE TE
OMMEN.
NOG GEEN WERELDBOND.
Z-ondag is het de laatste dag geweest
van het wereld-jeugdcongres voor den
vrede te Ommen.
Het is een veelbewogen samen-
zyn geweest, dat toch zyn nut heeft
gehad, niet alleen omdat het jonge
menschen uit de geheele wereld heeft
samengebracht, doch ook omdat be
sloten is, dit contact door middel van
een vast internationaal secretariaat
te houden en uit te breiden, zoo lezen
wij in de NR.C.
Nadat ir de secties het studiepro
gram gedurende de drie eerste dagen
was behandeld, kwamen de rapporten
der secties in de voltallige vergadering.
Geruimen tijd werd doorgebracht met
de vraag, op welke wyze men deze rap
porten zou behandelen.
Nadat alle rapporten waren behandeld
kwam het practische gedeelte de
vraag wat er na het congres gebeuren
moest aan de orde. Verschillende
vertegenwoordigers zetten hun mcenin-
gen uiteen en kwamen met practische
voorstellen. Ten slotte bleken allen, be
halve de communisten, die aan htm
communistische jeugd-internationale ge
noeg meenden te hebben, voor verder
contact, al werd de tijd voor de oprich
ting van een wereldbond nog niet ryp
geacht. Besloten werd dan oök, dat een
voorloopig internationaal secretariaat
de verdere aangelegenheden van het
congres zou behartigen en zoo mogelijk
ook nog nieuwe relaties aanknoopen
in gebieden die op dit congres niet ver
tegenwoordigd waren. Met groote in
stemming werd een mededeeling der
Nederlandsche delegatie ontvangen,
welks leden toegezegd hadden voor dit
doel 100 bijeen te brengen, mits de
overigen voor het viervoudige zorgden.
Voorloopig zal het internationale secre
tariaat in Nederland gevestigd zyn.
„Wel, ik denk dat ik me doodelijk ver
velen zal als u weg bent. Daarom is het
maar beter dat ik met u meega".
„Maar u beweer: dat u de Duitschers
niet kur.t uitstaan".
Neen. U bent de eenige uitzondering".
„Erg vleiend".
„En wat denkt u van my. Miss Lutz?"
„Als tuinjongen bent u een juweel.
Als mensch een gruwel".
Hy lachte.
De volgende dagen kwam hü nog ver
schillende kecren op dit gesprek terug
Katarina begon zich langzamerhand met
de gedachte vertrouwd te maken. Als
ze het proces won en het stuk zich
langzamerhand met de gedachte ver
trouwd te maken. Als ze het proces won
en het stuk grond terug kreeg, zoodat ze
een eigen bedryf kon beginnen, dan zou
een kracht als Mr. Gabb onbetaalbaar
zyn. Het was zoo'n rare kerel, dat ze
niet bang hoefde te zyn, dat hy aan
zyn eigenlyk dwaas voornemen op
stuk van zaken geen gevolg zou geven.
Als zy in de rusttijden over de terrei
nen van de reusachtige kweekerij slen
terde. bouwde zy luchtkasteelen. Natuur
iyk zou zij zich in Sonnenberg ook op
het kweeken van anjers gaan toeleggen,
ze had hier zooveel nieuwe gezien en ge
leerd en door eigen studie en proefne
mingen zooveel kennis opgedaan dat ze
op dit gebied een niet te onderschatten
mededingster van de firma Viktor H.
EEN NIEUW BOEK VAN
OUD-MINISTER COLIJN.
OVER INDIë.
De Java Bode, zoo seint Aneta ons.
wijdt een bespreking aan het zoo juist
verschenen boek van den heer H.
Oolijn.
Het blad merkt op, dat er onder de
uitspraken van den heer Oolijn méér
dan één is, die tot „Schlag-wort" kan
worden in de discussie omtrent kwesties
die Indië ten nauwste raken.
De conclusie van de Java Bode ;n
verband met hetgeen de heer Colijn
opmerkt over de Indische staatsinrich
ting is, dat de oud-minister zulk een
Binken stoot aan de bestaande regeling
en de aanhangige wijziging geeft, dat
het nauwelijks denkbaar is, dat de
schrijver en zij die het met hem eens
zullen zyn het ontwerp tot wijziging van
die staatsregeling zouden kunnen aan
vaarden.
Het betoog van den heer Colyn leidt
onvermijdelijk tot verwerping van de
hangende voorstellen of, indien men ze
al zou willen aanvaarden, dan onder
de dwingende voorwaarde dat de wy-
ziginig ten spoedigste vervangen zal
worden door een algeheele nieuwe
noedzakeiyke regeling.
Hier te lande zal het boek Donderdag
a.s. het liolit zien.
SPOORWEGPERSONEEL
EN JUSTITIA.
KANS OP VERGOEDING VOOR
OPTREDEN ALS GETUIGE.
In de op 28 Juni 1.1. gehouden be
spreking tusschen de directie der Ne
derlandsche Spoorwegen en den per so-
neelraad werd o.a. de klacht behandeld
van het personeel, dat, wanneer het
als getuige in strafzaken, den spoorweg
dienst betreffende, wordt opgeroei>e'i,
het van de spoorwegmaatschappij geen
loon ontvangt en evenmin vergoeding
voor tydverzuim van den betrokken
rechter toegekend krijgt.
De directie stelde zich toen daarbij
op het standpunt dat zy er bezwaar
tegen had om op te komen voor een
vergoeding, welke krachtens wettelijke
bepalingen uit 's Ryks kas voldaan
moet worden. Zy zou echter den minis
ter van justitie met de haar kenbaar
gemaakte grieven en met haar stand
punt in kennis stellen en zy vertrouw
de dat zoodoende bevorderd zou worden
dat voortaan geen bezwaren in den weg
gelegd' zouden worden om ook aan het
spoorwegpersoneel, dat voor den rechter
in dienstaangelegenheden komt getui
gen. de vergoeding toe te kennen, waar
op het volgens de wet aanspraak heeft.
In zijn antwoord op den brief van
de directie dienaangaande, heeft de mi
nister van justitie, volgens de N.R.Ct.,
te kennen gegeven, dat op grond van
het laatste lid van art. 25 van het
tarief in strafzaken, het spoorwegper-
Troilo kon worden. Overigens, wat groot
te en moderne inrichting betrof verzonk
het bedryf van deze opgeblazen protsen
by dat der Engelsche firma eenvoudig
in het niet.
Langzamerhand was Katarina met al
de bedryfschefs goede vrienden gewor
den. Alle vooroordeel tegen haar was
overwonnen. Daar ze zich nu ook heel
behoorlijk in het Engelsch kon uitdruk
ken had ze buitengewoon veel aan de
gesprekken met deze bekwame menschen.
Ook op de kantoren zag ze kans allerlei
belangrijks op te steken. Mr. Gabb had
al verraden, dat ze in de komende herfst
in Duitschland haar eigen bedrijf zou
beginnen en hem als „tuinjongen" zou
aanstellen. Ze zouden op het vasteland
een groote reclame maken voor de spe
cialiteiten van de firma Dutton als men
hun voordeelige voorwaarden aanbood.
Zoo ontoegankelijk Mr. Gabb was voor
plantkundige geleerdheid, zoo gewiekst
was hij als het op zakeu-doen aankwam.
En het resultaat van zyn bemoeiingen
was dan ook dat de directie van de firma
Dutton aan Katarina een voorstel deed.
Er werd haar een niet onbelangryk cre-
diet in uitzicht gesteld. Toch dankte ze
dat tenslotte misschien nogméér aan den
voortreffeiyken indruk dien haar groote
aibeidslusc en haar studiezin op de di
rectie hadden gemaakt dan aan Mr.
Gabb's zakengenie. Te beginnen met 1
April kreeg ze zelfs een klein salaris,
(Nadruk verboden
soneel dat optreedt als getuige-verba-
lisant geen aanspraak kan maken op
vergoeding wegens tydverzuim. Indien
echter de opgeroepene tevens is gehoord
als deskundige of uitsluitend als zoo
danig, dan kan hy in die hoedanigheid
aanspraak maken op het in -het tarief
genoemde vacatieicon.
Wanneer zich everwei gevallen moch
ten voordoen dat het laatste lid van
art. 25 buiten toepassing zou kunnen
blijven en öe betrokkene desniettemin
niet schadeloos gesteld mocht ziin. dan
staat het den betrokkene vry, aldus de
minister, zich tot diens departement te
wenden om deze schadeloosstelling als
nog te krijgen.
HULDE VOOR „TANTE
POS".
VOOR T WERK MET DE
OLYMPISCHE SPELEN.
Het hoofdbestuur der Posterijen en
Telegrafie ontving volgens het Hbld.,
een zeer waardeerend schryven van
Reuters Persbureau te Londen over de
organisatie van den telegraaf- en tele
foondienst tydens de Olympische Spe
len.
Het bureau getuigt o,a. ook in verge-
lyking met hetgeen bij gelegenheid van
vroegere Olympische Spelen in andere
landen werd verricht, dat aan de Ne
derlandsche administratie de grootst
mogelijke lef toekomt voor de getroffen
regeling, welke aan de hoogst denkbare
eisohen op dit gebied heeft voldaan.
Het verzoekt aan zijn grooten dank
en voldoening uiting te geven tegenover
het geheele personeel, van hoog tot laag
dat aan dezen voortreffelijk ingerichten
dienst heeft medegewerkt.
IN WEINIGE
WOORDEN.
Uit Doorn wordt aan het Corr.-Bur.
medegedeeld, dat de minister van
Binnenlandsche Zaken en Landbouw,
mr. Kan, aldaar wederom besprekingen
heeft gehad met den ex-keizer.
Te Utrecht Is een heer gearresteerd,
die systematisch schippers trachtte en
wist op te lichten.
Maandagmiddag was op de scheeps
werf te Millingen een zekere P. H.
Pastoors bezig een stuk metaal te siypen
op een slijpsteen, toen deze uiteen
sprong. P. kreeg een scherp stuk steen
tegen zyn voorhoofd. De man was direct
dood. Hij was sinds eenige maanden ge
huwd.
De staking te Gouda heeft een kalm
verloop, men weet nog niet of de be-
dryven stilgelegd moeten worden.
Te Smilde zijn twee zusjes verdronken,
bij het spelen zijn zij waarschijnlijk in
een leemkuil te water geraakt.
welk feit een storm van verbazing te
weeg bracht.
Toch was haar toekomst nog zeer on
zeker zoolang het proces dat ze op raad
van Geheimraad Erck tegen Mevrouw
Dora Troilo begonnen was. nog niet was
beslist In eerste instantie waren haar
aanspraken afgewezen. „Tenslotte win je
toch, beste meid. verlies den moed maar
niet. Je zaak is voor ieder rechter met
verstand zoo rechtvaardig als het maar
kan", had de heer Erck geschreven, „de
eerste beslissing moet in hooger beroep
vernietigd worden". Ook de advocaat die
zy op aanraden van haar ouden vriend
genomen had was tamelyk zeker van
het succes. Begin October drie we
ken voordat ze uit lver zou weggaan
kreeg ze een telegram dat het Gerechts
hof haar pevsoonlyk verschynen noodig
oordeelde. Ze moest hals over kop af
reizen, kwam 's morgens te Wiesbaden
aan, had nauweiyks tijd om in een goed
koop pension onderdak te vinden, om
dat ze om 11 uur moest verschijnen,
daarop moest ze ontzettend lang in het
Gerechtegebouw wachten en toen einde.
lyk tegen twee uur het verhoor begon
was ze doodmee. Toen ze aan de zyde
ran haar advocaat het gebouw verliet,
deelde deze haar zoo voorzichtig moge
lijk mede dat naar menscheiyke bere
kening ze haar proces verliezen zou.
En zoo gebeurde het ook.
.(Wordt vervolgd!
